Sollicitatieplicht bijstand
Zijn jullie in voor een ludiek verhaal? 
Mijn moeder heeft van de gemeente te horen gekregen dat ze zich moest inschrijven bij het UWV als werkzoekende. 15 jaar geleden is ze in de bijstand gekomen, nadat ze a.g.v. herseninfarcten ernstige lichamelijke en verstandelijke beperkingen heeft. Ze heeft in het verleden ook verschillende medische keuringen gehad waaruit uiteindelijk het resultaat kwam dat ze tot 2015 was vrijgesteld van de sollicitatieplicht. Die brief kunnen we helaas nergens meer vinden ;-(
Nu heeft ze zich dus als 64-jarige laten inschrijven bij het UWV en die mevrouw heeft serieus adviezen gegeven over hoe ze haar CV moet opstellen. We zien het maar als een grote grap, en als ze er een betaalde baan aan overhoudt is dat alleen maar mooi meegenomen.
Wat zouden de kansen zijn voor een 64-jarige, met drie jaar huishoudschool, en 15 jaar werkervaring als alphahulp?
Wat meer mogen
Bedoel ik.
Het is goed dat er bijstand is, maar het zou geen way of life moeten zijn. Daar is die voorziening ook niet voor bedoeld.
Geweldig!
Mijn fraudererende zwager die in de ziektewet zit maar volop bijkluste als hovenier moest op voor zijn herkeuring en is dit maal voor slechts 5% afgekeurd. Ha! Gerechtigheid als je het mij vraagt. Ipv WW dreigt nu bijstand.
Maar meneer beklaagt zich dat hij al 63 is en zijn klachten alleen maar erger zijn geworden. Hij doet dit zware werk al sinds zijn 16e en het moet nu toch wel genoeg zijn...
Tja ik ben daar dus niet zo gevoelig voor. Misschien wel als hij echt niets meer zou kunnen, maar niet omdat hij graag zijn privé klantjes bedient en het 'wel best vindt zo'. Want hij kan dus best werken als hovenier, maar dan wel graag zwart en voor zichzelf.
O ik ken ze ook
En de meesten weten precies tegen wie ze wat moeten zeggen. Heb ernaast gestaan dat iemand tegen haar ouders klaagde dat het echt heel moeilijk werk vinden was (en 'dus' hun financiële steun nodig had) en even daarvoor mij uitlegde dat werken echt niet veel meer opleverde dan WW en met het mooie weer (was afgelopen zomer) ze wel beter uitkeek dan te gaan werken. Ze had op een gegeven moment werk maar dat was uurtje factuurtje en dat loonde echt niet naar haar goesting. Liever op het strand WW trekken. Maar no way dat ze dat tegen haar ouders zei....
Ik geloof beslist dat er veel schrijnende gevallen zijn maar er zitten ook gewoon mensen tussen de het graag goed voor zichzelf regelen...
soms is het te zot voor woorden
Een vriend van mij heeft altijd pech met werk (bedrijf failliet en dat soort gein). Inmiddels is hij 52 en een tijdje geleden weer in de WW terecht gekomen ivm faillissement. Het is een harde en collegiale werker, maar inmiddels een CV met veel gaten (buiten zijn schuld) én een leeftijd (incl. crisis) die het zeer moeilijk maakt een baan te vinden (commericieel, bedrijfsleider e.d.). Solliciteren leverde niets op, dus kwam in de bijstand. In zijn gemeente moet je als bijstandtrekker 'werken' voor de gemeente. Hij moest papier gaan prikken. Nou niet bepaald leuk, maar hij zet zich in. Werkt hard en collegiaal. Dit is opgepikt door 1 van de voormannen, die hem graag de functie als voorman wilde laten uitvoeren, er was nl. een functie vacant. Ondanks dat dat niet direct zijn beroepskeuze/ervaring is, is hij dat gaan doen tot volle tevredenheid van iedereen. Hij kreeg een tijdelijk contract bij de Gemeente als voorman. De bedoeling was dat dit t.z.t. omgezet zou worden naar een vast contract. Echter, de Gemeente is gaan fuseren met e.o.a. werkbedrijf, waardoor er gereorganiseerd moest worden en jullie raden het al: er waren ineens voormannen teveel (vanuit het werkbedrijf diversen met al vaste contracten). Kortom vriend krijgt geen verder contract en per 1 feb houdt het op en wordt zijn taak door anderen overgenomen. Vriend komt dan dus weer héél even in de WW, maar door het korte contract houdt dit na een paar weken op en dan dus weer bijstand. En dan dus weer verplicht papiertjes gaan prikken (met bijstandsuitkering). Het moet niet gekker worden...