Verdeling gezamenlijke kosten bij samenwonen

Reactie

Reiskosten --> als de kosten zelf gezamelijk worden betaald dan moet de vergoeding tot het netto inkomen beschouwd worden, worden de kosten door A gemaakt dan kan A dus de volledige riekostenvergoeding behouden. Als de vergoeding niet voldoende is zou zelfs A dat verschil in mindering mogen brengen van zijn/haar netto inkomen.

Auto cadeau --> nee maar wel (bij gezamenlijk gebruik) dat de kosten voor de auto gezamenlijk worden gedragen.

Grotere uitgaven --> Gewoon naar rato van inkomen, spaargeld is afhankelijk van hoe zuinig iemand leeft. Geeft A maandelijks 500 euro aan kleding uit, en B. 50 euro.....dan zou het niet eerlijk zijn als van die 450 euro verschil nog een groot deel in het onderhoud komt te zitten.

Combinatiekorting/ andere belastingteruggaven tel je op bij het netto inkomen van de ontvanger.

Hoe wij het doen is het volgende, ieder jaar maken we een berekening wat ieder van ons verdient. stel A verdient netto 1500 (incl combinatiekorting) en B verdient netto 1650 dan betaalt B dus altijd 10% meer.

Wij gebruiken een gezamelijke rekening en storten daar steeds bedragen op. Dus als A 300 euro stort stort B 330 euro. Geen gemeut van elke maand overmaken naar elkaar en berekenen wat de kosten zijn geweest en welk deel voor wie geld. Gezamenlijke kosten gaan van die gezamenlijke rekening.

belasting

als we aangifte doen, schuiven we net zo lang heen en weer tot het laagste bedrag verschijnt wat we in het totaal samen moeten ophoesten. Dan laten we die verdeling zo. Dat betekent bij ons dat de een vaak (veel) terugkrijgt en de ander moet betalen. Dat verrekenen we dan als de teruggave heeft plaatsgevonden.
We kijken dus niet naar de afzonderlijke aangiftes en de specifieke dingen die daarin zouden zitten als verschil. Ik vind zelf dat het 'eindbedrag' een weerspiegeling is van een soort 'vaste lasten' die we moeten betalen en dan dus ieder de helft.
Zo ook met ziektekostenverzekering (betalen we voor een jaar, ieder de helft) en bijvoorbeeld gemeentelijke lasten. Als we dat van de gemeenschappelijke rekening doen, moet daar erg veel geld heen/op staan. Nu staat er voldoende op voor hypotheek, boodschappen, kabel/telefoon, en nog wel meer. De grotere bedragen doen we dan dus los daarvan via onze eigen rekeningen.

Verder betaal ik alles wat met de kinderen te maken heeft, omdat ik ook kinderbijslag op rekening krijg. Ik kijk wel eens of dat een beetje in verhouding is en als dat niet zo zou zijn zou ik dat misschien veranderen naar gemeenschappelijke rekening. En dan daar alles school/kleding spullen van.

Vroeger verdienden we niet evenveel en betaalde één van ons naar rato minder dan de ander. Nu betalen we het zelfde. Vriend heeft overigens geen zin om boodschappen van gemenschappelijke rekening te betalen want vindt tweede pasje onzin . . . Dus dat is soms meer of minder van zijn kant. Maar het gaat meer om het overall principe.

gr Angela

Gezamenlijke rekening

Ik begrijp niet zo goed waarom je geen gezamenlijke rekening wil. Dat zou een heleboel werk schelen.
Je kunt daar de gezamenlijke uitgaven als hypotheek, woonbelastingen, verzekeringen en dat soort dingen van kunnen betalen. En daarvoor hoef je maar één keer de berekening te maken wie hoeveel er op stort naar rato van inkomen. En als je dan elke maand iets extra's er op stort, dan spaar je meteen voor onderhoud van het huis of voor andere grote gezamenlijke uitgaven.

Spaargeld vind ik een lastige. Misschien heeft A meer spaargeld vanwege een erfenis of heel zuinig leven. Ik ben zelf geneigd dat buiten beschouwing te laten en rond te komen van de huidige inkomsten.

Hoe doen jullie dat nu met de boodschappen? Iedere maand bonnetjes optellen en verdelen waarbij je de tampons en chocola door A zelf laat betalen en het scheerschuim en bier door B? Zoiets zou ik wel heel erg ver vinden gaan.

lijkt mij ingewikkeld

Het lijkt mij nogal ingewikkeld zonder gezamenlijke rekening. Dan ben je dus dagelijks bezig met het bewaren van bonnetjes en rekeningen en moet je iedere maand weer een berekening maken. Wat een gedoe.

Waarom wil je geen gezamenlijke rekening? Lijkt mij veel handiger. Je stort daar beiden maandelijks een van te voren afgesproken bedrag op en spreekt af welke uitgaven van die rekening worden betaald. Ik denk dat de meeste stellen dat op die manier doen.

aanvulling

Wij sparen overigens ook gezamenlijk. Eerste inleg zou je kunnen doen op basis van het eigen spaargeld. Daarnaast sparen wij dus maandelijks vanuit de gezamenlijke rekening. Daar doen we dus ook grote klussen van. Overigens als we op vakantie gaan enzo doen we het op dezelfde manier verdelen maar dan van het spaargeld, heeft een niet genoeg geld voor de vakantie dan betaald de ander het want ja we zijn en blijven een koppel en dan heb je wat voor elkaar over.

Vooral je laatste vraag

Kan ik antwoord op geven: wij zijn nooit zo in detail gaan kijken. Een auto cadeau zou geweldig voor beiden zijn, het zou geen seconde in me opkomen om over afschrijving na te denken. Wij hebben een excel die we jaarlijks updaten met alle kosten. Op basis daarvan kijken we wat de must haves en nice to haves zijn. Man heeft zeer wisselend inkomen, bij mij is het meer steady en bijna altijd hoger. De verdeling gaat eerlijk gezegd vooral over gevoel, ik betaal meer want ik heb meer maar we doen het wel zo dat ik armslag hou voor persoonlijke uitgaven en hij ook. En dat zijn vaak heel andere behoeften en omdat er zoveel verschil in inkomens is leggen we dat niet op een weegschaal. Als ondernemer is het wellicht ook anders dan in loondienst. Als je bijvoorbeeld veel vrijwilligerswerk wil doen ipv betaald werk heb je geen inkomen dus dat kost ook een soort geld. Dat zien wij dus als een soort persoonlijke uitgaven.

Wij hebben wel een gezamenlijke rekening maar daar wordt niet alles van afgeschreven. Ben wel benieuwd waarom je die niet zou willen.

Mijn advies zou dus zijn om te praten over wat het geld voor je betekent en wat je nodig hebt. De één kan niet slapen als er geen buffer is en de ander kan juist behoefte hebben aan altijd genoeg geld op de lopende rekening om onverwacht weekendje weg te kunnen ofzo. Ik zeg maar wat. Of bv wil je elk jaar op vakantie kunnen of liever het hele jaar door meer geld uitgeven.
Als je dat met elkaar kunt bespreken en helder hebt kom je mi makkelijker uit op een goede verdeling.

Achtergrond

Ik ben toch wel heel benieuwd naar de achtergrond van de vraag. Kies je voor zo'n verdeling als het inkomen erg verschilt, of juist als een van beide een spaarder is en de ander niet, of als er een een dure hobby heeft?
Op zich begrijp ik wel dat je bij beginnend samenwonen nog niet voor 'de grote hoop' kiest, maar wat is er dan mis met een ongeveertje? Als je beide genoeg over hebt om ook je privé uitgaven te betalen maakt het toch niet zoveel uit of je er een procentje naast zit?

Het komt

Nogal krampachtig op mij over, ik kan me niet voorstellen dat je zo tot een duurzame oplossing komt die in grondslag toekomstbestendig is. Ik krijg het idee dat er iets anders onder een discussie broeit als er zo in detail gekeken wordt zonder eruit te komen. Lijkt me dat je het daarover moet hebben. Maar dat is een invulling op basis van wat ik lees, wellicht zit ik er compleet naast.

Minstverdienende

Als jullie samen een kind hebben vraag ik me ook af: is de minstverdienende ook degene die minder dagen werkt omdat hij/zij voor jullie kind zorgt?

Zo ja, is dat jullie gezamenlijke beslissing geweest?

Of eigenlijk, (los van of het een gezamenlijke beslissing is) als dit zo is, dan profiteert de meestverdienende ervan doordat er kinderopvangkosten uitgespaard worden (als kind anders naar kdv zou gaan of bso). Dat zou je dan ook moeten verdisconteren.

Verder: de vraag is ook hoe jullie uitgavenpatroon is.
Geven jullie relatief veel uit voor de minstverdienende? Is het zo het uitgavenpeil eigenlijk te hoog is voor de minstverdienende, zodat deze geen eigen geld overhoudt om te sparen? En als dat zo is, baalt de minstverdienende daarvan?

Zou de minstverdienende misschien liever goedkoper wonen of minder uitgeven om meer te kunnen sparen maar wordt de minstverdienende een beetje "meegetrokken" door de meestverdienende in het (te) dure uitgavenpatroon?

'zo eerlijk mogelijk'

"Achtergrond van de vraag is eigenlijk om een zo eerlijk mogelijke verdeling te krijgen."

Dat suggereert alsof er een gedeelde opvatting bestaat over wat dan 'eerlijk' is. Dat eerlijk betekent dat iedereen exact naar rato bijdraagt. Terwijl je daar best je vraagtekens bij kan zetten.

inderdaad, wat is eerlijk

Iemand zei al dat je met elkaar zou moeten verkennen wat geld voor je betekent.
Dat klinkt wat vaag maar is juist denk ik een belangrijk startpunt.

Wat je moet bedenken - want dat is dan ook zo'n gevoelskwestie - is of je graag gewoon over een eigen bedrag wilt beschikken om gewoon zelf over te beslissen. Ik denk - door dit draadje geïnspireerd - dat dat voor mij het gevoel van vrijheid geeft. Als we heel weinig geld of heel veel kosten zouden hebben zou ik nog steeds graag willen kunnen bedenken wat ik mijn deel doe, het deel dat ik zelf verdien en wat niet aan ons gezamenlijk leven op gaat. En dat kan dus best een kado voor mijn partner zijn , maar het gaat erom dat het ook niet noodzakelijk is om uit te geven of te sparen.

En ik voel veel wantrouwen onder de vraag van TS zitten. Kan er niets aan doen, hoewel wij vanuit mijn wens dus ook splitsen lijkt me de discussie over 'eerlijk' een rare. Ik zou beslissen: agree to disagree, over hoe je je eigen geld uitgeeft of spaart of niet. En neem gewoon een gemeenschappelijke rekening voor alles waar je het over eens bent en wat noodzakelijk is.

gr Angela

ja weet je

ik vind het vreemd dat julllie het zo vreemd vinden dat het wringt. . .
Het moet toch al langer duidelijk zjin dat jullie visie op geld (en de angst voor te weinig / het geniet van geld) heel anders is. Ik denk wel dat je uiteindelijk samen tot een compromis kunt komen door praktische afspraken te maken, maar zoals gezegd denk ik niet dat je het fundamentele gevoel van 'wantrouwen' of 'angst' hiermee te lijf gaat.
gr Angela

Als....

Als de minstverdienende nu fulltime zou gaan werken. Zou hij/zij dan wel eigen geld overhouden om te sparen?

Misschien helpt dat om de discussie helderder te krijgen? Dan zou de meestverdienende misschien minder gaan werken en zou het totale inkomen minder worden, maar zou de minstverdienende tenminste meer inkomsten en meer spaargeld overhouden.

Als blijkt dat de meestverdienende niet minder wil gaan werken en de minstverdienende dat slecht voor het kind vindt, tja dan blijkt weer dat je er beiden anders tegenover staat. Maar dan nog is de vraag of de minstverdienende in deze situatie de klos moet zijn en zonder spaargeld moet leven...

En als het inderdaad zo is dat de minstverdienende eigenlijk vindt dat hij/zij (door de levensstijl van/het gemak van geld uitgeven door de meestverdienende teveel geld uitgeeft, dan zou de minstverdienende dat moeten aangeven. En zou er misschien wat aan de uitgavenkant (incl dure woning?) kunnen worden gedaan. En als de meestverdienende niet minder wil uitgeven/niet goedkoper wil gaan women, dan is het misschien redelijk dat de meestverdienende relatief (nog) meer betaalt omdat diegene zo'n dure levensstijl wil.

Nb Ikzelf zou altijd veel spaargeld willen hebben. Zowel voor de situatie dat ik getrouwd zou blijven als voor de situatie dat het mis zou gaan in mijn relatie. Je wilt niet berooid (of: zonder spaargeld) achter willen blijven als je weet dat je zonder je partner met ruim uitgavenpatroon WEL had kunnen sparen.

"Er is in goed overleg besloten dat een van beiden PT zou gaan werken na geboorte kind."

En dan vind je het eerlijk dat degene met het hoge inkomen ook meer 'eigen geld' heeft om vrij te besteden (en meer kan sparen)? Ik vind dat dus helemaal niet zo eerlijk.

Ik mis het 'wij zijn samen' gevoel in jouw verhaal. Alsof je alleen twee individuen bent die een zakelijke overeenkomst hebben. Maar jee, je vormt toch samen een gezin?

IJsvogeltje

Jij zegt het beter dan ik.

Dat is het probleem! Geen samengevoel.
Gezamenlijke beslissingen ten koste van de minstverdienende.

En de minstverdienende heeft door het parttime werken vast ook minder carrière ontwikkeling.

Volgens mij voelt het nu al financieel niet fijn, maar als ze uit elkaar gaan is het helemaal niet fijn voor de minstverdienende.

Als ik minstverdienende was zou ik sowieso meer gaan werken om financieel onafhankelijker te worden van de partner, zeker in deze beschreven situatie.

Naar ik begrijp niet getrouwd. Dus als het mis gaat ook geen partneralimentatie. Maar wel "in goed overleg besloten dat de minstverdienende nog minder ging werken en verdienen en dus niet meer eigen/spaargeld heeft....".

Hier

Wij hebben een gezamenlijke rekening geopend toen we gingen trouwen/samenwonen. Hierop storten we allebei maandelijks een bedrag en dat bedrag is ongeveer zoveel als onze vaste lasten plus de boodschappen. Wat overblijft gaat naar een spaarrekening die van ons samen is. Daarnaast maken we sowieso allebei elke maand een klein bedrag over naar die gezamenlijke spaarrekening.
Je zou zoiets naar rato kunnen doen. Wij doen gewoon 50/50 omdat we allebei ongeveer even veel verdienen. Ik krijg de kinderbijslag en de pleegzorgvergoeding op mijn rekening en betaal de meeste kosten voor de kinderen hiervan. De oudste kinderen zijn van mij en niet van mijn man en dus vind ik het ook eerlijker dat ik meer kosten draag voor de kinderen.
Mijn man houdt dus wat meer over elke maand maar dat vind ik niet oneerlijk. Ik heb tenslotte 2 extra kinderen. Mijn man vindt het niet erg om ook voor mijn kinderen te betalen maar ik vind het op zich prima zo. Bepaalde rekeningen voor de kinderen voldoet hij.

Het hoeft van mij niet 100% eerlijk te gaan. Wat ik wel belangrijk vind is om inzicht te houden in mijn eigen financiële huishouding, mijn eigen spaargeld te hebben en financieel volkomen onafhankelijk te zijn. En zolang ik financieel volkomen onafhankelijk ben maakt het me niks uit als hij wat meer geld over houdt per maand.

Over reiskostenvergoedingen en zo zou ik niet moeilijk gaan doen. Mijn man krijgt die wel en ik niet maar hij moet ook verder reizen naar zijn werk. Het is voor hem zo'n beetje kostendekkend. Voor mij dus niet maar dat gaat niet om hoge bedragen.

Ik heb dan wel weer meer spaargeld dan hij heeft. Dat is echter mijn geld en dat blijft ook van mij.

Huishoudelijk werk

Eerlijker zou zijn als de meest verdienende de parttime werkende minstverdienende betaalt voor het doen van huishoudelijk werk en kinderopvang.

Kinderopvang

Uitgangspunt moet zijn dat ieder 50 procent voor de kinderen zorgt. Degene die fulltime werkt betaalt dan ofwel de kinderopvang ofwel de parttimende partner die zijn/haar deel van de opvang op zich neemt.

Bij ons

hebben we het zo geregeld dat ik de boodschappen betaal. Daarnaast maak ik elke maand een bedrag over voor een aantal vaste lasten. Dit komt ongeveer uit op een naar rato verdeling.

Daarnaast hebben we alles heel strikt gescheiden. Dankzij mijn hele fijne vechtscheiding (gelukkig niet over onze dochter) heb ik heel veel schulden. Pas als dit is opgelost gaan we meer dingen gezamenlijk opbouwen. Ik ben ook bij mijn vriend ingetrokken met maar heel weinig spullen. Dit is allemaal vastgelegd.

We hebben beide ons eigen spaargeld. Ik maar heel weinig daar het meeste naar de schulden gaat.

Ik ben het wel eens met de zaken die andere posters aangeven. Dat is een van de dingen waar ik ook tegenaan loop bij mijn scheiding. Tijdens mijn huwelijk heb ik heel tijd gestoken om mijn toenmalige echtgenoot verder te helpen zijn carrière op te bouwen. Als ik kijk naar mijn gevoel van eerlijke verdeling is dat iets waarvoor ik op dat moment vergoed had moeten worden. Net als dat mijn eenmanszaak jarenlang heel goed heeft gedraaid, maar dat ik mijn winst heb gebruikt om de zijne gezond te maken. Dan nog maar niet te spreken over het feit dat ik minder ben gaan werken om voor onze dochter te zorgen (wat ik met heel veel liefde heb gedaan). Ik denk dat 'het' pas een probleem wordt op het moment dat er problemen zijn. Als je beide ervan overtuigd bent dat je de rest van je leven bij elkaar zult blijven, dan is 'eigen' geld een vestzak/broekzak verhaal.

Alles op grote hoop

Juist in deze situatie is het heel eerlijk om al het geld op en grote hoop te gooien, elk zakgeld uit te keren om naar eigen inzicht uit te geven en van de rest de gezinsuitgaven te doen en gezamenlijk te sparen. Als je uit elkaar gaat, gaat de spaarpot door de helft. Minstverdienende komt er nu namelijk heel bekaaid van af. Investeert tijd in het kind en in die tijd kan er geen inkomen verworven worden en carrierekansen lopen hard terug. Dat kan een gezamenlijke afspraak zijn, maar financieel eerlijk is het echt niet.

Dit tot op de cent berekenen van wie welk deel betaalt kan als je allebei min of meer evenveel werkt en evenveel voor het kind zorgt. Nu is het een scheve situatie wat inkomen betreft. Erg oneerlijk.

Zolang jullie het zelf nog snappen

Dat lijkt me het belangrijkste, ik kan er geen touw meer aan vast knopen. Verder komt het op mij nogal berekend over zo. Is het een zakelijke of liefdesrelatie? Hebben jullie samen kinderen of ieder apart?
Is het niet handig om 3 rekeningen te hebben? Beide prive en een gezamenlijke voor de vaste lasten? Dat gereken en naar elkaar overmaken kost nogal wat administratie.