Zoon van 8, Adhd, vooral thuis dwars
al weken gaat het thuis niet goed, zodra het weekend is, veranderd onze zoon in een ander kind.
Hij provoceert enorm, zit heel erg dwars en wilt niet luisteren. Als we iets afspreken, de volgende minuut doet hij wat anders en blijft hij de grens opzoeken.
Doordeweeks krijgt hij medicatie, tentin kortwerkend 5mg in het weekend krijgt hij geen medicatie, omdat hij bij de metylfenidaat enorme bijwerkingen had, uit angst voor overdosering is dit afgesproken met de arts. We geven hem wel medicatie als we weggaan of een drukke dag verwachten maar dan een half tabletje. We merken toch dat dit niets meer doet en ondanks dat er bijv een thuisdag hebben, medicatie nodig is.
Ook slaapt hij steeds moeilijker. Hij weigert om buiten te spelen, als hij dan buiten gaat spelen gaat dit gepaard met duizenden opvolgacties en bezwaren.
In zn kamer spelen of samen iets doen gaat gepaard met heel veel kabaal en geschreeuw. Ook stopt hij dingen in zn mond, raapt kauwgom van straat en eet het op, verzamelt stenen en troep van buiten.. praten heeft geen zin, hij neemt niets serieus. En laat ik maar niet beginnen over de Sinterklaas drukte.. we weten het even niet meer en dit gaat al weken zo. Elk weekend is het raak..
Iemand nog tips? Het voelt zo enorm uitzichtloos..
Vera89 schreef op 24-11-2024 om 21:11:
[..]
Bedankt voor je reactie. We hebben morgen al gelijk een belafspraak met de arts.
Ik ben niet bekend met langwerkende medicatie, merkte je hier veel verschil in tov kortwerkende medicatie? Nu werkt de tentin ongeveer 5 uurtjes, dat is voor op school voldoende.. maar thuis dan weer niet..
Precies. Wij kozen uiteindelijk voor concerta.
Hier Medikinet, ook langwerkend (circa 8 uur).
-Nienke- schreef op 25-11-2024 om 21:28:
Hier Medikinet, ook langwerkend (circa 8 uur).
Hoe oud is je kind? En merk je wezenlijk verschil met langwerkend?
Een update na een aantal maanden:
Dank voor al jullie berichten, ik ben er mee aan de slag gegaan. Inmiddels zijn we ook in de weekenden/vakanties gestart met medicatie, nog steeds kortwerkend, dit geeft wel wat lucht, maar niet constant. Over 2 weken hebben we weer een afspraak met de behandelaar om te kijken naar langwerkend.
Verder zien wij enorm dat onze zoon de grenzen niet accepteert, hij stopt gewoon niet. Deels kan dit misschien ook zijn karakter zijn, maar hij gaat maar door. Vanaf het moment dat hij wakker wordt, tot hij gaat slapen staat hij 'aan' en dendert door. Op schooldagen merken we er minder van, dan begint de echte strijd vanaf 15.00 uur tot bedtijd.
We merken samen, dat we het wel steeds lastiger vinden.
Ik heb recentelijk een andere topic geopend, omdat ik denk dat ik tegen een momburn-out aan loop (of er misschien al in zit) Hoe frustrerend het ook is, ik merk gewoon dat ik elke dag er tegen op zie om met hem de dag te beginnen. We raken hem ook steeds meer kwijt, hij is heel erg onbereikbaar voor ons en dan is het einde helemaal zoek.
Zijn er hier ouders die dit herkennen? We doen al heel veel qua ritmes/routines, hij heeft er soms baat bij, vaak heeft ie er ineens lak aan. Hoe ga je hier mee om?
Tips en adviezen zijn welkom! Liefs van een vermoeide mama.
Vera89 schreef op 02-03-2025 om 22:05:
Een update na een aantal maanden:
Dank voor al jullie berichten, ik ben er mee aan de slag gegaan. Inmiddels zijn we ook in de weekenden/vakanties gestart met medicatie, nog steeds kortwerkend, dit geeft wel wat lucht, maar niet constant. Over 2 weken hebben we weer een afspraak met de behandelaar om te kijken naar langwerkend.
Verder zien wij enorm dat onze zoon de grenzen niet accepteert, hij stopt gewoon niet. Deels kan dit misschien ook zijn karakter zijn, maar hij gaat maar door. Vanaf het moment dat hij wakker wordt, tot hij gaat slapen staat hij 'aan' en dendert door. Op schooldagen merken we er minder van, dan begint de echte strijd vanaf 15.00 uur tot bedtijd.
We merken samen, dat we het wel steeds lastiger vinden.
Ik heb recentelijk een andere topic geopend, omdat ik denk dat ik tegen een momburn-out aan loop (of er misschien al in zit) Hoe frustrerend het ook is, ik merk gewoon dat ik elke dag er tegen op zie om met hem de dag te beginnen. We raken hem ook steeds meer kwijt, hij is heel erg onbereikbaar voor ons en dan is het einde helemaal zoek.
Zijn er hier ouders die dit herkennen? We doen al heel veel qua ritmes/routines, hij heeft er soms baat bij, vaak heeft ie er ineens lak aan. Hoe ga je hier mee om?
Tips en adviezen zijn welkom! Liefs van een vermoeide mama.
Ik herken dit heel erg.
Onze zoon is nu al volwassen. Maar die jaren waren niet te foen. Ik herinner mijn wanhoop nog zo goed.
Ik heb veel steun gehad aan de methode van Riss Greene, gezamenlijk problemen oplossen. Maar dat was niet makjelijk om te leren en uit te voeren.
In een ander boek (weet de titel niet meer) las ik voer basis regels om om te gaan met een kind met adhd. Die hielpen mij ook enorm.
1 Blijf kalm
2 Blijf positief
3 Blijf georganiseerd
4 Geef het niet op
@1 stress toevoegen aan stressvolle situaties werkt nooit. Mijn kind ging verder dan veilig in conflicten. Dus kalm blijven en niet mee gaan in de emotie, hielp enorm.
Leer wat voor je kind overprikkelend is.
Leer wat onderprikkeling betekent voor hem.
Leer wat executieve vaardigheden zijn en help je kind hiermee.
Leer welke stims helpen.
Benoem emoties en help hem deze accepteren.
Vraag: heb je gegeten? Heb je gedronken?
@2 mensen met adhd hebben (bijna) allemaal rejectie dysforie. Alle negatieve reacties en kritiek doen veel pijn. Ook al laten kinderen het soms niet merken. Hierdoor intstaar wwn negatief zelfbeeld en een negatief interactie patroon met de naasten. Het is dus vanbgroot belang om positief te blijven.
Er gaan altijd dingen goed, benoem die. ( en dan zonder: zie je wel, je kunt het wel als he je best maar doet) Als je wilt dat je kind stopt met iets, laat hem dan iets anders doen. Kinderen met adhd kunnen moeilijk stoppen. Toen onze zoon destructief was: kleding knippen, behang scheuren, boeken scheure, gaven we hem dingen die hij kapot mocht maken. (Telefoon boek, verpakkingsmateriaal, karton)
Geef je kind zo veel mogelijk autonomie. Laat kiezen, heb respect voor hem en zijn mening. Dwing niet. Leg het uit als dat echt niet anders kan.
@3 mensen net adhd kunnen vaak moeilijk omgaan met saaiheid (verveling is een emotie) en met onverwachte wisselingen. Dus zorg dat het kind weet wat er verwacht wordt.
Mensen met adhd hebben vaak gestoorde object permanentie, uit het oog uit het hart. (Vandaar ook de stappeltjes en rommel)
Leg belangrijke zaken klaar, in het zicht.
Onze zoon kon pas in 3 vwo zelf zijn tas inpakken voor school. Hij kreeg hiervoor hulp. Toen hij acht was kon hij uitleggen wat een priemgetal is. Dus de vaardigheden zijn erg disharmonisch. Pas dus op met je verwachtingen.
@4
Dit is moeilijk, zorg voor jezelf.
Jij brnt de enige persoon die jouw kind prioriteit 1 kan geven.
Karmijn schreef op 02-03-2025 om 23:37:
[..]
Ik herken dit heel erg.
Onze zoon is nu al volwassen. Maar die jaren waren niet te foen. Ik herinner mijn wanhoop nog zo goed.
Ik heb veel steun gehad aan de methode van Riss Greene, gezamenlijk problemen oplossen. Maar dat was niet makjelijk om te leren en uit te voeren.
In een ander boek (weet de titel niet meer) las ik voer basis regels om om te gaan met een kind met adhd. Die hielpen mij ook enorm.
1 Blijf kalm
2 Blijf positief
3 Blijf georganiseerd
4 Geef het niet op
@1 stress toevoegen aan stressvolle situaties werkt nooit. Mijn kind ging verder dan veilig in conflicten. Dus kalm blijven en niet mee gaan in de emotie, hielp enorm.
Leer wat voor je kind overprikkelend is.
Leer wat onderprikkeling betekent voor hem.
Leer wat executieve vaardigheden zijn en help je kind hiermee.
Leer welke stims helpen.
Benoem emoties en help hem deze accepteren.
Vraag: heb je gegeten? Heb je gedronken?
@2 mensen met adhd hebben (bijna) allemaal rejectie dysforie. Alle negatieve reacties en kritiek doen veel pijn. Ook al laten kinderen het soms niet merken. Hierdoor intstaar wwn negatief zelfbeeld en een negatief interactie patroon met de naasten. Het is dus vanbgroot belang om positief te blijven.
Er gaan altijd dingen goed, benoem die. ( en dan zonder: zie je wel, je kunt het wel als he je best maar doet) Als je wilt dat je kind stopt met iets, laat hem dan iets anders doen. Kinderen met adhd kunnen moeilijk stoppen. Toen onze zoon destructief was: kleding knippen, behang scheuren, boeken scheure, gaven we hem dingen die hij kapot mocht maken. (Telefoon boek, verpakkingsmateriaal, karton)
Geef je kind zo veel mogelijk autonomie. Laat kiezen, heb respect voor hem en zijn mening. Dwing niet. Leg het uit als dat echt niet anders kan.
@3 mensen net adhd kunnen vaak moeilijk omgaan met saaiheid (verveling is een emotie) en met onverwachte wisselingen. Dus zorg dat het kind weet wat er verwacht wordt.
Mensen met adhd hebben vaak gestoorde object permanentie, uit het oog uit het hart. (Vandaar ook de stappeltjes en rommel)
Leg belangrijke zaken klaar, in het zicht.
Onze zoon kon pas in 3 vwo zelf zijn tas inpakken voor school. Hij kreeg hiervoor hulp. Toen hij acht was kon hij uitleggen wat een priemgetal is. Dus de vaardigheden zijn erg disharmonisch. Pas dus op met je verwachtingen.
@4
Dit is moeilijk, zorg voor jezelf.
Jij brnt de enige persoon die jouw kind prioriteit 1 kan geven.
Heel erg bedankt voor je reactie. Ik ga zeker even naar het boek wat je noemt kijken en misschien kan ik het andere boek vinden via Google als ik op de tips zoek. Ik heb van het weekend een beloningskaart gemaakt met daarin de taakjes die hij normaal dus met heeeel erg veel tegenstribbelen doet, nu dus met een uitdaging te doen. Zijn beloning heb ik ook opgeschreven. Gisteren ging het goed, hij was ook heel trots op zichzelf dat hij ook nog eens bonus punten kreeg. We bleven dan ook benoemen hoe goed hij alles deed. Vandaag was het al minder, maar dan kreeg hij ook geen bonus punten, wat hij weer jammer vond en dus weer ging proberen om toch bonus punten te verdienen. Dat benoemde ik dan ook en bleef het positief benaderen en hem ook uitdagen. Ik weet niet of dit de juiste aanpak is, maar al 2 dagen verlopen de ochtenden veel rustiger tov de weken hiervoor waar het gevecht al begon om 6.30 uur elke dag..
ik weet niet zo goed wat hem overprikkeld, ik heb soms het idee dat hij sowieso al heel erg overprikkeld is door school, ook oververmoeid en eigenlijk alles thuis al teveel is. hij is ook erg boos, praat tegen, neemt geen instructie en wilt vooral heel hard schreeuwen om zijn punt te maken. Wel had hij vandaag bijvoorbeeld heel erg de drang om te knutselen, knippen, plakken, iets maken. Dus dat hebben we hem ook laten doen. Maar toen het bedtijd was kwam weer de boosheid en frustratie terug..
Ik vind het heel moeilijk, ook omdat onze oudste zoon en onze jongste dochter, totaal het tegenovergestelde van hem zijn. Daardoor heb ik ook constant het gevoel dat ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft..
Karmijn schreef op 02-03-2025 om 23:37:
[..]
Ik herken dit heel erg.
Onze zoon is nu al volwassen. Maar die jaren waren niet te foen. Ik herinner mijn wanhoop nog zo goed.
Ik heb veel steun gehad aan de methode van Riss Greene, gezamenlijk problemen oplossen. Maar dat was niet makjelijk om te leren en uit te voeren.
In een ander boek (weet de titel niet meer) las ik voer basis regels om om te gaan met een kind met adhd. Die hielpen mij ook enorm.
1 Blijf kalm
2 Blijf positief
3 Blijf georganiseerd
4 Geef het niet op
@1 stress toevoegen aan stressvolle situaties werkt nooit. Mijn kind ging verder dan veilig in conflicten. Dus kalm blijven en niet mee gaan in de emotie, hielp enorm.
Leer wat voor je kind overprikkelend is.
Leer wat onderprikkeling betekent voor hem.
Leer wat executieve vaardigheden zijn en help je kind hiermee.
Leer welke stims helpen.
Benoem emoties en help hem deze accepteren.
Vraag: heb je gegeten? Heb je gedronken?
@2 mensen met adhd hebben (bijna) allemaal rejectie dysforie. Alle negatieve reacties en kritiek doen veel pijn. Ook al laten kinderen het soms niet merken. Hierdoor intstaar wwn negatief zelfbeeld en een negatief interactie patroon met de naasten. Het is dus vanbgroot belang om positief te blijven.
Er gaan altijd dingen goed, benoem die. ( en dan zonder: zie je wel, je kunt het wel als he je best maar doet) Als je wilt dat je kind stopt met iets, laat hem dan iets anders doen. Kinderen met adhd kunnen moeilijk stoppen. Toen onze zoon destructief was: kleding knippen, behang scheuren, boeken scheure, gaven we hem dingen die hij kapot mocht maken. (Telefoon boek, verpakkingsmateriaal, karton)
Geef je kind zo veel mogelijk autonomie. Laat kiezen, heb respect voor hem en zijn mening. Dwing niet. Leg het uit als dat echt niet anders kan.
@3 mensen net adhd kunnen vaak moeilijk omgaan met saaiheid (verveling is een emotie) en met onverwachte wisselingen. Dus zorg dat het kind weet wat er verwacht wordt.
Mensen met adhd hebben vaak gestoorde object permanentie, uit het oog uit het hart. (Vandaar ook de stappeltjes en rommel)
Leg belangrijke zaken klaar, in het zicht.
Onze zoon kon pas in 3 vwo zelf zijn tas inpakken voor school. Hij kreeg hiervoor hulp. Toen hij acht was kon hij uitleggen wat een priemgetal is. Dus de vaardigheden zijn erg disharmonisch. Pas dus op met je verwachtingen.
@4
Dit is moeilijk, zorg voor jezelf.
Jij brnt de enige persoon die jouw kind prioriteit 1 kan geven.
Karmijn, ik lees het met tranen in mijn ogen omdat jij het zo mooi op kunt schrijven en ik (bijna) dezelfde tekst van jou vele jaren geleden las toen het met onze zoon vaak zo lastig was, en het me toen zo hielp.
Trijsje schreef op 04-03-2025 om 22:29:
[..]
Karmijn, ik lees het met tranen in mijn ogen omdat jij het zo mooi op kunt schrijven en ik (bijna) dezelfde tekst van jou vele jaren geleden las toen het met onze zoon vaak zo lastig was, en het me toen zo hielp.
Ooh jeetje, nu word ik ook emotioneel. Ik heb zoveel aan dit forum gehad toen!!
Heb jaren pauze genomen en ben nu weer af en toe aan het reageren.
