Wat is wijsheid, ADD en dreigt vast te lopen op VO

wat helpt

Hopelijk heeft de huiswerkbegeleiding wel zin. Vooral als ze je zoon kunnen helpen met organiseren en plannen.
Misschien heeft je zoon zelf ook nog wel ideeen hoe hij zichzelf beter kan organiseren en focussen. Zijn alle mogelijkheden voor het gebruik van een agenda of leeromgeving wel goed benut?
Soms zijn er op school wel struikelblokken.
Een kind met ADD kan soms spullen vergeten, het helpt dan niet als er voor dat vak 1-en op de lijst komen en dat gebeurt toch nog op scholen, dan worden kinderen gestraft in plaats van geholpen.
Als dat zich voordoet kun je daar een gesprek over aangaan en er op wijzen dat het handiger is om je zoon te helpen een oplossing te vinden voor het vergeten van iets, dan te straffen. Van straffen leert hij niets. En als hij vergeten is een toets te maken kan er ook nog een 1 verschijnen soms.
Nadat dochter ziek werd bleek het een heidense opgaven om te weten welke toetsen er ingehaald moesten worden, wat de inhoud van de toets was en om een afspraak te maken om dat in te halen. Dan heb je al snel een paar onvoldoendes te pakken als het niet lukt.
Daar is soms een hoop winst te behalen.
Ook kunnen er problemen zijn met het opgeven van het huiswerk. Een klassboek is steeds kwijt, leerkrachten noteren het niet of te laat op de leeromgeving. Je zoon, of hij dat wel goed noteert. Soms zijn er werkplannen waar alle stof in staat die in een bepaalde periode behandeld wordt en welke opgaven daarbij horen. Dan heb je altijd een soort houvast.
Zo zijn er een aantal zaken waarvan het toch wel het handigste is als je er zelf, samen met je zoon, bovenop zit.
Maar misschien kan de huiswerkbegeleiding er ook wel iets mee.
En ik weet niet zoveel van ADD, maar misschien zijn er wel meer tips gericht op ADD die je wat consequenter na gaat lopen of je zoon die wel kent en leert hanteren.
Uiteindelijk is het zijn verantwoordelijkheid, dus hij kan zelf ook meedenken wat handig kan zijn.
En anders zou ik hem inderdaad laten zitten, maar dan toch op de vele puntjes op i blijven letten tot ze goed ingesleten zijn.

moeilijk

Een rugzak, dat kun je proberen, maar ik denk niet dat dit gaat lukken. Het kind moet dubbele problematiek hebben, zowel thuis als op school en echt problemen met het gedrag. Een rugzak is niet voor een leerprobleem.
Ten minste, dat was zo toen onze zoon vier jaar geleden een rugzak kreeg. Inmiddels zijn de eisen nog verder aangescherpt.

Verder vervalt de rugzak na dit schooljaar. Een hoop gedoe met misschien wel heel weinig resultaat.

Kunnen jullie er chocolade van maken van waar het nu precies misgaat? Zit het hem in het leren, het onthouden, het op papier krijgen van wat hij weet?

Hebben jullie zijn toetsen ingezien?

Als je overhoort, weet hij het dan wel? En in het dagelijkse leven? (bijvoorbeeld, weet hij iets zinnigs te vertellen over een bepaald land, waar hij juist aardrijkskunde over heeft gehad?)

Onze zoon (vwo3, adhd) heeft ook veel begeleiding nodig. Hij kan heel moeilijk uit een boek leren. Niet omdat hij het niet kan lezen, maar omdat hij zijn aandacht verliest. Als wij het mondeling met hem doornemen weet hij het wel.
En hij moet zijn maak huiswerk goed doen. Dat doet hij vaak niet omdat hij denkt dat hij het wel snapt. Zelfoverschatting. Hij kijkt er dan naar en zegt: 'Oh ja, Oh ja, dat is makkelijk hoor, dan moet je dat en dat, zus en zo doen.' Als ik hem dan vraag: 'Doe het dan eens?', merken we, dat hij vastloopt, omdat er net een gegeven niet aanwezig is, wat hij wel verwacht.

Dat soort dingen kunnen enorm veel problemen geven. Snap je wat ik bedoel?

Verder kwamen we er ook na anderhalf jaar (!) achter, dat je voor ak niet alleen de samenvatting moet weten, maar ook een bepaald soort vragen uit het werkboek. Dat heeft de leraar iedere toets netjes gezegd. En iedere toets was zoon het vergeten. En iedere bespreking van de toets, hoorde hij het weer. Om het weer te vergeten... (ad(h)d-ers leren niet snel van hun fouten )

Het inzien van een toets door ouders, kan dan heel verhelderend zijn.

En verder: zijn zijn ogen en oren goed? Dat is ook een dingetje wat ik uit zou willen sluiten.

zorgcoordinator

Is het een idee als jullie een gesprek aanvragen met de mentor, jaarlaagleider en de zorgcoordinator van de school? Dan kunnen jullie afspraken maken over de voorlichting naar docenten. En over het herkansen van toetsen. Dus niet alleen individuele gesprekken met een mentor, maar een meer algemeen overleg.

Als je gebackupt wordt door dit overleg, is het veel makkelijker om om herkansingen te vragen. Hier geven ze ook de toetsen niet mee naar huis, maar wij kunnen ze dan op school inzien. Zo hebben we laatst bij de tienminuten gesprekken Frans (2*1 ) samen met de leraar naar de toets gekeken. Dan zie je bijvoorbeeld dat deze leraar een compleet nieuwe manier van toetsvragen heeft. Ze moesten woorden vertalen van Ne naar Fr. En dan vervolgens die woorden in de juiste Franse zinnen plaatsen. Een heel goede manier van overhoren, maar voor onze zoon is zoiets heel moeilijk. Vooral als hij dit nog niet eerder gedaan heeft. Hij moet namelijk zoveel dingen te gelijk doen. Het is alsof je zegt: 'Pak je jas, doe je schoenen aan, heb je je tanden gepoetst? waar is je sleutel?' Dat soort opdrachten trekt hij niet in het dagelijks leven, dus ook niet op een toets.

Het is goed om dat te zien.

Huiswerk maken doet hij nooit gelijk uit school. Dat raadde de kinderarts trouwens ook af. Eerst ontspannen en ontprikkelen. Na het avondeten, ga ik (jaja, ik, niet hij, dat heb ik nog maar overgenomen) op Magister kijken wat het huiswerk is voor deze dag. Ik schrijf het in zijn agenda en ik leg zijn boeken klaar. Hij kijkt wat hij wanneer gaat doen. Het wordt hierdoor wel vaak laat, omdat hij zijn huiswerk ook regelmatig onderschat. Maar dat is niet erg. Wij vinden dat niet erg. Hij maakt zijn huiswerk beneden, omdat hij anders gaat zitten staren of op zijn telefoon gaat friemelen. We zeggen regelmatig: 'Pipo, lukt het?' Hij zegt dan geïrriteerd: 'Jahaaaah', en stopt met staren en gaat weer aan het werk.

Dat is dus een vast moment hier. Zou dat helpen?

Ik weet niet of medicatie gaat helpen bij je zoon. Maar kan het kwaad om het uit te proberen? Volgens mij niet. Dit is ook niets. Het zou toch zonde zijn, als hij het medicatie wel gaat redden. Je vertelt dat hij op school regelmatig wegdroomt. Daar zou ritalin bij kunnen helpen. Maar ook dat zou ik dan bespreken met het zorgoverleg, zodat je duidelijke feedback terug krijgt, of het wel of niet helpt. Bij onze zoon stuurde de mentor dan een mailtje door naar alle leraren. Wij kregen alle antwoorden geknipt en geplakt terug. Dat was heel prettig. Omdat hij overprikkeld uit school kwam, dachten wij dat hij te laag zat met zijn medicatie (gegroeid). Het bleek dat hij op school helemaal niet dromerig of druk was. Dus hij heeft toen een tijd 's middags extra gebruikt, maar de ochtenddosering is hetzelfde gebleven.

De leraren op de school van zoon, zetten jaarplanning, aantekeningen en uitwerkingen trouwens ook vaak op magister. Dus dat is dan wel ideaal. Maar dat zal misschien bij jullie op school niet zo zijn? Anders kan je daar ook om vragen bij dat zorgoverleg.

En verder kun je nog naar individuele leraren mailen. Om te vragen wat er in de planning zit. Dat werkt hier ook wel. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik dan het mailtje schrijf, met toestemming van zoon, uit zijn naam. Want ik merk dat hij heel veel credits bij leraren opbouwt als hij laat merken dat hij het zelf echt wil. Dus dat stimuleren wij. Zeg zelf dat je het erg vindt. Zeg zelf dat je het niet snapt. Vraag hulp. Moeilijk hoor, voor hem. Maar het gaat steeds een beetje beter.

Aantekeningen maken

Mijn dochter redt het ook niet (altijd) om te luisteren en te schrijven omdat dat laatste heel veel energie kost. Ook mist ze lessen i.v.m. vermoeidheid. Mijn dochter maakt dan foto's van de aantekeningen die klasgenoten hebben gemaakt.
Als je zoon er niet aan kan denken kunnen jullie in samenspraak met jullie zoon een vriendje/klasgenoot vragen om er aan te helpen denken.
Dan heeft je zoon in ieder geval wel de lesstof beschikbaar.
Nu het op school zo moeizaam gaat zou ik denk zelf weer proberen of het met ritalin beter gaat. Op het vo is het veel intensiever en wordt er ook veel meer van je gevraagd en dat ook nog thuis als je je huiswerk moet doen. Bij de basisschool hoefde 'niets' meer als je uit was en lag het zwaartepunt in de ochtend. Op het vo moet je het 7e uur ook nog opletten en thuis wacht het huiswerk.

zorgoverleg

Volgens mij móet de school een zorgoverleg hebben. Dat is een wettelijke plicht, volgens mij. Zeker weten als het passend onderwijs ingaat. Maar volgens mij nu al. Dus ik zou dat op gaan zoeken in de schoolgids en dan contact gaan leggen met die mensen.

En de jaarlaagcoordinator, die heb ik ook nog nooit gesproken hoor. Maar als ik met een leraar mail over problemen van onze zoon, zoals laatst over die 1-en voor Frans, dan stuur ik altijd een cc naar de mentor en de jaarlaagcoordinator (of hoe die beste man/vrouw ook heet). Zodat het open is en duidelijk. In jullie geval zou ik de huiswerkbegeleiding dan ook cc-en.

Ik merk dat openheid, duidelijkheid en communicatie echte succesfactoren zijn. Zonder die drie is het gewoon veel moeilijker. Dan gaat iedereen zelf van alles uitproberen (en leraren zijn eigenwijs, onze zoon is eigenwijs, wij zijn eigenwijs). De grote lijn is dan zoek en het resultaat blijft uit.

En juist dat resultaat, dat is van belang voor zoon. Want door een goed resultaat, kan hij weer de motivatie opbrengen om zich te focussen op wat hij moet doen.

Maatje

Dat maatje is een goed idee. Als je zoon daar niet uitkomt, kan hij(of jij) de mentor om hulp vragen. Die kent de kinderen uit de klas en weet waarschijnlijk wel, wie daar geschikt voor is.

Die foto's van aantekeningen, die worden hier ook regelmatig heen en weer gemaild, getweet of gewhats-appt

Oh ja, enne...

veel succes!

Bekend

Het probleem wat je omschrijft komt me heel bekend voor. De zwakke schakel bij onze zoon (ADHD) is het opschrijven van het huiswerk en het overbrengen van alle communicatie van de school aan ons. Hier gaat het vaakst mis.

Wat wij concreet doen:
Elke dag samen huiswerk maken/doornemen op een min of meer vast tijdstip. Ik heb een planbord dat we elke week en elke dag samen invullen. Hierop schrijven we precies wat hij moet doen. Dit is met name belangrijk voor werkstukken en andere opdrachten die veel tijd vragen en verdeeld moeten worden over meerdere keren. Hij maakt het huiswerk of meteen na school (als hij 's avonds een activiteit heeft) of in de avond (meestal omdat hij vaak 's middags activiteiten heeft) en dan eigenlijk altijd met een van ons erbij. We houden hem bij de les, overhoren hem, wijzen hem op zaken die hij vergeet of die slordig zijn.

Samen huiswerk maken is echt belangrijk geweest voor ons om beter inzicht te krijgen in zijn problemen en zijn manier van leren waardoor we beter in kunnen springen op wat hij nodig heeft.

Een van zoons grootste problemen bij maakwerk is dat hij rustig halve zinnen opschrijft of een paar zinnen overslaat. In zijn hoofd heeft hij het dan wel opgeschreven maar op papier staat het helemaal niet. Dus elke keer alles nakijken, hem wijzen op zaken die niet kloppen en vervolgens hem het werk laten afmaken. We proberen hem ook strategieën aan te leren dat hij zijn eigen werk blijft controleren en nakijken.

Wat de school betreft. Onze zoon komt niet in aanmerking voor een rugzak want daarvoor is de problematiek niet zwaar genoeg. Hij gaat naar een vrij kleine school en alle leraren zijn op de hoogte van zijn problemen. De meeste leraren herinneren hem er ook aan om zijn huiswerk op te schrijven wat natuurlijk erg aardig is. We proberen onze zoon aan te moedigen om sowieso te controleren bij klasgenoten of hij het huiswerk heeft opgeschreven. Hij gaat nog steeds wel eens de mist in uiteraard.

De school staat vrij welwillend tegenover hem. Het helpt wel heel erg dat zoon ook echt graag wil en dat ook uitstraalt naar de docenten toe. Hij komt niet over als een vervelende ongeïnteresseerde puber. De meeste docenten mogen hem dan ook wel; ondanks dat hij heel druk kan zijn en vaak heel slordig is. Hierdoor staan ze ook welwillende tegenover het geven van een tweede kans als hij door vergeten of slordig zijn een onvoldoende haalt. We laten hem dat overigens altijd zelf vragen en als het antwoord nee is dan is het antwoord nee en dan zeuren we er ook verder niet over. Een tweede kans is een gunst en niet iets wat verplicht is.

Het lijkt soms echt dweilen met de kraan open maar ik merk toch dat het heel langzaam maar zeker wat beter gaat. Zoon wordt ouder en krijgt beter inzicht in zijn eigen tekortkomingen en hij leert veel beter compenseren. We zijn er zeker nog niet maar ik heb wel vertrouwen dat het steeds beter zal gaan.

extra tijd?

Een kind met een diagnose kan op sommige scholen extra tijd krijgen bij het maken van toetsen, en ook bij het eindexamen. De school moet dat laatste wel aanvragen. Het geldt niet alleen voor dyslexie, maar ook voor andere leerstoornissen. Zou dat hem misschien helpen, omdat het hem rust geeft tijdens de toets?

Huiswerkbegeleiding

Hier een zoon met vergelijkbare problemen, vanaf de tweede gaat hij naar de huiswerkbegeleiding, zij zorgen dat het huiswerk per dag gepland wordt op de dagen dat hij geen begeleiding heeft moet hij gewoon het lijstje afwerken uit zijn speciale planagenda. Bij onduidelijkheden mailt de begeleiding met mentor en vakdocent, zij krijgen gewoon meer dingen voor elkaar dan wij als ouders. Toetsen worden op de begeleiding geëvalueerd, de toetsen worden door de docent in gesloten envelop meegegeven en gaan in gesloten envelop weer terug.
Als je een gesprek op school gaan voeren neem ook iemand van de huiswerkbegeleing mee het kost wel wat maar dan kan op school opeens zoveel meer. Inderdaad vragen voor verlenging heeft hij recht op, en toetsen evalueren als het op de huiswerkbegeleiding niet kan dat moeten de docenten het maar doen, grote kans dat het dan opeens wel kan.
Succes!
Lisetje

poging wagen

Het zou wat waard zijn om op zoek te gaan naar een goede psychiater of goede (kinder)arts ism een psycholoog en te kijken naar medicatie.

huisarts

Ik adviseer je om dat toch echt via de psychiater te doen. Die is veel beter op de hoogte van soorten medicijnen, de afstemming ervan, combinaties ervan en meer. Dat moet je niet via de huisarts doen. Als je huisarts van mening is dat hij dat prima kan, ben ik bang dat hij zijn professionele grenzen niet goed genoeg kent. Je beschrijving van je zoon laat zien dat je professionals nodig hebt. Geen haar op mijn hoofd dat onze huisarts zich bezig ging houden met de afstemming van dit soort medicatie bij die van mij. Echt niet.

Alleen voor verwijzing?

Misschien moet je eerst naar de huisarts voor verwijsbrief? Je schrijft "via de huisarts" dus ik denk dat je inderdaad naar de psychiater gaat?

begrijp ik niet??

Je zoon, adhd, loopt vast met naar het lijkt typische adhd-dingen en de kinderarts vindt het niet nodig om jullie te zien? Daarnaast wil je toch opnieuw medicatie proberen en ook daarvoor vindt hij het niet nodig om jullie te zien? Ik zou snel op zoek gaan naar een andere kinderarts (goed bekend met adhd) die samenwerkt met een kinderpsycholoog of een psychiater (goed bekend met adhd). Ik sta met m'n mond vol tanden. Je hebt recht op goede begeleiding bij de problemen die je schetst. Ik hoop dat je die snel vindt.

waarom niet de huisarts?

Persoonlijk zou ik echt blij zijn met een huisarts die bereid is om te starten met medicatie. De huisarts is vlakbij, een afspraak is snel geregeld, de huisarts kent je kind en het gezin. Weet ook wat er verder medisch of sociaal van belang is. En als de huisarts vragen heeft is de specialist een telefoontje voor een consult verwijderd van een antwoord. Hoe moeilijk wil je het maken?

Vastlopen

Hij loopt wel vast, maar ik begrijp dat dit puur op leertechnisch gebied is. Lichamelijk en sociaal gaat het goed, zijn stemming is toch ook goed? Hij ontwikkelt zich naar behoren en wordt langzamerhand toch steeds zelfstandiger? Toch?
Daarnaast is de diagnostiek duidelijk. Zo slecht gaat het dus niet. Alleen het presteren op school lukt niet.

Dan vind ik het niet echt een reden om naar een psychiater te gaan. Via de huisarts eerst proberen is dan een goede optie, zolang de huisarts kennis heeft van adhd medicatie. Als hij met de kinderarts kan overleggen, dan is dat toch prima?

nou

Huisartsen kennen hun patiënten lang niet zo goed als je graag zou willen. Daarbij, huisartsen weten doorgaans zeer weinig tot niets van adhd. Het zou mijn keuze zijn de lijntjes kort te houden. Mijn ervaring is dat dat uiteindelijk het snelste en efficiëntste werkt. MOet ook zeggen dat ik niet geloof in een goed en uitvoerig overleg tussen een huisarts en specialisten. Voorheen, vroegah, wel maar tegenwoordig, nee.
Maar ach, uiteindelijk komt het vast wel goed.

psychiater

Wij zijn wel naar de psychiater gegaan puur voor leerproblemen. Het is een zachtmoedig jongetje, dus hoewel zijn gedrag zeker afwijkend is, hebben we daar thuis geen problemen mee. Maar hij moest wel onderwijs krijgen en dat lukte niet. Nu gaat hij VWO doen en dat past ook bij zijn intelligentie.

Ik denk dus dat het niet gek is om voor "alleen maar" leerproblemen naar de psychiater te gaan. Niet naar de kinderarts, want die gaat toch vooral over lichamelijke kwalen en zal als het goed is bij dit soort zaken vroeg of laat doorverwijzen naar de kinderpsychiater.

Toch

Sorry, wilde me er buiten houden maar ik reageer toch nog.
Voor mijn kind hebben wij professionals gezocht in adhd en die hebben wij nog altijd. Die professionaliteit vertaalt zich in een hele precieze afmeting van de combinatie van medicatie (wat werkt meer op gedrag, wat op emoties, concentratie, geordend zijn, wanneer is wat nodig). En dus hebben wij geen maanden afstemming meer, wat we bij de huisarts wel zouden hebben. Hier geen standaard Ritalin oplossing (met een concentratiepiek van slechts 1 uur). Daarnaast maken we ook dankbaar gebruik van hun kennis en het netwerk van onze professionals. Dat is goud waard. Er is een weg uitgezet die af en toe bijsturing nodig heeft. Dat geeft rust omdat ik niet hoef af te wachten tot de problemen te groot zijn eer ik op zoek moet gaan en in de jungle iets moet zien te vinden dat kind nodig heeft. Wij hoeven niet zo veel te zoeken omdat wij tips krijgen welke organisaties bekend zijn met adhd en goed werk afleveren, welke aanpak bij dit specifieke kind past. En dan zoek ik natuurlijk wel welke het dichtste bij is, het beste aanvoelt. En we krijgen ook te horen wat daar niet aan bod komt, dat wel te zoeken is. Het is heel fijn.

Onze huisartsenpraktijk (en de vorige ook) kunnen dat niet afdoende: hun kennis van adhd is te klein, netwerk is niet in kaart of ze hebben wat gehoord maar weten de kwaliteiten er niet van, kennis over diverse medicatie is te klein. Hoe kan mijn huisarts, generalist, nu goed met onze specialisten praten? Daarbij kent onze huisarts mijn kind slechts van een paar 10 minuten gesprekjes. Nee dan praat ik echt liever met de specialist en dat levert een gerichter gesprek op, en neem ik kind mee. Een huisarts is een generalist en dan krijg je ook een generalistische oplossing. Die kan natuurlijk precies zijn wat je nodig hebt maar dat zal je nooit weten. Gezien hoe je zoon vastloopt, lijkt het mij dat hij een op maat gemaakte oplossing nodig heeft. Als hij nu niet vastliep en voorheen wel reageerde op standaard medicatie, zou dat misschien een optie zijn.

Welk soort school zou goed zijn?

Wat een boeiend draadje! Ik lees mee... Maar heb zelf ook een vraag.

Om dit soort problemen voor te zijn vraag ik me nu (vlak voor de keuze voor het vo) af wat een iede school zou zijn voor onze slimme add-er? Waar moeten we op ketten? Welk type school, een ouderwets of een modern vrij gebeuren?

Mocht iemand concreet iets weten, we wonen in leidsche rijn en zoeken een vwo school (gymnasium advies, maar grieks en latijn zie ik niet zitten voor hem)

ben het eens met Zo maar

Het is net wat meer op maat. Dus niet: we stoppen er een pil in, maar: welke pil, hoe, in welke dosering, beïnvloedt het zijn groei niet, wat is er verder nog nodig, tot zelfs schooladvies aan toe, want de psych ziet natuurlijk meer kinderen en weet dus ook veel van scholen. Ik heb er gewoon meer vertrouwen in.

Zijsprongetje

Dat hangt helemaal af van hoe je zoon in elkaar zit. Voor mijn zoon is structuur niet zo belangrijk, tenzij het de spuigaten uit loopt (maar dan is het ook voor niemand leuk meer). Maar hij is zachtmoedig en kwetsbaar, dus ik heb voor de vriendelijkste (en af en toe wat chaotische) school gekozen. Ik ga ervan uit dat het leren wel komt als hij goed in zijn vel zit. En gymnasium doe ik hem ook niet aan, het wordt zo al lastig genoeg.