Vrijdagmiddag borrel, geen behoefte
ik werk sinds dit jaar op de vrijdag. Verder prima, maar op de vrijdag hebben mijn collega's een borrel. Ik ben om 2 uur afgewerkt en de borrel begint rond 2 uur. Ik heb hier echt geen zin in, maar voel me zo verplicht. Nu kun je mooi iedere week mee borrelen zeiden ze. Collega's zijn hier enorm enthousiast over en willen graag met elkaar een wijntje drinken. Op zich vind ik het 1 op 1 of met een klein groepje ook best gezellig, maar niet met een grote groep. Ik ben wat onzeker/verlegen. Maar ik wil ook gewoon weekend, want werk al 4 dagen en heb ook een gezin thuis. Het lastigste is dat ik langs het kantoor moet lopen en dan zeg fijn weekend en dan roepen ze, drink mee even een wijntje. Ik vind dit zo lastig. Wat zouden jullie doen?
Kikki39 schreef op 06-09-2023 om 18:48:
dat gebeurd vaak met studiedagen..Bv Onderzoeken welke rol wie heeft in een team en daar komen vaak veel emoties los, daar moet je dan best wat over jezelf vertellen. Heb ik ook al een hekel aan. Laatste schooldag hebben we een borrel en is vaak iedereen aan het huilen.Er is ook heel veel verloop geweest in het team wat ook veel emoties oplevert. Maar misschien gebeurt dit ook meer in het onderwijs?
Ik werk ook in het onderwijs (middelbaar) en nee, bij ons gaan studiedagen en vergaderingen niet over emoties, rollen etc. maar over dingen die onderwijs betreffen. Huilen in zo’n setting? Nooit. Ik ben leidinggevende en natuurlijk vloeien bij mij op kantoor weleens tranen: mensen maken soms akelige dingen mee. Maar voor ik dat toch bewust ging uitlokken in een grotere groep… geen sprake van.
Ik ook al te denken elke vrijdag een borrel vanaaf 14:00 en toen las ik de branche en dacht.....het kan ook niet anders.
Het gebeurt in ieder geval minder, of eigenlijk nooit, bij mij op kantoor (accountancy). Die paar keer dat ik gehuild heb was toen een klant overleed. En ik heb best cursussen gehad over rollen, gesprekstechnieken enzo, maar dat werd nooit erg privé, het ging er dan om hoe je je zakelijk verhoudt tot klanten en collega's.
Ik deel veel privé met een paar collega's, gewoon die ik aardig vind. Maar de rest weet bijna niks over mij. En toch werken we prima samen.
Jullie zitten toch ook niet de hele dag als team te werken? Iedereen heeft toch een eigen klas? (of met je duo)
Maar on topic zou ik het voor jou vooral zoeken in waarom het je wat kan schelen wat anderen denken.
ja, ieder heeft zijn eigen klas, maar ze vinden dan dat je op een eilandje zit. Er moet meer verbinding komen. We hebben al een aantal keren een coach gehad waarbij er dan flink gehuild werd, soms was het een zooitje in het team met veel geroddel, daar moest dan weer een coach bijkomen, waar je dan in een kring moest gaan staan en naar voren stappen als je iets dwars zat. Of je werd alleen op een kamer geroepen en kreeg je allerlei poppetjes voor je neus en dan moest je iedereen neer gaan zetten hoe je vond dat ze in het team stonden. Allerlei teamdagen hebben we gehad.
Pfff, wat een verschrikking.
Het klinkt mij niet als een normale werksituatie in de oren. Je bent toch aan het werk, niet in één of andere instelling. Hou het gewoon wat zakelijker. Niet dat jij daar in je eentje invloed op hebt.
Ben wel benieuwd of het op andere basisscholen ook zo gaat.
Kiki, je kan ook voor de vlucht naar voren kiezen "beste collega's, ik vind jullie hartstikke sympathiek, maar nou ook weer niet zo sympathiek dat ik elke week een paar vrije uren wil inzetten om van jullie gezelschap te genieten en dan vervolgens op het hoogtepunt van de spits pas naar huis te gaan. Dus ik kom niet naar de vrijdagborrel. " Kan je altijd nog een keer gaan voor een speciale gelegenheid.
Ze zullen een paar keer aandringen, maar als je een half jaar consequent en gedecideerd weigert, dan houdt het vanzelf op, en dan weet iedereen: dat is Kiki, die doet niet aan de vrijdagborrel.
Ik had vroeger vriendinnen die mij wilden laten hardlopen. Ik haat hardlopen met mijn hele wezen. Een tijd lang consequent weigeren was genoeg, toen wist iedereen: Temet doet niet aan
hardlopen.
Wat betreft al dat gehengel naar emoties (gruwel!): misschien moet je een paar keer het woord 'onveilig' laten vallen, zou dat helpen?
Of een andere baan zoeken. Dat is in die sector nogal makkelijk, heb ik begrepen
Kikki39 schreef op 06-09-2023 om 16:59:
niet iedereen drinkt alcohol, je mag natuurlijk ook fris pakken.
Pippeltje zijn er ook mensen die niet meedoen?
Ik wil ook niet dat ze zeggen, oh Kikki komt ook nooit wat een raar mens.
En volgens mij doet iedereen mee, en degene waarvan ik denk ze ook niet mee zouden doen die werken niet op vrijdag. Trouwens ik heb geen jonge kinderen dus die smoes heb ik niet.
Nu is mijn week op mijn werk dan ook echt langer, de andere dag was ik gewoon om 2 uur weg en nu ik de vrijdag heb en mee zou borrelen ben ik om 5 uur dan weg. Trouwens mijn werktijd is tot 2 uur.
Ik heb al moeite in een groep, dus ik vind dit echt vreselijk, maar dat weten ze niet van mij, want ik kan soms met een uitje heel gezellig mee doen. En alle uitjes doe ik al mee.
Hoe sta je tegenover een maandelijkse borrel? Elke laatste vrijdag van de maand, dat stug volhouden?
En ondertussen kijken naar een andere werkomgeving vanwege die gespreksonderwerpen tijdens de borrel, want die onderwerpen ga jij niet stoppen?
Brrr....ik krijg echt de kriebels van de cultuur die je beschrijft. Ik vind eigenlijk niks van mensen die niet naar borrels gaan omdat ze liever andere dingen doen. Ik vind het wel gek als je elke week naar een borrel gaat enkel omdat anderen dat leuk vinden.
Teambuilding, samenwerking, echt helemaal prima. Maar praten over je diepste zielenroerselen en huilen op elke teamdag en borrel, nooit.
Ik durf met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te beweren dat jullie meer weten over wat er zich bij tijd en wijlen in mijn hoofd afspeelt dan mijn collega's.
Ik houd zakelijke relaties ook graag zakelijk. Werk is werk en privé is privé. Tuurlijk weten mijn collega's wel dingen over mijn privéleven, je hebt het wel eens over je partner en kinderen, thuissituaties die leuk of grappig of juist verdrietig zijn.
Decembermamma schreef op 06-09-2023 om 19:12:
Ik ook al te denken elke vrijdag een borrel vanaaf 14:00 en toen las ik de branche en dacht.....het kan ook niet anders.
Nou 14.00 uur is ook wel absurd vroeg. Hier wordt ook wel geborreld op vrijdagmiddag ( geheel vrijblijvend voor wie dat wil) maar wel pas vanaf 17.00 uur. En niet elke week maar wel geregeld.
Kikki39 schreef op 06-09-2023 om 18:03:
/ik ben ook bang dat mijn baas er iets van vindt. Daarbij vind ik dat op mijn werk er zoveel waarde wordt gehecht aan de omgang met elkaar. Studiedagen staan in het teken van je gevoelens en elkaar verbinden, ze hadden het al over een weekend weg en uitjes vinden ze geweldig. Ik heb een enkele collega met wie ik het 1 op 1 ook gezellig vindt. Maar in een groep, ik haat het, maar je doet er niks aan , want het hoort erbij. En ik snap dat samenwerking belangrijk is, maar 4 keer per jaar een borrel vind ik wel voldoende. Er wordt eindeloos gepraat over wie ben je, communicatie, gevoelens en er wordt ook vaak gehuild. Ik heb er wel moeite mee en wil er ook wel iets aan doen, maar weet het niet zo goed, omdat ik gewoon niet zo ben en voel me dan echt een buitenstaander hierin.
Ik heb ook ergens gewerkt waar dit soort reacties werden uitgelokt en over rollen en dynamiek en samenwerking en vooral veel over gevoelens werd gesproken met “ik voel dat jij” en “doordat jij dit, voel ik me dat”.
ik heb het pragmatisch opgelost. Ik ging het als toneelstuk zien en precies her en der een verzonnen speldenprikje uitdelen, waarop de gespreksleider weer los kon gaan. Het gedrag van huilen en zieleroerselen uitstorten bij je collega’s is een soort massahypnose of massahysterie. Mensen gaan elkaar nadoen hierin omdat ze denken dat het zo hoort.
de gespreksleider had totaal geen vat op me.
zo kun jij je collega’s ook benaderen. Om 14 uur ben je vrij om naar huis te gaan. En wat ze van je denken maakt helemaal niks uit. Roddelen doen ze toch wel!
Hoe vroeg is die school dan wel niet uit dat jullie om 14.00 al aan het borrelen kunnen slaan? Dat is zelfs bij een continurooster al heel erg vroeg. Zo'n quasitherapeutische studiedag klinkt wel echt heel gruwelijk.
Eens hadden we gedoe op de basisschool. De consulent noemde de term angstcultuur. Dat vond ik zo vreemd want het was een basisschool. Dus ik vroeg de consulent wat ik daarmee moest voorstellen. Wel, dan zat de directeur als een keizer in een glazen kooi, onbereikbaar voor de zorgen van met name de senior- leerkrachten en deze seniors raakten gefrustreerd en namen als een koning(in) plaats achter hun bureau in het klaslokaal. De frustratie ventileerden ze op de junior-leerkrachten, onder mom van teambuilding daar de directeur daarin verzaakte. Ik vond dat een juiste omschrijving van de gang van zaken.
Speelt dit ook op jullie school? Dat de schoolleiding niet naar personeel wilt luisteren zodat het onderling gaat rommelen zodat men maar een coach inschakelt?
Je kunt het omzeilen door wel te gaan, alleen mondjes maat of zoals MamaE als zei, wegens tekort aan personeel ergens anders gaan solliciteren.
kenfan schreef op 06-09-2023 om 21:55:
Hoe vroeg is die school dan wel niet uit dat jullie om 14.00 al aan het borrelen kunnen slaan? Dat is zelfs bij een continurooster al heel erg vroeg. Zo'n quasitherapeutische studiedag klinkt wel echt heel gruwelijk.
Rond 14:00.....bij volcontinu zijn de schooltijden 8:30-14:00. Maar dat beweren de docenten overigens zij werken zeker tot 17:00/18:00 uur.
Dus vanaf 14:00 borrelen kan niet.
12.30 zijn we uit.
Ja, er is zeker een angstcultuur. Waar het echt om draait durft niemand uit te spreken.
12.30 zijn we uit.
Annaniem2023 schreef op 06-09-2023 om 21:35:
[..]
Ik heb ook ergens gewerkt waar dit soort reacties werden uitgelokt en over rollen en dynamiek en samenwerking en vooral veel over gevoelens werd gesproken met “ik voel dat jij” en “doordat jij dit, voel ik me dat”.
ik heb het pragmatisch opgelost. Ik ging het als toneelstuk zien en precies her en der een verzonnen speldenprikje uitdelen, waarop de gespreksleider weer los kon gaan. Het gedrag van huilen en zieleroerselen uitstorten bij je collega’s is een soort massahypnose of massahysterie. Mensen gaan elkaar nadoen hierin omdat ze denken dat het zo hoort.
de gespreksleider had totaal geen vat op me.
zo kun jij je collega’s ook benaderen. Om 14 uur ben je vrij om naar huis te gaan. En wat ze van je denken maakt helemaal niks uit. Roddelen doen ze toch wel!
Hoe deed je dat dan dat verzinnen speldenprikken uitdelen. Kun je een voorbeeld geven?