Moeizame vakantie

Gedeelde smart

Wij zijn nu twee dagen in een vakantiehuisje op het platteland. Geen gedoe met contacten leggen, want die zijn er niet. Het vergt inderdaad wel de nodige inspanningen om het beide kinderen naar de zin te maken. Ze mogen allebei hun uitjes kiezen wat er meestal toe leidt dat een van de twee chagrijnig mee loopt en de hele tijd vraagt wanneer we weer gaan. Gelukkig is het over het geheel wel leuk en godzijdank hebben we fantastische WiFi
Maar het valt niet altijd mee, zeker als enige volwassene. We moeten hier wel wat kilometers maken voor boodschappen en vertier, over smalle weggetjes, tussen de schapen door die oenig de weg oversteken, en er dan ook aan blijven denken dat ik links moet rijden.

Herkenbaar

Hier nog 5 weken tr gaan voor het normale, geregelde leven weer begint voor zonen (12 en 15, beiden ass).
Ze kijken altijd al weken uit naar de vakantie, maar lopen soms al in het eerste weekend met hun ziel onder hun arm; al die lege tijd die je maar zelf moet vullen...
Jongste had gisteren een ontzettende driftbui, met fysieke en verbale agressie. Dat hadden we lang niet gezien, is toch weer schrikken.
Ik vind het ook elke vakantie weer een beetje tegenvallen, hoezeer ze 'afwijken' van het normale. Aan de andere kant zijn er ook elke vakantie wel hoogtepunten waar we tevreden of zelfs trots op terugkijken, omdat ze toch iets blijken te kunnen waar ik ze in het dagelijks leven niet aan bloot stel. (Vorig jaar: tent achter gelaten op de camping, op de bonnefooi naar Barcelona, ter plekke hotelletje geregeld en twee dagen genoten van het grote -stadsleven. Hadden we een paar jaar geleden echt niet moeten proberen.)

Je mag blij zijn dat je dochter omdanks de strubbelingen gewoon geniet. En je doet het toch maar mooi met ze, zo'n vakantie. Hou vol! En geniet van de misschien kleine dingetjes die wel lukken.

Het is ook moeilijk soms

En heel veel werk ook, vakantie met 1 (of meer) iadh kind(eren). Het koste mij jaren om dat ideaalplaatje van een fijne vakantie met het gezin los te laten en daar ben ik best verdrietig om geweest. Nu weet ik gewoon: kind 1 wil eigenlijk helemaal niet op vakantie. Dus die gaat niet mee. Of als kind 1 wel mee gaat, zorgen we voor een overzichtelijke omgeving, uiteraard fantastische wifi, en laten we dit kind meestal op de vakantieplek terwijl wij met kind 2 uitstapjes doen. Is kind 1 wel mee met uitstapje, dan houden we het kort.
Mijn tip is dus: niet teveel willen of verwachten. En kijk naar wat je zoon graag zou willen doen in zijn vakantie. Het helpt als hij ook inbreng heeft in hoe de vakantie eruit ziet (is bij alle pubers denk ik wel zo )

Ze willen graag

Niet gaan is 'geen' optie want ze gaan allebei graag met vakantie. Voordat we überhaupt weg zijn is meestal het hele programma al bepaald, en hamer ik er regelmatig op dat eea weersafhankelijk is en de dagen kunnen wisselen. Bij oudste zie ik wel dat dingen haar moeite kosten en er komen wel wat eigenaardigheden naar voren. Zo stond ze te paniekeren omdat ze haar desinfecterende handgel niet mee had, voor een buitenstaander lijkt dat divagedrag. Jongste heeft al twee keer een bui gehad, na een half jaar zonder (en ik dacht nog wel dat ze er overheen was gegroeid).
Maar ja, een week vakantie thuis is ook werken, en nu hebben we in ieder geval een mooie omgeving en nieuwe dingen te zien.

Handleiding

Hier niemand met een diagnose, dus vooralsnog alleen een 'handleiding'.
Wifi en voorspelbaarheid staan gedeeld op 1, t/m op google streetview kijken hoe het eruit ziet.
En niet teveel verwachten. Genieten van wat er is en soms ff stevig balen.
Je doet het goed!

Petje af

en diepe buiging voor al deze ouders. Vakantie is hard werken, zeker met kinderen. Je bent helemaal uit je doen en dat vinden veel mensen niet leuk. Er zijn maar heel weinig gezinnen waar het allemaal zo leuk is als het lijkt hoor, op vakantie. Ik ben alleen met dochter die makkelijk contact legt en toch vind ik het ieder jaar een hele klus om een vakantie te regelen waarin we allebei tussen "soortgenoten" zitten en niet al te erg op elkaar zijn aangewezen.

Hear hear emma

Hier geen diagnoses die de vakantiepret kunnen drukken maar wel een bont gezelschap wat ons gezin mag zijn en waar ik elke keer weer op moet schakelen. 'Vroeguh' had ik een plaatje in mijn hoofd over hoe de vakantie moest zijn en dat plaatje is weliswaar hardnekkig maar niet meer op één. Als ik zo lees dan heb ik diep respect voor hoe jullie het doen, het balanceren tussen alle behoeftes, onmogelijkheden en mogelijkheden. Hele diepe buiging, want ik realiseer me dat het op meerdere vlakken pittig is, practisch, emotioneel, dromen, verwachtingen en ook heel simpel: je eigen behoeftes.

Leentje

Als hij niet tegen hitte kan: waarom gaan jullie dan naar het zuiden?

Lastig

Ik heb geen kinderen met een diagnose maar vakanties zijn hier ook vaak lastig. Zoon maakt ook moeilijk contact (heeft mogelijk wel iets autistisch). Dochter deed dit altijd makkelijker maar sinds ze in de puberteit zit gaat dit ook moeizaam. We hebben het dit jaar zo opgelost dat we onze loge van Europa Kinderhulp meenemen op vakantie. Ben heel benieuwd hoe dat gaat hoor, we vertrekken morgen naar Zuid Limburg. Het is een meisje van 11 jaar dat vorig jaar ook bij ons was. Ze komt uit Nederland en kan met beide kinderen goed overweg. Ik hoop dus dat dit het allemaal wat makkelijker maakt. Verder blijft het lastig om een activiteit te vinden die alle kinderen leuk vinden. Dochter houdt van pretparken, zoon voetbalt liever op de camping of wandelt in het bos. Uiteenlopender kan bijna niet. Zwemmen vinden ze allebei wel leuk, we hebben dus een camping met zwembad. Alleen zei van de week zoon dat hij eigenlijk liever een binnenbad had gewild. Het is dus niet gauw goed We gaan maar zien wat het gaat worden.

Gek eigenlijk

Ook ik vind op vakantie gaan altijd een heel gedoe en de verwachtingen zijn altijd anders. Ook niet altijd leuk, valt vaak tegen, gedoe enz.
Toch heb ik het idee dat dat vroegûh een heel stuk minder gecompliceerd was. Wij gingen met gezin (vader, moeder, broertje en ik) meestal met de auto naar Zuid-Frankrijk (huisje, appartement). En eigenlijk was het altijd gewoon leuk, over het algemeen. Niet zoveel gedoe, gewoon lekker op vakantie. Volgens mij 'moet' er tegenwoordig meer en maken we het ons erg moeilijk.
Ik herinner me van de vakanties dat broertje en ik gewoon ons eigen ding deden: naar het zwembad, strand, in zee, beetje rondscharrelen, soms contacten met andere kinderen. Pa en moe deden hun eigen ding. Soms uitstapjes die we de ene keer leuker vonden dan de andere keer, maar ach. We vermaakten ons over het algemeen prima. Een enkele keer gingen we uit eten (wat toen nog iets meer bijzonder was), de andere keren werd er wat gekookt in het appartement. Wifi, mobiels, en dat soort zaken bestónden niet eens. Jammer eigenlijk dat dat tegenwoordig allemaal anders lijkt.

Inderdaad bieb

Ik ging ook met de caravan en als we in de vakantie één duur uitje deden dan was het dat wel. Verder werd er gewoon wat gewandeld in de buurt en werd de markt bezocht en een toren beklommen en verder speelde je gewoon op de camping.

Hoe lossen jullie dit op?

Kind 1 is gestrest want we hebben een van 'haar' uitjes geschrapt omdat ik geen zin heb om 2 x 2 uur te rijden. Kind 2 wil sowieso morgen 'lekker een dagje niets doen'. Vanmorgen ging ze hevig in verzet omdat ze vandaag ook niet naar een stom dorp wilde. Na lang soebatten heb ik met kind 1 een alternatief gevonden. Een stom kasteel (volgens kind 2), maar er is wel een speeltuin bij. Mij lijkt een dagje niets ook wel fijn, maar dat is niet niets, dan moet ik nl ballen of badmintonnen Als we echt niets gaan doen stort de wereld van kind 1 in elkaar, want we hebben nog maar zo weinig tijd. Voor dit soort momenten zou je eigenlijk een partner moeten hebben met onuitputtelijke energie.
Nee, ik ga niet vroeger naar bed want ik heb het spul er net een uurtje in (het is hier een uur vroeger).

Ja lastig Katniss

Als ik alleen was met de kinderen bleven we veel op de camping. Inderdaad, om de haverklap badmintonnen met dochter. Gelukkig kreeg ik ze ook nog wel samen aan het badmintonnen. En dochter had haar poppenhuizen mee. En zoon was dol op skelteren. En uitjes werden lang vooraf besproken. Eigenlijk net als we nu de week doornemen op zondag. Op dinsdag en vrijdag gaan we boodschappen doen. En wanneer gaan we naar het zwembad? Voorspelbaarheid.
De dag van tevoren spraken we af wie er broodjes ging halen. Met dochter moest ik vaak meelopen.
Bij ons was lastig dat dochter enorm aan mij kleefde. Dan wilde ik haar wel even kwijt bij de animatie s'ochtends maar dat kon alleen als ik er zelf ook bij bleef.

Ja, lastig

Lastig als iedereen wat anders wil en dat in combinatie met kinderen die moeilijker zijn dan gemiddeld. Mijn kinderen zijn helemaal niet zo moeilijk gemiddeld en kunnen redelijk goed omgaan met tegenslagen maar ondanks dat vind ik het soms ook lastiger op vakantie. Er ontstaan eerder spanningen. Mijn man en ik hebben ook nog eens best wel andere wensen. Dus het kan lastig zijn. En de kinderen zijn ook anders. Een kind is dol op voorspelbaarheid en een militair schema waarin we alles van te voren precies vast leggen, een kind houdt juist van vrijheid en niks moeten en een ander kind is nogal actiegericht en het is vlug saai. Ik wil ook actie en moet er niet aan denken om niks te doen de hele dag. Mijn man kan dagen achter elkaar met een stapel boeken onder een boom naast een beekje zitten. Dat is dus best gepuzzel. We splitsen hier vaak. Dat helpt redelijk. En verder zoek ik van te voren heel veel informatie over de omgeving en wat we allemaal kunnen doen en dan maak ik alvast allerlei plannen. Vind ik zelf ook leuk.

Katniss

Ik kan me je dochter wel indenken. Ik vind een dag niks doen ook zonde van de tijd Maar inderdaad andere mensen denken daar weer anders over en willen graag niks doen. Misschien dan maar een uitstapje van een halve dag en de andere halve dag niks doen?

Wat ik zelf heb geleerd is bij een gezinsvakantie van te voren alles heel duidelijk door te spreken. Dat helpt altijd wel. Ze weten dan het soort accommodatie, de activiteiten/faciliteiten , de omgeving en wat we gaan doen. Ik wil zelf ook altijd wel veel ondernemen dus samen met mijn meest rigide kind maken we vaak altijd al een schema waarin we zo veel mogelijk activiteiten en bezienswaardigheden die we willen doen al opschrijven.

Ik vind mijn kinderen heel lief en mijn man ook maar mijn allerleukste vakanties zijn die met mijn vrienden als ik heel eerlijk ben.

Inderdaad lezen

Bij mij beperkt de vakantie zich dan tot eindeloos lezen. Zowel bij de camping waar we heen gingen toen ze klein waren als later de pubercamping hadden ze wel een bibliotheekje met soms verrassende boeken.
Mijn kinderen deden het gelukkig goed op de camping. Heel anders als in het dagelijks leven. Minder eisen en veel voorspelbaarheid zorgde hier wel voor ontspanning. En het voordeel dat er geoefend kon worden met contact leggen. Het lukte zoon wel om zonder gepest te worden dingen te doen met andere kinderen. En dochter kreeg op een gegeven moment een vriendje met adhd die het lukte om haar mee te nemen naar het zwembad of elders. Dan hadden zijn moeder en ik even vrij.
Vorig jaar had ik wel een paar extra pubers mee die veel minder plezier hadden. En al snel teveel was. Maar gelukkig lieten ze zich wel meenemen door de anderen zodat het geheel er toch vrij 'normaal' uitzag. Als groep optrekken bleek hier wel de oplossing en het gezeur maar wat neutraal benaderen. Maar ik heb ook weleens gemopperd dat ik zo net zo lief zelf naar huis wil.
Maar dan was er altijd wel een bij die me dan toch even kwam zeggen dat hij het wel zeer waardeerde.
Op een paar gekke incidenten na heb ik er eigenlijk wel goede herinneringen aan. En goede wifi is voor pubers ook alles. Ik had een aardig lanpartijtje met snoeren op ons veld.
Dit jaar gaan we voor het eerst niet kamperen. En de stap om dan maar in mijn eentje te gaan kamperen is voor mij nog even te groot.

Vroeger hadden mijn ouders en ik de regeling

Dat we de ene dag wat gingen doen, en de dag erna niet. Ook voorspelbaar, en zo was het uit te houden. Vakantie vond ik leuk, maar dat eeuwige slenteren veel minder. Op deze manier vond ik het leuk, zwemmen, zonnen, lezen, en mijn ouders ook, kastelen bezoeken, winkelen, culturele dingen doen en zo meer.

Gek genoeg heb ik nu natuurlijk de leukste herinneringen aan de dingen die we deden. Dat lezen en zonnen was vast heerlijk ontspannen, en dat heeft een mens ook nodig, maar dat beklijft niet zo

Het leukste van vakantie vond ik altijd het thuiskomen. (en volgens mij heb ik niet iets wat een diagnose zou kunnen rechtvaardigen).

ja grappig he mirreke

veel mensen vinden dat thuiskomen toch altijd weer heel lekker. Zonder diagnose...

ADHD

Gelukkig kan ik zelf goed tegen ADHD gedrag, maar oudste ergerde zich er bijna de hele vakantie kapot aan, ondanks dat ik het haar telkens weer uitlegde. Maar opeens viel het kwartje! Ze zei: die mensen hebben een kind in een rolstoel dat steeds rare geluiden maakt en iedereen is vol bewondering voor die ouders. Maar als mijn broer rare geluiden maakt, kijkt iedereen boos naar jou! Ik flapte eruit dat dat komt doordat veel mensen nu eenmaal oliedomme randdebielen zijn en dat ik hoopte dat zij slimmer was dan die mensen. Daarna ging het een stuk beter. Hehe, dat alleen al was het waard om op vakantie te gaan. Broer heeft het trouwens heerlijk gehad, we bereidden hem steeds goed voor en zorgden dat hij af en toe lekker kon uitrazen.

hier de hik

Wij zijn dan wel niet op vakantie (hebben we geen geld voor), maar thuis met vakantiezijn en een broer hebben met autisme en adhd is ook niet leuk, geloof me!

Heb dochters uitgelegd dat het net zoiets zou zijn als dat ik boos op hen zou worden omdat ze de hik hebben. Kunnen ze ook niets aan doen . Het kwartje viel wel en het schept toch wat meer begrip, ook al is de frustratie om zijn ergerlijke gedrag (en dat is het ook voor mij) er niet echt minder om.

Gelukkig is hij vanaf vandaag weer 3 dagen/week naar de dagbesteding, er ging vanochtend gejuich op van de kinderen toen de deur achter hem dichtviel. Vind ik niet leuk, maar wel begrijpelijk!

Katniss

volgende keer een camping met entertainment.
Ik zie dochter gewoon hele dagen niet, ze komt af en toe wat eetbaars schooien, verder heeft ze daar vriendinnetjes gevonden en doet ze mee met bv levend stratego.

Hier ook de deal dat we om en om bepalen wat we gaan doen. Ik hoef gelukkig nooit te badmintonnen, dat doen we tenslotte al vaak genoeg.
Maar hier krijg ik ook een sjagerijnige bijna tiener achter me aan. Maar dan helpt het wel om ook eens met een sjagerijnig hoofd achter haar aan te lopen en het er later over te hebben.

Noet

Het grote bezwaar van die set up zou voor mij zijn dat ik dan ook de hele dag op de camping moet zijn. Tenzij het een soort club med achtig iets is waarbij je de kinderen 's ochtends heen brengt en ze daar ook echt opgevangen worden. Als het vrijblijvende entertainment is waarbij ze gewoon komen en gaan dan moet je als ouder dus als achterwacht wel min of meer afwezig zijn. En om eerlijk te zijn als ik moet kiezen tussen twee weken lang op een camping zitten of gewoon thuis blijven kies ik voor het laatste. Ik vind het zo zonde om zoveel geld uit te geven en moeite te doen als ik vervolgens toch niks van de omgeving te zien krijg. Ik wil actie en op stap. Elke dag. Het liefst de hele dag maar ok af en toe een middag of een ochtend op de camping is ook prima zolang het maar niet te vaak is.

Nur

ik hoef echt niet elke dag op stap, ik heb vakantie om uit te rusten en eens een boek in 1 dag uit te kunnen lezen.

Je hoeft natuurlijk ook niet verplicht elke dag naar dat entertainment. Maar bij Katniss kan dat nog wel werken. Zij verschillen heel erg binnen het gezin wat ze leuk vinden. En mijn kind maak ik bv heel erg blij met een dag campinghangen. Die rust is er thuis meestal niet ivm sporten (3x pw), dansles, bso, wisselen tussen vader en moeder etc. Gewoon niks is dan heel erg fijn.

Noet

Ja, mijn man kan dat ook zo goed: eindeloos onder een boom zitten bij een beekje met een stapel boeken. Ik heb daar ook geen bezwaar tegen maar ik kan thuis ook een boek lezen dus daarvoor ga ik niet op vakantie.
Bij Katniss is er toch ook nog een oudere dochter die wel veel van de omgeving wil zien? Dus dan blijf je toch met hetzelfde probleem. Een jongere dochter die leuk spelen prima vindt en een oudere dochter die wel heel veel bezienswaardigheden af wil. Dus dan blijf je zitten met het feit dat er altijd een van de twee het minder naar de zin heeft.
Daarom ga ik zelf als ik mag kiezen ook liever met vrienden op vakantie dan met mijn kinderen. Bij mijn kinderen heb ik ook vaak het idee dat ik enorm moet schipperen tussen de verschillende verwachtingen. Ik ga wel met ze op vakantie en dan hebben we het ook best naar ons zin maar ik vind het wel moeilijk om die balans te vinden voor een leuke vakantie voor allen (en het liefst ook voor mij)

jahaaa

' moeilijk om die balans te vinden voor een leuke vakantie voor allen (en het liefst ook voor mij)'

De meeste ouders stellen zich aan aantal jaren van harte tevreden met de ervaring 'als de kinderen het naar hun zin hebben, hebben de ouders dat ook'.

Je kunt niet alles tegelijk hebben. Nu heb je een gezin met kinderen en die hebben vaak een ander idee van vakantieplezier dan hun ouders. Daarom is het fijn om samen met vrienden van je Eigen generatie op dezelfde locatie te verblijven, zodat je nu en dan kunt wisselen, iemand/een stel blijft bij de jeugd en de andere volwassenen gaan samen op pad.

hier ook moeizame vakantie gehad

en daarvoor was het ook heel moeizaam met puberzoon met ass (zie ander draadje). Deze camping was in overleg met zoon geboekt (broertje vermaakt zich toch wel): wel groot maar met veel leeftijdgenoten en met wifi. OOk veel te doen voor hem en dat wil hij ook. Hij kan niet zichzelf vermaken. Helaas liep het helemaal mis, vanaf dag 1 al. Veel te groot en veel te veel leeftijdgenoten, met allemaal sociale interacties die hij niet begrijpt. Gevolg: veel boosheid en veel frustratie bij zoon, blokkeerde ook volledig en niet te bereiken. Wilde ook geen uitjes met ons. Voor de verandering waren wij in nederland op vakantie, dus ik ben na 5 dagen met zoon op de trein naar huis gegaan. Ik zie dat het voor hem beter is, maar ik baal enorm, zo alleen hier thuis.
Voor zoon speelt heel erg de puberteit samen met een bewustzijn dat hij toch echt anders is dan andere kinderen. Dat maakt het op dit moment heel moeilijk voor hem.

Wij gaan al jaren naar campings op vakantie, voor de kinderen, en onze kinderen hebben zich altijd prima vermaakt, met veel vriendjes. Ook onze oudste!! Man en ik hebben er inmiddels wel genoeg van, camping vakanties. Willen wel eens wat anders, met wat meer dingen zien. Ik zou wel eens een cruise willen doen, mag kort en met kinderen. Maar volgens mij is dat echt enorm aan de prijs.