Aanvraag onderzoek bij vermoeden add

huh

Nou in principe naar de huisarts en door laten verwijzen naar ggz

huisarts

Gaat gewoon via de huisarts. Laat je doorverwijzen naar een vrijgevestigde hulpverlener. Uiteraard het liefst een kinder- en jeugdpsychiater vanwege het mogelijk voorschrijven van medicatie.
Dat zijn geen dingen voor een sociaal wijkteam. Hoewel ze het hier en daar blijkbaar gewoon proberen.

De jeugdwet

Naar aanleiding van een motie van Mona Keijzer/CDA is in de jeugdwet expliciet gegarandeerd dat verwijzing naar de kinder- en jeugdpsychiatrie (overigens alle jeugdhulpverlening) via de huisarts kan.

Veel gemeenten proberen daaraan te morrelen en steeds vaker wordt de huisarts ook klemgezet of de kinder- en jeugdpsychiatrie klemgezet.

Maar dit is het principe en daar doe je een beroep op.

Men wil je via een bochtje ook wel weer in de greep van het wijkteam zetten door je te verwijzen naar de POH. De praktijkondersteuner van de huisarts. Maar dat hoef je niet te doen. Je wil je huisarts spreken.
Hoe hij verwijst is dan uiteraard aan de huisarts en daar kun je dan al dan niet in meegaan.
Ik hoor inmiddels te vaak dat huisartsen ook buigen voor die terreur en dat je bijvoorbeeld via de prakijkassistente automatisch eerst een afspraak krijgt bij de POH. Maar dan meldt je dat je eerst een afspraak wil met de huisarts.

Begin niet aan dat circus.

Begin jezelf ook te informeren of er vrijgevestigde k&J psychiaters in je omgeving zijn. Hopelijk kent de huisarts wel iemand.

Anders wordt je doorverwezen naar grootschalige organisaties. Kan goed gaan maar daar ga je vaak van hand tot hand. Veel betrokkenen en ook allemaal in de 'kindermishandeling'. Dus liever een vrijgevestigde medicus.
Check wel met je ziekenfonds of daar een contract mee is anders kun je een deel zelf betalen. Maar dat is wel de moeite waard.

WGBO

https://www.dwangindezorg.nl/rechten/wetten/wgbo

"Relatie tussen cliënt en zorgverlener
De WGBO gaat over de relatie tussen de cliënt en de zorgverlener. Een belangrijk begrip in de WGBO is 'informed consent'. Zorgverleners mogen alleen handelen als zij toestemming hebben van de cliënt. De cliënt moet begrijpen waarvoor hij toestemming geeft: hij moet goed geïnformeerd zijn.

Voor welke zorg geldt de WGBO?
De WGBO geldt voor medische onderzoeken en behandelingen en alle zorg die daarmee samenhangt. Dus ook verpleging, verzorging en nazorg. Zorg die wordt gegeven in een GGZ-instelling, verpleeghuis of instelling voor gehandicaptenzorg valt ook onder de WGBO."

Jij bepaalt met welke medische hulpverlener je zaken doet. Het is handiger om recht op je doel af te gaan.

Dochter hier is eerst ook nog doorverwezen naar een praktijkpsycholoog. Maar die al direct aan weinig ervaring te hebben met kinderen en dat was dus ook geen succes. We hadden beter direct naar de K&J psychiatrie kunnen gaan.

Nou

Het wijkteam mag wel verwijzen naar de K&Jpsychiatrie. Dus de school doet wat haar opgedragen is in de nieuwe constellatie. Wat de politieke bedoeling was.
Zo licht mogelijke zorg door een team dat het hele gezin onder de loep neemt omdat men toch van mening is dat het om opvoedproblemen en sociale problemen gaat, in eerste instantie. Pas als dat uitgeprobeerd is, ben je zo jaren verder, wordt er verder verwezen, met name naar instellingen die zich, vaak noodgedwongen, conformeren aan dat politieke beleid.

Kortste weg

Je neemt de kortste weg. Ook al zou je daar niet op inzetten, een sterk argument is dat je bij ADD mogelijk aangewezen bent op medicatie en dat is een medische zaak, geen sociaal wijkteam zaak. Ook de POH kan geen medicatie voorschrijven.
Huisartsen doen het heel soms, maar steeds minder vaak, dat doet toch echt de kinder- en jeugdpsychiater, in een grote organisatie de hoofdbehandelaar, waarbij je verder geholpen wordt door ander personeel.
Liefst vrijgevestigd, dan passeren er niet zoveel mensen. Maar dat moet er maar net zijn. Veel kinder- en jeugdpsychiaters houden er mee op vanwege de bureaucratie en de te lage betaling.

Zelf zoeken

https://www.vzgp.nl/psychiaters/

Je kunt ze vinden op het internet.

Deze bijvoorbeeld: regio Groningen, Drenthe, Friesland en Overijssel

Je kunt dan zelf even contact opnemen over de mogelijkheden bij ADD, de betaling en de verwijswensen.

Tja

Ik weet niet hoe het werkt bij ADD maar ik vermoed dat er wel uitgebreide diagnostiek volgt, overigens komt een psychiater uiteraard tot een eigen onderbouwde diagnose, niet noodzakelijkerwijs ADD, maar je kunt ook veel hebben aan de beschrijvingen in de uiteindelijke diagnose.

Vervolgens denk ik, daar kun je vast op voorsorteren, stel jezelf op de hoogte wat je kunt doen bij ADD. Zou ik best willen weten, maar dat is hier niet aan de orde geweest.
Ik heb zelf trainingen gedaan bji Autisme Centraal en daar ook mensen uit het onderwijs gesproken en goede tips gehad. En uiteraard veel gelezen.

Zoiets is er vast ook wel bij ADD.
Bij een diagnose hoort vaak een gesprek psycho-educatie. Maar de kwaliteit kan heel wisselend zijn en niet altijd van de beste kwaliteit.

Dus liever begin je zelf naar literatuur en informatie te zoeken als dit de richting is die je vermoed. Het gaat vaak om hele praktische zaken. Waar jij ook weer de regie in hebt bij je kind en school.

Beter Begrip

http://docplayer.nl/61860804-Leerlingbegeleiding-add-wat-helpt-volgens-de-leerlingen-zelf.html

Een diagnose kan, hoeft niet, voor een beter begrip zorgen bij leerkrachten en de rest van de school. Sommige scholen hebben ook goed beleid voor de ondersteuning van leerlingen met ADD. Daar kun je naar vragen.

Het besef dat het onmacht is en geen onwil scheelt.
Praktische puntjes als:

"3. Wat doendeleerlingenzelfomaan ADDgerelateerdeproblemenmetbetrekking totschoolteverminderen?
-Spullen altijd op dezelfde plek leggen
-Afspraken in hun telefoon zetten
-Medicijnen gebruiken (medicijnap gebruiken om het niet te vergeten)
-Spullen voor morgen ’s avonds alvast klaarleggen-Hun ouders vragen om te helpen met het inpakken van hun spullen en slikken van medicijnen
-Veel sporten
-Naar huiswerkbegeleiding gaan."

Ik deed hier zelf de huiswerkbegeleiding omdat het alleen een-op-een zinvol was en de begeleiding van de gemeente ging in grote groepen (dat was de basisschool dus)
Op het voortgezet onderwijs deden we huiswerk direct na het eten.
De boeken en schriften stonden in het begin dan ook in een kastje naast de eettafel

O ja

Toetstijdverlenging en een rustige toetsplek kan een diagnose opleveren. Dat doen scholen toch echt meestal niet spontaan omdat zij het zelf belangrijk vinden.
Extra voorzieningen is een schaars goed met een verdelingsprobleem, dus een diagnose kan dan zinvol zijn.

De twee routes

Via de huisarts lijkt mij minder bureaucratisch en meer doelgericht.

Maar vraag het je huisarts, mogelijk heeft die wel ervaring met het wijkteam. Ik zou die route niet nemen als ik kan kiezen.

Daar zijn ook columns vol over geschreven. Hoe je met je kind geen behoefte hebt aan stagiaires uit de zorg die je eerst lijsten vol keukentafelgesprekken afnemen over je eerste menstruatie, je jeugd, je schulden, je zieke moeder, je scheiding en weet niet wat alsof dat de oorzaak is van de ontwikkelingsproblemen en leerproblemen van je kind.

Want dat denken ze wel. En dan moet je daar eerst aan werken. Hoe? Zou ik echt niet weten.

Maar in de kinder- en jeugdpsychiatrie wordt daar alleen op ingegaan als dat noodzakelijk is, niet standaard. Zodat je sneller geholpen bent.

Gezinsproblematiek

"volgens mij denkt de school dat het dan meer gaat over hoe hij in zijn vel zit gezien gezinssituatie".

Dat is de politiek. Die maken er een mishandelingsverhaal van. Maar oplossingen ho maar.

Het is misschien handig om te melden dat als je zoon om wat voor reden dan ook niet goed in zijn vel zit dat een psychiater dat ziet en er wat mee kan. En nogmaals, als er sprake is van ADD kan het zijn dat er medicatie nodig is.

En nogmaals, daar hoef je helemaal geen zin in te hebben, het is een argument om je eigen route kracht bij te zetten.

Overigens kostte het mij, juist doordat wij een zorgmelding naar de kinderbescherming hadden, extra veel moeite om ook in de jeugdggz, grote organisatie, uit de gezinsproblematiek te blijven. Ook daarom is het handiger om in zee te gaan met een vrijgevestigde psychiater. Die kan ook net iets meer met mogelijk erfelijke diagnoses en die van de overige gezinsleden.

Huisarts

Als je a.s. woensdag een gesprek op school hebt kun je beter nu vast een verwijzing via de huisarts regelen. Dat is best bijdehand maar, zeker als je een lastig gezin hebt, voorkom je daar mogelijk ook een hoop ellende mee.
Dan wordt het nog moeilijker om uiteindelijk die echte deskundige hulp geregeld te krijgen. Doe dat nu je het nog zelf in de hand hebt.

Zodat je woensdag de verwijsbrief al hebt. En daarnaar kunt verwijzen. Niet laten lezen, dat hoeft niet en leidt maar tot onnodige fantasie.

De school

"maar ze schijnen er niet altijd wat mee te doen, met zoiets hoorde ik van een andere ouder. "

Daar heb je het weer. De school kan het niet, heeft er geen zin in. Dan is het makkelijker om ouders een enkeltje wijkteam te bezorgen. Dat zal ze leren!
En afleiden van waar het om gaat, namelijk ondersteuning op school.

Het is verstandig om niet te veel van deze school te verwachten want scholen die uit de opties lopen doen een zorgmelding, zijn ze van je af.

Je wil het graag weten want die concentratieproblemen en impulsiviteit vallen al jaren op en dan is het vast duidelijk voor je kind naar het voortgezet onderwijs gaat.

En dan kun je hem ook beter helpen met zijn huiswerk. Niets over de begeleiding van de school veronderstellen.

Vraag wel wat de school mogelijk kan doen als blijkt dat een kind ADD heeft? Gewoon in algemene zin.

Dan kan hij direct goed starten op het voortgezet onderwijs vanwege toetstijdverlenging en rustige toetsruimte. Meer kans dat de overgang naar het voortgezet onderwijs goed verloopt en zoon op zijn eigen niveau kan leren.

welk probleem verwacht je op te lossen?

Welk probleem verwacht je op te lossen met een diagnose?

Ik weet dat sommige mensen heel blij zijn met de erkenning dat er echt iets aan de hand is. Misschien geldt dat voor jullie ook. Maar met of zonder diagnose: je kind is nog gewoon precies gelijk en hij loopt tegen exact dezelfde problemen aan. Daar verandert een diagnose niets aan. Meer erkenning vanuit de omgeving? Misschien. Maar verwacht daar niet teveel van. Sterker nog: een officieel etiket kan ook nadelen opleveren. Namelijk het vooroordeel dat hij bepaalde dingen niet gaat kunnen. Dat hij dus maar beter een lager schooladvies kan krijgen. Of dat 'alles' aan zijn diagnose wordt opgehangen. 'Zie je wel, dat komt door...'.
Daarnaast is er een groep mensen die een waardeoordeel hebben over diagnoses. 'Iedereen krijgt tegenwoordig maar een etiket, die ouders moeten gewoon eens gaan opvoeden'.
Ik zeg niet dat je daarom geen diagnose moet willen, maar zeker als je al een beetje twijfelt aan een traject, dan is het goed om dit mee te nemen.

Je weet inmiddels wel dat je kind een slechte concentratie heeft. Je hebt geen psychiater nodig om dat nogmaals vast te stellen.

Ik snap heel goed dat je er iets mee wilt, maar wat is je echte hulpvraag? Is het belangrijk dat een deskundige bevestigt wat je zelf al weet of ben je vooral op zoek naar praktische hulp voor je zoon? Dat laatste gaat een psychiater je niet geven, daar zijn anderen veel beter in.

Kwaad

"Al twijfel ik soms nog wel of het nodig is. Maar het kan ook geen kwaad denk ik. Zoon wil het zelf ook wel."

Het kan helaas wel kwaad. De jeugdhulpverlening is een wespennest. Vooral bij onvermogen en onwil van instanties heb jij de zwarte piet.

Het advies is dan ook om niet te snel hulp te zoeken. En een opmerking als 'het kan ook geen kwaad' is in elk geval ook geen aanbeveling. Alsof je met elk wissewasje naar de psychiater gaat. Dat valt niet goed.

Zet je argumenten op een rijtje. Schrijf het desnoods even op voor jezelf.

Al jaren valt op bij je zoon dat er een gebrek lijkt aan motivatie en concentratie zodat er niet uitkomt wat er in zit. Nu lijkt het onwil en dat helpt al jaren niet om zijn houding te verbeteren.

Je wil dit graag uitgezocht hebben om de overgang naar de middelbare school zo goed mogelijk te laten doormaken. Mochten er inderdaad kwesties zijn dan kan er direct ingezet worden op goede begeleiding. Op de middelbare school is dat beter geregeld vaak dan op de basisschool. Zaken als toetstijdverlenging en een rustige toetsplek en zonodig andere begeleiding die school kan bieden.
Daar is wel een evaluatie van een psychiater voor nodig. Dat doen scholen ook niet spontaan.
Zelf kun je thuis je kind dan ook meer bieden, daar ben je al mee bezig en de informatie over ADD en de adviezen komen je steeds weer bekend voor.
Je wil via de huisarts naar een Kinder- en jeugdpsychiater omdat er mogelijk sprake kan zijn van medicatie. Ook als er andere zaken aan de orde zijn, zoals zoon zou niet goed in zijn vel zitten dan kun je ook daarvoor goed terecht bij een psychiater. Die neemt ook de gezinsdynamiek mee.

Laat niets los over je gezin of je gezondheid. Doe dat hooguit bij de huisarts of bij de psychiater als het echt niet anders kan. Het kan afleiden van je doel, je zoon een zo goed mogelijke gang door het onderwijs te geven. En het geeft incompetente hulpverleners, en dat zijn er meer dan je verwacht, de kans om hun incompetentie af te wikkelen door jou een zorgmelding te bezorgen. Want elk probleem kan daarvoor gebruikt worden.

Ook als men hint in die richting geef dan aan dat je al vrijwillig hulp zoekt bij een deskundige instantie. Dat moet goed genoeg zijn. Hoeveel mensen wil je er bij betrekken? Dat leidt alleen maar af en kost een gezin en een kind teveel extra energie.

Vermoeden

Dat kun je ook melden. Dat je jezelf er zo in herkent en denkt dat je dat zelf mogelijk ook hebt.
Het is echt zinvol om er iets mee te doen. En ja, een diagnose kan je aan toetstijdverlening en toetstijdrust helpen op school en thuis gerichtere begeleiding bij het huiswerk en het ordenen van zijn leven.

Met zo'n profiel heb je niet alleen meer kans op onderpresteren maar ook op schooluitval en dat wil toch niemand? Je wil je kind alle kansen geven.

Wees ook niet te bang voor medicatie. Er is een grotere neiging naar verslavingen omdat jongeren aan zelfmedicatie gaan doen om hun hoofd tot rust te brengen. Dat kun je nu nog voor zijn.

Ik ken inmiddels drie jongeren met een sterke vorm van ADD die nergens heengaan. Lief klein meisje dat inmiddels al jaren in de prostitutie zit en door veel geld te verdienen de problemen, alles kwijtraken, kan oplossen met geld. Een andere jongere strand steeds op een opleiding en gebruikt teveel drugs. Dus het is van de school naar de rehab.
Een andere heeft wel een vak maar weet de juiste prioriteiten niet te stellen en komt niet of te laat of heeft een werkhouding die snel weer tot ontslag leidt.

Je staat erbij en dan denk je toch: met meer begeleiding had daar toch wat moois uit kunnen komen want het zijn echt slimme kinderen.

Thera

"Maar het is gewoon jammer dat hij onderpresteert. Ik hoop zelf toch wel op wat duidelijkheid. En dat de school het serieus neemt dat hij is zoals hij is (maakt mij niet uit of het een naam heeft)."

Je hebt geen enkele garantie dat de school hem wél serieus neemt na een diagnosetraject. Hij zit al in groep 8, ze hebben blijkbaar een bepaald beeld van hem en daar gaat een testrapport niet zomaar iets aan veranderen.

Je bent straks maar zo een half jaar verder, in die tussentijd is er niets veranderd en het enige dat je straks hebt is een papiertje waarop staat wat je zelf al lang vermoedt. En je kind is geen stap verder.

Volgens mij moet het gesprek (met school en met een eventuele deskundige) gaan over de vraag: hoe kunnen we x helpen om zich beter te concentreren? Gewoon, praktisch aan de slag. Een goede leerkracht heeft een behoorlijke trukendoos, die moeten ze gaan gebruiken. Gewoon dingen uitproberen en kijken wat voor hém werkt (het maakt hiervoor geen bal uit of hij wel of geen diagnose heeft). Een zitbal, muziek op of juist een geluidswerende koptelefoon, een elastiek onder de tafel, een andere plek, tussendoor mogen bewegen etc. etc. Een praktisch ingestelde kinderpsycholoog of orthopedagoog (of goede RT'er of fysiotherapeut) heeft nog veel meer oefeningen om uit te proberen.

Als een school dit niet wil doen omdat er geen diagnose is, dan vrees ik dat je een slechte school heb.... En dan verwacht ik er ook weinig van als je wel een diagnose hebt (bovendien is je kind tegen die tijd al bijna klaar met groep 8).