Hoe leer je je kind 'geen zin' te overwinnen?

Oei

Als ik mijn hand in het vuur moet steken of mijn zoon (14) 's morgens zijn gezicht wel wast.... Ik zou het er mooi niet op wagen. Ik zou het niet weten, maar volgens mij slaat hij dat regelmatig over (jakkes). En zijn haren kammen, dat doet-ie sowieso nooit. Hij haalt er zijn handen door als het heel raar zit, maar zijn kapsel zit echt ala Harry Potter. Gelukkig heeft hij heel makkelijk haar, dus het staat niet eens echt stom.
Ik kijk weleens naar die jongens met die gelkapsels en dan ben ik wel een klein beetje jaloers. Maar ja, dat is nu echt zijn eigen domein, zijn autonomie. Hij bepaalt zelf hoe hij eruit ziet en hoe schoon hij is. Nu de puberteit aanbreekt wordt hij zich daar wel wat bewuster van.
Als hij gaat stinken, of vet haar heeft, dan zeg ik er wel wat van, maar dat is nooit meer nodig sinds hij twee keer per week sport.

Hier

Kam ik mijn dochters haren. Ze kan het allang zelf, maar ik ga dat gevecht 's morgens echt niet aan. En wassen doen wij 's avonds. Geen gedoe in de ochtend.

Kortgezegd kun je proberen om hem of het belang van iets in te laten zien of, als dat niet lukt, de afweging maken of het je de strijd waard is. Mijn ervaring is dat voor veel dingen geldt dat het de strijd niet waard is.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Maar syl,

Wat is er op tegen dat hij dingen pas doet als hij het nut er van beseft? Dat heet 'learning by doing'. Dat is helemaal niet gek! Mijn dochter draagt haar winterjas tot in hartje zomer. Pas dan komt ze tot de ontdekking dat jas uit eigenlijk veel leuker is. Ik laat dat gaan. Als ze hartje winter in blote mouwen t shirt weg wil fietsen, laat ik haar gaan. Als mijn kind op tijd klaar zou zijn om te vertrekken, zou ik hem complimenten geven. Goed gedaan! Als die routine er in zit, kun je altijd nog zeggen dat er nog iets bij moet, namelijk wassen. Mijn dochter douchet uit principe niet. Ook dat laat ik gaan. Maar dat heeft wel tot gevolg dat ik rustig tegen haar kan zeggen: je stinkt. Je hebt niet gedouchet. Ook heeft ze een hekel aan veters strikken. Ik waarschuw haar rustig een paar keer, en dan kom ik met het groffe geschut: het is jouw lijf. Dat weet ik. Maar besef wel dat je tanden niet meer gerepareerd kunnen worden als je ze kapot valt. Over dat stappenplan: ik heb mijn dochter aangegeven wat de deadline is: 7.54. Dan is het tijd voor actie. Van tevoren heb ik met haar doorgenomen wat er dan allemaal gedaan moet worden. Het werkt als een trein!
Toen ik besefte dat mijn dochter leerde door te doen, kon ik heel veel van mijn schouders halen. En het gaat steeds beter.

Als bellefleur

(met uitzonderingen natuurlijk, sommige dingen moeten ECHT). Zoon heeft vorig jaar tot in november op sandalen gelopen (met sokken), tot ik zelfs bezorgde vragen van collega-ouders op het schoolplein kreeg (zucht).
En een winterjas was nergens voor nodig, hij had een vest. "Jij krijg het misschien koud als je naar me kijkt, maar IK heb het niet koud, hoor."
Veel dingen werken bij hem het best door ondervinding. Ik vertel hem zo nodig consequenties, en doe soms slinks wat voor mijn eigen gemoed (dat vest eens wassen, bijvoorbeeld), maar zolang hij zich er competent en autonoom bij voelt en niemand schade berokkent, hou ik het bij deze methode, omdat hij - en dus ik - daar wel bij vaart.

Vaardigheid

Bedankt weer voor de input. Veel van jullie zeggen eigenlijk, dat de voorbeelden die ik geef nou niet zo heftig zijn, en dat je die best kunt 'laten lopen'; focus je op ernstiger problemen. Maar zoals Krin zegt, er zijn bepaalde dingen die écht moeten en andere dingen die minder echt moeten. En waar die grens ligt is natuurlijk arbitrair. Punt is ook, dat hij ook op school bijv. ook een rekenopdracht niet wil doen of een taaloefening omdat hij het nut er niet van inziet. Het gaat dus verder dan alleen maar niet haren kammen en niet douchen. Ik vind het belangrijk dat hij leert dat hij soms gewoon een opdracht moet volbrengen omdat het móet, hoort, sociaal wenselijk is of omdat het je opgedragen wordt door een meerdere. Ik vind het een heel handige vaardigheid die hem zal helpen te functioneren in het dagelijks leven! Hij moet straks toch ook koken, wassen, naar zijn werk enz enz terwijl hij daar allemaal helemaal geen zin in heeft? (ik nl vaak genoeg óók niet!) Ik vind het juist heel belangrijk dat hij leert te accepteren dat dat allemaal gewoon bij het leven hoort.
Overigens zonder dat hij zijn vermogen van het onderscheiden van nuttig en onnuttig verliest, want daar heb ik best grote bewondering voor dat hij dat zo scherp kan aanvoelen en op durft te varen. Hij moet alleen gaan begrijpen wanneer er ruimte is om die kwaliteit in te zetten en wanneer niet. En daar is mijn zoektocht naar. Hoe pak ik dat aan. Want door het toch van hem te verlangen dat hij doet wat er gevraagd wordt, denk ik hem te leren te accepteren dat hij bepaalde dingen gewoon moet doen, of hij nou echt wil of niet. Dat het inslijt bij hem, net zoals bij tandenpoetsen. Dat hij minder last krijgt van zijn aversie. Met het aanleren van (andere?) executieve functies gaat dat in feite toch ook zo?

Syl,

Ik begrijp wat je bedoelt. Mijn kind is 14. En er is veel veranderd de afgelopen jaren. Dingen die vroeger een groot probleem waren aanvaardt ze nu. De weerstand tegen het moeten neemt af. Er is ontwikkeling. Als ik terugkijk, is er één terugkerend thema geweest: 'pick your battles' Er zijn dingen die moeten, dingen die een beetje moeten, dingen waarvan jij vindt dat ze moeten, maar die misschien helemaal niet zo belangrijk zijn. Dus: jij leert eisen en verwachtingen bij te stellen, het kind leert dat hij veel zelf kan bepalen, en dat er dingen écht moeten. Maar niet alles. Dat neemt bij het kind misschien de weerstand af tegen al het moeten.

Moeten

Als iemand 'moeten' zegt, dan zie ik bij mijn zoon de opstand al opflakkeren in zijn ogen. Sara Kroos heeft een grapje: 'Moeten?! Moeten?! Ik moet niets, ik MAG. En ik mag jou niet.'

Ik zou tegen onze zoon ongeveer dit zeggen. (sterker nog, ik heb al een keer of tig, iets soortgelijks tegen hem gezegd, er is toch wel een paar keer per jaar een herhaling nodig. Ik vind mijn redenatie briljant, maar dat joch vergeet hem iedere keer weer. )
'Die suffe rekensommen zijn goed voor je. Want doordat jij ervoor kiest om je aan te passen aan die rare wereld, met die suffe nutteloze sommen, kun je naar een gewone school. Je weet wat het alternatief is. En dan kun je dus je diploma halen. Dat diploma heb je nodig om later zo veel mogelijk zelfbeschikking te krijgen over je eigen leven. Zonder school en diploma kom je er ook wel, maar geloof me, dat is een stuk lastiger. Kijk maar naar je vader... )) (mijn man heeft een nogal aparte onderwijscarriere gevolgd en is op zijn 43 pas op het scholingsniveau gekomen, dat bij hem en zijn ambities past) Die sommen zijn dus een stapje op die makkelijkste weg. Maar je moet het zelf weten. Ik kan je niet dwingen om sommen te doen. Ik weet wel wat ik het slimste zou vinden om te kiezen, voor jou.'