Werk accepteren... moet je álles willen?

Noodzaak

Ik denk dat dat in sterke mate wordt bepaald door de noodzaak ervan.

Dus bij a: hoe lang duurt de WW nog en heb je perspectief op iets beters. En bij b: zijn er schulden? Dan zal je wel moeten, toch?

In mijn omgeving merk ik dat vrouwen die bijv al een tijd thuis zitten met jonge kinderen wel willen werken, maar te veel beren op de weg zien (opvangkosten en -problemen). Dan denk ik, niet zeuren alles is op te lossen. Je moet flexibel en creatief denken. Of een kennis die al tijden werkeloos is (en al 60!) bij alle vacatures de nadelen opnoemt. Tja, dan denk ik ook: zie eerst maar dat je de mazzel hebt dat je überhaupt in aanmerking komt voor die baan.

Het enige wat ik geweigerd heb.

Mijn grens was een aantal jaar (2006) geleden bereikt toen ik van de Gemeente een 40 urige baan kreeg aangeboden MET BEHOUDT VAN UIKERING als supervisor in een Sociale Werkplaats.

Voor deze eer heb ik indertijd vriendelijk bedankt.
Wilde de baan wel hebben, maar dan met een normaal loon op papier.
En als ze dat hiervoor niet konden bieden, en me verplicht te werk zouden stellen, heb ik gedreigd met rechterlijke stappen.

Heb daarna nooit meer iets over dit oneerlijke aanbog gehoord, en mijn aanvullende WWB uitkering gewoon behouden.

Verder heb ik altijd alles aangepakt.

fiets je wat harder

Ik sluit me aan bij Goniegans.

Als je het financieel niet (meer) redt dan zijn eisen die je aan een baan mag stellen m.i. erg laag. De baan moet dan geld opleveren. Vanuit die niet ideale baan kan je dan altijd weer verder gaan kijken naar iets wat beter past en aan je 'eisen' voldoet.

Vanuit de ww mag je m.i. meer eisen stellen. Een WW uitkering is voor beperkte duur en is bedoeld om in die periode passend werk te vinden. Dus zou ik die tijd ook gebruiken om passend werk te vinden. Overigens is de definitie van 'passend' bij het uwv vrij ruim. Universitair en HBO wordt qua niveau gelijk gesteld en na een half jaar wordt een reistijd van 3 uur per dag als acceptable gezien. Dat gaat wat verder dan 'wat harder fietsen'.

Toevallig laatst de discussie

Een vriend van mij is werkloos sinds juni vorig jaar (vaste baan, wegbezuinigd). Hij wil graag weer aan het werk maar het liefst in de buurt en voor hetzelfde salaris als wat hij had. Na lang zoeken, vacatures in zijn vak zijn beperkt, heeft hij nu een aanbod liggen. 500 euro minder dan in zijn vorige baan, tijdelijk contract (8 mnd) en een kwartier verder reizen dan zijn vorige baan (1,5 uur in de spits).
Tja, wat doe je dan? Met zo'n tijdelijk contract, op projectbasis, is de kans groot dat hij over 4 maanden weer moet solliciteren. En als het weer ww wordt, wordt dat gebaseerd op zijn laatste salaris (dus minder dan zijn huidige ww).
Ik heb gezegd dat hij het moet doen, maar alle nadelen wegen zwaar voor hem. Zijn ww duurt nog wel een paar jaar, maar eer hij dat heeft uitgezeten is hij bijna 50 dus ook dat wordt een steeds lastiger punt.
Ik vind eigenlijk dat mensen wel een half jaartje selectief mogen zijn, of desnoods een jaar, maar uiteindelijk zul je het toch moeten doen met het werk dat je kunt krijgen. En er zijn ook heus wel simpele banen die wel leuk zijn. Ik zou niet zo snel in een kippenslachterij gaan werken, maar asperges steken lijkt me dan weer minder erg (tenzij dat niet lukt met mijn krakkemikkige lijf).

Afstand

Afstand vind ik een kulargument. Dan sta je maar wat vroeger op of fiets je wat harder.===

Dat vind ik een heikel punt

Als het om 10 km gaat, heb je gelijk, maar het UWV vindt dat je in eerste instantie niet moet zeuren over 1 uur reistijd heen en ook weer terug en in een later stadium niet moet zeuren over anderhalf uur reizen heen en ook weer terug. Die eis is niet altijd realistisch, is mijn conclusie. Veel werkgevers betalen reiskosten, maar soms wel met een grens. Ik vind het niet de bedoeling dat je er zwaar op moet toeleggen om ergens ver van huis te 'mogen' werken. 88 euro bruto verdienen en een kwart weer inleveren, als een bedrijf niets vergoedt, is wel een hele grote aderlating. Zo ben ik ook een vacature van de gemeente Amsterdam tegengekomen. Een flutvergoeding! Naar mijn idee met de achterliggende gedachte dat eigen inwoners daardoor meer kans krijgen. En stel dat ik een baan in, noem eens wat, Amersfoort zou accepteren, is een werkgever dan echt bereid de reiskosten volledig te vergoeden? Een retour kost € 28,40. Met 20 procent korting € 22,80 en met 40 procent € 17,00.

Het is overigens niet mijn bedoeling dit draadje op mij te betrekken. Bovenstaande is als voorbeeld bedoeld.

Katniss

Volgens mij krijgt je vriend ww gebaseerd op het loon waarmee hij werkloos werd. Anders is het wel erg ontmoedigend om tijdelijke banen aan te nemen.

Kaasskopje

"Naar mijn idee met de achterliggende gedachte dat eigen inwoners daardoor meer kans krijgen."
Nee hoor, heeft met kostenbeperking te maken. Gemeenten (en andere overheden) worden namelijk geacht een sober beleid te hanteren. "ze verdienen hartstikke veel die ambtenaren, dat kan best wat minder". Misschien heb je dat zelf ook wel eens geroepen. Dat soort uitspraken doet het ook altijd goed in verkiezingstijd en als er bezuinigd moet worden. Gevolg is dus dat er vaak maar een beperkt aantal km's wordt vergoed, en dan nog maar een beperkte tijd. In die tussentijd zou je dan kunnen gaan verhuizen.
Is voor een deel van de mensen natuurlijk heel zuur. Maar ja: als gemeenten nu gaan roepen dat ze meer budget willen hebben voor al het heen en weer reizen van ambtenaren, dan wordt dat door de gemiddelde Nederlander ook niet op prijs gesteld.

geen keus

Kaaskopje, je krijgt ww naar je laatst verdiende loon. De situatie die Kitness beschrijft klopt dus. Dat is inderdaad weinig bemoedigend in het geval een tijdelijke baan je 500 euro minder oplevert.
Maar daar ligt de kwestie. Het antwoord op jouw vraag is volledig afhankelijk van de inkomensgroep waar het over gaat. Het UWV vindt dat je best een uur, of zelfs 3 uur kunt reizen. Anderen menen dat je maar wat harder moet fietsen.
Het is allemaal leuk gezegd, maar het hangt ervan af wat je gaat verdienen.
Als je van het ene minimumloon naar het andere gaat, dan is het maar de vraag of je je het kan veroorloven om een eind te reizen, op rare uren te werken, flexibel te zijn. Als je al weinig hebt, slecht kunt rondkomen en (ander) werk je alleen maar meer kost, dan moet je het niet doen.
Maar als er 500 euro onder jouw laatst verdiende loon nog een gewoon salaris te verdienen is, dan kun je wat meer kiezen. Als zou ik in het geval van de vriend van Kitness eerst zorgen voor een bijpassende leefstijl: goedkoper wonen bijvoorbeeld.

Wat ik ooit geweigerd heb

In de kerstperiode voor minder dan het minimumloon mobieltjes in elkaar zetten. Was ook maar voor twee weken. Dat vond ik te ver gaan.
Verder alles aangepakt. Met universitaire opleiding ook productiewerk gedaan (accuut ingevallen toen de vaste ploeg Nederland-Portugal wilde gaan kijken), wasserij, etc. etc. Was vanuit de WAO. Later kon ik een opleiding doen, kreeg een onvergoede stageplaats (weet niet meer hoe het zat met de reiskosten, was 35 km., maar wel één uur reizen met openbaar vervoer), leverde me uiteindelijk een baantje op, toen nog een passende opleiding en sindsdien heb ik werk, bijna altijd fulltime, HBO-niveau, leuk werk, wel altijd tijdelijke kontrakten, en het perspectief is niet best.
Maar ik ben er trots op dat ik het zo gered heb. Het belangrijkste is: in beweging blijven.
Projetbasis en 500 euro minder verdienen, het ligt een beetje aan het salaris, als dat onder het minimum kont wordt het een probleem. Voor de WW telt ook wat je maanden daarvoor verdiend hebt, dus niet alleen die vier maanden.
Ik denk dat ik het zou doen als het werk in mijn lijn zou liggen. Onder het motto: je weet maar nooit. Het is gemakkelijker solliciteren vanuit een positie waarin je werk hebt, dan wanneer je geen werk hebt.

Tsjor

Vacatures

Oh ja, er zijn op dit moment genoeg 'vacatures' waarvan ik denk: dat is geen werk. Post bezorgen bij een of ander bedrijf bijvoorbeeld, waar je stukloon betaald krijgt. Volgens de mevrouw die daarover ging moest ik het beschouwen als naar de fitness gaan, alleen kreeg je er dan voor betaald. Dat is geen werk, het spijt me, maar ik wil zelf kunnen bepalen of ik naar de fitness ga.
In de branche waarin ik nu werk wordt veel werk aangeboden, waarbij men een VAR-verklaring vraagt. Dan ben je eigenlijk een soort zelfstandige, een soort onderaannemer. Als ik zelfstandige wil worden ga ik dat eerst zelf beslissen.
Maar wie weet, als het echt zou moeten, onder druk wordt alles soepel.

Tsjor

Miriam

Nee ik bedoel dat je ww gebaseerd blíjft op het inkomen waaruit je werkloos bent geraakt. Verdiende je dus oorspronkelijk 1000 euro per maand, maar vervolgens 800 euro in een korte tijdelijke baan, dan blijft je ww gebaseerd op die 1000 euro.

Verder ben ik het met je eens.

Tijdelijk werk

Je houdt bij tijdelijk werk 26 weken je 'oude' ww-rechten. In het geval dat ik schetste is dat 8 maanden dus dan krijg je ww op basis van je nieuwe salaris. Ik weet niet precies wat hij verdiende, schat rond de 3800 bruto, en hij komt ook rond met zijn ww dus hij zou het kunnen riskeren. Blijft wel het punt van 1,5 uur enkele reistijd, dus dat hakt in de vrije tijd.

Adinde

Idd een nobele gedachte vanuit een luxe positie. Maar geloof me, als de nood hoog is en bijstand dreigt zal je wel moeten en verdwijnt die nobele gedachte als sneeuw voor de zon

Er is inderdaad een soort garantieregeling in de WW. Zelfs nog iets uitgebreider dan Katniss beschrijft, ook bij werkhervatting van langer dan 26 weken kan het onder omstandigheden zijn dat een nieuw WW recht op een ouder, hoger loon gebaseerd blijft maar de ins en outs weet ik ff niet uit mijn hoofd.

Probleem met de WW is dat een uur werk betekent een uur minder uitkering, dus werk aanvaarden dat minder per uur oplevert dan de WW-uitkering hoog is, is iha onvoordelig (dit itt WAO, waar gewoon gekeken wordt naar hoeveel je feitelijk hebt gevangen).

Groeten,

Temet

Kaaskopje

Kaaskopje: Ik vind je gedachte dat je een ander zijn kansen ontneemt als jij een baan op lager niveau accepteert, wel heel erg nobel. Het klinkt toch een beetje als een heel fatsoenlijk smoesje om geen lager niveau te hoeven accepteren. (Ik zeg dit op vriendelijke en niet aanvallende toon!)

Grappig dat je dat over dat smoesje tegen mij zegt: toen ik in 1993 afstudeerde als tandarts kon ik ook niet meteen een baan vinden en had nog geen geld en durf om een eigen praktijk op te starten. Dus werkte ik 8 maanden lang drie dagen per week als invaller voor vervanging zwangerschapsverlof, maar daarnaast werkte ik tegelijkertijd in een andere praktijk twee dagen per week als tandartsassistente. Dat had voordelen omdat ik daar heel veel kon leren over implantaten en wortelkanaalbehandelingen.
Ik was dus een tandarts die ervoor zorgde dat een assistente geen baan had. Dat bedoelde ik er dus mee.
Maar mocht mijn praktijk niet meer lopen en ik geen inkomsten had, dan zou ik wel bij de Albert Heijn gaan werken.
Maar ik ben natuurlijk al mijn hele leven als zelfstandige werkzaam, behalve dan dat eerste jaar na mijn studie, dus ik denk dat je als zelfstandige eerder vindt dat je je eigen broek moet ophouden dan iemand die gewend is dat zijn baan voor hem geregeld wordt. En dat bedoel ik minder hard dan het er staat.

UWV werkt ook niet mee

Ik ben zelf werkgever en heb 12 man personeel. Een van onze werknemers werkte als oproepkracht soms bij ons maar had ook een andere volledige baan. Daar is zijn contract niet verlengd. Wij hebben werk genoeg en het is een goede werknemer. Hij kan dus direct bij ons aan de slag.
Maar daar komt het probleem.
Bij zijn andere werkgever verdiende hij 20 euro bruto per uur. Bij ons is dat 12 euro bruto per uur. Hij mag 4 uur per week ongestraft bij verdienen. Als hij meer werkt dan die 4 uur wordt er ingehouden op zijn uitkering. Maar dat gebeurt per uur. Dus als hij 20 uur per week werkt, wordt er 20 uur van zijn uitkering gehaald. Per uur is dat een verschil van 8 euro.
Werknemer zegt terecht dat hij dus niet te veel wil werken bij ons want het kost hem alleen maar geld. Het is toch gewoon krom!!
En de werknemer begrijp ik wel hoor, maar niet het UWV.

Het is soms een luxe probleem

Mijn partner heeft vanaf 1 april a.s. geen werk meer. Wel WW, ik geloof voor drie jaar. Het salaris was goed. Nadeel van WW is dat er een maximum dagloon is. Zijn uitkering is daarom minder dan 70% van het laatst verdiende loon. Natuurlijk is het nog steeds niet slecht maar de stap van salaris naar uitkering is best groot.
Stel dat er een nieuwe baankans ligt op een lager niveau dan het vorige werk. Daar hoort uiteraard ook een lager salaris bij. Als hij die baan accepteert, dan verlaagt hij zijn kansen op een baan op het oude niveau enorm. Men zegt altijd dat je beter vanuit werk kunt solliciteren. Maar solliciteren naar een hoger niveau dan waarop je werkt, is heel lastig. Zijn kansen zijn groter als hij vanuit werkeloosheid solliciteert. Een stap terugdoen heeft effect voor de lange termijn. En dat scheelt in de toekomst inkomen èn werkplezier.

Ik snap dat dit voor mensen met een laag inkomen een luxe probleem is. Als het niet anders kan, zal hij zeker ander werk aanpakken. Maar de eerste tijd (1 jaar?) zal zijn doel zijn op zijn eigen niveau werk te vinden.

Tante Tiny

Ik vind zeker dat je een jaar mag nemen om een baan op gewenst niveau te vinden. Daar heb je immers ook al die jaren premie voor betaald. Ik denk alleen wel dat solliciteren vanuit een evt lagere baan beter is dan vanuit werkeloosheid. Dat gaat op een gegeven moment tegen je werken. Dan denkt men dat je al te lang uit het arbeidsproces bent en wordt je ook niet snel aangenomen.

Het is en blijft een lastig dilemma als je in die situatie zit.

Situatie

Het hangt helemaal van de situatie af. De WW is er juist deels voor om rustig op zoek te gaan naar een passende baan. Naar mate je WW periode ten einde komt is de situatie anders. Dan neem je op een bepaald moment elke baan aan. Zolang je echter nog in de WW zit en zeker in de eerste periode kan het ook zeer lonend zijn om wat langer te zoeken en dan uiteindelijk een passende baan te vinden met een hoger salaris. Ik zou zeker die eerste periode kritisch zijn. Maar goed die WW is op een gegeven moment afgelopen en dan is het inderdaad alles aannemen wat je kan krijgen.

werkgever

Je kan UWV daar niet de schuld van geven, het is een weeffout in de WW. Het aantal uren dat je ander werk aanvaardt ben je niet langer werkloos (want je hebt werk) en dat gaat dan van je recht op WW af, want die keert immers alleen uit als je werkloos bent. Er zit een logica in, maar het zou voor iedereen stukken beter zijn als er niet per uur werd verrekend, maar gewoon inkomsten werden verrekend (bijvoorbeeld: 80% van wat je elders verdient wordt gekort). Zo gaat dat in de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen ook (al zijn daar weer andere voetangels en klemmen) en dat zou bij de WW een heleboel gelazer schelen. Want dit stimuleert mensen met een hoge uitkering allerminst om deeltijdwerk elders te aanvaarden en dat kost de uitkeringskas per saldo meeer, lijkt me.

Het geeft ook enorme problemen voor beginnende zelfstandigen, die veel niet-renderende uren draaien. Ook enorm gemier, waar dan weer lapmiddelen voor moeten worden bedacht.

Groeten,

Temet

Temet

Het stomme is dat werknemer best graag wil werken, want nu zit hij zich thuis te vervelen. Maar omdat hij inderdaad op uren wordt gekort en niet op verdiend loon snijdt het UWV zich zelf in de vingers.
Want hij kan zo iedere maand zeker 800 euro bij verdienen. Als dat gewoon van zijn uitkering afgaat heeft hij daar geen problemen mee.
Maar nu wel dus. En dat begrijp ik van zijn kant zeker!
Dus als het UWV deze regels zou versoepelen zou er meer gewerkt worden door mensen die een uitkering krijgen...

Wat ik zelf ook niet

zo sympathiek vond en vind is dat als je ander werk vindt, maar voor minder uren dan de baan ervoor, je niet voor dat urenverlies gecompenseerd wordt. Ik had bij de eerdere werkgever 32 uur, bij de volgende werkgever zou ik gemiddeld 30 uur werken, maar de ene keer kon dat 27 uur zijn en de volgende keer 33 uur. Over een maand al met al toch 8 of 9 uur inkomstenverlies, maar dat wordt niet aangevuld.

Als ik de reacties zo lees, is iedereen het er over eens dat je wel even de tijd mag nemen om toch een geschikte baan te vinden.

Ik denk wel dat het verstandig is om niet té lang te wachten met het accepteren van een iets aangepast beeld van 'passend werk'. Na een jaar werkloosheid ben je minder interessant voor werkgevers. Zo is dat nu eenmaal.

Adinde

Maar ik ben natuurlijk al mijn hele leven als zelfstandige werkzaam, behalve dan dat eerste jaar na mijn studie, dus ik denk dat je als zelfstandige eerder vindt dat je je eigen broek moet ophouden dan iemand die gewend is dat zijn baan voor hem geregeld wordt. En dat bedoel ik minder hard dan het er staat.===

Ik zei niet voor niets dat ik het niet aanvallend bedoelde. Ik weet niets van je af tenslotte. Ik geloof direct dat je als zelfstandige graag je eigen boontjes wilt blíjven doppen, maar je insteek dat daartegenover staat dat iemand die niet zelfstandig is verlangt dat er een baan voor hem geregeld wordt, vind ik dan weer een wat ongezellige uitspraak. Ook al zeg je dat je het minder hard bedoelt dan het er staat. Ook als niet zelfstandige is je eerste streven uiteráárd dat je je eigen broek op kunt houden, maar het is wel een geruststellend idee dat je niet meteen in een gat valt als je tijdelijk geen inkomsten uit werk meer ontvangt. Als een zelfstandige vanwege gebrek aan succes moet stoppen en niet direct andere inkomsten kan aanboren, zal diegene toch ook naar de sociale dienst moeten.

Werkgever

Temet bedoelt nu juist dat de UWV de regels niet maakt en dus ook niet kan aanpassen. UWV voert wetgeving uit. Wie meent dat dat anders moet, moet dat aan de politiek voorleggen.
Overigens zit er volgens mij wel logica achter dat urenbeginsel. Want hoe je het ook wendt of keert, als je een uur werkt voor een half salaris, dan ben je dat uur niet beschikbaar voor een heel salaris.
Bovendien zou het gek zijn dat die persoon bij jou werkt voor 12 euro per uur en dat per uur krijg aangevuld naar (een percentage van) 20 euro per uur. Wat is dan nog een stimulans voor werkgevers om een normaal salaris te betalen?

Tante Tiny (en meer)

Vanuit mijn professie ben ik het niet met je eens. Wij (mijn team en ik) vinden het juist positief als iemand actief is gebleven maar dan op een operationeel niveau. De meesten leren daar juist ook van. De zogenaamde bankzitters komen in deze tijd toch wat lethargisch over als ze een poos thuis zitten zonder iets te doen. Vanaf een bepaald niveau verwacht je toch een bepaalde mate van initiatief en creativiteit.
Het enige nadeel wat ik kan bedenken is dat als je fulltime werkt je minder tijd hebt om te solliciteren maar ook daar moet een mouw aan te passen zijn.

In topic: fysieke beperkingen zou ik in acht nemen. Afstand vind ik een minder zwaartillend bezwaar tenzij je echt vastloopt met kleine kinderen of je zelf zoveel op de reiskosten moet toeleggen dat je veel te weinig overhoudt. Onder niveau vind ik per functie verschillen, ik zou wel solliciteren naar recruiter bv, nu ben ik manager. Maar er zijn vast voorbeelden waar dat lastiger is.
Eigenlijk vind ik het dus moeilijk er iets in zijn algemeenheid van te zeggen.
Wat ik wel zou adviseren is om soms een sollicitatie voor een bepaalde functie te gebruiken om in beeld te komen bij een bedrijf. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt.

Initiatief en creativiteit kan ook zonder werk

Mijn partner heeft allerlei creatieve plannen over hoe hij zijn tijd gaat besteden. Allemaal bedoeld om werk te vinden via netwerken, nieuwe mensen leren kennen, meelopen in een voor hem nieuwe branche, etc.
Heel actief en initiatiefrijk dus. Daar gaat hij meer van leren dan een tijdje een baan op operationeel niveau. Als hij die baan al zou kunnen vinden. Zo happig is men niet op overgekwalificeerde 50-plussers.

solliciteren

solliciteren kost ook veel meer tijd op een hoger niveau dan op een lager niveau. Voor laaggeschoolde baantjes stuur je een CV in of ga je via een uitzendbureau aan het werk. Veel winkels ed. hangen vaak posters op als ze personeel zoeken en dan kan je gewoon naar binnen lopen. De banen waarop ik solliciteer moet je meestal pagina's aan formulieren invullen en in mijn specifieke branch heb je dan ook nog ellenlange motivatie brieven. In elk geval ben je aan sollicitaties op 'niveau' vaak zeker een dag kwijt per sollicitatie als je het goed wil doen. Ik zou zeker niet gelijk aan de slag gaan als productie medewerker voor 40 uur of iets dergelijks en dan die sollicitaties maar 's avonds of in het weekend doen. Als het moet dan moet het maar zeker in het begin zou ik graag de tijd willen hebben om te solliciteren. Mocht het nou niks opleveren dan natuurlijk wel iets aannemen want uiteindelijk moet er gewoon brood op de plank komen maar ik zou in de beginfase van de WW rustig de tijd willen nemen om aan een passende baan te komen.

Kaaskopje (en Adinde)

Je krijgt wel compensatie als je meer dan 5 uur gemiddeld per week omlaag gaat.

On topic: ik zou nooit schoonmaakwerk doen.

Momenteel doe ik productiewerk maar is het mij net iets te zwaar. Constant ben je bezig een bepaalde norm te halen en dat wordt mij wel wat te veel. Op mijn werk hiervoor hoorde ik tot de allersnelsten, hier hoor ik bij de onderkant van de mensen die mochten blijven Er waren er dus gelukkig nog heel wat slechter dan ik.

Adinde: je hebt geen idee hoeveel HBO'ers op mijn werk rondlopen