Wel of geen medicatie?
Zijn hier ouders met kinderen die antidepressiva gebruiken ivm sociale angststoornis? Wat zijn jullie ervaringen? Hoe stond jullie puber hier tegenover?
ik heb nog net ook de 2 andere bijdrages gelezen die nu ook verwijderd zijn. Dank jullie wel. Vooral het inzicht dat ik dit doe omdat ik er rationeler naar kan kijken dan puber.
ik zie dat met alleen therapie we deze wedstrijd niet gaan winnen. Een kind met kanker krijgt ook chemotherapie, daar red je het ook niet met alleen wat voedingssupplementen en daar zal je als ouder ook alles in het werk stellen om de puber zover te krijgen. Ik ga maandag de huisarts eerst bellen voor de verwijzing en hoop dat hij ons kan helpen om snel terecht te kunnen bij de psychiater waar we eerder zijn geweest.
Nogmaals dank jullie wel voor jullie input.
Wellicht ten overvloede, wat ik een zeer inzichtelijk boek vond over angst is van Daan Heerma van Voss, De bange mens. Hij schrijft hierin over zijn eigen angststoornis, en ook over wat er in de wetenschap bekend is over angst. Ook medicatie komt hierin aan de orde.
Een ander boek wat hier een beetje naast ligt, maar ook niet helemaal, is Vals Alarm van Menno Oosterhof over dwangstoornissen en gevoelens van onrust en angst. Hij is psychiater (geweest) maar heeft zelf ook OCD. En een boek wat ik binnenkort ga lezen is van Willem van der Bend (ook een psychiater), "Voel je beter" waarin hij depressie bespreekt en ook zijn eigen ervaringen.
Als je zoon geen lezer is heeft hij daar allemaal weinig aan maar jou kan het wel veel handvaten geven om over achtergronden en ervaringen te lezen van mensen die bovendien de relevante wetenschappelijke inzichten op een rijtje zetten.
Wij legden over medicatie aan de kinderen uit dat als je niet goed kan zien een bril prettig is, en dat als je lichaam andere dingen niet zo goed kan, medicatie een uitkomst kan zijn. En dat de puberteit een periode is waarin je hele lichaam in verbouwing is, inclusief je brein, wat kan betekenen dat het een aantal jaren heel erg rommelig is in je hoofd en je emoties en dan kunnen medicijnen helpen om de ergste overlast tegen te gaan (zoals oorbeschermers en een stofmasker bij een verbouwing).
En natuurlijk kun je als de medicatie niet prettig werkt, altijd weer stoppen. Maar een paar maanden proberen is wel verstandig, zeker met antidepressiva of antipsychotica.
anomarie schreef op 08-07-2022 om 17:18:
de psychiater heeft het een jaar geleden geadviseerd, (na 2 jaar cgt en dialectische gedragstherapie) terwijl hij niet pro medicatie is. Situatie is ondanks intensieve therapie te weinig verbeterd. Puber wil zelf geen medicatie maar dit lijkt te maken hebben met angst ipv rationaliteit. We krijgen nu het advies om wat meer dwang te zetten om toch te gaan slikken.
we vinden het erg ingewikkeld: moet je iemand dwingen tov wat gaat er gebeuren als je nu niet ingrijpt. Diploma halen, werk vinden, dit zijn dingen die voor nu nog heel ver weg zijn.
Geeft me een beetje de vibe dat je kind misschien ook bang is dat hij te hard geduwd wordt in de richting van "het gewone leven", en dat die medicatie als een extra duw in de rug voelt in een richting die nu nog veel te eng en beangstigend is. Ik zou terughoudend zijn met vergezichten schetsen, het doel van de medicatie maar liever dag voor dag bekijken: het nare gevoel proberen te verminderen, misschien wat beter slapen als dat gaat lukken, etc.
Mijn kind was niets meer waard door pesten op de basisschool.Ontwikkelde een depressie en was angstig en onzeker.
Samen met psychiater beslist om aan een AD te gaan. Zeer langzaam opgebouwd, het heeft samen met niet meer fysiek naar die school gaan goed geholpen. We zijn nu aan het afbouwen en het gaat nog steeds goed. Hij heeft het ruim 3,5 jaar geslikt. Gelukkig geen bijwerkingen gehad.
Vandaag bij de psychiater geweest en puber heeft ingestemd met medicatie. Over 2 weken een afspraak om af te stemmen welke medicatie er voorgeschreven gaat worden en hoe de begeleiding verder zal gaan. hoe dubbel ook, toch wel blij met deze uitkomst.
Wat fijn! Het biedt in ieder geval een kans op iets beters. Ik schreef al eerder over mijn kind, die ook niet wilde. Hij is ook drie weken geleden toch maar weer begonnen met medicatie nadat hij er twee jaar een knipperlicht-relatie mee heeft gehad en hij steeds verder afgleed. Hij gebruikt nu ook anti-depressiva, eerder andere medicatie. Ik hoop zo erg dat het hem gaat helpen want anders zie ik niet meer hoe ik het zelf met hem moet redden in huis. Ik heb er dus mijn hoop maar op gevestigd. Ik hoop dat het bij jullie ook verlichting gaat brengen! 🤞🏻
