Solliciteren en tatoeages
Volgende week ben ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij een groot bedrijf. Het gaat om een management functie en ik heb het gesprek o.a met de bestuurder en een afvaardiging van het mt. Het is geen hele formele organisatie maar bestuur en mt zijn wel wat oudere mensen.
In mijn branche werken veel verschillende soorten mensen, vooral in de uitvoering. Je kunt in principe prima met paars haar op de werkvloer verschijnen.
Zelf heb ik op mijn onderarmen ongeveer 8 tatoeages. Die zijn eigenlijk altijd zichtbaar omdat ik nooit iets met lange mouwen draag. In mijn huidige baan (ook manager en mt-lid) is dat geen enkel probleem.
Nu twijfel ik of ik mijn tatoeages zal verbergen tijdens het sollicitatiegesprek en iets met lange mouwen zal dragen. Om te voorkomen dat de commissie iemand met plaatjes op de armen niet zo gepast vindt voor deze functie.
Aan de andere kant ben ik er trots op en zie het als kleine kunstwerken op mn lijf. En als ze besluiten me aan te nemen zullen ze toch een keertje tevoorschijn moeten komen.
Ik twijfel en weet niet waar ik goed aan doe. Verbergen of maar gewoon die onderarmen mét plaatjes in het zicht?
Lang
Al is het maar om te voorkomen dat de aandacht wordt afgeleid. Met 8 op de onderarmen kan ik me alleen maar iets druks en chaotisch voorstellen en niet iets dat met 1 blik bekeken is namelijk.
verbergen
Een sollicitatiegesprek is niet de plek om een statement te maken over 'kunst' op je armen. Je zult uit eigen ervaring weten dat niet iedereen positief oordeelt over tatoeages. Ik zou er dus zeker voor zorgen dat de tatoeages niet zichtbaar zijn en dus niet afleiden van wie jij bent en wat je kan.
En tropisch warm wordt het deze week ook al niet, dus lange mouwen kunnen prima.
Het leidt af
Ik zou ze bedekken.
heb je
in je functie contact met mensen van buiten het bedrijf? Ik denk dat dat vooral de doorslag geeft als je te maken hebt met wat ouderwetse mensen. Zoja dan moet je maar met je armen bloot omdat als jij vervolgens altijd met je armen bloot naar die mensen van buiten het bedrijf gaat kan dat wel een probleem zijn.
Maar goed:
https://www.abiant.nl/1213661/Moet-je-een-tatoeage-bedekken-tijdens-een-sollicitatiegesprek.html
https://werkenindekempen.nl/blog/Tattoo-oke-of-taboe-Jouw-rechten-met-een-tatoeage-op-je-werk/
http://www.hdkadvocaten.nl/dag-tattoo-hallo-baan/
Bedekken
En aan het eind van het gesprek vragen hoe wordt gedacht over tattoos op managementniveau.
bedekken
wat hier al gezegd is, het leidt vooral af
Goh
Ik heb er ff op moeten kauwen, ik snap nl niet zo goed wat je nou precies vraagt. Vraag je nou ‘zal ik inhalen bij twijfel?’ Of vraag je ‘hoe geaccepteerd vinden jullie acht zichtbare tatoeages in een zakelijke setting?’ Of nog iets anders? Want ik lees ook iets in je tekst van dat je het eigenlijk juist wel cool vindt als mensen vinden dat het niet kan ofzoiets
Maar misschien ben ik ff niet zo scherp
Enniewee, ik zou een lange mouw aandoen en als je daarmee het gevoel hebt dat je jezelf dan ontrouw bent een mooi mouwtje tot halverwege je onderarm nemen zodat je wel iets van je plaatjes ziet maar het niet pertinent aanwezig is, want - als gezegd- het leidt verder alleen maar af. Het is toch niet relevant voor je functie? Dan zou ik zorgen dat het daar ook niet over hoeft te gaan
Tja het dilemma van tattoos
De waarde die jij er aan hecht en de trots die jij voelt, ervaart een ander totaal niet. Het is met tattoos wat zwart/wit vermoed ik. Je houdt ervan.. of niet. Stel toch dat de sollicitatiecommissie hoofdzakelijk uit het niet-kamp komt, dan heb je mogelijk al een achterstand bij binnenkomst. Dus bedek je armen en vraag bij de volgende ontmoeting wat het beleid is.
Bedekken
En pas als je door je proeftijd heen bent laten zien. Dan heb je bewezen dat je een goede kracht bent en maken de tatoeages niet meer uit. Nu kunnen ze alleen maar tegen je werken. Het zou niet moeten uitmaken, want het zijn maar plaatjes, maar dat doet het volgens mij wel.
Ik vind tatoeages afschuwelijk, allemaal en bij iedereen. Heel hypocriet vind ik zelf , want ik draag oorbellen en een ketting en dat zijn ook versierselen.
Adelaide
Ik ben inmiddels dusdanig aan het fenomeen gewend, dat ik een tatoeage heel acceptabel vind voor iedereen, maar ik verbaas me weleens over het formaat of de overdaad aan tattoeages. Het schijnt haast een verslaving te zijn voor sommige mensen, waardoor er geen rem meer op zit lijkt wel. Ik fantaseer weleens over een verzorgingstehuis met allemaal oude mensen die volledig onder zitten. Levende stripverhalen met frommelige bladzijden. En toch overweeg ik ook om me er aan te wagen. Een kleintje en erg ingetogen. Ik ga er nog een jaar over nadenken 
).
trots
Nee, die voel ik als buitenstaander absoluut niet. Ik vind ze niet eens mooi. Zeker als er 4 per onderarm zitten dan kan ik me daar niets moois bij voorstellen. Ook als het hele kleine zouden zijn, zou het mij afleiden. Ik zie daar wel eens namen staan: dan zou ik proberen te lezen wat er staat, wat niet zo makkelijk is door het rare lettertype dat ze vaak gebruiken. Of als het iets onduidelijks is: ik zie vaak een meisje zwemmen met een nogal massieve ronde tatoeage op haar onderarm en ik blijf denken dat ze door een paard is geschopt.
Bedekken
Ik vind sommige tattoo's lelijk (vooral als het een rommeltje is) en andere werkelijk prachtig. Over smaak valt nu eenmaal niet te twisten. Toch zou ik ze bedekken, omdat sommige mensen je anders mogelijk toch een aantal minder goede karaktertrekken toedichten. Lullig, maar waar. Dus eerst laten zien wat je in je mars hebt, en dan pas laten zien van welke kunst je houdt.
Ben je bereid om ze SOMS te bedekken?
Ben je bereid om je tatoeages af en toe te bedekken als dat nodig is voor je werk? Bijvoorbeeld bij ontmoetingen met een nieuwe klant?
Als je daartoe bereid bent, demonstreer die bereidheid dan door ze bij je eerste sollicitatiegesprek te bedekken.
Aangezien het voor jou heel belangrijk is om je tatoeages te kunnen tonen in je "normale" dagelijkse werk, moet je ze zeker tijdens de sollicitatieprocedure een keer ter sprake brengen. Als tijdens het eerste gesprek een geschikt moment zich voordoet (bijvoorbeeld een rondleiding over de werkvloer) dan kun je het meteen ter sprake brengen, anders dan stel je een vraag erover op het tweede gesprek.
Als jij vol onbedekte tatoeages op je eerste gesprek verschijnt, dan zullen jouw gesprekspartners het hele gesprek zich zitten af te vragen "Zou hij werkelijk nooit voor niemand in geen enkele omstandigheid bereid zijn die tatoeages te bedekken?" En de kans is groot dat ze het niet ter sprake durven te brengen omdat ze niet uit hun hoofd weten wat de wet daar precies van vindt en of ze als bedrijf eigenlijk een dress code hebben en wat die dress code dan zegt. Dus ze gaan zich zorgen maken over "bijzondere situaties" en hoe jij je daarin zou gedragen, en jij krijgt geen kans om je daartegen te verdedigen.
(En als je uit jezelf gaat zeggen dat je best bereid bent af en toe je tatoeages te bedekken voor bijzondere omstandigheden, dan kom je niet erg geloofwaardig over, of je komt over als iemand die solliceteren niet echt serieus neemt...)
Anca
"Ik vind sommige tattoo's lelijk (vooral als het een rommeltje is) en andere werkelijk prachtig."
Als ze eenmaal verbleekt en uitgelopen zijn worden ze allemaal lelijk...
Dit zou iedereen die over een tattoo denkt moeten bekijken:
Zonde, zeg
...dat ze zo snel vervagen. Ik dacht dat we foto's kregen van tattoo's die door rimpelig vel niet mooi meer waren, maar ze zijn na een jaar of 5 al niet mooi meer!
Eensgezind!
Wat een eensgezindheid op ool! Bedekken, das duidelijk. Ik zal mn bloesje keurig bij de polsen dichtknopen en mochten ze me aannemen zal ik daarna terloops eens een vraag stellen over hun zienswijze op directiefuncties in combinatie met zichtbare inkt op onderarmen.
Mijn twijfel kwam vooral voort uit het feit ik niet meer weet wat de mores is en of vooroordelen nog erg leven. Ik werk al bijna 20 jaar voor hetzelfde bedrijf en ons aannamebeleid wordt niet beïnvloed door iemand zn verschijning. Dik, dun, oud of piepjong, gesluierd, gothic, in driedelig grijs of met gaten in de panty. Het maakt niets uit in onze organisatie. Ook in mijn huidige functie werk ik veel samen met partijen die veel formeler zijn (ambtenaren, directeuren, politiek) en daar heeft nooit iemand een opmerking gemaakt over mn tatoeages. Wellicht een wenkbrauw opgetrokken maar dat is me eerlijk gezegd niet opgevallen.
Ik heb wel eens aan mijn huidige bestuurder gevraagd wat hij van er van vindt. Hij heeft geen enkel bezwaar (al trok ie een grens bij tatoeages in nek of op het gezicht). Wellicht heb ook daardoor niet goed helder hoe er naar wordt gekeken, buiten mijn huidige werkgever en sociale omgeving om, waarvan zeker 80% een tatoeage heeft.
Overigens, tatoeages hoeven niet uit te lopen of sterk te vervagen. Het probleem is meer dat veel mensen te krenterig zijn en geen geld willen uitgeven aan een artiest die zijn/haar vak verstaat. Die zijn namelijk verre van goedkoop en hebben over het algemeen een wachtlijst van minimaal 8 maanden. Een tatoeage is niet iets waar je op moet beknibbelen of overhaast toe besluit. Vermijd In vredesnaam de amateur! Iemand met verstand van zaken zal nooit minimalistische teksten of vingers tatoeëren. Das echt vragen om problemen.
Dank! Ik neem jullie advies ter harte.
opmerkingen maken over uiterlijk
'daar heeft nooit iemand een opmerking gemaakt over m'n tatoeages. Wellicht een wenkbrauw opgetrokken maar dat is me eerlijk gezegd niet opgevallen.'
Dat zegt helemaal niks! Wellevende mensen leveren geen (negatief) commentaar op het uiterlijk van iemand anders, ook geen opgetrokken wenkbrauw. Maar als je ernaar vraagt en nadrukkelijk eerlijkheid verwacht....
Wilgenkatje
Er zijn ook mensen die een tatoeage geen probleem vinden. Ze zullen het zelf misschien nooit zelf laten zetten, maar kunnen in alle eerlijkheid zeggen dat ze er totaal geen probleem mee hebben.
Of ben ik nou zo'n rare uitzondering?
Tatoeages in nek en op het gezicht vind ik afschuwelijk, maar met een mooie tattoo die niet met een breinaald is gezet is m.i. niets mis.
swaen
"Het probleem is meer dat veel mensen te krenterig zijn en geen geld willen uitgeven aan een artiest die zijn/haar vak verstaat."
Een vriendin van mij heeft er een van Henk Schiffmacher, die heeft nogal wat celebrities getattoeeerd. Die is ook gewoon vervaagd en verbleekt hoor. Gelukkig is hij vrij klein dus niet te ontsierend. (de tattoo, niet Henk)
" Vermijd In vredesnaam de amateur!"
Duh!
Schiffmacher staat ook niet bekend als een goeie Hij is bekend maar zn techniek is een drama. En bovendien is ie ook niet echt een fijne persoonlijkheid, althans dat vind ik.
Hollywood Mark, Tycho Veldhoen, Timothy Englisch, Jorges Karidas. Dat zijn een paar voorbeelden van mannen met talent. Een beetje lichter worden tatoeages altijd wel. Maar vervagen zoals in jouw linkje hoort echt niet. De mijne zijn in ieder geval nog allemaal mooi van lijn en kleur. En sommige heb ik echt al ruim 10 jaar.
opmerkingen
Wat wilgenkatje zegt, de meeste mensen zijn echt te beleefd om een opmerking over je uiterlijk te maken. Dat laat onverlet dat ze er wel bepaalde gedachten of (voor)oordelen over kunnen hebben. Ik neem aan dat je je daar ook wel bewust van bent ondanks dat in jouw bubbel zichtbare tatoeages standaard zijn.
(persoonlijk vind ik het bijzondere van tatoeages laten zetten, dat je ervan uitgaat dat je de rest van je leven iets mooi blijft vinden. Ik vind sommige tatoeages best mooi, voor een paar maanden of een jaar of zo 
Swaen
'Ook in mijn huidige functie werk ik veel samen met partijen die veel formeler zijn (ambtenaren, directeuren, politiek) en daar heeft nooit iemand een opmerking gemaakt over mn tatoeages. Wellicht een wenkbrauw opgetrokken maar dat is me eerlijk gezegd niet opgevallen.'
Wat hadden mensen dan moeten zeggen? Wat lelijk, met jou wil ik niet vergaderen? Daar is de setting toch helemaal niet naar in een zakelijk overleg?
Bij ons op school werken een paar teamleiders
Die behoorlijk onder de tatoeages zitten. Ik vind het niet zo mooi, maar t hindert me ook niet. Hoewel ik vaak wel last heb van wat sommigen hier zeggen over teksten willen lezen en zo ( maar dat heb ik ook met t shirts met tekst...hahaha) Wat ik wel bijzonder vind is dat er vanuit de directie niemand iets van zegt
Als zo’n teamleider op bv een open dag of kennismakingsavond voor brugklas ouders in een mouwloos jurkje rondhuppelt waardoor al haar tatoeages van schouder tm pols in volle glorie zichtbaar zijn. Op zo’n moment lijkt het me logischer om ( t als bij een sollicitatiegesprek) even iets met mouwen aan te doen. Gewoon, om niemand af te leiden. Ik zou trouwens op zo’n avond ook geen t shirt aandoen met doodshoofden erop of opruiende teksten....( doe ik voor de klas ook niet trouwens)
aanpassen
Ik vind het sowieso wel handig om kledingkeuze aan te passen aan je werkomgeving. Vroeger vond ik dat echt onzin en kleedde ik me zoals ik wilde - ook als dat wat opvallend was, Totdat ik ontdekte dat ik gewoon wat meer moeite moest doen om in gezelschap serieus genomen te worden. Dat vond ik zonde van mijn tijd en kennis. En ja dan kan ik wel denken dat die anderen wat kortzichtig zijn of vooroordelen hebben, maar in dat opzicht ben ik pragmatischer geworden. Mijn kleding aanpassen vind ik een stuk minder erg dan mijn opvattingen aanpassen. Daar zullen ze het mee moeten doen.
precies
"Dat zegt helemaal niks! Wellevende mensen leveren geen (negatief) commentaar op het uiterlijk van iemand anders, ook geen opgetrokken wenkbrauw. Maar als je ernaar vraagt en nadrukkelijk eerlijkheid verwacht...."
En dat zit toch in hun achterhoofd als ze moeten beslissen wie van de sollicitanten ze nog eens uitnodigen dan.
Rosie
Je bent geen uitzondering, maar zoals Wilgenkatje het zegt, zegt niets over mensen als jij. Als je iemand niet kent of alleen zakelijk, geef je niet ongevraagd kritiek over zijn of haar tattoos. Dus of je er nu van houdt of niet. Maar in stilte heb je wel een mening. Als je het prachtig vindt, zal een complimentje iets vlotter ongevraagd over je lippen komen dan kritiek. Het is tenslotte eerder de bedoeling (voor de meesten denk ik) dat je elkaar aardig vindt, dan meteen een negatieve toon te zetten naar de ander. Maar bij een sollicitatiegesprek is elkaar aardig vinden een onderdeel van het proces, maar wordt onbelangrijk als andere elementen niet goed overkomen. Alles valt of staat bij de eerste indruk. "Goh jammer, zo'n leuk mens, had ze maar niet al die tattoos!" (bijvoorbeeld)
Maar
Ga je dan bij je sollicitatiegesprek je tattoos verbergen, om op je eerste werkdag met blote armen te verschijnen?
Niet de eerste dag
Tijdens je sollicitatie bedek je ze, tijdens je proeftijd ook en pas daarna laat je ze zien. Je wordt er niet om ontslagen, maar ik denk wel dat je er niet op aangenomen wordt.
Adelaide
Hangt er een beetje vanaf hoe wanhopig je die baan nodig hebt. Ik denk dat het ook in je eigen belang is om in je proeftijd te laten zien wie je bent zodat ze weten wat voor vlees ze in de kuip hebben.
Ad Hombre
30 jaar geleden zou ik je gelijk hebben gegeven. Toen kon je waarschijnlijk goed duiden aan de hand van de hoeveelheid en soort tatoeages. Of wellicht aan enkele feit dat iemand tatoeages had. Die tijd is voorbij. Ik heb vaak gemerkt dat mensen van wie ik het nooit had verwacht (want ja ik ben ook nog niet vrij van vooroordelen) tatoeages hebben.
Het zegt tegenwoordig weinig over de persoon die tatoeages heeft en meer over degenen die er nog een oordeel over hebben. Zolang dat je werkgever is zou ik de tatoeages bedekken tot je zeker bent aangenomen. Gewoon voor de zekerheid