Verbaasd over uitgavepatroon van mensen

chiquita

Ik vind het ook vreemd dat jullie zo beledigd reageerden en zelfs het contact verbroken. Je stelde een vraag, en het antwoord kan ja zijn maar ook nee. Wat had je dan verwacht? Bovendien kun je helemaal niet beslissen of zij dat zo makkelijk kan veroorloven, misschien kwam het haar op dat moment ook niet uit? Of vond zij "de uitgave" die jullie wilden doen niet verantwoord of niet echt urgent. Dat is je goed recht als iemand je een lening vraagt.
Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat als je zelf een ruim inkomen hebt, er altijd verschillende familieleden en anderen om leningen vragen. Dus niet 1, maar meerdere. Wij hebben om die en andere redenen (zie ook boven) besloten dat dus principieel niet te doen. Er komt nl geen eind aan, als je de een leent, komt de rest ook weer. Alleen weten degenen die we nee antwoorden dat niet van elkaar natuurlijk, ik vind het niet kies om tegen de een te praten over de geldnood of lening-vraag van de ander. Dus je weet niet hoe het bij die zus zat, juist met dat hoge inkomen. Ook heeft bij mij weleens de bestemming van de gevraagde lening meegespeeld inderdaad. Een familielid dat net baan verloren had wilde geld lenen omdat ze zowel op vakantie wilde als een nieuwe auto wilde kopen. Dat vond ik dus niet urgent. Wel als ze haar huur niet meer had kunnen betalen of geen eten voor haar kinderen meer had kunnen kopen. Ook was er een ander die geld als water uitgaf aan vakanties, kleren en sieraden, en toen er een belastingaanslag kwam bij ons geld wilde lenen. Dat leek mij nou juist niet bevorderlijk voor de levensles over financiele planning, als wij dat even voor haar opgelost hadden.
Zij zagen het allebei het ongetwijfeld anders dan ik, maar ik beslis zelf over mijn geld en het uitlenen daarvan. Als dat reden was geweest het contact te verbreken (dat was het gelukkig niet): soit.

@repelsteeltje

Vrienden zijn vrienden van elkaar omdat ze van hetzelfde kaliber zijn.
Jij schiet met een ander kaliber dan ik, derhalve zullen wij zeer ws geen vrienden van elkaar worden.

Veel geld hebben

Dat is de reden dat ik nooit de jackpot zou willen winnen. Mensen eisen dan ineens geld van je.
natuurlijk is het logisch dat je een familielid uit de nood helpt, maar wie bepaalt dan nood?
Zo ken ik iemand die een leuk bedrag had geërfd, en die had meteen zijn schoonfamilie op de stoep staan. Terwijl hij daarvoor niks goeds kon doen. Ze waren dus ook erg boos dat er geen geld werd weggegeven of uitgeleend.
En volgens mij komt dit soort gedoe vaker voor.

Nee geld maakt meer kapot dan je lief is, en het is zo makkelijk om te oordelen over iemands uitgaven!
Helaas merk ik dus dat ik het zelf ook ben gaan doen

Toch vind ik geld lenen van iemand die je lief is, en er vervolgens niet verantwoord mee om gaan niet netjes. Ik merk dat het me raakt.
De lener gaat er dan ook maar vanuit dat het geld voor jou niks waard is. Dat gevoel krijg ik ervan. En dat voelt rot.

Ik leef best zuinig, ook omdat het meer helpt dan alleen mijn portemonnee (zuinig zijn is ook erg milieubewust over het algemeen). En daar krijg ik best regelmatig vervelende opmerkingen over.
Dat is eigenlijk precies hetzelfde als iemand veroordelen zoals ik heb gedaan.
Naar trekje van me, baal ik van!

Overigens heb ik mijn ongenoegen naar vriendin niet zo geuit op de manier als ik nu hier doe. En ondanks dat merk je dat geleend geld tussen een vriendschap in gaat staan.
Maar ik vrees dat niet uitlenen hetzelfde had gedaan.
En nog even voor de duidelijkheid; ze wilde het zelf heel erg perse terugbetalen.

kniep

over oneerlijk gesproken....

even afmaken, dat bericht

Wel geld uitlenen, maar ondertussen wel een oordeel hebben over hoe het uitgegeven wordt.
En dan bij anderen erover klagen. Bah!

Sorry

Maar gaf ik al niet aan dat ik het zelf ook gewoon een rottige situatie vind?

En eigenlijk vind ik jouw reactie een beetje grof...

Begrijp beide kanten

Wat ik zelf altijd merk is dat de manier en de toon waarop iets gevraagd wordt ook van invloed is. Mijn ouders hebben mijn broer en zus nog wel eens geholpen toen ze het niet breed hadden en er in ene grote kostenposten waren. Ik heb toen ook mijn steentje bijgedragen. Mijn broer en zus waren er niet vanuit gegaan dat iemand hun wilde helpen, maar vroegen of we wilden meedenken hoe dat op te lossen. Mijn ouders hebben het zelf niet breed en hebben het toen in veel termijnen terug gekregen. Ik heb het hun toen geschonken (was iets van 100 euro en kon het zelf missen).

Andere mensen heb ik soms weer eens niet geholpen; mede omdat ze er vanuit gingen het geld zo te krijgen.

Als ik het geld heb en kan missen

wil ik anderen er graag mee helpen als ze het nodig hebben. Ik ga dan niet zitten kijken hoe ze hun geld uitgeven, dat is hun eigen verantwoordelijkheid. Ik ben alleen maar blij dat ik een ander kan helpen.

Zelf heb ik ook wel eens geld moeten lenen van een vriendin, dat kon direct, en heeft ze in termijnen ook weer van me teruggehad. Waar zouden we zijn als we elkaar niet willen helpen?

helpen Mirreke

kan op allerlei manieren, geld uitlenen/lenen is voor mij geen optie, dat doe ik gewoon niet.

Volwassen mensen kunnen lenen bij de bank en als dat niet (meer) kan dan is er dus al een structureel financieel probleem, en een spaarpotje aanleggen is ook geen slecht uitgangspunt. Een kapotte wasmachine ofzo kan je ook opvangen door even bij een vriendin de was te draaien of bij een wasserette. Een auto die kapot gaat tja, daar heb je dus dat spaarpotje of lening bij de bank voor.

ik snap de noodzaak dus gewoon niet en als je iemand in je omgeving hebt die financieel zo slecht zit dan zou ik liever dus een keer een bedrag geven, wat ik dan nog het liefste anoniem zou doen.

Manda

Ik zie dat toch anders.
Mijn broer had met z'n vriendin een huis gekocht, hypotheek op beide salarissen. Helaas ging de relatie uit. Ze verdienden allebei te weinig om de hypotheek op naam van een van beiden te kunnen krijgen. Enige alternatief was het huis verkopen, maar door de marktsituatie zou dat een flinke restschuld opleveren. Niet echt wenselijk dus.
Mijn broer zou de hypotheek prima alleen kunnen betalen, maar door de eisen van de banken kon hij die hypotheek dus niet krijgen. Nu heeft hij de maximale hypotheek die bij de bank mogelijk was en hebben m'n ouders en ik hem de rest van het bedrag geleend. Dat gaat in totaal om tienduizenden euro's... Hij gaat ons in vijf jaar terubetalen, en dat gaat prima. En ik ben blij dat we hem op deze manier voor een flinke schuld zonder huis hebben kunnen behoeden. Er was hier geen sprake van een structureel financieel probleem, er zijn verder ook geen leningen, doorlopende kredieten etc. En op een andere manier helpen had ook geen zin, daar is uitgebreid naar gekeken. En het bedrag is zo groot dat schenken absoluut geen optie was.
Hij heeft inmiddels een nieuwe vriendin, zodra die haar appartement (iemand interesse? Klein appartement in het centrum van Utrecht) heeft verkocht komt de hypotheek op naam van beiden te staan en krijgen wij ons geld direct terug.

Verhoudingen

Verhoudingen hoeven helemaal niet onder druk komen te staan, omdat je familieleden ondersteunt. Wat een raar idee! Dus alle mensen die hun familie in andere landen helpen, denk aan de oude gastarbeiders, zouden verstoorde familieverhoudingen hebben? Dat hangt echt wel van je referentiekader af: ik vind de reacties van principieel niet helpen juist weer wijzen op verstoorde verhoudingen. Niet dat dit zo hoeft te zijn, maar die manier van denken is me echt volkomen vreemd. Nu heb ik een zus die hard werkt, sober leeft en heus wel rond komt. Die geef ik juist geld, omdat ik graag wil dat ze ook wat te genieten heeft, waarom zou dat nu fout zijn?

Als vermogend mens je directe worstelende familieleden niet helpen kan, zie Chiqita, de verhoudingen trouwens ook verstoren. En daar kan ik me dan weer wel alles bij voorstellen.

natuurlijk is iets geven niet fout...

... het geeft vaak scheve ogen bij een ander (familielid/ vriend) die meent benadeeld te worden. En dát geeft soms gedoe. Of je moet het volslagen geheim houden.

Dat verhaal van die broer met die hypotheek is een mooi voorbeeld, Nu loopt dat perfect. Maar stel dat er nog een zus in het gezin is die ook in zo'n situatie geraakt, dan kunnen ouders plus nu broer helpende zus niet ook haar helpen. Jammer maar helaas. En dat kán lastig zijn.

Bromvlieg

We zijn met twee kinderen, dus daar hebben we geen last van. Maar mijn vader is zeer van de gelijkheid binnen de familie, dus we zouden dit dan zeker meegenomen hebben in de afspraken.
Verder is het niet iets waar we uitgebreid over gesproken hebben met anderen, alleen m'n ouders, broer en onze partners zijn op de hoogte. (Voor zover ik weet ) Dat voorkomt ook scheve gezichten.

fijn juist, financiele hulp

Wij moesten verhuizen, omdat onze huisbaas het huis te koop had gezet (2e keer in Engeland, fijn, na een jaar). En toen vroeg mijn zus waarom we geen huis kochten. En dat was omdat we de inleg niet hadden (moest toen 10% zijn). Zij heeft toen aangeboden dat bedrag te lenen, maar wilde wel een terugbetalingsplan zien. En wij wonen nu dus in een mooi eigen huis, met dank aan mijn zus. En het geeft verder geen problemen verder, het is gewoon gezellig als we elkaar zien!

dc en kleine grote zus

Resultaten uit het verleden....

Dat het bij jullie goed ging is toch geen argument dat anderen het dus ook maar zo moeten doen? Je kunt van alles verzinnen dat dit toch fout had kunnen gaan en pas dan kom je als familie/gezin in de problemen.

Elders in dit draadje toch ook: ja in december kunnen we het geld toch terug betalen? Hoe weet je dan toch dat dat echt zo gaat? Wie weet ben je wel ontslagen, krijg je een ongeluk, gaat je dak lek, de auto stuk, moet je geld uitgeven voor X, Y of Z en opeens lukt dat niet. Als je nu niet kunt sparen voor iets is het gewoon al een wankel evenwicht en dan gaan speculeren om wat je nog moet krijgen en er van uit gaan dat er geen andere shit zal gaan gebeuren kán prima goed gaan maar dat hoeft toch allemaal niet?

ook

Grote bedragen uitlenen vertroebeld vaak wel de relaties omdat er dan een zakelijke verhouding ontstaat binnen de familiale of vriendschapsrelatie
Fijn, dc en kleine grote zus, dat het bij jullie zo goed afliep met de lening. Maar er zijn natuurlijk talloze voorbeelden waarbij dat niet zo is. Of waarbij de beslissing echt wel een beetje anders is dan je familie gewoon steunen. Voorbeelden bij ons: een familielid dat alcohol-en gokverslaafd is: zou jij die geld lenen? Ander voorbeeld dat ik hierboven al even noemde: iemand die het breed laat hangen (breder dan ze het heeft) en opeens een belastingaanslag niet kan betalen, even niet aangedacht. Kan, in dit geval hebben wij geen geld geleend maar een schenking gedaan (het was 700 euro). Waarvan ze vervolgens lekker een weekje op vakantie ging en bij terugkomst vroeg om alsnog een lening voor de belastingschuld. Zou jij dat doen? Het kan ook zijn dat het bij jullie om andere bedragen gaat. Zou jij 20.000 euro lenen aan een familielid dat zijn baan verloren is (voor een auto en vakantie)? Dit was een groot risico voor ons, erg onzeker of we het echt terug zouden krijgen, en ook voor ons een heel groot bedrag. Van ons spaargeld, waar we zelf nogal voorzichtig mee zijn omdat we zelf al een paar periodes van werkloosheid en tijdelijke aanstellingen hebben meegemaakt en wij in die situatie dus zelf nooit willen lenen bij anderen. Echt ons reservepotje dus. Zou jij dat een aan familielid in die situatie uitgeleend hebben?
Wat ik bedoel met deze (echt meegemaakte) voorbeelden, is dat het niet altijd gaat om stabiele, betrouwbare mensen met zekerheid dat je het terugkrijgt. Jullie hebben gewoon geluk gehad. Wij hebben ooit besloten dan maar helemaal niet te lenen aan familieleden, om geen onderscheid te hoeven maken tussen de een en de ander.

Geven

Wij lenen geen geld uit, maar geven het en daarna mogen ze helemaal zelf weten wat ze er mee doen. Ik heb geen verslaafde familieleden, dus daar hoef ik me gelukkig ook al niet mee bezig te houden. Ik wil juist graag dat mijn zusje eens lekker luxe doet, dus ja, ik ben blij als ze het aan een vakantie oid besteed. Ik denk nog steeds dat het gewoon van familieverhoudingen afhangt. En die zijn hier goed en stevig (en kunnen ongetwijfeld ook goed en stevig zijn in families waar principieel geen geld gegeven of uitgeleend wordt). Ik ga uit van mijn eigen situatie en begrijp dat het ook anders kan zijn / gaan. Maar ik begrijp ook dat je relatie met een naaste die je in geval van nood principieel niet heeft willen helpen onder druk komt te staan.

Nuanno

Je kunt het wel fijn je zus gunnen maar vaak zit er ook een stuk schoonfamilie bij en dat schijnen mensen ook te vergeten. Mijn man moet het ook maar mijn zus gunnen, ik moet het ook maar mijn schoonzus gunnen. Ik kan mijn geld ook maar één keer uitgeven en als er dan geld naar mijn schoonzus gaat kan dat geld niet naar mijn vader.

Het klinkt allemaal zo makkelijk maar dat is het gewoon vaak niet en nogmaals: iemand kan wel verslaafd worden of als verslaafd zijn zonder dat je het weet. Iemand kan opeens een nieuwe relatie kregen en die relatie kan ook invloed uitoefenen op dat terugbetalen. Er kan zo ontzettend veel gebeuren!

Stenna

Er hangt natuurlijk heel van de situatie af. In jouw geval zou ik het inderdaad ook niet uitlenen. Onze situatie was anders. Er is lang over gesproken, nagedacht, gerekend, contracten gemaakt. En ik weet natuurlijk dat ik een risico loop, maar ik denk dat het risico vrij klein is. . M'n broer is behoorlijk stabiel, heeft een prima baan, doet geen rare dingen. Ik ga er maar vanuit dat dat nog even zo blijft. En mocht het toch mis gaan, dan zal dat inderdaad z'n invloed hebben op de familierelatie. Maar we kunnen het geld missen, ook als het niet terug zou komen (zou niet leuk zijn, maar we kunnen dan nog steeds op vakantie) en nu heeft het een positieve invloed op de familierelatie. In dit geval vond ik het de moeite waard en het risico klein genoeg om het te doen.

Mochten we echte geld niet terug krijgen dan krijgen we het op termijn trouwens terug via de erfenis van m'n ouders. We hebben de constructie gemaakt dat ik het geld uitleen aan m'n ouders, en zij aan m'n broer.

Ohja

Ik wil verder niemand veroordelen die geen geld uit wil lenen, is allemaal prima. Ik wilde alleen een andere situatie schetsen, en aangeven waarom wij ervoor gekozen hebben om wel geld te lenen.

Dalarna

Het staat me vrij met mijn geld te doen wat me goed dunkt en dat gaat tot nu toe prima.

Dierbaren in nood.

Als ik iemand kan helpen die mij dierbaar is zal ik dat zeker doen. Geld is voor mij niet meer dan een bestaansmiddel en als ik een ander daarmee kan helpen zal ik dat zeker niet laten. Of het nu mijn familie is, familie van de koude kant of dierbare vrienden. Wij hebben al meerdere keren geld uitgeleend en als het nodig is doe ik het morgen weer.

Dalarna

Ik heb begrepen dat je vader hulp nodig heeft van jou en het siert je dat je dat geeft. Dan geldt natuurlijk op = op. Je kunt niet meer weggeven dan verantwoord is voor je eigen gezin, waardoor het lastig wordt om er ook nog een zus of schoonzus bij te helpen. Maar je haalt er in het algemeen dingen bij, waarom je het niet zou moeten doen, die wel wat ver gaan. Stel dat... verslaving, geld opslurpende nieuwe relatie... Alles kan, maar om daar al bij voorbaat vanuit te gaan?

Als jij een (schoon-)zus zou helpen met een lening of een gift, gaat dat blijkbaar ten koste van de hulp aan je vader. Is je vader dan zo afhankelijk van jullie? Dat lijkt me toch ook niet de bedoeling. Nogmaals mooi dat je het doet, maar er kan ook wat met jullie gebeuren en wat dan? (nu doe ik ook even aan doemscenario's)

Kaaskopje

Dit waren algemene voorbeelden, het lijkt er op dat sommige mensen hier totaal geen rekening houden met de koude kant. Wat heeft mijn man er aan als ik mijn zus geld gun als dat gevolgen heeft voor ons gezin? Ik bespreek dat dus met hem maar goed, wij bespreken alles wat we met ons geld doen.

Ik heb het niet over mijn vader in combinatie met een relatie maar dat was een voorbeeld over wat kan gebeuren. Je kunt je broer geld lenen omdat je weet dat hij daar verstandig mee om gaat en omdat je weet dat hij het dan en dan kan terugbetalen maar als hij volgende week een nieuwe relatie krijgt die heel anders denkt over geld: wie zegt dat jij dat geleende geld dan nog terug krijgt?

Mijn punt was vooral dat het weinig zin heeft om tegen anderen te zeggen dat geld lenen jou goed is bevallen (jou dus niet als jij, kaaskopje maar algemeen) en dat het geld is teruggekomen en dat je wist dat het betaald zou worden. Dat weet je helemaal niet vooraf, dat weet je pas achteraf zeker. Er kan zoveel gebeuren tussentijds.

Voor de duidelijkheid

Wij (twee dochters en zoon samen) hebben hem heel erg veel geld gegeven maar het helpt niet. Het valt in een bodemloze put omdat hij zijn uitgavepatroon niet aanpast of niet wil of kan bijhouden waar het geld naar toe gaat. Wij willen hem best helpen maar dan moet hij zelf nu ook wat gaan doen.

de hengel en de vis

Er kunnen incidentele gevallen zijn waarin een naaste geholpen is met het geven/lenen van geld. Maar zodra dit een structurele kwestie wordt omdat de persoon in kwestie kennelijk niet kan budgetteren, is het storten in een bodemloze put. Daar help je die persoon niet mee. Je helpt door mee te denken (als die persoon daarvoor open staat tenminste) hoe het beter/anders kan.

precies bromvlieg

Mooi gezegd en helemaal mee eens. Er zijn (tamelijk veel) gevallen die eigenlijk echt niet geholpen zijn met een lening, omdat dit ze alleen bevestigt in het maken van steeds weer dezelfde fouten.

Precies

Bij mensen die niet goed met geld kunnen omgaan, meer uitgeven dan ze hebben, kan je beter NIET helpen door geld te lenen of te geven. Dan leren ze nooit budgeteren en de tering naar de nering zetten.

Dan kan het dus juist goed zijn om "nee" te zeggen, zodat de wal het schip zal keren (oftewel: de dan eindelijk echt lege portemonnee ze aan het denken zet dat ze anders met geld moeten omgaan).