Stoornis?

Een paar dagen geleden had ik een gesprek met een vriendin. Ze heeft het beste met me voor, dus in die zin waardeer ik het wel dat ze zei wat ze op haar hart had. Ze zei dat ze mijn zoon van 11 soms raar vindt reageren. Hij maakt slecht oogcontact en zegt niet altijd de juiste dingen op het juiste moment. Ze zei dat ze zich afvroeg of hij soms autistische trekjes had. Nu herken ik dat oogcontact helemaal, dat doet hij niet snel bij mensen met wie hij niet heel eigen is. En soms ongepast reageren herken ik ook, al is het volgens mij vaak bedoeld om grappig te zijn. Aan de andere kant heeft hij veel vriendjes, met wie hij veel en graag speelt. Hij kan goed sporten en goed leren en ik vind hem ook heel invoelend. Als iemand pijn heeft of verdrietig is, dan reageert hij daar sterk op. Dat vind ik dan weer niet bij een stoornis passen. Maar nu zit ik er toch mee. Ik heb z'n gedrag altijd gelabeld als verlegenheid. Maar moet ik nou naar haar luisteren of m'n eigen gevoel volgen dat zegt dat er niet zoveel aan de hand is? Z'n leerkrachten vinden hem ook af en toe apart reageren en krijgen moeilijk contact met hem. En hij kletst veel teveel in de klas. Maar die leerkrachten hebben bij mijn oudste zoon ook allerlei zorgen uitgesproken die achteraf compleet onnodig waren dus daar heb ik niet zoveel vertrouwen in. Wat nu?