Autisme en gymnasium?

Ok loki

Ik begrijp het ook wel hoor. Ingewikkeld allemaal. Ik sta nog helemaal aan het begin van een eventueel zorgenkind zogezegd - hij gaat nu naar school en kan niet aan alles meedoen door zijn 'gebrek'. Ik hoop natuurlijk dat hij de juiste hulp gaat krijgen (als die er al is), en wij zullen ook moeten zoeken wat voor hem en ons wel en niet werkt. Dat wordt dus een heel lang proces..

Wat ik nooit meer wil horen van een school:

"Tja, er zitten nog 30 kinderen in de klas, en we kunnen niet speciaal voor uw zoon..." Als een gesprek zo begint, ben je eigenlijk al uitgepraat. Want we hebben het nu niet over die 30 kinderen, we hebben het nu over zoon, althans dat was de bedoeling. Ouders weten heus wel dat de bomen niet tot in de hemel groeien, ook niet met een rugzakje. Bovendien, wie zegt dat de overige 30 niet ook baat kunnen hebben bij een bepaalde aanpak? Of misschien sommigen ervan?

Als een school zo begint, zou hij voor mij dus afvallen. Maar als ze het als een uitdaging zien, en ouders niet als de vijand, heeft het kans van slagen.

Evanlyn

Ja dat hoorde ik zelfs toen mijn zoon in groep 4 met maar 17 andere kinderen in een klas zat en ik niet wilde dat hij, toen hij in oktober aviE3 had gehaald uit het leesgroepje ging voor kinderen die achterliepen. Juf vond dat hij toch op tijd E3 had gehaald? Nou dat vond ik niet. Ik vind dat je eind groep 3 E3 hoort te halen en niet in oktober groep 4 en dan nog: zeur niet, je hebt zo weinig kinderen in de klas.

Moe word je daarvan zeg....

Vermoeiend

Dat klinkt heel vermoeiend. Je lijkt in een soort tango met de juf die gaat over 'of ik kan niet, of ik wil niet, wie zal het zeggen?'. Zolang je niet praktisch kan worden, blijft die tango ook. Van dit soort verhalen krijg ik soms het gevoel dat ouders in snel tempo professioneel moeten worden om hiermee te om te kunnen gaan. Wat kan je van een school verwachten, naast doorsnee?

Schoolkeuze

Dit draadje ging over schoolkeuze. Mijn hartekreet was dus bedoeld als waarschuwing: neem geen vervolgschool die zo al begint, want dat blijft trekken aan een dood paard en je vindt met een zorgenkind nooit meer een andere (reguliere) school. Als je al op een school zit, moet je er helaas maar het beste van maken en toch maar proberen het dode paard tot leven te wekken. Hoe je dat doet is weer een ander verhaal.

Benoemen

Mocht het mij op de huidige school nog eens gebeuren, dan ben ik van plan het te benoemen: "op deze manier zet je alles vast, dus laten we onze tijd niet verspillen en het gaan hebben over wat er wel kan."

Hier gaat het nu goed, maar vraag niet wat het mij gekost heeft en hoeveel stom geluk ik ook had (namelijk dat we de huidige juf kregen en nu gelukkig bijna van de school af zijn). De ambulant begeleider is geweldig, maar ook dat moet je maar treffen. En uiteindelijk kan zij ook niet alles, ze heeft geen macht over de school. Een goede AB'er heeft voldoende vaardigheden in huis om de Verenigde Naties te leiden. Minstens. Ik zal het haar eens voorstellen, voor als ze door het passend onderwijs op straat komt te staan.

Evanlyn

Ohhhh jaaa, die heb ik al zo vaak gehoord (en me helaas door tot 'redelijkheid' laten brengen), dat ik al afhaak voor de zin is afgelopen Het gekke is dat die dooddoener het vaakst wordt ingezet op scholen die het minste doen, en dan op een toon alsof ieder kind 24/24 persoonlijke begeleiding nodig heeft. Terwijl je toch met vaak kleine ingrepen al zoveel kunt bereiken.
Enfin, niet alleen klagen: momenteel hebben we het gelukkig goed getroffen. Met 1 superjuf op 29 kinderen.

Stelle

Inderdaad! De juf van m'n zoon doet al heel veel voor hem en ik verzucht zelf wel eens dat ze daar natuurlijk geen tijd voor heeft als we het over extra dingen hebben (in de vakantie mee naar de orthopedagoog, dictees een op een afnemen etc) en dan krijg ik heel vrolijk de opmerking "jawel hoor, dat is m'n werk" (dat zei ze bij de kleuters ook al, toen er gezegd werd dat de kinderen op de gym-dagen zeker makkelijke kleren aan moesten)
Ook een superjuf dus!

Ja, ze zijn er wel!

Onze huidige juf hoor je inderdaad ook nooit klagen. Ze vindt zoon een grappig jochie en alle andere kleine donderstenen ook heel lief.

Het geheim is volgens mij: verwacht je dat het kind zich aanpast, of pas jij je aan? En dan hoeft dat echt niet ten koste van die andere 30 kinderen te gaan, integendeel. Onze juf vindt juist dat ze die nog beter kan helpen dankzij alles wat ze er nu bij leert. Want er zitten natuurlijk altijd kinderen bij die geen rugzakje krijgen of willen, maar die ook best baat kunnen hebben bij een bepaalde benadering.

En dan wordt mijn houding ook heel anders. Ik herinner me de verbaasde blik van de directeur, toen hij mij eens de klas zag vegen omdat de klassedienst het had laten afweten. Nou, ik had desnoods nog haar schoenen voor haar gepoetst ook. Zo zie je dat niet alleen een probleemkind, maar ook een probleemouder kan opbloeien door de juiste behandeling.

Nou….stelle

"...'kinderen met een ASS bijna nooit gymnasium aan halen' (aldus medewerker MEE op een info avond)."

Die medewerkster van MEE stond zeker niet vooraan in de rij toen de hersenen werden uitgedeeld. Wat een domme, generaliserende opmerking is dat zeg!

Ik ken iemand in mijn buurt die Asperger heeft (en niet zo'n beetje ook) en ontzettend slim is. OK, zijn ouders hebben ontzettend veel moeten doen en gedaan om hun zoon de juiste hulp te kunnen laten geven.
Door hun inzet, studeert meneer nu wel Natuurkunde in Leiden en studeert als een van de weinigen door. OK, je moet rekening houden met een aantal zaken, maar als alles goed geregeld is, dan lukt alles.
Ik moet er wel bij opmerken dat vooral de moeder van deze jongen ontzettend heeft 'gevochten' voor de rechten van haar zoon. Ik heb diep respect voor haar.

Twee slimme "auti's"

Mijn dochter zit nu in groep 8, en heeft ook een vwo advies gekregen, de cito had ze supergoed gemaakt! maar zelfs daarvoor gaf de juf al het advies havo/vwo. Nu valt het mij op dat de ambulant begeleider (ze heeft een rugzakje vanwege ass) altijd een stapje lager zit met haar adviezen... soms zelfs een flinke stap lager! er wordt gewoon niet meer verwacht van het kind dan vmbo-t, enkel omdat ze autisme heeft, tenminste dat idee krijg ik ervan, en dat vind ik heel kwalijk! Nu ze de cito zo goed gemaakt heeft kunnen ze echt niet meer om haar heen! Gelukkig heeft ze hier goed kunnen laten zien wat ze kan. Vanwege haar ass is de verwachting heel anders, vanwege haar iq test eerder dit jaar ook... maar wij willen haar zeker niet te laag inschatten. Niet omdat ze van mij perse naar de universiteit moet later, maar omdat ik wil dat ze uitgedaagd wordt op school, dat ze kan en mag leren, want daar haalt ze zoveel zelfvertrouwen uit.
Dan heb ik een zoon in groep 6, met klassiek autisme, en ook hij wordt door de leerkracht heel hoog ingeschat (cognitief) alhoewel testen heel anders wijzen... nee ook zijn iq komt niet al te hoog uit een test. En dat is jammer, als daar teveel aan vastgehouden wordt. Ook zijn autisme brengt zeker wel beperkingen met zich mee, maar ik wil graag zoveel mogelijk de kwaliteiten in mijn kinderen zien. Gelukkig kunnen ze goed leren, dat is zo'n grote compenserende factor. Sociaal wenselijk gedrag is dan nl ook gemakkelijker aan te leren. Ja het sociale is dan een trucje maar het werkt wel, thuis moeten ze vaak ook echt bijkomen en even met rust gelaten worden. (moet ik nu alweer met iemand praten...pfff...zucht)
Wel is ons aangeraden om een rustige overzichtelijke school te zoeken, niet te groot, met duidelijke structuur. Ik denk dat we hem nu gevonden hebben! al is het wel een tijdje reizen. Ik vind het ook heel spannend wat er komend jaar allemaal gaat gebeuren.
groetjes, Tess

Schoolchecklist

Balans heeft een checklist gemaakt, met punten waar je op kunt letten, bij het zoeken naar een school. Als je de lijst leest, lees je tussen de regels door precies, hoe een ideale school er uit zou kunnen zien.
Maar misschien heb je er iets aan?

Checklist

Goeie tip, thx! Had die lijst helaas niet bij me bij de gesprekken afgelopen week, maar kan 'm wel met terugwerkende kracht nalopen. Twee goede gesprekken gehad op twee dermate uiteenlopende scholen (1 categoriaal,1 met havo+ atheneum erbij) dat ze moeilijk te vergelijken zijn. Kan er gelukkig nog even over nadenken.. Ben, tot mijn eigen verrassing, wel wat optimistischer dan ik voor die gesprekken was. Krijg steeds meer het idee dat Zoon op middelbaar misschien wel meer op z'n plek gaat zijn dan hij ooit op lagere school geweest is (is ook een beetje wishfull thinking, geef ik toe). Iedereen bedankt voor jullie verhalen en het meedenken, heb er veel aan.

Uitdelen der hersenen...

Oh en hoewel ik het idd een niet al te snuggere opmerking vond van die MEE-dame, denk ik dat ze het misschien niet zo letterlijk bedoelde. Misschien meer iets van: 'houd er rekening mee dat het op middelbare school niet alleen op cognitieve vaardigheden aankomt, maar dat er vrij veel geeist wordt op gebied van planning, structuur, werkstukken en andere dingen waar auti's niet direct in uitblinken.' Maar dat vul ik nu even zelf voor haar in

Nou ja...

hoe zo niet op gymnasium?? hier in verweggistan een asperger kind wat het super gedaan heeft op een high school, in een kleine (uiteindelijk 30 kids in het jaar) en slimme groep zat en het nu meer dan uitstekend doet, zelfstandig op universiteit... juist een hoog functionerende auti zal het denk ik heel goed doen op het gymnasium, met dat beetje extra begeleiding dat hij/zij nu ook al nodig heeft op gebied van sociaal en organisatorisch gebied.