Therapeut bezoeken en doktersbezoek

persoonlijk

Persoonlijk zeg ik nee.
Dit omdat bezoek aan een therapeut meestal een bezoek van 30-45 minuten kost en bij de huisarts niet.
Buiten dat is het meestal herhaaldelijk en bij huisarts niet.
Bij tandarts wel bv bij wortelkanaalbehandeling, maar dat doe je niet elke maand, dus dat is eenmalig een aantal keer.
Werk je voltijds?
Mijn vriendin gaat nl wel onder werktijd, maar haalt op een of 2 andere dagen een uur of half uur in.

Marjo

Dank voor je reactie.

Het kan m.i. niet met de duur van de afspraak te maken hebben. Een bezoek aan een specialist valt er ook onder, kan ook herhaaldelijk zijn. Verder kost het vaak ook reistijd (werk-arts), die meer tijd kost wellicht dan het bezoek zelf en dat is normaal ook "gedekt".

En overigens, ik werk 4 dagen en als het op mijn vrije dag kan doe ik dat, maar het gaat er juist om als het niet op mijn vrije dag kan.

dokter is dokter

Wat zijn de regels precies?

Geldt het alleen voor doktersbezoek, dan niet (psycholoog is geen arts), geldt het ook voor andere medische consulten (fysio) dan zou ik zeggen wel.

Overigens mag doktersbezoek lang niet overal tijdens werktijd. Ik heb nog nooit een werkgever gehad waar dat geen verlof kostte.

ligt eraan

Als je fulltime werkt, kan het vaak niet anders dan onder werktijd. Als je parttime werkt vind ik dat je al dergelijke afspraken altijd buiten werktijd moet plannen.

Niet

Zo wel op mijn werk (gezondheidszorg), als op het werk van mijn man (commercieel bedrijf), is het echt niet toegestaan om tijdens je werk naar de dokter, tandarts of therapeut te gaan. Soms maakt je baas een uitzondering, maar meestal zijn het overuren, na of voor je werk, of moet je dan langer blijven.

Ik vind vooral een therapeut helemaal niet kunnen. Dat duurt toch veel te lang. En het is vaak ook nog elke week of elke twee weken. Ik zou er echt van balen, als mijn collega dit soort prive-zaken in haar werktijd gingen doen. Dat gaat dan toch ten koste van het resultaat.

Het zou anders zijn, als het werk gerelateerd is. Bijvoorbeeld opvang na een traumatische gebeurtenis op het werk.

Ligt aan werkgever

Bij ons is het zo geregeld dat alle bezoeken qua gezondheid als geoorloofd verzuim worden geteld. Zelfs als ik met mijn dochter een bezoek moet brengen aan het ziekenhuis, psycholoog, tandarts, ortho oid dit onder geoorloofd verzuim valt. Bij ons is het dus heel fijn geregeld.

Overigens vind ik de opmerking dat je zulke afspraken maar moet plannen in je eigen tijd als je parttime werkt heel vreemd. Ik probeer dit wel altijd, maar dat lukt niet iedere keer. En waarom mag een collega die fulltime werkt dit wel doen onder werktijd en ik als parttimer niet? Alleen maar omdat hij geen andere keus heeft? En wat nou als ik bij een bepaalde specialist alleen maar terecht kan op de uren/dagen dat ik werk? Dan moet ik maar een andere specialist zoeken? Soms ontkom je er niet aan om een bepaalde afspraak tijdens werktijd te plannen. Ook niet als je parttime werkt.

Hanne (offtopic)

Wat nou als het een psychiater was geweest, waar je als client van een psycholoog ook terecht kunt komen? Die heeft wel een artsenopleiding, maar ook daar moet je regelmatig naartoe met dezelfde duur als naar de psycholoog.
Dan zou de psycholoog onder de fysio's vallen en de psychiater (waar je voor dezelfde klachten naartoe gaat) onder de artsen.

psychologen en artsen

zijn vaak ook moeders en werken "dus" parttime. Meestal precies op de tijden dat de andere moeders ook werken. Dus hoe wil je dat buiten werktijd plannen?

Eigen tijd

Bij ons is doktersbezoek eigen tijd. Officieel staat in het reglement dat het aan de beoordeling van de leidinggevende is, maar toen bleek dat sommige leidinggevenden er heel streng in waren (altijd eigen tijd) hebben ze dat voor iedereen gelijk getrokken. Heel flauw, dus in de praktijk werk ik meestal thuis als ik naar de dokter moet. Sowieso speelt dat in mijn functie niet zo, maar collega's die volgens rooster aanwezig moeten zijn moeten het dus altijd in eigen tijd plannen of verlof opnemen.

inhalen

Als het bezoek alleen onder werktijd kan, kun je overuren opnemen of het later inhalen, toch?

Ik weet echt niet anders.

Hangt van de werkgever af

Bij mijn vorige werkgever kon je maximaal 2 uur per afspraak naar een arts, maar wel met het nadrukkelijke verzoek dat zoveel mogelijk te beperken, dus het liefst in eigen tijd. Bij mijn huidige werkgever gaat iedereen die dat nodig heeft onder werktijd naar een dokters- of therapie-afspraak, maar ook weer met het nadrukkelijke verzoek zoveel mogelijk buiten werktijd te regelen.

Op de vraag van Pind@ waarom fulltimers wat makkelijker onder werktijd af zouden mogen spreken dan parttimers, kan ik alleen maar zeggen dat mij dat logisch lijkt. Als parttimer heb je gewoon meer tijd waarin je afspraken kunt plannen. Tenzij het inderdaad niet anders kan en dan kun je weer denken aan het omzetten van je rooster. Als je normaal op dinsdag vrij bent en je moet op donderdag naar een specialist, dan kun je vragen of je dinsdag mag werken in plaats van donderdag. En als ook dat niet kan, ja dan moet je hopen dat je een sociale werkgever hebt.

cao

wat staat er in je cao?
Bij ons staat het vrij duidelijk beschreven. En staan er dus geen tijdslimieten in.
Wel het bedrijfsculturele dat je als parttimer de afspraken zo veel mogelijk in je eigen tijd plant. Maar als dat niet gaat. Dan is het een vorm van bijzonderverlof dat gewoon verleend MOET worden door de leidinggevende zonder bijkomende eisen als inhalen of inleveren verlofuren.

Mijn baas deed heel moeilijk

Ik was parttimer en had een acute ontsteking bij mijn verstandskies. Die moest er dus snel uit, en helaas kon dat alleen op woensdag; mijn werkdag.
Ik was op maandag (mijn vrije dag) al acuut naar de tandarts gegaan, maar hij kon de ingreep zelf niet eerder doen dan woensdag.

En dat vond mijn baas niet goed.
Ik heb me dus maar ziek gemeld want ik verging van de pijn! De dag zelf ben ik na de ingreep wel weer gaan weken, maar ik voelde me dus erg beroerd.
En er is dus een vervelend conflict over geweest helaas.

Al eerder liep ik op mijn werkdag voor langere tijd bij de fysio, want die therapie werd alleen op een werkdag aangeboden. Ik had ernstige bekkeninstabiliteit en dat nam mijn werkgever ook niet serieus. Dat was allemaal niet bewezen; dus ik stelde me aan ten koste van mijn werk. Ik heb deze fysio dus ook niet helemaal afgemaakt en ben die oefeningen thuis en in het fitnesscentrum gaan doen (duur voor mij dus).
Die verloren uren heb ik allemaal ruim ingehaald, maar blijkbaar was die kies de druppel. Ik had ook een dagwissel voorgesteld, maar dat kon niet.

Ik ben mede daardoor ook weggegaan bij die baas. Ik ben geen machine!

Ik vind het altijd vervelend om te horen als bazen hier zo moeilijk over doen. Als je voltijds werkt kun je bijna niet buiten werktijden terecht bij een arts; zij werken ook tijdens kantooruren. En een afspraak vroeg op de dag of aan het eind plannen gaat echt niet altijd! Die momenten zijn als eerste volgeboekt.

Iedereen moet wel eens naar de dokter of tandarts! Het is toch van de zotte als dat niet kan!
Ook raar als je daar je vrije uren voor moet inleveren. Voor zover ik weet heb je als werknemer recht op een x aantal uren per jaar voor doktersbezoek. In verhouding tot je voltijds-schaal zeg maar. Of heb ik dat nu mis?

Kiesje, bewijs laten zien

Ook ik heb in een ochtend plotseling vrij moeten nemen voor tandartsbezoek omdat ik last van een verstandskies had die er toch uit moest. Dat kon de tandarts zelf doen, maar ik heb het uit angst uitgesteld.
Ik heb gebeld en mijn cheffin vond dat ik toch gewoon moest komen. Ik zei dat ik pijn had en dat ik eerst naar de tandarts wilde gaan die mij kon verlossen van de kies. Hoe kan ik werken met pijn? Na heel veel heen en weer gepraat ging zij ermee akkoord..
De tandarts verloste mij van mijn kies en ik vroeg hem die kies in te pakken in een klein zakje zodat ik het mee kon nemen. Zo gezegd, zo gedaan.
Op mijn werk aangekomen liep ik gelijk door naar mijn cheffin en liet haar die bebloede kies in het zakje zien. Zij trok een vies gezicht en reageerde met: Gadverdamme! Ik zei: "Dit was de boosdoener. Nu geloof je mij?" Gelukkig had ik niet zoveel last en kon gewoon werken... dat was mazzel hebben, want er zijn genoeg die na het trekken van een verstandskies dat niet kunnen.

De bazen op het werk vinden dat je gewoon je werk moet blijven doen en ze moeten geen last hebben van jouw afwezigheid (maakt niet uit of je naar de dokter of tandarts moet).

Regel hier

De regel die hier geldt is dat medische bezoeken, zoals artsen of specialisten die noodzakelijk zijn als het niet anders kan tijdens werktijd mogen.

Wat denken jullie?

Therepeut medisch genoeg? Gaat toch om je geestelijke gezondheid? Ik vind het wel mooi om de therepeut een specialiste te noemen. Is die toevallig ook (op dat gebied).

(nb ik vind het voor mij nu deze ene keer echt nodig om tijdens werktijd te gaan, want anders kan ik pas weeeeeken later terecht en dat trek ik nu echt niet, dat is inmiddels wel gebleken - de stress is er op het werk al uitgekomen (wat anders nooit gebeurt), niet fijn).

Tjonge

Lijken wel praktijken van 40 jaar of langer geleden. Wist niet dat je nog zulke 'bazen' had.
Ik werk bij een bedrijf (kantoor, ca. 100 man) waar we gewoon op basis van vertrouwen werken. De werknemer vindt het vanzelfsprekend doktersbezoek zoveel mogelijk op een niet-werkdag te plannen, zover dat mogelijk is. En als het op een wel-werkdag is, dan gaat de beteffende 'baas' er gewoon vanuit dat dat blijkbaar niet anders kan. Men gaat er ook gewoon vanuit dat als iemand een uurtje later komt (bijv. ineens lekkage thuis o.i.d.) dat de werknemer dat op e.o.a. manier wel weer inhaalt.
De ene keer gaat iemand wat eerder weg om e.o.a. reden, de andere keer blijft diegene wat langer omdat iets nog afgehandeld moet worden. Niemand die uurtjes of kwartiertjes zit af te vinken. Voordeel is een ontspannen werksfeer, vertrouwen, en geen enkele werknemer heeft de behoefte de kantjes ervan af te lopen.
Bibi

Zulke bazen bestaan nog

De werkgever van mijn man doet ook zo moeilijk over doktersbezoek/tandartsbezoek onder werktijd. Man doet dat meestal op zijn ATV dag maar soms heb je iets wat niet kan wachten tot volgende week vrijdag. Een vroege afspraak gemaakt en man was 17 minuten "te laat" op het werk. Hij had van te voren gemeld dat hij wellicht iets te laat zou zijn, een trein net niet halen kost hem een half uur.
Toen had de baas een half uur verlof afgeschreven. Als man langer moet blijven vanwege calamiteiten dan "hoort" dat bij de functie.
Na heftige protesten is de regeling iets aangepast maar heel soepel loopt het nog niet.
Bibi jij zegt dat bij jou niemand de behoefte voelt om de kantjes ervan af te lopen, omdat er vertrouwen is. Bij mijn man zijn er wel legio collega's die dat doen.

LiesK

Precies, omdat zij aan de ene kant zonder respect en vertrouwen worden behandeld, zullen de werknemers aan de andere kant er de kantjes van af (willen) lopen. Zo gaat dat. Domme bazen zijn dat.
Als jij als werknemer niet eens iets extra's wilt doen en/of iets langer blijft omdat dat noodzakelijk is, dan krijg je zo'n sfeer.
Bibi

idd bibi

dat soort vertrouwen werkt 2 kanten op.

Resultaat: een bedrijf met medewerkers die tevreden zijn en die dat stapje extra zetten als het nodig is. Zelfs als het even geen stapje is maar een STAP. Medewerkers doen meer voor gemeende waardering dan voor geld, hetzelfde met vertrouwen, geef je dat vertrouwen krijg je het dubbel en dwars terug.

Lekkage

Als je ineens lekkage thuis hebt valt dat onder calamiteitenverlof en krijg je vrij zonder dat het je uren kost. Voor plotseling naar de huisarts moet je verlof opnemen. Als je plotseling met je kind naar de huisarts moet valt het weer wel onder calamiteitenverlof (max 1 dag voor een ziek kind). Best een beetje krom eigenlijk.

Precies Bibi en Amk

Zo werkt dat hier ook. Ik denk ook nooit in werkuren maar in werk dat nog af moet. Dus ondanks doktersbezoek, calamiteitenverlof en zorgverlof probeer ik te doen wat ik denk dat gedaan moet worden.

dokter/therapeut uitstellen, grotere schade?

Je zegt dat de stress al op je werk te merken is. En als je die therapeut in je eigen tijd moet doen moet je weken wachten.
Je zou dus kunnen stellen dat je werk er onder lijdt als je het langer uitstelt.
Wat, als je uit zou vallen door overspannenheid of burnout? Dan is je baas nog verder van huis.

Mijn ervaringen

Allereerst wil ik aangeven dat ik eea ook enorm vind afhangen van het type werk. Het team waar ik nu manager van ben is verantwoordelijk voor werk wat vaak niet kan wachten. Er komen continu mailtjes en telefoontjes binnen en een belangrijk deel kan niet (lang) wachten. Het is geen groot team, veel parttimers en om de bezetting altijd passend naar de stroom werk te hebben is soms best een uitdaging. In principe heeft iedereen vaste dagen waarop hij werkt.
Dan is een paar uur weg zijn voor een doktersafspraak zoals een therapeut (sessie duurt een uur, komt meestal reistijd bij dus je bent al gauw twee uur weg) best wel pittig voor je collega's. Want als jij altijd op woensdag werkt en vanaf nu een paar keer op woensdag naar de peut wil moeten je collega's die op woensdag werken jouw afwezigheid opvangen. Een deel kun je savonds beetje bijwerken maar er komt altijd wat op de collega's neer.
Dan vind ik het dus niet heel vanzelfsprekend dat het maar moet kunnen.

Eerder stuurde ik ander team aan. Daar kwam het minder nauw. Veel jonge moeders en flexibiliteit nodig vwb werkuren. Even naar t CB, vanuit huis werken want ziek kind. Het kon allemaal, gelukkig ook vanuit mijn baas, tot op zekere hoogte. Al heeft die niet doorgehad hoe flexibel ik echt was maar t team want dan had hij er een einde aan gemaakt.
Maar ik had dus 1 dame in dat team dat steeds verder ging in haar ruimte zoeken. En intussen steen en been klaagde over de werkdruk. Zij was net even meer senior qua functie dan de rest, wat het dubbel lastig maakte. Ze was bijna elke week een paar uur afwezig en ik zag niet dat ze dat later goedmaakte. Maar de combinatie van haar veelvuldige afwezigheid (doktersbezoek hier, even naar school daar, hulpbehoevende schoonouders) en het klagen vond ik erg lastig.

Kortom, ik vind het niet te generaliseren. Hangt echt af van het soort werk enzo.

Beste manager

Dat is juist het punt. Als je vertrouwen creeert, dan is het automatische gevolg, dat je een team bent, en dus ook rekening houdt met je collega's. Schijt aan je collega's heb je dan niet, je stemt e.e.a op elkaar af (bijv vrije dagen)en bij calamiteiten heb je geen probleem een tandje harder te werken. Met de wetenschap dat de andere collega dat ook voor jou doet als het nodig is. Niemand voelt zich dan 'genaaid', en wordt dat ook niet.
Bibi

Verschuiven

Nou, ik vind dat vertrouwen dat zo mooi is, toch vaak iets wat misbruikt wordt door die paar collega's die er altijd tussen zitten en misbruik maken van de vrijheid. Hoe meer gecreëerd vertrouwen, hoe meer vrijheid zij nemen.

Ik heb daar wel gekke dingen van gezien. Collega's die tijdens hun dienst naar de voetbalwedstrijd van hun kinderen gingen. Of overblijf gingen doen op de basisschool. En mijn man heeft in een commerciële setting in een team gewerkt, waarbij iedereen steeds makkelijker werd. Mensen gingen steeds later verschijnen en eerder weg. Er waren er dan een paar die zich wel verantwoordelijk opstelden en die waren zeer ongelukkig met al dat vertrouwen. Steeds meer van de verantwoordelijke mensen, gingen zich gekke Henkie voelen, omdat ze hun werk goed deden. De bedrijfscultuur was geworden: maak je er maar zo makkelijk mogelijk vanaf, want anderen doen dat ook.

Snappen jullie wat ik bedoel met verschuivende grenzen? Ik heb dan persoonlijk liever duidelijkheid en heldere regels, die gehandhaafd worden.

Ik heb ook werk waarbij ieder kwartiertje vam de dag gevuld is. Als er een collega wegvalt door een noodgeval, moet de rest dat opvangen en zijn de bewoners de dupe. Want die opvang door collega's is maar betrekkelijk natuurlijk. Je kunt het werk waar je met z'n vieren de hele dag druk mee bent, wel met z'n drieën doen, maar dat gaat dan natuurlijk wel ten koste van de kwaliteit. En in elk team zijn er wel een paar mensen,die dat niets kan schelen. Ik vind het een belangrijke taak van een leidinggevende om daar alert op te zijn. Het is vaak weer moeilijk terug te draaien.

Maar misschien werken er bij mij en mijn man in de sector een heel ander soort mensen, dan bij Bibi bijvoorbeeld. Ik zie toch wel regelmatig mensen die schijt hebben aan hun collega's en het resultaat van de afdeling. En ik ben misschien cynisch, maar volgens mij zitten die mensen overal wel.

Druif

Ik denk persoonlijk dat een goed salaris ook onderdeel is van het hele proces. Uit jou stukje maak ik op dat je in de zorg werkt, niet bepaald een sector waar de financiële waardering hoog is.
Voor een laag salaris nog harder werken dan je al deed voordat je collega er even tussenuit "moest" is volgens mij moeilijk. Een hoger salaris motiveert meer om net dat stapje harder te doen om de klus te klaren.
Voor een colega die wel eens wat terug doet wil je ook meer doen dan voor een collega die nooit wat terug doet. In mijn vorige baan in de keuken van een ziekenhuis had ik een collega die regelmatig diensten wilde ruilen in verband met consultatiebureau van een kind, varjaardag van haar man, begrafenis van ..(waarvoor geen bijzonder verlof geld) en ga maar door. Als ik dan eens wilde ruilen dan kon dat niet want ze had dan afspraak zus, bezoekje zo en geen opvang voor haar kind. Werkelijk nooit deed ze iets voor een ander. Op het laatst wilde niemand meer met haar ruilen. Dat stak haar wel, want met andere collega's ruilden we nog wel diensten als dat eens nodig was.

Druif

Je schrijft "Nou, ik vind dat vertrouwen dat zo mooi is, toch vaak iets wat misbruikt wordt door die paar collega's die er altijd tussen zitten en misbruik maken van de vrijheid. Hoe meer gecreëerd vertrouwen, hoe meer vrijheid zij nemen." en Ik heb dan persoonlijk liever duidelijkheid en heldere regels, die gehandhaafd worden."

Ik kijk daar anders aan. Heeft vast ook met mijn eigen ervaring te maken. Jij pleit voor regels die een manager handhaaft. "Geen doktersbezoek" of "max. een half uur doktersbezoek per maand" zou zo'n regel kunnen zijn. In mijn werkomgeving (en ook mijn vorige banen) werkt het anders. Ik wordt afgerekend op de kwaliteit van mijn werk, op mijn resultaten, op wat ik presteer. Op het 'wat'. Hoe ik dat organiseer: dat is aan mij. Mijn werkgever geeft mij het vertrouwen dat ik daar zelf de juiste afwegingen in maak. Dat ik zelf prima kan bepalen of ik die privé-afspraak wel of niet kan maken overdag.
Mijn collega's en ik hebben elkaar nodig; we stemmen veel af en werken samen.
Als wij 'misbruik' zouden maken van onze ruimte, dan zou dat merkbaar zijn in de kwaliteit van ons werk. En daar worden we dan op aangesproken. Geen discussie dus over 'die afspraak duurde een half uur te lang', maar over 'de klant is ontevreden, want heeft zijn spullen te laat gekregen' of 'je bent onvoldoende bereikbaar voor collega X (wij zijn niet altijd allemaal op eenzelfde plek, dus bellen elkaar ook veel) en daardoor kan hij zijn project niet afmaken'.
Dat vraagt vooral een andere manier van aansturen, die gelukkig steeds meer gemeengoed wordt.

ijsvogeltje

Wat jij beschrijft kan in een commercieel bedrijf maar in de zorg wordt dat wat moeilijker. In de keukens waar ik werkte moesten de maaltijden voor patiënten en personeel gewoon op tijd klaar zijn. 1 collega die er even niet was van een team van 3 viel nog wel op te vangen met een stapje harder, twee collega's weg werd al een stuk moeilijker. Zeker aan de lopende band waar het eten werd opgeschept waren genoeg handen nodig. Dan kan de kwaliteit van mijn toetjes hoog zijn, als ik er voordat de lopende band start geen 500 heb klaar staan valt er toch een gat.