Ritalin net begonnen, is dit normaal

Rixt

Juist omdat we onze kinderen niet tekort willen doen, willen we de trial aangaan. Want als het hem wel zou helpen, zou het superjammer zijn als we dat niet geprobeerd zouden hebben.
Alleen moet je dan wel ergens merken dat het 'helpt', met wat dan ook, eigen gevoel, schoolresultaten, sociale ontwikkeling. Maar als het nergens merkbaar is (of slechts marginaal), voegt het niet veel toe, lijkt me

Natuurlijk

Natuurlijk, als je geen resultaat ziet moet je verder kijken. Ritalin is geen wondermiddel. Mijn zoon is ook niet 'genezen' of zo, hij staat alleen veel meer open en kan eindelijk leren van zijn ervaringen. Dat is een geweldig resultaat, maar het werkt niet bij iedereen zo uit. Wat niet werkt, kan weer weg, zo simpel is het.

We hebben hier het gebruik van medicijnen zo lang mogelijk uitgesteld en zijn uiteindelijk toch overstag gegaan voor medicatie. Zo voelde dat, overstag gaan. Achteraf kijk ik daar toch anders tegenaan, nu ik zie dat hij veel positiever gewaardeerd wordt door zijn omgeving. Het is niet niks als je altijd enorm je best doet om 'het goed te doen' en het lukt maar nooit en je ontmoet altijd maar afkeuring. De afkeuring van mensen aan de zijlijn zal me dan verder worst wezen...

Judith-t

Is je laatste post voor mij bedoeld? Zo ja, dan reageer ik er nu even op, hahaha.
Ik weet niet of het niets zal opleveren. Ik vraag me alleen af hoe het te beoordelen. We zijn vandaag begonnen. Het weekend en de vakantie geef ik het niet, doe ik bij zijn broer ook niet. Was voor de groei (in cm's en kilo's ook beter, zei de arts, just to be safe).
Tussen de middag even gevraagd hoe hij er zich onder voelt. Hij voelt zich 'gewoon', doet ook gewoon zoals ik hem ken (geen zompie en geen stuiterbal, niet meer dan anders tenminste ), maar toen ik hem vroeg hoe het 'op zijn punt blijven' gaat (da's iets wat ze bij Daviscounseling geleerd hebben.. en methylfenidaat zet je vast op je punt, zeg maar), zei hij dat hij merkte dat hij minder van zijn punt afgaat en er makkelijker en sneller weer op komt, als hij ervanaf gaat. Da's precies wat zijn broer ook ervaart.
Hij wilde niet dat ik het de juf vertelde, dus dat heb ik gerespecteerd. Ik ben ook wel benieuwd of de juffen zelf iets aan hem merken, zonder dat ze weten dat hij medicatie aan het proberen is. Nu is het natuurlijk nogal vroeg, maar volgende week hebben we 10-minuten gesprekjes en dan kan ik het eventueel vragen, of ze wat merken, al is het maar iets kleins. En zo niet, is dat natuurlijk ook prima. De trial loopt net.
Geven jullie het overigens ook alleen voor de schooldagen?
Onze zoon die het al langer gebruikt geeft aan dat hij het op zijn vrije dagen niet nodig vindt. Prima.

Lastig om te bepalen of het werkt

Zoals hierboven ook al gezegd, zoon van 9 is net een paar weken begonnen met medicatie voor add. Maar wat is nu het resultaat? Ik vind het moeilijk om daar iets zinnigs over te zeggen. Ik merk wel het e.e.a. aan hem (rustiger, stiller, maar dat hoefde niet perse), en de juf geeft commentaar (kleine, positieve veranderingen), maar verder heeft niemand in de omgeving (ook papa niet) een mening.

Ik voel me een beetje aan mijn en vooral zijn lot overgelaten. Ik vind het lastig dat ik samen met de juf moet beoordelen of hij wel of niet iets aan de medicijnen heeft, en er niet iemand met een professionele blik meekijkt. De kinderarts beperkt zich tot voorschrijven en lengte meten. De psychologe waar hij de diagnose gekregen heeft is klaar met haar traject. Ik kan haar wellicht nog wel vragen eens mee te kijken, maar dat is niet echt de bedoeling geloof ik. Lastig! Gaat dat altijd zo? Ik lees over mensen die bij kinderpsychiaters lopen, die lijken meer begeleiding te krijgen!?

Annika

Zo gaat het bij ons ook: psychologen-bureau heeft het onderzoek gedaan, rapport geschreven, toegelicht (ook op school) en medicatie geadviseerd.
Naar de kinderarts doorverwezen omdat die de medicatie voor moet schrijven en moet meten, wegen en bloeddruk moet meten.
Maar verder 'zien' we niemand.

Dat bedoel ik dus

onderzoek is gedaan, rapport is geschreven, toegelicht en dat spul is voorgeschreven….en zoek het verder maar uit. De zakken zijn immers gevuld; op naar het volgende 'noodgeval'.

Dat is toch bloedlink! Dit horen ze toch te monitoren? Zeker bij een kind in de groei. Denk toch even na mensen!!

Begeleiding door de kinderarts

Wij worden, na een langdurig traject bij een kinderpsycholoog, nu alleen maar begeleid door de kinderarts. Maar deze man is erg kundig, weet goed wat hij moet vragen en waar hij op moet letten en kan erg goed beoordelen, op grond van onze antwoorden op zijn vragen, of de medicatie doet wat ie moet doen.

Ook het lichamelijke gedeelte wordt door hem in de gaten gehouden.

Je moet het echt over de lange termijn zien. Niemand kan na een paar weken al beoordelen of je op de juiste dosis zit. Ook niet als je je kind helemaal opnieuw laat doorlichten door twintig psychiaters. Het gaat juist over het beeld op de lange termijn. Uitproberen, kijken wat werkt. Dat is met andere therapieen (alternatief en regulier) overigens precies hetzelfde. Ook dat kun je nooit direct op de werkzaamheid beoordelen.

Ten zij er op de korte termijn verontrustende bijwerkingen zijn. Maar ik neem aan, dat de arts gezegd heeft dat je dan contact op moet nemen?

Lieve negatief

natuurlijk worden de kinderen door de arts in de gaten gehouden. Meten, wegen, bloeddruk meten, hoort er allemaal gewoon bij.

Ouderbegeleiding

Bij deze gang hebben wij ook grote behoefte gehad aan ouder begeleiding: wat meer uitleg, wat steun, informatie etc. Er wordt je iets uit handen genomen door iemand die je niet goed kent. Het is jammer dat er zoiets te weinig is voor ouders. Misschien is die behoefte van ouders al te ondervangen door goede informatievoorziening, een folder of oid. Mijn indruk is dat in het hele kindercircuit, er niet altijd ook ouderbegeleiding is.

Ach negatief

negatief, je zou je eerst eens moeten verdiepen om voor je zulke larie en gezwets neerzet. Het enige waar ik je gelijk in kan geven is dat het inderdaad rotzooi is. Maar tja, dat zijn zoveel medicijnen. En toch kan die rotzooi soms heel erg nodig zijn.

Ik denk

dat geen enkele ouder voor zijn lol een pilletje aan hun kind geeft. Absoluut niet. Nu 2e zoon ook met ADHD (en PDD-Nos) is "bestempeld" heb ik er straks ws 2 aan de medicatie. Bij hem ben ik nog voorzichtiger. Er is vroeger een ruisje bij zijn hart gehoord. Verder is hij nu al extreem mager, hoe zal dat gaan als hij minder eetlust heeft door de medicatie? Allemaal vragen die ik eerst beantwoord wil hebben voor ik instem. Vandaar dat we naar de kinderarts zijn gegaan. Die geeft nu ook nog geen akkoord, wil eerst zijn groei-curve bekijken. Zo zie je maar...

Help elkaar

Heb eens bijna alle berichten gelezen die er op staan, en bij sommige vind ik wel dat ze heel erg een negatief beeld op zetten over de medicijnen. Ieder kind is inderdaad anders en ieder kind reageerd anders. sommige zijn positief en sommige heel negatief. Mijn zoon heeft vanaf 6 jaar ook de diagnose ADHD en zijn meteen aan de retalin gegaan, het werkte geweldig. Het was een heel ander knulletje en op school ging hij gewelidg vooruit. Maar helaas na een klein half jaar deed het bijna niks meer met hem. over gestapt naar strattera heel negatief over dat medicijnen. Hij werd er heel erg depresief van en zelf heel angstig. Tot dat hij zelfs bang was dat mama dood zou gaan. Toen zijn wij op het punt gekomen we stoppen met alles. Met als gevolg dat hij nu weer heel erg druk is en alles wat er bij hoort. Op school is hij van A niveau naar D niveau af gezakt en moet dus ook van school af omdat ze daar niet weten wat ze met hem aan moeten. Het is al erg genoeg dat je leven overhoopt komt te staan door dat je kindje een "naam "heeft. Bij ons gaat het zelfs zo ver dat vriendjes hem niet meer uitnodigen en dat ouders zeggen hij mag hier niet spellen want hij is niet lief. Dat doet pijn. Dus laten we elkaar niet zeggen wat we moeten doen maar elkaar steunen in wat we moeten doen. Nogmaals iedereen heeft ander ervaringen met medicijnen en hoe hijomgaat met hun kind. Maar help elkaar. Ik heb zelf ook een berichtje geplaats maar alleen in de verkeerde rijtje. Onder gezondheid. Zal wel verplaatst worden over een paar dagen.

Mama van 2 knullen

Ach, wat naar voor je zoon! Zijn er nog andere varianten van methylfenidaat geprobeerd bij je zoon? Strattera geeft inderdaad wel vaker dat beeld van depressief enzo.

Moeilijk he, om je kind dan zo af te zien glijden....

Anna van anoniemen

Mijn man wil niks meer over medicijnen horen hij is blij dat zijn knul weer de oude is en zal dan de rest er bij moeten accepteren. Maar hij vind ook dat zijn gedrag de laatste tijd erger word. Maar wil gewoon geen medicijnen meer in zijn lijfje. Ik ben nu aan het twijfelen. R is nu wel gelukkiger als eerst maar je merkt dat zijn gedrag hem heel vaak in de weg zit. En dat vind ik erg. Soms komt hij huilend thuis en dan zegt hij dat niemand met hem wil spelen omdat hij druk is. De juf zegt altijd R is mijn schatje maar ik kan hem niet meer aan, en zit daardoor heel vaak bij de congere of ze laat hem even uitrazen in de gymzaal.

Dan is het maar de vraag

of het zonder medicatie zoveel beter is...maar ik kan dat niet beoordelen vanaf een scherm, jullie als ouders zijn daar deskundig in, maar wel handig is het als jullie op 1 lijn staan daarin. Praat nog eens met een arts of kinderpsych of een ander, bijv langwerkend, medicijn niet beter is. Ook omdat de ritalin op zich goed werkte in het begin.

Mama van 2 knullen

Lukt het jullie wel om de andere dingen te doen, die belangrijk zijn, om je kind met adhd te begeleiden? Bij ons was de medicatie een hulpmiddeltje, maar de meeste vooruitgang boekten wij, doordat we de manier waarop we met onze zoon omgingen veranderden. (kalm blijven, positief blijven, georganiseerd blijven en het niet opgeven). Wij waren op het verkeerde been gezet door onkundige mensen (leerkrachten en consultatie bureau) die ons adviezen gaven, waardoor we juist gingen doen die heel slecht waren voor onze zoon. (consequent/streng zijn, straffen en belonen, je star aan de regels houden, hem controleren en kort houden) Hij had juist het tegenover gestelde nodig.
Ik vind de informatie op deze website altijd wel handig. http://www.steunpuntadhd.nl/adhd-in-het-gezin/na-de-diagnose/
Verder ben ik het heel erg met Anna eens, onze zoon reageert ook op Concerta veel beter dan op kort werkend methylfenidaat.

Hulp thuis.

Wij krijgen momenteel hulp thuis, steun hoe om te gaan met een hadh kindje. Eigenlijk kun je haar vergelijken als de nany. We reageren al veel anders als in het begin en zei kwam ook al toen R nog aan de medicijnen was. Ze zag zelf in dat dat niet de juiste oplossing was voor hem. Je moet gewoon conceqent blijven en strak blijven aanpakken. Laten we het ook maar even een beetje afweten dat we wat meer toegeven dan is het meteen fout bij hem. Straffen door de time out plek en belonnen door eens lekker iets te doen wat hij leuk vind. Hoeft niet altijd cadeaus te zijn hij kies meestal voor bij de paardjes te gaan wandelen. Of samen toostjes eten enz. Maar de laatste tijd zijn we heel erg bezig met alleen te corigeren en dan is het maar van korte duur. En daar merk ik aan dat hij toch wel achter uit begint te gaan met zijn gedrag. een heel kort lontje, altijd schreeuwen naar zijn broertje als hij iets doet wat hem niet bevalt. Stampen als hij zijn zin niet krijgt. Heel snel boos. enz.

De nanny

consequent/streng zijn, straffen en belonen, je star aan de regels houden, hem controleren en kort houden......
dat klinkt als ......Je moet gewoon conceqent blijven en strak blijven aanpakken. Laten we het ook maar even een beetje afweten dat we wat meer toegeven dan is het meteen fout bij hem. Straffen door de time out plek en belonnen door eens lekker iets te doen wat hij leuk vind.
Ben benieuwd of dat een zinvolle benadering is.
Wij hadden ook van die controlefreaks en baasspelers. Je stond de hele tijd in te grijpen als je hen moest geloven.
Voor mij is dat een vorm van zwarte pedagogiek. Kinderen willen het graag goed doen en daar kun je ze bij helpen door het aanreiken van goede gedragingen en goede keuzes en door meer rust en voorspelbaarheid, niet door straffen en belonen. Kinderen zijn geen honden.

2 draden door elkaar

Laten we de draad van Mv2k niet door de draad van Annika heen gooien, Mv2k heeft elders een eigen draad gestart (waarin ik overigens dezelfde mening als AnneJ was toegedaan).

Nog steeds geen goed gevoel

Zie eerste berichtje van dit draadje... het is het tweede weekend, derde week dat hij op 2x10 mg zit.

Ik heb er een rotgevoel bij. Leuk dat school verbetering ziet, maar als ik mijn kind op een vrije zondag een uur na inname opeens een stuk minder blij en levendig zie worden vind ik dat naar. Desgevraagd zegt hij zelf "het gaat wel" maar geeft aan niet zo heel heel erg vrolijk te zijn (depressief is anders, maar hij is niet opgewekt zoals anders. Hij zingt normaal veel, en nu is hij stil. Als zus een liedje zingt irriteert dat hem).

Heb inmiddels de kinderarts gesproken, zij vindt dat we nog wel gewoon drie maanden door kunnen gaan om te kijken hoe of wat. En als we dan nog niet het idee hebben dat dit het is dan stoppen we (...)

Hoe lang mag zo'n opstartfase duren?

Zijn er ook andere medicijnen (dosering?) die wellicht beter zijn in zijn geval dan methylfenidaat? Of is het echt wel of geen medicijnen?

Annika

Hebben jullie de echte Ritalin of een ander merk? Ook zou je kunnen kijken of langwerkende medicatie beter werkt, omdat die afgifte gelijkmatiger is zou dat een heel verschil kunnen maken. er zijn best nog andere opties te bedenken. Als het echt niet gaat of slecht gaat met je kind, ja, dan is er nog maar 1 optie, en dat is stoppen met medicatie....

Anna van noniemen

.. we hebben methylfenidaat, staat op het doosje (en rubio nog ergens..)

Dosering 2x5mg, eventueel (zelf!) op te hogen naar 2x10. Ik merkte niet zoveel met 5 mg, dus opgehoogd, met 10 dus wel. Zit nu te denken of ik ook niet zelf weer terug naar 5 ga, terwijl ik niets tegen de juf zeg. Even kijken of zij verschil ziet? Ik ben een beetje zelf aan het dokteren zo, en dat voelt ook niet fijn.

De juf is tevreden, hij is openener, let beter op, doet goed mee... Maar dat suffere, minder opgewekte dat ik thuis zie, dat moet toch een bijwerking zijn die er snel verdwijnen moet.

dat is een generiek medicijn, oftewel niet de "echte". Voor sommigen werkt dat, voor sommigen niet. Het zou kunnen dat voor jouw kind deze variant niet goed werkt. Dat was bij mijn zoon ook het geval. Heftige rebounds bijvoorbeeld. Met de echte ritalin (blauw-wit doosje en Ritalin er op) ging dat al veel beter. En nu heeft hij al een paar jaar Concerta. Ritalin geven we alleen nog einde van de dag en alleen indien nodig (als we 's avonds nog weggaan bijv.)

Langwerkend

Bij ons duurde het dus wel zes weken, voor zoon aan de medicijnen gewend was.
Een langwerkend middel is fijner, omdat het gelijkmatiger opgenomen wordt in het bloed. Geen pieken en dalen.
Je kunt overigens ook 7.5mg geven. Is dat een idee?

7,5

Fijn te horen dat bij jullie de bijwerkingen zo lang duurden én dat het overging.

Ik heb ook nagedacht over 7.5 mg. Maar dan moet ik pillen doorsnijden óf naar de apotheker/kinderarts. En dat langwerkende, zal ik ook in gedachten houden.

Mijn punt is nu, kinderarts zegt doorgaan met 10 mg, 3 maanden nog. Is dat een goed idee? Gaan die bijwerkingen verdwijnen of maak ik zoon nodeloos ongelukkig, de komende tijd? Twijfels bij mama vooral. Zoon en papa en de kinderarts maken zich er niet zo druk over geloof ik.

(Misschien wat melatonine voor mama voorschrijven!? (-; )

Zelf beslissen

Annika, op een forum kun je nooit echt beoordelen wat het beste is voor een ander. Iemand kan een advies geven, maar meer niet.
Bij mii hielp het wel altijd om een tijd met mezelf af te spreken: als het over x tijd nog niet beter gaat, dan....

Wij zijn uiteindelijk gestopt met medicatie

Onze zoon van nu 12 in groep 8, met ADD (dus niet ADHD), heeft echt alle medicatie geprobeerd, maar bij hem werkt helaas niets. Met heel veel kunst- en vliegwerk lukt het hem (en de juf en ons) om hem op niveau te laten presteren en gelukkig heeft hij netjes een VWO-advies gekregen. Maar wij zien wel als een berg op tegen de middelbare school, zoon ook. Want zoveel aanpassingen als op de basisschool voor hem zijn bedacht, zoveel gaan we er op het VO natuurlijk niet krijgen. En de hoeveelheid werk wordt meer, meer vakken waarbij hij steeds in minder dan een uur alle info moet opslurpen, meer leerlingen en een groter gebouw. Buikpijn heb ik ervan.
Want hij is erg op zichzelf, faalangstig, onzeker. Tot ongeveer een jaar geleden maakte ik zelf de speelafspraakjes voor hem, maar in groep 8 kan dat niet meer. Dus spreekt hij nauwelijks nog af, waardoor hij weer meer geïsoleerd raakt in de klas. En we proberen hem met huiswerk steeds iets meer los te laten, maar hij kan het gewoon niet, zich thuis concentreren. Hij zit regelmatig boven zijn schrift te huilen van frustratie. Vreselijk. En dan weten dat medicatie geen zin heeft is echt erg. Maar goed, we moeten roeien met de riemen die we hebben. En ik heb heus wel goede hoop, uiteindelijk. Tenslotte zijn zijn opa, zijn vader en ik (die allemaal duidelijk trekken vertonen van ADD) best op onze pootjes terecht gekomen. Maar hij gaat, ben ik bang, nog een zware tijd tegemoet...
Nou ja, hier schiet Annika natuurlijk niets mee op, maar ik wou maar zeggen dat het kan, dat de medicijnen niets opleveren. Ik zou om te beginnen overstappen op het echte spul (daar stond onze kinderarts ook op, zeker in de trialfase!). En dan gewoon weer beginnen met 5 mg (dat was het toch?). Van daaruit weer langzaam opbouwen, tenzij je geen resultaat merkt, dan iets sneller opbouwen.
Heel veel sterkte, want het is en blijft lastig, dat zelf doktoren. Maar jij kent je kind het best, en jij ziet dus ook het duidelijkst het resultaat. Helaas heeft een hulpverlener naast je daarvoor geen zin .
Engeltje

Karmijn en engeltje

Karmijn, dank voor je tips. Eigenlijk viel het kwartje door jouw posts pas echt duidelijk, hoewel ik zelf al aan 7.5 had gedacht, gaan we daar nu echt mee beginnen (even overlegd met ka). En die termijn, die heb ik ook inderdaad voor mezelf.

Engeltje, wat vervelend voor jullie dat medicatie niet werkt. Dat kan ook, inderdaad. Ik snap je angsten helemaal, onze zoon is ook een add-ertje en hoewel het nu eigenlijk best goed gaat zie ik ook op tegen de middelbare om de redenen die jij noemt.