Nog geen diagnose, wel veel problemen
Hallo,
Ik ben nieuw hier op dit forum, en ik weet niet zo goed hoe het hier werkt.
Ik zal mezelf eerst even voorstellen.
Ik ben 7 jaar geleden na een zeer zware, traumatische bevalling, trotse mama geworden van een zoon.
De eerste 4 jaar ben ik, door mijn zwakke gezondheid overgehouden aan de bevalling, thuis gebleven. Dat was naast verdrietig ook fijn, omdat ik zelf voor ons zoontje heb kunnen zorgen.
In de tweede klas van de basisschool begon op te vallen dat zoonlief niet helemaal mee kwam met de andere kinderen, qua sociaal gedrag. Qua leren dan weer wel. En dat is nog steeds zo, nu hij in groep 4 zit. In groep 2 werkte school niet bepaald mee, in groep 3 hebben we aan de bel getrokken en heeft het MD-team op school hem een tijdje geobserveerd. Ook hebben we zoon aangemeld via de huisarts bij het GZ. We lopen sinds die tijd bij Lucertis (Schiedam).
Daar draait de molen helaas niet zo snel, maar inmiddels zijn er wel een aantal belangrijke stappen gezet. Op school heeft zoon inmiddels een meester die wel goed meedenkt, maar nog zo onervaren is als leerkracht dat hij veel volgens de regeltjes doet. Zoon valt daar dus niet onder... De meester houdt nu een logboek bij, dat ik kan gebruiken voor de gesprekken bij Lucertis. Lucertis heeft zoon geobserveert in de klas, en afgelopen dinsdag is een ADOS onderzoek bij zoon gedaan.
Zoals gezegd, qua leren zit zoon op niveau, en met sommige vakken zelfs boven zijn niveau, maar qua sociaal loopt hij achter, maar ook weer niet met alles. En dat maakt het ingewikkeld. Er gaat zoveel in dat koppie om, zelf begrijpt hij het ook niet allemaal en dat maakt ons zo verdrietig en vooral machteloos.
Ik loop vooral op school tegen veel onbegrip op van andere ouders, omdat die niet met "anders" om kunnen gaan en geen uitleg van mij willen aanhoren. Dit resulteert in scheldpartijen naar mij en bedreigingen tegen zoon.
Ik heb het hier erg moeilijk mee. Begrijp me niet verkeerd: absoluut niet met het feit dat mijn zoon anders is, maar wel met hoe de buitenwereld doet.
Ik hoop dat we snel een diagnose of op zijn minst handreikingen krijgen hoe wij en vooral hoe zoon hier mee om moeten gaan.
Op dit forum hoop ik eigenlijk vooral begrip te vinden, en misschien wat vriendelijke woorden. Want ik zit er op dit moment aardig doorheen.
Zo. een heel verhaal voor de eerste keer.. Zoals gezegd, ik weet niet of dit forum daar de plek voor is, maar dan hoor ik het graag en anders mag dit bericht verwijderd worden.
Liefs,
Jo
Praktische tips
Ik denk dat je hier aan het goede adres bent voor praktische tips.
Waar loopt hij sociaal tegenaan eigenlijk? Heeft hij vriendjes, hobbies?
Diagnose.
Welke diagnose verwacht je dat er gaat komen? Intelligent maar sociaal achter. Op welke manier is hij sociaal wat achter? Waarom reageren andere ouders zo aanvallend? Is je zoon echt "onhandelbaar" of agressief naar andere kinderen?
Jammer al dat onbegrip van andere ouders, wat steun zou prettig zijn. Je zoon is 7 jaar, waarom zitten andere ouders er zo boven op, zelfs met bedreigingen naar je kind, dat is niet normaal. Klinkt niet als een prettige omgeving voor je zoon.
Bedankt voor je recatie
Hij heeft wel een paar vriendjes, en sinds een paar dagen ook verkering 
Maar hij wordt nergens thuis gevraagd, ook niet op kinderfeestjes. Sommige vriendjes willen wel bij hem spelen en zijn ook op zijn feestje geweest. Dat hij niet wordt teruggevraagd maakt hem verdrietig. En mij ook.
We hebben hem expres op scouting om meer sociale dingen te oefenen. Dit lijkt aardig te lukken, hij heeft het er in ieder geval naar zijn zin.
Hij heeft moeite met het herkennen van emoties bij anderen en ziet ook niet de gevolgen van zijn gedrag. Sinds een tijdje is hij erg aan het uitproberen waar onze of een ander zijn grenzen liggen. Dit heeft hij eigenlijk nooit eerder gedaan. Hij heeft erg veel behoefte aan structuur. Op school heeft hij concentratieproblemen en daar en thuis soms vreemde woede-uitbarstingen. Meestal is dat omdat er een ophoping van spanningen zijn, zoals zenuwen voor zijn verjaardag.
Thuis kan hij juist weer erg lang met iets bezig zijn, zoals uren spelen met zijn houten trein. Ook houdt hij veel van LEGO, en van technisch LEGO zet hij in een paar uurtjes in zijn eentje een doos voor 11+ in elkaar...
Als ik ziek ben komt hij altijd heel lief bij me zitten en spelen, ik kan dan gerust even slapen op de bank. Maar naar eigen zeggen is hij niet goed in het troosten van kinderen.
Verder heeft hij diverse tics en zoals hij het zelf omschrijft, een stem of een plaatje in zijn hoofd dat hem elke dag een opdracht geeft om iets naars te doen bij een ander kind, zoals duwen of slaan. Als hij dit negeert gaat het niet weg. Ik weet niet of dit misschien een manier is om zijn eigen gedrag te verklaren of dat er iets anders aan de hand is.
Ik heb zelf 18 jaar in de kinderopvang en onderwijs gewerkt en daardoor voldoende ervaring met wat voor kinderen dan ook, maar met mijn eigen kind zit ik soms met mijn handen in het haar.
Ik voel me dan een slechte moeder omdat het niet lijkt te lukken mijn eigen kind goed op te voeden... dat is in ieder geval wel wat ik van andere ouders terug krijg.
Hier mijn verhaal eindelijk eens vertellen lucht eigenlijk wel op
@wil40
We denken dat er een diagnose komt in de richting ass maar ik denk dat er nog wat anders aan de hand is. Wij willen dan ook dat Lucertis na de conclusie van huidige onderzoeken verder gaat kijken wat er nog meer an de hand zou kunnen zijn.
Ik ga ook al een paar jaar met een bezwaard gevoel naar school om hem te halen en brengen, omdat ik bang ben voor wat de meester gaat zeggen dat er nu weer gebeurd is. Sommige ouders kijken me aan of ik str*nd ben, dat doet pijn.
Veel druk?
Staat hij misschien ook onder te veel druk door het (gedwongen) sociale deel?
Als je dat niet zo in je hebt kan dat best stress opleveren.
Misschien is er een trucje te bedenken voor die tic van hem. Dat ie er een tekeningetje van maakt en dat verscheurt en weggooit. Dan doet hij er toch iets mee en het hindert een ander niet zo.
Wordt er gedacht aan een autistische stoornis of iets HB-achtigs? Of allebei? Ik zou hem in zijn vrije tijd naar wat hobby's met gelijkgestemden proberen te laten gaan. Dat kunnen ook oudere kinderen zijn.
En als er wel een diagnose is, naar een groepje voor kinderen met hetzelfde. Of psycho-educatie.
@Pirata
Hij staat niet teveel onder druk van het sociale, want er is ook genoeg tijd en ruimte voor hem om op zichzelf te zijn of zelfstandig te werken.
We hebben nu als voorlopige oplossing, dat hij het tegen ons of de meester zegt als hij weer dat gevoel krijgt en hij gaat proberen om het plaatje door een leuk plaatje te vervangen in zijn hoofd. Maar dat hebben we nog maar pas samen bedacht, dus ik kan nog niet zeggen of dat werkt.
Over HB is het nog niet officieel gegaan, maar zowel de meester als ik denken ook voorzichtig die kant op.
Op de scouting speelt hij wel met anderen, maar verder is hij graag op zichzelf.
Structuur
Het woord 'structuur' zou ik niet gebruiken. Mensen verstaan er allemaal wat anders onder en meestal ook in verband met straffen en belonen, mag wel en mag niet.
Het gaat vooral om 'voorspelbaarheid'. Je zoon wil weten wat hij kan verwachten zodat hij er rekening mee kan houden, als hij ook weet wat 'rekening houden met' betekent. En dat kun je hem uitleggen. Het kan zijn dat hij meer uitleg nodig heeft bij zaken die andere kinderen beter en makkelijker aanvoelen en waar andere kinderen volgzamer in zijn en flexibeler.
Jij kan hem die woorden en die uitleg geven als je goed met hem kunt bespreken hoe het gaat op school. En uiteraard ook oog hebt voor de dingen die wel goed gaan op school en dat dan ook benoemen.
Bij mijn zoon waren (zijn) woedeuitbarstingen en op de leeftijd van jou zoon ook tics een teken van stress. Onbegrip en onmogelijke eisen zorgen voor kortsluiting.
Omdat een kind cognitief nogal slim is kan men ook in de omgang veel te hoge eisen stellen aan zaken waar je kind dan juist niet goed in is, maar hij is toch zo slim?
Belangrijk is dat je hem letterlijk neemt als hij aangeeft ergens hulp bij nodig te hebben, iets niet te weten of te kunnen.
Samen puzzelen kan een basishouding voor jullie beiden worden. Hier hebben we ook veel tijd, praten en boekjes, spelletjes, gestoken in het benoemen van emoties.
De film 'inside out' kan een eye opener zijn. Tenminste als hij er aan toe is en er voor gemotiveerd. Je biedt aan en kijkt hoe het aankomt.
Ook thuis kun je kijken hoe je hem voldoende rust kunt bieden.
Hier was de afspraak dat een kind dat in de middag uit school kwam, even wat te eten en te drinken haalde in de keuken en dan naar zijn/haar kamer verdween om te landen van school. Je met jezelf bezig houden, met boekjes, lego, spelletje, maar ook tv en computer.
Dan was men tegen etenstijd weer wat kalmer.
Niemand mocht dan ook gestoord worden door op deuren te kloppen of zo maar binnen te lopen. Echte absolute rust.
Ook mijn dochter kon uren tekeer gaan. Dat werd pas minder toen ze naar speciaal onderwijs ging en meer rust kreeg. Ook door haar afgedwongen want ze ging schoolweigeren. Omdat ze het niet volhield en school haar niet begreep.
Voorspelbaarheid, dat is heel belangrijk. Vooraf uitleggen wat een kind te wachten staat en hoe hij dan kan reageren. Wat is de agenda en wat kunnen de afwijkingen zijn, want zaken lopen niet altijd zoals je verwacht en dat kan stress geven.
Dan kun je leren om even te stoppen en tot tien te tellen en rustig na te denken en daar ook tijd voor te vragen aan anderen.
Die vaak blijven aandringen op acute actie.
Geen slechte moeder
Je bent geen slechte moeder, je bent nog zoekende naar het goede sleuteltje dat op je kind past.
Ik zou toch in de gaten houden of hij sociaal niet overvraagd wordt. Het gaat de hele dag door en hij voelt best dat hij er niet 100% aan kan voldoen. Ik zie soms kinderen op scouting verschijnen die nog wat socialer moeten worden. Dat lukt niet altijd. Want sommigen hebben het niet zo in zich, die zijn nu eenmaal sterker in individuele dingen. Vanuit iets individueels kan je sociaal ook sterker worden. Het geeft zelfvertrouwen als je dingen doet waar je goed in bent! Richt je op zijn sterke kanten, de zwakke groeien dan wel mee.
geen kant en klare gebruiksaanwijzing
Verwacht ook niet een kant en klare gebruiksaanwijzing met een diagnose. Het blijft goed kijken naar wat jouw kind nodig heeft. Het kan wel helpen om effectiever hulp in te schakelen, bv speltherapie. Kan dit nog niet?
Nee, het is niet leuk als anderen je kind als een soort monster zien, je kind is niet met opzet 'lastig', het is ook maar een uiting van frustratie vaak, onmacht. Jammer dat andere ouders niet meer begrip kunnen opbrengen, wat voor label je kind ook heeft.
Als je tips wil hoe je met bepaald gedrag om kan gaan kan je hier een draadje openen. Genoeg tips te vinden hier. Heel veel sterkte. Je doet het goed!
Bedankt
Bedankt voor alle tips en het hart onder de riem.
Dat had ik gewoon even nodig.
Uiteraard geven we veel aandacht aan de dingen waar hij goed in is en geven we ook complimenten.
Jammer is dat er op school tegenwoordig weinig aandacht is voor kinderen die niet helemaal in de pas lopen.
En inderdaad Mijntje, ik denk dat het gedrag ook vaak een uiting van onmacht is hij begint gelukkig wel steeds beter te verwoorden wat hij dan voelt. Dat is voor hem ook prettiger, want dan begrijpen we hem beter en dat voelt hij denk ik ook wel dan
Voorlopen
Ik ken ook kinderen die sociaal eigenlijk voorlopen en daardoor niet in een groep basisschool kinderen passen. Die vinden leeftijdsgenoten maar raar doen. Het lijkt er bij deze kinderen op dat ze achterlopen, maar dat is dus niet zo.
Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen!
Omgaan met instanties
https://www.stichtingkog.info/posts/ga-niet-zitten-babbelen-963/
Nu je nog aan het begin staat van een jeugdhulpverleningstraject is het verstandig om je te informeren hoe jeugdhulpverlening en school met jou hulpvraag om kunnen gaan.
Probeer te voorkomen dat je in een knelsituatie terecht kom en weet wat je kunt doen als dat toch gebeurt.
Jeugdhulpverlening en school hebben eigen belangen en als er onbegrip ontstaat of er is geen match kun je makkelijk over de schutting gaan met een 'zorgmelding'. Zeker nu jeugdbescherming in de gemeente bij alle zorgtafels aanschuift.
Deze waarschuwing had ik zelf ook graag gehad.
Hoewel ik niet weet of ik de zorgmelding daarmee had kunnen voorkomen had ik er beter op kunnen anticiperen en was ik er minder door getraumatiseerd uiteindelijk.
Tips en handvaten
Ik weet niet hoe het nu toegaat in de jeugd ggz, maar in 'mijn' tijd en bij mijn kinderen stelde de tips en handvaten niet veel voor. Nadat we aanvankelijk een hele goede psychologe had die me echt op een goed spoor heeft gezet, kregen we opvolgers die van alles als mishandeling begonnen te duiden. Het onbegrip droop er vanaf.
Bovendien was het ouderwets opvoeden geblazen. Belonen, computertijd beperken. Zonder inzicht in wat er nu in dat kind omgaat. Daar heb ik veel spijt van dat ik daar, bij zo'''n instelling als Lucertis, opvoedingsondersteuning heb afgenomen.
Terwijl ik zelf al veel verder was met inlezen en samen puzzelen.
https://www.livesinthebalance.org/
Samen puzzelen, samen een probleem oplossen. Je helpt je kind samen de uitdagingen van de wereld aan te gaan. Ook handig om, als dat in je omgeving is, is de methode Feuerstein. Jammer dat het inmiddels weer onder de vleugels gebeurt van een grote zorginstelling.
https://www.cordaan.nl/feuerstein
https://www.geefmede5.nl/home
Handig boekje om als eerste te lezen en ik gaf het ook mee aan leerkrachten. Duidelijke, concrete taal, hoe om te gaan met een kind met autisme en wat er mogelijk kan spelen. Ze geven ook cursussen. Handig om te doen.
http://www.autismecentraal.com/public/index.asp?lang=NL&pid=0
De experts op het gebied van kennis over autisme. Zeker als je ook een opleiding hebt op het gebied van school en kinderopvang kun je vaak hele goede trainingen en cursussen doen, maar ook als ouder. Hier heb ik veel geleerd hoe met mijn kinderen, thuis en op school, goed om te gaan. Ook vanwege de tips die ik opdeed in de wandelgangen van andere ouders en professionals.
http://www.tonyattwood.com.au/
Een kind met een vermoeden van autisme en HB, kun je soms beter literatuur opzoeken onder het kopje 'Asperger'. Die diagnose wordt niet meer gegeven maar ik herken mijn eigen kinderen er sterk in, het is concreter en gaat ook in op de specifieke uitdagingen die een kind heeft dat wel heel slim is maar dyspraktisch in dagelijkse vaardigheden en zelfzorg.
Zelf hebben we inmiddels een vrijgevestigde psychiater vanwege de neiging tot dramatisering van de grote instellingen en hun protocollen richting meldcode en zorgmeldingen. Hoewel dochter, via school, speciaal onderwijs is soms veel deskundiger, praktischer en vaardiger, een goede therapeut heeft waar ze al jaren terecht kan.
Autisme is erfelijk en komt niet van een dramatische geboorte. If ever, is dat ook een feit waar ik niet teveel de nadruk op zou leggen, het helpt namelijk niet. En is ook geen verklaring waarom jij nu met je handen in je haar zit, maar kan wel zo uitgelegd worden. Moeder heeft een moeilijke relatie met zoon omdat de geboorte traumatisch was. De neiging om freudiaanse verbanden te leggen ligt er makkelijk bovenop. Maar nogmaals. Het helpt je niet, je krijgt er geen beter inzicht door en ook geen betere handvaten. Je kunt de bevalling niet overdoen en zorgen voor minder trauma en het heeft hooguit je bezorgdheid wat aangejaagd en dat heb je toch al met een kind als dit.
Hier kun je meer info vinden over HB en kenmerken van autisme
Hb-kind-forum.nl
Je kind hoeft geen bewezen hb te hebben om hier rond te kijken en vragen te stellen.
Je vindt hier veel tips over hb maar ook over autisme in combinatie met hb (en hoe vaak het autisme geen autisme blijkt te zijn, maar een misdiagnose). Dat neemt niet weg dat autisme kan voorkomen in combinatie met hb.
Bedankt
Bedankt voor alle tips.
AnneJ je hebt me veel gegeven om te lezen en over na te denken. Ik denk dat ik daar wel mee verder kom.
Fijn dat er hier zo wordt mee gedacht en ik niet meer het gevoel heb dat ik het niet goed doe.
Vandaag was een goede dag met een rustig en tevreden kind. Die momenten koester ik.
MamaJo
"Ik loop vooral op school tegen veel onbegrip op van andere ouders, omdat die niet met "anders" om kunnen gaan en geen uitleg van mij willen aanhoren. Dit resulteert in scheldpartijen naar mij en bedreigingen tegen zoon."
Ik vind dit echt ongehoord. Sowieso ben jij naar andere ouders geen enkele verklaring verschuldigd over jouw kind. Als andere ouders vinden dat hun kind benadeeld wordt, dan horen ze naar de leerkracht te gaan, en niet naar jou.
En houd dit motto voor ogen. Never explain. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.
Als ik jou was, zou zou ik hierover direct een gesprek met de directeur aangaan. Hij/zijn moet ingrijpen, het gedrag van die ouders is echt onacceptabel.
Onbegrip
Je kunt het de andere ouders ook niet altijd kwalijk nemen. Ook door de overheid wordt er toch de nadruk opgelegd dat moeilijk gedrag van kinderen komt door een gebrek aan opvoeding door de ouders? Misschien heb je dat zelf ook gedacht!
Er is wel een verband met opvoeding. Maar dat is dat deze kinderen afwijken van het gemiddelde en daarbij een eigen benadering nodig kunnen hebben omdat ze het niet goed doen op een algemeen gangbare benadering en dat wringt bij iedereen.
Dat heb ik zelf ook moeten leren en ik pastte al 20 jaar op andermans kinderen, van familie, jarenlang, en van vrienden.
Maar dan zie je dat wat jij doet niet aanslaat en dat roept vragen op. Dan hoef je nog niet te gaan twijfelen aan jezelf toch? Maar er ontbreekt deskundigheid die je grotendeels wel kunt bemachtigen, zelf en via sommige echt wel deskundige hulpverleners.
Vooral hulpverleners en onderwijspersoneel dat zelf, in de eigen omgeving, persoonlijke ervaring hebben met familie of kinderen met een afwijkend karakter of gewoon een fysieke beperking, kunnen jou zoektocht vaak goed begrijpen en je bevestigen en tips geven.
Helaas zijn er uiteraard ook omstanders, familie, vrienden, buren, maar ook onderwijzend personeel en hulpverleners die die bal maar bij jou blijven leggen, want er moet wel iets mis met jou zijn want je kind weet zich niet te gedragen.
Probeer die zoveel mogelijk op een afstand te houden. Inderdaad, vaak vragen ze niet om uitleg, maar zijn ze alleen aanvallend bezig.
Laat je er in elk geval zelf niet door ontmoedigen. Je hebt alles mee om ook dit goed te gaan doen. Je ervaringen op je werk, je opleidingen, je verstand, je inzet voor je kind.
Valt niet mee maar kan nog wel heel erg goed komen.
@bicyclette
Wat een mooi motto! Die ga ik zeker onthouden!
We hebben de reacties van de ouders al eerder neergelegd bij de directrice maar die vind dat ik daar zelf met de ouders moet uitpraten.
Maar dat werkt niet, omdat ik niet het hele verhaal wil vertellen, want dat is voorlopig nog privé. Dus zeg ik dat zoon met wat dingen moeite heeft en we dat we en daarmee bezig zijn. Dan krijg je steevast een blik van: tuurlijk joh, slap excuus.
Sterkamp
https://www.stichtingdester.nl/onze-aanpak/doelgroep
Kinderen met een ASS hebben vaak veel meer concrete uitleg en praktische oefening nodig met sociale vaardigheden.
Op een positieve manier deze vaardigheden oefenen in een sportieve leerzame leuke, ontspannen omgeving kan een kind veel zelfvertrouwen geven.
Helaas waren wij er zelf net te laat bij. Zoon zat inmiddels in een crisis, maar voor jou kind komt het denk ik wel op tijd. Het is vanaf 8 jaar en hij is slim.
Wel lang vooraf inschrijven, er is een intake.
Dank je wel voor de tip
Ik ga gelijk op de site kijken
Prive
Nee, het blijft een privézaak, ook in de toekomst.
Die directrice snapt er niks van. Zaken die tijdens school spelen, zijn verantwoordelijkheid van de school! Jij bent die mensen geen uitleg verschuldigd!
Hoogstens: we zijn er mee bezig, Pietje vindt het ook lastig.
Tip
Mocht je hem aanmelden houd het dan wat neutraal. Ja, je zoon wordt op dit moment onderzocht bij Lucertis. Ze denken aan een ASS, mogelijk HB.
Jij geeft aan waar hij leerdoelen heeft. Lees de site goed, dan gaat het over vriendschap sluiten, omgaan met pesten, de situaties waar je kind nu in vast loopt.
Meer kinderen hebben tics op deze leeftijd, vaak gaat het vanzelf over, het is niet nuttig om daar al te dramatisch aandacht op te vestigen.
agressie?
Vinden die ouders dat hun kind 'de dupe is' van jouw kind? Is hij agressief naar andere kinderen? Als dat speelt, dan snap ik er emotie en frustratie bij die ouders zit. Maar jij kunt die frustratie niet wegnemen door uitleg te geven over jouw kind. Want als hun kind regelmatig een mep van jouw zoon krijgt (ik noem maar iets), dan hebben ze niets aan excuses of verklaringen. Hun zorgen zijn terecht.
Maar jij kunt het niet oplossen. Want jouw kind moet gewoon naar school, je MAG hem niet eens thuishouden (als je dat al zou willen). De leerkracht moet ervoor zorgen dat er voor alle kinderen een veilige situatie is. Ook als jouw kind slaat of knijpt of wat dan ook maar (ik weet dus niet of dat zo is).
Dus als de ouders vinden dat hun kind niet veilig is in de klas, dan moeten ze echt naar de school.
"We hebben de reacties van de ouders al eerder neergelegd bij de directrice maar die vind dat ik daar zelf met de ouders moet uitpraten."
Als het alleen om wat onbegrip gaat, snap ik dat wel. Maar je schrijft over scheldpartijen en bedreigingen. Dat kan écht écht écht niet hoor. Dat is op geen enkele manier goed te praten, daar moet de directeur mee aan de slag
Ik vind dat de directeur er écht niet mee kan wegkomen
Niet agressief
Onze zoon is niet agressief naar andere kinderen toe. Het gaat echt om incidenten, zoals duwen, slaan of laten struikelen.
Er zijn gelukkig ook ouders die het wel begrijpen of zeggen ach daar zijn het jongens voor. Maar als het steeds jouw kind is die het doet, krijgt het wel de naam.
Maar het is geen pestkop ofzo.
Van die bedreiging naar zoon toe gaat de directrice nu wel eindelijk praten met de betreffende moeder, maar alleen omdat dat in de school heeft plaatsgevonden. Als het op het schoolplein gebeurt is het aan de ouders, vindt ze
Begrip
En uiteraard begrijp ik het ook van die andere ouders als ze er boos over zijn dat zoon iets bij hun kind heeft gedaan. Maar kom er dan gewoon over praten in plaats van zo agressief naar mij te doen
Schoolplein
"Het toezicht betreft niet alleen de lesperioden, maar ook de periodes buiten de lessen (vlak voor en na schooltijd, tijdens pauzes en tussenuren; voor het gemak worden die 15 minuten voor en na schooltijd aangehaald, maar dat is arbitrair) waarin de leerling zich op of rond de school bevindt en er van de school kan worden verwacht dat ze toezicht houdt. Buiten de school is de school verplicht toezicht te houden tijdens bijvoorbeeld excursies, werkweken en buitenschoolse activiteiten."
Het heeft vast alweer te maken met onmacht, maar ook met onwil. De school kan opvallend gedrag van jou kind niet voorkomen, maar kan er wel zo goed mogelijk mee omgaan om het te voorkomen of in goede banen te leiden. En is daar wel verantwoordelijk voor. Echter, als je ze daar op wijst, dat kun je best op een goed moment doen, dan zou ik ze in elk geval bevestigen dat het ook niet meevalt, maar wel bij de school verantwoordelijkheid hoort.
Zelf heb ik punten gescoord doordat ik school en opvang vroeg om mij die incidenten meteen te melden, dan sloopte ik cartoonnetwerk en consorten van de tv en bleef alleen het jeugdjournaal over en zijn Disneydvd's. Als je in het echt denkt dat het leuk is om iemand anders pijn te doen dan kun je daar niet naar kijken.
Echter daar kreeg ik wel punten voor, maar zoon heeft er nooit wat van begrepen. De incidenten kwamen van stress, onhandigheid of hij werd er bij gelapt door kinderen die hem pesten. Gelukkig had zijn school dat wel goed door en ze wezen daar ook niet de verantwoordelijkheid voor af. Echter stond ik bij periodes dagelijks op school omdat er zich weer wat had voorgedaan.
Slechte directeur
Waardeloze houding van die directeur. Daar krijg je ook machteloos scheldende ouders van, als je gewoon maar overal je handen vanaf trekt. Laat je niet door zogenaamde professionals in de hoek drukken! Jij bent geen slechte ouder. Ze proberen gewoon onder hun verantwoordelijkheid uit te wurmen.
Twee dingen die je schrijft triggeren me. Je zegt dat je kind een stem of een plaatje in zijn hoofd zegt te hebben wat hem opdracht geeft iets naars te doen bij andere kinderen, zoals pijn doen. En je zegt dat je vermoedt dat er nog iets anders speelt. Ik ken een kind met MCDD (inmiddels niet meer bestaande diagnose vziw, valt nu ook onder ASS) dat ook aangeeft nare dingen te moeten doen. Ik wil absoluut niet suggereren dat jouw kind dit dus ook heeft. Maar misschien helpt erover lezen je in je zoektocht?
Groet,
Jo Hanna
Duveltje
Net als tics kan zo'n dwingend intern gebod om pijn te doen ook opgeroepen worden door stress, angst en overprikkeling.
Ik ken een incident van mijn zoon waar hij op jonge leeftijd de dwang had om zijn zusje in een bepaalde situatie pijn te doen. Dat heeft hij al lang niet meer.
Dochter had een 'duveltje' in haar buik.Zo noemde ze dat. Later werd dat een figuur in haar hoofd waardoor ze angstige dingen zag die er niet waren. Altijd in relatie tot angst en stress en overprikkeling. Bij haar blijft het kwetsbaar. Ze heeft een psychosegevoeligheid. Het is haar stressmeter. Als ze weer dingen ziet die er niet zijn, ze weet heel goed hoe onrealistisch het is, dan weet ze ook dat het zich in haar hoofd afspeelt en niet in de werkelijkheid. Meer rust bieden, minder stressvolle activiteiten, balans, is de remedie.
Die balans houdt ze nu zelf heel goed in de gaten.
Leeftijd
Mag ik vragen hoe oud jouw kinderen toen waren, AnneJ?
Ik heb zelf ook voorzichtig in de richting van MCDD gedacht en erover gelezen. maar wat AnneJ hierover zegt in haar post hier boven klinkt ook logisch. Maar ik denk dat het nog te vroeg is om conclusies te trekken, want hij heeft het er nog niet zo lang over. Ik ga dit ook voorleggen bij Lucertis
Leeftijd
De meeste problemen hadden mijn kinderen op de basisschool, Hoewel er op de opvang al opvallende zaken waren begonnen de problemen vooral rondom groep 3 en nam toe daarna. Op school waren de dingen die van ze gevraagd werden te stressvol. Dat leefden ze vooral thuis uit, op school hielden ze hun gezicht in de plooi en liepen op hun tenen. En haalden goede cijfers.
