Onderzoek naar alleen gezag
Ik denk dat ik wat aanspraak kan gebruiken, heb wel vragen. Misschien meer dat ik even de spanning deel.
Komende tijd gaat een raadsonderzoek los, voor mijn kind. Ik hoop de laatste. Het is in principe rondom gezag. Dus ik vraag me ineens heel veel af. Wat kan ik verwachten? Ik weet, moet die vragen daar stellen natuurlijk. Maar ik merk nu al dat de spanning bij mezelf weer oploopt. Ben van nature onzeker en ook met alles wat ik echt heel goed weet en kan begin ik overal weer te twijfelen of het nu goed gaat komen.
Sommigen weten misschien de situatie rondom school, er is een ots geweest. Het is er allemaal niet beter op geworden en we zijn een decennium bijna verder. Er is echt te veel om op te noemen.
Tips hoe ik me moet opstellen kan ik gebruiken. Waar moet ik me inhouden? Want ik heb zeker voor mezelf leren opkomen. Wat dan vertaald wordt als strijd. Ik weet goed wat kind behoeft en ik heb veel zaken via de rechter al voor mekaar moeten krijgen. Ook in verplicht kader.
Het gaat nu redelijk en ik ben eigenlijk best druk met het nu op de goede rit krijgen en houden en zelfs meer, ook mbt omgang vader weer op tafel.
Het is gewoon veel, dus ik denk dat wat aandacht en hulp of tips wellicht mij kunnen steunen
Er is een lichte help maar ik ga heus niet alles verknallen. Angst is een slechte raadgever. Maar spanning omdat ik weet dat als er nu weer een advies komt voor gezag blijft in stand, ik het ook erbij laat. Het is gewoon heel belangrijk dat nu goed wordt meegenomen waarom het in belang van kind zelf is.
Heeft iemand ervaring of juist gewoon tips die me erdoor kunnen gaan helpen?
Ik zou juridische bijstand zoeken. Iemand die hier veel verstand van heeft en je kan vertellen wat je beter wel en beter niet kunt doen in zo’n procedure.
Mija schreef op 10-09-2022 om 13:28:
Ik zou juridische bijstand zoeken. Iemand die hier veel verstand van heeft en je kan vertellen wat je beter wel en beter niet kunt doen in zo’n procedure.
Dat is er. Zaak loopt alweer vanaf kerst. Heb een advocaat uit duizenden. Dit moet ik gewoon goed voorbereiden, denk ik. Dank!
kleinejongen schreef op 10-09-2022 om 13:31:
[..]
Dat is er. Zaak loopt alweer vanaf kerst. Heb een advocaat uit duizenden. Dit moet ik gewoon goed voorbereiden, denk ik. Dank!
Dat is fijn! Geen paniek dan! Zorg dat je goed in contact blijft met die advocaat. Stem de strategie goed af en volg die. Neem geen strategische beslissingen zonder met die advocaat te overleggen. Als leek heb je lang niet altijd in de gaten hoe bepaalde handelingen of beslissingen juridisch vertaald worden. Ik zou dus altijd als het ware een second opinion vragen op mijn eigen beoordelingen. En dan niet omdat je jezelf niet vertrouwt, maar omdat je er heel persoonlijk en emotioneel in zit (over het gezag over je kind kun je niet puur zakelijk nadenken) en omdat je niet vertrouwd bent met de juridische context.
Ik hoop dat er nog andere mensen reageren, die het zelf hebben meegemaakt. Die hebben vast veel concretere en bruikbaardere tips! Succes!
De emo gooit de spanning erin. Ik heb, al zeg ik zelf, de juridische denkmanier aardig aangeleerd. Heb even gemaild en nu is weekend hè dan komt de rust en daar ga je. Hoop ervoor nog even contact te hebben inderdaad. Erg bruikbaar wat je zegt.
Die emotie zegt ook hierna niet meer. Die koek is op, voel je duidelijk dan. Dit had ik ook met id-bewijs rechtszaak. Als rechter weer geen toestemming had gegeven dacht ik dan lekker niet. Dan wacht ik tot hij 12 is, heeft ie van niemand meer toestemming nodig. Je denkt van alles.
En ik denk veels te veel. Dus elke tip neem ik serieus. Het komt goed, ik heb ook veel professionals die mij eerder prijzen dan me alleen maar zien strijden. Ze weten mijn onhandige kanten. Maar die onzekerheid hè en domme dingen die niet nodig zijn. Komt ook voort uit het vertrouwen dat je niet hebt. Ik kon niet laten gelijk al te mailen dat ik de wachtlijst kindonvriendelijk vond, bijvoorbeeld. Omdat ik me daar al kapot erger. Maargoed ik heb er alle belang bij dat er goed onderzoek wordt gedaan.
Dank je wel Mija
Heb het rapport mogen inzien. Ze komen uit op eenhoofdig gezag.
Ben heel blij maar wel dubbelzinnig. Ze zien dus heel goed waar het mis gaat.
Ik ben door het lezen van het rapport best in mineur. De vader zegt ik wil ik wil. Toen het advies duidelijk werd, zegt hij ik heb geen interesse meer.
Bijna 9 jaar rechtszaken en dan zeg je gewoon het is goed zo. Ik kan er niet bij. Hij kan zich niet voegen naar kind en eist omgang terwijl dat in opbouw zou kunnen. Nee vader wil gelijk dat hij hele weekend kind heeft, dat kind bij hem komt wonen.
En dan opeens zegt hij ik heb geen interesse meer.
De rechtbank moet nog beslissen. En ik heb gezegd dat ik omgang wil tussen hun. Maar wel wat kind aankan.
Het is net of nu pas aankomt bij mezelf waar ik al die jaren aan heb meegewerkt voor niets is geweest. Hoe kan je als vader dit doen? Het is nog steeds allemaal rancune. Het is puur pesten en slecht praten over mij. Ik vind het zo sneu te moeten lezen dat hij gewoon niet in zijn kind is geïnteresseerd.
De zitting is inmiddels achter de rug. Het was even de vraag of die nog zou komen. De advocaat van vader liet weten dat zij niet van plan waren om naar de rechtbank te komen, nadat het rapport van de raad bij de rechtbank lag. Nou die zitting kwam er dus wel. Maar inderdaad kwam alleen ik samen met mijn advocaat en de raad ook. De zitting duurde nog geen tien minuten en ik heb nog geen definitieve uitspraak.
Wel ben ik inmiddels heel ziek van alles. Het duurt allemaal zo lang. Ik had me ingesteld op een kerst of ten minste oudjaarsavond met uitslag van de rechter. De uitspraak kan nog vier weken duren. Dan kan het ook al 2023 zijn.
Ik denk ook steeds wat maakt het uit? Op dit moment gaat zoon naar school. Alle hulp is geregeld en ik heb nog niet iets nieuws moeten inzetten waarvoor handtekeningen van beide ouders nodig zijn. Toch merk ik aan mezelf hoe graag ik dit wil afsluiten. Het lijkt wel of mijn lijf protesteert tegen alles wat er moet. Het is een gezellige tijd maar die spanning van de afgelopen twee maanden heeft enorme weerslag op mij. Afgelopen kerst was ook behoorlijk zwart omdat kind niet naar school ging en vader dwars lag.
Nu loopt alles tenminste en mag kind gewoon meedoen op school. Want daar zat ook veel verdriet, dat mijn zoon niet welkom was op school. Ik mag iets maken voor op school met kerst. We tellen weer mee. En toch zit me dit afwachten van het gezag me niet lekker.
Het duurt ook gewoon te lang, de procedure op zich. Maar ik heb echt buikpijn, rugpijn, hoofdpijn. Emotioneel ben ik op van wachten op afsluiten van dit hele verhaal. Nu ben ik al langdurig uit de running sinds een paar maanden, ik lijk ook geen rust te kunnen vinden. Ik heb minder afleiding omdat ik kalm aan moet doen. En thuis heb ik het vooral koud en me zetten tot iets doen is teveel inspanning. Kortom ben mijn balans kwijt.
Heb helemaal geen zin in kerst. Ik wil nu gewoon dat het heel gauw 2023 wordt en dat er antwoord komt. Vind ook ondanks dat ik me zo voel de kinderen goed gaan. Ze hebben ook fijne Sinterklaas gehad en dat heb ik goed gedaan. Vooral kind waar deze zaak om draait doet goed zijn best. Juist in huis en ondanks dat er een begeleider is gestopt waar hij goed mee kon. En er al best gauw op school begeleiding werd afgebouwd.
Of zou het zijn dat ik nu meer tijd en rust kan nemen mijn lichaam eindelijk eens tijd en rust pakt en ik door deze fase heen moet. Dat ik emotioneel nog veel moet verwerken dat wist ik en dat is nog lang niet klaar. Maar dat ik zoveel pijntjes en heb en ik me niet goed voel doet mij steeds twijfelen of ik nou toch nog voor kerst een dokter moet bezoeken.
Denk zelf namelijk dat als ik de uitspraak heb dat ik me een stuk beter ga voelen. Nog los van wat het is, gewoon omdat ik dan verder kan.
Herkent iemand dit? Dat je zo lange weg bewandeld dat je er helemaal door zit.
Heel fijn nieuws, de uitslag is binnen! Eindelijk, alleen is de buikpijn nog niet helemaal over. Ik geloof het eigenlijk nauwelijks. Mijn lijf heeft zo lang lopen draaien op goede hoop en jaaaren van de ellende hiervoor.
Ik ben wel heel blij dat het wachten over is. Nu nog tot rust komen waarschijnlijk.
Wat fijn dat je bericht hebt gehad! Hopelijk komt nu de rust.
kleinejongen schreef op 02-01-2023 om 19:38:
Heel fijn nieuws, de uitslag is binnen! Eindelijk, alleen is de buikpijn nog niet helemaal over. Ik geloof het eigenlijk nauwelijks. Mijn lijf heeft zo lang lopen draaien op goede hoop en jaaaren van de ellende hiervoor.
Ik ben wel heel blij dat het wachten over is. Nu nog tot rust komen waarschijnlijk.
Wat ontzettend fijn!
Wat zal je een spannende feestdagen gehad hebben! Gefeliciteerd! Staat erin wat jij graag wenste?
Begrijp ik nu goed dat je alleen gezag hebt en dat er geen omgang is? Daar is dan vast veel aan vooraf gegaan, geen wonder dat je nog spanning in je lijf hebt. Neem de tijd om te ontspannen en te wennen aan deze nieuwe staat van zijn ipv altijd onder spanning te staan!
Wat goed dat er nu duidelijkheid is. Nu kun je gaan bouwen!
Klopt ik heb nu eenhoofdig gezag. Ben er heel geleidelijk bewuster van. Ik vind het heel jammer dat er geen omgang meer is. Al zou het een uurtje in de maand zijn. Er is nog recent veel geprobeerd maar voor nu ben ik blij dat kind deels naar school gaat. Ik wil ook niet dat door omgang of gedoe weer onrust ontstaat en het weer slechter op school gaat. Maar ik zal over een paar maanden wel eens kijken of iemand me kan helpen om iets tussen vader en kind mogelijk te maken.
Ik ben ook maar even langs de huisarts gegaan. Na anderhalve maand toch even wat nazien. Mijn angst ligt er misschien onbewust dat ik ernstig ziek blijk. Durf het aldoor niet uit te spreken. Gezien ik eerder zo’n ruim zes jaar geleden kanker bleek te hebben. Wat heel erg goed is gekomen ondanks alles. Heb steeds in mijn hoofd en dan heb ik eindelijk rust en heb ik dat straks weer. Ik denk dus al heel lang dat het psychisch is met die buikpijn. Maargoed. Ik geloof dat ik wel nu op de positieve benadering heel blij ben en komt er eindelijk ruimte om met veel meer leukere zaken bezig te zijn.
Ja ik wil echt graag bouwen. Afgelopen jaren was afbrokkelen en daar ben ik echt helemaal klaar mee. Nu is het tijd voor weer normaal leven zonder gedoe!
Ik heb de hele voorgeschiedenis niet in n beeld, ik begrijp dat je blij bent dat je nu eenhoofdig gezag hebt, alhoewel het in de praktijk in feite helemaal geen verschil maakt, want de situaties waarin je twee handtekeningen nodig hebt zijn heel erg sporadisch. Maar het zal in jouw situatie (wellicht onder invloed van alle hulpverlening tot nu toe) mogelijk wel belangrijk zijn.
Maar dan heb je dat binnen en dan begin je aan het volgende conflict: 'Ik vind het heel jammer dat er geen omgang meer is.' En die omgang zou dan zodanig moeten zijn, zoals jij denkt dat je kind het aankan. Sorry, maar op die manier blijf je het leven van je partner en de wijze van omgang met zijn kind wel heel erg sturen. En vooral ook je eigen stress, want de omgang zoals jij die wil, die zal er niet komen. Dus dat wordt een dramatisch verhaal van: ik wil het zo graag, maar hij werkt niet mee....
Toen helder werd dat het advies aan de rechtbank eenhoofdig gezag zou worden heeft hij aangegeven: dan heb ik geen interesse meer. Daar begrijp jij niets van, je hebt hem beschuldigd van pesten en gebrek aan interesse in zijn kind. Maar het kan ook zijn dat hij niet steeds de pijn wil voelen van aan-de-kant-geschoven zijn of dat hij niet steeds mee wil draaien in jouw draaimolen en onder jouw voorwaarden omgang mag hebben met zijn kind.
Als hij aangegeven heeft dat hij nu geen omgang wil met zijn kind dan zou ik dat ook zo laten. Het is de prijs van alle jaren rechtszaken en conflicten. Omgang tussen vader en kind lukt nu niet meer, na alles wat er gebeurd is. Het is klaar.
Tsjor
Denk inderdaad zonder alles in beeld te hebben, kun je vast goed bedoelen tsjor maar ik begin nergens aan. Van mij is jarenlang verwacht en waarschijnlijk nog steeds. Niet van ex zelf, de wereld om kind heen dat er omgang is. Conflicten binnen mezelf ontstaan wellicht omdat het onbegrijpelijk is nu doei te zeggen naar je kind. Vooral als je inderdaad de ins&outs kent. Ik stuur helemaal niet aan op stress, ik ben vooral gestuurd in wat ik voor kind over moest hebben. En dat heb ik nog steeds! Daar ben je ouder voor.
En als er al een draaimolen was, ben ik de laatste die de voorwaarden stelde. Vader deed dat juist, ook nu op het laatst. Weet je wat de raad daarvan zei? Dat hij zich niet kan voegen naar kind.
Heeft weinig met mij te maken. Het heeft voor vader alles met mij te maken. Als hij pijn heeft had hij hulp kunnen zoeken bij wat hem niet wordt. Maar dat alles buiten jezelf neerleggen en iedereen om je heen beteugelen is feit waarom hij nu dan deze prijs betaalt.
Ja ik vind het jammer ja dat dit de uitkomst is voor zoon. Dat het het beste zal zijn komende tijd is het enige wat ik uit je verhaal kan beamen en voor de rest zal het wel aan mij liggen. Dat is precies waarom iemand de stekker eruit trekt. Sure
Ik heb de situatie niet meer helder voor ogen maar het ziet ernaar uit dat vader over een langere periode zich stelselmatig onmogelijk heeft gemaakt, en dan is het op een gegeven moment klaar.
Er is nu geen omgangsregeling vastgesteld en je hebt eenhoofdig gezag. Dat betekent juridisch dat jij nu de volledige controle over de omgang hebt. Je hoeft met helemaal niks wat vader voorstelt akkoord te gaan, en als vader het niet eens is met wat er van jouw kant wordt aangeboden zal hij naar de rechter moeten stappen. En vervolgens moeten uitleggen waarom hij nu wel het belang van zijn kind in het oog kan houden. Je zit, kortom, in een best wel comfortabele positie als het gaat om wat er moet en mag. Maar dat wist je waarschijnlijk al.
Dan nog even dit. Tsjor schreef het volgende "ik begrijp dat je blij bent dat je nu eenhoofdig gezag hebt, alhoewel het in de praktijk in feite helemaal geen verschil maakt, want de situaties waarin je twee handtekeningen nodig hebt zijn heel erg sporadisch"
Die opmerking klopt in het algemeen wel, maar niet in situaties waarin hulp of zorg voor het kind noodzakelijk is, want daarvoor is in principe toestemming nodig van beide ouders met gezag. Nu loopt dat in de praktijk vaak wel los, want als je met een kind bij een zorgverlener komt met een hulpvraag, wordt eigenlijk nooit de gezagssituatie uitgevraagd. Toestemming van een eventuele andere ouder wordt verondersteld. Behalve als de zorg/hulpverlening van tevoren al weet dat ouders met gezamenlijk gezag niet op een lijn zitten. Dan worden ze voorzichtig en willen ze overal twee handtekeningen onder, en dan is het een hoop duw- en trekwerk als je te maken hebt met een ouder die niet wil. Dan heb je dus veel baat bij eenhoofdig gezag. Dat komt er in dat soort situaties uiteindelijk vaak ook, maar dat is, zoals ik het altijd noem, vaak een kwestie van punten sparen.
