Werk accepteren... moet je álles willen?
Misschien is mijn titel niet helemaal goed voor de vraag. Die is: stel dat je werk moet zoeken omdat je a. geen werk hebt en ww ontvangt, of b. meer moet werken dan je nu doet, omdat het inkomen niet toereikend is. Waar ligt bij jullie de grens om werk te accepteren of af te wijzen? En dan bedoel ik in de richting van lager niveau dan je eigen, laag salaris, niet passend bij je lichamelijke mogelijkheden, werk waar je ongelukkig van wordt, afstand, e.d.. Als je de vraag lastig te beantwoorden vindt vanuit je eigen situatie is het misschien een idee om je af te vragen op welk punt je je gaat irriteren aan het gedrag van een ander. Wanneer denk je "niet zeuren hoor!"?
Studie?
Ik twijfel over een studie. Ik heb een aanstelling voor 18 uur, heb momenteel een dag extra. De studie die ik voor het werk zou moeten doen is 20 uur per week. Meer studie-uren dan aanstellingsuren. En nee, ik krijg geen of nauwelijks studieverlof het moet allemaal in de vrije tijd.
Jaina
solliciteren kost ook veel meer tijd op een hoger niveau dan op een lager niveau. ===
Nou, het is maar wat je ervan maakt. Ik ben ongetwijfeld lager geschoold dan jij, maar ik ben er ook flink tijd aan kwijt. Motivaties schrijven, in vacaturebanken spitten, etc..
Dalarna
Ja meer dan 5 uur wordt wel gecompenseerd, maar minder dus niet. En dat voel je wel in je portemonnee.
Kaaskopje
Ja natuurlijk kost het op elk niveau tijd. Maar bij ongeschoolde en zeer laaggeschoolde werkzaamheden nemen ze vaak genoegen met alleen een CV bijvoorbeeld of dat je via een uitzendbureau er terecht komt. Verschilt natuurlijk per baan maar bij winkels zie ik bijvoorbeeld heel vaak een stencil hangen dat ze personeel zoeken en dat je binnen je kan aanmelden. Die hebben helemaal geen zin in ellenlange en onzinnige aanneemprocessen die vaak toch op onzinnige criteria zijn gebaseerd maar nemen gewoon de eerste aan die capabel overkomt. Op agrarische bedrijven hier in de buurt kan je tijdens oogsttijd gewoon binnen lopen en heb je zo een tijdelijk contract.
Of mooi voorbeeld, gisteren was ik uit eten met een groepje mensen bij een nieuw restaurant. Een van de mensen die mee uit eten was is een pas afgestudeerde student die op zoek is naar een baan hier in de omgeving. Hij raakte in gesprek met de manager en die bood hem spontaan aan dat hij wel een aantal shifts per week kon draaien als ober terwijl hij op zoek gaat naar een andere baan. Mooi zo vlug geregeld.
Ik zit sowieso mijn vraagtekens wel bij het nut van ellenlange sollicitatie procedures. Ik vraag me echt af of je daardoor nou betere kwaliteit medewerkers krijgt dan door een simpele en korte procedure.
Wat dat betreft snap ik ook volkomen dat zo'n manager van een restaurant gewoon iemand aanneemt die goed overkomt en wat ervaring heeft. Mocht nou blijken dat deze jongeman in de praktijk helemaal niet goed is dan is de manager daar ook na een avond wel achter. Waarom je tijd voldoen met een tijdrovende sollicitatie procedure die je waarschijnlijk geen betere kandidaten oplevert?
Marianne
Ik snap het probleem niet zo. Je werkt 20 uur in de week. Dan studeer je nog eens 20 uur en dan kom je alsnog op een keurige werkweek van 40 uur uit. Zelfs als je nu 26 uur werkt dan zit je met 20 uur studie nog maar op 46 uur. Doen dus. Je hebt er zelf profijt van tenslotte (tenzij die studie geen enkel nut heeft voor je loopbaan en/of je ontwikkeling, dan kan je de tijd wel beter besteden)
Gewoon voor gaan dus. Je werkt gelukkig niet zo veel uren dus die studie kan er makkelijk bij.
baantje
Waarom wordt ook in deze draad laaggeschoold werk toch steeds een baantje genoemd? Dat is denigrerend voor mensen die week in week uit keihard werken, en zich hier niet te goed voor voelen, maar dit gewoon doen omdat er brood op de plank moet komen.
zo is dat fio
Je werkt omdat het lonend is, zodat er geld op de plank komt. Ook als die mooie baan nog niet voorbij is gekomen doe je wat je moet doen. Ook ik doe net als darlarna productiewerk zonder uitzicht op een vast contract en ben bij thuiskomst gesloopt maar voldaan dat ik heb gewerkt. Loodzwaar werk, wat ik geen baantje zou durven noemen en laaggeschoold/ongeschoold ben ik evenmin. Bij ons werkt van ongeschoold tot en met universiteit.
Baantjes en uitzendbureau
Eens met Fiorucci, het is erg aanmatigend om andermans/vrouws werk als baantje te kwalificeren. Je hebt mensen met "baantjes" hard nodig om jouw hoogopgeleide levensstijl te kunnen voeren 
Verder: de uitzendbranche is het kanariepietje can de economie. Als die langzaam aantrekt worden veel vacatures daar uitgezet, nog even aankijken en een slag om de arm ipv meteen mensen zelf aannemen. Dit geldt voor bedrijven, maar ook voor overheid en allerlei organisaties.
Ik ben zo zelf weer aan (prima en leuk) werk gekomen, en heb inmiddels driedubbel hoera (want 50+) alweer een vaste aanstelling gekregen (HBO-niveau).
Daar heb ik in de uitzendpetiode wel een veer voor gelaten qua salaris: als ik toen aan mijn salariseis had vastgehouden, was ik niet aangenomen. Inmiddels heb ik wel weer wat meer dan mijn oude salaris.
Het heeft voor mij dus goed uitgepakt, combi uitzendbureau + realistisch zijn mbt salariseis.
Jaina, verkeerde tak van sport 
Ik heb dit jaar een aanstelling voor 24 uur maar maak gemiddeld 35/40 uur. In het basisonderwijs, dus extra uren maken betekent niet extra geld.
Iedereen moet een cursus doen die door het bestuur is geregeld. Een hele saaie, van vrij laag niveau. Van mijn directeur mag ik een Master halen. Nou zou het theoretisch allemaal wel passen maar ik heb kinderen met allemaal een diagnose in het een of ander. Ik ben vrij veel tijd kwijt aan psychiaters, kinderarts ed.
Het is wel een waanzinnig leuke studie waarmee ik het team naar een hoger plan kan tillen. De beurs dekt het studiegeld van deze Master niet, het kost dus zowel geld als tijd en qua salaris schiet ik er niets mee op. Ik zal ook nog gewoon aanwezig moeten zijn op teamstudiedagen, rapportgesprekken en in allerlei commissies moeten zitten als Sint en Kinderboekenweek.
Maar ja, het is echt echt een leuke studie. Ik twijfel nog een beetje.
Jaina
"Ik zit sowieso mijn vraagtekens wel bij het nut van ellenlange sollicitatie procedures. Ik vraag me echt af of je daardoor nou betere kwaliteit medewerkers krijgt dan door een simpele en korte procedure. "
Ik ook Jaina. Mijn man en ik kunnen daar samen heerlijk geërgerd met elkaar over praten. Zo ben ik er redelijk van overtuigd dat ik voor een klantenservice de goede eigenschappen bezit. Maar dan wordt er zoveel bijgehaald. Bij voorbaat moet je beseffen dat er wel van je verwacht wordt dat je de afdeling of het bedrijf naar een hoger plan moet tillen. Man man, laat iemand eerst eens een band krijgen met het bedrijf, dan volgt de rest vanzelf.
help
beste allemaal
ik ben nieuw hier en heb een vraag. helaas zit ik in de ww en ben druk opzoek naar een baan.
ik werkte voorheen 23 uur in de week
en in mijn huidige werkveld is weinig werk te vinden
wel solliciteer ik me suf
nu heb ik dus mischien de mogelijkheid om op 0 uren contract te gaan werken voor een paar uur per dag en dan voor een min.loon en dat 5 dagen per week. vaste aanstellingen doen ze niet enkel op 0 uren contract
heeft dat gevaren voor mijn ww? en kan ik wel kinderopvangtoeslag krijgen met een 0 uren contract? je krijgt tenslotte terug op je gewerkte uren.
moet ik dit nu aannemen omdat je verplicht bent om elke baan aan te nemen.
of mag je kritsicher zijn?
ik vind het allemaal maar lastig en snap best dat je niet kan eisen dat je alles maar kan verdien als dat je gedaan heb,maar moet ik alles maar goedkeuren?
ik weet dit zijn wel een paar vragen maar ik hoop dat er mensen zijn die hier meer vanaf weten
Zie hieronder
Oh en Mini Mouse
Ik ben in april aangenomen voor een tijdelijke baan van 5 maanden. Ik heb me er bij neergelegd dat ik mogelijk geen langdurige banen meer zal krijgen. Ik hoop binnenkort uitsluitsel te krijgen of mijn contract toch doorgetrokken wordt naar een langere periode, maar ik reken nergens op.
Adinde (off topic)
Toevallig ben ik een boek aan het lezen van een afgestudeerde Française die acht jaar in haar bijbaan als kassameisje is blijven hangen en er uiteindelijk maar een boek over heeft geschreven. Is een bestseller geowrden. (Titel in het NL of Frans weet ik niet, ik lees het in het Spaans.)
Dat boek heet
De kassiere, van Anna Sam.
tijdelijk werk
Wat is nog vast of tijdelijk werk? Vast werk kun je ook zomaar verliezen door reorganisaties. En een aaneengeschakelde serie tijdelijk werk kan ook een soort vast inkomen geven. Alleen, wat ik bij dat laatste nu steeds meer zie op mijn eigen werk: mensen moeten ineens weg van werk dat ze goed doen, waar ze het naar hun zin hebben, en iedereen blij mee is, simpel en alleen omdat ze al 3x een tijdelijke verlenging hebben gehad. Deze banen worden principieel niet als vast beschouwd (ja, ook niet mijn idee, maar zo is het), en onze organisatie heeft bovendien een stop op vaste aanstellingen. Hetzelfde zie en en hoor ik ook bij andere organisaties. Is heel treurig, en zo werkt een maatregel die bedoelt is om werknemers te beschermen juist averechts. Mensen die nog jaren op het "tijdelijke" (steeds verlengde jaarcontract) hadden kunnen doorwerken op dit plekje komen nu verplicht thuis te zitten.
Precies Stenna
Ik vind het echt heel erg dat die tijdelijke contracten mentaliteit het gewonnen heeft van 'investeren in je personeel' en een opgebouwde relatie met de werknemer. Ik ervaar dat zelf nu ook. Niet alleen wat het contract betreft, maar de sfeer blijft dat ik 'tijdelijk' ben. Waarom zou je iemand een bepaalde vaardigheid leren als zij toch weer weggaat?
Ik heb het momenteel erg naar mijn zin bij mijn werkgever. Mijn collega's zijn ook blij met mij, maar mijn werkgever kijkt alleen naar met hoeveel fte's er maximaal gewerkt kan worden voor wat er minimaal bereikt moet worden. Als tijdens een paar maanden per jaar met minder fte's volstaan kan worden, zullen ze daar dus met hun contracten op inspelen. Voor de maanden september en oktober kunnen ze volstaan zonder mijn uren. Daarna ben ik weer nodig voor drie maanden. De collega's dreigen al met spandoeken)