Stiefmoeder
Hallo,
Ik ben een moeder en stiefmoeder van 40 jaar. Mijn huidige man en ik zijn op dit moment 12 jaar samen. Ik heb 2 dochters van 14 en 16 en mijn man een zoon die volgende week 13 word.
Toen wij samen kwam waren de kinderen dus nog heel erg jong. Dit leek een heel groot "voordeel" van alle ellende van een scheiding te zijn want de kinderen groeide de eerste jaren echt als broertje en zussen op.
De meiden hebben al jaren geen contact met met hun biologische vader en beschouwen mijn man ook echt als hun vader en andersom. De oudste van 16 heeft vorige week op vakantie samen met mijn man een vader dochter tattoo laten zetten dus dat zegt genoeg over hun band.
Het zoontje van mijn man kwam aan het begin altijd 1x door de weeks en om het weekend. De doordeweekse dag was mijn man gewoon werken en was ik de hele dag met hem. Dit ging altijd goed.
Zijn moeder kreeg op dat moment ook een relatie en heeft met die man nog 3 kinderen gekregen. Inmiddels zijn hun nu 2 jaar uit elkaar na een relatie met agressie naar haar toe en drugsgebruik. (door hem)
In de tijd dat hun samen waren hebben ze onder toezicht van veilig thuis gestaan en is daar heel veel hulp over de vloer gekomen. Inmiddels is dat allemaal afgerond en is zei een alleenstaande moeder met haar 4 kinderen.
Het begin van ons samengesteld gezin was heel mooi. We waren een echt gezin. Ik was ook de moeder van mijn man zijn zoon en hij de vader van "mijn" meiden.
Helaas is daar een aantal jaar geleden (Ik denk inmiddels al zeker 5 jaar) een verandering in gekomen.
Mijn man zijn zoon is veel gaan stoken dus mij en mijn toen nog toekomstige man. Zo erg dat mijn man zelfs heeft gezegd als je er zo op tegen bent dan kom je niet op de bruiloft, zover is het gelukkig niet gekomen.
Buiten het stoken tussen ons heeft hij heel veel verhalen verzonnen om mijn jongste dochter "te pakken", zorgen dat zij straf kreeg etc.
Dit is helaas alleen maar erger en erger geworden. Met als toppunt dat nu ook mijn man het over zich krijgt.
Hij en zijn moeder zijn 2 handen op 1 buik, ze zegt zelf ook dat hij haar alles is en niemand iets kwaads over hem hoeft te zeggen.
Zoals elk jaar zijn we ook afgelopen zomer met z'n 5e op vakantie gegaan. De 3 weken dat hij dan volledig bij ons is klaagt hij veel over zijn moeder en praat hij slecht over haar. (wat hij dus andersom ook bij zijn moeder over ons doet.)
Een maand (of 2) na de vakantie kreeg mijn man een brief dat als hij/wij zo door ging(en) hij niet meer wilde komen. Dit na onder andere dat wij een opmerking gemaakt hadden over dat zijn haar zo lang is en als hij er dan geen geld in doet dat het er zo onverzorgd uit ziet. (Hiermee kwetste we hem en zijn moeder en dat accepteerde hij niet), ook hadden we een opmerking gemaakt dat hij wel een beetje op zijn voeding moest letten. (Hij was op dat moment 11,5 en we zagen hem per maand steeds meer aankomen , met uiteindelijk dat hij het gewicht had van 71 kilo). Tijdens de vakantie kon haar eten als een volwassen bouwvakker en het was opbouwend bedoeld dat het verstandig is er op te letten omdat het ongezond is en hij gewoon echt veel te zwaar aan het worden was.
Het is toen 2 maanden weer "rustig" geweest, tot mijn man 6 weken geleden een mail van school kreeg of hij en de moeder van hun zoon langs wilde komen i.v.m. zijn prestaties die omlaag gingen. Dit bleek niet zo te zijn want zijn zoon kwam aan met een briefje met een lijstje van dingen die hem niet bevielen aan zijn vader en ons gezin.
Er stonden dingen op die hij zo kan voelen maar wij niet snappen. (hij voelt zich niet bij het gezin horen, maar een weekendje weg met de hele familie omdat mijn ouders 45 jaar getrouwd waren zei hij af en ook een week Portugal wilde hij niet mee naar toe.)
Als hij komt gaat hij meteen naar zijn kamer en komt er alleen af als we roepen voor het eten.
Er stonden ook wederom verzinsels op over dingen die ik gezegd zou hebben of mijn jongste dochter.
Inmiddels 6 weken verder app ik zijn moeder om te vragen of we nog even iets af kunnen spreken voor dat hij weer komt (18 Januari) omdat even nog te bespreken wat er die dag op school gezegd is. Hier stond ze niet voor open want hij zou sowieso pas weer komen als er weer een gesprek op school was geweest. Mijn man wist hier niets van af dus ziet zijn zoon nu nog langer niet. (wat al de 2e keer is want jaren geleden is hij ook maanden niet geweest omdat zijn moeder een leugen van hem geloofde over dat de jongste hem geknepen zou hebben terwijl hij was gevallen bij een speeltuin.)
Ook mag ik niet bij het gesprek aanwezig zijn want het gaan om de gevoelens van hun zoon en dat is het enige wat telt.
Nu is dit na jaren voor mij echt genoeg. Hij en zijn moeder bepalen met grote regelmaat wanneer hij wel of niet komt, als hij komt dan of zien we hem niet omdat hij alleen maar boven zit (waarvan hij tegen zijn moeder zegt dat dat moet van ons) , hij stookt en liegt en het gaat maar door. Ondertussen zie ik man er aan onderdoor gaan. Onze oudste dochter is er ook klaar en de jongste heeft hem van de week nog gebeld omdat ze in de buurt was. Ze had hem gebeld omdat ze op vrienden stond te wachten of hij even naar buiten kon komen, hij belde de volgende dag naar mijn man op (hij belt hem nooit!) om te zeggen dat hij zich daar niet prettig bij voelt omdat het leek of ze daar was om het te controleren of hij thuis was, dus zij is er ook klaar mee.
We moeten nu maar afwachten wanneer er weer een gesprek is, dan mag hij zijn gevoel weer uit en zal de mond van mijn man zoals vorige keer weer gesnoerd worden, dan bepaald hij wanneer hij weer komt en voor hoevaak want hij wou minder komen.
Ik wil een vakantie gaan boeken voor deze zomer maar ik zie het gewoon niet zitten. Het is in de loop van de jaren duidelijk geworden dat het de zoon van mijn man alleen om mijn man gaat en niet om de rest van het gezin. (hij klaagt ook iedere vakantie en tijdens het gesprek op school laatst ook dat de meiden mijn man van hem af proberen te pakken, maar een rede waarom hij dat denk ik er niet maar word wel altijd benoemd en dan is het het is mijn vader en niet die van jullie).
Ik vind het heel erg lastig om nog leuk en lief te doen, wetende dat hij mijn man kapot maakt, loopt de stoken en liegen en om dan in de vakantie weer een gezin te spelen lukt mij gewoon niet meer. 11 maanden per jaar doe ik er niet toe en kan ik dood vallen. En dan op vakantie moeten we ineens met z'n alle samen het heel fijn hebben, wetende dat iedereen dan weer op zijn tenen loopt zoals alle afgelopen jaren.
Mijn man is me alles en ik ben zo bang hem kwijt te raken als ik het niet meer accepteer en leuk doe. maar ik kan het niet meer opbrengen en moet zo op mijn tenen lopen als hij er is en zeker 3 weken in de zomer vakantie.
Dus al vijf jaar, dus vanaf dat de zoon van je partner nog maar zeven was zie je hem als iemand die stookt?
Arm kind, ik kan me goed voorstellen dat hij liever niet komt.
Wat een lang verhaal, waarin je totaal uit het oog verliest dat we het hebben over een kind van dertien. Prima toch, als hij vooral voor zijn vader komt?
Over het kwaadspreken door zijn moeder, moet je man bij zijn ex zijn. Volwassenen onder elkaar. Dat daar een extern iemand vanuit school bij zit is wellicht zo gek niet.
Maar het is niet eerlijk een dertienjarige verantwoordelijk te houden.
Wat lees ik verbazingwekkend weinig begrip voor een kind dat je al vanaf jongsafaan kent en mee opvoedt. Je praat over een dertienjarige jongen of hij de Godzilla de Hun him self is. Zo triest dat die jongen zoveel mee heeft moeten maken bij zijn moeder en dan bij zijn vader ternauwernood geaccepteerd wordt.
Ook eigen kinderen kunnen op die leeftijd zo met zich zelf en de wereld in de knoop zitten (en jouw stiefzoon heeft daar alle reden toe) dat ze het ze leven voor hun omgeving onmogelijk maken. Kan ik over meepraten, ga ik nu niet doen. Dan hoef je niet leuk en lief te blijven doen, maar wel liefdevol en consequent: je kunt klaar zijn met het gedrag, maar niet met een kind. Die jongen proeft jouw weerzin, en zet zich af. Een hele gezonde reactie. En in godsnaam, hou je in over zijn uiterlijk. Als je ergens een puber nog ongelukkiger mee maakt. Kook gezond, haal geen snacks in huis, en meer kun je niet doen
Als je man deugt als vader zet hij zijn eigen kind op 1. Dan heb je zware jaren voor de boeg. Het is niet anders. Zoek professionele hulp hoe je die situatie dragelijk kunt maken. En zorg voor ontspanning of om iets naar uit te kijken. Boek die vakantie voor drie weken, ga twee weken mee, en boek de andere week iets voor jezelf wat je heel leuk vindt.
In nog geen half uur allemaal gelijkluidende reacties. Hopelijk zet het TO aan het denken. Ik heb echt met die jongen te doen.
kenfan schreef op 07-01-2025 om 13:24:
Wat lees ik verbazingwekkend weinig begrip voor een kind dat je al vanaf jongsafaan kent en mee opvoedt. Je praat over een dertienjarige jongen of hij de Godzilla de Hun him self is. Zo triest dat die jongen zoveel mee heeft moeten maken bij zijn moeder en dan bij zijn vader ternauwernood geaccepteerd wordt.
Ook eigen kinderen kunnen op die leeftijd zo met zich zelf en de wereld in de knoop zitten (en jouw stiefzoon heeft daar alle reden toe) dat ze het ze leven voor hun omgeving onmogelijk maken. Kan ik over meepraten, ga ik nu niet doen. Dan hoef je niet leuk en lief te blijven doen, maar wel liefdevol en consequent: je kunt klaar zijn met het gedrag, maar niet met een kind. Die jongen proeft jouw weerzin, en zet zich af. Een hele gezonde reactie. En in godsnaam, hou je in over zijn uiterlijk. Als je ergens een puber nog ongelukkiger mee maakt. Kook gezond, haal geen snacks in huis, en meer kun je niet doen
Als je man deugt als vader zet hij zijn eigen kind op 1. Dan heb je zware jaren voor de boeg. Het is niet anders. Zoek professionele hulp hoe je die situatie dragelijk kunt maken. En zorg voor ontspanning of om iets naar uit te kijken. Boek die vakantie voor drie weken, ga twee weken mee, en boek de andere week iets voor jezelf wat je heel leuk vindt.
(pssst, het is Attilla De Hun, maar ik vind het wel een leuke verbastering 
)
En verder woord voor woord mee eens. Die jongen heeft het nodige voor zijn kiezen gehad. Met name voor/tijdens en na de scheiding van zijn moeder.
Mss kan de school meedenken over professionele hulp?
Het kind is nog niet eens 13, hij moet nog 13 worden. Dus we hebben het over een twaalfjarige, die al twee scheidingen en twee samengestelde gezinnen heeft meegemaakt, en die al vanaf zijn zevende door zijn 'stiefmoeder' gezien wordt als stoker.
Ik snap al niet waarom je jezelf stiefmoeder noemt, dit kind heeft een moeder. Jij bent de partner van zijn vader, en zou daarom voor hem een betrouwbare volwassene moeten zijn.
Even vanuit het oogpunt van de 12-jarige:
- twee scheidingen meegemaakt
- drugsgebruik door een agressieve stiefvader
- Veilig Thuis over de vloer
- een vader die hij maar 4 dagen per maand ziet (en misschien een paar uurtjes op die doordeweekse dag)
- en als hij dan bij zijn vader is, gezeur over zijn haar en over zijn eetpatroon
- en als klap op de vuurpijl speelt zijn vader ook nog eens gezellig gezinnetje met zijn nieuwe vrouw en haar kinderen
Hij zegt dat het zijn vader is en niet die van je dochters. En hij heeft gelijk. Vader gaat werken als zijn zoon op een doordeweekse dag komt, maar met zijn stiefdochter laat hij een vader-dochter tattoo zetten. Volgens mij heeft je man zijn prioriteiten niet helemaal op orde. En daar is het gedrag van zijn zoon een gevolg van.
Zo eens met bovenstaande reacties. Arme jongen. Dan ben je twaalf en dan was dit je jeugd.
Waarom gaat je man niet samen met zijn zoon op vakantie? Dan hebben zij een keer echt de tijd samen (zo te lezen voor het eerst in 12 jaar?) en hoef jij je niet te ergeren. En je man laat dan zien dat hij inderdaad zijn vader is en niet die van je dochters. Lijkt met heel belangrijk, want ik kan me heel goed voorstellen dat zoon zich enorm achtergesteld voelt.
Doet vader wel eens wat alleen met zoon ?
Eigenlijk was ik daar nog niet eens op aangeslagen, maar kind was dus nog maar 0 toen zijn ouders uit elkaar gingen, en ook nog steeds 0 toen zijn vader een nieuwe relatie kreeg.
Ern kind van 16 met een tatoo? Volgens mij mag dat wettelijk niet eens.
Naminokurashi schreef op 07-01-2025 om 16:46:
Ern kind van 16 met een tatoo? Volgens mij mag dat wettelijk niet eens.
Helaas wel .
Naminokurashi schreef op 07-01-2025 om 16:46:
Ern kind van 16 met een tatoo? Volgens mij mag dat wettelijk niet eens.
Van de site van de NVWA:
U mag alleen een tatoeage of piercing zetten bij personen van 16 jaar of ouder. Bij jongeren van 12 tot 16 jaar mag dit als een van de ouders (of de voogd) erbij is en toestemming geeft. Bij deze leeftijdsgroep is het volgende niet toegestaan: een piercing in de geslachtsdelen, een tepelpiercing bij meisjes, een tatoeage op het hoofd, de hals, de polsen of handen. Bij kinderen onder de 12 mag u wel gaatjes in de oren schieten.
Dus het mag wel.
TO: kunnen jullie de zomervakantie niet deels splitsen? Dus eerst ieder met zijn/haar eigen kind(eren) en dan nog een week samen?
MiniJCW schreef op 07-01-2025 om 15:03:
Even vanuit het oogpunt van de 12-jarige:
- twee scheidingen meegemaakt
- drugsgebruik door een agressieve stiefvader
- Veilig Thuis over de vloer
- een vader die hij maar 4 dagen per maand ziet (en misschien een paar uurtjes op die doordeweekse dag)
- en als hij dan bij zijn vader is, gezeur over zijn haar en over zijn eetpatroon
- en als klap op de vuurpijl speelt zijn vader ook nog eens gezellig gezinnetje met zijn nieuwe vrouw en haar kinderen
Hij zegt dat het zijn vader is en niet die van je dochters. En hij heeft gelijk. Vader gaat werken als zijn zoon op een doordeweekse dag komt, maar met zijn stiefdochter laat hij een vader-dochter tattoo zetten. Volgens mij heeft je man zijn prioriteiten niet helemaal op orde. En daar is het gedrag van zijn zoon een gevolg van.
Dit! Arme jongen, wat heeft hij al veel voor zijn kiezen gehad, doordat volwassenen hem totaal onveilig laten opgroeien. 
Ik begrijp niet dat je niet meer inlevingsvermogen in die jongen kunt hebben en ook nog vindt dat zijn vader hier de dupe van is, nee, het is andersom!
