Zoon adhd afgewezen
Hallo allemaal,
Even een beetje mijn verhaal.
Zoon heeft adhd, kenmerken ASS en ODD. Wat wij merken dat hij op veel plekken afgerekend word op zijn gedrag( is niet altijd heel best..lees, woedeaanvallen met o.a agressie fysiek en niet fysiek) Daardoor heeft hij geen vrienden, kan niet meer naar sport, niet meer welkom bij het KDV, en nu op speciaal onderwijs. Dat allemaal is voor hem niet leuk(nieuwe school vind hij wel erg fijn en leuk) en heel moeilijk. Steeds worden afgewezen om wie je bent. Men ziet niet hoe hard hij zijn best doet en moet doen om enigzins mee te kunnen doen. Dit alles doet je als ouders natuurlijk ook enorm veel pijn en verdriet, je ziet wat hij allemaal moet doen en laten en hoe hard hij zijn best doet. Het is net of andere mensen alleen maar het jongetje met zijn woede aanvallen ziet en daar niet door heen kan kijken. Het is een lieve jongen die hier mee moet leven en dat is niet gemakkelijk. Soms denk ik wel eens...hoe moet dit later?
Meer mensen hier met soort gelijke situatie?
Decembermamma schreef op 29-09-2022 om 10:27:
Een reactie geplaatst maar die lijkt te zijn verdwenen.
Aan de andere kant heeft mijn zoon een kind in de klas wat door haar adhd (en wellicht andere stoornissen) met heel veel zaken weg komt. Zoon is klein, jong en mager en daardoor een makkelijk slachtoffer van haar. Ze heeft zelf ook weleens gezegd dat hij haar triggert door alleen zijn aanwezigheid. We hebben hem net flink wat blauwe plekken thuis zien komen en hij heeft regelmatig zichzelf van boven een betonnen trap moeten wegworstelen. Je begrijpt wel dat wij best begrip kunnen hebben voor gedrag maar dit niet accepteren. Mijn zoon is sinds hij met haar in de klas zit een schim van wat hij was, van vrolijke jongen naar angstig kind.
Nou, daar zou ik toch heel snel op acteren. Jullie kind heeft alle recht op een veilige schoolomgeving, net als ieder ander. Dus of de school lost het op, of hij gaat naar een andere school. Dit lijkt me zeker niet iets om te laten duren.
Geloof me, je hebt achteraf altijd spijt dat je te laat ingegrepen hebt. Nooit te vroeg.
En ik zie geen enkele reden voor begrip op dit punt.
ADHD is geen excuus om lekker agressief op anderen los te gaan. No way. "Weg laten komen met zaken" is een recept voor rampen. Blijkbaar zijn de leerkrachten wat angstig voor haar en/of haar ouders, dat ze niet ingrijpen. En wat wij ook wel meegemaakt hebben is dat leerkrachten eigenlijk vinden dat het slachtoffer maar wat stoerder moet zijn (want dan hoeven zij tenminste niks) en daar dan de nadruk op gaan leggen.
Alsof we in de volwassen wereld het wel normaal vinden dat we bij de koffieautomaat in elkaar gebeukt worden of op straat beroofd "dan moet je maar flinker zijn". Bij kinderen doet men net of dit normaal is. Onbegrijpelijk.
Wat ik geleerd heb met zoon van vrienden is dat om de explosie te voorkomen je
a. voorspelbaar moet zijn in gedrag,
b. 3 stappen minstens vooruit denken
c. vroegtijdig ingrijpen
Ik heb niet echt advies voor je, behalve ervoor zorgen dat je zelf zo’n stabiel mogelijk huis bied.
Maar ik heb wel iets om je misschien wat hoop te geven. Ik ken iemand in mijn omgeving die als kind ook met soortgelijk gedrag worstelde, en ook ASS had. Hij is ondertussen ruim volwassen en heeft geleerd om zijn emoties veel beter onder controle te houden. Hij heeft nu een goede vriendschap opgebouwd en wat kennissen, een daginvulling die goed bij hem past en zelfs een fijne relatie. Het is moeilijk om je kind zo te zien worstelen maar het betekent niet dat zijn leven altijd moeilijk hoeft te blijven.
WendelmoedM schreef op 29-09-2022 om 11:19:
[..]
Nou, daar zou ik toch heel snel op acteren. Jullie kind heeft alle recht op een veilige schoolomgeving, net als ieder ander. Dus of de school lost het op, of hij gaat naar een andere school. Dit lijkt me zeker niet iets om te laten duren.
Geloof me, je hebt achteraf altijd spijt dat je te laat ingegrepen hebt. Nooit te vroeg.
En ik zie geen enkele reden voor begrip op dit punt.
ADHD is geen excuus om lekker agressief op anderen los te gaan. No way. "Weg laten komen met zaken" is een recept voor rampen. Blijkbaar zijn de leerkrachten wat angstig voor haar en/of haar ouders, dat ze niet ingrijpen. En wat wij ook wel meegemaakt hebben is dat leerkrachten eigenlijk vinden dat het slachtoffer maar wat stoerder moet zijn (want dan hoeven zij tenminste niks) en daar dan de nadruk op gaan leggen.
Alsof we in de volwassen wereld het wel normaal vinden dat we bij de koffieautomaat in elkaar gebeukt worden of op straat beroofd "dan moet je maar flinker zijn". Bij kinderen doet men net of dit normaal is. Onbegrijpelijk.
Inderdaad. Ik snap niet dat ouders en school dit gedrag accepteren onder het mom van een diagnose. Gedrag hoort consequenties te hebben. Nu leert dit meisje dat ze overal mee wegkomt als ze maar met haar diagnose zwaait en dat is ook niet in haar belang want zo werkt het leven nu eenmaal niet.
Ze zal er toch op een of andere manier mee moeten leren omgaan dat er mensen bestaan die ze minder leuk vindt. Ze hoeft daar niks mee, behalve ze er gewoon te laten zijn.
Renmuis schreef op 29-09-2022 om 09:16:
[..]
Tot op zekere hoogte heb je gelijk, maar toch vind ik dat wel makkelijk. Voor mensen met een fysieke beperking vinden we het logisch dat er liften gebouwd worden en rolstoelhellingen. Ook dat gebeurt nog veel te weinig, natuurlijk, maar niemand kijkt je scheef aan als je zou vragen om een aangepaste toilet. Dus waarom niet wat meer ons best doen om mensen met een stoornis als adhd ook mee te laten komen?
--
Ik kan wel wat redenen bedenken.
Belangrijkste redenen:
1.
Mensen snappen het niet.
Als je blind bent of een been mist, zien ze meteen wat je nodig hebt. Maar als je al te moe bent van alleen al het idee van een schooldag, druk wordt op feestjes of volledig blokkeert door overprikkeling in een winkel als de MediaMarkt, zien mensen dat niet zomaar. Dan moet je dus zelf de verantwoordelijkheid nemen voor je beperking door te kijken op welke manier het voor jou kan en eventueel aan anderen uit te leggen wat je nodig hebt.
2.
Nogal verbitterd: mensen willen het niet weten.
De wereld is voor velen maakbaar en beperkingen passen niet in dat wereldbeeld. Als men wèl bereid was om mensen met een aandoening te zien, zouden deze veel meer bij de maatschappij worden betrokken. Nu vertrekken kinderen met een aandoening al per taxi naar hun speciale school voordat de 'gewone' kinderen hun ontbijt op hebben. Ze komen ook veel later thuis. Hebben oa daardoor geen aansluiting in de buurt. En als ze groot zijn, is het vaak te duur om een instroom richting betaalde arbeidsmarkt te regelen. Ookal hebben ze misschien een diploma. Velen met een beperking leven daarom in een parallel universum waar mensen die er niet mee geconfronteerd willen worden, makkelijk omheen kunnen leven.
3.
Geld.
Aanpassingen en veranderingen van inzicht kosten geld. Blijkbaar is een inclusieve samenleving geen prioriteit in Den Haag.
December mama
Echt grijp in . Je hoeft dit niet te accepteren.
TO
Sneu verhaal maar odd is wel een pittige diagnose. Hoop dat therapie wat kan doen
Sterkte.
bedankt allemaal voor jullie berichten.
Onze zoon slikt idd medicatie, daar mee gaat het wel beter.wij krijgen als ouders hulp. Onze zoon zelf niet. Wij hebben wel aangegeven dat wij als ouders dat graag voor hem willen. Nu is het lastige dat hij het erg vervelend vind om over zich zelf te praten met anderen of over dingen die er dan gebeuren en emoties . Met ons als ouders gaat dat goed en lukt dan ook.
Natuurlijk snap ik dat niet iedereen rekening kan houden met zijn gedrag en dat het veilig moet zijn voor iedereen. Regelmatig hebben/hadden wij gesprekken met betrokkenen of waren wij altijd bij de training van sport, als ervan wat was dan konden wij ingrijpen of helpen..zodat de trainer dat niet hoefde te doen
MamaE schreef op 29-09-2022 om 12:03:
[..]
Inderdaad. Ik snap niet dat ouders en school dit gedrag accepteren onder het mom van een diagnose. Gedrag hoort consequenties te hebben. Nu leert dit meisje dat ze overal mee wegkomt als ze maar met haar diagnose zwaait en dat is ook niet in haar belang want zo werkt het leven nu eenmaal niet.
Ze zal er toch op een of andere manier mee moeten leren omgaan dat er mensen bestaan die ze minder leuk vindt. Ze hoeft daar niks mee, behalve ze er gewoon te laten zijn.
Mee eens... Heel treurig dat jouw zoontje niet lekker in zn vel zit. Maar als hij echt woede aanvallen met fysiek geweld toepast, zou ik hem ook niet graag over de vloer hebben. Dan kiezen kids ook liever andere vriendjes uit. Hopelijk helpen de medicijnen en een fijne school om zn gedrag veiliger te maken voor zn omgeving.
yette schreef op 29-09-2022 om 12:04:
[.
ad 1: En dan nog. Ik ben bij vlagen slechtziend, mijn vader is slechthorend, en daar is de wereld ook niet op ingericht. 100% blind of doof snappen mensen nog, deels wel kunnen zien of horen is te ingewikkeld voor de wereld.
ad 2 en 3: als je goed kijkt is de wereld maar voor een vrij kleine groep maakbaar. Er zijn zoveel mensen beperkt door een handicap, een ziekte, financiele beperkingen, cognitieve beperkingen, trauma's, mantelzorg.......
Ieder wil graag zoveel mogelijk meedoen, maar de mogelijkheden om voor iedereen te voorzien zijn beperkt of soms zelfs tegenstrijdig. De voorziening voor de één is de hindernis voor de ander.
Het is zeker wel mogelijk om meer aan te passen en de wereld voor iedereen toegankelijker en makkelijker te maken, maar deels ook niet. OMdat er gewoon te veel unieke individuele problemen zijn, of het niet haalbaar is om te verwachten dat de wereld aangepast wordt naar ieders noden en behoeften.
Roos55 schreef op 29-09-2022 om 12:05:
December mama
Echt grijp in . Je hoeft dit niet te accepteren.
Het gaat onder de nieuwe juf echt al stukken beter.
fijn
Ja mmboo ik zie een hoop vergelijkbaars in je verhaal. De stempels zijn hier wat anders maar de uitkomst niet compleet verschillend.
Hoe oud is je kind? Naarmate de leeftijd zie ik verbetering. De echte agressie is gestopt, slikt wel adhd medicatie hier.
Mijn zoon is compleet vastgelopen in het onderwijs. Corona deed er nog een dikke schep bovenop (lees onduidelijkheid voor kind). Ik ben alleenstaand. Een vader die omgang onder zware druk heeft gezet, niet meewerkt aan toestemmingen en doorpakken wanneer er snel gehandeld moest worden. Een ondertoezichtstelling die totaal averechts heeft gewerkt. Ik was en ben soms echt compleet overwerkt door de klappen op te vangen in mijn eentje. Dan staat het als een kaartenhuis maar moet er niet weer een iets te hard windje aankomen.
Duidelijk zat is dat je als ouder de vaste rots bent. Daar mag je trots op zijn. Ik vond ook dat kind ergens hulp moet krijgen. Ik heb gewoon hoeveel gesprekken meer met verschillende instanties in vergelijking met kinderen die overal gemiddeld doorheen komen. Alleen dat is al heftig. Gelukkig heb ik begrip eh volk om me heen die echt weten wat het inhoudt. Waar ik het mee moet doen. En ik doe mijn best.
Het is sneu hoe het is voor het kind zelf. Ik ben ook diep teleurgesteld in het cluster 4 onderwijs dat hem nog verder heeft weggetrapt. Heb een school ver weg moeten vinden en daar gaat het nu g z dank goed. Er zit een hoop verschil ondanks dat het hetzelfde onderwijs is.
Je kunt echt pech hebben met welke juf of directeur er is. En ook ouders, sommigen willen gewoon helemaal niet weten waar jij in verkeert. Van mij hoeft dat ook niet, ik weet van mezelf dat ik altijd alles oppak waar het misgaat. Het is jammer in de snelle maatschappij van tegenwoordig het geld er niet is deze gevallen goed te helpen.
Alleen de gemeente al met vervoer, het is zo moeilijk met loketjes dat ik vaak al zeg laat maar. Ik kaart het netjes aan maar de ambtenaar heeft er verder ruk aan. Kind zit soms langer in de taxi dan op school. Soms ik bedoel meestal. maar het gaat nu goed!
Ik ben dankbaar voor alles wat ik er zelf in steek en heb gestoken. Dat haal ik er ook uit. En vergeet 1 ding niet. Jij kent je kind het beste en praat altijd vanuit die ervaring.
Tijdje geleden ook nog hier met kinderen die gewoon weten hoe ze hem boos maken en pesten. Uiteindelijk komt er niet 1 ouder van precies die kinderen om hun eigen kroost aan te spreken. Nee het zal aan ons liggen. Of dat de ouders zijn die mijn zoon niet te spelen willen? Ja ik denk het, gezien wij nogal van de rechtvaardigheid zijn gaat het dus eerder om het wangedrag van de zogenaamd normale kinderen. Blijf dus daar ook alert op. Waar is het echt probleem van jullie kind en waar horen kinderen bij jou kind de grens te respecteren.
Het kan ook hoogbegaafd en hoogsensitief zijn. Dus vooral zelf dat uitzoeken met kind is prettig, vertrouwd. Mijn zoon liep laatste keren ook in verdriet want alles gaat fout met hem en ligt aan hem. Terwijl dat echt toch niet zo zwart wit zo is.
Hopelijk heb je hier iets aan!
Kleine aanvulling;
Mijn zoon doet het op complimenten bij wat goed gaat.
Dus eigenlijk bij alles wat lukt, heel goed gedaan etc. Dit doen ze op school en werkt als een tierelier. Ook als hij duidelijk ergens moeite mee heeft, even die aandacht. Agressie is nu eerder huilen/verdriet/angst. Dan krikken ze hem op door mee te denken zodat het wel lukt. Thuis werkt het ook. Hij vraagt zelf om heb ik het goed gedaan? Wat ging ik nu eerst doen? Wie komt je ophalen? Zo goed van hem. Dat hij het gewoon zegt en vraagt. Maargoed hier zit het hem dan ook vaak in het onduidelijke voor hem.
