Wajong, is dat 'gepamper'? hoe gaan andere landen met die groep om?

Tuinbouw

Is niet echt een goed voorbeeld i.c.m. Wajong. Zij moeten het hebben van gezonde, fitte krachten die hard willen werken voor weinig. Die zitten in de WW en niet in de Wajong. Maar helaas zijn de proeven om deze groep in deze sector aan de slag te krijgen gedoemd te mislukken.

Misschien een stomme vraag.

"Ov rijdt niet op dat tijdstip: vroeg beginnen. Ov komt niet in de buurt en je fiets mag niet mee in de bus. Doordat ze al langere tijd in een uitkerinssituatie zitten is er ook geen geld voor een auto. "

Hoe doen de Poolse werknemers dat dan? Die wonen ook niet in de buurt.

Ik kan me voorstellen dat er een pension of zo iets voor die groep geregeld is, dat kan voor de werkelozen dan toch ook?

Tuinbouw

Hoi
De Polen (en andere buitenlandse werknemers) hebben vaak wel een auto. Verder wonen ze vaak met meerdere, alleenstaande, collega's in een huis en woont hun gezin nog nog in hun thuisland.
Verder heb je nog de zgn. "Polenhotels":
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/Nieuws/article/detail/1833963/2011/02/12/Snel-groeiende-trend-het-Polenhotel.dhtml?utm_source=scherm1&utm_medium=button&utm_campaign=Cookiecheck
Verder zijn zij over het algemeen blij dat ze mogen werken en geld naar huis kunnen sturen en zeuren ze niet over arbeidsomstandigheden, vakantiedagen, gaan ook werken als ze niet helemaal fit zijn, etc.

Eisen bij stellen?

"Is niet echt een goed voorbeeld i.c.m. Wajong. Zij moeten het hebben van gezonde, fitte krachten die hard willen werken voor weinig. Die zitten in de WW en niet in de Wajong."

Misschien heb je gelijk. Maar toch, het steekt me dat niet eens de moeite wordt genomen om daar te solliciteren. Dan heb je toch niet alle mogelijkheden om aan werk te komen geprobeerd.

Bovendien lijkt het me prima werk voor jongeren die geestelijk wat achter zijn, maar wel fit.

En dat ze keihard moeten kunnen werken, voor weinig? Misschien wordt het tijd dat ook de tuinbouwers hun eisen bij stellen.

De tuinbouw is prima voor een bepaalde categorie wajongers, en een bepaalde categorie wajongers is prima voor de tuinbouw.. denk ik.

Pension.

"mDe Polen (en andere buitenlandse werknemers) hebben vaak wel een auto. Verder wonen ze vaak met meerdere, alleenstaande, collega\'s in een huis en woont hun gezin nog nog in hun thuisland.

Verder heb je nog de zgn. "Polenhotels": "

Dan zouden de Nederlanders doordeweeks ook in zo'n pension kunnen, als ze te ver weg wonen?

Polen

Ik woon in een landbouwgebied en weet dat Polen veel onderling contact hebben met elkaar en daardoor ook makkelijker kunnen carpoolen. Ook wonen ze vaak *al dan niet legaal* met meerderen in een huis waardoor ze de kosten kunnen drukken van huur en andere vaste lasten.

Wajong is niet alleen pamperen met een uitkering

Wajong wordt teveel gezien als uitkering.

Maar Wajong is bedoeld om mensen met een arbeidsbeperking aan het werk te krijgen d.m.v. ondersteuning door een jobcoach, reïntegratiebureau of het UWV Werkbedrijf. Er is een (bindend!) participatieplan opgesteld met de Wajonger en de bedoeling is dat er gereïntegreerd gaat worden op de werkvloer of eventueel eerst een opleiding.

Pas als dat niet lukt, echt niet lukt, is er sprake van een uitkering. Om precies te zijn 75% van het minimum. En dat de rest van je leven. Hoezo, pamperen?

Fred, pension of zo

"Ik kan me voorstellen dat er een pension of zo iets voor die groep geregeld is, dat kan voor de werkelozen dan toch ook?"

Ja, hoor. Met gemak.

Liefst met wat toezicht/begeleiding als het om arbeidsgehandicapten gaat met een psychische stoornis.
Of goede woonaanpassingen (lift/traplift, aangepast sanitair e.d.) bij fysiek gehandicapten.

Goed geregeld vervoer, want niet iedereen kan autorijden of zelfstandig met het OV.

Ik denk graag ook in mogelijkheden! De praktijk is helaas anders.

Fred

Misschien is het toch een goed idee om je eens te verdiepen in wat een Wajonger precies is. Natuurlijk zal een aantal van hen in staat zijn om in de tuinbouw aan het werk te gaan, maar het gaat ook om mensen met gedragsproblemen of fysieke gezondheidsproblemen. Je kunt een jongere met zware reuma niet met een knipschaar bij tomaten zetten als die handeling pijnlijk is. In een rolstoel onkruid wieden in keurig bezaaide paadjes, wordt 'm ook niet echt. Iemand die bij het minste geringste huisontstekingen krijgt, is dat verstandig? Iemand die met moeite de komkommers kan onderscheiden van de plant. Iemand die geen kracht in de armen heeft. Iemand die helemaal van slag raakt, omdat de omgeving te druk is. Ik noem maar een paar voorbeelden van situaties die je onder Wajongers aan kunt treffen. Die mensen willen vaak echt wel werken, maar dan wel waar ze in staat zijn om te werken en het werktempo niet te hoog voor ze ligt als dat een probleem is.
Mijn ervaring met de sociale werkvoorziening is, dat daar ook voor die doelgroep werk te vinden was. Ik had een collega in een rolstoel, met handen die ze met moeite op de toetsen van een typemachine kon krijgen, maar ze deed dat wel. Zo'n meisje kan niet in een kas werken. De vraag is of daar binnen de sociale werkvoorziening nu nog wel werk voor is. Ik ben niet goed meer op de hoogte, maar ik betwijfel het eigenlijk. De administraties worden zo klein mogelijk gehouden en experimenten met 'wat voor werk kunnen we eens verzinnen om die jongeren van de straat te houden?' zijn te duur geworden. Daarnaast worden sociale werkvoorzieningen tegenwoordig door gemeentes 'misbruikt' om gewone werklozen aan het werk te krijgen. Iemand van 60 die zelf geen baan meer kan vinden moet zich bij de sociale werkvoorziening melden voor bijvoorbeeld een baan als postbezorger. Mijn zeer persoonlijke mening is dat de sociale werkvoorziening niet is uitgevonden om de 'normale' werkloze aan het werk te helpen. Reïntegratiebedrijven wel, maar die gaan failliet. Waar zit 'm dat in? Voor een deel dénk ik omdat de overheid (ook plaatselijke overheden) de rekening van reïntegratie niet meer wil betalen. Ik heb dat helaas ook zelf ondervonden op latere leeftijd. Vroeger was wat dat betreft veel meer mogelijk. Daar heb ik 14 jaar geleden van mee mogen profiteren in de vorm van een hele leuke opleiding. Maar zoals gezegd: dat is nu te duur geworden.
Kortom: het draait allemaal om geld.

Weinig dwingends

"Maar Wajong is bedoeld om mensen met een arbeidsbeperking aan het werk te krijgen d.m.v. ondersteuning door een jobcoach, reïntegratiebureau of het UWV Werkbedrijf. Er is een (bindend!) participatieplan opgesteld met de Wajonger en de bedoeling is dat er gereïntegreerd gaat worden op de werkvloer of eventueel eerst een opleiding.

Pas als dat niet lukt, echt niet lukt, is er sprake van een uitkering. Om precies te zijn 75% van het minimum. En dat de rest van je leven. Hoezo, pamperen?"

Dat is hoe het bedoeld is. Maar om mij heen, (en ik kan het fout hebben) zie ik veel Wajongers die aardig met rust worden gelaten door het UWV.

Eens in het jaar een gesprekje hoe het gaat. Er is weinig dwingends aan. Hie anders dan bijvoorbeeld de Bijstand waar je niks mag en alles moet om maar beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt.

Wel ondernemen die wajongers zélf van alles om aan het werk te komen.

Poolse paprikaplukkers

Ik heb laatst een documentaire gezien over engelse werklozen die boos waren op de polen die in de tuinbouw werkten. De engelsen dachten dat de polen onder de prijs werkten en dat dat de reden was van de werkloosheid van de engelsen. De engelsen mochten bij een tuinder komen werken die ook polen in dienst had. De polen werkten heel hard (kregen minimumloon omdat het moet van de wet en kregen per kilo betaald), de engelsen werkten langzaam, klaagden en wilden vaak pauze. Aan het eind van de dag hadden de engelsen zo weinig kilo's geplukt dat de tuinder hun verdiensten aan moest vullen tot het minimumloon. De polen hadden hun minimumloon in kilo's ruimschoots verdiend en kregen dus een toeslag per extra geplukte kilo waardoor hun salaris hoger lag. De engelsen snapten ineens waarom de tuinder liever poolse werknemers wilde.

skik

Praktisch

Terug naar berichtenoverzicht Terug naar het bericht

Het bericht waarop u gaat reageren:
"

Ja, hoor. Met gemak.

Liefst met wat toezicht/begeleiding als het om arbeidsgehandicapten gaat met een psychische stoornis.

Of goede woonaanpassingen (lift/traplift, aangepast sanitair e.d.) bij fysiek gehandicapten."

Je hebt gelijk, praktisch is het waarschijnlijk niet haalbaar.

Toch steekt het dat aan de ene kant mensen als niet geschikt voor de arbeidsmarkt worden verklaard, en onderhouden worden door de staat, terwijl aan de andere kant bussen met buitenlanders in worden gevoerd voor banen waarvoor ze geen Nederlanders kunnen vinden.

Dat zul je de gemiddelde teleggaaf en elsevierlezer nooit kunnen verkopen, vrees ik.

Misschien moeten we toch anders denken. Hoe kunnen we wonen en werken slim combineren, zodat ook het potentieel van deze groep niet wordt weggegooid. Begeleid woon projecten dicht bij het Westland plaatsen? Zodat pensions niet nodig zijn?

Houd ze van de straat...

"Misschien is het toch een goed idee om je eens te verdiepen in wat een Wajonger precies is. Natuurlijk zal een aantal van hen in staat zijn om in de tuinbouw aan het werk te gaan, maar het gaat ook om mensen met gedragsproblemen of fysieke gezondheidsproblemen."

Ik heb het dan ook over een beperkte groep, niet over alle wajongers. Voor een deel is inderdaad lastig werk te vinden in de kassen.

Maar ook voor de doelgroep die overblijft denk ik dat er nog wel werk te vinden is. De hoogbegaafde autist, die niet aangenomen wordt omdat hij wat vreemd praat, de programmeur in een rolstoel.

Hebben die mensen echt dure 'van de straat houd projecten' nodig? Ik denk dat er echt wel bruikbaar talent is.

Zou er voor die mensen geen 'pool' gemaakt kunnen worden, zodat ze ingezet kunnen worden voor allerlei losse klussen? Een website maken voor de gemeente, of een rapport schrijven, dat zouden ze prima kunnen doen. En dat lijkt me niet extra te kosten.

Daarnaast er is een groep zoals dat meisje in een rolstoel, of mensen die weinig energie hebben, of wisselend belastbaar zijn.

Dan denk ik ook, hoe ver wil je gaan in je streven om iedereen aan het werk te krijgen? Soms wil het gewoon niet. Die mensen zou ik de ruimte willen geven om hun eigen leven te leiden zoals zijn dat willen. Met hun ziekte omgaan is al werk genoeg voor die groep.

Pechvogels en geluksvogels.

"Er zijn twee manieren om de winst op te krikken: productie verhogen (werknemers moeten meer uren maken voor hetzelfde geld), of loonkosten verlagen. Werkgevers snijden graag aan beide kanten tegelijk.

Daaruit ontstaat vanzelf een groep die het tempo niet kan bijhouden, of voor wie aan het werk gaan te duur wordt (laag salaris, maar wel vervoerskosten moeten maken).

Bovendien zijn het de werkgevers die de wajongers een plaats op de arbeidsmarkt onmogelijk maken, door te weinig stageplaatsen voor ze te hebben (die willen we niet). "

Dus.. zou een elsevier lezer het als gegeven moeten accepteren dat een X procent mensen niet aan het werk komt. Dat is gewoon hoe de vrije markt, (oh die geweldige vrije mark!)t in elkaar zit.

Dat accepteren dat doen ze echter niet. Ze vinden het nog steeds van de gekke 'dat zoveel procent van de jongeren ziek, zwak en misselijk zou zijn'.

Waarom accepteren ze dat niet? Het is toch de consequentie van de wereld zoals zij m zo graag zien?

Of accepteren ze niet dat de Wajongers heel soms, naast hun water en brood, óok een glaasje ranja kunnen betalen?

Zouden ze het liefst willen dat het ook voor de Wajomgers alléén maar water en brood was zoals nu voor de bijstand het geval is? Om ze te straffen voor hun pechvogel-zijn?

Soms denk ik dat de Elesevier geluksvogels op een voetstuk zet. Mensen met een gunstige geest, lichaam, geschiedenis of achtergrond, die hebben niet voor niks mazzel gehad, die zijn beter als de rest.

En de pechvogels, die ademen de lucht maar in van de geweldige geluksvogels. Dus die moeten hun plek kennen.

Word hier een beetje cynisch van.

"Het zou misschien wat zijn om werkgeverslasten (belasting) direct te verbinden aan het aantal uitkeringen in het bedieningsgebied. Dan kunnen werkgevers in de kosten snijden, door uitkeringstrekkers uit dat gebied aan te nemen (de premies gaan omlaag)."

Goed idee!

Knop om zettten

"De polen hadden hun minimumloon in kilo\'s ruimschoots verdiend en kregen dus een toeslag per extra geplukte kilo waardoor hun salaris hoger lag. De engelsen snapten ineens waarom de tuinder liever poolse werknemers wilde. "

Misschien moeten de Engelsen hun knop óok om zetten? Niet zeuren, maar plukken?

Werkervaring

Ja, die moeten de knop omzetten. Werkervaring heet dat.
Wat dat betreft zijn dit soort vergelijkingen een beetje oneerlijk. In een dagje doe je het niet zo handig. Wie een week ervaring heeft, gaat het makkelijker af en na een tijdje zullen de besten inderdaad bijverdienen.
Daar hoef je geen Pool voor te zijn.
Bovendien hoef je geen Engelsman (of Nederlander) te zijn om op de eerste werkdag er een beetje een (zeur)potje van te maken. Groot voordeel van Polen voor de werkgever: je verstaat dat gezeur niet, dus merk je het minder.
Groet,
Miriam Lavell

Fred

"Eens in het jaar een gesprekje hoe het gaat. Er is weinig dwingends aan. Hie anders dan bijvoorbeeld de Bijstand waar je niks mag en alles moet om maar beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt. "

Dat is maar de vraag. Ook bij de bijstand worden mensen soms lang met rust gelaten. In Amsterdam is dat nu mooi te zien. We hebben een tijd geleden een "iedereen moet meedoen" periode gehad waarbij iedereen achter de vodden werd gezeten. Soms levert dat op de korte termijn een besparing in uitkering op, maar dan vooral omdat mensen die niet meewerken een sanctie aan hun broek krijgen. Aan het werk komen ze er niet van.

Inmiddels hebben de bezuinigingen toegeslagen en nu focust men in Amsterdam met de reïntegratie-inspanningen vooral op mensen die ook daadwerkelijk een reële kans maken om aan de slag te komen. Dan leveren je inspanningen nog wat concreets op, namelijk. Functioneel analfabete 55-jarige ex-schoonmakers van buitenlandse afkomst met forse psychische klachten en een WAO-verleden van 15 jaar worden in dat geval bijvoorbeeld met rust gelaten. Want die kunnen in theorie best werken (daarom is hun WAO ook ingetrokken) maar in de praktijk zit niemand op ze te wachten.

Kortom: hoe de begeleiding naar werk in de praktijk uitpakt verschilt van geval tot geval - of je nou te maken hebt met UWV of soc. dienst. Behalve afstand tot de arbeidsmarkt zullen ook de omvang van de beschikbare potjes en de persoonlijke hobbies en stokpaardjes van de verantwoordelijken hier vermoedelijk een grote rol in spelen.

Groeten,

Temet

Werkplicht

soms denk ik wel eens: eigenlijk zou iedereen een werkplicht moeten hebben, niet perse fulltime, maar gewoon als dagelijkse routine...

mensen met een dusdanige beperking dat ze écht niet kunnen vallen dan in een WAO/WIA, de anderen werken voor wat ze kunnen en worden aangevuld...

Als ik naar mezelf kijk: ik ben momenteel voor 80-100% afgekeurd en werk nog maar 2 halve dagen in de week (sinds januari jl)

Op zich hoef ik van het UWV niet meer te werken, maar ik vind het gewoon fijn om toch een stukje van mijn leven buitenhuis door te brengen met de nodige contacten, samenwerking enz.. wat anders dan alleen die geraniums..☺☺

Kijk ik naar een neef van mij die ernstig spastisch is: die kreeg al jong een Wajong, op een gegeven moment zelfs naast zijn studiebeurs, hij was een van de ´rijkste´ studenten..

Aan verstand ontbreekt het hem niet, hij heeft flink gestudeerd maar is nooit aan een betaalde baan gekomen en, zover ik weet, trekt nog steeds dezelfde Wajong..

Of dat niet aan het werk komen aan hemzelf ligt of aan de werkgevers, ik weet het niet, ik denk dat bij hem een stimulans wel goed was geweest (of zou zijn)

In zijn geval was die Wajong wel degelijk een pamperende uitkering (mn in zijn studietijd) wat volgens mij niet nodig was geweest, misschien een kleine aanvulling voor aanpassingen aan de woning)

De WAO/WIA is inmiddels echt wel zo dat je niet gemakkelijk afgekeurd wordt, dus over het algemeen is het nu echt wel zo dat mensen die deze uitkering hebben ook wel degelijk daar recht op hebben...er zullen misschien nog wat ´oudgediende slimmeriken´ inzitten maar ik schat dat de grote meerderheid gewoon echt niet in staat is tot betaalde arbeid.

Vergelijking.

"Wat dat betreft zijn dit soort vergelijkingen een beetje oneerlijk. In een dagje doe je het niet zo handig. Wie een week ervaring heeft, gaat het makkelijker af en na een tijdje zullen de besten inderdaad bijverdienen. "

Ja oneerlijk is het zeker. De Polen zijn natuurlijk geen doorsnee van de bevolking.

Alleen de fitte en werkwillige exemplaren verlaten huis er haard om ver weg snel veel te verdienen. Er zijn vast ook Poolse werkzoekenden die energie kwijt zijn aan sociale problemen of gezondheidsissues, maar die komen niet naar Nederland.

Verder heb ik het idee (kan het fout hebben) dat de Polen die naar NL komen niet de mensen zijn die het van simpel werk moeten hebben. Vaak is het plukwerk maar een middel, om een ander doel te bereiken, studeren, of een eigen zaak.

Ik denk dus dat veel Polen onder hun niveau werken, en daarom wellicht sneller en efficiënter werken dan iemand die het plukwerk intellectueel net aan kan.

Idealiter zouden we het dit werk reserveren voor mensen die het vooral van de praktijk moeten hebben, maar in realiteit wordt het gebruikt door middelbaar en hoger opgeleide mensen die het slechts als tussenstap zien.

Willekeur

"Kortom: hoe de begeleiding naar werk in de praktijk uitpakt verschilt van geval tot geval - of je nou te maken hebt met UWV of soc. dienst. Behalve afstand tot de arbeidsmarkt zullen ook de omvang van de beschikbare potjes en de persoonlijke hobbies en stokpaardjes van de verantwoordelijken hier vermoedelijk een grote rol in spelen. "

Dan is het dus een beetje willekeur. Soms stok achter de deur, maar soms ook pamper.

Voor de duidelijkheid: Ik reageerde op iemand die zei dat Wajong géén pamper uitkering was.

Werkplicht

"soms denk ik wel eens: eigenlijk zou iedereen een werkplicht moeten hebben, niet perse fulltime, maar gewoon als dagelijkse routine... "

2 a 3 dagen per week klussen doen, die bij je niveau en ervaring passen. Ja dat lijkt me ook een goed idee. Al was het maar omdat je je dan niet schuldig hoeft te voelen tegenover de zuurverdieners, ook jij moet vroeg op om je steentje bij te dragen.

Moet je wel ondersteund worden bij het vinden van klussen. De werkgevers zijn nog steeds onwillig

Baumol

Gonnie:
"Ik denk dat dat hier ook zo zou zijn. Als arbeid niet zo duur is, dan zou het veel aantrekkelijker zijn om mensen aan te nemen. Het is niet voor niets dat al het arbeidsintensieve werk allang verplaatst is naar landen waar het goedkoper kan. Maar goed, dan wordt het een hele andere discussie."
Zoals gezegd, dit is juist de kern van het probleem, en het is een direct gevolg van onze welvaart.
Voor de achtergrond verwijs ik je naar de wet van Baumol: http://nl.wikipedia.org/wiki/Wet_van_Baumol of (de betere engelse versie) http://en.wikipedia.org/wiki/Baumol%27s_cost_disease
Welvaart maakt arbeid per definitie duur. Een fabrieksarbeider is immers waanzinnig productief (dat is eigenlijk het wezen van welvaart: veel productie); zijn uurloon is dus navenant hoog. Iedereen die geen fabrieksarbeider is, en dus niet zo productief, kun je op twee manieren belonen: op basis van vergelijkbaar uurloon (dus hoge loonkosten) of op basis van vergelijkbare productie (dus lage loonkosten). het eerste maakt alles wat arbeidsintensief is, loeireteduur, het tweede maakt het onaantrekkelijk om arbeidsintensief werk te doen. En in de praktijk gebeurt allebei een beetje: arbeidsintensief werk is loeireteduur om te laten verrichten en toch nog onaantrekkelijk om te doen want slechtbetaald. De gevolgen zie je niet alleen in de tuinbouw, maar vooral in de zorg, het onderwijs, de persoonlijke dienstverlening (kappers, etc) en in alles wat met onderhoud/reparaties te maken heeft.

Eh mirjam

"Groot voordeel van Polen voor de werkgever: je verstaat dat gezeur niet, dus merk je het minder."

Die polen spraken prima engels. De toppaprikaplukker was opgeleid als ingenieur.

skik

Lol!

Kan best Skik, maar de werkgever spreekt geen Pools!
Groet,
Miriam Lavell

Wajong is gekoppeld aan begeleiding naar werk. niet slim.

In het draadje hieronder las ik dat Wajong gekoppeld is aan recht op begeleiding naar werk.

Dat helpt ook niet mee het aantal Wajongers te verminderen.

Ouders en leraren van zorgenkinderen, die vermoeden dat het kind qua werk wel een steuntje in de rug kan gebruiken zullen nu ook naar het UWV stappen.

Die groep krijgt dan ook Wajong, terwijl het die groep niet eens om een uitkering te doen was..

Dat kunnen ze beter los koppelen denk ik.

Huh?

Fred, ik snap je probleem niet.

"In het draadje hieronder las ik dat Wajong gekoppeld is aan recht op begeleiding naar werk. Dat helpt ook niet mee het aantal Wajongers te verminderen. Ouders en leraren van zorgenkinderen, die vermoeden dat het kind qua werk wel een steuntje in de rug kan gebruiken zullen nu ook naar het UWV stappen. Die groep krijgt dan ook Wajong, terwijl het die groep niet eens om een uitkering te doen was. Dat kunnen ze beter los koppelen denk ik."

Ja, wat dacht jij dan?

Wat versta jij überhaupt onder een zorgenkindje? Die zorgenkinderen, die komen echt alleen maar in aanmerking als er daadwerkelijk iets aan de hand is. Bijvoorbeeld autisme in een dusdanige vorm dat je redelijkerwijs niet kan verwachten dat het kind gewoon mee kan draaien. Dat is toch precies een stuk doelgroep? Je doet het nu voorkomen alsof ze een graantje mee komen pikken. Nee, Fred, ook voor hén is die Wajong bedoeld!

En het is niet om een uitkering te doen? Streef jij er dan niet naar dat iedereen in beginsel kan werken NAAR VERMOGEN (sorry voor de hoofdletters, cursief had netter gestaan)? Of moet je automatisch maar meteen in een uitkering als je misschien met wat hulp en een gewillige baas toch nog zelf je brood kan verdelen?

Dat geldt voor iedereen met een arbeidshandicap, dus ook voor zorgenkinderen als ze 18 worden en er redelijkerwijs verwacht kan worden dat ze niet zomaar aan het werk kunnen straks. Waar zie jij het verschil?

Dat in de praktijk (ik weet geen cijfers) de meesten in een uitkering blijven hangen, daar kunnen die arbeidsgehandicapten niks aan doen. Elke persoon die via begeleiding van de Wajong het arbeidsproces in kan stromen is meegenomen toch?

Graantje mee pikken

"Wat versta jij überhaupt onder een zorgenkindje? Die zorgenkinderen, die komen echt alleen maar in aanmerking als er daadwerkelijk iets aan de hand is. Bijvoorbeeld autisme in een dusdanige vorm dat je redelijkerwijs niet kan verwachten dat het kind gewoon mee kan draaien. Dat is toch precies een stuk doelgroep? Je doet het nu voorkomen alsof ze een graantje mee komen pikken. Nee, Fred, ook voor hén is die Wajong bedoeld! "

Ik zeg niet dat ze een graantje mee willen pikken. Integendeel zelfs.

Ik wijs erop dat de wetgeving hen nu in die richting duwt, terwijl het ze helemaal niet te doen was om een graantje mee te pikken.

Sterker nog, ze waren meer geïnteresseerd in leren zélf graan te verbouwen. (begeleiding naar werk dus)

Fred, ik denk dat ik je niet begrijp

Volgens mij is die wajong er ook voor hen, net als voor alle andere arbeidsgehandicapten. Voor iedereen wordt gekeken of ze op een bepaalde manier zelf dat graan kunnen leren verbouwen. In het ene geval is het duidelijk: meteen een uitkering (bijvoorbeeld iemand die zwaar gehandicap is en zich amper bewust van zijn omgeving), in een ander geval niet.

Het komt op mij over, en misschien zie ik dat verkeerd, dat jij denkt dat "zorgenkinderen" via hun ouders de wajong in worden geloodst omdat ze die richting in worden geduwd. Ja, maar dat was toch ook de bedoeling van die hele wajong? Uitkering als het niet kan, en begeleiding als het wel kan? Dus waarom zie jij die zorgenkinderen als aparte groep?

De reden waarom ouders van zorgenkinderen massaal die aanvraag doen is puur praktisch: als ze (wat op zich een nobel streven is) zeggen "probeer het eerst maar zelf en als het niet lukt kan je altijd nog naar de wajong" is het veel lastiger om de aanvraag te doen, vooral omdat dat kind dan meerderjarig is en het zelf moet doen (dit zou mooi aansluiten bij het bewindsdraadje hieronder!).

Concreet: zie jij de zorgenkinderen als aparte groep die bij gebrek aan beter naar de wajong wordt gedwongen? Ik zie ze namelijk als één van de doelgroepen van de wajong.