Met ontlasting smeren (ASS & verstandelijke beperking) gouden tips voor het schoonmaken ervan 🧽
goede avond allemaal,
nou laat ik direct open en duidelijk beginnen 😁
Ter info: Mijn lieve engeltje dochter van 5 heeft zware autisme icm een verstandelijke beperking en TOS.
Ze kan nog niet praten, heeft geen taalbegrip, raakt overprikkeld van kleding, trekt dus altijd haar kleding incl. Luier uit, ze is niet zindelijk.
Ze is ook bekend met het smeren van haar ontlasting, op de grond, op de muur,steekt haar speelgoed erin, sorry voor de info maar ik ben het nu al gewend . Veel bovengebruikelijke zorg dus.
ik WEET dat er ouders zijn die ook een zorgenkind hebben die met hun ontlasting smeert, mijn vraag is: wat is het wondermiddeltje waar jullie de ontlasting vlekken uit de muur krijgen? Ik heb ondertussen zelfs “hufterproof” muurverf, nou dat was geldklopperij , zou krasvast en uitwasbaar zijn maar nee. Graag geen ongevraagd advies over de opvoeding of zulke dingen, zodra ze poept smeert ze dezelfde minuut er nog mee, als ik het zie en ik ren naar haartoe dan smeert ze er heeel snel mee. Het komt niet omdat ze alleen word gelaten of iets dergelijks.
Ik heb ook een elektrische schoonmaakborstel set besteld kijken of die goed de vlekken uit de muur kan boenen, ik borstel het nu grondig met schoonmaakmiddel maar de hardnekkige vlekken blijven erin en ik wil er niet overheen verfen,
hebben jullie tips? Wat werkt goed tegen gesmeerde ontlasting vlekken?🧽🧼🪣🧴 Alvast bedankt!!😇
ik ben gelijk in de label gaan kijken, het is inderdaad geen flanel maar zelfs 100% polyester oeps, nou ze is dus hartstikke gek op 100% polyester 😂
ik bedoelde trouwens fluweel inplaats van flanel 🙈 maar het schijnt polyester te zijn
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 02-08-2023 om 23:09:
ik bedoelde trouwens fluweel inplaats van flanel 🙈 maar het schijnt polyester te zijn
Flanel is katoen met een geruwde kant die daardoor heel zacht is. Er zijn wel verschillende kwaliteiten, van dun naar heel dik.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 02-08-2023 om 23:11:
[..]
Flanel is katoen met een geruwde kant die daardoor heel zacht is. Er zijn wel verschillende kwaliteiten, van dun naar heel dik.
Oke! 👍🏻 echt allemaal bedankt voor het meedenken! Niet alleen ik, maar meerdere mensen net soortgelijke situaties kunnen wat aan alle tips hebben 🙌🏻
Bijtje82 schreef op 02-08-2023 om 10:37:
[..]
Jazeker. Die zitten ergens tussen je ogen en je bovenlip!
Wat is dat nou voor gekke onaardige reactie? Er zijn onderbroekjes die bij een plaswekker horen, dan is het toch geen gekke vraag?
Fluweel is ook heel lekker zacht. Ik snap die passie voor zachtheid wel, dochter en ik houden ook van zachte stofjes. Alleen wel lastig als je elke dag een bepaald vest heel de dag aan moet van je kind. Het komt wel heel dwingend over allemaal. Ik vind het knap dat je dat geduld en begrip kan opbrengen.
Ysenda schreef op 01-08-2023 om 12:28:
Zo veel herkenning over de waarde oordelen die anderen over jouw kind kan hebben.
Helaas moet je daar een dikke huid voor kweken want mensen gaan alleen uit van hun eigen 'perfecte' wereldje en delen de rest in hokjes in.
Het hebben van een kind met een beperking is gewoon heel zwaar en steeds een wiel uitvinden dat past bij jullie kind en jullie gezin.
Maar dat is toch ook gewoon zo? En ja dat mag je denken maar is wellicht niet netjes om te zeggen. Maar zo'n leven had je toch niet voor ogen toen je zwanger was en je mag toch ook gewoon blij zijn als je geen gehandicapt kind krijgt?
Koekie1980 schreef op 05-08-2023 om 10:08:
[..]
Maar dat is toch ook gewoon zo? En ja dat mag je denken maar is wellicht niet netjes om te zeggen. Maar zo'n leven had je toch niet voor ogen toen je zwanger was en je mag toch ook gewoon blij zijn als je geen gehandicapt kind krijgt?
Tuurlijk mag je blij zijn met een gezond kind. Het is echter volstrekt onnodig en ook heel pijnlijk om een waardeoordeel te vellen over de keuzes van anderen, zeker in een situatie die volstrekt niet vergelijkbaar is met die van jou.
Koekie1980 schreef op 05-08-2023 om 10:08:
[..]
Maar dat is toch ook gewoon zo? En ja dat mag je denken maar is wellicht niet netjes om te zeggen. Maar zo'n leven had je toch niet voor ogen toen je zwanger was en je mag toch ook gewoon blij zijn als je geen gehandicapt kind krijgt?
Ja, maar toch is dat ook wel een nogal dwingende norm.
Ik voelde het anders toen ik zwanger was. (van mijn gezonde kind) Ik ging gewoon voor het kind dat in mijn buik zat, helemaal, ziek, gehandicapt of gezond.
Ik merkte dat dat niet bespreekbaar was met mijn omgeving. Het leek alsof ik mijn kind niet het allerbeste zou gunnen.
Maar ik wilde gewoon dit kind, met alles dat dit kind gegeven was. Bij iedere ‘als het maar gezond is’ die ik te horen kreeg dacht ik ‘mmhh, ook als het niet gezond is is het tóch ok’. En soms zei ik dat, maar dat werd echt nooit begrepen dus op een bepaald moment dacht ik het alleen maar.
Koekie1980 schreef op 05-08-2023 om 10:08:
[..]
Maar dat is toch ook gewoon zo? En ja dat mag je denken maar is wellicht niet netjes om te zeggen. Maar zo'n leven had je toch niet voor ogen toen je zwanger was en je mag toch ook gewoon blij zijn als je geen gehandicapt kind krijgt?
Ik kan het even niet volgen. Wat is gewoon zo en wat mag je denken? En waaarom denk je dat je niet gewoon blij mag zijn als je geen gehandicapt kind krijgt? Volgens mij lees ik ergens over heen ..
Ik werk in de gehandicaptenzorg en wij hebben ook een aantal clienten met smeergedrag. Sommigen hebben een tuinbroek aan, sommigen een jumpsuit en idd het scheurpak en onesie komen ook voorbij.
We hebben ook bewoners met gepolsterde kamers, maar ik weet niet of dat betaalbaar is voor in huis.
Een poseybed heb je zo te lezen al, dat is heel fijn, veilig en geborgen voor veel mensen.
Ook ik wil je wel op het hart drukken, dat het verstandig is om passende woonruimte voor haar te zoeken, VOORDAT je zelf niet meer voor haar kunt zorgen (bv doordat je zelf oud bent geworden, of het fysiek niet meer kunt.
Dan heb je de zekerheid dat ze op een goede plek zit en haar zus hoeft het dan niet alsnog op stel en sprong te regelen.
Hopelijk kunnen jullie nog heel veel jaren thuis voor haar zorgen en van haar genieten, maar het is wel iets om ooit over na te denken.
Wasgij schreef op 05-08-2023 om 14:26:
Ik werk in de gehandicaptenzorg en wij hebben ook een aantal clienten met smeergedrag. Sommigen hebben een tuinbroek aan, sommigen een jumpsuit en idd het scheurpak en onesie komen ook voorbij.
We hebben ook bewoners met gepolsterde kamers, maar ik weet niet of dat betaalbaar is voor in huis.
Een poseybed heb je zo te lezen al, dat is heel fijn, veilig en geborgen voor veel mensen.
Ook ik wil je wel op het hart drukken, dat het verstandig is om passende woonruimte voor haar te zoeken, VOORDAT je zelf niet meer voor haar kunt zorgen (bv doordat je zelf oud bent geworden, of het fysiek niet meer kunt.
Dan heb je de zekerheid dat ze op een goede plek zit en haar zus hoeft het dan niet alsnog op stel en sprong te regelen.
Hopelijk kunnen jullie nog heel veel jaren thuis voor haar zorgen en van haar genieten, maar het is wel iets om ooit over na te denken.
Dit is wat ik bedoelde met ongevraagd advies, goed bedoeld maar ik wil niks horen over een woonruimte over mijn dochter waar jullie verder niks van weten. Ik heb 2 dochters en de jongste is een zorgenkind. Ik sta op 1 lijn met ze gemeente en samen zijn wij ons huis aan het aanpassen zodat ons huis voor altijd een geschikte woonruimte is. Als ik het fysiek niet meer aan kan zal ik ook daarvoor hulp inkopen/inschakelen voor hulp aan huis. Ik heb naast zorgen voor mijn kinderen geen andere doelen in mijn leven, ik zou de zorg over mijn dochter niet willen ruilen met een baan die me een miljoen per maand uitbetaald. ik heb mijn kinderen bewust gemaakt om hun hele leven lang voor te zorgen. Ook als het moeilijk word, ze hebben een sterke grote vader die ook mee helpt en dat zal blijven doen. Zolang ik , haar, vader of mijn hele familie niet dood neer valt hoeft mijn dochter niet ergens anders te wonen. Mijn dochter is ondanks haar beperkingen slim en er zit ontwikkeling in. Er is altijd nog hoop dat ze meer kan leren maar wel gewoon haar hele leven thuis blijft wonen. Ik ben zelf 29 jaar jong en als ik een keer 65 ben en de ontwikkeling van mijn dochter is nog het zelfde als op deze leeftijd dan is het een ander verhaal.
. Thuis wonen met zorg en ondersteuning
Het is ook mogelijk dat je kind thuis blijft wonen met zorg en ondersteuning. Je kunt daarbij kiezen voor een:
- volledig pakket thuis (vpt)
- modulair pakket thuis (mpt)
- persoonsgebonden budget (pgb)
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 05-08-2023 om 15:20:
[..]
Dit is wat ik bedoelde met ongevraagd advies, goed bedoeld maar ik wil niks horen over een woonruimte over mijn dochter waar jullie verder niks van weten. Ik heb 2 dochters en de jongste is een zorgenkind. Ik sta op 1 lijn met ze gemeente en samen zijn wij ons huis aan het aanpassen zodat ons huis voor altijd een geschikte woonruimte is. Als ik het fysiek niet meer aan kan zal ik ook daarvoor hulp inkopen/inschakelen voor hulp aan huis. Ik heb naast zorgen voor mijn kinderen geen andere doelen in mijn leven, ik zou de zorg over mijn dochter niet willen ruilen met een baan die me een miljoen per maand uitbetaald. ik heb mijn kinderen bewust gemaakt om hun hele leven lang voor te zorgen. Ook als het moeilijk word, ze hebben een sterke grote vader die ook mee helpt en dat zal blijven doen. Zolang ik , haar, vader of mijn hele familie niet dood neer valt hoeft mijn dochter niet ergens anders te wonen. Mijn dochter is ondanks haar beperkingen slim en er zit ontwikkeling in. Er is altijd nog hoop dat ze meer kan leren maar wel gewoon haar hele leven thuis blijft wonen. Ik ben zelf 29 jaar jong en als ik een keer 65 ben en de ontwikkeling van mijn dochter is nog het zelfde als op deze leeftijd dan is het een ander verhaal.
Je kunt jouw hele leven voor haar zorgen, is wat Wasgij volgens mij probeert te zeggen, zolang je kunt. Dat is niet noodzakelijk net zo lang als het leven van je dochter. Als je daar nu nog niet voor open staat, kan ik dat ook begrijpen, je wilt hoop houden dat ze zich nog ontwikkelt.
Ik zou er zelf gewetensbezwaren over hebben om mijn familie hetzelfde te vragen als wat ik aan zorg wil en kan bieden, ik zou ze zeker niet willen vragen de zorg over te nemen als ik oud ben of overleden. Zoiets mag je in mijn ogen niet vragen.
ToetieToover schreef op 05-08-2023 om 16:11:
[..]
Je kunt jouw hele leven voor haar zorgen, is wat Wasgij volgens mij probeert te zeggen, zolang je kunt. Dat is niet noodzakelijk net zo lang als het leven van je dochter. Als je daar nu nog niet voor open staat, kan ik dat ook begrijpen, je wilt hoop houden dat ze zich nog ontwikkelt.
Ik zou er zelf gewetensbezwaren over hebben om mijn familie hetzelfde te vragen als wat ik aan zorg wil en kan bieden, ik zou ze zeker niet willen vragen de zorg over te nemen als ik oud ben of overleden. Zoiets mag je in mijn ogen niet vragen.
Klopt, dat bedoelde ik. Als jij en/of man (plotseling) wegvallen, is er een groot probleem. Je weet nooit hoe het leven loopt.
Ik heb genoeg schrijnende gevallen gezien waarbij de ouder overlijdt en het (volwassen)kind op stel en sprong moet verhuizen. Dus niet kan opbouwen met wennen.
Dan kan het kind dus niet heel rustig wennen aan het wonen in een groep. Want dat is nogal wat. Veel fijner als dit te voorkomen is en ook dat je zelf weet dat je kind op een fijne plek zit. Waar je evengoed nog elke dag heen kunt, of vaak je kind naar huis haalt bijvoorbeeld.
Ook kom je niet altijd op de geschikte of gewenste plek als het crisis is. Wat betekent dat je kind misschien wel een paar keer moet verhuizen, tot het op de juiste plek zit.
