Solliciteren en tatoeages
Volgende week ben ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij een groot bedrijf. Het gaat om een management functie en ik heb het gesprek o.a met de bestuurder en een afvaardiging van het mt. Het is geen hele formele organisatie maar bestuur en mt zijn wel wat oudere mensen.
In mijn branche werken veel verschillende soorten mensen, vooral in de uitvoering. Je kunt in principe prima met paars haar op de werkvloer verschijnen.
Zelf heb ik op mijn onderarmen ongeveer 8 tatoeages. Die zijn eigenlijk altijd zichtbaar omdat ik nooit iets met lange mouwen draag. In mijn huidige baan (ook manager en mt-lid) is dat geen enkel probleem.
Nu twijfel ik of ik mijn tatoeages zal verbergen tijdens het sollicitatiegesprek en iets met lange mouwen zal dragen. Om te voorkomen dat de commissie iemand met plaatjes op de armen niet zo gepast vindt voor deze functie.
Aan de andere kant ben ik er trots op en zie het als kleine kunstwerken op mn lijf. En als ze besluiten me aan te nemen zullen ze toch een keertje tevoorschijn moeten komen.
Ik twijfel en weet niet waar ik goed aan doe. Verbergen of maar gewoon die onderarmen mét plaatjes in het zicht?
Laten zien
'Tijdens je sollicitatie bedek je ze, tijdens je proeftijd ook en pas daarna laat je ze zien. '
En dan nog alleen als tijdens de sollicitatiegesprekken of de proeftijd is aangegeven dat dat geen probleem is. Toch?
Tatoeages zijn zo gewoon tegenwoordig
Ik zie ze veel bij veertig/vijftigers. Bij jongeren neemt het af. Zou mij er maar geen zorgen om maken.
Tolerant
het valt op dat iedereen hier zo tolerant is. Eerlijk gezegd geloof ik dat er nog steeds sterke vooroordelen bestaat bij tatoeages. Even ter verduidelijking zowel man als ik hebben een tatoeage. Ik heb er wel opmerkingen overgekregen hoor. Dat men het niet bij mij hadden verwacht....dus ja, ik denk dat vooroordelen toch echt nog wel bestaan.
Waarom niet?
Waarom zouden we niet tolerant zijn. Ik kan moeilijk tegen jou zeggen dat jij je tatoeages moet weghalen, ook al vind ik alle tatoeages afschuwelijk. Maar tegelijkertijd interesseert het me niet of mensen ze hebben, dat moeten ze helemaal zelf weten. Maar zoals de meesten adviseren is het handiger ze te bedekken bij het eerste gesprek.
Maar inmiddels is de TS waarschijnlijk al door de proeftijd heen 😏
Vooroordelen of...
Ik vind het gewoon lelijk.
'ik had het niet bij jou verwacht'. zou ook nog heel simpel kunnen betekenen 'ik kad niet zo iets lelijks bij jou verwacht'. In plaats van 'ik had het alleen bij een ordinair type verwacht'.
Als iemand al een tatoeage heeft, kun je er weinig meer aan doen. Wat je dan kunt zeggen is vast een heel stuk toleranter dan als je mening vooraf wordt gevraagd.
Maar het is makkelijk om iemand anders te betichten van vooroordelen dan jezelf van een slechte smaak 
Smaak
Ik snap in behoorlijk wat gevallen niet altijd waarom iemand in vredesnaam voor die en die tattoo heeft gekozen of dat enorme formaat. Maar omdat het nu zoveel gewoner is dan vroeger is die gedachte dan ook alles. Ik heb geen oordeel over de drager van dat plaatje of enorme stuk tekst. En toch, als ik degene was die het sollicitatiegesprek moest voeren met zo iemand... álles wat ervoor kan zorgen dat gedachten naar 'nee' gaan, tellen onbewust toch mee, hoe tolerant je jezelf ook mag vinden. Kleding, haar, schoenen, versierselen, uitspraak, woordgebruik, houding, gedrag... binnen de eerste seconden maken die zaken de dienst uit.
Geweest
Zoals aangeraden door velen heb ik mijn tatoeages bedekt tijdens het gesprek. Ik denk dat het de juiste keus was omdat de commissie bestond uit wat formele en oudere mensen.
Toch twijfel ik of ik het een eventuele volgende keer nog eens zou doen. Tuurlijk zijn er vooroordelen over mensen met tatoeages. Die zijn er ook over mensen van kleur, blonde vrouwen, gesluierde dames, mensen die praten met een zwaar accent. Die kunnen op hun beurt niets bedekken of veranderen aan zichzelf. Hoe doen die dat?
Ook zou ik misschien niet willen werken voor een bedrijf dat vooroordelen heeft en zijn medewerkers daar op selecteert. Zoals ik al eerder aangaf heeft dit bedrijf vermoedelijk wel meer medewerkers die tatoeages hebben. Dat is in deze branche bij mensen uitvoering best normaal te noemen. Maar geen enkele in de functie van directeur of bestuurder.
Ik ben overigens verre van een stereotype tatoeage vrouw. Qua kledingstijl ben ik zelfs wat klassiek. Ook qua sieraden etc. Niet perse iemand bij wie je 1-2-3 plaatjes op de armen zou verwachten
Hoe doen die dat?
Eigenlijk vind ik je vergelijkingen niet zo passend, mensen van kleur hebben geen keuze, jij wel, gesluierd is een keuze maar niet vanuit het perspectief van schoonheid, het zware accent is veelal ook geen (bewuste) keuze, rest het blonde haar, ik ben zelf blond en zou het natuurlijk een andere kleur kunnen geven met haarverf maar ik vind her veranderen van mijn natuurlijke haarkleur ter voorkoming van vooroordelen wat anders dan de keuze om wat gematigder te zijn met (zichtbare) tatoeages ter faveure van...
Nu we het er toch over hebben: ken jij veel bestuurders met een neuspiercing? Paars punk kapsel? Minirok en netkousen? Cowboylaarzen? Roze skinny’s? Ik niet eerlijk gezegd (en ja, ik ken er zeker een heel aantal). Waarom niet?
Hmm
Bij de laatste lichting nieuwe collega’s zitten ook mannen met getatoeëerde sleeves en zelfs met van die gaten in hun oorlellen. Ik vind het niets. Een zichtbaar plaatje kan wat mij betreft best, maar zo’n hele blauwe arm vind ik zelfs eng. Maar goed, wij sturen die mensen wel naar buiten, dus kennelijk denkt de werkgever dat het wel kan. 15 jaar geleden mochten zelfs kleine tatoeages of piercings in je oorkraakbeen niet.
Over dresscodes gesproken ...
Die kunnen ongetwijfeld enorm uiteenlopen. Ik hoop nog altijd dat ik geen hovenier hoef te worden om zonder schroom een halfsleetse spijkertuinbroek te kunnen dragen. Er is veel (spreekwoordelijk) 'groen' aan mijn persoon, maar mijn vingers?
Spijkertuinbroek.
Die zijn voor meisjes tot 10 jaar of lesbiennes toch?
Ik heb geen vooroordelen
@rode krullenbol
Ik moet meteen aan Groenhaar uit De Zevensprong denken, als ik lees dat er veel 'groen' is aan jouw (krullerige) persoon.
Keuze
Tuurlijk zijn mijn tatoeages mijn keus. En de vergelijking gaat wat jou betreft mank maar wat alle groepen die ik opsomde gemeenschappelijk hebben is dat ze klaarblijkelijk te maken hebben met vooroordelen. Ze worden beoordeeld op hun voorkomen. Dat was mijn punt.
Vooroordelen hebben. Dat is pas een keus.
En ik ken ze trouwens wel. Die bestuurders op cowboylaarzen, met een neusbel etc. Maar ik moet je gelijk geven. De meeste dragen een slechtzittend pak.
Vooroordelen.
Daar heeft, in pricipe, iedereen mee te maken. Dat is dan ook het spannende van solliciteren, waarom zouden ze mij kiezen? Welke eerste indruk hebben ze van mij? Iedereen doet dat op haar/zijn manier. Het is maar net wie er tegenover je zit.
Het begint al met je naam. Voor- en achternaam.
Pricipe....
Mist een n....
Naam
Hoewel mijn Spaanse voor- en achternaam en Spaanse vader anders doen vermoeden, voel ik mij honderd procent Nederlands. Nog nooit in Spanje gewoond, spreek basaal Spaans en ben blond met grijze ogen. Toen het nog usance was geen foto bij de sollicitatiebrief te voegen, heb ik toch wel een paar keer gehad dat ze raar naar me keken toen ik opstond toen iemand ‘Maria Gonzalez’ riep.
Dachten ze een Spaanse met lange donkere haren aan te nemen, kwam daar een 1.82 lange Hollandse aangestampt 👩
Swaen
Als er nog een of twee andere kandidaten zijn, dan kan je wel volgende keer je tatoeages laten zien, maar dat verkleint wel je kans op de baan. Je kunt ze dan beter de volgende ronde bedekken en dan de baan krijgen. En als je dan de baan hebt, ontkracht je het vooroordeel dat mensen met tatoeages ordinair zijn en alleen maar op de motor rondrijden met een sjekkie in de mond.
Na de proeftijd
Ik las hier ergens boven dat er wordt aangeraden om pas na de proeftijd korte mouwen aan te doen en je tatoeages daarmee te laten zien. Dat zou ik echt een slecht idee vinden. Bij de sollicitatie lijkt het me logisch dat je ze bedekt, onder de redenen zoals hierboven genoemd zoals: meest neutrale eerste indruk maken, duidelijk maken dat je je wanneer dat belangrijk geacht wordt heus wel een beetje aan wilt passen, en niet al te expliciet aanwakkeren van (al dan niet onbewuste) vooroordelen.
Maar als je eenmaal bent aangenomen wil je toch dat je een volledig beeld geeft van wie jij bent, en andersom verwacht je toch ook dat het bedrijf die eerste paar weken gewoon draait zoals altijd? Daarom lijkt het juist iets om in die proeftijd (of zelfs al direct na het bespreken van arbeidsvoorwaarden, dus nadat je al overeenstemming hebt dat ze je willen hebben) bespreekbaar te maken door een keer korte mouwen te dragen of er gewoon over te beginnen.
Het moet namelijk wel een heel ernstige afkeer van tatoeages zijn wil je werkgever je daarvoor in de proeftijd ontslaan; ze zijn immers op dat moment al enthousiast over jou als persoon, en vooroordelen zijn niet meer doorslaggevend. Ze zouden je eventueel op het moment dat ze het ontdekken wel nog kunnen gaan verzoeken om lange mouwen te dragen in bepaalde situaties, maar als dat nog tijdens contractonderhandelingen of proeftijd is dan weet jij tenminste ook waar je aan toe bent en kun je nog eieren voor je geld kiezen of gewoon dit verzoek wegonderhandelen.
swaen
Ik ben wel benieuwd in welke sectoren jij bestuurders tegenkomt op cowboylaarzen en een neusbel.
Overigens wil zo'n bestuurder natuurlijk ook iets uitstralen "kijk mij eens hip en origineel zijn". Het zegt mij evenmin wat over zijn kwaliteiten als bestuurder als die man in een pak. De tijd dat mannen alleen slechtzittende pakken droegen is overigens wel voorbij. Maar wellicht niet in de sector waar jij werkt.
Vooroordelen
Er zijn vast heel vriendelijke Satudara leden of skinheads, maar als ik het even langs de diversiteitscommissie kan krijgen heb ik ze toch liever niet als collega...
Als je je graag kleed als crimineel zal er wel ergens een steekje los aan je zitten. Tatoeages zijn misschien ingeburgerd, maar ook daar zijn grenzen.
Face-tattoo? Toedeloe!
Alkes
Ik werk in de ggz. Veelzijdig pluimage daar. Psychiater/bestuurder op cowboylaarzen? Jazeker! Google maar eens op Jules Tielens. De bestuurder van mijn huidige organisatie draagt enkel verwassen shirts en puntschoenen. En ik ken daarnaast tamelijk wat vrouwelijke bestuurders die nóg steeds in de zogenaamde donkere asymmetrische Cora Kemperman lappen van ruim 15 jaar terug lopen. Of nog steeds een King Louise bloemetjes jurken dragen. Is ook een kwestie van smaak.
Zegt niets over hun kwaliteiten. Mijn plaatjes ook niet. Ze willen er niets mee uitstralen vermoed ik. Zeker niets hips of origineels. Dat is in deze sector verre van belangrijk.
Ggz
Swaen, leuke kerel die Jules. Maar die valt voor mij niet in het geschetste rijtje. Niks aso- of crinineel look. Gewoon een aardige man qua uitstraling. Mijn dochter is psycholoog, daar ook veel alternatieve looks en zéker geen opgedirkte "tutjes". Bedoel ik niets verkeerds mee maar jullie begrijpen me.
Karine
Hij heeft zelfs een tatoeage. Poeh! Een bestuurder met plakplaatjes. Het bestaat gewoon!
swaen
Ik begrijp niet helemaal wat je wil. Je blijft het (bagatelliserend, vind ik) plaatjes of plakplaatjes noemen en je haalt voorbeelden aan van mensen die ze ook hebben.
En dan?
Veel mensen vinden het alsnog gewoon een lelijke verminking en/of en afleidend iets tijdens een gesprek. Hoe hoog de baan van de drager ook.
swaen
Ik snap ook niet zo goed wat je bedoelt. Ja er bestaan bestuurders met tatoeages. Of politici of wetenschappers. Zeker. Maar jouw vraag was of het handig was om in sollicitatiegesprek je tatoeages te laten zien. Omdat het nog steeds zo is dat veel mensen het waarschijnlijk minder waarderen, krijg je hier het advies om ze niet te laten zien.
Vervolgens ga jij laten zien dat er we degelijk bestuurders zijn met tatoeages. Ik zou zeggen laat ze voortaan ook zien en neem alleen een baan aan waar niemand in een sollicitatiegesprek daar een (voor)oordeel over heeft. Hoeven wij verder ook onze mening niet meer te geven.
Alkes
"Vervolgens ga jij laten zien dat er we degelijk bestuurders zijn met tatoeages."
Misschien wil swaen het gewoon graag over haar tattoeages hebben 
Alkes
Je stelde me een vraag. Namelijk in welke sector ik werk waar bestuurders op cowboylaarzen werken. Ik geef je een antwoord. Met beeldmateriaal. Vrij simpel.
Ik had al antwoord op mijn oorspronkelijke vraag. Jij begon zoetjes nog eens opnieuw. En gooide er nog een sneer tegenaan over ‘hip en origineel’
Wat wil jij nou eigenlijk?
Mijn ervaring
Als frequent bezoeker van camping, sportschool en sauna heb ik reeds talloze tatoeages binnen mijn blikveld gesignaleerd. Uiteraard trok de ene wat meer mijn aandacht dan de andere. Dat was dan mede afhankelijk van wie die ze droeg, alsook mijn relatie tot die persoon.
Laatst ontwaarde ik het portret van Charlie Chaplin op een van de kuiten van een onmiskenbaar stoer ogende man. Op zijn andere kuit stond een hele lap tekst te lezen. Helaas waren de omstandigheden er niet naar om daar eens goed voor te gaan zitten; voor dat lezen. Voorlopig (?) zullen jullie en ik het dus moeten doen met de/mijn inschatting dat het (woorden uit) de fameuze toespraak betrof aan het einde van de film 'The Great Dictator'.
Dit en bovenstaande berichten brengt me - vreemd genoeg? - op het volgende benul: ik nu nooit eens een man tegengekomen die is voorzien van de bekende Freudiaanse uitspraak: "Wass will das Weib?". Jullie?
Rode krullenbol
Correctie t.a.v. mijn vroige bijdrage
"ik nu nooit eens een man tegengekomen die is voorzien van de bekende Freudiaanse uitspraak: "Wass will das Weib?" moet zijn: "ik ben nu nooit eens een man tegengekomen die is voorzien van de bekende Freudiaanse uitspraak: "Wass will das Weib?"
pardon swaen
Ik dacht even dat ik reageerde op jouw bericht over bestuurders die je kende met tatoeages (#44). Toen werd ik nieuwsgierig naar de sector. En ik las iets van een oordeel bestuurders met cowboylaarzen versus die met slechtzittend pak, maar dat zal ik wel verkeerd gelezen hebben.