CITO verknald…..wat is er aan de hand? Help

add en autisme

Dat van dat hoofd leegmaken klinkt als add (zou het kunnen zijn). Ik snap als (niet gediagnosticeerde) adhd'er in elk geval zijn opmerking/ gevoel.

Verder heb ik begrepen dat add en autisme vaker samengaan, dus die zouden beide aan de orde kunnen zijn.

De labeltjes zijn wat mij betreft niet zo belangrijk (dus je hoeft wellicht niet meteen een diagnosetraject in), maar het is wel handig om een kapstok te hebben hoe je het beste met hem om kunt gaan. Om te lezen wat mogelijk kan helpen, dat uit te proberen en daarmee hem te leren hoe hij het beste kan functioneren.

Structuur is altijd belangrijk en liefdevolle begrenzing ook.

Wat de verknalde Cito betreft: ik zou als ik jou was met je zoon en docent (die gelukkig ziet dat je zoon slim is en dat score dus niet "klopt") de gemaakte foto's doornemen om te ontdekken waar het mis gaat.

Je schreef al dat hij te snel werkt en slordig is. Dat is een belangrijk punt. Daarnaast kan blijken dat hij niet goed de vraag leest en/of niet alle antwoorden leest, anders denkt dan Cito etc etc. Neem ze door en hoop dat je zoon zelf ziet waar het mis ging.

Misschien wel goed er voor de volgende cito een paar samen te oefenen, zodat je ziet wat er dan mis gaat, je je zoon bij kunt sturen. Het is te leren, zeker bij slimme kinderen, en helemaal als ze zelf willen.... (maar groep 6 is nog jong, die van mij werd pas in groep 8 serieuzer).

Hij is 9!

In plaats van meteen allerlei psychologische afwijkingen te gaan zoeken, lijkt het me beter dat je hem leert dat je bij een toets, en eigenlijk bij al het werk, de dingen niet afraffelt, maar geconcentreerd aan de slag gaat. Dat je bij een meerkeuzevraag niet alleen het goede antwoord zoekt, maar ook controleert of de andere antwoorden echt niet kunnen.

Het lijkt erop dat hij gewoon nog niet de goede leerstrategie heeft. Als nou eerst dat wordt aangeleerd, dan kun je altijd later, als dit niet lukt, mee in het labeltjes plakken. Niet dat dat dan helpt, want dan zal hem toch nog geleerd moeten worden hoe je zoiets nou aanpakt.

meemmoet

Meemmoet? Mee moet
Net =niet
Fijn toetsenbord dit

Negen jaar

Hier een negenjarige dochter. Zij vergeet ook alles. Wij moeten haar overal aan herinneren. Ze denkt er niet aan om 's morgens vroeg haar gymtas of schooltas te pakken. Doen wij niets dan zou ze altijd te laat op school komen. Komt ze natuurlijk niet want daar zijn als ouders voor om haar aan te sporen en te helpen herinneren aan dingen.

Huiswerk? Heeft ze echt geen zin in. Heel normaal volgens mij want mijn oudste twee zoons hadden daar ook nooit zin in. Topo leren doet ze ook even snel tussendoor. Cito's maken doet ze wel serieus maar ik hoorde mijn schoonzus al verzuchten dat haar zoon de cito's ziet als een snelheidswedstrijd. Wie is het eerste klaar.

Dat vergeten lijkt mij niet zo'n probleem. Dat afraffelen van de cito's is niet verstandig. Mag hij ze misschien opnieuw doen? Desnoods om te laten zien hoe het wel moet. Rustig, goed lezen en niet afraffelen.

proberen

Of hij nou autisme heeft of niet, op die CITO's wordt hij afgerekend. Die moeten dus geoefend worden. En verder kan je wat boekjes over autisme en ADHD lezen voor de aanpak. Je merkt vanzelf wat werkt en wat niet.

Overigens is het achterhaald dat een autist nooit goed kan communiceren, zeker als hij kan compenseren doordat hij erg slim is. Verder is het belangrijk om te vergeten wat een kind van zijn leeftijd "zou moeten kunnen" en hem te helpen als hij te gespannen of geprikkeld is. Dus toch aankleden als het moet, want kennelijk is het teveel voor hem. Dat komt wel goed, maar het duurt wat langer. Teveel eisen tegelijk stellen geeft zowel hem als jou stress en dat moet hij niet hebben.

dank

We hebben met de juf al gesproken. Zij gaat in eerste instantie met hem in gesprek en gaat ook kijken of hij de CITO voor lezen over kan doen. Ze wil precies weten hoe hij nu die reken CITO precies doet en waarom hij zo snel klaar is. Dit bespreekt ze dan met de IB-er.

Juf heeft ook voorgesteld om de IB-er te laten observeren in de groep. ik weet niet hoe ik hoer tegenover sta. Ik mag die IB-er niet zo. Ze heeft snel haar oordeel klaar en is erg van het etiketjes-verhal zeg maar. Mocht dat wenselijk zijn dan lijkt het mij beter wanneer er een externe, onafhankelijk iemand naar gaat kijken en niet een vooringenomen IB-er.

Mijn man schaamt zich alleen op dat moment als hij zo tierend en krijsend aan komt rennen (als enige he; de anderen zijn ook wel druk, maar niet in die mate). Dat bedoelde ik alleen. Het was alleen op dat specifieke moment.

Ik ben heel blij met jullie meningen en tips. Ik word zo langzamerhand helemaal moedeloos ervan en weet gewoon niet meer waar ik het zoeken moet. En ja, ik heb zelfs geacht dat zoon zwak begaafd was en dan weer cognitief begaafd want ook die kenmerken vertoont hij. Of hij heeft echt ontzettend veel moeite met de stof maar kan ontzettend goed toneelspelen (nou ja, dan moet je ook weer ontzettend slim zijn om volwassenen om de tuin te leiden….). Ik weet het gewoon niet meer. Ook ik vlieg van het ene uiterste naar het andere. Je wilt gewoon weten wat er aan de hand is.

Met de juf hebben we dus al gesproken en we hebben afgesproken dat zij met de IB-er gaat overleggen, juf gaat ook in gesprek met zoon en kijken of hij de CITO over kan doen.

Vandaag moest hij aan zijn presentatie werken. We hadden een bepaald deel afgesproken wat hij moest doen. Hij ging zo lekker dat man hem voorstelde om alvast te beginnen met het volgende deel. "Nee, dat kon niet, want DAT was niet de afspraaak". Man is maar gestopt want zoon verzette zich heftig. Hij is erg inflexibel met afspraken en voorstellen die ineens gedaan worden.

Nu merkte ik ook op dat de plek in de groep ineens anders was. Hij zit nu midden in de groep met medeleerlingen om zich heen. Wellicht is dat ook een trigger geweest hoor.

Inderdaad

Het zou handig zijn als je eens wat leest over autisme en adhd. En ofschoon ik je opmerkingen wel herken, alsof je het met behulpzaam gedrag in stand zou houden, die gedachte is niet handig.
Kinderen met autisme hebben juist vaak veel meer steun nodig van jou omdat ze het anders niet goed aanleren en het veel langer niet blijven kunnen. En ze voelen zich daardoor vaak ook gestresst omdat verwacht wordt van ze om gedrag te laten zien dat ze heel moeilijk vinden en waar ze veel energie in steken om het toch te laten zien.
Meer erbij zijn. Meer samen huiswerk maken, meer samen aankleden en lichamelijk verzorgen. Meer samen opdrachten maken.
Vaak wordt er maar aangerommeld omdat ze niet begrijpen waar het precies over gaat. Dat zie je als je dat controleert. Daardoor blijven de resultaten ook achter. Dus is het handig om met je kind in te slijten om goed te lezen, bij vragen die aan jou te stellen, jij controleert wat er niet begrepen wordt, en helpt en legt uit.
Midden in een groep kan te druk zijn waardoor een kind zich niet meer goed kan concentreren en te druk wordt in zijn hoofd.
Meer hulp om goede strategien en routines aan te leren helpt je kind juist op den duur zelfstandiger te worden.

pas op met "observeren"

Fijn dat het wel meevalt met dat schamen.
In wat je beschrijft in je laatste bericht: ik zie er wel gedragingen bij zitten die voort kunnen komen uit ASS. Ik zou daar inderdaad meer over lezen, houd wel in je achterhoofd dat lang niet alle ASS-trekken zich in een persoon hoeven te verenigen.
Over dat observeren: pas daar mee op, wij hadden daar ook mee ingestemd ooit en toen bleek het een orthopedagoog van het samenwerkingsverband te zijn. Die had ook maar gelijk een halfslachtige iq-test afgenomen en nogal kort-door-de-bocht conclusies getrokken, want was vooraf door juf bewerkt dus zag zaken gekleurd. En wij zaten daarna met de gevolgen. Is uiteindelijk nog goed gekomen, maar ik zou zoiets nooit door school laten regelen.Liever je eigen onafhankelijke deskundige die in jullie belang handelt.
Mijn zoon is uiteindelijk goed door zijn BS-tijd heen gekomen, zo te lezen is de leerkracht van je zoon ook welwillend. Onze zoon kreeg extra hulp omdat hij bepaalde zaken gewoon niet binnenkreeg. Ze snapten dat het geen onwil was maar onmacht.

moedeloos

Ik begrijp dat je af en toe moedeloos wordt. Probeer je verwachtingspatroon even naar beneden bij te stellen. Helpen zodra het nodig is ( kan heel veel zijn). Er is een gerede kans dat je zoon zich vanuit die veilige basis stap voor stap goed verder kan ontwikkelen.Met kleine stapjes. Ik denk dat dat hem rust zal geven in zijn hoofd.Hij kan best overprikkeld zijn doordat de omgeving van alles van hem verwacht.

Rigide

Toegenomen rigiditeit kan een teken van stress zijn. Mijn kinderen zijn veel makkelijker in staat om kleine veranderingen te accepteren of zelf het initiatief toe te nemen als ze goed in hun vel zitten.
Ze snappen het ook. Ze herkennen dat gevoel, maar stappen er dan bewust overheen.
Maar inderdaad, constant dat er teveel van je verwacht wordt omdat je er verder zo slim uitziet en ook soms slim uit de hoek kan komen. Dan zou je toch verwachten dat je ook altijd slim je zelf verzorgd of je huiswerk maakt, planned en organiseert, en zelfstandig nieuwe dingen doet? Terwijl dat onderscheiden zaken zijn. Dat kan een constante basis van angst en stress opleveren waardoor het een negatieve spiraal wordt en een kind verder rigide wordt.

Samenwerken

Het is ook belangrijk om nu een goede plezierige en geduldige samenwerking te ontwikkelen met je kind, voordat zaken nog onoverzichtelijker worden op het voortgezet onderwijs en de pubertijd er in begint te hakken. Als het dan vanzelf spreekt dat je je kind helpt waar nodig en hij weet dat hij bij jou terecht kan voor de kleinste vragen zonder dat hij afgewimpeld of uitgelachen wordt of genegeerd, dan kost het minder energie om dat alsnog op te bouwen.
Inderdaad, stel je verwachtingen laag en kijk en luister naar je kind en neem hem vooral letterlijk. Hij heeft het nodig om zijn hoofd leeg te maken, blijkbaar kan dat nogal vol raken onder bepaalde omstandigheden, die je steeds beter ziet aankomen en leert herkennen, en waar je samen tekst bij kunt vinden, en soms zelfs leert te voorkomen.
En er zullen altijd andere mensen zijn die vinden dat jij zijn afhankelijkheid in stand houdt, maar dat zijn oppervlakkige mensen die niet echt weten hoe het zit en zeker niet de expert over je kind die jij wel bent.

vraag aan zoon

Wij vroegen hem net bij het eten hoe hij CITO sommen maakt. "Nou, zei hij, ik doe dat heel snel" "Ik kijk maar de antwoorden en kies daar de beste uit". Volgens mij leest hij de som niet eens. De sommen waar hij wel moest rekenen (dus ook lezen) waren dus fout. Zo maakt hij ook de redactiesommen die hij iedere week moet doen. De antwoorden staan al aan de zijkant (A t/, D) en hij kiest snel het antwoord wat er het dichtst bij in de buurt komt. Tja, zo leer je niet te rekenen.

Ik heb nu zelf redactiesommen uitgedraaid (een stuk of 7) zonder antwoorden. Ik ben benieuwd.

Op de vraag waarom hij zo snel klaar was met begrijpend lezen CITO was het antwoord: " Ik wilde zo graag het boek lezen uit de bieb van school, ik wil zo graag dat boek ook thuis hebben". Juf had de kinderen blijkbaar belooft dat ze daarna mochten lezen. Tja….

Dit gaan we ook melden aan juf.

Dat observeren laten we ook zeker door een onafhankelijk persoon doen die via ons (en evt. HA) is benaderd. Niet de school. Daar komt alleen ellende van en alles wordt geregistreerd en meegenomen.
De onderzoeken die ooit gedaan zijn, waren ook allemaal buiten school om door ons geïnitieerd (via de HA).

wat lief

Dat vind ik dan zoooo schattig, hij raffelde z'n cito toets af omdat hij zo graag een bepaald boek wilde lezen. Dat is toch geweldig? Gewoon nog lekker in z'n eigen wereld, geen benul van dat vreselijke belang wat volwassenen hechten aan die Cito toetsen. Ik wil je zorgen niet bagatelliseren, maar geniet alsjeblieft van je unieke exemplaartje.

Zie je wel

Waarom ga je hem dan toch nog laten onderzoeken?
Je hebt hem op zijn vijfde laten testen, toen een second opinion en nu wil je weer. Alleen maar omdat hij zijn boek belangrijker vond dan de toets. Leer hem nou eerst even hoe hij zijn werk moet doen en ga pas als hij echte problemen heeft het onderzoekstraject in. Je geeft me nu echt het idee dat je wil dat er wat met hem is.

Als je namelijk gaat onderzoeken, dan is er altijd wel iets te vinden. Die onderzoeks- en labeltjeswereld moet zichzelf namelijk ook in stand houden. Geeft weer veel werk voor allerlei therapeuten en bureautjes.

verkeerd ingevuld

kan het niet gewoon zijn dat hij de antwoorden verkeerd heeft overgenomen op het antwoord formulier. zo heeft mijn dochter wel eens een E score gehaald. Zij mocht hem toen op de pc overdoen en haalde toen een A

Nou ja Marea

TS wekt niet bepaald de indruk dat het alleen maar om de CITO-toets gaat.
Daarbij heb jij nogal een zwarte kijk op de hulpverlening in het algemeen. Er hóeft geen diagnose te komen, maar wel een passende aanpak, vooral op school. Niet elke hulpverlener denkt alleen aan de eigen portemonnaie hoor. Bepaald niet wat ik heb ervaren. Onze laatste therapeut vond dat wij en onze zoon het inmiddels prima zelf af konden dus gaf het advies alleen nog te komen als we vast liepen.

Hier Ou het dus wel een behoorlijk probleem zijn.

De cito van groep 6 doet mee in de plaatsingswijzer en heeft zo dus behoorlijke invloed op middelbare schoolmogelijkheden. Dat is tamelijk stom maar het is wel zo. Dus ook al is het uberschattig het levert hem in onze regio een behoorlijk nadeel op.....

Zou ik dus wel wat mee doen...

Mijk

Belonen

Je kunt thuis je kind trainen in het maken van een toets. Bij elke goede vraag het antwoord belonen met bv een M&M. Bekijk voordat hij aan de volgende vraag begint als het antwoord klopt. Als het goed is verschijnt er een vrolijk gekleurd nootje. Als het niet goed is, voelt hij misschien de prikkel om bij de volgende vraag niet af te raffelen. Zo werken ook vele computerspelletjes; beloning door punten vergaren.
Vraag aan de juf of ze oefenmaterialen heeft zodat je eerst thuis , zonder tijdslimiet, hiermee kan oefenen.
Als je kind geen snoep eet, kan je kiezen voor druiven of stukjes banaan. Maak het zichtbaar wat je kind wint met een goede aanpak.

Niet belonen

Ik zou hier niet gaan belonen. Dat is onderdeel van het probleem. Je werk afraffelen omdat je een beloning krijgt, het lezen van een favoriet boek.
Ik zou naar korte concrete tekst zoeken waarom het maken van een citotoets belangrijk is en met hem doornemen hoe je dat op een zorgvuldige aandachtige manier doet. Daarna is er nog tijd genoeg voor een boek.
Misschien zelfs aangeven hoeveel tijd er staat voor de CITO toets en dat het belangrijk is om die tijd ook te gebruiken en te leren hoe je je tijd goed besteed.
Veel zaken bij mensen met autisme vragen een logische en realistische uitleg omdat ze zelf het inzicht en het overzicht, het belang, niet kunnen wegen of kunnen missen.

CITO toets

Bijvoorbeeld dat de uitslag van de CITO toets voor een deel bepaalt naar welk vervolgonderwijs je gaat. En als je het afraffelt en daarmee een te laag cijfer krijgt dat je dan kans loopt op een voor jou te saaie school te komen.

AnneJ

Bij mijn groep 6 kind zou belonen wel lonen. En dat doe ik ook, voor een goede Cito score krijgt hij centjes. Hem uitleggen dat hij het doet voor een goed VO advies zegt hem werkelijk niets: hij heeft nog geen idee van VMBO/Havo/VWO. Dacht tot 2 jaar geleden nog dat hij klaar was na groep 8. Ik heb hem maar uit die droom geholpen.

Samen een toets oefenen en bij elke goed antwoord een snoepje krijgen zou mijn kind zeker motiveren!

Ga je weer AnneJ

"Veel zaken bij mensen met autisme vragen een logische [...] uitleg"

Daar ga je weer. Heeft dat jongetje autisme? Dat is (nog) niet vastgesteld, maar jij poneert je stelling weer alsof hij dat wel heeft. Wist je dat er ook mensen zijn zonder autisme? Je lijkt dat maar niet te beseffen. Iedere keer als iemand een probleem met zijn kind heeft, kom jij weer met je autismeaanpak aan!

Dit kind moet alleen even leren dat er sommige dingen van hem verwacht worden. Dat ie zorgvuldig werkt en daarna pas iets leuks mag. Lijkt me heel normaal voor een negenjarige.

Klassiek autisme

Er is minstens een keer autisme vastgesteld. De verschijnselen wijzen er op, dan lijkt me een advies in die richting niet ongeschikt.

Niet belonen of straffen

http://www.ouders.nl/artikelen/opvoeden-zonder-straffen-of-belonen
Ook voor 'normale' kinderen een bruikbaar advies overigens.

"Mijn uitgangspunt is dat we straffen en belonen niet nodig hebben om kinderen te helpen opgroeien tot respectvolle en krachtige mensen die iets willen bijdragen aan het geluk van anderen, zonder zichzelf tekort te doen."

Niet belonen noch straffen...

Niet belonen noch straffen... nou het kind is nu beloond met het boek en wordt gestraft met het oog op het vervolgonderwijs. Kind is nu toch al verpest dus kom op maar met die snoepjes!

Tip

Het kan helpen om de kleding 's avonds in volgorde klaar te leggen. Wat eerst aanmoet bovenaan. Altijd op dezelfde manier, op dezelfde plaats klaarleggen. Dat kost minder denkwerk en kweekt routine.
Zorgen dat de badkamer overzichtelijk is en tandenborstel en tandpasta zichtbaar klaarstaan en niet gezocht of bespeurd moeten worden tussen een hoop andere spullen.
Handdoek op een vaste plek.
Vaste tijd om te wekken en dan even erbij blijven of het op gang komt.

#27

De link in #27 betreft ongewenst gedrag. Dat is wat anders dan op speelse manier een andere werkwijze van toetsen maken bewerkstelligen.

@ eenouder, kan je de wekker een kwartier eerder zetten? Dat geeft meer spelling in het ochtendproces en verkleint de stress voor te laat komen.
Verder, als de juf verbaasd is, doet hij het in de klas dus blijkbaar niet eens zo slecht. Heeft hij dan wel een observatie nodig?

Als hij rondloopt heeft hij veel gevoelens en gedachten in zijn hoofd die hij niet opzij kan zetten. Sommige kinderen hebben baat bij mindfulnesstraining en anderen met pianospelen. Een diagnose is niet wat hem verandert, een manier vinden om te leren ontspannen wel. Het boek lezen is ook een manier van ontspannen...

Let erop naar wat voor tv-programma's je kind kijkt en hoeveel. Persoonlijk vind ik een groot aantal kinderprogramma's ontzettend druk en slecht verstaanbaar. De programma's van national grafic zijn meer verhalend.
Hier vond mijn kind het heerlijk als ik de boeken van de grijze jager voorlas. Nog steeds als kind een drukke week heeft (VO), vraagt het of ik wil voorlezen. ( kind is dyslect, maar daar gaat het niet om; het horen van een stem die een verhaal vertelt, werkt heel ontspannend). Het kan leiden tot het praten over wat er speelt. Het voorlezen is een opening tot ontspanning omdat je dan een uitlaatklep bent.
Ik pas dan wel op niet te pushen of het eruit te trekken. Een voorlees'sessie' is niet bij voorbaat een praatsessie, maar een middel om te rust te komen, tot een ontspannen manier van in slaap vallen en 's ochtends uitgerust de dag beginnen.

hmm

Ik vind ook niet dat gelijk de snoepjes uit de kast hoeven te komen bij het oefenen van schoolvragen. Een compliment als hij het goed aanpakt is veel stimulerender.
Anyway, het gaat hier absoluut niet alleen maar om die CITOtoets. Dat geeft draadstartster toch behoorlijk duidelijk aan.
Het gaat er ook niet om of deze jongen een diagnose moet krijgen, het gaat erom dat hij thuis en op school een passende aanpak krijgt. Daarvoor is het bepaald niet schadelijk om aanpassingen te doen die je ook voor iemand met ASS-trekken doet. Het kan hem juist rust en ruimte geven. Of er nu ASS is of niet, er zijn wel degelijk aanwijzingen in die richting.
TS is ook al op een goede constructieve manier met school ingesprek en de jongen zelf heeft zijn eigen strategie al bedacht om zijn overvolle hoofd leeg te maken. Ik vind dat knap van hem. Het zou wel fijn zijn als zijn hoofd gedurende de dag minder vol zou lopen. AnneJ geeft daar goede tips voor.

ochtend

Voor mijn zoon van 12 zetten wij bijvoorbeeld s morgens ook zijn ontbijt kant en klaar op tafel. De rest doet hij inmiddels zelf, is niet altijd zo geweest trouwens. We hebben hem stap voor stap laten groeien hierin. Binnenkort mag hij zijn eigen brood ook gaan klaarmaken, maar voor nu is dat net een beetje teveel in de ochtenddrukte.
Het belangrijkste is dat hij tijdig en ontspannen de deur uitgaat. Hij moet dan nog een hele dag in eem drukke klas zitten, dus dubbel belangrijk (hij heeft een klas vol feestneuzen).