Zoon 10 diagnose pdd-nos,ad(h)d,dvd
Wil graag even mijn verhaal kwijt vooral ofdat het herkenbaar is en enkele andere vragen...
Bij onze zoon is eigenlijk nooit iets opgemerkt door school niet en thuis niet tot en met groep 4,enige was dat hij wat trager was met het af maken van opdrachten.
Ook thuis geen opvallendheden kwa gedrag of motoriek hij liep met het jaar,fietste vrij snel zonder zijwieltjes enz.)
In groep 4 kwam de juf naar me toe (volgende dag)dat onze zoon helemaal in tranen was omdat hij niet dezelfde rugtas had als anders(die lag in mijn auto en ik was op mijn werk),oma had hem naar school gebracht.
In groep 5 merkte de juf wat op en zei ik mag het zelf niet uitspreken maar ik zou hem eens laten testen want hij heeft moeite met veranderingen.
Hij heeft echt bijna 8 weken moeten wennen vertelde de juf,met name de nieuwe methode van lesmateriaal dat je oa aan 2 kanten gebruik maakte in 1 lesboek.
Hij wiebelde veel dus kreeg een wiebelkussen.
Thuis vonden we dat hij steeds slechter luisterde,vergeleken met onze 2 jaar jongere dochter.
Ook was hij heel aanhankelijk(en nog)hij ging bijv.op zwemles en ik moest mee en moest blijven kijken mocht absoluut niet weg,het was ook een groot zwembad met wel 10 groepjes die zwommen in 1 bad(achteraf natuurlijk teveel prikkels)het ging niet en na 5/6 weken kwam zwemjuf naar me toe dat hij naar een ander groepje moest want het vlotte niet.
In het begin natuurlijk verdrietig want weer een verandering,maar hij kreeg een jongen die niet zo serieus was als de vorige en die op een leuk manier grapjes maakte.
Maar helaas na 5/6 weken kregen we een brief dat die jongen naar een andere zwemschool ging les geven.
Kreeg hij een vrouw ,nou die keren dat hij haar had wilde hij niet meer zwemmen(ze kwam ook niet erg spontaan over al probeert ze ook haar best tedoen!
Toen kreeg hij weer een jongen die hij wel leuk vond,maar 6 weken ging hij een uur eerder lesgeven op de zaterdagochtend en die tijd kon ik niet.
Toen was ik er een beetje klaar mee daar en ben daar gestopt want echt verder was hij niet gekomen!
Ik heb hem toen aangemeld bij een zwemschool(privé) waar 6 kinderen zwommen in 1 groepje en verder ook geen andere groepjes zwommen.
Nou ongelooflijk hij haalde daar zijn diploma A en B in korte tijd,dat ik dacht heb geld weggegooid bij dat andere zwembad.
Uiteraard kwam het door de drukte daar/veel prikkels en veranderingen maar dat had ik toen nog niet in de gaten.
Er is wel dcd bij onze zoon vastgesteld(onhandige motoriek en moeite met sporten en slordig schrijven enz.)maar daar heb ik de zwemschool nooit over gehoord heb zelfs een compliment gekregen bij het afzwemmen dat hij zo goed zwom en mooie slagen liet zien!
Hij ging op voetbal maar daar ging het weer mis,hij had het inzicht niet en stond bij partijtjes meer rond tegapen dan met het spel bezig te zijn,ook met trainingen moest ik blijven kijken anders wilde hij niet.
Ik ben een keer gegaan dat moest en hoorde van een moeder jullie zoon heb ik tegengehouden hij rende weg en zei dat ie naar oma ging(woont vlakbij sportpark)
Ook waren we vaak 5 a 10 min.later bij de training(ik haalde 17.45u niet)maar volgens de trainer was het wel belangrijk
Vooral voor onze zoon omdat die natuurlijk structuur/regelmaat nodig heeft.
En als hij dan achteraan sloot in de rij dan schopte ze nog weleens zijn bal weg of duwde hem weg en daar kon hij niet tegen.
Heb het een keer tegen de leiders gezegd maar die hadden niets opgemerkt en zouden het in de gaten houden.
1 oud vriendje van de kleuterklas deed nu zelfs gemeen tegen 'm en op school ook(maar mijn dochter zegt dat hij dat vaak is ook tegen anderen op het schoolplein,maar heb gewoon een gevoelig kind,want hij fietste laatst op vakantie 'n stuk achter mij en haalde mij vrolijk bellend in maar een vrouw die vlak in de buurt fietste reageerde ook wel belachelijk Hou op met dat gebeld en nog iets en op de manier waarop daar kan ik ook niet zogoed tegen maar onze zoon reageert dan helemaal boos en schold die vrouw uit en toen heb ik duidelijk gezegd dat dit niet de bedoeling was,hij kan totaal niet tegen onrecht!
In begin groep 6 kwam na div.onderzoeken de diagnose pdd-nos en a(d)hd (ik vind het meer add heb ik zelf veel kenmerken van want zoon is niet druk maar door beweeglijke onrust vonden ze ADHD beter bij hem passen.
Ook heeft hij kinderfysio gehad va groep 2 ,maar toen zag je al dat hij moeite had met bal stuiteren en vangen enz. en later ook oefenen met schrijven maar dat was snel klaar want hij kon het netjes als hij de tijd ervoor kreeg en dat heb je bij 1 op 1 natuurlijk,maar nooit doorverwezen of vermoedens van dcd.
Want na enkele keren bij revalidatiecentrum te zijn geweest kwam die diagnose.
Hij krijgt nu ergotherapie daar en er wordt door meester weerbaarheidstraining geadviseerd maar die op school wordt gegeven sluit niet helemaal bij hem aan dus ben nu aan het zoeken waar hij evt.terecht kan met zijn stempels!
Ook op het einde van groep 6 heb ik een gesprek gehad met leerkracht,ib-er en iemand v.h revalidatiecentrum en zijn Cito was prima gemaakt volgens leerkracht boven verwachting maar hij maakt een zeer jonge indruk en leerkracht ziet hem over 2 jaar nog niet naar voortgezet onderwijs gaan.
Dus gaf die aan wat wij vonden van een jaar doubleren maar daar wilde wij nog niets van weten.
Zijn punten waren goed,alleen test binnen tijd was onvoldoende want daar heeft hij meer tijd voor nodig.
Ook heeft hij 2 beste vriendjes(zitten weinig jongetjes in klas want 2004 zijn er hier minder jongens geboren)en wij zeiden dan haal je hem weg in een veilige vertrouwde omgeving.
Maar leerkracht dacht juist dat het goed was voor hem omdat hij zo aan hen hangt.
(Overigens toeval of niet 1 vriendje heeft dcd/add en 1 vriendje is hoogbegaafd en maakt ook een jonge indruk(wel 1 jaar overgeslagen)
Heb onze zoon pas even geobserveerd nadat ik op school bij gevonden voorwerpen iets zocht en zag hem buiten in de pauze en hij praate wel een keer naar z'n vriendje
Maar die ging al gauw genoeg naar 'n groepje om te stoeien met andere kinderen.
Die 4 minuutjes die ik heb gezien liep hij met z'n tasje rond te lopen beetje voorzichtig uit te staren.
Had er medelijden meer maar laatst zei iemand dat hoeft echt niet daar is hij gelukkig bij hij houdt niet van dat drukke.
Ook met overblijven is hij al enkele keren weggelopen(moeder v vriendje stuurde hem dan terug) omdat hij dat zo erg vindt,er blijven geen vriendjes over wel wat klasgenootjes,maar dat is niet goed hij vindt het verschrikkelijk!
Of dat komt door teveel prikkels enz.weet ik niet want als 1 van z'n vriendjes er wel was dan was het volgens mij ok.
Dus is meer de veiligheid lijkt mij dan.
Ook met carnaval speelde er een bandje in de aula en hij liep al naar binnen met handen op z'n oren en wilde mee naar huis.
Gelukkig was er een lokaal ingericht voor kinderen die rust wilde,daar ging hij dus tekenen en rekensommen maken.
Moeder van vriendje was zo lief om voor oordopjes te zorgen en toen ging het redelijk,had hij zelf enkele keren mee gehost.
Maar volgens leerkracht ging hij dan snel weer daarna dat lokaal binnen...
Ook kwam er een keer oppas omdat wij wegmoesten mijn vriend ook plots,maar toen is hij in paniek op zijn crossfiets huilend achter me aan gekomen,nu weet ik dus duidelijk dat ik dit niet 1 uur van tevoren moet zeggen(maar kwam plots iets tussen)hoewel dit wel naar mijn idee beter aan het worden is.
Maar ook vind ik het vreemd dat ik een keer niet op tijd aan school kon zijn en vroeg aan mijn vriendin of ze de kids meenam dat was goed maar hij vertikte het om mee te gaan,toen kwam moeder v vriendje en een andere vriendin van mij en daar wilde hij wel mee naar huis gaan(moet wel zeggen dat er tussen die vriendin (waar hij niet meewilde)en zoontje 2 jaar terug met carnaval iets gebeurd is ja onze zoon liet ander gedrag zien en daar reageerde zei nogal fel op met die man(wisten we ook nog niet dat die drukte teveel voor hem was met carnaval plus onze relatie zat niet goed en wed maar dat heeft hij gevoeld.
Laatst heeft hij kamp gehad en volgens leiding was dat goed gegaan maar hij wil volg.jaar niet meer mee want hij was s'avonds op blote voeten naar buiten gelopen en toen was er iemand v d leiding boos geworden(volgens zoon heel boos,maar in zijn beleving kan dat zwaarder worden opgenomen natuurlijk als hoe dat het bedoeld was)
(Ook toen we aankwamen zat vriendje op 1 persoonsbed en zoon zei jij zou onder mij slapen op het stapelbed,dat was ook afgesproken,later kwam moeder v vriendje dat hij liever alleen sliep tja dan is het moeilijk voor'm omdat uit te leggen en is ie verdrietig!)
Ik merk dat ik het als ouder soms moeilijk vindt om met hem om te gaan.
Heb nu ook 2x hulp gehad met tips thuis ook voormezelf doordat ik chaotisch ben en moeite heb met plannen/organiseren
en juist hij heeft die structuur zohard nodig.
Ook luistert hij slecht als hij bijv.Minecraft speelt op de pc en hij moet stoppen of 's'ochtendspits moet zijn iPod weg en hij moet aankleden,ik heb hem gisteren uit zijn handen moeten pakken en gezegd je moet aankleden want je moet naar de KVW,nee hij moet eerst een boterham met drinken(op de bank opeten,wil hij absoluut niet meer naar de auto nemen)en is ie aangekleed zit z'n haar niet naar z'n zin en wil hij opeens korte mouwen aan en een andere broek.
Pfff dat is echt ooit lastig heb er nog 2 meer dus misschien moet ik met hem eerder opstaan ik weet het niet..maar als het goed is krijg ik iedere week iemand thuis nu van PIT en die is ervoor om me te helpen(heb al een plan/weekbord aan "moeten"schaffen")moest mijn verhaal even kwijt en ben benieuwd of dit herkenbaar is ....
En mijn excuses als het wat chaotisch is getypt maar ik heb mijn best gedaan om het duidelijk te maken!
Ook al heeft nieuwe leerkracht van alles gehoord of gelezen
Het is juist goed dat ze zelf een afspraak maakt. Ze kan beter met jou praten over hoe het zit en wat je zoon nodig heeft.
Als zij dat ook zo ziet, zit je goed komend schooljaar.
Dank je dat is idd een idee om dat te schrijven..
Hoorde idd al van moeder van vriendje van zoon dat haar oudste dochter deze nieuwe juf had gehad en dat ze graag eerst een gesprek wil met de ouders om alles op een rijtje te zetten en niet alles zomaar aannemen van in dit geval vorige leerkracht.
Dat vind ik dus al heel positief en fijn om te horen en voor de vakantie is een rugzakje aangevraagd hier waren we net op tijd mee dus misschien is dat de reden dat ik een gesprek krijg!
Heb onze zoon ook complimenten gegeven want normaal wil hij perse dat ik tot het schoolpkein neeloop van de bovenbouw, maar sinds deze week mag onze jongste naar school dus blijf ik op de onderbouw speelplaats wachten en zonder iets gezegd te hebben zei hij dag mama en ik keek hem verbaast aan en zei dag jongen.
Ook is hij vandaag met een vriendje meegegaan naar handbaltraining, samen op de fiets (sporthal is vlakbij maar toch twijfelde ik om hem mee te laten gaan door z'n dcd op zich fiets hij niet slecht maar ben toch voorzichtig (sporthal is 2 straten verder maar wel 1 drukke weg) ik zei duidelijk ik kan niet mee maar dat was geen probleem !!!
Ik stond er zo van te kijken want 1, 5/2 jaar terug zat er ook een vriendje bij het voetbal en toch
moest ik toen iedere wedstrijd blijven ook bij de training anders was het een drama dus ik sta hi
er zo van te kijken, gewoon mooi vind ik dat hij vond het handballen leuk en de 2 trainers waren lief (dat is voor hem ook belangrijk)en hij wilde volgende week weer gaan!
Ongelooflijk vinden we dit...hij zit sinds een half jaar bij zwemvaardigheid en wil daar nooit omkleden(preuts maar ook door de drukte) dus kleed hem meestal thuis om en doe voor de kleedkamers z'n kleren uit zodat hij alleen naar binnen hoeft te lopen om naar het zwembad te gaan, ook voor de vakantie was het een drame met een regenbroek die was veelste groot en hij
vertijte het om het zwemvad in te gaan , ik liep met 'm naar binnen via
miest ik toen iedere training en wedstrijd mee/blijven anders was het ee
moest ik iedere keer blijven en was hij heel aanhankelijk
foutje onderste 2 regels horen er niet bij
Hij vertikte het om naar binnen te gaan met die stomme regenbroek want die was veelste groot (was ook ruim) maar gelukkig kwam er iemand aan toen we de deur van waar je naar kijklessen kunt kijken inliepen en zei op n leuke manier iets toen ie niet meewilde (zijn op hoogte uiteraard van z'n pdd-nos) en toen kreeg ie een big smile op z'n gezicht en toen was het goed!
Al laat hij jong gedrag zien , heb zelf het idee dat hij aan het veranderen is , dat hij ouder wordt en toch niet zo'n erg jonge indruk meer maakt!
Uiteraard zijn er altijd wat opvallendheden maar dat hoort bij pdd-nos maar ben op dit moment blij dat ik hem niet heb laten doubleren om z'n jonge gedrag!
mijn zoon
heeft zich net binnen 2 weken ook enorm ontwikkeld, ik ben verbaasd! Soms staan ze een tijdje stil, maar dan gaan ze opeens als een speer. Niet de moed opgeven dus, en vooral niet luisteren naar verhalen als "ja maar later moet hij dit of dat ook kunnen, dus is het een ramp als hij het nu niet kan". Later is later. Je doet nu wat je kan.
Hier ben ik weer even zware weken achter de rug....
Pfff zit er even doorheen nu geloof ik gesprek gehad op school enkele weken geleden.
Ze wilde onze zoon terugplaatsen naar groep 6,wij hadden meteen zoiets van wat gebeurt hier en waarom
Juf zag dat hij kwetsbaar was(moest huilen omdat hij samen met klasgenootje 2 boeken mocht uitzoeken maar klasgenootje had ze al gepakt en die boeken wilde zoon niet dus huilen,juf zei jij mag ze volg.week weer kiezen.
Hij hing erg aan zijn vriendjes en vond in de pauze geen aansluiting in de groep(soms speelt hij mee overlopertje maar vaak loopt hij alleen rond(maar hij is daar niet ongelukkig van en vindt dat zelf fijn,ik heb met onze zoon een gesprek gehad en hij gaat iedere dag met plezier naar school,hoewel hij trager is met het af hebben van opdrachten hij begrijpt ze wel!
Vanmorgen moesten we naar school zoon was aangekleed en plots wilde hij een ander shirt aan want dit vond hij niet meer mooi(vreemd want eerder vond hij het wel mooi is wel een druk shirt met reptielen erop maar daar is hij gek van),nee hij had een shirt in z'n hoofd en die wilde hij aan,maar helaas zat in de wasmachine.
Ook zaten zijn haren niet goed,dus opnieuw doen,gevolg telaat op school 
Gisteren even in de aula iets in moeten vullen en zag dat de juf van onze zoon in gesprek was met andere juf ,we gingen richting deur en kwamen langs z'n klas en had van te voren nog gezegd tegen 'm dat de juf met zijn andere juf in gesprek was ,hij deed de deur open en ik zei nee en deed hem dicht.
We gingen naar de auto er was ook een vriendje bij en onze 2 dochters en ik rustig uitgelegd dat hij die deur niet open moest doen maar hij begreep dat niet en huilde en schopte tegen de autostoel en zei ik wilde alleen tot morgen zeggen wat maakt dat nou uit....
Vanmorgen wilde hij trouwens naar de klasseassistente waar hij opdrachten mag afmaken maar hij wilde mee gymen
(Hij heeft dcd dus vindt gym eerlijkgezegd ook belangrijk voor 'm al doen ze dat 2x in de week en kan hij op donderdag wel meedoen...
Laatst met iemand een gesprek gehad die aan het leren is om met zulke kinderen te kunnen omgaan en die zei ik merk erg veel aan jullie zoon wat vergelijkbaar is met hooggevoeligheid(heb ik ook vaker aan gedacht)want erg veel symptomen komen overeen met pdd-nos maar ik denk toch dat bovenstaande toch echt ook wel autisme is....
Zucht....is niet altijd makkelijk om te gaan met een kind met stoornissen!
Ik krijg wel tips v mevrouw v pit want moet ook zelf duidelijker en consequenter zijn vooral tegen onze zoon want hij luistert ook ontzettend slecht oa met stoppen met minecraft achter de pc of als ik zeg dat hij moet gaan douchen ,neehoor mijn dochter staat direct op en gaat mee maar onze zoon zit het liefst achter minecraft waar ik nu dus echt een kookwekker voor ga aanschaffen dat hij maar zoveel uur p.d erachter mag of achter de tablet!
Oja IB-er vond terugplaatsen geen goed idee...
Vergeten te vermelden de IB-er vond terugplaatsen geen goed idee ,dus het advies kwam v d juf dan werd hij pedagogisch sterker als hij naar 6 terugging en kon hij didactisch makkelijker mee in 7...
We hebben ons gevoel gevolgd en we wachten wel af...anders maar in 7 doubleren!
Terugplaatsen: NEE!!!
Echt niet doen. De school projecteert nu zijn eigen onkunde en problemen op jouw zoon. Gewoon je poot stijf houden!! Ze hebben duidelijk geen plan om hem te helpen en dit is dan hun gemakzuchtige "oplossing". Het lijkt me geen goede school!
Zelf heb ik vanochtend een te laat briefje geschreven voor zoon. Toen hij eigenlijk weg moest had hij namelijk buikpijn. Ik heb die grote kerel lekker op schoot genomen en daar heeft hij heel even geslapen als een baby'tje. Ik vond dat eigenlijk wel gezellig. Hij fietste daarna echt volkomen relaxt naar school. Maar ik had natuurlijk ook boos kunnen worden, roepen dat er niks met hem aan de hand was en dat hij maar gewoon met de rest moest meefietsen om op tijd te komen.
Zowel jij zelf als de school moeten loslaten wat "normaal" is. Een volgende stap is dat jij er zelf ook geen probleem meer hebt en van je kind geniet zoals hij is. Dingen als broekpoepen kunnen natuurlijk een fysieke oorzaak hebben. Maar als die er niet is, komt het vaak doordat de druk te hoog is opgelopen. Die druk kan inderdaad al komen van iets stoms zoals het verkeerde shirt aan moeten. En misschien is hij wel eens gepest met een bepaald shirt? Zodra ik merk dat de druk te hoog wordt, ga ik een paar stappen terug en ben ik alleen maar bezig met het verminderen van die druk. Natuurlijk vind ik dat wel eens irritant en denk ik wel eens "doe nou eens gewoon". Maar dat kan hij op zo'n moment dus niet. Ik weet dat hij enorm zijn best doet en soms echt op zijn tenen loopt, ook al zie je dat aan de buitenkant niet. Heb vertrouwen in je kind!
slecht luisteren
Daar spelen een paar dingen. Een kind is met eigen dingen bezig en het kost tijd en energie om die draai te maken naar wat jij zegt en wat jij van hem wil. Daar kun je hem bij helpen door zaken voorspelbaar te maken en wat geduldig te zijn.
Maar ook moet je je realiseren dat het een kind kan ontgaan als jij in de verte staat te roepen. Je verdwijnt in de achtergrondruis die een kind met autisme toch al de hele tijd ervaart.
Dus het is handig om eraan te denken om dichtbij je kind te gaan en eerst de aandacht te trekken en dan kort en concreet te zeggen wat de bedoeling is. Dan even geduldig te wachten en dan te controleren of het overkomt. Dan erbij blijven tot er gebeurt wat je van ze verwacht en ze daar zonodig bij te helpen.
Dat is consequent en voorspelbaar zijn. Niet of ze jou gehoorzamen. Daar wordt het wel vaak naar toegeschreven, maar daar gaat het uiteindelijk niet om. Kinderen zijn geen hondjes en hebben ook weleens geen zin om jou op te volgen.
Dan kan het helpen als er wel die routine is op zo'n moment. Of als je even geduldig bent. Of als je een beroep kunt doen op de redelijkheid van je vraag of het nut. Maar vooral geduld. Als je toon gaat stijgen omdat je wil dat je kind je nu gehoorzaamt kan dat fysiek pijn doen en het voor je kind juist moeilijker maken om je op te volgen.
Ik heb me overigens niet bemoeit met computer- en schermtijd. Dat is ook hun manier om stress kwijt te raken. Maar juist bemoeit met de zaken die je wel van ze wil zoals op tijd naar school of kleine taken in huis oid. Het is niet zo dat als je de computertijd beperkt dat het ze ineens wel lukt om naar jou te luisteren of om op tijd naar school te gaan. Die dingen kun je beter scheiden.
Een kind wil wel op tijd naar school. Het kan je helpen door je kind eerder te laten opstaan en een vaste volgorde te geven. Eerste eten dan aankleden is helemaal niet erg maar doe dat dan elke dag hetzelfde.
Douchen idem dito. Doe dat niet als het uitkomt maar doe dat op een vaste tijd, bij voorkeur elke schooldag.
Het shirtgedoe kan misschien voorkomen worden door kleding altijd 's avonds samen uit te zoeken en op volgorde klaar te leggen.
Maar verder zullen er altijd dingetjes zijn en het is de kunst om daar dan bij jezelf geduldig ruimte en tijd voor te maken op dat moment. Dat vraagt flexibiliteit van jouzelf.
leermomenten
Juist die lastige situaties die ineens opdoemen zijn belangrijke leermomenten en het is belangrijk hoe jij daar mee omgaat. Dat is ook het voorbeeld dat je aan je zoon geeft. Kun jij daar even geduldig mee omgaan en vragen en puzzelen? Dan kan je zoon dat ook gaan doen.
Ga jij daar met weerstand en irritatie mee om en met boze woorden, dan kan je zoon dat ook als 'puzzelhouding' gaan ontwikkelen.
Dan krijg je kinderen die bij iedere vraag van jou geirriteerd en boos gaan reageren. Kinderen met autisme hebben namelijk niet vanzelfsprekend de verbeelding en de dialoog die jij van ze verwacht en als je aandringt op reactie dan krijg je dat ze dat dysfunctioneel gaan invullen. Door sociaal wenselijke antwoorden te geven, door je af te wijzen, door boos te worden en niet meer te luisteren. En dan leer je ze juist niet om even na te denken en zaken op te lossen.
Geduldig oplossen helpt je zoon om vertrouwen in je te hebben dus verbetert het ook de 'werkrelatie' die je hebt met je zoon dat als er iets is dat jij degene bent die hem daarbij kunt helpen.
Door je te realiseren dat dat juist de momenten zijn waarop jij leert en hij leert kun je misschien het geduld opbrengen om dan even alles te laten vallen en te focussen tot zaken opgelost zijn.
Dat duurt dan vaak korter dan jij vooraf bedenkt. Maar stel je in op 'tijdloos'. Roepen dat 'we wegmoeten' helpt je niet.
samen
Een opdracht om iets 'samen' te doen kan te moeilijk zijn. Leerkrachten geven die opdrachten in de verwachting dat kinderen dan sociaal leren uit zichzelf. Veel kinderen lukt dat maar kinderen met autisme lukt dat niet spontaan. Dan heb je nodig dat de opdracht vooraf besproken wordt en dat besproken wordt uit welke verschillende onderdelen de opdracht bestaat en dan wie welk gedeelte van de opdracht gaat doen. Het is belangrijk om hier bij stil te staan dan gaat je kind dat uiteindelijk internaliseren en zelf bedenken en zeggen in plaats dat er een soort chaos ontstaat wie er het eerste de opdracht uitvoert, wie er de sterkste is, en ze elkaar in de weg zitten.
Samenwerken is voor veel mensen een kunst maar voor deze kinderen helemaal. Het is nodig dat ze daar tekst bij ontwikkelen, informatie die ze helpt om sociale situaties aan te gaan.
Het is ook belangrijk om te controleren of een kind met autisme de opdracht begrijpt maar ook uit kan voeren. Je wilt niet weten hoe praktische kleine dingetjes in de weg kunnen zitten.
Dus let er ook op dat als je kind een vraag stelt ter verduidelijking van een opdracht dat die dan ook beantwoord wordt.
Mijn dochter had veel last van de leerkracht die niet kon begrijpen dat ze met zulke hoge cijfers zulke eenvoudige vragen had als 'waar' liggen de werkboeken die ze geacht werd uit te delen?
Daar kreeg ze dan geen antwoord op.
Dan begon de stress want ze wilde wel voldoen aan de eis van de juf. En ze begon op hoge toeren het lokaal af te speuren en te bedenken hoe het werkboek er ook alweer uitzag en dan bedenken hoe zoiets er uit zal zien in stapels en dan bedenken, door de muren en ruimtes van het klaslokaal te 'screenen' te ontdekken of het formaat dat ze bedacht ergens te vinden was. Het schoolbord is te groot en te ondiep. De tafel waar de vissekom op staat heeft wel planken onderin maar daar staan andere boeken op. Langs de muur eerst een paar planken met knutselmateriaal enzovoort.
Elk kind kan dat overigens op een eigen manier moeilijk vinden.
Maar je moet je voorstellen dat autisme, net als doofheid, leidt tot 'contextblindheid'. Er ontgaan ze vaak dingen die om ze heen gebeuren die voor de rest en voor de leerkracht heel vanzelfsprekend zijn.
Dus een boek uitzoeken kan zomaar een te hoge moeilijkheidsgraad hebben. Zeker als dat 'samen' moet gebeuren.
De Pit
Onze 'pit' mevrouw vond dit soort gepuzzel maar 'hogeschool' die hield zich ook liever bezig met het beperken van de computertijd. Ik moest maar een hangslot op de computerkamer doen.
Veel pedagogische begeleiders zijn nog steeds wat allergisch voor computers. Terwijl het spelen en leren met computers voor kinderen met autisme ook veel voordelen heeft.
Ze concentreren zich beter op hun werkjes. En ze kunnen sociale contacten op hun eigen tempo oefenen door het contact dat ze in games hebben.
Maar uiteraard zijn mensen ook wat bang voor 'verslaving'. Voor mij is die bezorgdheid terecht maar om dan maar te concluderen dat het aan de 'computer' ligt is juist onhandig.
Handiger is om kinderen te helpen de andere taken die ze in het leven hebben goed uit te voeren. Daar ligt de focus. Niet op het beperken van de schermtijd.
Kun je doen, kun je er soms een kleine of grote oorlog bijkrijgen, zonde van je energie.
Overigens
Is het echt wel een aanwinst dat je ouders treft die zelf een kind hebben met autisme en misschien al iets verder zijn dan jijzelf. Die kunnen je hele praktische opmerkingen geven waardoor er bij jou meer kwartjes gaan vallen. Wat opvoedingsondersteuning aangaat kun je daar veel aan hebben.
Zo'n PIT mevrouw heeft in het beste geval weleens met kinderen met autisme gewerkt maar verder alleen theoretische kennis en kennis die nog teveel aanleunt tegen een foute manier van opvoeden die nou eenmaal 'normaal' is. Het opzetten van een autibril kan te moeilijk zijn of iemand in conflict brengen met andere collega's.
Je moet nou eenmaal tegen computers zijn en je moet nou eenmaal voor 'timeout' zijn.
Computertijd
Die beperk ik inderdaad ook niet, ik zie hoe relaxed hij er van wordt. Maar om strijd te voorkomen mag hij niet meer na het eten. Dat is dan een natuurlijke "break". En hij moet natuurlijk zijn huiswerk maken, dat vraagt een hoop diplomatie.
Inderdaad Evanlyn
Hier gaan ze na het eten ook eerst huiswerk maken. Eerst weer computeren zou de zaak verstoren. Natuurlijke break inderdaad.
Ze gaan hier overigens 'smorgens ook niet op de computer. Vanzelf niet. Dan zijn ze bezig met aankleden, tandenpoetsen en eten, soms nog wat inpakken. Soms even kijken wat het weer is op hun smartphone.
Soms staat de tv met het nieuws aan. Natuurlijke gang van zaken.
En nu zijn ze natuurlijk veel groter maar als er s'avonds nog actief gecomputerd wordt dan klop ik even op de deur. Je kunt beter nu gaan slapen want morgen is het weer vroeg dag. Maak even af waar je mee bezig bent. Of ik kom even binnen voor een praatje, dan zijn ze al snel afgeleid en gaan die kleppen dicht.
Natuurlijke break. Moet ik even onthouden.
Het is fijner als er niet de hele tijd crises ontstaan maar als zaken vanzelfsprekend zijn, de momenten op een dag, dat geeft rust.
netjes met potlood
De fijne motoriek, net als de grote motoriek, kan bij kinderen met autisme wat beperkt zijn. Oefenen is belangrijk.
Maar bij mijn dochter hielp ook om pennen en potloden een rubberen verdikking te geven. Of een pen of potlood te kopen die dat al heeft.
http://www.advys.be/index.php?id=154&subid=22605
Zelfs een hele greep er om heen heb je tegenwoordig.
Anders heeft mijn dochter snel kramp.
netjes met potlood
De fijne motoriek, net als de grote motoriek, kan bij kinderen met autisme wat beperkt zijn. Oefenen is belangrijk.
Maar bij mijn dochter hielp ook om pennen en potloden een rubberen verdikking te geven. Of een pen of potlood te kopen die dat al heeft.
http://www.advys.be/index.php?id=154&subid=22605
Zelfs een hele greep er om heen heb je tegenwoordig.
Anders heeft mijn dochter snel kramp.
Uitgumbare pen
Hier schrijft de dyslect graag met potlood om de fouten uit te gummen maar ook omdat het 'zacht' aanvoelt dat contact met papier en schrijfwaar. Alleen breken dunne vulpotloden en worden de lijnen van standaard potloden snel weer te breed, zodat de letters minder scherp worden. Met gummen wordt wel eens meer weggegumd dan de bedoeling is.
Ik koop al jaren die frixion balpennen. Dan kunnen ze de lelijke/ foutieve letters uitgummen maar er wel overheen schrijven. De inkt geeft een duidelijk contrast met het papier itt tot potlood. De letters zijn duidelijk leesbaar en hoeven minder groot geschreven te worden. Er zijn ook uitgumbare varianten met een zachtere greep voor de vingers, zoals vroeger ook kneedgummen gebruikt werden om een potlood lekkerder in de hand te laten liggen.
Er moet hier veel geschreven worden. Een schrift met lelijke correcties, is niet uitnodigend om uit te leren. Correcties leiden af.
positief formuleren
Nee zeggen en manen iets niet te doen is niet zo handig. Dan blijft het beeld bestaan van datgene dat je juist niet wil.
Handiger is om in zo'n geval positief te formuleren. De juffen zijn in gesprek. Laat ze dat maar rustig samen doen. Wij gaan vast weg.
Het is soms echt zoeken naar woorden, maar positief formuleren en de instructie wat je wel kunt doen kan helpen.
Ook kun je bevestigen dat je zoon dat graag wel wil doen omdat het een gewoonte is, een routine, waar rust door ontstaat.
Gewoontes die je met opzet niet doet geven onrust.
Dus soms moet je dat ook maar even laten gaan. Dat kan de juf hopelijk wel begrijpen.
Dochter is nu pas zover dat ze niet meer iedere les, ook op de middelbare school, de leerkracht een hand geeft bij binnenkomst en vertrek, zoals ze dat op de basisschool bij die ene juf geleerd heeft.
Gelukkig is er op haar school, speciaal onderwijs, begrip voor en laten ze het aan haar over, na uitleg.
