Gedoubleerd, wat nu

Zit hij lekker in zijn vel?

Is je kind gelukkig? Van school, al het gedoe eromheen, presteren, falen, begeleiding, weer falen kan je ontzettend ongelukkig worden. Vooral als je een puber bent. Zo onbelangrijk dan, pfffff school Of je toekomst... En nu begint de zomervakantie, met een super slecht rapport. En thuis hangt een vervelende sfeer, want je ouders zijn niet blij, je blijft zitten.

Wordt er verder nog ergens over gepraat thuis? Leuke gesprekken, grappen, leuke dingen doen? Of is school de alom overheersende sfeermaker thuis?

Tips? Nee, geen echte oplossingen. Laat het lekker zitten voor de komende weken, laat je kind genieten van de vakantie en tot rust komen. Hij is blijven zitten en er zal bij hem een lampje moeten gaan branden dat hij volgend jaar beter zijn best moet gaan doen. En dat hij eerder om hulp moet vragen, meer moet praten en overleggen.
Voor nu is het belangrijker dat hij lekker in zijn vel zit en dat het thuis rustig is zonder al te veel gemopper en negatief gedoe.

Ouders noemen een gesprek over school een "goed gesprek", eigenlijk is het meer preken en de oplossingen aandragen.

medicatie

wil hij niet omdat hij geen problemen ziet?
of wil hij deze speercifieke medicatie niet?
Indien dat laatste het geval is zou ik teruge naar af gaan:
medicatie nú helpt hem in deze 'leertijd' om vanalles te leren zodat hij juist op termijn zonder medicijnen zal kunnen. Niet alleen school-leren maar juist ook de rest van jezelf leren kennen.
Als hij dat wil geloven, dat het een manier is om juist het beste ervan te maken omdat hij anders richting leerplichtambtenaar/geen startkwalificatie/banen zonder opleiding koerst, dan is er hopelijk een mogelijkheid dat hij andere medicijnen wil proberen.
gr Angela

eens

Eens met met meeste wat hierboven staat. Ik zou er kort over spreken,zeggen dat je het vervelend voor hem vindt en dat je hoopt dat het volgend schooljaar beter zal gaan. En dat je hem nu een fijne vakantie gunt en dat jullie er het later wel weer over kunnen hebben. Concrete afspraken maken en motivatiegesprekken zou ik bewaren voor als hij weer bijna naar school moet.

"goed gesprek"

Het gesprek heeft eigenlijk meer als insteek wat hij volgend jaar voor een ondersteuning wil. Wellicht moet ik dat namelijk nu al gaan regelen.
Ik dacht aan een zorgstudent die hem kan leren plannen en inzicht te krijgen.
Dat mis ik bij de huiswerkbegeleiding.
Ik wil juist van zijn nek af en hem dingen aanreiken waar hij zélf verder mee komt.

Overigens, hij baalt van het doubleren maar hij heeft het best naar zijn zin. Gezellige kinderen op school en wat goede vrienden. Jammer dat hij nu weer naar een nieuwe klas moet, weer opnieuw beginnen. En ons gemekker over leren en het jaar halen, dat vond hij niet leuk.

Medicatie (had medikinet en basismethylfenidaat) vindt hij vies, belemmerend voor zijn eetlust en hij voelt zich niet "zichzelf". Af en toe neemt hij nog 2,5 mg methylfenidaat bij een toets. Daar blijft het bij. Ik denk dat hij er juist in de gewone lessen baat bij zou hebben.

Mmhh

Sneu hoor. Hij wordt dus gestraft voor gedrag dat nu eenmaal uit zijn stoornis voortkomt.
Maarja, helaas typisch. En het wordt natuurlijk niet gepresenteerd als 'straf' maar als stimuleringsmaatregel....(zoals die 1)
Lekker stimulerend allemaal voor hem!

Eens met voorgangers: prioriteiten leggen bij zijn welzijn nu.

nou ja

Hoezo gestraft??? Wat heb ik aan jouw rare reactie?

school

Ik denk dat sara die 1 op zijn cijferlijst bedoelt? Dus dat er op school geen rekening wordt gehouden met zijn iadh-heid?

Ik heb echt geen idee

Ik hoop ook dat ze bedoelt dat hij door school gestraft wordt. Ik ervaarde het als een vingertje naar mijzelf eigenlijk.(?). Als ik dat verkeerd begrepen heb, dan excuus.
School probeert ook echt van alles, maar echt meewerken doet hij niet want school is belachelijk. En de leraren ook bijna allemaal, zegt hij. Het is ook lastig als puber... Maar als hij 3 maanden de kans heeft iets in te halen en hij dóet het gewoon niet, nou, dan is die 1 wel verdiend.

Als hij al extra tijd en aandacht krijgt vanwege zijn situatie en hij kiest er voor om daar niks mee te doen, dan is het inderdaad niet straffen van gedrag voortkomend uit zijn stoornis maar gewoon uit zijn puberigheid
Nee,ik denk niet dat sara jou bedoelde (?) zo begreep ik het niet in ieder geval.

Nee Jackie

Dat is te makkelijk gesteld.

Ik ga er vanuit dat als Piratas zoon ergens in die 3 maanden het voor elkaar gekregen had om die werkstukken te doen dat hij het dan ook wel gedaan had. Werkstukken zijn echt drama bij ADHD. Te groot en te onoverzichtelijk.

Kun je daar geen hulp bij inroepen Pirata? Iemand die met hem aan de slag gaat met die werkstukken en ze in overzichtelijke en hapklare brokken knipt?

Overigens: ter vergelijk, dochter moet dit weekend ook een inhaalwerkstuk doen. Zo zonde.

het is van alles

Het zijn ook gewone proefwerken. Dat is ook niet gelukt.
Eén werkstuk mocht hij op de laatste dag nog op school doen onder begeleiding van de leraar. Die gaf een "voldoende", oef, dit vak hoeft hij volgend jaar niet over te doen, dat scheelt er ééntje.
Ik zou inderdaad iemand willen die er overzicht in kan brengen voor hem. En brokjes.

ja ok

Ja het is misschien wat kort door de bocht. Maar het 'gewoon puber'-gedeelte moet ook niet onderschat worden toch. Als werkelijk alles door zijn stoornis komt kan je hem ook nergens op aanspreken. Het gaat hier vooral om te kijken naar die verhouding. In hoeverre is het onmacht en in hoeverre heeft hij zijn best gedaan. Je kan beperkt zijn maar je best doen, of niet zo je best doen. Hoeveel hij zijn best heeft gedaan kunnen ouders beoordelen.

Herkenning

Mijn zoon met ADHD en ASS heeft dezelfde problemen. Hij is in Mavo 4 van school gestuurd en heeft inmiddels 4 opleidingen geprobeerd. Twee weken geleden hoorden wij van school dat de huidige opleiding weer niet goed is gegaan en dat hij niet overgaat en weer van school af moet. Hij is inmiddels 20....
We hebben gemerkt dat werk hem wel goed af gaat (elke dag op dezelfde dag aanwezig moeten zijn, een duidelijke leidinggevende, duidelijke regels). Hij heeft zijn stage van 10 weken positief afgerond en hij heeft vorig jaar zes maanden in een magazijn gewerkt. Deze week heeft hij een paar dagen in een fabriek gewerkt en daar zien we hem door veranderen, positiever en met meer zelfvertrouwen.Wij koersen nu op een BBL-opleiding.
Ik hoop dat dit niet het voorland van jouw zoon en jou gaat worden. Een tip: ga niet te snel akkoord met van school af gaan, mocht dit aan de orde komen. Zonder een minimale Mavo-diploma is een vervolgtraject erg lastig. Achteraf vind ik het jammer dat wij ons konden vinden in de argumentatie van school en mijn zoon van school hebben laten gaan i.p.v. het jaar overdoen.
Ook mijn zoon heeft op een gegeven moment besloten zijn medicatie te laten staan (ook medikinet), want hij gaf aan dat zijn ASS-kenmerken door de medicatie meer naar voren kwamen (gevoel dat hij geen contact meer kan maken). Inmiddels heeft hij besloten om in toetsweken af en toe wel weer medicatie te nemen, al is dit voorlopig niet aan de orde.

Hanny

Ik ben inderdaad bang voor zoiets.
En ik wéét dat het uit hemzelf moet komen. Maar ten eerste is het een puber en ten tweede, als ik daarop wacht dan heeft hij straks ook geen diploma. En geen vaardigheden voor het MBO.

Overigens had hij zijn stage afgerond met "Goed" afgelopen schooljaar. Werken kan hij kennelijk wel. Dat geeft hoop, maar graag werken én een diploma...

Iemand ervaring met een zorgstudent voor zoiets??? Bijvoorbeeld, 3 keer in de week helpen met zijn planning maken en controleren of hij zich er aan houdt?
(overigens wil hij niks, geen huiswerkbegeleiding, geen zorgstudent, geen zeurende ouders)

CKV en Beeldende vorming had hij allebei een 8, zie ik nu. Misschien kan ik hem nog als kunstenaar ergens in de leer doen

Wil niks?

Dat vind ik op 15- jarige leeftijd niet acceptabel.
Medicatie is inderdaad een twijfelgeval, al probeer ik dat hier ook nog vast te houden tot na haar examen, maar het is hier wel of zelf doen of begeleiding accepteren. Zelf doen lukt niet, dus dan wordt het huiswerkbegeleiding.
Aangezien ze dat zelf nu afwisselend stom en fijn vindt, houden we dit gewoon aan. Punt.

En ook dat werkstuk: dat gaat er gewoon komen. Het heeft echt geen zin om te gaan wachten op de innerlijke motivatie, want die is er gewoon niet. Of die is er misschien ook wel maar die zit heel diep weggestoken, onder een hele hoop korte termijn verleidingen. Ik ben wel van stroming: Werk gaat voor het meisje. Dus eerst doen wat moet, en dan pas de fun.

Begeleiding

Mijn dochter heeft begeleiding via Prodeba, voorheen gefinancierd via de Jeugdwet, nu WMO. De organisatie biedt begeleiding aan kinderen en jongeren met een ontwikkelingsstoornis. Ze krijgt o.a. hulp bij plannen, maar ook op allerlei andere vlakken (speerpunt is nu het vinden van een bijbaan).

wil niks

Nee, hij wijst alles af. Helaas, ik vind dat ook niet fijn. Op mijn strepen staan helpt niet, want hij doet het gewoon niet. En mijn energie is niet onbeperkt (zeker het afgelopen half jaar niet door fysieke oorzaak).

Prodeba, ik heb even gekeken op die site. Misschien moet ik ook naar zoiets op zoek. Het klinkt goed. Een soort Zorgstudent maar dan geen student.

Vgraag uit de strijd en vreemde ogen dwingen

Het is echt vreselijk vermoeiend he, zo'n puber die niet(s) wil. En je kunt je ongans stimuleren en motiveren, maar jij hebt ook geen bakken vol geduld, energie en kennis. Wij ook niet, dus hier hetzelfde probleem. Tot zoon overspannen uitviel, te lang overvraagd en door ons teveel en te lang gestimuleerd. En tveel het besef dat hij het zelf nog niet kan. Pffff. Onze zoon gaat na de zomervakantie naar VSO. Hij komt dan in 4 havo. Zit nu in 4 vwo, heeft de 3e gedoubleerd. Maar zijn problemen zijn zo groot (verse diagnose ASS en al bestaande diagnose ADD, met daarbij een enorme kloof tussen zijn verwerkingssnelheid en zijn intelligentie, plus door dit alles een depressie en schooluitval) dat geen reguliere school hem kan helpen. Dus VSO. Gisteren intake gehad. Zij zetten ook vooral in op welbevinden. Daarna komt eventueel schoolwerk. Het is al fijn als hij na deze nare periode überhaupt op school komt. Drempel lekker laag, dus, en veel hulp.
Ik ben heel benieuwd.

Eigenlijk geen tips voor jou dus, anders dan die hierboven al staan. Het is gewoon bijna niet te doen om onderscheid te maken tussen pubergedrag en onvermogen. Maar als het op school aankomt zou ik uitgaan van onvermogen. En dus inderdaad hulp inzetten. Van een zorgstudent of die Prodeba. Vreemde ogen dwingen tenslotte, zeker bij pubers. Sterkte!

lastig

Het is inderdaad lastig als een puber zo de kont tegen de krib gooit. Uit eigen ervaring weet ik dat wat je ook doet als ouder, je geen vooruitgang boekt, integendeel. En bij mij ging het om een kind zonder diagnose.
Mijn zoon met adhd heeft ook steeds minder vaak zijn concerta genomen. Hij vond ook niet fijn meer en wilde ook meer zichzelf zijn. Hij is oud genoeg om zeggenschap te hebben en gelukkig heeft het bij hem goed uitgepakt. Ik hoor het trouwens bij meer pubers, dat ze niet meer nemen, zeker die al lang slikken. Met wisselend succes, zeg maar.

vraagje aan Even zo

In welke vorm is die hulp precies? Is dat thuis? En op welke manier leert je dochter nu plannen?
Mijn zoon is ook op zoek naar een bijbaan. Hij wil zelf. Alleen ik heb hem even over de drempel geduwd om contact te zoeken. Bellen ging hij niet meer doen om half zes... dus heeft een prachtige mail gestuurd zonder taalfouten.

pennestreek

Hartstikke goed dat je zoon na de vakantie terug naar school gaat. Daar is moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Goed van hem.

Pirata

Moeilijk hè? Hoe is je zoon er zelf onder?

Je schrijft een stukje terug dat je zoon af en toe met een toets nog weleens 2,5 mg methylfenidaat slikt. Dat is een enorm lage dosering. Ik kan me niet voorstellen dat dat (voldoende) effect heeft. Wordt je zoon nog begeleid door degene die de medicatie heeft voorgeschreven? Als hij bereid is om voor een toets medicatie te slikken, is het wel belangrijk dat hij een dosering slikt die iets doet. En dan is het ook een optie om hem bij het leren van die toets ook te laten slikken.

Middelbare scholier slikt hier alleen op schooldagen. Op lange dagen 2x. Op kortere dagen 1x, tenzij er toetsen geleerd moeten worden. Dan hangt het van de omstandigheden af of er thuis toch nog een 2e keer geslikt moet worden.

Met onze oudste hebben we ook op deze manier de middelbare "doorstaan". Sinds hij op het hbo zit, slikt hij vrijwel nooit meer. Doet een studie die aansluit bij zijn interesses en dan zijn ADD'ers heel gefocust. Alleen met tentamens die zo oninteressant voor hem zijn, dat andere prikkels overheersen, wil hij nog weleens iets slikken. Maar dan wel de passende dosis.

Als je zoon zich niet goed voelt bij de medicatie, kun je misschien eens een ander merk vragen. Kinderen hebben hier allebei meerdere merken methylfenidaat geprobeerd voordat ze er één hadden waar ze zich goed bij voelden. Het zou niet uit moeten maken, maar ja...dus wel. Gelukkig hebben mijn kinderen een arts die erkent dat dat wel degelijk kan.

Helaas zijn de basis- en de middelbare school dingen die ze moeten doorstaan voordat ze kunnen gaan doen wat bij ze past. Medicatie is zeker niet zaligmakend, maar het kan misschien wel helpen om die tijd zo "makkelijk" en snel mogelijk door te komen. Kun je het zo aan hem uitleggen? Ik kan me ook voorstellen dat je dat al 100x gezegd hebt, maar wie weet.

In ieder geval sterkte en geniet ondanks alles van de vakantie!

medicatie en pubers

Ik begrijp heel goed dat pubers met adhd - daar heb ik beste zicht op - stoppen met medicatie. Het helpt ze weliswaar met schoolwerk, maar het maakt hen ook vaak vrij rustig en teruggetrokken. Dat is alles wat eigenlijk niet van nature past bij een kind met adhd. Juist in de puberteit zijn kinderen bezig zichzelf te ontdekken en ontwikkelen. Dat wil je wel graag doen op een manier die bij jou past. Medicatie werkt dat tegen.
Mijn zoon heeft sinds hij veel minder medicatie gebruikt, een drukker sociaal leven. Dat kan toeval zijn, maar ik denk dat hij nu spontaner en meer zichzelf is.
Ik ben absoluut niet tegen medicatie bij adhd-ers (en anderen bij wie dat nodig). Maar ik zie ook de nadelen.
Hij is begonnen met medicatie in groep 8 en toen was het voor hem echt een wondermiddel dat de neerwaartse spiraal wist te stoppen en hem weer zelfvertrouwen heeft gegeven. Maar in de 4e klas van het VO was het voor hem klaar.

Pirata

Ze heeft ongeveer vier uur hulp per week, een middag. Heel veel hoor ik daar niet over, dochter is niet zo mededeelzaam, maar ze werken aan planningen en allerlei andere dingen die moeten gebeuren (mbt studie, maar dus ook sollicitaties en administratieve zaken). Pushen moet ik bij alles, en dan is zo'n stok achter de deur in de vorm van een begeleider erg welkom. Ook in het examenjaar heeft ze er ook veel aan gehad, aangezien bij schoolwerk de valkuil juist is dat ze teveel doet, en het dan niet meer los kan laten.

Wat hier helpt

Is gewoon mededelen.
Dan moppert ze wel eens, maar diep in haar hart wil ze zelf ook wel, alleen komt ze die hobbel niet over.

De duidelijkheid en de vreemde ogen helpen haar die hobbel te nemen.
Wat ik haar zie doen is vaak in kringetjes rondlopen. Dat heeft ze al als ze pizza moet bestellen. Teveel keuzes en veel te onoverzichtelijk. Als ze teveel vrijheid krijgt verzuipt ze.

Alkes

Ik kan me wel voorstellen dat het voor een ADHD'er die van nature "stuiterend" de dag doorbrengt anders is dan voor een van nature wat "dromerige" ADD'er. (Stuiterend en dromerig bij wijze van spreken dan hè)

Die medicatie blijft natuurlijk een lapmiddel. Het is kiezen tussen 2 kwaden en ik kan me goed voorstellen dat de zoon van Pirata en jouw zoon, die pillen liever niet slikken als ze zich er niet fijn bij voelen.

Onze kinderen met ADD hebben alletwee een uitgesproken voorkeur voor de kortwerkende methylfenidaat. (Ritalin).
Op advies van hun arts hebben ze beiden ook Concerta geslikt. Onze jongste liep daarop rond als een kip zonder kop. De oudste ging beter, maar vond het prettiger om met Ritalin nauwkeuriger te doseren. Dat is nl. met een uur of 4 uitgewerkt en dat is genoeg voor een halve dag school. Hij slikt nu trouwens vrijwel niets meer. Dat houdt natuurlijk wel in dat er weleens vergeten wordt om op tijd uit de trein te stappen. .

In weekenden en vakanties wordt hier vrijwel niet geslikt. Dan doen ze veel dingen waar hun interesse liggen en dan functioneren ze prima zonder medicatie.

Misschien was het niet helemaal handig om de werking van medicatie bij kinderen met ADD te vergelijken met die bij kinderen met AD(H)D. Het valt onder dezelfde groep en ik probeerde Pirata te helpen, maar er zijn misschien in de uitwerking van de medicijnen toch teveel verschillen.

Heb je visolie al geprobeerd?

Hier een kind (14) met aardig wat add verschijnselen maar niet genoeg om het te zijn.
Wij zijn visolie gaan proberen, later gecombineerd met een goede analyse van leerstijlen (extern), wat past bij dit kind.
Fase 1 was alleen visolie, nadruk op omega 3. Voor ons was het effect duidelijk. Maar na een jaar wilde puber niet meer.
Fase 2 was visolie gecombineerd met de analyse leerstijlen. Omdat het slecht ging op school ging kind hierin mee. De visolie gaf voor ons gevoel binnen 3 weken resultaat. De cijfers gingen weer omhoog.
De analyse hielp ons om kind beter te begeleiden. Met succes. De analyse en veranderde aanpak was ná het effect van de visolie. Eigenlijk hadden we een dubbeleffect. Helaas geen wetenschappelijk bewijs.

Bedankt allemaal

Bedankt voor de reacties en het meedenken alvast. Ik had visite, ik ga morgen nog eens goed lezen en reageren!!!