Moet ik het loslaten? Gamen versus huiswerk
Mijn 2 kinderen zitten in 2e en 4e klas gymnasium. Beide hebben een diagnose. Beide hebben veel moeite met plannen en organiseren, dus daar help ik mee. Maar het zijn pubers hè dus ze zeggen steeds dat ze het zelf wel kunnen. Nu hebben ze toetsweek en ik probeer ze aan het werk te houden. Als ik er niet ben dan doen ze weinig. Gamen en andere dingen op een pc, tablet of telefoon zijn veel belangrijker.
Ik twijfel of ik me er wel zo in vast moet blijven bijten of dat ik het maar loslaat.
Maar als ik het loslaat weet ik zeker dat school op allerlaatste plaats belandt met alle gevolgen van dien. Zitten blijven of afstromen horen dan tot de consequenties. Voor oudste zou dat echt iets heel moeilijks gaan worden ivm diagnose.
Ze zien gewoon niet in dat je eerst moet leren om daarna vrije tijd te hebben. Jongste zit ook steeds stiekem tussendoor iets anders te doen. Discipline om te leren hebben ze niet. Het IQ om gymnasium te doen hebben ze heel goed.
Herkent iemand dit? Wat kun je me adviseren?
23?????
Pas rond de leeftijd van 23 jaar zijn de puberhersenen van jongens klaar om zelf wat meer overzicht te bewaren???
Ik dacht rond de 21 jaar, Lola, sterkte de komende 10 jaar! Hier valt het ook weer een paar jaar tegen.....
control freak
...is my middle name...
Discipline zonder etiket
Hier eentje in 4 vwo technasium. Geen 'etiket'. Wel een 'met twee vingers in de neus' type. Het kwam hem altijd zonder veel inspanning aanwaaien. Heb hem nooit veel huiswerk zien maken, last staan gemerkt dat hij uigebreid studeerde. De verlokking van de computer en de games was er altijd. Hebben we nooit moeilijk over gedaan; zijn resultaten waren immers prima.
Maar nu heeft hij, sinds de kerstvakantie, ineens een dalende trend ingezet. Laatste SO week zelfs behoorlijk verklungeld. Waardoor zijn gemiddelde cijfers ineens naar beneden keilen en hij nu niet 'bevorderbaar' is. En daar schrok hij behoorlijk van. Tijd dus voor een 'warme chocomelk'gesprek, want naar zijn eigen idee had hij best hard geleerd.. volgens ons dus niet. Geloof me, afgeleid worden door games en slechte discipline komen net zo hard bij pubers voor zonder diagnose! Hij kan echt nog wel ophalen, het is geen drama, maar dat betekent wel dat discipline en motivatie opgeschroefd moeten worden. Waarbij wij als ouders uiteraard ook een taak hebben. Zoon heeft inderdaad nooit hoeven 'leren leren' en daarom stoot ie nu zijn kop. Ben daar ergens wel blij mee, een reality-check is heel gezond voor hem.
Klopt Arawen
En ik wil dat ook echt niet bagataliseren, maar ik merk hier in huis wel dat die zonder diagnose zich een stuk makkelijker laat bijsturen.
De moeilijkheid voor mij zit erin dat die met diagnose zich gewoon niet makkelijk laat sturen, dus wat doe je dan? Als het ruzie, strijd en politie-agent spelen wordt? Waar ligt de grens??
Syl
'ik projecteerde op jou waarschijnlijk teveel anderen die dan voorstellen om lager in te zetten'
Ik ben geen voorstander van lager inzetten. Uitdaging is goed, voor kinderen en voor volwassenen. Maar de uitdaging kan ook te groot worden, en elke dag een gevecht omdat de vakken je niet liggen of omdat je thuis steeds ruzie hebt, is volgens mij niet 'het doel van het leven'. Om het maar even filosofisch te benaderen.
Ik verbaas me wel vaak over het gebrek aan vertrouwen dat ouders, ook hier op OOL, in hun kinderen hebben. Alsof wij vroeger nooit eens de kantjes er vanaf liepen of een bak onvoldoendes haalden, of liever ons huiswerk uitstelden en tv keken. En wij hebben het ook overleefd. Zijn ook prima terecht gekomen. Met bijscholing desnoods, of op andere manieren. Maar de kinderen van nu mogen geen fouten meer maken, mogen geen omwegen meer maken of vertraging oplopen, moeten meteen het hoogst haalbare bereiken. Dat is niet gezond.
Uiteraard niet loslaten
Of je puber nu een diagnose heeft of niet, er is gewoon erg veel vermaak en verstrooiing onder handbereik en ook volwassenen zijn vaak meer tijd dan bedoeld kwijt op diverse schermen
Apparaten uit, desnoods leren in de woonkamer, tv en radio uit, spartaans. ( deed mijn moeder vroeger ook, bij tegenvallende schoolresultaten, en ze had gelijk!!)
Je bent ouder en opvoeder, neem die verantwoordelijkheid ook al voel je je hun privé politie. Als het diploma binnen is, zijn ze net weer iets ouder en hopelijk wat meer bewust van hun verantwoordelijkheid. Teveel gamen voelt hetzelfde als teveel snoepen. Terugkijkend zullen ze spijt hebben, en verloren tijd is voorgoed kwijt.
Tonny
( in de puberteit van mijn kinderen was er nog geen alom tegenwoordig internet, je moest vua een modem inbellen en per tik betalen 
dus er Jon er maar eentje tegelijk online en niet te lang. smartphones waren er nog niet. En ik heb de spelcomputer bewust pas in huis laten verschijnen na het eindexamen. Barbaars!!)
Fouten maken
Ja dat mag mijn kind best. Ze leert er alleen helemaal niks van omdat het uit onvermogen is. Dus wat schieten we daar dan mee op?
Ja ik, meer vrije tijd en minder zorgen, maar geloof toch wel dat dat over de rug van mijn kind zou zijn. Dus nee, ik kan haar gevoelsmatig niet laten verzuipen. Dan zou ik me echt een slechte, luie gemakzuchtige ouder voelen.
En ja, heel eerlijk, ik denk ook dat ik vroeger het toch wel fijn gevonden had als mijn moeder mij ook wat strenger aan het werk gezet had. En ik geloof ook dat ik daar niet zomaar mee akkoord gegaan was, maar het toch wel fijn als een ander even de regie overneemt als het even allemaal niet loopt.
vroeger
verloor ik mezelf in een boek, dus ik zie het verschil met gamen niet zo. Want wat wij als "gamen" zien, is soms een stuk creatiever dan boeken verslinden (zoals Minecraft of Undertale).
Dus ik zie niks verkeerds in gamen, maar ondersteuning moet er gewoon zijn. Vandaag gaf ik mijn ADHD'er bijles Frans. Hij liep brullend door de huiskamer, maar hij brulde wel in correct Frans. Daar zou een bijlesjuf vast niet tegen kunnen, maar ik ben gewoon blij dat hij in een uurtje een hoop leert. Gedrag komt op school wel weer. Hij is erg dankbaar voor mijn hulp, dat scheelt.
Ginny
'Ze leert er alleen helemaal niks van omdat het uit onvermogen is. Dus wat schieten we daar dan mee op?'
Kun je dan niet beter tijd en energie investeren in het haar leren? Of bepaalde copingstrategieen te bieden? Want later zal ze het toch zelf moeten doen.
Je hebt geen idee Imogen?
Of je onderschat mij. Of je overschat mijn dochters vaardigheid om zich copingstrategiën eigen te maken.
Je mag van mij aannemen dat als het zo simpel was, we dat allang zo gedaan zouden hebben.
Mijn hoop is juist dat als ik haar door deze moeilijke jaren heenhelp, ze op een gegeven moment voldoende doorontwikkeld is om het zichzelf eigen te maken. Voor nu is dat dus nog geen optie. Hoewel mijn dochter voldoende intelligent is (ze heeft een vwo-denkniveau), fungeert ze dus op een aantal vlakken niet als een standaard 14 jarige. Haar V-p kloof zal hier vast ook debet aan zijn. Je mag van mij aannemen dat bij kinderen met een etiket er wel eens sprake kan zijn van een vertraagde ontwikkeling.
Op sommige fronten dan. Op andere fronten is ze haar leeftijd ver vooruit. Wat ook niet altijd helpt.
Gelukkig is ze verder ook erg lief 
Ginny
'Mijn hoop is juist dat als ik haar door deze moeilijke jaren heen help, ze op een gegeven moment voldoende doorontwikkeld is om het zichzelf eigen te maken. Voor nu is dat dus nog geen optie.'
Oke, dat is duidelijk. Hopelijk dat haar puberbrein inderdaad nog verder ontwikkeld in die richting.
Ginny
Ik begin daar nu ook tekenen van te zien bij die van mij: het bekende vallen van het kwartje. Laatst maakte hij voor het eerst zelf iets af toen ik hem even alleen liet. Er is dus hoop! Nog een paar jaar doorbijten.
Het probleem is ook dat je de kinderen niet kan zien op zo'n forum, dus dan kan je misschien denken dat het constant ondersteuning nodig hebben luiheid is, of een verkeerde aanpak. Maar het is de enige mogelijke aanpak. Die van mij is 13 en ziet eruit alsof hij 10 is, en functioneert ook ongeveer zo. Behalve cognitief dan.
Op school roepen ze ook we eens of een niveau lager niet beter is. Maar dan vraag ik: en wat denk je dat dat oplost? Dan zijn ze stil natuurlijk, want ze weten heel goed dat het op een lager niveau net zo min vanzelf gaat als hier.
Het heeft ons niks gebracht
Dat niveau lager. Nou hooguit mij dan. Tutoren op havo niveau is toch relaxter dan op vwo niveau. Het tempo is lager en de stof gaat minder diep, dus kost het mij iets minder energie. Iets ja, niet eens bakken ofzo.
kinderen van nu
Imogeen zegt: Maar de kinderen van nu mogen geen fouten meer maken, mogen geen omwegen meer maken of vertraging oplopen, moeten meteen het hoogst haalbare bereiken. Dat is niet gezond. einde citaat.
Hihi, nou wij moesten vroeger ook het hoogst haalbare bereiken hoor! Ik ben een stuk milder en makkelijker dan mijn ouders destijds. (en ik was destijds voor mijn ouders ook een stuk gewilliger dan mijn ass-zoon nu is voor mij). Punt is dat hij zich verliest als er iets mis gaat of hij het overzicht niet meer heeft. Hij weet dan geen raad en gaat dan maar gamen. Dat is echt anders dan hoe ik zelf leerde. Als ik iets niet snapte vroeg ik het m'n ouders. Of n vriendin. Mijn zoon blokkeert in zo'n situatie, ziet geen oplossing en doet dan maar niks. Dat komt door z'n autisme. Dus door er min of meer ' bovenop' te zitten, kan ik dat dan nog net op tijd (of net te laat) bijsturen en hem vervolgens ook laten inzien dat er dus wel een oplossing is zodat hij dat op den duur zelf gaat vinden.
Syl
'Hihi, nou wij moesten vroeger ook het hoogst haalbare bereiken hoor!'
Echt? Mijn ouders overhoorden me nooit, wisten niet eens of ik huiswerk had en maakte. Vroegen ook nooit hoe een proefwerk was gegaan. Om over de keuze van het vakkenpakket maar helemaal niet te spreken.
En toch ben ik best goed terecht gekomen
Helpen
Haha mijn ouders konden mijn middelbare school leerstof vanaf de brugklas al niet meer volgen. Bij ons was dat ongeveer vanaf de 3e klas...
Ik ben zelf nooit heel erg achterna gezeten, was ook best een braaf kind. Geen rebelse puber met de kont tegen de krib (zoon gelukkig ook niet). Heb zelf wel voor een vak bijles gehad, maar dat begreep ik fan ook echt totaal niet. Verkeerd gekozen keuzevak. Zoon heeft de richting/profiel gekozen dat echt wel bij hem past. Die vakken gaan ook prima. Maar er blijven altijd ook nog verplichte vakken, zoals een vreemde taal of maatschappijleer, waar hij het nut niet van in ziet. En dan zijn dat ook nog eens vakken waarvoor je veel kennis moet stampen.. niet zijn sterkste kant. En dat neemt hij nogal makkelijk. Waardoor t nu eens lekker mis ging. Waar hij erg schrok. Zoals ik al schreef, een prima wake-up call voor hem.
