Ouders met kinderen (ADHD)
Vraagje: ik heb nu al 2 keer meegemaakt dat moeders met een kind die ADHD heeft zich helemaal focussen op hun kind en niet voldoende zien wat het met andermans kinderen doet. Die moet zijch maar aanpassen en er wordt heel vreemd gereageerd wanneer mijn kind niet meer wil spelen omdat hun kind iets afdwingt, de zin niet direct krijgt en begint te slaan of helemaal hysterisch begin te gillen. Dan moet er ineens gepraat worden met mijn kind erbij (die dat natuurlijk niet wil). Ik vind het vreselijk als ouder om om te gaan met je kind die ADHD heeft, maar denk ook aan andere kinderen. Nu lijkt alles te draaien om het welzijn van hun kind terwijl andermans kind het maar moet begrijpen en zo nu en dan echt slachtoffer is van de vele uitspattingen.
Voorbeeld: mijn zoontje van 4 speelde in de speeltuin. Dar was een moeder met dochtertje die ADHD heeft (ook 4). Continu trok ze mijn zoontje heel hard aan zijn capuchon naar achteren en dan bedoel ik dus echt hard. Mijn zoontje is daarbij bijna met zijn achterhoofd op de straat geklapt. Moeder vertelde me dat haar dochtertje ADHD heeft en dat ze dat daarom doet. Ze benaderde haar dochtertje heel zacht en legde alles op een rustige manier uit. Ok, dat is misschien de methode, maar dat dochtertje had het kennelijk op mijn zootje voorzien en keer op keer deed ze het weer en bij het spelen, sloeg ze hem letterlijk in het gezicht. Ik schrok me wild maar haar moeder zei dat dat door haar ADHD kwam en weer met zachte hand werd dochtertje uitgelegd dat dat niet kon.
Ik was het inmiddels helemaal zat met dat meisje en ontwijk die moeder nu. Ik wil gewoon niet meer dat mijn zoontje keer op keer moet vrezen dat hij geslagen, achterover getrokken wordt of meer en dat als excuus steeds gezegd wordt dat dat door haar ADHD komt. Heel erg en triest, maar ik laat mijn zoon zoon niet meer als 'boksbal' gebruiken.
Ik heb dat ook uitgelegd aan die moeder die het heel vervelend en erg jammer vond want contacten waren zo goed en erg belangrijk voor haar dochter. Maar dat dat erg vervelend voor mijn zoontje is en pijnlijk vooral, daar gaf ze eigenlijk geen antwoord op. Mijn zoontje krijgt het al op zijn heupen zodra hij dat meisje ziet; hij wil dan het liefst gelijk weer weg. Herkennen jullie dit en hoe zijn jullie met en dergelijke situatie omgegaan?
Mijn zoontje is nu 10 en zit op school met een kind in de klas met ADHD. Mijn zoon wil liever niet spelen met dat kind wat het kind is heel dwingend. Zoon vertelt dat het kind echt helemaal 'uit zijn dak' gaan zodra kind zijn zin niet krijgt. Kind is ook zeker 2 weken heel boos op zoon geweest omdat zoon kennelijk niet goed sorry had gezegd omdat zoon per ongeluk tegen het kind opgebotst was (kreeg een duw van een ander waardoor zoon tegen dat kind botste die omviel). Zoon heeft sorry gezegd, maar kennelijk niet duidelijk genoeg volgens kind. Kind boos. Die moeder maakte er een hele scene van en zoon moest met haar kind in gesprek. Voor mij was de maat echter vol en heb gezegd daar niet van gediend te zijn. Ik begrijp dat haar zoon problemen heeft met communicatie, maar dat mijn zoon nogmaals moest uitleggen waarom hij niet harder sorry had gezegd, dat snapte zoon niet en ik ook niet eerlijk gezegd. En zo kabbelt dat maar door; ook met andere kinderen. Tja, zoon loopt nu met een boog om dat kind heen wat dat kind ook weer niet accepteert en hup…weer die moeder op mijn nel. Ik word er langzamerhand doodziek van.
overigens
Als ik naar mijn eigen kind (met ADHD) kijk zie overigens inderdaad dat ADHD als excuus wordt gebruikt. Maar dan vooral als excuus om vooral niet door te vragen wat er gebeurt is.
Mijn kind schopt een ander kind. Wordt daarvoor gecorrigeerd (prima) maar men vergeet even te vragen wat er gebeurd is. Want kind heeft ADHD en daardoor moeite eigen impulsen te onderdrukken.
Dat er iet voorafgegaan is aan het schoppen en dat mijn kind ook met blauwe plekken (fysiek danwel mentaal) thuiskomt komt daardoor nooit boven tafel. En zo krijgt mijn kind de naam snel te schoppen, terwijl anderen wegkomen met hun gedrag.
(tot zover mijn frustratie)
reactie
Ja, nu ik het teruglees, is het inderdaad wat onprettig ja. Wordt ook wel ingegeven doordat de moeder constant aankomt met het ADHD als excuus! ik wordt het zo ontzettend beu. Excuus voor het gedrag van
kind. Denk dat er nog meer meespeelt. Moeder is ervan overtuigd dat haar kind hoogbegaafd is ook en steekt dat niet onder stoelen of banken. Ze heeft ooit, toen het kind 5 was, een test laten doen en daaruit kwam 'meerbegaafdheid. Het is ook enig kind en dus heel speciaal.
Ja, A.Noniem, dat kind wordt ook op zijn gedrag aangesproken door de juf en de moeder wordt erbij gehaald. Als excuus wordt dan vervolgens tegen mijn zoon gezegd dat dat kind nu eenmaal ADHD heeft en moeder af ook nog aan dat ik dat ook weet.
"Ja, dus??", denk ik dan. Daarom reageer ik zo heftig. Dat constant aangeven als excuus!
Weet je
Die moeder krijgt van alle kanten onbegrip naar zich toe. Van mensen op straat tot mensen in de familie. Als jij haar en haar "ADHD-kind" net zo agressief benadert als je hier hebt laten zien, verbaast het me niet dat het niet tot een goed gesprek komt.
De juf is verantwoordelijk voor de veiligheid van je zoon, en dat zou ik haar maar blijven inpeperen. Maar die moeder kan er toch niks mee, want die zit niet in de klas. En ik kan me voorstellen dat ze jouw manier van communiceren zo onprettig vindt dat ze maar liever zo weinig mogelijk met je te maken heeft. Wat verwacht je dan, dat ze op jouw verzoek de Jo Frost-methode gaat toepassen? En wanneer dan?
Ik kan je nog sterker vertellen: mijn zoon (overigens met ADHD) werd mishandeld in kleedkamers bij gym door een ander jochie. Elke keer weer. Excuus van de juf: ze kon niet tegelijk bij de jongens en de meisjes zijn. Toen boden de moeder van het andere jongetje en ik nota bene aan dat wij zelf wel de wacht wilden houden in de kleedkamers. Maar nee, dat mocht niet. De enige oplossing was dat mijn zoon niet meer naar gym zou gaan?!? Terwijl hij dat rennen juist keihard nodig had. Ongelooflijk.
Dus kijk niet naar de moeder, maar naar school.
Evanlyn
en dat laatste "kijk niet naar de moeder, maar naar school", is een waar woord.
Mijn ADHD-er is vreselijk gepest als kleuter (diagnose met 5 jaar), reactie van de juf: ja, hij lokt het ook uit. Vreselijk.
Daar word je ook woest van
Als mijn kind geschopt/geslagen/gepest wordt en daar wordt niets anders aan gedaan dan verteld dat het kind adhd/autisme/whatever heeft, er worden geen maatregelen genomen om het gedrag bij te sturen en mijn kind is niet veilig op school, dan word ik ook heel giftig. Het maakt mij dan niet uit of zo'n kind een stoornis heeft of niet, het gedrag moet stoppen en mijn kind moet veilig zijn op school.
Overigens zou dat net zo hard gelden als mijn kind wel adhd had, misschien wel dubbel omdat je dan toch met het zelfvertrouwen zit wat al niet al te denderend is vaak. Dus Evanlyn, dat gedoe van geen toezicht in de kleedkamers was voor mij ook onacceptabel. En als je mijn hele lieve jochie zonder gym laat, mist hij zijn lievelingsvak en krijg je een kind wat ontzettend beweeglijk is. Hij heeft geen adhd maar is gewoon een erg energiek en beweeglijk jongetje die rennen ook nodig heeft.
ADHD is ook geen excuus....
Behalve dan als iets meer speelt. Namelijk dat zoon van een moeder dat ADHD kind steeds uit zijn tent lokt om te kijken of hij weer zo leuk reageert. En dat ADHD kind daar dus voorspelbaar en impulsief op reageert.
Zo ging het namelijk vaak bij mijn dochter. Gelukkig was daar vanuit school wel begrip voor. Zij werd aangepakt, maar de uitdagende partij minstens net zo hard.
En zo hoort het ook.
En daarbij
vind ik dit eigenlijk echt nergens over gaan...
Kinderen spelen samen, kinderen maken ruzie, en later spelen kinderen weer samen.
Maar het kan ook zo gaan:
Kinderen spelen samen, kinderen maken ruzie, ouders bemoeien zich ermee, ouders maken ruzie (evt. ook via school dus), kinderen spelen weer samen. Zit jij als ouder nog met je rotgevoel.
Probeer eerst je kind het beleefde probleem te laten oplossen. Dat lukt nu duidelijk niet. Laat dan je kind met het probleem naar de leerkracht gaan. Als dat niet lukt, kun je zelf gaan.
Inderdaad er zijn vervelende ouders. Of liever, er zijn mensen waar je soms helemaal niets mee hebt. Die kun jijzelf echt niet veranderen. En generaliserende dingen roepen over ouders van kinderen met een etiketje helpt ook niet. Een beetje begrip helpt vaak wel, al was het maar om de omgang op het schoolplein goed te houden.
Aanstichters
En er zijn ook altijd kinderen die de kwetsbaarheid van sommige kinderen aanvoelen en daar misbruik van maken. Gelukkig zien sommige leerkrachten dat ook goed in. Dat wil niet zeggen dat je dat altijd kunt voorkomen maar je kunt het wel met beide kinderen bespreken wat hun aandeel is. Zien te voorkomen dat het weer gebeurt is nog veel lastiger.
Ginny
"Behalve dan als iets meer speelt. Namelijk dat zoon van een moeder dat ADHD kind steeds uit zijn tent lokt om te kijken of hij weer zo leuk reageert. En dat ADHD kind daar dus voorspelbaar en impulsief op reageert"
Daar kan ik heel kort over zijn. Dat is hier absoluut niet het geval. Ik ken het bewuste kind al heel lang en weet hoe het reageert naar anderen toe. Ik moet eerlijk zeggen dat het de laatste jaren beter gaat omdat het SOVA-trainingen volgt en Ritalin voorgeschreven krijgt.
Mijn zoon negeert het kind juist, is een rustig kind loopt juist het liefst weg dan een confrontatie aan te gaan. Tot nu toe zeg ik steeds dat hij naar de juf toe moet gaan en dat doet hij gelukkig ook. Kennelijk blijft het kind doorgaan. Dan wordt ik inderdaad boos ja.
snap het niet helemaal
Snap je vraag en je reacties niet helemaal.
Een paar opmerkingen die bij mij komen bovendrijven als ik deze draad en je reacties lees:
Je lijkt me nogal gefixeerd op dat kind. Waarom? Je kent het al heel lang, weet precies hoe het reageert en welke medicijnen en therapieën hij heeft gevolgd .... vind ik heel vreemd om zo te spreken over een kind van een ander eigenlijk. Ook schijn je exact te weten wat je eigen kind doet in een omgeving waar je niet bij bent.
Je begint je topic over een voorval van 6 jaar geleden als ondersteuning dat beide gevallen van ouders met adhd kinderen toch echt stereotypen zijn van alle ouders met adhd kinderen. Het klinkt mij dan alsof het je te doen is om hier te hakken/stoken (gewone kinderen moeten geen last hebben van iadh kinderen cq die ouders toch met hun iadh excuusjes; ze moeten maar gewoon normaal doen (ik chargeer, maar dat is wel de ondertoon die ik proef)
Je hebt het maar over 'excuus'. Wat bedoel je daar toch mee? Iemand met maar een been hinkt en kan geen marathon lopen. Dat is toch geen excuus? Van iemand met maar een been kun je niet verwachten dat hij helemaal zonder hinken kan lopen en al helemaal geen marathon. Dat is nou eenmaal een feit (zonder speciale prothesen dan!). Als je zegt dat dat een 'excuus' is, zeg je in feite dat hij dat wel zou BEHOREN te kunnen/doen.
Als iemand met een been in een mensenmassa loopt hebben anderen er last van, bijv omdat hij te langzaam loopt en je er omheen moet lopen. Dat is last dat je dan maar gewoon hebt te dulden. Maar zou de beste man bijv met zijn krukken op andermans tenen gaan staan of er mee in de rondte gaan meppen, ja dat is last dat hoef je niet te pikken, ook niet van een gehandicapte. Zo is het ook met adhd. Daar heb je als omgeving in zekere zin maar mee te dealen, ja, maar wel tot op zekere hoogte.
Het is overigens aan school om het gedrag daar in goede banen te leiden.
Het gaat hier alleen om dat ADHD kind en jou kind?weet je zeker dat hij niks doet?
Je bent er immers niet bij hoort enkel het verhaal van je eigen kind.
Misschien eens een gesprek aangaan op school waar de ouders bij zijn met kinderen en dan de juf?
ADHD is lastig
Mijn dochter(8) heeft ADHD en loopt sociaal gezien achter op andere kinderen van haar leeftijd. Haar probleem is dat ze nog niet goed in staat is te zien wat haar gedrag met een ander doet. Zowel negatief als positief gedrag.(want ook haar lief bedoelde zorgzaamheid en behulpzaamheid is soms een beetje teveel van het goede 
) Helaas ben je er als ouder niet altijd bij. Daarnaast hoe vaak heb ik wel gehoord dat ouders reageren met.. nee hoor dat doet mijn kind niet! Sommige kinderen zijn er echt heel erg goed, om zich sociaal gewenst te gedragen op momenten dat dit van ze gevraagd word, bijvoorbeeld in de buurt van mama of juf. Kinderen met ADHD reageren vaak heel erg vanuit impulsiviteit en hebben deze remmingen niet goed onder controle, waardoor het ook veel meer opvalt.
Inderdaad je moet altijd doorvragen en achterhalen wat er precies gebeurt is.. Natuurlijk is het uit den boze als kinderen zich onveilig voelen!
Hopelijk realiseren "andere ouders zich ook dat kinderen met Adhd vaak in een negatieve spiraal zitten en meer dan genoeg "straf" krijgen. Uiteraard moet het leren wat de consequenties zijn van bepaalde acties en deze dan ook dragen.
Probeer samen tot een oplossing te komen. ADHD is geen excuus maar een feit en ik als moeder ben enorm (veels te eigenlijk) gefocust om het gedrag van mijn dochter in "goede banen te leiden. Ik realiseer me door dit verhaal wel dat ik mij misschien niet voldoende uit hoe vervelend ik dat voor dat andere kindje of ouder vind. Maar dat die andere moeder in deze bij je komt om met je te praten en probeert tot een oplossing te komen is toch een goede stap?!! Daarin ben je alletwee kwetsbaar, want het gaat wel om je kind en je wilt alletwee dat ze gelukkig zijn en samen door 1 deur kunnen!
deze moeder snapt m niet helemaal
Mijn zoon met adhd doet ook regelmatig iets wat 'niet hoort'. Die rem die er niet opzit... Maar bij mij bestaat de reactie altijd uit twee dingen... adhder krijgt uitgelegd wat hij anders zou moeten doen, en het andere kind ook...
En je moet eens zien hoe ontzettend goed dat werkt... zo komt er begrip naar twee kanten en past iedereen zich aan elkaar aan...
Want het adhd kindje dat jouw zoontje steeds aan de capuchon omtrekt, zal dit waarschijnlijk met een, voor ons vreemde, reden doen... zoek je dat uit, dan kan het probleem verholpen worden...
alles verhullen met de mantel der adhd is zooo stom, daar is werkelijk niemand bij gebaat...
Voeding en ADHD
Buiten de gedragsproblemen mogen we niet vergeten dat voeding een belangrijke invloed kan hebben in het gedrag van onze kinderen.
Hierbij een lijst van voedingen die kunnen helpen bij ADHD https://www.mijnklachtenassistent.nl/index.php?page=20&i=281&text=adhd-hyperactiviteit
Denk aan:
- Magnesium
- Omega 3
- Magnesium
- etc.
