Ervaringen met klein zijn
Ik ben op zoek naar ervaringen van mensen die (extreem) klein zijn.
Mijn dochter is klein en zal altijd heel klein blijven. Momenteel is zij met 12 jaar 1.32m. De kinderarts heeft een berekening gemaakt en kwam uit op een geschatte eindlengte van 1.44m. Hier ben ik best van geschrokken, eerdere berekening gaf een iets langere lengte aan, al was dat ook al klein.
Het is verklaarbaar ivm een genetische afwijking (naar woord!). Voor groeihormonen komt ze helaas niet in aanmerking, dat is allemaal al eens uitgezocht. De kinderarts kan ons nog eens doorverwijzen naar de specialist voor haar betreffende probleem, maar verwacht daar niets van. We willen kijken of we daar eerst een telefonisch consult kunnen krijgen zodat dochter niet mee hoeft, ze moet al te vaak naar het ziekenhuis en vind dat natuurlijk niet leuk.
Volgend jaar gaat ze naar het voortgezet onderwijs en daar ziet ze tegenop, bang voor de reacties. Gezien haar genetische probleem ziet ze er al iets anders uit namelijk.
Zijn er mensen die ervaring hebben met deze lengte? Klein zijn vind ik niet erg, maar dit klinkt mij wel een beetje extreem in de oren. Tips , adviezen? Alles is welkom 🤗
Ik denk dat je blij mag zijn dat ze een meisje is. Kleine mannen hebben het zwaarder dan kleine vrouwen
absor schreef op 25-09-2022 om 15:36:
wat al gezegd is; dit soort dingen kan je als heel zwaar gaan ervaren maar het is wat het is
maar onthoud ook war zij meekrijgt van jullie onbewust; jij klinkt alsof je het heel zielig voor haar vind, bang dat ze gepest wordt, had het liefst groeihormonen gegeven bijv. Kortom hoe kan zij er relaxed mee om gaan als haar moeder er zo niet in staat?
Groot zijn zit niet enkel in een mens zijn lengte. En ik lees in de OP een moeder die (heel terecht) bang is voor wat haar kind gaat meemaken. Maar inderdaad, als ze hier zelf zo mee bezig is, dan gaat haar kind dit ook als abnormaal beschouwen.
Jij verwoordt helemaal hoe ik het ook wilde schrijven Absor!
TO, niet iedereen is even groot en jouw dochter is klein. Maar betekent dat dat ze minderwaardig, zielig, ..., ... gaat zijn?
Jij moet mee proberen te zorgen dat je kind, ondanks haar kleine gestalte, een groot zelfvertrouwen heeft. En - sorry - ik denk niet dat dit gaat lukken op de manier waarop jij tegenover 'het' probleem staat. Ze zal klein zijn, maar geen dwerg!
Mijn dochter is 140 cm en student, en heeft beperkte lengte als gevolg van ziekte.
Haar zie je letterlijk niet over het hoofd.
Ze staat zeer stevig met beide benen op de grond en is zeer zelfstandig.
Hoe iemand is/wordt is een nature en nurture.
Veel plezier met je dochter.
Ik voel me nooit klein, maar ben met 1,59 m ook nog wel wat groter dan echt klein. Ik heb een tijd in een plaats gewerkt waar veel collega’s van niet westerse afkomst werkten. Soms stond ik met 8 vrouwen in een lift en dan was ik de langste. Mijn zus en moeder zijn veel kleiner (1,48 en 1,54 m), een van mijn kinderen 1,57 m).
Het is wat het is en lengte vind ik totaal irrelevant.
is het moeilijk om mee te leven?
Geitenwollensok schreef op 25-09-2022 om 18:26:
Nogmaals dank allemaal! Uiteraard bespreek ik mijn zorgen niet met haar. In haar sport blinkt ze tot nu toe nog best wel uit, dus dat is super. Het is vooral een optelsom denk ik. Ze ziet er al iets anders uit waar ze weleens opmerkingen over krijgt. Op school heeft ze nog genoeg vriendinnetjes, maar qua leren heeft ze het echt moeilijk en kan ze niet meekomen. Al met al gunnen we haar zoveel meer.
Weerbaarheid is iets waar we sws mee aan de slag willen. Voor de rest hoort ze van ons alleen maar hoe trots we op haar zijn en verzinnen we idd grapjes hoe ze kan reageren op opmerkingen van anderen.
Alle ouders gunnen hun kind alle geluk van de wereld. Het echte leven is helaas weerbarstiger en ieder krijgt op zijn manier in meer of mindere mate te maken met tegenslag. Waar je je kind het meest mee helpt is haar te leren daar op een goede en constructieve manier mee om te gaan en tegelijkertijd ruimte te bieden voor boosheid, verdriet, frustratie en alle andere gevoelens die bij dat proces horen.
En die ruimte mag je jezelf ook best geven, zonder je kind daarmee al te veel te belasten. Dat is zoeken naar een juiste balans.
Niet goed mee kunnen komen op school is ook gewoon lastig. Volgend jaar op het VO kan ze wel naar een niveau dat past bij haar cognitieve vermogens en talenten. Met meer leerlingen die het op de basisschool niet zo makkelijk hadden met de leerstof. Waar ook meer ruimte is voor praktijkvakken. Misschien is ze daar juist wel goed in, dat kan ook zelfvertrouwen geven.
Er zijn ongetwijfeld dingen die ze goed kan en eigenschappen waar ze trots op kan en mag zijn. Laat haar dat weten, uiteindelijk landt het echt wel ergens.
MMcGonagall schreef op 25-09-2022 om 22:35:
Ik voel me nooit klein, maar ben met 1,59 m ook nog wel wat groter dan echt klein. Ik heb een tijd in een plaats gewerkt waar veel collega’s van niet westerse afkomst werkten. Soms stond ik met 8 vrouwen in een lift en dan was ik de langste. Mijn zus en moeder zijn veel kleiner (1,48 en 1,54 m), een van mijn kinderen 1,57 m).
Het is wat het is en lengte vind ik totaal irrelevant.
Allemaal kleine vrouwen. Bedenk dat het probleem een stuk groter wordt als het om mannen gaat.
Het zal zeker afhangen van de omgeving waar je in zit of het überhaupt opvalt.
In mijn basisschoolklas waren de meeste jongens klein, die hadden bijna allemaal een familie met een indonesische achtergrond. Eentje die dat niet had, was klein door erfelijkheid (kleine ouders) en ziekte, maar hij viel dus niet op.
Op de middelbare viel het mij op dat veel van mijn klasgenotes veel kleiner waren dan ik. Ik ben 1.70, de meesten kwamen met hakken al niet bij mij in de buurt. De jongens waren wel groter, maar genoeg in de bovenbouw van mijn lengte, hetgeen voor een man niet groot is.
Ik kan mij niet herinneren dat er gepest werd mbt de lengte, maar dat is maar net hoe je omgeving is qua lengte, maar met name qua mentaliteit.
Hi,
He, wat een zorgen, ik snap het! Onze dochter is juist het tegenovergestelde: heeeel lang!
Hiertoe zijn wij doorverwezen naar het Carharina Ziekenhuis in Eindhoven. Daar zit een superfijne arts, gespecialiseerd in zowel korte als lange lengtes. Geen idee of je daar toevallig al een consult hebt gehad, maar deze arts heeft bij ons meisje een hele fijne 2nd opinion uitgevoerd. Hoewel onze situaties dua niet hetzelfde zijn, kan ik je hem wel van harte aanbevelen. Mocht je zijn naam willen, laat maar weten.
Mijn dochter van 12 is ook klein, 1.45, dus nog wel een stukje groter dan jouw dochter. Ze zit al op de middelbare school. Ze heeft er zelf weinig problemen mee. Ik ben zelf ook niet de grootste (1.65). Ik zag vaak tegen haar dat ik nooit problemen heb gehad met mijn lengte. Voordeel van klein zijn is dat je later ook nog op de kinderafdeling kleding kunt kopen.
Mijn vader zij vroeger altijd. "Klein maar dapper. Hoe groter hoe slapper."
Aiden schreef op 26-09-2022 om 13:09:
[..]
Allemaal kleine vrouwen. Bedenk dat het probleem een stuk groter wordt als het om mannen gaat.
Nederlandse mannen zijn over het algemeen lang. In andere delen van de wereld valt dat wel mee. Ik heb een collega uit het midden-oosten (man) die kleiner is dan ik (ik ben 1.62). Mijn Turkse collega (man) is ook niet zo heel groot, ik denk ongeveer 1.70.
Op de middelbare school had ik een uit Taiwan geadopteerde klasgenoot (jongen) die was ook maar 1.50-1.55 of zo. Hij werd niet gepest. Wel een grapje hier en daar, maar daar kon hij wel tegen. Die had destijds een relatie met een meisje van 1.85.
Aiden schreef op 26-09-2022 om 13:09:
[..]
Allemaal kleine vrouwen. Bedenk dat het probleem een stuk groter wordt als het om mannen gaat.
Mijn vader is 1,68, mijn neefje (trans) 1.62, en verder hebben we wat mannen net boven 1,70 m. Die hebben er ook geen problemen mee.
Klein zijn is niet onvermijdelijk, en je moet ermee leren leven!
Volgens mij is het wel degelijk onvermijdelijk, maar niet onoverkomelijk. 😉
hier een 13-jarige dochter die rond de 1.45 is nu. Vindt ze zelf klein, en is ook wel zo denk ik. Altijd kleiner dan de rest van de klas en andere leeftijdsgenoten. Vroeger werd ze ook flink jonger ingeschat maar dat wordt steeds minder. In gedrag is wel echt een puber namelijk… Dochter zit nu sinds een jaar of twee op krav maga en we zien dat ze daardoor fysiek weerbaarder is geworden en haar lengte minder een issue vindt.
