Samenwonen en toeslagen
Hoi,
ik zou graag jullie mening hierin willen... ik was 3 jaar geleden een alleenstaande moeder met 2 kinderen. Inmiddels heb ik al 3 jaar een relatie met me huidige vriend, we woonde al vrij snel samen maar wou wel dat hij zijn eigen huis aanhielt. Omdat ik zelf een inkomen heb en mijn toeslagen hoefde hij hier nooit iets te betalen alleen de weekboodschappen. En ik haalde vaak de kleine boodschappen wat we nog nodig hadden. Me vriend betaalde de vakanties, uitjes, uiteten etc. dit wou die altijd zelf.
Omdat we samen een kindje hebben gekregen heeft hij dit jaar ze huis opgezegd en woont hij nu officieel bij ons. Ik heb van te voren met hem afgesproken dat ik me toeslagen moet stoppen (1100 totaal) en dat hij me dan moet aanvullen i.v.m. de vaste lasten en mijn parttime inkomen. We hadden 1000 p.m. afgesproken.
Nu hebben we elke keer ruzie om die 1000 die hij moet betalen. Hij vind het niet normaal dat hij die 500 euro kindgebonden budget moet betalen (zit bij die 1000 euro toeslagen in) voor 2 kinderen die niet van hem zijn. Maar als hij dit niet meer betaald hou ik elke maand 0 euro over en moet ik me hand ophouden en vragen om geld...
ik heb al aangeboden dat ik wat meer help met de boodschappen maar veel kan ik dat niet doen. Ik werk maar 20 uur en heb geen topbaan ik kan ook niet meer werken want zit met de opvang van de kids en hij vind het onzin dat hij voor mijn kinderen de opvang moet betalen. Ik vind het heel erg lastig want je bent toch samen 1 gezin? Je doet het toch samen allemaal? Hij heeft een eigen zaak en help hem ook met zijn boekhouding/facturen etc. Ik doe alles hier in huis en vraag nooit iets.
hoe doen jullie dit met jullie partner? Of hoe zouden jullie hiermee omgaan. Ik trek dit echt heel erg slecht, elke keer dat gezeik en ruzie om geld.
Je moet niet zeggen dat hij de toeslagen moet compenseren, maar dat jullie nu samen een huishouden zijn waarbij je de kosten verdeelt. Waarbij jij natuurlijk meer voor je eigen kinderen betaalt dan hij.
Dan moet je bij het begin beginnen. Uitgaven en inkomsten opschrijven en kijken hoe je dat verdeelt. dat je de luxe had om zo maar 1100 euro per maand van de overheid in je handjes te krijgen daar schrik ik van. Wat een geld, daar moeten anderen voor werken.
en de vader van de kinderen, betaalt hij niet mee?
Er is maar één oplossing als je geld tekort komt. Meer werken. 20 uur werken is een luxe die mensen zich kunnen veroorloven als ze of een hoog uurloon hebben of een rijke partner, of als ze parttime werken en 1100 euro van de overheid in hun schoot geworpen krijgen. maar jij hebt dat blijkbaar niet, dus moet je meer gaan werken. Kinderen kunnen ook vier dagen per week naar de opvang. Of zelfs vijf.
Rhonda schreef op 12-02-2021 om 23:44:Je moet niet zeggen dat hij de toeslagen moet compenseren, maar dat jullie nu samen een huishouden zijn waarbij je de kosten verdeelt. Waarbij jij natuurlijk meer voor je eigen kinderen betaalt dan hij.
Dan moet je bij het begin beginnen. Uitgaven en inkomsten opschrijven en kijken hoe je dat verdeelt. dat je de luxe had om zo maar 1100 euro per maand van de overheid in je handjes te krijgen daar schrik ik van. Wat een geld, daar moeten anderen voor werken.
en de vader van de kinderen, betaalt hij niet mee?
Er is maar één oplossing als je geld tekort komt. Meer werken. 20 uur werken is een luxe die mensen zich kunnen veroorloven als ze of een hoog uurloon hebben of een rijke partner, of als ze parttime werken en 1100 euro van de overheid in hun schoot geworpen krijgen. maar jij hebt dat blijkbaar niet, dus moet je meer gaan werken. Kinderen kunnen ook vier dagen per week naar de opvang. Of zelfs vijf.
ik denk niet dat je mij begrijpt. Mijn vriend verdient bijna een ton per jaar, daardoor krijg ik niks aan kinderopvangtoeslag en mijn partner gaat niks betalen aan de opvang van mijn eigen 2 kinderen... dus komt het er op neer dat ik mijn kinderen 4 dagen per week naar de opvang breng en vervolgens met mijn salaris de opvang kosten moet betalen? Wat schiet ik er eigenlijk mee op dan? Dan werk ik voor de opvang.
de vader betaald uiteraard mee, alleen is dat ook niet veel omdat mijn draagkracht nu ook hoger is door mijn partner.
ik wil best me loontje/alimentatie inleveren bij me vriend maar dan zou die me toch echt moeten helpen bij de kosten van mijn kinderen en dat doet die niet. Sorry maar vind het gewoon egoïstisch en ik kan geen kant op, ik heb geen adresje waar ik alle 3 de kids kan brengen voor nop of een opa en oma die oppassen
Kiezen of delen
Hij is toch vast wel slim genoeg om te kunnen rekenen? Je gaat er, doordat je nu samenwoont, flink op achteruit. Het lijkt me niet meer dan logisch dat hij dat compenseert of dat hij toch maar weer op zichzelf gaat wonen.
Wat een onaardige reactie trouwens tegen Rhonda.
Ik ben het eens met Rhonda, dat de insteek voor het gesprek over de financiën een andere had moeten zijn: niet: jij moet mij compenseren; maar: hoe verdelen we nu samen de financiële lusten en lasten.
Je had ook een andere insteek kunnen nemen: eerst betaalde hij zijn eigen woning, dat hoeft nu niet meer. Hoeveel heeft hem dat gekost (inclusief alle kosten) en kan/wil hij dat nu inbrengen? Dan verdeel je de weekboodschappen weer samen. Bovendien kun je kijken naar de kosten van de kinderopvang voor het kind dat jullie samen hebben. Wil hij daar ook niet aan bijdragen?
'Sorry maar vind het gewoon egoïstisch...' vind ik ook. Maar gezien de wijze waarop je je financiën hebt geregeld zou je bijna moeten concluderen, dat je het jezelf financieel gezien niet kunt veroorloven om met deze man te gaan samenwonen.
Als je het keihard wil spelen zou je moeten zeggen: sorry, ik kan me niet veroorloven dat jij hier woont en ik kan me de kosten van ons kind niet veroorloven. Dan kan hij zelf een oplossing zoeken, voor 1000 euro per maand.
Eerlijk gezegd, ik vind 1100,-- aan toeslagen ook veel als ik dat zo lees, maar ik vermoed dat het meeste naar de kinderopvang gaat.
Tsjor
Dan werk ik alleen voor de opvang is een denkfout. Als jij een dienst afneemt - iemand zorgt voor jouw kinderen - dan moet je daarvoor betalen. En als je weinig verdient betaalt de overheid een deel. jouw huidige partner begrijpt niet wat samenwonen met een vrouw met kinderen (van een ander) inhoudt. Namelijk dat hij daar ook voor moet zorgen. Dus dat is de start van de onderhandelingen en anders zou ik afscheid van hem nemen. En dan kun je weer veel geld van de overheid krijgen.
De helft van mijn toeslagen is voor de kinderopvang, ik heb nu 3 kinderen en wil ook gewoon blijven werken. Ook ik draag belasting af en werk gewoon, ik heb altijd keihard gevochten en me best gedaan voor de kids en zal dat ook altijd blijven doen. Het is inderdaad veel geld wat ik aan toeslagen kreeg maar de meeste kosten gaan naar de bso en het kdv. Het is gewoon heel erg lastig dit.
We hebben voordat hij hier kwam wonen afgesproken dat hij 1000 mee zou betalen aan de vaste lasten... pas nu die hier woont begint hij over mijn toeslagen die ik voorheen kreeg en dat hij het niet normaal vind dat hij die toeslagen moet betalen.. ik heb nooit gezegd dat hij mijn toeslagen moet betalen maar dat we de vaste laste verdelen. De toeslagen kwamen te spraken ivm de opvang van mijn kinderen en die toeslag die ik daar nu niet meer voor krijg.
Bedankt voor jullie reacties
'De toeslagen kwamen te spraken ivm de opvang van mijn kinderen en die toeslag die ik daar nu niet meer voor krijg.'
'Ik'? Dat is toch vreemd? De jongste is ook zijn kind. Misschien is het goed als je voorstelt dat jullie weer apart gaan wonen: hij betaalt zijn eigen woning en hij moet dan ook de zorg voor jullie kind op zich nemen. Jij krijgt dan een omgangsregeling met je jongste kind en zorgt voor de twee andere kinderen.
Tsjor
Hoe reageert hij als je voorrekent wat de kosten zijn en hoeveel jij dan overhoudt van je inkomen? Het eerlijkst zou zijn als je je hele verdeling op de schop gooit en alles naar rato gaat betalen, of gewoon alles samen doen. Bij een inkomensverschil van meer dan 100% is bijna geen andere eerlijke manier te vinden.
En anders weer lekker op jezelf gaan wonen hoor. Het is natuurlijk best wel een hork dat het hem niet boeit dat jij de helft van je inkomen kwijt bent. Die toeslagen zijn er nu eenmaal, je hebt er recht op, en zeker voor alleenstaande ouders met kinderen onder de 12 is het een aanzienlijk deel van je inkomen.
Hij heeft onderschat wat het met hem zelf doet als hij meebetaalt aan kinderen die een andere vader hebben en een vrouw die geen zelfstandig inkomen heeft.
Inderdaad, bied hem aan om weer apart te gaan wonen. Dan heeft hij een echte realistische keuze met weging van alle argumenten.
En mogelijk kiest hij dan toch alsnog om te blijven. Anders blijft dit kennelijk tussen jullie in staan.
Ik denk dat je een verkeerde man aan de haak hebt geslagen. Dit klinkt niet als iemand met wie je graag een relatie wil hebben.
los daarvan is het denk ik tijd om op eigen benen te gaan staan. Een alleenstaande moeder kan echt wel meer dan 20 uur werken, dat is een investering in jezelf en in je kinderen. En nu je niet alleenstaand bent kan je vriend natuurlijk ook een deel van de tijd voor de kinderen zorgen terwijl jij werkt, net als je ex. Het is echt een denkfout dat je werkt om de kinderopvang te betalen. Mocht deze relatie op de klippen lopen, dan heb je in elk geval voor jezelf een situatie gecreëerd waarin je zelfstandig je gezin kunt onderhouden.
Wat een rot situatie. Wel goed dat hij bij jou is ingetrokken en niet andersom. Ik zou alle kosten en alle inkomsten uitwerken en met hem bespreken. Vraag hem hoe hij het ziet, hoe jullie de kosten verdelen. Komt hij dan met een plan waarvoor jij te weinig inkomen hebt, bereken hem dan voor dat jij dat niet kan betalen en snapt hij dat dan nog niet, of wil hij niet naar rato de boel verdelen trek dan je conclusies. Klinkt hard maar vriendin van mij zat in soortgelijke situatie, de relatie strandde na jaren (hij gooide haar eruit) zij had niets meer en hij een goed gevulde spaarrekening. Ik begrijp en weet dat het in sommige banen moeilijk is om meer uren te werken maar als ik jou was zou ik zeker proberen om meer uren te gaan werken.
Als je een ton per jaar verdient dan heb je ongeveer 8000 per maand toch? En dat bedrag wat hij moet bijdragen is maar 1/achtste van zijn salaris. Wat is dit voor een verschrikkelijke krent die bij je woont? Waar zeurt hij over zeg?
Wat me opvalt in je eerste bericht:
. "Ik vind het heel erg lastig want je bent toch samen 1 gezin? Je doet het toch samen allemaal? Hij heeft een eigen zaak en help hem ook met zijn boekhouding/facturen etc. Ik doe alles hier in huis en vraag nooit iets."
Wie deed voorheen de boekhouding? Hijzelf of een boekhouder? Misschien gewoon bij hem een factuur indienen? Jij werkt toch voor hem, dus kan hij je ook salaris betalen?
Ik weet wel, dat is lastig. Dat "hoort" toch niet zo? Dat doe je toch uit liefde?Maar hij hoort toch ook zowel financieel als immaterieel voor zijn gezin te zorgen?
Ik krijg zelf een beetje het gevoel dat hij je niet als partner ziet, maar als huishoudster.
Ander vraagje. Als je geen werk had gehad, was hij dan ook met je gaan samenwonen? Dan had hij toch alles moeten betalen?
In elk geval ben ik het eens met de rest en zet hem er uit.
Marie111 schreef op 13-02-2021 om 13:40:Wat me opvalt in je eerste bericht:
. "
In elk geval ben ik het eens met de rest en zet hem er uit.
Zet hem eruit? Ze hebben een kind samen ...
Hij is geen bijzettafeltje dat je langs de kant van de weg zet als je erop uitgekeken bent 😠
Apart verhaal.
De situatie: jij hebt een laag inkomen, hij een hoog. Jullie hebben samen een kind en jij hebt er 2 van jezelf. Jij werkt pt, dus ik neem aan dat jij het grootste deel van de huishouding/zorg op je neemt (onbetaalde arbeid en op zich niks bijzonders in elk gezin waar 1 van de 2 niet of (beduidend) minder werkt).
In mijn ogen is er maar 1 optie: je spreekt een bedrag af, dat jij maandelijks voor jezelf houdt van je salaris: een bedrag dat echt voor jou is om vrij te besteden aan bijv. kleding, kapper, lunchje met vriendin, snuisterijen, make-up, boeken, cadeautjes enz). De rest van jouw inkomen incl de kinderallimentatie van je ex besteed je aan je kinderen (kleding, school, sport enz). Wat je dan nog overhoudt stop je in de pot voor de gemeenschappelijke kosten. Dat zal niet veel zijn, maar iig is dat voor de resterende gemeenschappelijke kosten. De rest zal hij dan moeten betalen. Dat houdt dan natuurlijk in, dat hij het grootste deel van de woonlasten, boodschappen, vakanties enz enz betaalt. Maar aangezien jij het grootste deel (dat neem ik dan logischerwijs aan ) onbetaald werkt in de zin van huishouden/zorg, is daar al een deel compensatie. Iig heeft hij dan op deze wijze niet het gevoel dat hij veel kosten draagt voor jouw kinderen.