Te oud, te duur .... en dan functioneer je opeens niet goed

stukje

Wil je een stukje schrijven hierover?

ik denk

dat ze een opleiding ergens in het noorden doet, was het niet Groningen ofzo . . . ?
gr Angela

Waarom dan niet in de ik-vorm

Nu klinkt het als informatie vergaren.
Nee, ik heb dat nog niet meegemaakt. Maar ze proberen jou dus opeens kwijt te raken? Of is het al gebeurd?

Hier ook

Een vriendin die meer dan 30 jaar prima heeft gefunctioneerd. En nu moet ze eigenlijk in haar ondersteunende functie het onvermogen van twee leidinggevenden waar ze voor werkt compenseren en de leiding nemen in de werkzaamheden met een minimum aan uren zodat ze het werk van beiden sowieso niet overziet. De een een chaoot van nature met een veel te grote werklast, de ander die haar nieuwe functie wat heeft onderschat en maar beperkt is ingewerkt. En dan moet jij zo assertief zijn om hun falen te benoemen zodat je zelf niet de zwarte piet krijgt.
Haar rustige kalme beleefdheid wordt nu aangezien voor gebrek aan assertiviteit en actie.
Ik help haar een verweer te schrijven maar ze kiest er voor om af te vloeien, ze heeft het wel gehad. Veel talenten maar het onmogelijke, haar karakter veranderen in een hittepetit, zit er gewoon niet in.

heel bekend, ja

Ik heb het zelf meegemaakt en ken meerdere mensen van mijn generatie die op heel vervelende manier, na jarenlang goed functioneren, zijn weggetreiterd. Zelfs ontslag op staande voet, gevolgd door een zuigende rechtszaak want als ex-werknemer heb je nergens recht op bij zo'n ontslag.

Ook mensen die ziek worden en vervolgens weggepest worden, vooral als wordt vermoed dat de werknemer niet goed zijn rechten weet. Bijvoorbeeld door geen passend werk aan te bieden, de werknemer te ontslaan op staande voet wegens werkweigering, noem maar op.

AnneJ beschrijft het heel herkenbaar. Je moet assertief zijn om niet zelf in het verdomhoekje terecht te komen, haar tot dan toe goede eigenschappen worden opeens ongewenst, men kijkt alleen maar naar je minder goede kanten en weet je positieve kanten ook om te draaien naar iets negatiefs.

Je kunt er tegen in gaan maar dan moet je wel weten hóe. In geval van ontslag op staande voet of salaris dat niet meer uitbetaald wordt heb je geen keuze. Het vreet energie, psychisch kun je daar flink aan kapot gaan en het vertrouwen in een werkgever krijgt een flinke knauw, zeker als je het al vaker hebt meegemaakt dat een werkgever in de Hosanna-Kruisigt Hem-stand schiet.

Overigens niet alleen bij vijftigers, het is een bekende manier om "lastig" (ziek, bijvoorbeeld) of overbodig personeel te lozen, maar bij vijftigers lijkt het wel toe te nemen.

Ja, herkenbaar

Lees mijn draadje (dat ondertussen een heel eind naar beneden zal zijn verdwenen) maar terug. Lang verhaal, 2 jaar mee bezig geweest.

linkjes

https://www.ouders.nl/forum/werk-recht-en-geld/partner-op-non-actief-mag-dat-op-deze-reden

https://www.ouders.nl/forum/werk-recht-en-geld/emily-hoe-staan-de-zaken

geen herkenning

Ik maak deel uit van een team dat uit voornamelijk 55 plussers bestaat (vrouwen). We houden de tent draaiende hebben bergen aan ervaring, deinzen nergens voor terug, zijn uitermate flexibel, vitaal en nooit ziek. De directie is blij met ons! Het is overigens wel moeilijk om nieuwe collega's te krijgen die ook die drive hebben.

Welkom bij de club

Je omschrijft precies wat mij gebeurd is exact 3 jaar geleden. Ik was toen 52. Ik hoorde vorige week dat die werkgever aan een nieuwe ronde werknemer lozen gaat beginnen. Mensen met een vast contract is al bij personeelszaken geroepen om aan te horen dat ze vrijwillig, maar wel met álle hulp naar een andere werkgever over kunnen stappen. Daar kunnen ze zó aan de slag. Ja, dáág! Dat doen ze natuurlijk niet. Ze wachten gewoon af tot ze ontslag krijgen, met alle rechten die ze daarbij hebben. Nu schijnt er een manager over te komen van een andere vestiging die er opnieuw, net als 3 jaar geleden de bezem door moet halen.

Ik heb me nog nooit zo gekwetst gevoeld als in die periode. Zo onrechtvaardig en ook domweg geméén. Ik kon wel hulp krijgen van de vakbond in de vorm van advies, maar omdat ik te kort lid was nog niet tot aan de rechter. Daarvoor moest ik eerst drie maanden lid zijn. Dat is bij verzekeraars ook gebruikelijk. Drie maanden verzekerd zijn en dan krijg je Rechtsbijstand. Ik zag een gang naar de rechter ook totaal niet zitten, wat de vakbond dan wel weer jammer vond. Stel je eens voor. Je weet dat ze je weg willen hebben en dan moet je blijven werken tot je bij de rechter bent geweest. Dat is geen doen. Ik had net een jaar achter de rug waarin we het nodige beleefd hadden. Twee gezinsleden die ernstige gezondheidsproblemen hadden gehad, maar ikzelf ook. Tijdens mijn reïntegratie, bleek aldoor dat ze amper begrepen wat er met mij was, ondanks mijn uitleg. Dus toen ze mij er een half jaar later duidelijk uit wilden werken, zaten de frustraties van het jaar ervoor ook nog dwars en ik ben uiteindelijk akkoord gegaan met ontslag met wederzijds goedvinden. Al met al heb ik daarna geluk gehad. Een doorbetaalde vakantie (nou ja... opzegperiode) van drie maanden, en toen ik daadwerkelijk de ww in moest had ik na een maand alweer werk. Daar vrolijkt een mens van op.. Helaas zit ik nu weer in de ww en het ziet er naar uit dat het dit keer langer gaat duren voor ik weer aan het werk kan, dan drie jaar geleden.

ik ben "werkgever"

Nou ja, ik ben de afdeling personeelszaken. Samen met man heb ik een 50 plusser (was ik zelf toen nog niet) aangenomen als assistente en nooit spijt van gehad. Zij vormt het hele personeelsbestand, dus haar functioneren is extreem belangrijk. Inmiddels ben ik zelf ook 50 plus en vind ik dat ik het prima doe in mijn eigen baan. Ik ben zo'n beetje het geheugen va het bedrijf geworden.

Ik snap niet waar dat vooroordeel van werkgevers vandaan komt dat 50 plussers duur zijn en niet goed functioneren. Om mij heen zie ik dat het gewoon niet waar is. Jonge mensen moeten alles nog leren en vertrekken meestal weer na een paar jaar, wat ook lastig is, vooral voor de mensen om ze heen die dan weer een nieuw persoon moeten inwerken. Maar dat is natuurlijk nooit de baas zelf.

nieuwe collega

Ik heb sinds een maand een nieuwe collega. Hij is 60! Ik vind het leuk en hij lijkt het (natuurlijk) prima te doen.Dus het kan anders.

Kaaskopje

Natuurlijk is nooit ziek zijn geen verdienste en natuurlijk ben ik ook wel eens ziek maar ik bedoel dat ik en mijn oudere collega's ons niet ziekmelding voor een verkoudheid en dergelijke.

Miekemieke

Dat is beter gezegd . Dat valt ook onder gemotiveerd.

Hier

Op mijn man zijn werk is in aanloop naar een fusie een 'vlootschouw' gehouden. Eénderde van de werknemers moest vertrekken, allemaal 45-plussers. Hoewel dat al twee jaar geleden is en mijn man bij die groep die moest vertrekken hoorde werkt hij er als enige van die groep nog steeds. Hij heeft zich in aanloop naar de einddatum van zijn dienstverband toegelegd op een specifieke vaardigheid waar hij inmiddels specialist in is zodat hem steeds gevraagd wordt om nog even te blijven. Ze gooien de interim er uit om hem de werkzaamheden te doen, hij is uitgeleend aan een andere vestiging omdat zij hem nodig hadden. Over een paar maanden is het echt afgelopen omdat dat specialisme op de vestigingen voorlopig niet meer nodig is. Al de oudere werknemers die moesten vertrekken zijn destijds onder betere voorwaarden aangenomen, de coa is versoberd en je zou nu significant minder verdienen als je nu op zo'n functie aangenomen wordt. Ik denk wel dat dat meegespeeld heeft bij die vlootschouw. Als mijn man straks al een nieuwe baan vindt in de kaalgeslagen branche zal hij het met minder moeten doen. Maar da's op zich niet erg omdat ik inmiddels een baan heb.

In de organisatie waar ik werk, werken een hoop oudere mensen. Op mijn gang met 23 collega's zijn er 8 zestigers, 5 vijftigers en 5 veertigers. En nog wat pensioengerechtigden die het niet kunnen laten en vrijwillig een handje komen helpen. Nou lopen in mijn branche de salarissen niet heel erg uiteen en is de cao stabiel. Ik vind het verrijkend, zo'n leeftijdsgevarieerd gezelschap.

skik

50plus

Het grote voordeel van 50+ lijkt mij dat ze niet meer zwanger worden als het om vrouwen gaat. Ik zou dus denken dat 50+ als vrouw een voordeel moet zijn.

Oud

De gemiddelde leeftijd bij ons is 49 en ik heb collega's die zelfs al AOW hebben. Het gros van die 'heel oude mannen' gaat er dit jaar uit met een riante afvloeiingsregeling. Het klinkt heel lullig, maar ik ben er blij mee. Die mensen zaten allemaal zo vast in hun functie en doorstromen was bijna niet mogelijk. Dat was er de reden voor dat jonge medewerkers (< 30) vaak afhaakten.
Dus het beeld wat geschetst wordt is bij ons helemaal niet aanwezig, maar in mijn omgeving zie ik wel dat mensen het zwaar krijgen als ze eenmaal hun vaste baan kwijt raken. Dan begint het circus met steeds tijdelijke contracten en onzekerheid.

Vesper

"in mijn omgeving zie ik wel dat mensen het zwaar krijgen als ze eenmaal hun vaste baan kwijt raken. Dan begint het circus met steeds tijdelijke contracten en onzekerheid."

Ik denk dat het voor de huidige starters voornamelijk tijdelijke contracten en onzekerheid zal zijn. De vaste aanstelling zal zeldzaam worden. De oudere werknemers hebben daar decennialang van mogen genieten en ervaren nu hetzelfde als de starters.

skik

in de zorg

Bij ons, is er een laag leidinggevenden wegbezuinigd. De taken van die teamleiders zijn deels naar boven, deels naar óns 'gegaan. Wij werken met assistenten en begeleiders. De begeleiders krijgen voornamelijk die extra taken.
Nu inmddels blijkt langzamerhand dat sommige van de begeleiders die extra taken minder goed uitvoeren en/of stomweg door de taakverzwaring verhoudingsgewijs minder goed functioneren.
Die mensen worden in sommige gevallen op een vervelende manier weggepest/gewerkt door met name de leidinggevende. En in veel gevallen zo onterecht! Maar sommige werknemers, vooral in de zorg vermoed ik, hebben niet zoń vechtlust en laten zich vrij gemakkelijk piepelen. Terwijl ze echt geen slechte begeleiders zijn. Soms wordt dit ineens 'aangetoond' met een paar foutjes die iedereen wel eens maakt. Het probleem is dat organisaties vaak zitten met de teamleiders die er via een sociaal plan zijn uitgeplaatst; op tijdelijke functies neergezet of heen en weer geschoven. Het wachten is erop dat zij dan teruggezet worden op die functies van egeleiders die zogenaamd niet goed genoeg functioneren.

Mij is ook gevraagd om als assistent te gaan werken omdat ik momenteel minder goed in mijn vel zit door priveomstandigheden. Ik heb ronduit geweigerd en duidelijk laten merken dat ik daar zeker niets voor voel, juist ook omdat het uitzetten van een beleid rondom een client; het regelen van alle zaken daaromheen, mijn ding is. Mij laten ze nu verder met rust; ze konden ook niet duidelijk maken dat ik echt niet goed functioneer op enkele fouten na. Maar ja, wie is perfect. Maar een minder assertieve collega van mij laat zich gemakkelijker wegzetten...

op mijn huidige werk is er eentje van 21, eentje van 36 en de rest tussen de 44-58. Hier ook geen last dus, het heeft een voordeel bij mijn huidige werk om wat meer levenservaring te hebben.

Bij mijn vorige baan echter werden liefst de ouderen weggepest wegens te traag zijn. Neem ze dan niet aan, je kunt toch niet verwachten dat iemand van 68 net zo snel is als iemand van 28?(uitzonderingen daargelaten).
Ik vond het daar vreselijk en ben vrijwillig opgestapt en op zoek gegaan naar iets anders. Dat vond ik op 48-jarige leeftijd; nooit verwacht en toch is het gebeurt. Het kan dus wel.

Kern van mijn vraag

Bedankt voor de vele reacties.
Het gaat er mij niet om dat jullie mij, of dat we elkaar ervan overtuigen dat 50-plussers of oudere werknemers prima kunnen functioneren of zelfs heel waardevol kunnen zijn voor een bedrijf of organisatie.

Ik hoor graag wel meer reacties over mijn kernvraag:
- herkennen jullie dat (soms) oudere werknemers die jaaaaren (zeer) goed functioneerden opeens op hun functioneren worden aangesproken en eruit gewerkt/ontslagen?
- wat zouden jullie doen als je opeens erop aangesproken wordt dat je niet goed functioneert terwijl je jarenlang zeer goed of goed functioneerde (vaak ziet dat dan opeens op “vage” aspecten of eenmalige incidenten), terwijl je vermoedt of weet dat ze je gewoon weg willen hebben omdat er teveel ouderen op de afdeling/in het bedrijf zitten en dat te duur wordt?

De reden voor ontslag

Oudere werknemers zijn vaak duurder dan jongere. Ze zijn soms (of vaak) wel beter gezien hun ervaring (en dat zal neem ik aan helemaal het geval zijn als je vaak “zeer goed” gescoord hebt), maar toch duurder. Zie post Skik: “Al de oudere werknemers die moesten vertrekken zijn destijds onder betere voorwaarden aangenomen, de coa is versoberd en je zou nu significant minder verdienen als je nu op zo'n functie aangenomen wordt. “

Ik denk dat er best goede redenen kunnen zijn om meer “jong bloed” in de organisatie te hebben en (dus) minder ouderen. Bijv. doorstroom van jongeren wat niet lukt als ouderen blijven zitten, of werk wat ook minder goed, maar goed genoeg, door jongeren uitgevoerd kan worden. Het is dan een geldkwestie.

Mijn idee is: wees daar open en eerlijk over naar de medewerker en kijk hoe je dan (met een zak geld en/of opleiding etc. ) die oudere medewerker kunt stimuleren te vertrekken of kan doen vertrekken. Maar gooi het niet – oneigenlijk! – op het functioneren. Dat is nl. wat regelmatig gebeurt en is in mijn ogen echt heel oninteger en mensonterend.

Bij mij

Ik vermoed bij mij dat ze een goedkopere jongere op onze afdeling willen hebben. Ik heb 11 jaar zeer goed of goed gefunctioneerd in deze functie onder deze baas. Sinds een tijdje legt mijn baas er gigantisch de nadruk op dat mijn vaardigheden (die ik al die jaren ook had en dus zeer goed/goed functioneerde) niet goed zijn. Een incident (bijzondere omstandigheden) waarbij er nog niet eens iets echt mis is gegaan (alleen minder handige aanpak) wordt erbij gesleept.

Hij weet dat hij geen goede zaak heeft (gezien alle zeer goede beoordelingen), maar doet in gesprekken en op schrift heel vervelend over dit aspect. Er vindt dus ook dossieropbouw plaats, waarbij ik alles wat onjuist is schriftelijk weerleg, zodat ze geen dossier krijgen. Zeer vermoeiend. Ik voel het echt als intimidatie en wegpesten. Maar vind mijn baan verder nog steeds superleuk en wil om die reden gewoon blijven. Ook gun ik het hem niet dat hij zijn zin krijgt. Maar hoe ver ga je? Misschien nemen ze stappen, waardoor ik bezwaar maken met een advocaat?

Tante Sidonia heeft met een “nee” het tij kunnen keren: “Mij is ook gevraagd om als assistent te gaan werken omdat ik momenteel minder goed in mijn vel zit door priveomstandigheden. Ik heb ronduit geweigerd en duidelijk laten merken dat ik daar zeker niets voor voel “en “Mij laten ze nu verder met rust; ze konden ook niet duidelijk maken dat ik echt niet goed functioneer op enkele fouten na. Maar ja, wie is perfect.” Soms zal het niet helpen.

Hoe staan jullie daarin? Zou je er dwars tegenin gaan of je biezen pakken en je heil ergens anders zoeken?

misschien niet duidelijk

maar bij mijn vorige baan dus. De echte reden is te traag, maar op vervelende manieren zijn een behoorlijk aantal 50+ werknemers de laan uitgestuurd. De meesten hebben daar gehoor aan gegeven.
Eentje niet. Die is teruggegaan, terug aangenomen en vervolgens 3 mnd later weer ontslagen.

Split

Jij zegt dat de echte reden "te traag" was. Ze waren dus daadwerkelijk te traag en die reden werd ook genoemd.

Ik bedoel juist dat er een andere (vage of een keer voorgekomen) reden wordt genoemd, terwijl de echte reden anders is (bijv. te duur). Daar hebben mijn vragen dus betrekking op.

Neemt niet weg dat ik jouw frustratie ook snap. Ze zijn te traag, maar dat risico heeft de werkgever bewust genomen.

Werkneemster

Ik heb antwoord gegeven. Ik ben eruit gegaan met ontslag met wederzijds goedvinden. Ik kon de druk niet aan. Ik heb in eerste instantie op álles gereageerd met bezwaar maken, zodat het negatieve dossier ook mijn bezwaren zou bevatten. Maar op het laatst zat ik bij het minste geringste te huilen, dus dat ging niet goed. Ze hebben mij bewust van de plek afgehaald, waarop ik wél goed functioneerde.

Als jij een Rechtsbijstandverzekering werk en inkomen (of hoe dat bij jouw verzekering ook heet) hebt van meer dan 3 maanden hebt, of langer dan 3 maanden lid van de vakbond bent, zou ik daar zeker juridische hulp vragen. Probeer dus alles wat in jouw nadeel werkt naar je privé-email te sturen, zodat je ook daar een eigen dossier kunt aanleggen, wat ook blijft bestaan als je al ontslagen bent bijvoorbeeld.

Ik zou zeker niet mijn biezen pakken, dan heb je nergens meer recht op en het is jouw intentie ook helemaal niet om weg te gaan. Je vindt het daar nog steeds ontzettend leuk! Het beste wat je eruit kunt halen, als het dan toch mis moet gaan, is ontslag met wederzijds goedvinden, óf via een rechtszaak je gelijk proberen te halen.

Of een derde...

gewoon ontslag, maar dan zullen ze moeten aantonen, dat daar een gegronde reden voor is. Hoe dan ook moet jij geen eenzijdig ontslag nemen.

Werkneemster

Oke, nog een keer:

Jij zegt:Jij zegt dat de echte reden "te traag" was. Ze waren dus daadwerkelijk te traag en die reden werd ook genoemd."

Nee, ik zei de echte reden (weet ik van roddel van de bron) was de traagheid. Ze zijn met andere vage redenen het leven zo zuur gemaakt en zo weggepest dat ze om een "legale" reden zijn weggestuurd. De traagheid is naar die mensen nooit genoemd, want dan moesten ze hun eigen fout toegeven: te oude mensen aannemen. Tja en als je een ander de schuld kunt geven dan doe je dat natuurlijk.

Split

Dank voor je geduld en - nu ook voor mij - heldere uitleg.

Dus inderdaad met fakeredenen weggepest/weggestuurd. Waardeloos.

Overigens denk ik jouw posts teruglezend, dat het bij de betreffende medewerkers niet zo was dat ze al 8 jaar of langer steeds "zeer goed" of "goed" hadden gepresteerd voor de ellende begon. Of wel?

Daar gaat mijn vraag om: als iemand al echt heel lang goede of zeer goede beoordelingen heeft en men gaat dan opeens met vage aspecten die medewerker het leven zuur maken en verklaren dat die niet functioneert, wat doe je dan?

Vaak heeft de werkgever dan geen niet snel een goed dossier voor ontslag, zelfs niet als hij het alsnog probeert op te bouwen, met verslagen, verbetertrajecten of iets dergelijks. Maar de werkgever maakt je het leven wel zuur. Blijf je dan en houd je je rug recht of ga je toch weg, ook al heb je het verder nog steeds naar je zin in je werk?