Eenzaamheid

Medicatie

Ik val nogal over je kijk op medicatie: "En nu hebben we wederom weer hulp gevraagd....moeten we dan maar Ritalin gaan geven om haar chemisch te gaan veranderen om dan maar wel geaccepteerd te worden? Of kunne we met voeding of een training verbetering krijgen? Alleen is de wachttijd hier meer dan een half jaar."

Medicatie is een hulpmiddel, het vult een tekort van een stofje in de hersenen aan. Niet meer en niet minder. Het verandert dus niet je kind chemisch. Je geeft haar door die medicatie de ruimte en de mogelijkheden om zich voluit te ontwikkelen, je heft een beperking op. Naar mijn idee ontzeg je je dochter juist iets als je het niet probeert. Het is geen wondermiddel, en soms doet het zelfs weinig tot niets, maar dat weet je niet tot je het probeert.

Welke wachttijd heb je het over? Ga naar de huisarts en laat je indien nodig doorverwijzen. Tegenwoordig mogen huisartsen ook ADD-medicatie voorschrijven, onder voorwaarden. Doen ze niet allemaal, maar je kunt het op zijn minst vragen.

Zoals het nu gaat is je dochter zeker niet gelukkig, dus ik zou elk middel aangrijpen om daar iets aan te doen.

medicijnen

Net als Pennestreek ben ik verbaasd over je kijk op medicatie. Het is geen snoepgoed en Ritalin of Concerta is niet alleen maar halleluja, maar stel dat ze geen ADD, maar astma of diabetes o.i.d. had. Zou je dan ook de puffers weigeren die weliswaar vervelende bijwerkingen kunnen hebben, maar haar ook lucht geven? Of de insuline omdat je het zo vervelend vindt dat ze zich steeds moet prikken?

doorbreken

Mijn visie op methylfenidaat als medicatie (directe en indirecte ervaring) is dat het juist het negatieve zelfbeeld enorm kan doen omslaan naar positiever. Punt is dat het een chemische balans is waar je op ingrijpt - begrijp me goed, ik zeg niet een disbalans, want er zijn geen cijfers te geven - om de persoon de kans te geven vaardigheden te laten beklijven, positieve ervaringen op te doen waardoor niet alleen zelfbeeld verbetert maar ook daadwerkelijk dingen lúkken waar je zo hard voor probeert te werken. En ik sluit me aan bij vorige posters, het is geen snoepgoed/halleluja/kindverbeteringsprogramma-omdat-maatschappij-haar-niet-zou-accepteren. Het is een medicijn dat een andere balans aanbrengt in dopamine huishouding. Directe invloed op motivatie, concentratie, prikkelgevoeligheid.
En het is niet voor eeuwig: het gaat er juist om dat het haar nu helpt en wie weet is het voor haar voldoende om gedurende een periode een lage dosis te slikken. Wie weet is het ook juist een zegen als blijkt dat ze lange tijd met een hoge dosis heel goed geholpen is. Het een is niet beter dan het ander: als je eenmaal op een bepaalde dosis bent ingesteld waar je je goed bij voelt, is minder methylfenidaat is niet per definitie het streven!

gr Angela

Levensgeluk

Dat er blijkbaar kinderen in jullie omgeving zijn die veel last van de bijwerkingen hebben is natuurlijk vervelend, en ik kan me voorstellen dat dat je beeld mede bepaalt. Maar dat staat volkomen los van of het iemand chemisch zou veranderen of niet. Dat is dus niet zo. Het effect is tijdelijk, dus zodra je stopt met de medicatie ben je weer degene die je voorheen was. Tenminste, bij methylfenidaat is dat zo (ritalin en dergelijke). De heropnameremmers werken optimaal na een paar weken gebruik, en moeten ook weer worden afgebouwd. Maar ook daar geldt dat ze je niet wezenlijk veranderen, maar tijdelijk helpen om focus te hebben.

Ik ken dan weer niemand die last had van (ernstige) bijwerkingen. Mijn kind ook niet. En bij veel medicijnen geldt dat er, zeker in het begin, bijwerkingen zijn. Ook bij medicatie voor astma en hoge bloeddruk. Die horen na verloop van tijd weer af te nemen. Of het effect heeft en wat dat dan is kun je alleen maar weten als je het probeert.
Nee, je kind met ADD gaat niet dood als het geen medicatie slikt, in die zin gaat de vergelijking met astma en diabetes niet op. Hoewel ook lang niet iedereen met astma daaraan zou overlijden als er geen medicatie gebruikt wordt, maar men voelt zich dan gewoon niet goed. En daar gaat de vergelijking weer wel op. Want dát is wat je dochter voelt. Ze voelt zich niet goed. Ze doet doorlopend vreselijk haar best maar stelt keer op keer zichzelf (en haar omgeving) teleur. Dat is echt slopend voor haar zelfbeeld! Dat kun je proberen tegen te gaan met andere voeding en therapie, maar in mijn opinie is dat gewoon maar de helft van de behandeling geven. En dan is dat dus niet erg zinvol. Dingen kunnen gewoon beter beklijven als je dochter al haar aandacht kan geven aan de dingen die belangrijk zijn.

De behandeling van AD(H)D bestaat nooit uit 'alleen maar' medicatie, maar moet altijd bestaan uit een combinatie van bijvoorbeeld therapie en medicatie. En andere vormen van ondersteuning. Zoals toetstijdverlenging, compacten als dat kan, het verbeteren van de executieve functies.

Overigens, het klinkt in mijn oren alsof je dochter geen ADD maar ADHD heeft. Een ADD-er is vooral dromerig, juist nogal teruggetrokken itt je dochter die juist wild, stoer en extreem is volgens jouw eigen woorden.

Jouw beschrijving

doet me inderdaad denken aan ADHD en niet aan ADD. Voor de rest zou ik zeker sneller beginnen met medicatie. Je dochter kan er ontzettend veel baat bij hebben. Waarom duurt het een half jaar? Zelfs de huisarts mag medicatie voorschrijven, zeker als de diagnose er al is.

Diagnoses

Maakt op zich ook niet heel veel uit. Elk mens is anders, ook alle mensen met ADD. Maar ik ben het eens met Lanza, ik zou zeker terug gaan naar de huisarts. Een half jaar is gewoon te lang. In welke groep zit ze nu, 7? Dan is volgend jaar alweer het laatste jaar basisschool, met het advies voor VO. Dan zijn de jaren daar vlak voor zo belangrijk voor haar om te laten zien wat ze kan, anders zit ze straks ook nog eens op een te laag niveau. Over een half jaar kunnen de resultaten, als die beter worden, niet meer worden meegenomen, dan ben je voor dit jaar al te laat. Bovendien is het fijner als ze sneller aansluiting zou vinden bij haar klas. Anders zijn het 2 nog heel lange jaren...

Wie heeft de diagnose gesteld? Als via de huisarts niet sneller iets te regelen valt zou ik daar naar terug gaan en voorleggen hoe het nu gaat en dat je extra maatregelen in wilt zetten. Maar doe iets voor je dochter, want zelf kan ze het niet.

ik zou ook niet aarzelen

juist de huisarts kan prima haar bloeddruk en andere zaken controleren en in de gaten houden, dat is ook een hele normale controle die uitgevoerd wordt.
ik moet wel zeggen dat als je haar onder behandeling van een kinderpsychiater kunt laten vallen inclusief regelmatige gesprekken en controles, diit zeker mijn voorkeur zou hebben. Een professionele begeleiding bij dergelijke diagnoses is altijd vollediger dan bij een huisarts en biedt jullie als ouders ook veel meer mogelijkheden om samen met je dochter een traject in te gaan.
Gun haar de hulpmiddelen die er zijn en breng het juist als één van de middelen om haar te helpen gelukkiger met zichzelf te worden. Juist omdat je niet wilt dat ze zou moeten voldoen aan "eisen van anderen" wil je dat ze beter de regie over zichzelf krijgt en meer inzicht in zelf krijgt (natuurlijk op het niveau van haar leeftijd, maar juist als ze makkelijk praat is het echt heel prettig voor haar om dit te kunnen ervarne).

En overigens: ik denk dat je heel veel 'definities' en verschijningsvormen van add/adhd niet moet gebruiken maar alleen moet lezen. Het is zo gevarieerd als maar kan en er is echt geen enkele add'er/adhd'er hetzelfde.

je kunt wel gebruik maken van de diverse gebieden waarop de meeste symptomen verschijnen, maar ook dat is niet altijd helpend. En als laatste kan ik me voorstellen dat ze bepaald gedrag heeft ontwikkeld wat vroeger wel 'hielp' maar juist nu loopt ze vast en wil je haar helpen om in ontwikkeling te blijven.

gr Angela

vrienden

Zou ze niet beter vrienden kunnen vinden bij de jongens als ze zo stoer is? Mijn dochter heeft nog steeds spijt van de periode dat ze absoluut vriendinnen wilde. Ze snapte ze niet, was te stoer en te direct. Nu heeft ze vooral jongens om zich heen en dat gaat prima. Geen gedoe over vergeten verjaardagen, of "ja maar jij zei dat en toen kwetste je me..". Het waren dan wel ook jongens die weer niet zo goed lagen bij de andere jongens, bijvoorbeeld omdat ze niet voetbalden.

Tijden

Mijn zoon slikt medikinet, dat is ritalin met vertraagde afgifte. Gewoon 's ochtends bij het ontbijt 1 pil, verder geen omkijken meer naar. Werkt 8 uur. En als hij na school nog veel werk heeft, dan neemt hij bij het avondeten nog een dosis ritalin, die is dan weer uitgewerkt tegen de tijd dat hij gaat slapen. Hij is overigens bijna 20, dus dat zou voor jouw dochter geen optie zijn. Maar alleen maar om aan te geven dat er van alles kan.

En wat betreft specialistische hulp betreft: ook een specialist zal moeten experimenteren met middel en dosis, want dat is echt heel persoonlijk. Dus wat dat betreft, dat kan een huisarts ook. En inderdaad moet een kind bij het starten met medicatie gecheckt worden wat betreft hartslag, bloeddruk, groei en slaap. Ook dat kan een huisarts prima.

Wat jij wel of niet ervaren hebt moet je echt niet projecteren op je kind. Iedereen reageert echt anders op de verschillende vormen van medicatie.

proberen

Ik kan me alleen aansluiten bij de rest. Probeer die medicatie eens. En een huisarts kan prima die begeleiding doen. Stel je niet te veel voor van de begeleiding van de psychiater, die meet bloeddruk en op langere termijn gewicht. Kan een huisarts ook!

Mijn kind is op de basisschool gestart met medicatie. Qua innemen was dat de makkelijke periode. Tijdens het ontbijt waren wij er bij, tijdens de lunch gaf de docent het aan hem (want los in de broodtrommel vonden we geen goed idee met het ook op een ander kind dat het evt zou vinden en in zou nemen). Dan om 16 uur weer thuis/op de BSO. Zo is er ritme in gekomen. Nu op de middelbare met onvoorspelbare roosters, wisselende tijden (en een stukje puber) is het steeds lastiger.

Wat het mijn zoon gaf is dat zaken vooral veel makkelijker werden en minder energie kosten. Dat viel niet meteen op. Eigenlijk valt het vooral op als hij zijn medicatie een paar dagen niet neemt. De 1e dag gaat alles nog wel, maar de 2e of 3e dag heeft alles zich opgestapeld en dan merk je dat er chaos ontstaat.

kinderpsychiater

een goede is goud waard, ook al heb je verder een goede huisarts.
dus nee, als het een psychiater is die niet meer doet dan meten dan heb je er geen voordeel bij.
gr Angela

Als ze

een jongetje was geweest, was ze dan ook te wild geweest? Pas je op dat je haar niet te veel in een hokje duwt van wat jij denkt dat passend gedrag is?

hier

ook een dochter (10) met ADHD. Sinds 2 jaar (bijna) aan de medikinet en een totaal anders mens geworden. Was ze eerst faalangstig, onzeker en met een enorm negatief zelfbeeld, nu staat er een zelfverzekerde stoere dame die 7 uur per week sport, een paar keer per week met vriendinnen afspreekt en zonder al te veel inspanningen mooie cijfers haalt in de atheneum brugklas.
Zonder medicatie zou dat allemaal niet gelukt zijn. Ik wil er niet eens aan denken hoe het dan nu met haar zou gaan.

Bijwerkingen zijn er ook ja, de eetlust overdag is minder. Dat lossen we op met meer (voedzaam) eten in de ochtend en avond.

Vanuit onze ervaring zeg ik dus ook dat je het zeker eens zou moeten proberen met medicatie.

Hier ook positief

De werking van methylfenidaat is heel persoonlijk. Bij de een werkt het goed, bij de ander helemaal niet. Je moet het echt proberen, testen, verschillende merken hebben een verschillende werking. Mijn zoon reageert er gelukkig heel goed op: zijn schoolresultaten zijn omhoog geschoten, hij is socialer en vrolijker met zijn pilletjes. En dat is allemaal heel goed voor zijn zelfvertrouwen. Wij zijn er heel blij mee.

Succes!

En dan te bedenken dat mijn zoon zelf nauwelijks wat merkt van de medicatie... Maar, als hij een keer zijn pil vergeten was zagen ze dat op school toch echt wel. Hij heeft alleen last van verminderde eetlust overdag, maar dat compenseren we in de ochtend en avond. Verder geen bijwerkingen.

Ik vind teruglezend dat ik wat kattig klink, zeker in het eerste bericht. Sorry daarvoor. Ik hoop dat medicatie je dochter helpt, zodat ze kan worden wie ze is.

De symptomen die je noemde van kinderen in de omgeving

doen mij denken aan een verkeerd afgestelde dosis per innameronde en frequentie. Als je met methylfenidaat begint, moet je opbouwen. Dus niet meteen van dik hout 10 mg per keer, nee 5 mg per keer, dat laten wennen, dan 5 erbij. En eventueel zo verder opbouwen naar een stap verder. Als de frequentie te laag is, kun je last van rebound krijgen. Dan kun je je vervelend gaan voelen. Ook bibberhanden en zo kunnen erbij horen. Ik snap daarom nooit zo dat kinderen alleen iets mogen innemen als ze op school zitten of als ze zich even moeten kunnen concentreren. Als een kind om 8 uur naar bed moet, mag hij om 4 uur de laatste ronde hebben. Ik noem dat even als voorbeeld. Stel dat je zegt dat kind om 1 uur de laatste mag innemen om zo op school nog even bij de les te kunnen blijven, dan kan het zijn dat kind om 4 uur zo'n rebound krijgt en zich waardeloos voelt en dan moet kind nog door tot bedtijd. Een volwassene kan al moeilijk uitleggen wat er dan gebeurt, laat staan een kind.

Ik hoop dat de huisarts meewerkt, want ik heb echt de indruk dat je dochter daar heel erg bij gebaat zal zijn.

Dan zou ik toch maar benadrukken

dat er in een half jaar tijd veel verkeerd kan gaan. Over een half jaar een afspraak... zeker door laten gaan, maar laat merken dat de nood nu al hoog is.

actief zoeken komende 2 weken

Ik hoor regelmatig in mijn omgeving dat het moeilijk is om opnieuw 'binnen' te komen bij een hulpverlener-die-mag-voorschrijven als je eenmaal een diagnose hebt zonder medicatie.

Maar het is echt wel nuttig om de komende twee weken heel gericht rond te bellen en rond te vragen in je omgeving. voordeel is namelijk dat ze al een diagnose heeft.
* Ten eerste terug naar de huisarts en aangeven dat je heel graag snel de medicatiemogelijkheid wilt gaan uitproberen en hoe hij/zij kan helpen dat je snel aan de beurt bent . . .
* Elke psychiater die kinderen behandelt bellen en informernen naar mogelijkheid om op korte termijn te mogen komen. Zeker ook vrijgevestigden. Je bent dan wellicht de eerste periode zelf geld kwijt als niet alles direct vergoed wordt, maar als je eenmaal een medicatie/behandelperiode hebt gehad kun je wellicht wel terug naar de huisarts en heb je de kosten van de psychater niet meer - of kun je overstappen naar een praktijk die wel vergoed wordt.
* Mocht men bij een praktijk/psychiater melden dat er geen plek is of dat de wachtlijst net zo lang is, vraag daar dan meteen naar andere suggesties om te bellen.
groet,
Angela

Kinderarts

Mijn kind liep al bij de kinderarts voor andere zaken en ik heb hem gevraagd ook de medicatie voor adhd te regelen en dat is gelukt. Misschien hebben jullie toevallig ook een kinderarts die dat kan doen?

hier ook kinderarts

die de mediatie voorschrijft en de controles doet.

Hier ook

En dat is in onze gehele regio zo. Twee van mijn kinderen gebruiken methylfenidaat en dat is voorgeschreven door de kinderarts, die tevens de diagnose heeft gesteld. Bij oudste is dit gedaan na onderzoek via school waarna de kinderarts de diagnose kon stellen. Bij jongste vond het onderzoek plaats in het ziekenhuis. Oudste is inmiddels onder controle bij de huisarts, omdat het hier zo is dat die de controles na 2 (geloof ik) jaar overnemen.

Ik kan me niet voorstellen dat je nergens terecht kan binnen enkele weken. Dan zoek je het desnoods buiten je woonplaats? Een kinderarts in het ziekenhuis?