Vonnis uitstellen?

bel de griffie

Je kunt zelf ook even bellen.

Uitstel

Ik weet niets van echtscheidingszaken maar in zijn algemeenheid kan ik wel zeggen dat het vaker voorkomt dat vonnissen uitgesteld worden als de rechters het druk hebben.

Tip van AnneJ is een goede. Gewoon bellen en vragen en trek de stoute schoenen aan en leg uit dat je het nodig,hebt voor je urgentie verklaring. Baat het niet dan schaadt jet ook niet a(vermoed ik). Wel duidelijk aangeven over welke zaak het gaat, zodat ze er een concrete aantekening van kunnen maken (als ze het willen).

Misschien is het slim te vragen naar een ervaren griffier voor echtscheidingszaken (regelmatig worden vonnissen door griffiers geschreven hoewel dat per vakgebied verschilt voor zover ik weet). Dus handiger dan je vraag te stellen aan de telefoniste.

Bedankt voor de reacties

Vandaag het vonnis binnen gekregen. Zeer teleurstellend, maar goed. Ik weet nu wel wat. Nu de volgende stap: in hoger beroep.

Nogmaals, bedankt voor de reacties.

Hoezo?

Hoe kan een uitspraak over de echtscheiding teleurstellend zijn? Dat wilde je toch? Of hebben ze de boedelscheiding gelijk meegenomen in het vonnis?

doorgaande zittingen

Het duurde bij ons ook nogal lang voor de scheiding werkelijk rond was. Ex was niet akkoord met de omgangsregeling. Tot onze verrassing kreeg ex toch een ander huurhuis. Mogelijk dat het helpt als je blijft aandringen en de papieren van de zittingen laat zien. En natuurlijk beiden al werkelijk apart woont.

Paddington

Ik neem toch aan dat de uitspraak, hoewel kennelijk in bepaald opzicht teleurstellend, toch wel helpt bij de urgentieverklaring? Tenzij jij het huurrecht van de echtelijke woning toegewezen hebt gekregen, maar dan heb je ook geen huisvestingsprobleem.
Of zit er iets in waardoor de urgentie niet rondkomt? Wat dat is dan inderdaad wel belazerd ja.

Sterkte ermee

Temet

Het is teleurstellend

Omdat het lijkt dat de rechter niet heeft gekeken naar een groot deel van het geleverde bewijs.

Helaas helpt de uitspraak mij niet, maar brengt mij alleen verder in de problemen. Daarbij heeft de rechter met deze uitspraak ervoor gezorgd dat de levensstandaard van mijn dochter bij haar vader ruimsschoots wordt gehaald, maar dat wij met z'n 2-en elk dubbeltje nog een keer moeten omdraaien. Ik kan nu helemaal geen kant meer op. Er is voor mij geen andere mogelijkheid dan een kamer bij iemand gaan huren en daar met mijn dochter te verblijven. Degene die al het geld heeft wint dankzij de uitspraak van deze rechter.
Als ik dan lees dat het in het belang van mijn dochter is dat er nu ern echtscheiding is uitgesproken zonder ouderschapsplan, dan gaan mijn nekharen overeind staan.

Deze rechter heeft alleen het belang van mijn ex gezien, mijn dochter en ik zijn volledig vergeten. Het recht in Nederland kunnen ze beter krom noemen. Handtekeningen worden als niet gezet beschouwt en leugens worden voor waar aangenomen. Ondanks dat ik deze leugens heb betwist, met bewijs, wordt mijn ex geloofd terwijl hij geen bewijs heeft. Kortom, geen recht bij deze rechter, alleen krom.

Paddington

Sorry, ik kan het niet laten om toch nog even door te vragen. Ik begrijp uit je antwoord dat de financiële regeling kennelijk vies tegenvalt. Maar dat maakt toch niet dat je niet voor een urgentieverklaring in aanmerking komt? Als je inkomen ook met alimentatie (ik neem aan dat daarover is beslist) te laag is, kom je voor aanvullende bijstand in aanmerking en dan kom je gewoon volgens de geldende regels voor een huurwoning in aanmerking. Vermoedelijk moet er dan wel huurtoeslag worden aangevraagd, maar dat maakt voor de urgentie op zichzelf niet uit. Toch?

Groeten,

Temet

Nee, dat klopt

Maar wel het feit dat de hoofdverblijfplaats bij de vader is neergezet. Een vrouw alleen krijgt geen urgentie. Dan zeggen dat je gewoon een kamer moet huren.

Verder krijg ik helemaal geen alimentatie meer en valt het kindgebondenbudget weg, ook vanwege het verplaatsen van de hoofdverblijfplaats.

Kortom de rechter heeft niet naar het belang van mijn dochter gekeken. Dit staat namelijk allemaal in de aangeleverde bewijzen. Nog minder financiele mogelijkheden bij mij en geen 'normale' woonruimte meer.

Dat laatste komt voornamelijk omdat een andere rechter het al heel gewoon vond om mij uit mijn huis te zetten. Bewijs over inkomen van mijn ex werd toen niet naar gekeken. Hij betaalt het huis niet, dus zal het wel kloppen dat hij geen geld heeft. Dat mijn ex gewoon niet wil betalen is voor hun onbegrijpelijk, dus als ik dat aandraag ben ik vast degene die liegt. Dat was in een kort geding, dus ik begrijp best dat die rechter niet alles mee kan nemen in de beslissing. Van deze rechter had ik dat wel verwacht.
De vorige rechter heeft in het vonnis gezegd dat ik nog een maand de tijd hebt nadat mijn ex alle vergunningen voor overbruggingsverhuur en een huurcontract heeft. In de rechtszaak werd gezegd dat hij al een huurder had. Die huurder was er niet, maar er is geen bewijs gevraagd. Het enige dat werd gevraagd aan mij of er een bezichtiging was geweest. Die was geweest, dus dat heb ik aangegeven.
Door deze opmerking heeft de rechter niet verder gekeken naar de huisvesting van mijn dochter en mij. Dan geeft nu dus de wijziging van hoofdverblijfplaats een probleem.
Het is voor mij totaal onbegrijpelijk, omdat ik een door mijn ex getekend ouderschapsplan had. Die handtekening heeft totaal geen waarde volgens deze rechter.

Kortom mijn ex haalt allerlei dingen uit die volgens de wet niet kunnen, maar hij komt ermee weg en krijgt zelfs steun van de rechters.

Die rechter

Nog even Die rechter heeft waarschijnlijk gekeken naar de woonruimte van je ex en geconcludeerd dat dat een geschiktere plek was als hoofdverblijfplaats, in het belang van het kind. Zijn insteek is niet om jou urgentie te laten krijgen, maar hij heeft gekeken wat de meest stabiele situatie is voor je kind. Verder is het waarschijnlijk logisch dat hij alleen kijkt naar officiële stukken voor wat betreft bewijsvoering/onderbouwing. Ze zijn gewend om in vechtscheidingszaken zoveel bagger en moddergooierij onder ogen te krijgen, dat ze daar natuurlijk niet overal op in kunnen gaan (vermoed ik).

Eens met Katniss

Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

Uiteindelijk gaat het er toch om dat je een leven kunt opbouwen met je kind, los van je ex? Hoe onrechtvaardig het waarschijnlijk ook is, het is blijkbaar zo. Van daaruit zul nu moeten bepalen hoe je je leven inclusief kind het beste kunt inrichten. Haar vader te vuur en te zwaard bestrijden lijkt mij dan niet de oplossing.

Nee, de rechter

Heeft de hoofdverblijfplaats veranderd op grond van één opmerking van mijn ex: namelijk dat hij vroeger de communicatie deed met school. (Dat was het enige dat hij deed voor haar)
We hebben een 50-50 regeling, hier heb ik niet tegen gevochten, omdat mijn dochter dat graag wil. Zorgt hij goed voor onze dochter als zij bij hem is? Tja, daar zijn meningen over verdeelt, maar zolang onze dochter graag naar hem toegaat zal ik hier niets tegen doen. Zij heeft in mijn igen namelijk het recht om haar vader te leren. Hij was er nooit toen we nog als gezin woonde. Dat is een pluspunt van de scheiding.

Een tweekamerappertement? Ja! Heel graag, als dat zou kunnen, dan zou ik meteen tekenen.
Ik zorg voor een inkomen. Op het moment dat mijn ex er met zijn 'nieuwe' vandoor ging, had ik geen werk en geen inkomen. Binnen een half jaar heb ik gezorgd voor een inkomen van onze dochter en mij door twee banen te nemen. Helaas is één baan weggevallen. Ik ben weer druk aan het solliciteren naar ander werk.
Mijn inkomen is te laag om in de vrije sector te huren en door het wegvallen van de hoofdverblijfplaats heb ik geen kans meer op urgentie. De enige mogelijkheid die overblijft is dus echt een 'kamer' huren zoals een student heeft. De wachtlijsten in onze gemeente zijn zolang dat ik nog waarschijnlijk minimaal 3 jaar moet wachten op een mogelijkheid.

Er wordt nu door jullie gesuggereerd dat ik mijn energie ergens anders in moet steken. Dat is het probleem van een forum. Jullie weten niet wat er speelt en hoe ik de zaken regel. Ik zorg voor mijn dochter, dat heb ik haar hele leven gedaan. Ik doe alles wat ik kan om ervoor te zorgen dat zij bij mij eten en kleding heeft.

Het enige wat ik wil is een leven opbouwen los van mijn ex, daar was deze rechtszaak voor, zodat de scheiding eindelijk rond zou komen.

Deze rechtszaak was omdat mijn ex weigert mee te werken aan een oplossing waarbij onze dochter een leuk leven kan hebben bij beide en dat wij beide een nieuw leven kunnen beginnen. Hij had een ouderschapsplan getekend, maar op het moment dat ik dit bij de rechtbank neer had gelegd was hij het er ineens niet meer mee eens. Ik ben niet degene die alles bevecht, ik wil alleen dat onze dochter een normaal leven kan leiden bij beide. Dat houdt in mijn ogen dus niet in dat wij (mijn dochter en ik) bij iemand en kamertje van 4 bij 4 moeten huren, terwijl haar vader 3 woningen op zijn naam heeft staan.

Had de rechter

Maar naar het bewijs gekeken. Hij heeft dat juist niet gedaan. Het bewijs is namelijk heel duidelijk.

Er is met modder gegooid: door mijn ex. De rechter heeft dat geloofd. Ik had misschien beter wel met modder kunnen gooien, misschien had de rechter dat ook geloofd. Helaas steek ik zo niet in elkaar. In een rechtszaak moet je in mijn ogen met feiten komen. Deze feiten moeten worden bewezen, dat heb ik gedaan. Helaas moet een rechter daar wel naar kijken.

Is mijn leefsituatie instabiel, ja, op dit moment wel. Dit door toedoen van mijn ex. Hij heeft liever ren schuld van een ton, zodat hij mij en dus ook de helft van de tijd onze dochter op straat kan zetten. Zorgplicht van een ouder stopt niet op het moment dat je kind de deur uit stapt, die blijft!

wat ik niet begrijp...

Nou ken ik de regels niet. Maar jij bent toch niet alleen als je dochter de helft van de tijd bij je is? Dan moet jij toch een normale woonsituatie hebben, en dus een urgentieverklaring? Ik snap die woningbouwvereniging niet.

Dat hoger beroep zou ik zeker doen. Dit klinkt allemaal heel fout! Maar ja, ondertussen moet jij wel wat. Misschien anti-kraak wonen?

Paddington

Ik weet niks van urgentieverklaringen en dergelijke dus ik kan je helaas geen enkel advies geven. Ik wil je wel sterkte wensen. Ik zou zeker in hoger beroep gaan. Je hoeft niet met modder te gaan gooien maar tegelijk hoef je ook niet al te genuanceerd te zijn. Heb je een goede en gespecialiseerde advocaat? Dat kan ook veel verschil betekenen (al begrijp ik dat bij gebrek aan inkomen dat ook erg lastig is)

En ik zou inderdaad gaan kijken naar anti-kraak woningen, vakantie parken, stacaravans en dergelijke. Net iets meer ruimte dan een kamer in een gedeeld huis. Overigens hoeft dat ook geen studentenwoning te zijn. Er zijn ook werkende mensen die samen een huis delen en er zijn ook gezinnen, gescheiden mensen, alleenstaande mensen die een kamer verhuren in hun huis omdat ze anders niet rond kunnen komen.

woning

kijk even via google, er zijn genoeg kleinere woningbouwverenigingen die een veel kortere wachttijd hebben. Zo ben ik ook binnen een 5 mnd aan mijn woning gekomen terwijl ik bij anderen al 1.5 jaar op de wachtlijst stond (sociale huur).

Lieve Paddington

Tuurlijk weten wij niet alles en begrijp ik dat je het er niet mee eens bent.

Maar mij lijkt dat het hebben van twee ouders die elkaar op alles bevechten funest is voor een kind. Ik snap dat het moeilijk is niet in dat gevecht mee te gaan als het de corebusiness van je ex lijkt te zijn. En dat de situatie heel erg zuur is.

Ik hoop dat je ooit kunt concluderen dat jij uiteindelijk het beste af bent. Zijn nieuwe vlam en je ex zelf zitten maar mooi met hem opgscheept ik hoop dat je gaat concluderen dat je zelfs met je op een zonderkamer beteraf bent dan met hem. Meer is er niet.

Gelukkig weet ik dat er

Lang niet over alles gevochten wordt. Dit was de derde rechtzaak in 2,5 jaar, waarbij twee rechtszaken over hetzelfde gingen, omdat we eerst mediation hebben geprobeert. De andere rechtszaak is aangespannen door mijn ex.

Het is voor een kind natuurlijk funest als ouders met elkaar vechten. Dat besef ik maar al te goed. Helaas hebben zij en ik niet voor deze situatie gekozen en zijn wij beide slachtoffer. Zij nog meer dan ik. De man waarmee ik ook getrouwd ben, bestaat niet meer, hij is zo veranderd, dat is bijna niet te geloven. De lieve, vrijgevige, hulpvaardige man is binnen hele korte tijd verandert in een egoïstische, agressieve vrek. Ik heb gerouwd, nu heb ik hem achter mij gelaten. Ik weet dat mijn leven nooit meer hetzelfde wordt. Dat hoeft ook niet. Wat ik nu wil is rust, de kans om mijn leven op te gaan bouwen. Dat wordt mij op dit moment onmogelijk gemaakt door mijn ex, bureaucratie van instanties en rechters die hun werk niet goed doen.

Mijn ex achter mij laten kan helaas nooit helemaal. Hij is biologisch gezien de vader van mijn kind, daarom heb ik nu te maken met deze vreemdeling, die ik niet aardig vind.

Ik probeer de strijd zoveel mogelijk te beperken, helaas kan iemand ruzie met jou hebben, zonder dat jij het wilt.

In de gemeente waar ik woon kun je helaas niet bij de woningbouwverenigingen zelf aankloppen, alles gaat via een centraal punt.

weet je dat zeker?

Bij ons is een hele grote overkoepelende voor mijn stad en omliggende steden, die speciaal is voor sociale huur.
DE vereniging waar mensen zich inschrijven en ik dus ook. Punten verdienen om hoger te komen enz.
Maar er ging een wereld voor me open toen ik merkte dat er particuliere, kleinere woningbouwverenigingen zijn die in diverse steden bv 3 flats onder beheer hebben. Bv eentje in het midden van het land die in diverse steden, van noord/zuid, van oost/west, een aantal flats per stad in beheer hebben.
En ze zijn wettelijk verplicht 90% als sociale huur te verhuren en 10% voor mensen die net iets meer verdienen en die anders tussen wal en schip zouden vallen.
Je urgentie kan misschien wel bepalen dat het via dat centrale punt moet, maar dat wil niet zeggen dat je zelf niet verder mag zoeken in de tussentijd.
Voor de gangbare stond ik nl al 1.5 jaar ingeschreven, deze was 5 mnd.
Dus de urgentie had ik amper nodig gehad; een paar maanden valt wel te overbruggen.
Kijk gewoon als optie, je hoeft niets te doen als je niet wilt, maar als het zorgt dat jij die urgentieverklaring daardoor niet nodig hebt, lijkt me dat voor jou spanning wegnemen.

En anti-kraak

Daar zou ik ook zeker eens naar kijken. Het voordeel is dat je dochter in elk geval één stabiel woonadres heeft.
Het is naar: je ex lijkt nu alle voordelen te hebben en jij moet helemaal opnieuw beginnen.
Je schrijft: 'Dat houdt in mijn ogen dus niet in dat wij (mijn dochter en ik) bij iemand en kamertje van 4 bij 4 moeten huren, terwijl haar vader 3 woningen op zijn naam heeft staan.' Als je gaat vergelijken zul je je altijd beroerd en bekocht voelen. Kies een andere insteek: als dat kamertje van 4 bij 4 jou rust oplevert, dan is het meer waard dan het mooiste paleis. Als je ex drie huizen op zijn naam heeft, dan zijn die huizen in principe ook van je dochter (moet ze wel even wachten).
Overigens: het bezit van die huizen zou bij de boedelscheiding moeten zijn geregeld. Dat heeft niets te maken met de hoofdverblijfplaats van je dochter.

Tsjor

Dat kamertje van 4 bij 4 geeft geen rust

niet als er een badkamer en keuken gedeeld moet worden.

Verder, ik heb alle mogelijkheden al onderzocht. Ik ben namelijk al 2 jaar aan het zoeken. Er is gewoon niets.

Maar goed, ik ga mij wel melden bij Het leger des Heils, hopen dat ik daar nog een beetje menselijkheid krijg. Alle andere instanties geven niet thuis.

welke omgeving

In welke omgeving zoek je?

Dat geef ik liever niet hier door

Maar waarom vraag je dat?

je "moet"

ook niet per se in je eigen stad zoeken, maar op woningbouwverenigingen die buiten jouw stad opereren en IN jouw stad (en andere steden) kleine hoeveelheden te huur hebben.
Het lijkt me bijzonder stug als je niets zou kunnen vinden. Ik had geen urgentie en toch binnen 6 mnd een appartement in een stad waarbij je minimaal 3 jaar ingeschreven moet staan bij de grote woningbouw om maar uitgenodigd te worden voor een bezichtiging.
Ik denk dat je misschien in een wanhopige, opgevende en terneergeslagen situatie bent beland, maar er is echt meer mogelijk dan je denkt.

leegstandswet

Je kan ook gaan informeren bij makelaars of ze iemand kennen die wil verhuren op basis van de leegstandswet.

Of wees heel brutaal. Ga kijken op bijvoorbeeld zoekallehuizen.nl naar appartementen met een lage vraagprijs. Kijk vervolgens hoe lang ze al te koop staan. Is dat langer dan driekwart jaar dan kan je aannemen dat deze mensen wanhopig worden. Vaak staan die woningen leeg omdat mensen zijn gaan samenwonen. Doe daar briefjes in de bus met de vraag of je misschien de woning mag huren op basis van de leegstandswet.

Die leegstandswet is belangrijk. Dat is verhuren met toestemming van de gemeente maar zonder huurbescherming. De meeste banken gaan hier ook mee akkoord.

En heb je zelf de energie niet om dit te doen misschien kan iemand je helpen.

Anno

"Het lijkt me bijzonder stug als je niets zou kunnen vinden. Ik had geen urgentie en toch binnen 6 mnd een appartement"

Rendementen uit jouw verleden geven geen garantie voor andermans toekomst. In sommige gebieden is de woningmarkt dermate hopeloos dat er inderdaad gewoon niks reguliers te vinden is,tenzij je toevallig een particuliere verhuurder vindt die je ter wille wil zijn.

Dat maakt alle draadjes met vragen en adviezen over het zoeken van een eigen woning ook lastig, want de regels verschillen van gemeente tot gemeente en wat in de ene plaats werkt, heeft in de andere totaal geen zin. Hier in Amsterdam bijvoorbeeld heeft het voor zover ik weet gen enkele zin om bij welke woningbouwvereniging wat dan ook te doen: alles gaat via Woningnet. De enige manier om er tussen te piepen zonder urgentie is dan onderhuur of, zoals gezegd, een mazzeltje met een particuliere verhuurder.

Groeten,

Temet

Waarom?

Omdat we je dan misschien kunnen helpen met tips, je kunt toch een wijde omgeving geven zonder meteen herkenbaar te zijn? Tussen X en Y is breed genoeg of zoek je alleen in een woonplaats met 10.000 inwoners waar je perse niet weg wil?

Waarom?

Omdat we je dan misschien kunnen helpen met tips, je kunt toch een wijde omgeving geven zonder meteen herkenbaar te zijn? Tussen X en Y is breed genoeg of zoek je alleen in een woonplaats met 10.000 inwoners waar je perse niet weg wil?