Voorstel
Het gaat momenteel niet zo goed met het bedrijf waar ik voor werk. Ik was er vanmorgen even omdat mijn teamleider mij persoonlijk wilde spreken over mijn gezondheid (ben momenteel ziek thuis) en over de toekomst. Op een gegeven moment vroeg mijn teamleider hoe ik het zou vinden om met hulp van mijn bedrijf over te stappen naar de opdrachtgever waar ik al heel wat jaren werk voor gedaan heb. In het meest gunstige geval krijg ik dan een jaarcontract en in ieder geval een hoger salaris.
Mijn vraag: wat zouden jullie doen: de zekerheid van een vast contract maar werk waar je geen of weinig plezier aan beleeft, óf werk waar je je prettiger bij voelt maar daarbij de onzekerheid van een tijdelijk contract? (bij een leeftijd van tegen die tijd 52 jaar). Daarbij aangetekend dat ik niet tot de snelsten behoor, dus het risico dat men niet tevreden is met mijn tempo is naar mijn gevoel best groot en dan hang ik óf al tijdens de proefperiode of na het jaarcontract. Eenmaal werkloos, zie ik het nogal somber in dat ik ooit nog aan de bak zal komen.
Chippie
Er komt een moment dat dit soort dingen terugslaat. Wil je nu andermans leven verbouwen of kan je toch maar beter je eigen leven gaan verbouwen? Als je zo doordramt komt de vraag op hoe tevreden je met je eigen leven bent.
Ik zou zeggen, volg jíj nou eens jóuw passie, en laat die andere mensen dat armetierige loonslaafleventje verder lijden/leiden.
Leuk genoeg
Een baan is voor mij prima als ik het "leuk genoeg" vind. Leuke collega's, een fijne sfeer, en qua werk...mwah, ik ga niet met tegenzin, maar dat ik sta te popelen om weer te gaan; nou nee. Hoeft van mij ook niet. Gewoon leuk genoeg.
Mijn leven draait niet om die baan, die heb ik om genoeg te verdienen om als ik vrij heb leuke dingen te doen en een prettig leven te leiden.
Niet iedereen kan (en wilt) dromen najagen. Simpelweg omdat de gok te groot is.
Het lijkt wel alsof er vergeten wordt dat er mensen zijn die geen hoge opleiding en/of massa's ervaring hebben. Die al hun hele leven hetzelfde soort werk doen, lager opgeleid zijn.
En dan kun je nog zoveel in je mars hebben, maar ik denk dat als een toekomstige werkgever (op een ander terrein als waar ik nu in werkzaam ben) mijn cv zou lezen, die brief direct helemaal onder op de stapel kwam te liggen. Want waarom zou een werkgever iemand aannemen zonder relevante ervaring of opleiding?
Ik kies voor veiligheid, en mijn passie(s) beleef ik buiten mijn werk 
Vanmiddag realiseerde ik mij iets (en bedankje)
Ik zit momenteel ziek thuis en het is nog helemaal niet duidelijk wanneer ik weer voldoende hersteld ben om überhaupt bij een nieuwe werkgever aan te kunnen komen met 'hier ben ik!'
Daarom bedank ik iedereen voor het meedenken en ideeën aandragen. Ik ga op mijn werk sowieso nog een gesprek over dit onderwerp krijgen en dan bespreek ik de opties en ga ik ook eens wat nadrukkelijker vragen hoe belabberd het bedrijf ervoor staat. Of ik een antwoord krijg is de vraag natuurlijk. Ik wil ook weten hoe realistisch het is dat ik een vast contract kan krijgen bij de opdrachtgever. Al met al wil ik graag antwoorden en ondertussen doe ik maar gewoon wat van mij verwacht wordt bij mijn huidige werkgever.
Vic
Dan wordt ik toch maar liever straatmuzikant met een djembé tussen mijn benen. Ik vrees dat ik dan wel overkom als oververhitte midlife-crises-huisvrouw die het op haar heupen heeft gekregen.
Chippie
Ik denk graag in mogelijkheden, maar als er nauwelijks vacatures zijn,wordt het gewoon lastig. Veel mensen hebben een opleiding waarmee je nauwelijks iets hebt te willen,laat staan voorwaarden kunt stellen. Dan ben je al blij met een "leuk genoeg baantje". En dat werk wat Kaaskopje doet noem ik overigens nog steeds een baan.
Niet veel gelezen
maar mijn keus zou vallen, helemaal in deze tijd, op 'zekerheid' Ik zet dat tussen aanhalingstekens omdat zekerheid iets is wat toch ook zomaar kan veranderen.
Plezier in je werk is natuurlijk belangrijk, dus ik zou in elk geval wel, mocht ik over willen stappen, proberen wat meer zekerheid te krijgen. Leg je kaarten op tafel, je goede dingen én je beperkingen en kijk of ze je willen hebben.
Al met al is zekerheid voor mij belangrijker dan ontzettend veel werkplezier, vooral als je gezin afhankelijk is van jouw inkomen.
*PS toen ik afgekeurd werd voor mijn werk werd ik ook herplaatst in een passende functie, nou niet bepaald een functie waar mijn hart naar uitging, maar ja, je hebt geen keus (of thuiszitten met een (al dan niet tijdelijke) uitkering) Plezier in je werk maak je toch ook vaak zelf!
Sterkte met de strijd, eerst maar eens op krachten komen!
Knurf (ot)
ik moest erg lachen over je mindfulle hondedrol. Mijn mindfullness trainer zegt steeds: je kunt ook heel mindfull boos worden. Daar linkt deze prima aan.
Kaaskopje
Heel veel sterkte met deze moeilijke keuze. En dat net nu je zo ziek bent.. Ik kan me voorstellen dat je nu juist op safe wil spelen. Waar je ook voor gaat, het zal een gok blijven en je kiest met de kennis van nu die je hebt. Ik hoop dat je er een beetje vertrouwen hebt.
en o.t. snap ik dat gehak op Chippie niet echt, heb niet alle postings gelezen maar ik neem aan dat ze het goed bedoelt.
Rafelkap
Die mensen die 'hakken' hebben niet al mijn postings gelezen. Tja.
Nog eenmaal: als ik Kaaskopje al een advies mag geven dan zeg ik blijf zitten waar je zit want dan heb je zekerheid. Voor een 'iets leukere' baan zou ik geen vast contract inleveren. Dan zou ik vanuit die vastigheid eerst uitkijken naar iets wat je echt leuk vindt. En dat uitkijken vind ik sowieso geen slecht idee want wat is een 'vast' contract als je bedrijf failliet gaat, wordt overgenomen, etc.
Daarnaast heb ik aangegeven dat Kaaskopje vaak in onmogelijkheden denkt. En dat vind ik jammer want het leven zit vol met mogelijkheden. Maar als je er zelf niet in gelooft, dan gaat het niet gebeuren inderdaad.
P, kom op
Wat wil je nou? Dat Chippie met vacatures komt aanzetten waar Kaaskopje geknipt voor is? Ze heeft niet gezegd dat Kk iets moet doen met goede typwerk, maar dat ze uit Kk's (grammaticaal correcte, duidelijk geformuleerde) berichten afleidt dat ze voor meer geschikt zou kunnen zijn dan telefoonwerk. Dat ze niet dom is, zegt ze eigenlijk, maar dan met een omweg. Dat ze vast meer kan dan ze denkt. En omdat ze niet dom is, zegt Chippie dat Kk om zich heen moet kijken met een frisse blik, in richtingen waar ze tot nu toe misschien nog niet aan gedacht heeft. Omdat ze (vindt Chippie) de neiging heeft te denken dat ze niet veel waard is en geen baas op haar zit te wachten.
Meer bedoelt ze niet met denken in mogelijkheden, als je het mij vraagt. De strenge toon waarop jij boter bij de vis wilt, geeft mij de indruk dat je bij elk concreet voorstel dat Chippie zou kunnen doen zou roepen: Maar dat kan Kaaskopje helemaal niet! En dat is nou precies de manier van denken waar Chippie van afwilde.
Waar bemoei ik me eigenlijk mee. Andermans woorden uitleggen tegen iemand die over weer iemand anders rug een iemand ter verantwoording roept over iets wat die iemand anders niet heeft gezegd. Pff.
Kaaskopje
Ik denk ook dat je meer kunt dan je denkt, overigens. En dat dit een mooi moment is om daar in te duiken. Als ik je verhalen goed begrijp, is dit werk ooit begonnen omdat het moest. Nu zou je de kans kunnen grijpen om werk te zoeken omdat je het wilt.
Krin
Amen
Ik geloof...
Zoals Krin al zei: ik heb geen zin om een mogelijkheid aan te dragen en daarna afgebrand te worden.
Maar dan toch: Ik geloof in de mogelijkheden van Kaaskopje.
Ter illustratie: Een jaar geleden heb ik 'mijn' secretaresse aangenomen. Geen werkervaring (herintreedster), geen opleiding, 45+, door persoonlijke omstandigheden werkt ze 50% vanuit huis. Ze is bij ons gekomen door een korte ziektevervanging, beviel goed en is nu de beste secretaresse van onze organisatie.
Ze beheert mijn agenda, ze plant afspraken, ze kan een correcte brief en mail opstellen, ze notuleert, ze neemt telefoon aan, ze zoekt dingen uit, ze houdt allerlei lijstjes bij, ze inventariseert dingen, ze archiveert.
Ik vind haar vooral goed omdat ik dingen bij haar neer kan leggen. Ik hoef er niet meer achteraan. Ze plant haar eigen werk (ipv dat ik daar achteraan moet). In de notulen/mails/brieven zitten geen taalfouten (oh, en je wilt niet weten hoe belangrijk dat is! En hoeveel tijd dat scheelt dat ik niet alsnog een brief moet nalezen), ik hoef haar niet te herinneren aan opdrachten , ze 'poeiert' mensen telefonisch af en ze 'dramt' soms door om juist wel een afspraak eerder gepland te krijgen (erg belangrijk!). En ze is gemotiveerd om een stapje extra te zetten (veel meer dan zo'n jong ding van 22 met Schoeversopleiding).
De indruk die Kaaskopje hier heeft achtergelaten is dat ze zo'n baan aankan. En ja, ik weet hoe de arbeidsmarktsituatie eruit ziet op dit moment.
Kaaskopje woont te ver weg, maar anders had ze echt bij mij op sollicitatiegesprek mogen komen.
Kom maar op!
Krin en chippie
Jij ziet het misschien anders, maar het moeten van vroeger is er nog steeds. Niet omdat een instantie vindt dat het moet, maar omdat onze leefomstandigheden vereisen dat ik mijn aandeel in het gezinsinkomen lever. Als mijn inkomen eigenlijk alleen was om er de leuke dingen van te doen, was de keus snel gemaakt.
Chippie, ik denk dat ik echt drempelvrees heb, want als ik lees wat die secretaresse allemaal moet doen, twijfel ik meteen aan mijn capaciteiten. Ik ben niet zo'n georganiseerd type vrees ik
Maar goed, ik moet nog even de reactie van de vakbond afwachten, met een collega praten die al bezig is met de overstap naar de opdrachtgever en vragen wat de mogelijkheden op mijn werk zijn.
En Chris ik waardeer je meedenken echt hoor. Ik zie het misschien niet precies zo als jij, maar dat staat er los van.
Kaaskopje
Destijds moest het dringend en had je niet de tijd ervoor te gaan zitten om te bedenken in welke richting jehet kon zoeken. Nu moet het nog steeds voor het geld, maar kun je terwijl je nog geld verdient gericht nadenken over je volgende stap. Dat bedoelde ik vooral.
Dat snap ik, dat van dat duwtje. Ik vond al dat Chippie naar voren duwde, en jij leek aan het wiel te hangen. En kijk aan: het concrete voorbeeld komt en Kk gooit beren op de weg. Het gaat vooral om een manier van denken, van reageren. Dat je even nadenkt en nagaat: goh, ze denkt dat ik dat zou kunnen. Zou ik dat kunnen? In plaats van per omgaande te bedenken dat je het niet kan en je een chaoot bent.
Zelfkennis is een groot goed, maar een scheut zelfoverschatting is een noodzakelijk kwaad.
Pelle, het helpt niet dat IK geloof in de mogelijkheden van Kaaskopje, dat moet ze zelf gaan doen. Het helpt ook niet dat ik schets wat ze allemaal kan. Ze moet eerst de focus eens leggen op wat ze wel kan. Daarbij kan een ander 1000 x vertellen dat je wel bepaalde vaardigheden hebt, als je dat zelf niet gelooft, dan schiet het niet op.
Je stelt dat ik haar een duwtje naar achteren geef met als huiswerk: denk aan je mogelijkheden. Ik denk daar heel anders over. Ik geef aan dat ik wel geloof in Kaaskopjes kunnen. En wat doe jij? Nee, Chippie, Kaaskopje kan dat echt niet. Nou, daar groei je van!
Kaaskopje, het eerste wat je nu weer doet is denken dat je iets NIET kunt. Begin nu eens eerst met dat lijstje af te gaan, wat je WEL kunt (ik zeg niet dat je secretaresse moet worden, maar zie het als een soort van oefening).
Kun je voor jezelf een agenda bijhouden? Okee, dan ga ik er van uit dat je dat ook voor een ander kunt.
Telefoon aannemen, 'doordrammen' en 'afpoeieren'? Lijkt me geen probleem.
Berg je thuis je boekhouding op? Okee, dan kun je ook archiveren.
Kun je een mail of brief opstellen zonder tikfouten? Check
Kaaskopje
ook bij het uitzoeken van je cappaciteiten kan de vakbond je helpen, hebben ze ook workshops voor.
Wellicht kun je daarmee het zelfvertrouwen kweken dat je voor een verandering nodig hebt.
Ik denk niet dat je bij je huidige werkgever hoeft te vragen om een training te bekostigen die meer van algemeen nut is of van nut in een andere functie. (Hoewel een goede werkgever wel die investering in een medewerker zou doen.)
Chippie
"Kun je voor jezelf een agenda bijhouden? Okee, dan ga ik er van uit dat je dat ook voor een ander kunt. Telefoon aannemen, 'doordrammen' en 'afpoeieren'? Lijkt me geen probleem. Berg je thuis je boekhouding op? Okee, dan kun je ook archiveren. Kun je een mail of brief opstellen zonder tikfouten? Check"
Da's net zoiets als herintreedsters die blijmoedig aan de sollicitatiecommissie vertellen dat ze best manager kunnen worden omdat ze tenslotte als jaren ervaring hebben met het draaiende houden van hun gezin met twee kinderen.
Maar dat zal wel te negatief gedacht zijn van mij.
skik
Skik
Wat moet ik nou met zo'n opmerking. Verwacht je nu dat ik zo onrealistisch ben om te stellen dat iedere huisvrouw een manager kan worden. Om daarna de conclusie te trekken dat Kaaskopje geen secretaresse of iets anders kan worden. Nee, ik laat me niet verleiden tot zo'n onzindiscussie.
Flauw
Ik ben jaren secretaresse geweest met alleen een vwo-diploma. Dat ging prima, met een dosis gezond verstand kom je een heel eind. Ik liep toen alleen wel aan tegen jaloezie van de andere secretaresses, met Schoevers, die vonden dat het een echt vak was. En dan had ik ook nog het lef om te weigeren om koffie uit te schenken (jeugdige overmoed, maar ik kwam er wel mee weg 
Met zo'n 'kun je een agenda bijhouden en een mailtje tikken' instelling neem je het werk natuurlijk niet serieus.
Skik
Een beetje wel ja. Er bestaan best organisaties die verder kijken dan hun neus lang is. Een diploma zegt niet alles, soms zegt wat iemand in zijn vrije tijd doet veel meer over iemand.
En als je een slimme werver bent, kijk je daar naar.
Dus wat is er mis met niet geschoten is altijd mis???
Ik weet niet wat wijsheid is voor Kaaskopje. Misschien moet het niet meer zijn dan haar ogen en oren wijd open houden in deze fase, dat kan. Ik hoop in ieder geval dat Chippie haar aan het denken gezet heeft. Dat is toch nooit verkeerd?!
Dat is wel waar
Ik ben het in grote lijnen ook wel eens met Chippie. Het beste lijkt me om nu te blijven zitten waar je zit, of overstappen met terugkeergarantie, en van daaruit op je gemak rondkijken of er een leukere baan te vinden is. Ik ken in mijn omgeving genoeg mensen die met weinig tot geen opleiding na een paar jaar tbm-schap nog aan een leuke baan zijn gekomen (variërend van secretaresse tot medewerker in de kinderopvang + opleiding). Oh, en ik heb een collega die weg ging voor hij werd ontslagen als postbode, en op zijn 52e nog bij ons is aangenomen.
Eens met chippie over functie
Inderdaad zijn meedenkende proactieve ondersteuners enorm schaars. Wij gaven een arm en een been uit om dat soort krachten binnen te krijgen en te houden. Nu gaat het beter, door de crisis.
Maar als je aan een dergelijke functie denkt voor Kaaskopje, zeg dat dan gewoon. Scheelt een hoop ruis in het draadje.
Chris = chippie
Ik zie dat ik Chris heb geschreven waar ik Chippie bedoelde in mijn reactie van gisteren.
Tussenstand
Ik was vandaag op het werk voor een afspraak met de bedrijfsarts en heb aansluitend met een collega gepraat. Zij is het traject van de overstap wel ingegaan. Ze moest een aantal testen doen waaraan ze haar kennis en vaardigheden enigszins kunnen aflezen. Appeltje eitje, zoals ik van haar begrijp. Maar de werksnelheid wordt daar ook bij getest en daar strandt ik nogal eens op. Ik weet inmiddels ook iets meer over 'de realiteit'. Het loon is níet hoger, maar lager, omdat je niet direct door de opdrachtgever in dienst wordt genomen, maar door een uitzendbureau. De werkzaamheden zou ik op zich wel aankunnen, sterker nog, daar ben ik geschikt voor. De overstap zou volgende week al moeten, dan start er een training voor het werk wat gedaan moet worden. Voor mij hoe dan ook een beroerde timing. Het lijkt mij niet handig om daar binnen te komen met 'ja maar ik kan nog geen hele dagen werken hoor!'
Ondanks dat ik het werk wel aantrekkelijk vind, heb ik net eigenlijk al besloten dat ik deze ronde voorbij laat gaan. Ik hoorde welke opdrachten mijn huidige werkgever voor de komende tijd heeft gekregen. Hoewel dit werk niet mijn favoriete werk is, vind ik het wel te doen en het lijkt mij daarom wijs om op mijn eigen werk eerst maar eens rustig volledig te herstellen. Tegen dat dat weer in orde is, is ook wel duidelijk of mijn werkgever het hoofd boven water heeft kunnen houden. De opdrachtgever is zo groot, dat ik het optimisme heb dat ze in een later stadium ook nog wel geïnteresseerd zullen zijn in mensen die al zoveel ervaring hebben dat een opleiding amper nodig is.
Maar ondanks dat ik er nu wel vrede mee heb om het voorlopig bij het oude te laten, wacht ik eerst nog maar eens de reactie van de vakbond en het gesprek met mijn TL af voor ik écht knopen door hak Daar heb ik nog een halve week voor.
Ha, wat taalfouten betreft...
"daar strand ik nogal eens op", zonder tuh
P en kaaskopje
Ik vind het lariekoek om te stellen dat het noodzakelijk is om een functie te benoemen voordat ik mijn mening mag ventileren dat Kaaskopje meer in haar mars heeft dan ze zelf denkt. In een coachingstraject had ik haar een huiswerkopdracht meegegeven: zet je vijf beste competenties eens op een rijtje en laat een ander eens vijf competenties opschrijven. Maar ja, dat zou te belerend zijn.
Nu doe je weer alsof ik de enige ben die wel eens een secretaresse heb aangenomen zonder ervaring of opleiding. Nu gaat het wat beter door de crisis, maar twee jaar geleden was het uberhaupt moeilijk om gemotiveerde medewerkers te krijgen. Ik nam geen gok, van de vier kandidaten had ik gewoon het meest vertrouwen in haar.
Ik vraag me wel af wat dit over jou zegt? Jij geeft mij het gevoel dat Kaaskopje vooral moet vasthouden aan haar onmogelijkheden. En ik kan niet anders concluderen dan dat jij niet zelf had kunnen bedenken dat Kaaskopje een goede administratieve, secretariële, etc kracht kon zijn. Daar groeit iemands zelfbeeld enorm van, NOT.
Als je mensen wilt laten groeien moet je ze ruimte geven. Roepen dat het toch niet kan, werkt niet. Bij niemand niet. Iets voorkauwen helpt ook niet. De sleutel in anders of omdenken ligt bij jezelf.
Ik heb in dit draadje veel inzet gepleegd om Kaaskopje te laten zien dat ze meer in haar mars heeft, dat denken in mogelijkheden je meer oplevert, etc. Louter positief. Het enige wat jij hier hebt gedaan is mij afbranden en Kaaskopje het gevoel geven dat ze bij haar eigen gevoel moet blijven dat er weinig mogelijkheden voor haar zijn. Gefeliciteerd!
Geen zin meer in deze discussie.
"p en kaaskopje"
"P en kaaskopje" moet zijn "P". De computer maakt er soms zelf iets van. Excuses
Skik
Ik heb ook het gevoel dat er iets te blijmoedig gepraat wordt over dat ik wel even secretaresse-werk zou kunnen doen. Ik ben niet zo gestructureerd als Chippie aanneemt. Bepaald niet...
Ik kan een mooi stuk tekst typen, een familie-'kwaaltje', maar het zou misplaatst zijn als ik mezelf voor secretaresse uit zou geven. Ik ben er het type ook niet voor.