Autisme en gymnasium?

Domme mensen

Jeetje, dat zijn domme mensen, die op info-avonden zulke dingen beweren. Kort door de bocht en onjuist.
Ik weet zeker dat er heel veel ass-ers zijn (met en zonder diagnose) die gymnasium of atheneum doen. Echt wel.
Bij mijn dochter (vwo5) zit trouwens een jongen met asperger in de klas. Sociaal gaat het best moeizaam en samenwerkingsopdrachten verlopen lastig. Maar hij redt het wel hoor.
Ik denk dat je de hele school je kind zal moeten begeleiden, inderdaad, met organiseren en door-de-bomen-het-bos-blijven zien. Dat moeten wij ook bij onze zoon met adhd. Maar dat zal je op iedere schoolniveau moeten doen. Zijn organisatie zal op het vmbo even slecht zijn als op het gymnasium. Dat heeft toch niets met het schoolniveau te maken?
Wij zien aan onze zoon wel, dat hij door zijn adhd, niet zo presteert als hij op grond van zijn intelligentie zou kunnen. Het is potdorie echt een handicap. Dat is balen. Maar hij doet het wel, want hij wil het zelf. En als je zelf zorgt dat je regelmatig mee blijft kijken, dan kan je de lesstof best wel goed volgen hoor. Ik wel tenminste. Weet nu weer alles van het naamwoordelijk gezegde...
Ik zou wel doen wat de juf zei. Op tijd gaan praten en kijken. Wij hebben toen in september de contacten met de school van onze keuze gelegd. Toen zij vertelden dat ze het waarschijnlijk wel zagen zitten met zoon, was dat al een pak van ons hart.

Organisatie

Met zoon hier, Asperger, ben ik ook naar een open avond van het gymnasium geweest. Echter daar duizelde het van de initiatieven en projecten en samenwerkingen met universiteiten en instellingen. Leerlingen waren bezig met zelf reizen voorbereiden en meer van dat soort fraais. Prachtige school maar niet voor zoon.
Je weet zelf het beste wat je kind nodig heeft en waar hij tegenaan loopt en daar kun je op letten bij de school. Hoe gaat het met het noteren van het huiswerk, zijn er rustige plekken in de pauze, is het rustig tijdens de les, hoeveel locaties zijn er waar je kind naartoe moet, zitten ze net in een grondige verbouwing, wordt er veel gestraft of juist geholpen, is er veel ziekte en wisseling van leerkrachten, is er dagelijks een aanspreekpunt voor je kind.
En inderdaad ken ik zelf 2 kinderen met een ASS die het niet redden op het gymnasium, waarvan 1 het gymnasium waar ik zelf ook had gekeken.

Hier

Bij dochter in de klas (tvwo) zaten 2 jongens met autisme. Eentje heeft het tot de 4e gered en is daarna naar de havo gegaan. De ander heeft het tvwo afgerond.
Prima begeleiding, zowel voor hem als voor de klas. (dochter heeft drie jaar met hem samengewerkt bij talloze projecten, dat was niet altijd makkelijk, maar gaf een wederzijds begrip dankzij de begeleiding).
Hij is nu door naar de uni, ze treinen nog regelmatig samen.

Goed schooladvies hoor!

Je wil echt niet dat zoon niet meer uitgedaagd wordt, want dan beginnen de problemen pas echt. Ik zie het aan dochter: faalangst en slechte werkhouding, maakte CITO toetsen soms niet eens af, daarom HAVO advies gekregen van school, nu een nog slechtere werkhouding, maar ja ze redt het toch wel met minimale inspanning, dus waarom zou ze een betere werkhouding ontwikkelen? Die kant wil je dus niet op met een zorgenkind.

Gymnasium zou ik vooral doen bij een kind dat zich anders gaat vervelen en redelijk talig is. Maar anders zeker athenaeum.

Toekomst

Ik lees met belangstelling dit draadje omdat dit voor ons toekomstmuziek is. Ook ik heb gehoord dat VO voor kinderen met ASS lastig kan zijn. Er wordt verwacht dat op die leeftijd, kinderen zelfstandig kunnen werken en plannen. En dat is toch soms nog wel lastig. Dat kan vooral op een Gymnasium lastig zijn. Aan de andere kant kan het dwingende karakter van een school (hier dus het Gymnasium) ook juist een grote hulp zijn. Het ligt er net aan wat er nodig is en of hij die begeleiding thuis of op school kan krijgen.
Wist je ook dat er speciale auti-klasjes zijn? Nog niet overal maar hier en daar zijn ze wel. Met extra begeleiding en soms wat verdieping, gelieerd aan een vo-school. Ook op de universiteiten zijn ze er hier en daar mee begonnen. Misschien dat Mee daar meer van weet.
Best een lastig vraagstuk, lijkt mij. Goed dat je nu al begint. Ik wens je heel veel succes.

Geen probleem

Mijn dochter met asperger zit in de 3e klas van een categorale gym en neefje ook met asperger zit in de brugklas van dezelfde school.
Het gaat prima met beiden. Dochter heeft de brugklas op een scholengemeenschap om de hoek gedaan, maar was een totale mislukking. Ze werd buiten gesloten en school deed niets (ondanks rugzak). Ze heeft nu een goede ABer en school zet in waar nodig is. Ze heeft moeite met planning, maar ik maak met haar een weekplanning en via school krijgt ze hulp met een dagplanning. Samenwerken is ook moeilijk, maar de meeste docenten zijn erg steunend als ze met problemen komt.
Ze doet niet mee aan alle extras die de school biedt, het is ook niet verplicht.
En hoewel ze niet veel vrienden heeft, ze wordt wel geaccepteerd.
Ze haalt mooie cijfers en heeft plezier in school, zelfs de 45 min. fietstocht vind ze niet erg.

Hangt van het gymnasium af

Ik denk dat het heel erg van het gymnasium zelf afhangt. Als ik zo eens kijk naar het gymnasium waar mijn dochter op zit (niet in Nederland) dan denk ik dat dat een perfecte school voor slimme ASSers zou kunnen zijn.
Kleinschalig, vrij ouderwets 6 ochtenden in de week les en alle 'leukigheid' is absoluut op vrijwillige basis in enkele middagen gestopt en niet verplicht. In de onderbouw hou je dezelfde leerkrachten voor meerdere jaren en met taligheid vindt ik het ook wel mee vallen. Juist omdat je hier oude talen mag hebben ipv nieuwe talen is het makkelijker voor kinderen die juist moeite hebben om in een vreemde taal te moeten spreken. Alleen Engels als moderne taal is verplicht. Bij Latijn en Grieks ligt het accent toch veel meer op de puzzel van de goede vertaling zoeken ipv zelf een verhaal moeten houden.
Ik had het nooit gedacht, maar ik begin nu zelfs te overwegen of dat Gymnasium niet toch ook de beste optie voor haar broer die een primaire taalstoornis heeft, maar verder wel heel intelligent is.

Bloempot

'Er wordt verwacht dat op die leeftijd, kinderen zelfstandig kunnen werken en plannen.'
Maak je niet ongerust, ik denk dat 80% van de middelbare scholieren dit nog niet kunnen. Er zijn misschien nog wel scholen die ervan uitgaan dat de gemiddelde puber dat wel kan, maar die vind ik erg dom en naif. Zelfstandig werken en plannen is voor iedere puber een grote uitdaging. Kinderen die dat op de basisschool wel konden, kunnen het op de puberleeftijd vaak niet meer. Een beetje vo-school houdt daar echt wel rekening mee. Er is wel verschil tussen scholen onderling. Hier in de buurt twee scholen, waarbij de ene school veel meer controleert en structuur biedt, dan de andere. Dat kun je meenemen in de zoektocht naar de juiste school.

Karmijn -ot

Ik denk dat het waar is wat jij zegt (vaak een nog te leren vaardigheid voor pubers) en ook dat elke school daar anders mee omgaat. Ook heel belangrijk om op te letten, denk ik.

Alleen, wat je zegt over in de puberteit vaak niet meer kunnen plannen ed, althans zelfstandig. Kan je dat uitleggen? Hoe kan je die vaardigheid opeens verliezen? En hoe krijg je 'm weer terug?

We gaan het meemaken

Wij hebben er na een zorgvuldige zoektocht toch voor gekozen om zoon te laten starten op het gymnasium. Ook hij heeft autisme en een rugzak. Of we er goed aan doen weet je nooit van te voren, maar we willen het allemaal toch proberen.
We zijn ook al in groep 7 gestart met deze zoektocht.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Puberende brein

Bloempot, daar is een heel interessant boek over geschreven door Eveline Crone http://www.bol.com/nl/p/het-puberende-brein/1001004005997720/
Uit hersenonderzoek blijkt, dat in het brein, tijdens de puberteit, ontzettend veel veranderd. Hierdoor veranderen de executieve vaardigheden (waar plannen er een van is) ook heel erg. Vaardigheden die eerst beheerst werden, verliest het kind soms. Later komt dat weer goed. Pas was er hier in 'puberteit' bijvoorbeeld een draadje over 'je spullen achter je opruimen.' Alom herkenning, kinderen die dat op tien jarige leeftijd wel deden, zelfs eng netjes waren, deden het op 14-jarige leeftijd ineens niet meer. Tot grote ergernis van alle posters.

Geruststellend

Wow, wat een hoop reacties al, bedankt!! Fijn te lezen dat het in veel gevallen gewoon goed komt, erg geruststellend.
Karmijn, heel terecht wat je zegt, dat dat organiseren op elk niveau moeilijk zal zijn. Ik vermoed zelfs dat het animo om de boel te (leren) organiseren zelfs veel minder zal zijn als hij onder z'n niveau zit te werken.
Docent VO, ik hoop heel erg op een school vol docenten met jouw mentaliteit!
Evanlyn e.a., die taligheid zit wel goed, Zoon heeft een bijna fotografisch gehoor/ geheugen. Ik heb ook op een aantal websites van gymnasia al gelezen dat de school juist heel geschikt is voor 'kinderen die zich de hele lagere school hebben verveeld'. Check! Even navragen hoe verplicht al die 'leuke extra's' zijn, is ook een goeie tip, net als de autiklas.
Verder, begrijp ik goed dat de meesten toch een rugzakje hebben? Ik krijg wel sterk de indruk dat er dan heul veul meer mogelijk wordt ineens (klinkt een beetje suf, maar heb jaren buiten Nl gewoond en ben nog niet zo in thuis hierin. weet wel van het bestaan af natuurlijk.). En dat sommige VO's zelfs een paar plaatsen reserveren voor rugzakleerlingen. Maar krijg je dat niet alleen als je echt leerproblemen hebt? Of bij extreme gedragsproblemen?

Rugzak

Is een lastige. Scholen zijn nog niet verplicht om aangemeldde leerlingen aan te nemen. Scholen hebben soms een maximum aan het aantal rugzakleerlingen wat voor jou een complicatie kan zijn bij aanmelding.
Ik hoop dat je niet met plaatsingsproblemen geconfronteerd wordt maar het kan een zaak zijn.
Omdat basisschool er toch niets van snapte en dochter ineens niet meer naar het speciale voortgezet onderwijs kon vanwege een beslissing van de staatssecretaris om kinderen die in groep 8 een rugzakje aanvragen het gewoon moeten proberen op het VO, heb ik dochter 'blind' aangeboden aan het voortgezet onderwijs. Zonder vooraf te bespreken.
Je bent niet verplicht een medische diagnose door te geven. Al helemaal niet als je kind nu ook al geen rugzakje heeft en gewoon regulier begeleidt wordt.
Volgens de staatssecretaris krijgen scholen zoveel geld voor zorgleerlingen dat ze van daaruit de begeleiding moeten starten. Dus alleen na binnenkomst meldt je dan de handvaten van je zoon. Ik zeg het maar er bij.

Stelle

De vraag of een school geschikt is voor een ASS-er is zowel afhankelijk van de school als van de ASS-er. De ene school is de andere niet en dat geldt ook voor de ASS-er. Ik heb een zoon met ASS en het is mij opgevallen dat een school beloften kan doen, maar dat die in de praktijk niet worden uitgevoerd. Ik raad je aan, daar ook op te letten, door bijvoorbeeld naar ervaringen van andere ouders te vragen.

Mijn zoon zit nu in de 3e klas van het VO en de school heeft ons eind vorig jaar gevraagd een LGF aan te vragen. Dat is inmiddels gebeurd, waardoor zoon op school begeleiding krijgt, m.n. op het gebied van plannen en organiseren. Dat is dus ook nog een mogelijkheid: een rugzakje aanvragen als hij al op school zit.

School/kind/ouder

Ja, het hangt van school af, het hangt van kind af, maar het hangt ook van ouder af. Er zijn meerdere benaderingen: ouder wil dat school alles aanpast aan kind. Vaak lukt dat niet, en wordt het een jarenlange strijd. Een ander uitgangspunt is: wat heeft kind nodig om binnen het VO te kunnen functioneren? Welke vaardigheden? Wat kunnen we hem nu leren, zodat het straks makkelijker gaat? Welke noodzakelijke aanpassingen blijven dan over die school kan doen? Daar kun je dan met school vooraf over in gesprek gaan. Voor mijn zoon was de aanpassing tamelijk eenvoudig: vrijstelling voor alles wat voor de leuk is. In samenspraak met de leerplichtambtenaar is dat gelukt.
Vervolgens blijft thuis over. In hoeverre kan de ouder er zijn voor het kind na schooltijd? Want dan begint het 'spel': met rust laten, samen praten over alles wat moeilijk was, samen oplossingen bedenken, samen naar het huiswerk kijken, plannen, indelen, begeleiden. Eventueel kan een PGB-er deze taak gedeeltelijk overnemen.
Mijn zoon doet atheneum, gym had gekund, maar was te ver weg. En het is succesvol. Uiteindelijk geeft het VO hem veel minder problemen dan de basisschool.

mijn kind heeft geen rugzakje meer, omdat school vindt dat wat hij nodig heeft, ze niks extra's kost. En dat klopt natuurlijk, hij krijgt een uitgekleed rooster, en dan is er af en toe nog wat mailcontact met de verschillende docenten bij onduidelijkheden.

Niet geruststellend

Ik denk dat je er een iets te optimistisch beeld van hebt. De werkelijkheid is een stuk gecompliceerder. Er worden geen plaatsen gereserveerd voor rugzakleerlingen, dan is er sprake van een maximum. Het Passend Onderwijs beweegt zich in een politiek krachtenspel waar je makkelijk het onderspit kunt delven. Niet voor niets zitten er veel kinderen thuis bij gebrek aan goede onderwijsvoorzieningen.
In een situatie vanuit het buitenland is het misschien handig om informatie in te winnen bij onderwijsconsulenten. Zij kennen de regio waar jij zoekt en de houding van de scholen. Zij kunnen je mogelijk goed adviseren hoe je het het beste aan kunt passen. Met name omdat je kind nog niet bekend is in een netwerk dat plaatsing kan bemiddelen, maar ook tegenhouden.

Rugzak

Mijn dochter heeft wel een rugzak. Leerproblemen zijn er niet, ze haalt prachtig cijfers. Wel krijgt zij ondersteuning bij sociaal/emotioneel problematiek. Het is vorig jaar verlengd, toen al met mooie cijfers.
Neefje heeft geen rugzak - bo dacht dat een verlenging niet zou lukken om dat hij super intelligent is. Toch loopt hij nu tegen problemen aan, zijn werktempo is erg laag. School kan ook zonder rugzak extra begeleiding aanbieden.

Maar ik ben het helemaal met Kaatje eens dat het aan de houding van de ouders ligt. Bij mijn neefje zijn de ouders super overbezorgd, want hij heeft "asperger" - alles wordt daar op gegooid. En ze verwachten dat school veel onderneemt en vinden dat school de ouders beter moet inlichten/ ten woord staan enz.
Ze kunnen maar moeilijk de aanpassing maken naar hoe een VO school werkt. Bij elke scheet hangen ze al bij de mentor aan de telefoon. In kort ze verwachten te veel van school. Mijn verhouding met dezelfde school is totaal anders. Mijn visie is we (school en ik) helpen mijn kind om het zelf te doen, dus niet uit handen te nemen. In 3 jaar tijd heb ik maar 1 keer zelf moeten ingrijpen. Vervolgens nam de mentor mij erg serieus omdat ze weet dat ik niet zo maar aan de bel trek.
Zo zie je maar, 1 school - 2 kinderen met vergelijkbare problemen en 2 totaal andere ervaringen.

Ervaringen

Als ouder kun je zeker een hoop zelf. Echter je kunt niet mee de school in en mag hopen dat het de school dan wel lukt je kind te bieden wat die nodig heeft. Mijn ervaring is dat je niet zo veel kunt vragen. Of de school heeft het door en de meeste leerkrachten pakken het goed op, hangt ook af van wat je kind nodig heeft, of er zijn allerlei obstakels en die zijn niet echt bespreekbaar of het ligt aan het kind of aan de ouder. En alle combinaties daar tussenin. Je weet soms niet waar je goed aan doet. Daar zijn ook draadjes over geschreven. Het is te makkelijk om maar te verwachten dat je het zelf wel in de hand hebt en de zaak kunt verpesten door teveel aan de bel te hangen. Daarvoor zijn de ervaringen te divers.

Overdreven bezorgd

Ouders van zorgenkinderen krijgen al gauw het etiket van overbezorgde ouders. Vaak onterecht. Zijn zij overbezorgd, ben jij dan onderbezorgd? Laten we alsjeblieft elkaar niet ook voorzien van zo'n vreselijk nutteloos etiket. Heb het hier gewoon over jezelf en je eigen kinderen.
Sorry, maar ik heb iets teveel ervaring met zogenaamde deskundigen die niet capabel waren om te zien dat die van mij toch echt in het spectrum zit. Naar de ouders werd niet geluisterd en we werden vakkundig weggezet als overdreven bezorgd.

School

Dochter heeft het onverwacht goed gedaan in de brugklas dankzij een niet te grote klas en 2 goede mentoren waarvan 1 direct al opmerkte hoe dochter in elkaar stak. Deze mentor belde ons thuis als er wijzigingen in het rooster waren of onvoorziene omstandigheden. Daardoor heeft dochter de brugklas goed kunnen doen.
Het jaar daarop had ze een mentor die het onvermogen van dochter weer ouderwets aan de ouders weet en dochter dingen liet doen die boven haar vermogen lagen zonder haar die steun te geven die ze echt nodig had. Dochter heeft meer dan een half jaar thuis gezeten. Ik wist het, zag het al aankomen. Het moest eerst goed fout gaan voor er wat kon gebeuren, het was niet te voorkomen. En ik vind het knap als je dit soort non-believers mee kunt krijgen maar sinds de basisschool heb ik daar geen enkele verwachting bij.

En hier

Zoon heeft geen diagnose maar is absoluut een rare snuiter. Hij had op de basisschool echt wel last van het feit dat hij 'anders' was. Hij kon zich daar moeilijker handhaven. En nu in 2 gymnasium gaat hij als een speer. Ik vraag me wel eens af of het percentage rare snuiters op het gymnasium hoger is. Hier lijkt dat wel zo te zijn. Hij heeft nu veel meer aansluiting. Maar ja, hij kan natuurlijk ook gewoon geluk hebben.
Plannen kan hij inderdaad niet. Dat doen wij dus. Maar dat hadden we bij elk type onderwijs moeten doen, dat weet ik zeker.

Bezorgd en co

K. Heksevet, goeie vragen die je stelt. Ik ga er ook vanuit (of probeer dat iig te doen) dat ik niet zijn omgeving ka veranderen, maar hopelijk wel met een paar kleine aanpassingen eea makkelijker voor hem ka maken. Idd, de 'dingen voor de leuk' vermijden zo al enorm veel gedoe schelen.
AnneJ, ik ben zeker niet te optimistisch of naief hierin. De combi school- zoon is nooit makkelijk geweest en ik verwacht ook niet dat dat ineens zal worden als hij wél op zijn cognitieve niveau zit. Maar ik vind het hoopgevend dat er blijkbaar op veel scholen meer mogelijk is dan ik gewend was.
Dat van die 'gereserveerde' plaatsen, dat legde ik niet goed uit. Ik bedoel dat een aantal populaire v's hier in de regio, waarvoor normaliter geloot moet worden, vijf plaatsen vrijhoudt voor rugzakleerlingen. Deze hoeven dus niet mee te loten. Beetje aparte redenering, want kind wordt niet meer of minder afwijkend met een rugzak, maar moedigt wel aan tot toch-maar-aanvragen. Heb nog niet goed zicht op de vraag of dit ook negatieve gevolgen voor hem kan hebben wat plaatsing betreft.
Loki, ik vrees dat wij in het verleden juist te weinig aan de bel hebben getrokken en een e afwachtende houding hebben gehad. Ik kan net objectief inschatten of ik bezorgd of overbezorgd ben Het laatste zou me niet verbazen, maar daar is dan wel een reden voor.. Maar mijn vraag is wel: 'wat mag ik redelijkerwijs van de school verwachten' en niet: 'wat moet de school voor mij doen'.
Rare snuiter, grappig dat je dat schrijft. Een van de belangrijkste redenen dat ik Zoon het liefst op het gymnasium zou zien, is idd dat ik hoop dat daar meer 'rare snuiters' rondlopen en hij iets minder afwijkt. Of iig, dat zijn rare snuiterschap minder opvalt .

En...

... ik heb weer eens te snel getypt waardoor je er allemaal letters bij moet denken die er niet staan. tja, da's dan weer mijn afwijking zullen we maar zeggen

Loki

Toch even een reactie op de toon van je bericht. Als je neefje's eigen familie met nota bene ervaring met dezelfde 'eigenschap' al zo over hem praat - 'bij elke scheet' - wat moet hij dan verder nog verwachten?
Dat jouw dochter het goed redt, wil niet zeggen dat zij het verkeerd aanpakken. Ieder kind is toch anders.

Verwachtingen

http://www.50tien-oudersenrugzak.nl/oudersenrugzak/rugzak/wat_zit_er_in
"Het Rugzakbudget bestaat uit drie delen:
Een bedrag voor extra personele inzet.
Dit kan bijvoorbeeld worden gebruikt voor extra uren voor de leerkracht, de remedial teacher, een klassenassistent, mentor of een andere gekwalificeerde medewerker. Een combinatie is ook mogelijk.
Een vrij besteed bedrag.
Hiermee kunnen de leermiddelen worden aangepast of speciale worden aangeschaft. Ook kan het worden gebruikt om nader onderzoek te (laten) doen om meer duidelijkheid te krijgen over hoe op school de leerling het beste kan worden geholpen; handelingsgericht onderzoek dus. (Het hoeft niet te worden ingezet voor het verrichten van onderzoek in het kader van een herindicatie.)
Een bedrag voor ambulante begeleiding.
Met dit bedrag weet de school zich verzekerd van ambulante begeleiding en dat de hiermee samenhangende materiële kosten worden vergoed zoals de reiskosten van de ambulant begeleider.

Ambulante begeleding: AB, TAB en PAB
Door middel van ambulante begeleiding wordt de school, de leerkracht(en) en (direct en/of indirect) de leerling deskundige hulp geboden. Deskundig op het gebied van onderwijs aan leerlingen met bepaalde specifieke beperkingen. Deze hulp kan bestaan uit het (laten) doen van handelingsgericht onderzoek, het meedenken over het handelingsplan en evt. opstellen er van, het geven van praktische adviezen, het doen van observaties, het deelnemen aan leerlingbesprekingen en (soms) uit het werken met de leerling.
De ambulante begeleiding wordt verzorgd door een medewerker van een speciale school of van een ambulante dienst van het REC (Regionaal Expertise Centrum)."

Dat zegt echter nog niets of je zoon er iets aan heeft of niet. Dat hangt weer af van de deskundigheid en de bereidheid om mee te denken en de mogelijkheden om zaken voor elkaar te krijgen op school.

Vertigo

Ik ken mijn neefje heel goed, ik weet waar zijn problemen liggen, maar ook zijn mogelijkheden. Van thuis uit wordt er alleen maar gekeken naar de eerste en dat vind ik jammer. Ik denk dat als hij de kans krijgt om zijn mogelijkheden te benutten, dat er een hele wereld voor hem open gaat. Zelf wil hij wel, maar heeft wel ondersteuning nodig. Helaas wordt hij tegen gehouden door de overbezorgde houding van zijn ouders. En zelfs dat snap ik nog, het is bijzonder moeilijk om een zorgenkind los te laten. Je hebt als ouder al vaak een heel proces door gemaakt op de basis school en intensieve contacten gehad met school. En dan vergt het wel wat aanpassings vermogen om als ouder ook die overstap te maken naar het VO. Ik probeer juist neefje te helpen door veel met zijn ouders te praten, ik ben tenslotte 3 jaar verder in het proces. Ze proberen wel, maar vinden het oh zo moeilijk om de teugels wat losser te laten en daar door raken weer in de problemen met school. En soms is mijn geduld ook op, toevallig gisteren, dus de timing van mijn bericht was wat minder.
Maar ik had deze vergelijking geplaatst om een praktische voorbeeld te geven van wat Kaatje had gezegd.

Ouders

Ouders kunnen best wel loslaten als de school het maar oppakt. Zo'n overbezorgde houding komt niet uit de lucht vallen. Het zou handiger zijn om zo'n beladen beschuldiging 'overbezorgde ouder' te vervangen door goede praktijkvoorbeelden wat je als ouder zelf kunt doen. En de verwachtingen wat school doet te temperen.
Het begeleiden van ouders in de rol van ouders van een zorgenkind is geen sinecure en vraagt gewoon heel veel tact en geen beschuldiging 'overbezorgde ouder'. Het is als ouder al lastig om die balans goed te bewaren en je zou zo graag willen dat andere mensen ook zien wie jou kind is en wat die nodig heeft. Daar stoot je constant je neus want het zit nou eenmaal bij dit soort kinderen tussen de oren en dan is het toch echt de ouder die daar het meeste van heeft meegekregen. En bovendien zit het ook vaak in hele kleine praktische dingetjes die dan vervolgens niet consequent opgevolgd worden waardoor je kind het gewoon moeilijk heeft op school. Nee, maar deze ouders zijn natuurlijk ECHT overbezorgd.
Een praktisch voorbeeld is om je kind in te spreken en aan te spreken op situaties die zich op school (kunnen) voordoen en die dan samen te oefenen en na te gaan of dat voor je kind effectief is. Maar soms heb je de school echt nodig en dat is heel erg lastig om afhankelijk te zijn. En soms wordt je verrast en dat is heerlijk als er mensen zijn die het echt snappen en ook echt wat betekenen voor je kind. Maar helaas blijf je nou eenmaal heel vaak onbegrip en gedoe tegenkomen en dat vraagt alles van je geduld en tact.

Gymnasium

Hier een categoriaal gymnasium met een eigen zorgcoördinator die veel doet voor kinderen met een ass stoornis (zowel met als zonder rugzakje) en dyslexie. Er zijn aparte trainingen op het gebied van sociale vaardigheid, er zijn aparte oudermiddagen voor 'zorgkinderen' waar veel tijd is om zaken te bespreken en tijdens toetsweken zijn er aparte toetsmogelijkheden voor de zorgkinderen. Meer tijd, minder prikkels, eventueel hulpmiddelen. De leerlingen zijn er helemaal aan gewend dat in elke klas zo'n 1 tot 5 leerlingen extra hulp heeft. Natuurlijk geeft het geen garantie voor het welslagen van de leerling, maar ik denk dat er wel degelijk grote verschillen zijn tussen scholen. Wijs om tijdig op zoek te gaan!