ontslag en beoordelingsgesprek

Monique

Volgens mij gaat het niet om een ontslag maar om een jaarcontract wat gewoon niet verlengd wordt.

jaarcontract, budgetreden, referenties

Inderdaad gaat het om een niet verlengd jaarcontract. Dus voor het UWV maakt het niet veel uit, er is geen officiële verklaring nodig (behalve dat ik mijn best moet hebben gedaan om mijn baan te behouden, of zoiets). Ook gaat het mij zelf niet zozeer om de reden in de interne communicatie: hier weet toch al iedereen hoe het zit, natuurlijk. Maar het gaat mij om mijn netwerk (klanten, contacten, mogelijke nieuwe werkgevers, collega's elders) dat ik nu juist nodig ga hebben om wat anders te vinden. Wat zij uit de opgegeven reden gaan afleiden. Want ik/we (leidinggevende wil dat ook) willen alle externe contacten waar ik mee te maken had wel ook inlichten. Dat vind ik toch lastig. Wat je ook neerzet over verschil van visie, het blijft toch altijd vooral aan de ontslagen werknemer "plakken" (zou dat dan toch een lastig persoon zijn? bedoelen ze toch eigenlijk disfunctioneren? etc.). Budgettaire redenen zou goed zijn. Het schijnt dat ze wel een opvolger gaan zoeken, maar dat de functie dan wel naar beneden geschaald wordt, qua functieprofiel en salarisschaal. Want ik was gewoon te duur. Dus het klopt wel. Toch heb ik zo'n vermoeden dat leidinggevende en HR daar niet mee akkoord gaan. Dan zouden ze naar buiten brengen dat er financiele moeilijkheden zijn (dat is ook het geval) en dat willen ze vast niet.
Mijn volgende probleem is: hoe doe ik dat straks met referenties? Ik heb genoeg hele goede, van de afgelopen 15 jaar. Maar deze laatste natuurlijk niet. Laat ik hen gewoon weg? Dat staat toch ook raar, je laatste werkgever niet als referent opgeven en als je daar dan ook nog maar 1 jaar gewerkt hebt, dan weet iedereen hoe laat het is. Mijn werkdomein en netwerk is een nogal klein wereldje, er zullen ook potentiële werkgevers zijn die mijn huidige leidinggevende kennen en dus informeel kunnen navragen zelfs als ik haar niet al referent opgeef. Hoe ga ik daar mee om?

Soap

Het wordt inmiddels een soort soap. Heb deze week een nieuw gesprek gehad met HR en onze opper-directeur (baas van mijn baas, zogezegd) die aangeven dat ik nu opeens toch nog kan blijven. In eerste instantie een halfjaarcontract met evaluatie, tijdens die periode en aan het eind. Naar hun zeggen kwam dit voorstel van mijn eigen leidinggevende af, op een positieve manier, omdat ik me de afgelopen weken zo professioneel opstelde ofzoiets. Zelf denk ik dat ofwel a) er flink druk op haar uitgeoefend is, zowel van boven- als onderaf (waar aardig wat paniek ontstaan was; ofwel b) ze zich realiseerde dat ik , met mijn vakantieweken meegerekend dan al snel weg was, ze nog niemand anders had zo snel, er er erg veel werk ligt.
Met andere woorden, als ik het negatief zie (en daar heb ik inmiddels wel wat reden voor nietwaar) denk ik dat ze niet zozeer mij nog een kans geeft, maar zichzelf de tijd geeft om rustig iemand anders te zoeken terwijl ik ondertussen toch het werk opknap. Met positieve insteek zou ik ook kunnen denken dat ze me oprecht een kans wil geven en dat ik die dan nu echt waar moet maken en/of dat heel veel mensen het voor mij opgenomen hebben en zij op deze manier haar gezicht redt.
Hoe dan ook, ik heb aangegeven er over na te willen denken. Wat doe ik nu? Ik voel me een speelbal, waar allermaal rare spelletjes mee gespeeld worden. Man zegt: niet doen, laat maar, trap er niet in. Collega zegt: pak het aan en solliciteer verder, dan heb je een sterkere sollicitatiepositie (maar ik ken mezelf: dan ga ik toch weer keihard en vol werken om me te bewijzen en het project te redden, en te weinig tijd in mezelf en baanorientatie steken). Advies maar weer, heel graag! Wat zouden jullie doen?

Arbeidsmarkt voor mijn soort werk (is nogal "duur" niveau) is best krap, met mijn ervaring en eigen netwerk zou het wel moeten lukken op den duur, maar zeker niet heel snel. Mijn leeftijd begint ook tegen me te werken. We zijn wel tweeverdieners en zingen het dus indien nodig wel een poosje uit, financieel.

Blijven

Ik zou blijven en in dat halve jaar een andere baan zoeken. Zo rooskleurig is de arbeidsmarkt niet. Verder zou ik me zo professioneel mogelijk opstellen zodat niemand kan zeggen'zie je wel, ze is niet goed.'

precies

Ik begrijp niet goed waarom je overweegt toch weg te gaan, in dat geval neem je dus ook echt ontslag. Gewoon blijven en je kunt je zelf wel kennen en blabla maar let gewoon een beetje op jezelf. Waarom zoek je er zoveel achter? Accepteer het gewoon en maak je niet zo druk over de precieze reden. Het is duidelijk dat er mensen zijn daar die jou wel waarderen. Voor hetzelfde geld vindt jou leidinggevende binnen die tijd een andere baan en kun je gewoon blijven en komt er een ander... Daarnaast gewoon solliciteren want inderdaad dat hoeft dus zeker een half jaar langer niet vanuit werkloosheid!

Ja hoor

Ook mijn advies: blijven. Je schrijft zelf dat je niet snel een andere baan vindt. Waarom "kiezen" voor werkloosheid?

En als je het weet: probeer je in te houden. Niet overdrijven, maar je werk gewoon goed doen. Als je echt zo goed werkt, mij dan op een 6, dan is het vermoedelijk een 8 (zou gg collega's af en toe tegen mij!).

En toch vast rustig rondkijken.

Wie weet wat er in de tussentijd gebeurt met leidinggevende? Wellicht kan je intern opeens ergens anders terecht?

Probeer het zakelijk te bekijken en niet zo emotioneel als je man. Tenzij je zelf je er echt slecht bij voelt, dan is het wat anders. Maar ik snap gezien de voorgeschiedenis wel je twijfel. Succes!

risico

Het is financieel en voor je cv voordeliger om te blijven. Het heeft echter nog een risico.
Je leidinggevende, in de knel, kan een nare situatie voor je veroorzaken omdat ze zich gedwongen voelt te bewijzen dat zij het bij het rechte eind had.
Mogelijk dat je dat kunt omzeilen door niet meer onder deze leidinggevende te vallen, maar de werkzaamheden onder andere leiding te doen? Ook een compromis, deels haar leiding, deels andere leiding, kan zaken doen escaleren.
Er kan zich een onwerkzame situatie gaan voordoen, hoe kun je daar dan mee omgaan?

waarom

Waarom ik toch overweeg zelf weg te gaan (Dalarna): omdat alles wat er gezegd en gebeurd is. Het is bepaald onaangenaam geworden, ik heb er geen plezier en motivatie meer in, het vertrouwen is weg.
Waarom ik de precieze reden wil weten/er wat achter zoek: de reden die AnneJ aangeeft. Dat leidinggevende er nog steeds op uit is haar gelijk te bewijzen en ondertussen een werkpaard heeft dat haar vuile werk opknapt tot ze een ander gevonden heeft. Noem het wantrouwig, maar daar geeft ze wel aanleiding voor. Voor mij zou dat half jaar in dat geval tijdverspilling zijn, met heel hard werken waar ik zelf niks aan heb (behalve nog meer imagoschade: "ze kreeg een nieuwe kans en die maakte ze ook niet waar").

Is HR niet te vertrouwen om je zorg mee te bespreken, of spelen die onder een hoedje?

Moeilijke situatie hoor. Ik snap je dilemma. Het is een afweging tussen twee (potentiele) nadelen.

Wat zegt je gevoel/ intuitie?

Zo!

Helemaal eens met Temet, ik denk niet dat je kan weigeren ivm uitkeringsaanvraag.
Maar toch een mooi resultaat! Je was in de berichtjes daarvoor nog bezorgd over het gat in je cv en geen goede referentie. Daar hoef je je nu geen zorgen meer om te maken.
Had je trouwens een jaarcontract of een jaarcontract met uitzicht op vast dienstverband? Dan is nu een half jaar aanbieden wel wat vreemd.
Ik zou je positie nu gebruiken om wat dingen uit te onderhandelen en te regelen. Bijv dat je een goede referentie meekrijgt bij vertrek; een goede omschrijving van je werkzaamheden, of niet langer meer onder de huidige leidinggevende (weet niet of dat kan?). Ik zou in ieder geval professioneel blijven. Ook al is het misschien een drogreden, ze noemen het echt niet als je je lastig zou hebben gedragen!

gelijk

Jullie hebben gelijk, rationeel zie ik ook dat het verreweg het verstandigste is om dit wel te accepteren (en ondertussen verder te zoeken). Zeker ook vanwege het UWV, had ik ook al wel bedacht (al was daar misschien ook wel wat op te vinden geweest, in overleg met werkgever, toch de oorspronkelijke reden ofzo). Maar rationeel mag het zo zijn, ik merk dat ik toch de emoties nog wel moet overwinnen (al begint daar sinds vandaag af en toe een klein glimpje triomfantelijk doorheen te komen). Misschien maar eens even een weekje vrij nemen nu (of ziek melden) om bij te komen van alle spanningen en gedoe en die emoties een plaatsje terug te zetten.
Dank voor alle raad en steun!