Ervaring melding politie Veilig thuis tegen Ex.

MamaE schreef op 18-07-2022 om 11:56:

Hoezo geloven ze dat je ex hem niet alleen heeft gelaten? De politie heeft hem toch alleen thuis aangetroffen? Ik zou daar zeker contact over opnemen met de wijkagent.
Als je ex wel thuis was had hij je zoon ook kunnen kalmeren en had de politie niet hoeven komen.

Ik denk dat vader tegen VT heeft gezegd dat het maar één keer was en dat hij daar enorme spijt van heeft en dat het nooit meer voor zal komen. En zij geloven hem. Ze mogen daar wel eens een bijscholing 'communicatie van een verslaafde volgen' Pff ik ben plaatsvervangend verontwaardigd. Helaas heb ik geen goede tips. Een telefoon aan je zoontje meegeven voor noodgevallen? Of mag dat ook weer niet van vader en en VT? Ik kan me je machteloosheid enorm voorstellen. sterkte

Mevrouwtje013 schreef op 18-07-2022 om 11:48:

nou update..

VT geloofd mijn ex , hij heeft mijn zoon nooit alleen gelaten en dit keer had die enorm spijt.. terwijl ik hem gister gebeld hebt en toen vond die alles wel meevallen.

VT wilt niet dat ik de omgang verander, zo laten en via een maatschappelijk iets van de gemeente moet er een nieuw ouderschapplan komen en voorlopig wordt het dossier gesloten.

Ik heb zelf aangegeven dat ik het niet veilig acht vanwege andere zaken maar ze willen toch dat die nog naar mijn ex gaat want hij heeft immers "heel erg spijt" en "zal het nooit meer doen".

Plan van mijn aanpak, kind wil ik naar de kinderpsycoloog laten gaan.. mannetje heeft huilen voor het raam staan bonken tot iemand hem zag en de politie belde.

Voel me best teleurgesteld, ik acht het niet veilig bij mijn ex om meerdere dingen, ik wil niet dat mijn kind daar voorlopig overnacht.. en over paar weken zelfs 3 weken lang 😭

Ik denk dat ze dit strategisch doen, in de hoop dat je ex nu gewaarschuwd is en zich beter gaat gedragen. Ik weet niet of ze het echt geloven maar ze geven hem in ieder geval de kans om zich te bewijzen. Ik denk dat er weinig anders op zit dan daar voor nu in mee te gaan. Anders ben jij straks de bonte hond die moeilijk doet en conflicten veroorzaakt en loyaliteitsconflicten creëert en weet ik veel wát je dan allemaal naar je hoofd kan krijgen. Ik zou dus nu niks doen en mijn ogen en oren goed openhouden. En dan maar hopen dat die buren nog een keer bellen als ze wat zien. Of school. Misschien kun je daar nog een signaal afgeven dat je dat zou waarderen. Maar voor hetzelfde geld wordt dat ook gezien als stoken dus ik weet niet of ik dat zou doen. 

Mevrouwtje013 schreef op 18-07-2022 om 12:04:

[..]

Jaa ze geloven dat dit maar eenmalig is/was. Heb al aangegeven ook dat het niet de eerste keer is geweest, maar ze denken nu dat die het echt nóóit meer zal doen

Geloof me een gescheiden ouder krijgt heel veel kansen om je kind te verwaarlozen als het contact met het kind maar intact blijft. De verslaving doet helemaal niet mee in de overwegingen het contact te stoppen.Ga je eigen weg en niet in gevecht. Binnen no time ben je de tegenwerkende ouder in de ogen van de hulpverlening. Goed dat je zelf hulp inschakelt voor je kind. Heeft hij wel belang bij drie weken de zorg voor jullie kind? 

Die hulp inschakelen kan niet zonder toestemming van de vader. En bovendien zijn er bijna overal lange wachtlijsten. Kijken of de drie weken vakantie minder kan, of opgesplitst, is wel een goed idee. Maar je kan in dit stadium alleen wat als hij meewerkt, anders ben jij straks degene tegen wie iedereen zich richt. 

Hier wilde ik je zo voor behoeden. Het is vaak mijn ervaring die mijn advies ingeeft.
Een ots is echt niet wat je wil. Dit ookniet. Maar laat je onmacht even parkeren en lees goed hier wat je wel kunt doen. Die mobiel bijvoorbeeld

'Plan van mijn aanpak, kind wil ik naar de kinderpsycoloog laten gaan.. mannetje heeft huilen voor het raam staan bonken tot iemand hem zag en de politie belde.'
Ik vind het geen goed plan. Ik vind het traumatiserend voor het kind. Het kind heeft blijkbaar die eerste dagen (tussen het gebeuren en de brief) niets verteld aan jou. Dus wacht eerst eens even af hoe hij het begrijpt en of hij er wel iets aan overhoudt. Door hem naar de psycholoog te laten gaan maak je het tot een trauma. Niet doen.

Tsjor

Ik zou wel iets anders doen: per email of brief (dus vastleggen) aangeven dat je nog een keer hebt nagedacht over je gesprek met VT. Aangeven dat jouw inschatting van het gebeuren (kind alleen laten, huilend en bonkend, tot de buren de politie waarschuwen) een andere inschatting is dan hun inschatting. Waar zij denken dat het een eenmalig iets is geweest waar ex spijt van heeft vermoedt jij dat er een verslavingsprobleem achter zit, waardoor ex de prioriteiten anders legt en de zorg voor je kind niet gewaarborgd is.
Ik zou vragen of zij het contact over drie maanden willen herhalen en dat jij ondertussen signalen die je opvangt van je kind zult noteren, zodat jullie over drie maanden kunnen evalueren of ex er echt spijt van heeft, of het echt eenmalig was en of ex echt verbetert.
Dit allemaal op papier, en aangeven dat je graag een reactie wil binnen nu en twee weken (kan niet, vakantie zullen ze zeggen), omdat je wel meer bescherming wil voor je kind.
Ze zullen daar niet blij mee zijn, het betekent meer werk, bovendien is het een afwijking van het heilige protocol. En ze hebben het zelf niet bedacht, dat is ook altijd lastig.
Maar ik zou erop aandringen vanwege de veiligheid van het kind. Dan kun je het 'belang van het kind' in de strijd werpen.
Na twee weken bellen, omdat er nog geen reactie is gekomen. Desnoods vragen naar degene die daarboven staat en daarboven en daarboven, omdat je een klacht hebt. 

Tsjor

MamaE schreef op 18-07-2022 om 11:56:

Hoezo geloven ze dat je ex hem niet alleen heeft gelaten? De politie heeft hem toch alleen thuis aangetroffen? Ik zou daar zeker contact over opnemen met de wijkagent.
Als je ex wel thuis was had hij je zoon ook kunnen kalmeren en had de politie niet hoeven komen.

Er is een verschil tussen ex die zegt 'niet' (alleen toevallig die ene keer wel) en 'nooit', dan zou hij die ene keer ontkennen. Die ene keer ontkent hij niet (kan moeilijk anders) maar hij zegt dat hij het niet doet (behalve dan die ene keer). Tsja, sommige mensen trappen daarin, kik vind de afwikkeling echt te onzorgvuldig en ook te riskant voor VT zelf. Stel dat er wel iets gebeurt, dan is iedereen weer in alle staten, omdat VT al bij het gezin betrokken was etc. etc. .

Tsjor

Ik zou die buren alvast uiterst hartelijk gaan bedanken dat ze de politie hebben gebeld. En hen vertellen dat ze zich niet moeten inhouden als ze nog een keer iets vreemds merken als kind er is.

Kan vader 3 weken zorg aan één stuk wel aan? Hij heeft hem nu 2 weekends per maand en dan loopt hij dus 's avonds / 's nachts al weg.
Tenzij hij een vakantie heeft ingepland met kind zou ik hem oprecht voorstellen om de tijd korter te maken of ook het weekend-systeem door te zetten tijdens de vakantie. Of om er week-om-week van te maken.

Goed plan, van die buren!  En meteen jouw telefoonnummer achter laten, zodat ze jou ook kunnen bellen. Tsjor

Trouwens, ik zou dat ook doen bij d epolitie: contact opnemen, bedanken voor hun hulp, aangeven wat VT heeft gesommeerd (omgangsregeling door laten gaan), dan weten ze ook waarom je kind daar nog is. en je telefoonnummer achterlaten, zodat ze weten wie ze kunnen bellen.
Tsjor

Ik blijf me verbazen over de lauwe reactie van VT. Op een avond stond een buurman voor de deur met een van de drie kinderen van de naaste buren. Of ik soms iets wist, hij had gezien dat de deur open stond van de naaste buren. Ik wist niets. Samen zijn we toen het huis binnengegaan. Ik voel nog de schrik, toen ik bovenaan de trap een kind languit zag liggen. Gelukkig bleek hij te slapen. Het bedje van het derde kind was leeg (weer een hartverzakking), maar die vonden we later, door het spoor te volgen van een uitgetrokken luier, in de armen van een grote beer. Toen de politie gebeld. Die zijn gekomen, ontdekten dat de ouders bij andere buren op kraamvisite waren. Hebben met de kinderen gepraat. Controleerden eerst of de babyfoon wel aangezet was, dat was zo, maar had een andere frequentie (is mij ook ooit overkomen). Daarop pas zijn ze weggegaan: de ouders hadden er alles aan gedaan om toch op hun kinderen te passen, waren in de buurt en waren natuurlijk hevig geschrokken. Oudste kind was blijkbaar wakker geworden, de straat opgegaan en daar opgevangen door de buurman. Maar de politie controleerde wel eerst de goede bedoelingen en zorg van de ouders voordat ze de kinderen weer bij de ouders achterlieten.
Nu zet de politie het door naar VT en dan krijg je dit slappe verhaal. Ongelooflijk.

Tsjor

Wat jammer 😢maar wel wat ik herken van veilig thuis / jeugdzorg. Hun ideeën van veilig liggen zo anders dan dat van de normaal denkende mens. 
Wees wel voorbereid, stel jeugdzorg komt wel in beeld, dan zal dit voortzetten. Vader zal tig kansen krijgen en jij zal weggezet worden als overbezorgde moeder. Die zich niet aan de regeling houdt als je hem thuis houdt en dan heb je pas echt de poppen aan het dansen. Want regels zijn regels. Anders moet je naar de rechter. Helaas kijkt de rechter ook niet verder dan zijn neus lang is en zal er nog niets veranderen.
Ik heb het allemaal meegemaakt en mijn kinderen zijn nu gewoon toch 3 weken bij hun vader. Ondanks verslaving, geen inzicht en onwillende kinderen. 

Ik zou er geen energie insteken, ik denk dat het een doodlopend pad is. Maargoed, natuurlijk gekleurd door mijn ervaring.
Wat wel helpt is een therapeut voor dochter. Eerst geen toestemming, maar later via school wel op een ander "probleem". In de praktijk leert ze van de therapeut hoe met haar vader om te gaan.

Nu de verstandhouding nog redelijk is, zou je kunnen opperen dat 3 weken best lang is voor hem? 

Een telefoon heb ik over gedacht. Echter als ik kan bellen, dan kan ex ook constant bellen. Dat helpt dochter niet. Bovendien geeft ze ook wel aan dat hoe meer ze mij hoort hoe meer ze me mist.

De buren zou ik hartelijk bedanken met een bos bloemen en het contact warm houden.

Sterkte, je zal je wel beroerd voelen, maar dat gevoel gaat weer voorbij. Koop een bak ijs, verwen je zelf en laat je zoon zien hoe je wel een goede thuissituatie biedt. Onveilige hechting schijnt pas in beeld te komen als een kind minder dan 1/3 van de tijd onveilig is vertelde een psycholoog mij eens. Dat zou bij jouw zoontje dus wel goed moeten zitten.

Oja, werk aan jezelf. Zorg dat je zelf sterk blijft staan met een poh GGZ of therapeut!