Verdeling gezamenlijke kosten bij samenwonen

alles op een hoop

Als je intentie is om samen te blijven én je hebt samen ook nog een kind, dan zou ik echt alles op een hoop doen. Alleen voor wat betreft het opgebouwde spaargeld in de tijd dat jullie nog niet samen waren, kun je dan een uitzondering maken. En dan misschien op schrift zetten ergens met jullie handtekening eronder?
Verder berekeningen loslaten en in goed vertrouwen samen alles betalen.
Of is er iemand die met geld gooit terwijl de ander zuinig is? Of is er een dure hobby (volgens mij schreef je van niet). Je gunt je geliefde/de andere ouder van je kind toch hetzelfde leven als jij?

Zelf is me met de paplepel ingegoten dat je altijd financieel zelfstandig moet zijn (en ook altijd voorbereid op een eventuele scheiding of zo). Toen we net gingen samenwonen (later trouwen) hebben we gekeken wat er grofweg inkwam. We kwamen erop dat ik aan alles ongeveer 1/3 meebetaalde en hij 2/3, omdat hij meer verdiende. Iedere maand keken we naar bonnetjes.
Soms betaalde ik hem een tientje bij, of andersom, soms iets meer of minder. Op een dag bedachten we dat we elkaar verder toch helemaal vertrouwden en we allebei financieel geen (voor de ander) rare ideeen hadden of extreme hobby's -of we gunden het elkaar- en vonden we dat we eigenlijk erg moeilijk zaten te doen met die bonnetjes en berekeningen. Dat het bovendien geen verschil maakte.
Dus na een jaar of 2 zijn we ermee gestopt.

We hebben geen gezamenlijke rekening (hoewel: wel een gezamenlijke spaarrekening), maar we kunnen beiden op de rekening van de ander met inlogcodes en schromen niet iets van elkaar weg te halen indien nodig of wenselijk. Bij ieder van ons zijn er een aantal grotere standaard uitgaven (hypotheek, ziektekostenverz, etc) en inkomsten (salaris e.d., kinderbijslag), maar het maakt dus niet uit want we pakken bij elkaar en/of zetten overgebleven geld op de spaarrekening voor vakanties en andere grotere uitgaven. We zijn het financieel gezien helemaal met elkaar eens en hebben nóóit ruzie of zelfs maar irritaties over geld.

Al met al is het bij ons dus 'alles op een hoop' geworden, ondanks mijn opvoeding!

gemeenschappelijke rekening

TO, wil je nog eens de vraag beantwoorden: waarom geen gemeenschappelijke rekening?

En wie is daartegen? De minst- of meestverdienende of beiden?

Gezamenlijke rekening

Teveel gedoe?
Hebben de reacties in dit draadje jou duidelijk gemaakt dat een gezamenlijke rekening juist minder gedoe is?

Onzekerheid over de toekomst van de relatie?
Wat is dat voor reden om geen gemeenschappelijke rekening te nemen? Je kunt er toch evt. weer mee stoppen?

Ik krijg nu het gevoel dat er veel meer mis is in de relatie. Dat de meestverdienende de minstverdienende niet vertrouwt (en bijv. bang is dat de minstverdienende de rekening dan leeg haalt?). Pfff, echt niet fijn. ls mijn vermoeden terecht zou zijn. Of is er een reden voor de meestverdienende daar bang voor is?

Of is de meestverdienende het type van "ik houd de minstverdienende er lekker onder, zorg dat die geen (eigen) geld heeft, zodat minstverdienende van mij afhankelijk is"?

wie bepaalt

Traintje, is het zo dat als jij en je partner iets anders willen, dat dan altijd / meestal gebeurt wat je partner (niet) wil?

Zo komt jouw vorige reactie een beetje over op mij.

Niet terecht van meestverdienende

Traintje, een gezamenlijke rekening is véél eenvoudiger en als de relatie strandt, dan zeg je die rekening simpelweg weer op. Je kunt altijd nog besluiten om alleen de toeslagen, kinderbijslag en elk een bedrag aan geld voor de gezamelijke uitgaven op die rekening te storten en de rest apart te houden. Maar zoals ik eerder al schreef, dat is hoogst oneerlijk voor minstverdienende die gratis arbeid verricht, daardoor minder of geen spaargeld en pensioen opbouwt en daarbij ook nog carrierekansen verspeelt. Ik zou daarvoor passen.

Overigens ben ik jaren met afstand de meestverdienende geweest en ik vond het niet meer dan vanzelfsprekend dat mijn partner daarvan meegenoot. Je vormt tenslotte een gezin. Toen we uit elkaar gingen ging ons vermogen, dat grotendeels met mijn salaris was opgebouwd, door de helft. Zo had mijn ex een startkapitaaltje om opnieuw te beginnen en konden de kinderen daarna ook bij hem een normaal leven blijven leiden. Ik verdien nog steeds meer dan hij, maar nu is het allemaal voor mij (en mijn kinderen). Ik vind nog steeds dat het allemaal eerlijk verlopen is, en belangrijker, dat vindt hij ook. We hadden en hebben nooit ruzie hierover.

Gezamenlijke rekening toch wel makkelijk

Hier doen we het zo dat we elk naar rato een bedrag op de gezamenlijke rekening storten, waar alle gezamenlijke uitgaven vanaf gaan: supermarkt, hypotheek, gezamelijke verzekeringen, etc.
De rest betalen we ieder apart. In mijn geval betaal ik voor de kinderen... kinderalimentatie en kinderbijslag wordt ook op mijn rekening gestort, maar de supermarktkosten gaan wel van de gezamenlijke... dus daarin draagt mijn vriend bij. Mijn vriend is de meest verdienende, hij betaalt ook alles voor de auto (bijtelling, auto van de zaak) en ik mag er in de weekends naast zitten, wat ik al heel fijn vind want ik heb jarenlang alles met de trein moeten doen (en weet hoeveel dat kost).
Ik ben wel blij dat we niet verder gaan in een strikte verdeling, want ik vind wel dat er iets spontaans moet kunnen blijven. Als dat tenminste kan, want dat is natuurlijk de maatstaf. De discussie over luxe is er wel iets wat hier ook speelt... uit eten gaat ook van de gezamelijke rekening, terwijl ik toen ik in mijn eentje was nauwelijks uit eten ging. Daarin trekt mijn vriend me mee zijn luxegewoonten in, maar we storten beiden voldoende om de rekening gevuld te houden...

Investering

De minstverdienende doet een forse investering in de zorg voor het kind en hij/zij levert veel in aan inkomsten en carrièremogelijkheden, zelfs aan rechtspositie bij een eventuele scheiding. Ik zie daar niets van terug in de berekening en de vraagstelling van ts. Als je werkelijk van de minstverdienende geld vraagt voor bijvoorbeeld afschrijving van een gekregen auto dan zou ik als minstverdienende toch ook flink wat kosten "declareren".

TO, ben je er nog?

Hoe is het nu?

Ik vroeg me nog wel af boe het zit met de vragen die ik in #37 stelde.

auto

jij zit toch ook in die auto?

en sorry dat ik het vraag, maar als hij geen gemeenschappelijke rekening wil, dan is het toch wel zo dat jij naar rato meebetaalt aan alles? Dus dat gehannes met maandelijks verrekenen gaat hopelijk wel volgens een sleutel?

Als hij zelfs dat niet wil, en jou dus voor 50% aanslaat, dan zou ik heel snel stoppen hiermee.

gr Angela

Schokkend

Als ik heel eerlijk ben, schrik ik echt van je verhaal.

Alles in mij komt in opstand. Je schrijft dat je er vrede mee hebt dat jij minder geld hebt, omdat je meer zorgtaken hebt. Heb je daar echt vrede mee? Of probeer je het te accepteren?

Er is een rationele kant aan: hoe bereken je het eerlijk? Daar kun je allerlei varianten op loslaten.

Maar iets heel anders is de emotionele kant. Het gunnen. Hij gunt jou blijkbaar niet wat hij zichzelf wel gunt.

Stel dat jij fulltime thuis geweest zou zijn: dus 0 inkomen. Had jij dan ook 0 euro gehad? Gekleed in vodden en 0 spaargeld? Of had hij je dan wel een aalmoes toegegooid?

Het derde onderdeel is: waarom is hij degene die bepaalt? Is dat altijd zo geweest?

Heb je hier eerder het gesprek over gevoerd? Niet over reiskostenvergoeding of afschrijving, maar over elkaar evenveel gunnen?

klinkt niet goed

Ik vind het niet goed klinken. Ongelijkwaardig vooral. Ik kan mij goed voorstellen dat je dat niet lekker zit.

Nog even over die reiskosten. Jij betaalt de reiskosten zelf? Dan is de vergoeding daarvoor natuurlijk ook voor jou zelf. Maar het feit dat je over dit soort dingen discussie hebt, vind ik wel zorgelijk.

bepalen

"het is helaas inderdaad zo dat partner meestal bepaalt, dus als hij geen gezamenlijke rekening wil, dan komt die er niet."

Zeg eens eerlijk, hoe vind je dat?

Is het altijd zo geweest?

Heb je het wel eens anders geprobeerd? Wat gebeurt er dan? Wat is de reden dat je hem dingen laat bepalen, als jij eigenlijk wat anders wilt?

Traintje

Ik zou eens goed gaan nadenken wat jij eerlijk vindt.
Jij zorgt het meest voor jullie kind. Daardoor heb jij minder inkomen.
Een goede oplossing in jullie situatie (geen gezamenlijke rekening) is dat jij een inkomen krijgt voor het zorgen voor jullie kind.
Reken eens uit wat het zou kosten als jullie kind naar de opvang zou gaan, bereken ook de toeslag die jullie zouden krijgen. Wat het netto kost, zou als netto inkomen naar jou toe moeten.

Een reiskostenvergoeding wordt niet belast en is daarmee geen inkomen. Als jij die kosten vanuit jouw eigen rekening maakt, hoort de vergoeding ook naar jouw rekening te komen.

Ik zou alleen meebetalen aan de afschrijving van een GEZINSauto als jij ook mee kunt beslissen over de aanschaf. Als dat niet zo is, dan is het de auto van je partner en niet van jou.

Al met al is je verhaal een trieste beschrijving van een ongelijkwaardige relatie. Ik denk dat je daaraan moet werken. Dan komt het met de financiën ook goed. Stop je energie in de juiste dingen.
Dat zorgloon is er één van. Doordat jij zorgt, kun jij minder werken en heb je minder inkomen.

Wij

Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd. Dus alles gaat op 1 hoop. Mijn man werkt fulltime, ik vanuit thuis en ik voed de kinderen op. Elke week krijgen we 5 euro zakgeld die we kunnen uitbesteden zonder dat we daar het over moeten hebben. Mijn man maakt graag wijn en worst en ik hou van kleren kopen. Hier hebben we zeker wel genoeg aan. Mijn man treed ook geregeld op en dat geld is natuurlijk ook voor hem. Pas kreeg hij een erfenis en dat was ook voor hem.

Toen we nog niet getrouwd waren, toen storten we ieder 500 euro op een gezamelijke rekening en daarvan betaalden we de vaste lasten en de boodschappen. Onze auto deden we zelf en als we gingen uit eten betaalde ik de ene keer en hij de andere keer. Eigenlijk deden we nooit moeilijk.

Riskant

Hoe groot is jouw probleem als jullie uit elkaar zouden gaan (mag niet van Ad, maar stel dat...)? Heeft hij dan alles en jij niets? Ik zou als de wiedeweerga proberen meer gelijkwaardigheid in de relatie te krijgen, en mijn eigen inkomen ophogen tot een niveau waarvan ik ook zelf zou kunnen rondkomen.
Wat is dat trouwens voor een knieperd die de moeder van zijn kinderen niets gunt. Afschrijvingskosten voor de auto, serieus? Ik kan me niet voorstellen dat dit op andere vlakken wel een topvent is.

uit elkaar gaan

Ik zie mijn man en ik niet echt uit elkaar gaan. Ik leef ook nu en ik vind het belangrijk dat er ook iemand voor de kinderen thuis is. Mijn thuiswerk kan ik uitbreiden naar een fulltime inkomen dan. Dus dan heb ik ook mijn inkomsten. Spaargeld verdelen we bewust nu over 2 rekeningen die niet en of zijn. Dus als we gaan scheiden heeft iedereen zijn eigen deel. De hypotheek zal ik nooit kunnen betalen van mijn inkomsten, maar we staan al 12 jaar ingeschreven voor een huurwoning. Gelukkig heb ik een ontzettend goed huwelijk. We zijn open en eerlijk over alles, we hebben onze hele vriendengroep en familie zien scheiden en we hebben besloten om ervoor te zorgen dat wij wel samen oud worden. En we zijn al bijna 20 jaar samen!

wat ik niet snap

is dat je wel een gezamenlijk kind hebt, maar het te veel gedoe vindt om een gezamenlijke rekening te hebben want die moet je opzeggen als je gaat scheiden...

Wij hebben een twee derde-eenderde regeling. Ik betaal van alle kosten die we samen betalen een derde en mijn man twee derde. Dit omdat ik deels voor hem werk omdat ik minder betaald werk doe en het meest van het huishouden doe en vroeger de zorg van onze zoon.

Uiteraard hebben wij een en/of rekening met spaargeld en daarnaast allebei een eigen rekening met spaargeld. leuke is dat wij bepaalde aankopen helemaal zonder overleg doen. We hebben het er dan meestal wel over maar zonder dat er echt meebeslist wordt. Dat is een lekker gevoel.

Bregje

Ik had het niet over jou maar over Traintje.

sidonia

leuke is dat wij bepaalde aankopen helemaal zonder overleg doen. We hebben het er dan meestal wel over maar zonder dat er echt meebeslist wordt. Dat is een lekker gevoel.'

Het leuje??? Het leuke is dat hier alles op 1 hoop gaat en wij precies zo onze uitgaven doen als jullie en dat dat ook een lekker gevoel is. Zoals het bij ts gaat is natuurlijk helemaal fout, zie je aan alles, begrijp niet hoe dit ontstaan is. Afschrijving meebetalen aan een gewonnen auto vd ander?

Bregje

Bregje, ik hoop dat jullie huwelijk voor altijd goed blijft gaan, maar ik kon jouw tekst een paar jaar geleden ook geschreven hebben. Al 20 jaar bij elkaar, geen vuiltje aan de lucht, lol samen, altijd eerlijk. En dan ineens werd partner verliefd en vertrok.....en bleef weg. Nu al 4 jaar. Inmiddels getrouwd met haar en helemaal hotel de botel. De man die ik door en door dacht te kennen, de man die mij beloofde (en ik hem) dat we altijd bij elkaar zouden blijven, samen oud zouden worden.
Dus goed dat je niet alles op één grote hoop gooit en toch ook een soort Plan B maakt voor als het toch niet goed gaat.
Hier is het financieel ook goed gekomen, maar er bleken toch wat kleine strubbelingen over geld te zijn (ex wilde ineens een erfenis van 10 jaar daarvoor die we zuinig op een spaarrekening gezet hadden niet meer delen. We dachten beiden dat het van ons samen was (het was een en/of rekening) tot de mediator ergens in de huwelijkse voorwaarden zag dat erfenissen er niet onder vielen)
Tja, als ik dat had geweten had ik een andere vorm van geld opsparen bedacht, want die erfenis was eigen lijk allang vertroebelt door andere uitgaven die we beiden hadden gedaan van beider inkomen. Ik had namelijk ook genoeg ingelegd in de loop der jaren, alleen in een andere vorm (bijv. heel veel andere kosten betaald, waardoor die spaarrekening onaangeroerd kon blijven)
Ik heb moeten praten als brugman om het eerlijk verdeeld te krijgen...want meneer had zich hierdoor ineens rijk gerekend, wat echt niet eerlijk was.
Inmiddels heb ik door deze toestand een heel goed beeld gekregen van mijn eigen inkomsten en uitgaven en het gaat me echt niet meer gebeuren dat er dingen scheef groeien.

Traintje; onze mediator had op zich een heel duidelijke lijst gemaakt, je zou misschien online wat info kunnen vinden (niet omdat je scheiden gaat) maar omdat je wel een eerlijke berekening op deze manier kan maken. Een lijst van jouw inkomsten en uitgaven, en van hem ook. Reiskosten zijn geen inkomen, als jij die kosten maakt. Maar als jij bijvoorbeeld deze reis iedere keer maakt met jullie gezamelijke auto, dan zou je die inkomsten weer op de gezamelijke hoop kunnen zetten.
Wat ik aan het lijstje van mijn mediator zag was dat we uiteindelijk onderaan de streep evenveel geld over hadden. Wat er voor mijn ex dus op neer kwam dat hij het verschil bijlegde vanuit zijn salaris voor alimentatie voor mij, en zo hadden we onderaan de streep hetzelfde bedrag.
Jullie zouden het ook zo kunnen berekenen en het kopje wat bij mij partneralimentatie was, dat is dan het bedrag wat hij extra op de spaarrekening zet/verrekent.
Maar ook mij baart het zorgen dat hij meer mag bepalen dan jij, ik vind dit heel vreemd en niet meer van deze tijd.

Traintje

Ik vind het ook een vrij schokkende situatie, en dat jouw partner jou niet hetzelfde lijkt te gunnen als hij zichzelf gunt. Dat vind ik echt geen gezond uitgangspunt.

Kun je hem deze draad laten lezen? Misschien gaan zijn ogen dan open.

Zo niet, dan moeten jullie allebei eens heel hard nadenken over deze relatie. Wat willen jullie in een relatie? Wil jij een goedkope inwonende nanny/schoonmaakster zijn of wil je een gelijkwaardige relatie met je partner hebben waarin jullie allebei evenveel te zeggen hebben en elkaar gunnen wat je jezelf ook gunt? En wil je die gelijkwaardige relatie met deze partner? Waarom ben je bij deze partner? Hoe zie je het leven over 5 jaar, 10 jaar met deze partner? Ik denk dat er gepraat moet worden...

nadenken

Niki73, jij denkt dat er gepraat moet worden, ik denk dat Traintje eerst heel erg moet gaan nadenken over de vragen die wij haar allemaal gesteld hebben en hieronder nog wat extra.

Waarom is het zo scheef?
Was dat altijd zo?
Waarom accepteer je dat het zo scheef is, dat hij min of meer alles bepaalt?
Vind je dat normaal? Zo ja, waarom?
Vind je hem belangrijker dan jezelf dat jullie het op deze manier zoveel beter voor hem regelen voor jou?
Bestaat er een samengevoel tussen jullie? Van jou? En van hem?

En daarna inderdaad praten met partner.

Traintje

In jouw geval zou ik proberen om meer uren te gaan werken en/of een beter betaalde baan te krijgen. Financiële ongelijkheid werkt vaak niet goed in een relatie. En inderdaad degene met het meeste inkomen heeft toch vaak iets meer macht, zeker als de ander financieel van hem/haar afhankelijk is.
Binnen een relatie spreken mensen vaak over ons geld maar zodra ze uit elkaar gaan is het meestal mijn geld.
Je maakt je eigen positie veel sterker als je meer gaat verdienen.

Overigens vind ik niet dat jouw partner het netjes doet omdat jullie er samen voor hebben gekozen dat jij minder zou werken. Was dat echt een gezamenlijke keuze? Of wilde jij graag minder werken en ging hij hiermee akkoord? Of stond hij er echt ook achter?

Als het echt een gezamenlijke keuze was dan zou je partner ook de consequenties van die keuze moeten aanvaarden en dus een grotere bijdrage moeten doen aan de gezamenlijke financiën. Je kan dat best vragen/eisen.

Maar het kan natuurlijk wel zijn dat er hierdoor van alles gaat escaleren. Ik zou echter wel dat gesprek aangaan.

Bregje, offtopic

Elke week krijgen we 5 euro zakgeld die we kunnen uitbesteden zonder dat we daar het over moeten hebben. "

Klopt dat bedrag? Want als jij zegt graag kleding te kopen en je krijgt 5 euro per week, hoe doe je dat?
Daarnaast: je "krijgt" 5 euro....dat klinkt best wel alsof je tot de kinderen hoort. Maar misschien lees ik het verkeerd of bedoel je het anders. Mijn oma vroeger, die "kreeg" huishoudgeld. Maar zakgeld?

Strom 5 euro

Die 5 euro hebben we jaren terug ingevoerd omdat we wilden stoppen met roken en elke week dat we niet rookten, kreeg ieder 5 euro in de pot. Dit doen we nog steeds. Elke zaterdag geef ik de kinderen zakgeld en doe ik dit geld ook in het potje. Vandaar dat ik het zakgeld noem. Eind juni doen we er 50 euro in en eind van het jaar 100 euro. Dit heeft ons geholpen om te stoppen met roken. In totaal hebben we dus een paar honderd euro per persoon om lekker uit te geven hoe we willen. Ik spaar het natuurlijk om en ga dan eens per jaar lekker shoppen. Ik ben trouwens niet van de dure kleren en als ik echt iets nodig heb dan gaat het gewoon van de bankrekening af, zoals ook bij mijn man.

Bregje

Dit bedrag in het potje komt dan hopelijk wel bovenop je gewone 'zakgeld' neem ik aan?

Jeetje Miekemieke

Wat een vervelende post. Lang niet iedereen heeft zoveel financiele ruimte. Ik zou willen dat ik zo'n bedrag voor mezelf had.