Zoon 10 diagnose pdd-nos,ad(h)d,dvd
Wil graag even mijn verhaal kwijt vooral ofdat het herkenbaar is en enkele andere vragen...
Bij onze zoon is eigenlijk nooit iets opgemerkt door school niet en thuis niet tot en met groep 4,enige was dat hij wat trager was met het af maken van opdrachten.
Ook thuis geen opvallendheden kwa gedrag of motoriek hij liep met het jaar,fietste vrij snel zonder zijwieltjes enz.)
In groep 4 kwam de juf naar me toe (volgende dag)dat onze zoon helemaal in tranen was omdat hij niet dezelfde rugtas had als anders(die lag in mijn auto en ik was op mijn werk),oma had hem naar school gebracht.
In groep 5 merkte de juf wat op en zei ik mag het zelf niet uitspreken maar ik zou hem eens laten testen want hij heeft moeite met veranderingen.
Hij heeft echt bijna 8 weken moeten wennen vertelde de juf,met name de nieuwe methode van lesmateriaal dat je oa aan 2 kanten gebruik maakte in 1 lesboek.
Hij wiebelde veel dus kreeg een wiebelkussen.
Thuis vonden we dat hij steeds slechter luisterde,vergeleken met onze 2 jaar jongere dochter.
Ook was hij heel aanhankelijk(en nog)hij ging bijv.op zwemles en ik moest mee en moest blijven kijken mocht absoluut niet weg,het was ook een groot zwembad met wel 10 groepjes die zwommen in 1 bad(achteraf natuurlijk teveel prikkels)het ging niet en na 5/6 weken kwam zwemjuf naar me toe dat hij naar een ander groepje moest want het vlotte niet.
In het begin natuurlijk verdrietig want weer een verandering,maar hij kreeg een jongen die niet zo serieus was als de vorige en die op een leuk manier grapjes maakte.
Maar helaas na 5/6 weken kregen we een brief dat die jongen naar een andere zwemschool ging les geven.
Kreeg hij een vrouw ,nou die keren dat hij haar had wilde hij niet meer zwemmen(ze kwam ook niet erg spontaan over al probeert ze ook haar best tedoen!
Toen kreeg hij weer een jongen die hij wel leuk vond,maar 6 weken ging hij een uur eerder lesgeven op de zaterdagochtend en die tijd kon ik niet.
Toen was ik er een beetje klaar mee daar en ben daar gestopt want echt verder was hij niet gekomen!
Ik heb hem toen aangemeld bij een zwemschool(privé) waar 6 kinderen zwommen in 1 groepje en verder ook geen andere groepjes zwommen.
Nou ongelooflijk hij haalde daar zijn diploma A en B in korte tijd,dat ik dacht heb geld weggegooid bij dat andere zwembad.
Uiteraard kwam het door de drukte daar/veel prikkels en veranderingen maar dat had ik toen nog niet in de gaten.
Er is wel dcd bij onze zoon vastgesteld(onhandige motoriek en moeite met sporten en slordig schrijven enz.)maar daar heb ik de zwemschool nooit over gehoord heb zelfs een compliment gekregen bij het afzwemmen dat hij zo goed zwom en mooie slagen liet zien!
Hij ging op voetbal maar daar ging het weer mis,hij had het inzicht niet en stond bij partijtjes meer rond tegapen dan met het spel bezig te zijn,ook met trainingen moest ik blijven kijken anders wilde hij niet.
Ik ben een keer gegaan dat moest en hoorde van een moeder jullie zoon heb ik tegengehouden hij rende weg en zei dat ie naar oma ging(woont vlakbij sportpark)
Ook waren we vaak 5 a 10 min.later bij de training(ik haalde 17.45u niet)maar volgens de trainer was het wel belangrijk
Vooral voor onze zoon omdat die natuurlijk structuur/regelmaat nodig heeft.
En als hij dan achteraan sloot in de rij dan schopte ze nog weleens zijn bal weg of duwde hem weg en daar kon hij niet tegen.
Heb het een keer tegen de leiders gezegd maar die hadden niets opgemerkt en zouden het in de gaten houden.
1 oud vriendje van de kleuterklas deed nu zelfs gemeen tegen 'm en op school ook(maar mijn dochter zegt dat hij dat vaak is ook tegen anderen op het schoolplein,maar heb gewoon een gevoelig kind,want hij fietste laatst op vakantie 'n stuk achter mij en haalde mij vrolijk bellend in maar een vrouw die vlak in de buurt fietste reageerde ook wel belachelijk Hou op met dat gebeld en nog iets en op de manier waarop daar kan ik ook niet zogoed tegen maar onze zoon reageert dan helemaal boos en schold die vrouw uit en toen heb ik duidelijk gezegd dat dit niet de bedoeling was,hij kan totaal niet tegen onrecht!
In begin groep 6 kwam na div.onderzoeken de diagnose pdd-nos en a(d)hd (ik vind het meer add heb ik zelf veel kenmerken van want zoon is niet druk maar door beweeglijke onrust vonden ze ADHD beter bij hem passen.
Ook heeft hij kinderfysio gehad va groep 2 ,maar toen zag je al dat hij moeite had met bal stuiteren en vangen enz. en later ook oefenen met schrijven maar dat was snel klaar want hij kon het netjes als hij de tijd ervoor kreeg en dat heb je bij 1 op 1 natuurlijk,maar nooit doorverwezen of vermoedens van dcd.
Want na enkele keren bij revalidatiecentrum te zijn geweest kwam die diagnose.
Hij krijgt nu ergotherapie daar en er wordt door meester weerbaarheidstraining geadviseerd maar die op school wordt gegeven sluit niet helemaal bij hem aan dus ben nu aan het zoeken waar hij evt.terecht kan met zijn stempels!
Ook op het einde van groep 6 heb ik een gesprek gehad met leerkracht,ib-er en iemand v.h revalidatiecentrum en zijn Cito was prima gemaakt volgens leerkracht boven verwachting maar hij maakt een zeer jonge indruk en leerkracht ziet hem over 2 jaar nog niet naar voortgezet onderwijs gaan.
Dus gaf die aan wat wij vonden van een jaar doubleren maar daar wilde wij nog niets van weten.
Zijn punten waren goed,alleen test binnen tijd was onvoldoende want daar heeft hij meer tijd voor nodig.
Ook heeft hij 2 beste vriendjes(zitten weinig jongetjes in klas want 2004 zijn er hier minder jongens geboren)en wij zeiden dan haal je hem weg in een veilige vertrouwde omgeving.
Maar leerkracht dacht juist dat het goed was voor hem omdat hij zo aan hen hangt.
(Overigens toeval of niet 1 vriendje heeft dcd/add en 1 vriendje is hoogbegaafd en maakt ook een jonge indruk(wel 1 jaar overgeslagen)
Heb onze zoon pas even geobserveerd nadat ik op school bij gevonden voorwerpen iets zocht en zag hem buiten in de pauze en hij praate wel een keer naar z'n vriendje
Maar die ging al gauw genoeg naar 'n groepje om te stoeien met andere kinderen.
Die 4 minuutjes die ik heb gezien liep hij met z'n tasje rond te lopen beetje voorzichtig uit te staren.
Had er medelijden meer maar laatst zei iemand dat hoeft echt niet daar is hij gelukkig bij hij houdt niet van dat drukke.
Ook met overblijven is hij al enkele keren weggelopen(moeder v vriendje stuurde hem dan terug) omdat hij dat zo erg vindt,er blijven geen vriendjes over wel wat klasgenootjes,maar dat is niet goed hij vindt het verschrikkelijk!
Of dat komt door teveel prikkels enz.weet ik niet want als 1 van z'n vriendjes er wel was dan was het volgens mij ok.
Dus is meer de veiligheid lijkt mij dan.
Ook met carnaval speelde er een bandje in de aula en hij liep al naar binnen met handen op z'n oren en wilde mee naar huis.
Gelukkig was er een lokaal ingericht voor kinderen die rust wilde,daar ging hij dus tekenen en rekensommen maken.
Moeder van vriendje was zo lief om voor oordopjes te zorgen en toen ging het redelijk,had hij zelf enkele keren mee gehost.
Maar volgens leerkracht ging hij dan snel weer daarna dat lokaal binnen...
Ook kwam er een keer oppas omdat wij wegmoesten mijn vriend ook plots,maar toen is hij in paniek op zijn crossfiets huilend achter me aan gekomen,nu weet ik dus duidelijk dat ik dit niet 1 uur van tevoren moet zeggen(maar kwam plots iets tussen)hoewel dit wel naar mijn idee beter aan het worden is.
Maar ook vind ik het vreemd dat ik een keer niet op tijd aan school kon zijn en vroeg aan mijn vriendin of ze de kids meenam dat was goed maar hij vertikte het om mee te gaan,toen kwam moeder v vriendje en een andere vriendin van mij en daar wilde hij wel mee naar huis gaan(moet wel zeggen dat er tussen die vriendin (waar hij niet meewilde)en zoontje 2 jaar terug met carnaval iets gebeurd is ja onze zoon liet ander gedrag zien en daar reageerde zei nogal fel op met die man(wisten we ook nog niet dat die drukte teveel voor hem was met carnaval plus onze relatie zat niet goed en wed maar dat heeft hij gevoeld.
Laatst heeft hij kamp gehad en volgens leiding was dat goed gegaan maar hij wil volg.jaar niet meer mee want hij was s'avonds op blote voeten naar buiten gelopen en toen was er iemand v d leiding boos geworden(volgens zoon heel boos,maar in zijn beleving kan dat zwaarder worden opgenomen natuurlijk als hoe dat het bedoeld was)
(Ook toen we aankwamen zat vriendje op 1 persoonsbed en zoon zei jij zou onder mij slapen op het stapelbed,dat was ook afgesproken,later kwam moeder v vriendje dat hij liever alleen sliep tja dan is het moeilijk voor'm omdat uit te leggen en is ie verdrietig!)
Ik merk dat ik het als ouder soms moeilijk vindt om met hem om te gaan.
Heb nu ook 2x hulp gehad met tips thuis ook voormezelf doordat ik chaotisch ben en moeite heb met plannen/organiseren
en juist hij heeft die structuur zohard nodig.
Ook luistert hij slecht als hij bijv.Minecraft speelt op de pc en hij moet stoppen of 's'ochtendspits moet zijn iPod weg en hij moet aankleden,ik heb hem gisteren uit zijn handen moeten pakken en gezegd je moet aankleden want je moet naar de KVW,nee hij moet eerst een boterham met drinken(op de bank opeten,wil hij absoluut niet meer naar de auto nemen)en is ie aangekleed zit z'n haar niet naar z'n zin en wil hij opeens korte mouwen aan en een andere broek.
Pfff dat is echt ooit lastig heb er nog 2 meer dus misschien moet ik met hem eerder opstaan ik weet het niet..maar als het goed is krijg ik iedere week iemand thuis nu van PIT en die is ervoor om me te helpen(heb al een plan/weekbord aan "moeten"schaffen")moest mijn verhaal even kwijt en ben benieuwd of dit herkenbaar is ....
En mijn excuses als het wat chaotisch is getypt maar ik heb mijn best gedaan om het duidelijk te maken!
herkenbaar El
Overigens mijn zoon had ook meer tijd nodig in de ochtend.
Hij voelde zich erg gestresst door mijn tempo en vroeg zelf of hij wat eerder wakker gemaakt kon worden. Bij ons liep dat samen met een probleem met douchen. Omdat ik bij ingeving vroeg of hij dan ook ging douchen is dat toen in de ochtend gebeurt.
De eerste paar keer was ik erbij maar al snel deed hij dat zelf.
Dan legde ik zijn kleren in 'pakvolgorde' klaar. Zorgde dat de douche overzichtelijk was voor hem en dan ging hij zelf opstaan en douchen en aankleden.
Ook ging zoon in groep 7 en 8 tussen de middag naar huis om te lunchen omdat hij de drukte niet aankon.
In het begin belde hij mij op wanneer hij thuis was en wanneer hij weer wegging maar het ging al snel op routine en dat gaf hem veel rust.
Nog 1 vraagje
Ook is hij een keer opgehaald door diezelfde vriendin bij een vriendje maar hij ging niet met haar mee toen heeft ze hem in de auto gezet is aangereden en hij gooide de deur open toen ze reed en stapte uit en rende weg(ik weet dat dit geen normaal gedrag is)want vriendin is teruggekomen naar huis en ik wist het ook even niet want maakte me wat ongerust natuurlijk of hij wel naar die vriendin kwam,
Dat was gelukkig het geval want wilde net de deur uitgaan om te kijken of ik hem zag.
Zij en haar vriend hebben ook eerlijk tegen mij gezegd dat ik hier iets meemoest dat het geen normaal gedrag was,maar ik zei dat we al bezig waren dat hij was aangemeld.
Een vriendin van een vriend van mijn vriend heeft zelfs eens tegen mij gezegd dat onze zoon een steekje los had,ik reageerde daar niet op want zij is een enorme flapuit.
Maar het komt wel pijnlijk over,haar zoon zit bij mij zoon in de klas en kan met moeite meekomen op leerniveau daar ga ik toch ook geen oordeel over geven!
Overigens
Moet ik wel even op mijn tong bijten over de PIT. Hopelijk heb je er wat aan. Mijn ervaringen zijn heel slecht. Wij hebben een zorgmelding bij het AMK te danken aan de hulp thuis. Dat zou ik dus nooit meer doen.
Je kunt
Helaas niet voorkomen dat er dit soort onbegrepen situaties ontstaan. Je kunt wel je kind steeds beter helpen te begrijpen hoe hij zelf denkt en waar hij zichzelf kan helpen om beter met veranderingen om te gaan. Door rustig te blijven, eerst na te denken en te puzzelen, en daarbij ongeduldige omstanders te weerstaan.
Lees eens wat over autisme en deel dat met je kind. Bijvoorbeeld 'geef me de vijf'.
Mijn kinderen zijn uiteindelijk in speciaal onderwijs terecht gekomen. Dat scheelde enorm veel onbegrip en lastige situaties. Ze zijn inmiddels goed gegroeid in kennis en vaardigheden. Dat was een stuk makkelijker dankzij minder onbegrepen incidenten.
Over de Minecraft:
Dat is hier ook een probleem, hij kan niet stoppen. Wij hebben het opgelost door geen Minecraft in de ochtend toe te staan, en ook niet na het eten. In het begin moet je er constant bij blijven om te zorgen dat het niet toch gebeurt, maar als het is ingeslepen is het volkomen vanzelfsprekend. En verder kleed ik mij 12-jarige met PDD-NOS nog wel eens aan als er veel stress is.
Volg je gevoel en maak het jezelf en hem makkelijk. Als hij iets niet wil, laat je dan niet vertellen dat dat "abnormaal" is en moet veranderen. Is het een probleem? Dan ga je er samen met hem rustig aan werken. Is het misschien wat apart, maar geen probleem? Dan is het jammer voor de mensen die er moeilijk over doen.
Als je zelf ADHD heb, voel je waarschijnlijk een heleboel dingen bij hem beter aan dan "professionals". Verban uit je hoofd alle stemmen van nitwits die dingen "abnormaal" vinden en doe wat jij denkt dat goed is.
En zoals AnneJ zegt: goed vorbereiden op veranderingen, dan wordt het minder eng. En als iets echt niet gaat, zoals bij een vriendin in de auto, dan maar even niet.
Blijven zitten zou ik niet doen als hij cognitief gezien goed zit en vriendjes heeft. Het is een misvatting in het onderwijs dat problemen vanzelf verdwijnen als een kind blijft zitten.
dank je wel...nog 1 iets over minecraft...
Komt dat vermordelijk ook door pdd-nos onze zoon speelde Minecraft online en nu was het mbram was omlaag gegaan, nu heb ik mailtje gestuurd naar de server en kreeg ik oa telezen:
Geband
OVERTOLLIG GEBRUIKEN V/H TICKETSYSTEEM OVER HETZELFDE ONDERWERP
GEEN GEHOOR GEVEN AAN MEDEWERKERS.
Tja dat betekent toch dat ik hem beter in de gaten moet houden ook met Minecraft spelen!
Kies voor autismebegeleiding doe het niet voor minder
http://www.npo.nl/doe-even-normaal/22-08-2014/VPWON_1227546
Wat ik ook zie bij een gezin dat ik ken dat verzuimd wordt om begeleiding te geven specifiek gericht op autisme. Gericht op het vergroten van de deskundigheid bij ouders en bij kinderen en het ontwikkelen van de 'autismebril' en het aanleren van praktische vaardigheden en puzzelen voor passende oplossingen.
In deze aflevering van de ggz-films van de afgelopen week krijgt het gezin hulp van 'gezinsbegeleiding autisme'.
Wil je nog meer misverstanden en incidenten rondom je kind tot aan OTS en UHP dan moet je de reguliere hulpverlening inschakelen, zoals de PIT.
Puzzelstukjes aanreiken
Minecraft heeft je zoon geband. Vervelend voor hem. Je hebt kans dat je zoon niet begrijpt waarom.
Vraag eerst aan je zoon waarom hij denkt dat hij 'geband' is. Mogelijk zit er een misverstand dat jij kunt ophelderen. Ook moderatoren van games kunnen een onhandige poging of botte reactie van een kind misbegrijpen. Je zoon kan hopelijk leren van de miscommunicatie als je samen precies uitzoekt wat er aan de hand is. Puzzelen.
Kan het opgelost? Kan je zoon snappen wat er fout ging, excuses maken en de zaak met Minecraft herstellen?
Waarschijnlijk is er een vaste termijn waarop hij weer toegang krijgt.
Desalniettemin is het zaak om uit te zoeken, samen met je zoon wat er fout ging en hoe dat beter kan. Dat heeft hij nodig.
dank je wel
Dank je wel fijn dat er herkenbare situaties zijn en bedankt voor de tips.
Idd ik moet daar duidelijk voor gaan zitten en uitleggen wat en waarom het fout is gegaan bij Minecraft maar doordat ik chaotisch ben en het druk heb in mijn hoofd enz.gebeuren die belangrijke dingen ook te weinig van mijn kant uit voel ik me ook weleens schuldig over hoor, ook met het idee dat ik bijv.een half uur p.d ook aandacht aan de kinderen moet geven door iets met ze doen een spelletje ofzo.
Maar soms lukt dat niet door de drukte/prikkels in mijn hoofd en denk ik oh nu moet ik weer koken, daarna moeten ze in bad enz.
En ik ben niet zo snel dat is het lastige voor een ander is het een makkie 3 kids in bad tedoen en naar bed te brengen ik vind dat best een werk maar heb er ook meer tijd voor nodig.
Ik moet zeggen dat ik nu na de tweede keer iemand van PIT te hebben gehad wel blij ben en tevreden tot nu toe toe ze heeft mij n kinderen gezien en gaat me ook tips geven want ze zag al dat ik teveel met mijn mond deed/zei als de kleinste met iets gooide en ik zei als je nog 1 keer iets gooit ga je in de gang. ..
autismebegeleiding
Heb je echte autismebegeleiding, zoals in de aflevering op tv, dan kun je ook aan zo'n begeleider vragen om zo'n situatie als met Minecraft samen met jou en zoon door te nemen. Zo'n situatie is een voorbeeld van de manier waarop je net iets gedetailleerder verbanden leert leggen en daar de woorden bij vinden. Het is exemplarisch voor hoe kinderen steeds beter, met of zonder jou, zelf gaan 'puzzelen' waarom iets fout gegaan is en hoe het beter kan. En gamen, om dat ook sociaal goed te doen, is je kind dan sterk voor gemotiveerd, dus dat kun je dan goed als voorbeeld nemen. Is maar een voorbeeld hoor van mij.
Maar misschien kan de PITmevrouw dat ook?
Je ziet in het filmpje ook heel goed hoe de begeleidsters sociale situaties uitspelen en onder woorden brengen en kind laten nadenken en reageren, oefenen.
Vond je dat niet wat overdreven? (o.t. Annej)
Ik begreep dat die mensen al jaren autismebegeleiding hadden, terwijl die ouders (iig de moeder) ervaring had in het werken met kinderen. Die moeder zag alles allemaal heel zwaar en moeilijk, terwijl zo op het oog het gezin prima draaide. Volgens mij kunnen die ouders het allang zelf maar durven ze niet zo goed, of zo.
druk
El, ik snap dat het echt heel erg druk is.
Ik ben zelf wel handig en praktisch maar zelfs mij is het regelmatig teveel geweest. Het is vaak en, en, en.
Maar goed, routine is alles. En je doet wat je kunt, meer kun je niet doen. En de 'grap' is dat je ook niet de erkenning krijgt hoeveel extra energie en denkwerk en flexibiliteit en doorzetting het vraagt om voor je kind te zorgen op een goede manier. Die erkenning moet je jezelf geven. Of putten uit de verhalen van de anderen.
Katniss
Het is gewoon zwaar en moeilijk, niet omdat die moeder jou die indruk geeft dat het door haar komt. Ik had zelf ook veel ervaring met kinderen, ervaring in de psychiatrie, met gedragstherapie en nog zo wat zaken. Maar je moet echt heel anders gaan kijken en denken, en puzzelen. Bovendien heb je ook last van de 'gewone' manier van opvoeden, bij jezelf en bij anderen.
Wat je hier niet ziet is dat kinderen door een kleinigheid in crisis kunnen raken en daar zonder jou hulp en energie en denkwerk, niet uitkomen, en dat is heel erg energievretend en vermoeiend. Er zijn voortdurend kleine crisisjes van onbegrip bij henzelf en de omgeving. Gelukkig voor jou speelt het zich steeds vaker alleen in hun hoofd af en hoef je er zelf steeds minder mee. En bovendien wordt die neutrale puzzelende houding een tweede natuur.
Het is soms moeilijk uit te leggen, maar voor mij is de beste uitleg nog dat deze kinderen gewone menselijke en kinderlijke dingen kunnen hebben maar die kunnen dan zeer extreem zijn, lang duren of niet te pareren zijn, terwijl je ook weleens moe bent en er geen zin of energie voor hebt. Extreem is hier het sleutelwoord denk ik.
Zelf
Ja, ik heb er zelf ook zo een (misschien wel twee) bij wie het zo werkt dus ik weet hoe vermoeiend het kan zijn. Een beetje hulp zou dus best welkom zijn, misschien omdat mijn kind met mij niet wil 'oefenen' en met zo'n mevrouw misschien wel, maar 10 jaar lang lijkt mij wat lang 
Ja Katniss
Je weet niet hoe het bij hen ging. Deze kinderen waren al onhanteerbaar vanaf jonge leeftijd. Kinderen zijn ook allemaal verschillend. Dat vond ik ook goed uitgelegd. De autismebegeleiding had de kinderen heel goed leren kennen.
En inderdaad, het is mij gelukt om een goede 'werkrelatie' met mijn kinderen te krijgen, maar ik zie ook ouders die dat gewoon niet voor elkaar krijgen en dan is het echt heel erg moeilijk.
Natuurlijk is de ene ouder ook vaardiger dan de andere. Bovendien heb je ook te maken met erfelijkheid waardoor het soms moeilijker is om zaken aan te leren of situaties uit te puzzelen.
Ik had zelf echt wel heel graag iemand gehad vanaf dat zoon ongeveer een jaar was. En dan is het wisselend wat je aan tijdsinvestering nodig hebt. Ik kwam zelf ook echt wel een heel eind al was het intensief.
Bij mij waren de 'versnellers' de eerste psychologe van zoon, mijn vader en de trainingen bij 'autisme centraal'. Naast de websites en literatuur die ik bij elkaar had gesprokkeld. Terwijl de zaak thuis voortdurend in crisis lag. Die hele basisschool was nogal dramatisch.
Als dat je aangereikt wordt door een deskundige opvoeder, terwijl je kind verandert en groeit, dan zou dat geweldig zijn geweest. Dan had ik me nu misschien minder 'uitgewoond' gevoeld.
Het is me gelukt, maar moet dat nou zo op het scherpst van de snede? We zijn er bijna onderdoor gegaan.
Bovendien
Die tien jaar is ook tien jaar uitleg en oefening met de kinderen. Net wat je zegt Katniss, dingen die je met je moeder niet doet die dan wel lukken met een autismebegeleider. En bij sommige kinderen moet je iets honderd keer zeggen, maar bij dit soort kinderen wel duizend keer, voor er een kwartje valt. Nou, die inzet komt dan jarenlang van iemand die er wel tekst bij heeft, dialogen en die per direct snapt waar het over gaat. Bij jezelf is het veel ad hoc improviseren, alles is steeds weer nieuw. Ja, nu niet meer hoor, mijn kinderen leggen het mij uit.
Je moet ook googelen met het verschil in waar ze aan toe zijn en wat de omgeving van ze verwacht. Het is nogal wat om daar de hele tijd de tekst bij uit te moeten vinden, op het niveau en zo concreet dat je kinderen het kunnen hanteren. Man, man, wat had ik graag wat aan een ander overgelaten.
Maar wel fijn om te horen Katniss, dat het voor jou wat overdreven klinkt. Dat betekend toch dat jij er meer vat op hebt gehad en er meer vertrouwen in hebt. Wel, heel fijn.
Emotie
Helemaal eens met AnneJ. Een buitenstaander kan natuurlijk ook veel beter de eigen emoties buiten beschouwing laten. Voor een ouder is dat veel moeilijker.
Emoties
Ook zoiets inderdaad Piano. Wat dat aangaat heb ik misschien nog het meeste gehad aan toneel en theater waar ik vroeger veel aan deed naast mijn werk in de zorg. In de zorg is ook je houding en het goed hanteren van je emoties belangrijk in je contact met mensen.
Emoties schrijf je maar van je af.
In het onderwijs
grotendeels ook, maar toch, met mijn eigen kinderen krijg ik het maar moeilijk voor elkaar om als een soort robot te acteren.
Klopt Piano
En bovendien zijn mijn kinderen ook heel erg gevoelig voor stress en sowieso heel gevoelig voor hoe ik mij voel. Steeds je best doen om ontspannen en geduldig en concreet te blijven is echt een opgave. Tenzij dat natuurlijk in je karakter zit. Maar dat zit het bij mij ook niet hoor. Mijn kinderen manen mij dan ook weleens om eerst even te ontspannen of rustig te doen. Nu kunnen ze dat.
Voordelen El
Misschien is het wel heel voordelig geweest El dat je zelf ook wat trager bent door de chaos in je eigen hoofd. Dat kan een tempo zijn dat je zoon goed kan bijbenen en begrijpen en uitpuzzelen. Je hebt in elk geval ook goed gezien hoe dat met zwemmen gaat en dat opgelost. Doordat jij het goed voor hem hebt gedaan is het pas zo laat opgevallen hoeveel moeite je zoon heeft met veranderingen.
Mijn kinderen zullen het wat dat aangaat soms echt lastig hebben gehad. Ik kon nogal snel even iets regelen en doen, praat makkelijk te snel. Daar heb je als kind wel eerder last van.
minecraft
Mijn zoon wil weten hoe het zit met minecraft: mocht hij niet meer op een bepaalde server? In dat geval kan hij toch naar een ander?
nog een paar punten
Bij zoon was ons geadviseerd dat hij niet erg geschikt is voor teamsporten. Toevallig kreeg zoon op school in de pauze van zijn leerkrachten bij een door hen opgezet voetballen de rol van keeper. Dat heeft hem erg geholpen. Daardoor werd hij ook minder gepest omdat ze hem waardeerden als keeper. De enige rol die hij met succes in zo'n team kon vervullen.
Dochter stond ook altijd alleen in de pauze op de basisschool. Of ze werd buitengesloten als ze meedeed. Dat samenspelen en samenwerken heeft meer begeleiding nodig van leerkrachten en sportbegeleiders, maar dat krijgen ze helaas niet. Het is er bij mijn kinderen inmiddels wel beter op geworden. Ze hebben inmiddels geleerd hoe ze beter kunnen samenwerken en samenspelen. Vooraf bespreken wat het spel inhoudt en hoe de taken verdeeld zijn en wat er van hen verwacht wordt. Ze kunnen nu zelf die rol van verdeler op zich nemen. Maar dan lukt het soms nog niet en dan gaan ze gewoon alleen verder, dat geven ze dan ook zelf aan.
Veel van die dingen zijn goed gekomen doordat ze daar zichzelf in hebben leren kennen en hanteren, maar dat kwam dus pas veel later en niet op de basisschool. Dan hebben ze er nog te weinig greep op en tekst bij en vaardigheden bij.
Inderdaad trekken ze naar elkaar toe. Mijn kinderen hebben ook veel 'speciale' vrienden, vaak lieve kinderen met wat bijzonders, maar bij elkaar hebben ze aan een half woord genoeg, ze weten van elkaar hoe ze dezelfde dingen moeilijk vinden maar kunnen elkaar daar ook bij helpen en opvoeden, beter nog dan jij als ouder of begeleider. Vriendschappen met 'gelijkgestemden' zijn heel zinvol en leerzaam.
'Aanhankelijk' wil eigenlijk zeggen dat ze jou langer nodig hebben dan een gemiddeld ander kind en op meer levensgebieden. Het is fijn als je je kind die ruimte kan geven. Doordat jij ze die veiligheid biedt leren ze ook anderen te vertrouwen en op terug te vallen. Ze hebben toch mensen nodig waaraan ze kunnen toetsen of ze realistisch bezig zijn of die ze helpt met puzzelen. Of die ook de fysieke zaken met ze blijft doen, vaak veel langer dan je zou verwachten. Samendoen is heel belangrijk. Zelf het goede voorbeeld geven, maar ook niet forceren om minder afhankelijk te zijn, maar er zijn als achtervang. Dan durven ze meer als jij achter hen staat. Forceren kan tot grotere angst leiden. Omdat ze altijd zo moeten puzzelen en zaken niet vanzelfsprekend of intuitief tot ze komen kan er altijd een grond van angst meespelen, het valt ook niet mee. Hoe meer jij bereid bent om samen de uitdaging aan te gaan, hoe meer ze zelf de kans hebben om risico te nemen. Omdat jij er bent.
Inderdaad komen emoties, als volwassenen die steeds boos reageren, veel harder binnen. Dat levert ook angst op. Ze kunnen er zich moeilijk voor afsluiten. Dat wil in een reguliere setting nog weleens voor veel problemen zorgen want voor deze kinderen kan dat erg intimiderend zijn. En ja, veel volwassenen denken toch dat je kinderen goed opvoedt door boos te worden en daar kunnen deze kinderen juist heel slecht tegen. Neutraal uitleggen wat er handiger zou zijn als het stof gezakt is is een betere manier van opvoeden, zelf laten nadenken, samen puzzelen. Shit happens, maar je begint steeds weer opnieuw, even rustig blijven. Dat vraagt ook veel van jezelf, om je eigen emoties in toom te houden.
Straffen helpt niet, straffen helpt niet, straffen helpt niet. Belonen ook niet overigens. Belangrijk is dat ze begrijpen waar het over gaat en daar de redelijkheid en handigheid van leren inzien en het belang voor zichzelf onder woorden leren brengen.
Handige routines helpen, voorkom dat steeds dezelfde situaties ontsporen door er puzzelend een andere route in te leggen. Los zaken praktisch op. Geef veel vaste en benodigde rustmomenten, alleenmomenten om tot zichzelf te komen. Leer ze hoe belangrijk dat is dat ze zelf die balans leren aanbrengen als je aan voelt komen dat het teveel wordt.
Wees ook vooral alert op overgevoeligheden. Alle zintuigen kunnen de neiging hebben om overprikkeld te raken, vaak zijn er ook al snel situaties met geur, beelden, geluiden, voelen (eten!) die bijdragen aan stress en door stress is het moeilijker om in redelijkheid te puzzelen. Ga je zelf maar na, als je gestresst bent kun je niet zo goed opschieten en ga je sacherijnig reageren.
En geloof letterlijk wat je kind zegt.
Ook nog even iets...
Als eerste weer dank v d reacties idd je hebt gelijk v die server,heb er niet zoveel verstand van dat niet!
Even nog wat punten want mijn zoon van 10(April geworden) poept sinds een paar weken voor de vakantie
letterlijk in z'n broek ,eerst deed ie dat nooit dus lijkt me niet dat het aan de sluitspier ligt.
Hij kwam terug voor de vakantie in een dubbeldekker z'n klas,ik rook hem al in mijn auto.
Het ergste vind ik andere in de bus moeten dat ook ruiken of in de klas maar heb het idee dat hij zich er niet voor schaamt.
Ik had met werken avonddienst vandaag krijg ik een app van mijn vriend dat het weer raak was.
Bij oma vanmiddag en vanavond thuis weer,hij was zo boos heeft de iPod afgepakt en mocht thuis niet meer achter de pc.
Ook had onze zoon gescholden z'n vriend had Engelse scheldwoorden gezegd en die riep hij naar papa.
(Voor de vakantie ook al wat scheldwoorden gewoon Nederlandse had ie ook van z'n vriendje gehoord.
Nooit eerder gedaan 
hoewel ik er niet tegenkan dat m'n vriend vaak het woord K*T zegt waar onze kinderen bij zijn en dan word ik boos.
De kleinste van ruim 3 komt zelfs naar me toe mama dat is een scheldwoord dat mag je niet zeggen(ook als de oudste iets roept).
Hoe kan ik dat broekpoepen afleren,zal morgen wel vragen aan pitverpleegkundige of die dit herkent en wat ik ertegen kan doen want schaam me ervoor!
En nog 1 vraagje of we op korte termijn willen beslissen of we medicatie willen.
Op dit moment zeg ik heel hard NEE ik hoef die troep niet(maar hoorde van een ouder laatst had ik dat maar jaren eerder gegeven wat een verschil maar ligt er ook aan hun kind had oa ADHD en stuiterde nogal,tja dan geeft
die medicatie rust.
Voor onze zoon zou het minder druk in z'n hoofd zijn en is ie misschien geconcentreerder op school,minder snel afgeleid,maar bijv.rekenen en geschiedenis en natuurkunde daar is hij geïnteresseerd in en daar heeft hij goede punten voor maar daar heeft hij ook interesse naar,dus onthoud dan ook goed wat er in die lessen wordt verteld en rekenen is gewoon z'n sterke kant.
En dan heb je ook nog medicatie v de pdd-nos heb 2 namen op papier meegekregen zie ze zosnel niet liggen maar je kunt ook voor beide medicijnen kiezen maar daar moet ik echt nog niet aan denken pffffffff.......
Vergeet iets belangrijks over uitspraak leerkracht school!!!
Het laatste gesprek op school voor de vakantie met IB-er en vrouw van revalidatiecentrum en leerkracht,werd er gezegd door IB-er en vrouw dat ze zijn scores goed vonden(sommige vakken zelfs heel goed),ja zei de leerkracht dat heeft mij ook verbaast,begon hij over jaar doubleren wegens jong en soms ander gedrag,maar vrouw
(Revalidatiecentrum)zei ik weet niet ofdat het nut heeft doubleren dan een leerkracht nodig die met hem om kan gaan en hem ook begeleiding geeft waar nodig,maar ze dacht dat mijn kind niet zou veranderen van een jaar doubleren!
Ik wil hem graag bij z'n vriendjes houden,ook veilige omgeving voor'm,ik snap leerkracht niet dat hij het juist goed vindt als hij doubleert want hij hangt zo aan die vriendjes.
In bepaalde opzichten vinden wij onze zoon weer niet kinderlijk zoals laatst in een attractiepark dat hij zei ja maar
je denkt toch niet dat ik nog in die attracties ga(de middelste en jongste wel)
Maar nu komt het ergste dat leerkracht onze zoon over 2 jaar niet naar het voortgezet onderwijs ziet gaan dat kan ik begrijpen,maar hij zei ook nadat ik het er niet mee eens was doubleren dat dat goed was en hij niet meer zo aan z'n 2 vriendjes hing,van straks gaan ze alledrie naar een andere school want ik zie ...(onze zoon)niet naar een normale middelbare school gaan(kreeg even een brok in m'n keel)zelfs niet naar een normaal vmbo,omdat hij een goed rapport had ,alleen bij taal ik geloof begrijpend lezen wat minder,maar dat komt vaker voor bij zijn stoornis!
Komt hard binnen als dat zo gezegd wordt want alledrie(vriendjes)kunnen goed meekomen op school alleen vriendje met dcd en add en onze zoon zelf zijn trager met het maken van opdrachten.
En al heeft onze zoon pdd-nos erbij,kan het vriendje met dcd en add wel naar normaal voortgezet onderwijs dan,vroeg ik me af!
Is het zo dan is het zo maar ik ken in mijn buurt niet 1 speciale middelbaar school!
Sprak een moeder met een zoon die in Havo 2 zat en had nog steeds een duidelijk planbord nodig thuis(Asperger)
die zit ook gewoon in ons dorp op een normale middelbare school!
Boos
Is je vriend de vader van je zoon? Heeft hij uitleg gehad over wat PDD-NOS kan inhouden? Hoezo boos worden als je zoon ineens in zijn broek poept?
Ik zou aan je zoon vragen wat hij er van denkt hoe dat komt en hoe dat opgelost kan worden. Misschien heeft hij wel een voedselvergiftiging. Of misschien heeft hij juist een verstopping.
Darmproblemen kunnen passen bij een beeld van autisme. Zoon moet nog steeds dagelijks een half uur rustig gaan zitten anders gaat er iets niet goed met de poep.
Puzzelen lijkt me hier geboden, emoties en boos worden gaan je niet helpen.
niet door elkaar halen
Je moet schoolprestaties en het dagelijks leven niet door elkaar halen. Mijn zoon met PDD-NOS doet het uitstekend op het VWO, maar moet sociaal flink begeleid worden en zelf zijn tas inpakken en kleren uitzoeken voor de volgende dag zit er nog niet in.
Laat je niet gek maken door die leerkracht! Zoek echte hulp voor zijn problemen en wees blij met wat goed gaat. Hij heeft succeservaringen nodig. Laat hem dus NIET doubleren, dat is geen succeservaring. Hij moet juist voelen: OK, met sommige dingen heb ik problemen en daar werk ik aan, maar andere dingen gaan heel goed. En dat hij vriendjes heeft in de klas is toch geweldig? Ja natuurlijk raakt hij die ooit kwijt, maar hij doet ondertussen wel ervaring op met vriendschap en dat is goud waard. Het klinkt haast alsof die leerkracht een "abnormaal" kind niet gunt dat het goed met hem gaat.
Speciaal onderwijs kan, maar daar moet wel een reden voor zijn. Als het nu prima gaat op regulier, waarom zou het dan niet prima kunnen blijven gaan?
nog eens nagedacht
Waarschijnlijk is het gewoon onkunde van de leerkracht en geen kwade wil. Hij snapt gewoon niet wat autisme is. Maar laat je daar niet door leiden! Werk gewoon rustig aan de problemen die zoon heeft, één voor één, en geniet samen met hem van wat goed gaat.
Overigens barst het op de middelbare school van de "jonge" kinderen. Op het VWO hebben er soms veel een klas overgeslagen en zijn daardoor echt jonge, en op alle niveaus zitten kinderen die zich jong gedragen, ook zonder stoornis.
Als er op de middelbare school toch problemen komen, zie je dan wel weer. Geen paniekvoetbal gaan spelen. Mijn zoon is ook vaak totaal verkeerd ingeschat, maar gelukkig zijn wij erg eigenwijs In het begin niet hoor, toen dacht ik: de leerkracht weet het, die is ervoor opgeleid. Maar eigenlijk is dat niet zo. Wat een leerkracht op de PABO leert over stoornissen is minimaal. Jij weet inmiddels veel meer.
Weer bedankt voor jullie reacties
Weer bedankt v jullie reacties mag woe.middag al op gesprek bij nieuwe juf!
Heb haar verteld v h broekpoepen (pas nadat ze met mij een afspraak had gemaakt )
Heb van taal verkennen al gezien wat onze zoon mee naar huis nam dat erbij stond netjes werken met potlood verbeteren
Hij krijgt niet voor niks ergo maar daar is het 1 op 1 en laat hij zien dat hij wel degelijk netjes kan schrijven maar wat ik nu weer terugzie is echt onduidelijk, slordig.
Ben ook benieuwd waarom ik na de eerste week al op gesprek mag komen, ervanuit gaande over zijn "stempels"die is uiteraard al heeft doorgenomen van groep 6 . (
(Weet niet hoedat werkt maar neem aan dat ze van de nieuwe kinderen een persoonlijke lijst
ofzo met gegevens al doornemen zodat ze een beetje op de hoogte zijn van de kinderen!
goed zo!
Vooral veel contact houden met school. En reken er niet op dat ze elkaar doorgeven wat er aan de hand is en hoe je als nieuwe leerkracht met een bepaald kind moet omgaan. Jij zal het ze elke keer weer moeten vertellen. Ik had op een gegeven moment een"handleiding" geschreven over zoon: dit werk goed bij hem, als hij dat gedrag vertoont, moet je daar zus en zo mee omgaan. Dat gaf ik elk jaar aan de leerkracht, met mondelinge uitleg erbij. Je kan nooit duidelijk genoeg zijn, beter teveel dan te weinig!
