Nog meer?

Kaaskopje (ot)

Wat ik me dan afvraag: ben je in bezwaar gegaan met het punt dat je oogproblemen zijn onderschat?

Oogproblemen en handklachten zijn *de* beperkingen waarmee printplaatmonteren en loempiavouwen zijn te bestrijden, zogezegd. Dat een eerste keuringsarts daarmee te weinig rekening gehouden heeft kan zijn, dat wil niet zeggen dat je je daarbij neer moet leggen.

Maar goed, gedane zaken nemen geen keer natuurlijk. Overigens: als je geen printplaten kan monteren is er vaak ook nog wel groffer werk te verzinnen. Aardappels uitsorteren etc bijvoorbeeld. Die arbeidsdeskundigen zijn niet voor éen gat te vangen

Groeten,

Temet

Under the vulcano

Er worden steeds minder huizen verkocht, tegelijkertijd staan er steeds meer huizen te koop.
Wat de werkelijke waarde is van je huis, het geld dat je vangt als je moet verkopen, is daardoor steeds slechter te voorspellen. Overigens is _moeten_ verkopen niet altijd het gevolg van een ramp. Een andere baan, een nieuwe relatie, dat zijn toch leuke dingen.
Zie http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2680/Economie/article/detail/3116800/2012/01/12/Uw-huis-is-veel-minder-waard-dan-u-denkt.dhtml
De waarde van de huizen is niet in een keer met 30% gedaald. Wel in beetjes en de daling is nog niet klaar.
Steeds meer mensen hebben een hypotheek die hoger is dan de waarde van het huis. Zelfs als ze niet de volle mep geleend hebben.
Dat merk je pas als je moet verkopen.
Dat levert vanzelf ongeluk bij geluk op (nieuwe baan, nieuwe relatie), of ramp op ramp (scheiding, baan kwijt, etc.).
Izar:"Rente van 13% lijkt mij ook geen waarschijnlijkheid, maar fijne is wel dat dan de pensioenpremies drastisch zullen dalen en meer beschikbaar inkomen komt. "
Ik vrees dat je minstens een aantal maanden zult moeten voorschieten voordat de pensioenpremies worden aangepast.
Izar:"Het beeld dat vaker wordt geschetst van een HRA die in eeen keer wegvalt, lijkt mij ook hoogst onwaarschijnlijk. "
Ja, dat is het ook. Dat afschaffen zal in beetjes gaan. Maar bij wie in de 52% schaal zit zal ook dat beetje (terug naar 42% aftrek tot 3,5 ton bijvoorbeeld) maandelijks honderden euro's kunnen kosten.
Groet,
Miriam Lavell

Izar

"Maar nogmaals ik geloof ook niet dat dat gaat gebeuren. Je kunt met alles rekening houden, maar je kunt ook risico's inschatten. Mijn conclusie was dat Tihama en ik dat op een verschillende manier doen."

Ik heb de luxe dat we onze wensen kunnen realiseren en toch al deze veiligheidsmarges kunnen inbouwen. Als ik alleenstaand zou zijn, zou ik ongetwijfeld andere afwegingen maken. Als ik bijv. zou moeten kiezen tussen blijven wonen in een slechte wijk met mijn kinderen of het kopen van een beter appartement in een betere wijk, dan zou ik meer risico willen nemen. Het belangrijkste vind ik dat je erover nadenkt en aan risicobeperking doet. Je kop in 't zand steken zoals sommigen vanuit hebzucht ooit gedaan hebben, vind ik niet wijs.

Ik herinner me nog een keer een draadje met een klaagzang, waarin iemand overvallen was door alle mogelijke veranderingen. Ze had toch niet kunnen weten dat de kinderopvangtoeslag minder zou worden en dat de studiefinanciering af zou nemen? Dan denk ik: nooit kranten gelezen de afgelopen 20 jaar?

Datzelfde heb ik nu ook weer bij dat verhaal over werkende moeders. Zowel mijn moeder als mijn schoonmoeder werkten begin jaren '70 gewoon 4 dagen per week. Met de nadruk op 'gewoon'. Ik begrijp ook echt niet hoe iemand kan beweren dat dit voor vrouwen van 50-60 iets nieuws was. In welk universum heb je dan geleefd?

En dat brengt me bij mijn laatste punt (ik ben op dreef): als het getij verloopt, dan verzet je de bakens. Niet zeuren, maar aanpakken. Leg je kinderen samen op 1 kamer en verhuur een kamer aan een student. Tot 4400 euro per jaar belastingvrij. Neem een avondschoonmaakbaantje: hoef je niet eens extra kinderopvang te regelen. Wordt werkster. Of begin een strijkservice. Of wordt magazijnmedewerker in de nachtdienst.

Tihama

Wia

Skik

Je hebt gelijk met die luxe, dat schreef ik ook.

Over de WIA: iets zal er wellicht wel overblijven, maar je wordt niet snel 100% afgekeurd, en als je een goed inkomen had, dan kan het verschil wel heel erg groot worden. Bij baanverlies wordt het trouwens wel 0, want bij een verdienende partner krijg je na je WW echt geen bijstand.

Tihama

Jetteke

Dat je over het zinnetje 'dan moet mijn vrouw zelfs gaan werken' valt, dáár ben ik het mee eens Zo'n opmerking is wel erg jaren '50/'60.
Wij zijn ongeveer van dezelfde leeftijd, jij misschien iets ouder en ik weet dat er al kinderopvang was. Ook de peuterzaal werd betaald naar inkomen. Maar kinderopvang door professionele verzorgers is nu denk ik toch een meer geaccepteerd fenomeen dan toen en ik vond het in die tijd toch iets voor het type yup. Zo zie ik het uiteraard niet meer.
Ik hoor vaker dat je je op rampen kunt voorbereiden. En soms is dat ook zo. Door je te verzekeren, door allebei te werken, te leven naar je inkomen e.d.. Maar zoals het bij ons indertijd ging, hadden wij niet diverse spaarpotten over verschillende banken verspreid, ik raakte mijn inkomen kwijt en vond geen werk en ik heb de uiteindelijke ramp niet zien aankomen. Dat was in mijn geval best logisch. Hoe dat dan kwam leg ik ditmaal niet uit, als je het niet erg vindt. Ik constateer wel dat ik toen ik zo rond de dertig was iets te makkelijk over het een en ander dacht, of juist helemaal niet nadacht. We hadden eten, onderdak, dus het was goed. Ik hoop dat mijn kinderen zich nu meer bewust zijn van de realiteit dan ik toen.

Temet

Ik heb in die tijd wel gepolst wat mijn kansen waren, ik heb mijn vraag zelfs (niet lachen!) aan de Rijdende Rechter voorgelegd, maar die achtte mijn kansen nihil én ze vonden het een te zware zaak voor dit programma. Daar ben ik achteraf gezien iets te makkelijk in mee gegaan. Zeker nu ik weet dat mijn zus nog steeds door naar de volgende ronde mag.

Grasmaaier

Ik had ooit een collega die een tuin van 2000 m2 had. Hij klaagde dat de motormaaier die hij daarvoor moest kopen zou duur was. Een andere collega zei daarop:'Heb jij een motormaaier? Wat overdreven. Mijn tuinman kan dat best met het handmaaiertje'.

Zodra we iemand horen klagen over hoge kosten van iets luxe (bijv. een reparatie van een airco of een nieuwe grote plasma TV), dan zeggen we hier in huis:'grasmaaier'.

Dat gevoel bekruipt me nu al dit hele draadje lang. Een soort Marie-Antoinette die hoorde dat het volk klaagde dat ze geen brood hadden. En ze zei toen: "Waarom eten ze dan geen cake?"

Het lijkt wel of mensen niet weten hoe ver je nog terug kunt. Ik heb al onze uitgaven in een schema en ik weet precies wat ik waar aan uitgeef. Mijn referentiekader is altijd bijstandsinkomen. Zolang er gezinnen rond kunnen/moeten komen van de bijstand, dan kunnen wij dus nog veel verder terug. Punt. Zonder te zaniken.

Tihama

Izar

dat dacht ik al

Tihama

De arbeidsmarkt mag ook wel meegewogen worden, toch?

Het zou beter zijn als ze in het geven van dit soort oordelen de huidige arbeidsmarkt mee wegen.

Naar mijn idee is er in deze economie niet zo'n schreeuwend tekort aan loempiavouwers dat werkgevers in de rij bij het UVW staan, om chronisch zieke en gehandicapte mensen aan te nemen, omdat ze die héél hard nodig hebben om de berg ongevouwen loempia's weg te krijgen.

Kun je dan wel prima loempia's vouwen, maar niemand neemt je aan als er ook nog tig gezonde ongeschoolden, studenten en Polen zijn, toch?

Ben je effectief gewoon van uitkering gewisseld in dat geval.

Basisbeurs eraf

Wat mij trouwens echt zorgen baart, is de "leencultuur" onder studenten, ik verwacht dat dat in de zeer nabije toekomst tot heel grote problemen gaat leiden

Dat wordt nog veel erger, als de basisbeurs eraf gaat.

Maar dat is alleen een probleem voor sukkels die iets gaan doen wat niet veel oplevert, zoals een opleiding in de zorg, het onderwijs of een technische studie. Die komen nog mooi in de problemen met hun toch-niet-zo-dikke salarisje, haha!

Moeten ze nog tien jaar wachten voor ze überhaupt kunnen beginnen aan het afbetalen van een huisje. En maar niet ziek, overspannen of ongelukkig in je baan worden, want je moet nog wel even door om je schuld af te betalen.

Nou, dikke doei.

Je kan wel gek zijn van een bepaald vak, maar er is toch wel een grens. Je wil toch een keer settelen.

Voor mij wordt het dus iets als commerciële economie, of iets anders waarbij je een dik salaris bij elkaar kletst. Mijn vriendin heeft niet zulke hele rijke ouders, dus die gaat maar lekker werken.

(Sarcasme modus uit)

in aanvulling op P, vanmorgen staat dit stuk in de volkskrant:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2680/Economie/article/detail/3118694/2012/01/13/Verlies-op-oude-huis-steeds-groter-probleem.dhtml
En over de makelaars:
http://www.telegraaf.nl/binnenland/11295611/__Crisis_bij_makelaars__.html

Andere lening

Citaat uit VK:"Er staan nu zo'n 500 duizend huizen 'onder water'; de schuld is hoger dan de waarde."
En dat afgemeten aan de cijfers die nu gebruikt worden. Waarvan bekend is (zie link P.) dat ze eigenlijk niet bruikbaar zijn. In werkelijkheid staan er veel meer huizen onder water.
Het voorbeeld van de wetenschapper vind ik trouwens een slecht voorbeeld. 30 duizend euro is een bedrag dat voor iemand met een goed inkomen ook op andere manieren te lenen of bij elkaar te sparen is (dan maar geen of maar een auto).
Dat het niet in de hypotheek kan (de bank wil niet), betekent niet dat het helemaal niet kan (persoonlijke lening, dat kan zelfs bij je nieuwe baas).
Groet,
Miriam Lavell

Naief

Pl'etje bij je nieuwe baas? Die je de komende jaren niet eens meer vast hoeft aan te nemen na drie tijdelijke contracten? Kan ik mij niets bij voorstellen, gaat die nieuwe baas vast niet doen, hij krijgt als ondernemer zelf ook al nauwelijks een lening rond.
Je oude huis blijven aflossen, als je gaat scheiden? Zelf zou ik dan in een andere woonvorm toch bij elkaar proberen te blijven, om dat huis idd niet met verlies te hoeven verkopen, leuk vooruitzicht om gescheiden met een schuld achter te blijven en geen woning, want niet urgent en ook niet in staat iets anders te kopen. Maar nog steeds hoor ik van mensen die gaan scheiden en verkopen. Ons oude huis staat nu ook te koop, inderdaad, de mensen gaan scheiden. Ze willen dezelfde prijs als waar zij het destijds voor gekocht hebben. Totaal waanzinnig, een slechte straat in een slechte wijk in een slechte plaats (ja, wij hadden geluk destijds), en ook nog in een niet al te goed onderhouden toestand. In deze tijd totaal onverkoopbaar zo. En je mag als persoon alleen die hypotheek niet overnemen, om er dan idd een huurder bij in huis te nemen. (Wat ik dan zou doen...).
En idd, iemand anders zei het al, banen liggen niet echt meer voor het oprapen, en ze verdienen ook al steeds minder omdat veel banen nu gericht zijn op ofwel jongeren ofwel ouderen, gepensioneerden vaak, die er netto meer aan overhouden, dus die wel voor minder gaan werken.
En als je de berichten volgt weet je dat er nog heel wat werkelozen zullen aankomen. Denk aan afschaffing van pgb waardoor ook veel mensen die via budgethouders aan hun inkomen komen in de problemen zullen raken, passend onderwijs waar 5000 banen verdwijnen (voltijds? dan zijn dat per saldo misschien wel 7000 mensen die hun baan of een deel ervan verliezen.) Al die huizen die nu niet verkocht worden betekenen ook dat al die nieuwe keukens die erin hadden moeten komen niet zullen worden verkocht. Dat zal wel een beetje worden gecompenseerd door mensen die nu niet kunnen of willen verhuizen en dan maar wel een (gespaarde) nieuwe keuken kopen, maar is natuurlijk niet te vergelijken. Er hangen hele industrieën aan vast. Het zal steeds moeilijker worden een baan te vinden, zeker voor wat ouderen, ook al roept de regering nog zo hard dat je om uit de bijstand te blijven toch gewoon een baan neemt? En als ze mensen met behoud van bijstand laten werken (komt me zo bekend voor, hoe zat dat vroeger ook alweer, Melkertbanen?) dan betekent dat alleen maar dat er nog minder banen beschikbaar zullen komen.
Kortom, ja ik denk dat het wel eens heel erg kan worden. Ja, ik denk ook aan verhuur van kamers, mocht het nodig zijn. Ja, ik heb een (grote) tuin en ga volgend jaar toch echt wat gerichter een deel tot moestuin omvormen. Kinderen die gaan studeren? Lekker als de basisbeurs stopt, dan sleep je idd een enorme financiële last met je mee. En tuurlijk vind ik dat je dan een baantje ernaast moet nemen, maar deze regering doet weer enorm zijn best om ernaast werken (qua tijd) onmogelijk te maken. En dan heb je nog de economische situatie, enz. enz. Oh ja, en de ov-kaart, hoe doe je dat dan met de studie??? En die langstudeerboetes zijn ook niet mis.
Ik heb meestal een heel zonnige inslag, maar ik zie het nu eerlijk gezegd somber in. Niet eens zozeer voor mezelf, maar in het algemeen voor iedereen, uit solidariteit...

Zo erg is het ook weer niet

Mirreke:"Pl'etje bij je nieuwe baas? Die je de komende jaren niet eens meer vast hoeft aan te nemen na drie tijdelijke contracten? "
De wetenschapper die van Amsterdam naar de uni van Groningen verhuist en daar een salaris verdient waarmee hij drie ton kan lenen, hoeft zich daar geen zorgen om te maken.
Het kunnen afbetalen van de restschuld van het huis in amsterdam (zie art. vk) kan in de arbeidsonderhandelingen worden meegenomen.
Maar inderdaad, dat gaat niet voor alle beroepen of nieuwe banen op. Ik schreef daarom ook dat ik het voorbeeld van de wetenschapper een slecht voorbeeld vond.
Groet,
Miriam Lavell

Groeihypotheek

In het FD vandaag een artikel over de geschiedenis van de spaarhypotheek, de belangrijkste oorzaak dat Nederland kampioen hypotheek schuld is van de wereld. Te mooi om waar te zijn, er wordt bijna geen lineaire of annuïteit hypotheek meer verkocht.
In 1985 gelanceerd door Westland Utrecht Bank nadat de groeihypotheek door de fiscus was afgewezen. In de groeihypotheek werd niet afgelost maar ook niet alle rente betaald, die werd bijgeschreven op de lening. Op deze manier steeg ook de belastingaftrek. Nadat deze hypotheek door de fiscus werd afgewezen, is in overleg met MinFin de spaarhypotheek gelanceerd, dat mocht wel. In de jaren tachtig was er ook een crisis op de huizenmarkt en het huizenbezit bleef achter.
Het mooie van de spaarhypotheek is dat geen belasting verschuldigd is over het spaargedeelte en de rente op de schuld mag worden afgetrokken van de belasting, dubbel voordeel dus. Ik heb er zelf ook eentje, net als vrijwel alle Nederlanders met een hypotheek. Of dat houdbaar is, denk ik niet...

Fiat

De fiat van financiën voor de spaarhypotheek kostte slechts een paar dagen en was geen politiek issue in 1985. De toenmalig staatssecretaris en minister Onno Ruding waren zich kennelijk niet bewust welke gigantische gevolgen dat besluit zou hebben. Desgevraagd kunnen ze zich het niet meer herinneren, 'als her me getroffen had, dan had ik het wel onthouden' aldus de staatssecretaris.
Inmiddels wordt bijna geen hypotheek meer verkocht waarop echt wordt afgelost, alles is spaarhypotheek en een deel aflossingsvrije hypotheken.

Woekerpolissen

Spaarhypotheken zijn vaak ook woekerpolissen (de berekende kosten dempen het rendement).
http://financieel.infonu.nl/hypotheek/8499-verborgen-kosten-van-de-spaarhypotheek.html
Voor mensen die tussentijds (dus binnen 30 jaar) van hypotheek willen wisselen of hun huis willen verkopen, kan de opbrengst van de spaarhypotheek toch nog lager blijken te zijn dan verwacht.
Tel daarbij de prijsdaling van de woning op.
Spaarhypotheken zijn wel altijd gunstig voor de bank.
Groet,
Miriam Lavell

Overspuiten

Het oversluiten van een spaarhypotheek is sowieso erg lastig, soms goeddeels onmogelijk als gevolg van de voorwaarden. Ook al zou je van je spaarhypotheek af willen, dan is dat dus niet eenvoudig.
Wat wij wel doen is het aflossingsvrije deel van de hypotheek zo snel mogelijk aflossen. Is meer profijtelijk dan je geld op een spaarrekening zetten.

Funding gap

Dat is al langer een probleem en nu sterker door de schuldencrisis: een financierings gat dat ontstaat doordat in Nederland particulieren meer lenen dan sparen. Dat weinige sparen hangt ook weer samen met de relatief grote pensioenreserves. In landen zonder pensioenfondsen zijn mensen meer geneigd zelf te sparen voor de oude dag. Nederlandse banken hebben dus relatief weinig spaargeld. Deze funding gap is enorm: 300 miljard spaargeld en 600 miljard hypotheekschuld. Dat is los van zakelijke kredieten, bedrijfsdeposito's en consumptief krediet.
Toen jaar geleden waarschuwde DNB al voor de forse stijging van de huizenprijzen en de navenante stijging van de hypotheekschuld. Hij pleitte voor het afschaffen van de tophypotheken en beperken van de reïntegreer maar vind geen enkel gehoor. In een stijgende markt was het beter geweest het probleem aan te pakken dan nu, in een crisis en dalende markt. Vorig jaar is onder druk van de AFM wel de tophypotheek beperkt. Toch is Nederland nog steeds het enige land waar je meer mag lenen dan de waarde van het onderpand. Om IJsland wasdag enige tijd geleden opknip mogelijk, daar is het financiële systeem ingeklapt.

Sorry

Voor de typo's; auto correct maakt er soms ook een potje van

Beter af

De oudere generatie is in Nederland veel beter af. Zij kochten hun huizen in de goedkope jaren zeventig en tachtig, hebben hun schuld goeddeels afgelost met een ouderwetse lineaire of annuïteit hypotheek. Zij verkopen nu hun huizen met grote winst en hebben nog een goed gevuld pensioenfonds, soms zelfs nog met eindloon ipv middenloon.
Belangrijke reden waarom de hypotheekschuld blijft toenemen is dat deze huizen gekocht worden door een nieuwe generatie en hoewel de prijzen nu daken, is dat altijd fors meer dan dertig jaar geleden. Miriam gaf daar zelf een mooi voorbeeld van.

Naar aanleiding van persoonlijke lening bij werkgever

ns even gegoogeld. Je mag als werkgever je werknemer ook een lening verschaffen voor de aankoop/verbouwing van de eerste woning. Hieraan zijn wel voorwaarden verbonden. Maar de voordelen zijn m.i. zeer groot. Je mag dan nl een lage rente tot zelfs nul procent rekenen.
Is dat niet een mogelijkheid voor veel mensen die na hun scheiding niet meer aan een eigen woning kunnen komen, omdat de banken moeilijk doen? Het zal natuurlijk niet voor iedereen gelden, maar als je een vast dienstverband hebt in het onderwijs of een grote instelling, of bij de overheid (overheden zoals gemeentes deden dat ook, weet niet of dat nu nog mag) is het vast een mogelijkheid. Omdat je geen tot nauwelijks rente hebt kun je goed aflossen, het gaat direct van je salaris af dus is ook gezekerd. Ook als je leent voor een eigen auto kun je tegen heel gunstige voorwaarden (nl lage rente) lenen, en ook dan wordt direct uit je salaris afgelost, dus de werkgever heeft een grote zekerheid.
Ik wist helemaal niet dat dit kon, heb het inmiddels op de site van de belastingdienst gevonden en op een link van 2010. Ik weet alleen niet of dat nu, in deze economische omstandigheden, niet steeds onmogelijker wordt gemaakt.
Staat natuurlijk even los van het feit of werkgevers daar in de huidige omstandigheden wel om staan te springen.
Overigens las ik ook ergens dat Nederlanders zo ongeveer het minst andere leenvormen gebruiken (dus anders dan bij een bank) vergeleken met andere landen. In andere landen lenen mensen veel meer volgens andere constructies, dus bij particulieren/familie of via kleinere leeninstellingen die bv. kleine leningen aan zelfstandigen verstrekken.

Ver verleden

Mijn man en ik werkten allebei bij dezelfde multinational toen we in 1993 ons eerste huis kochten. We mochten kiezen: of een lening van het bedrijf of een lening bij de huisbank van het bedrijf tegen extra rentekorting. Of natuurlijk helemaal iets anders
Omdat zekerheid over de lening van het bedrijf langer duurde dan onze ontbindende voorwaarden (moest via het hoofdkantoor), hebben we gekozen voor de bank.

Dat zoiets mogelijk was, was een tip van mijn vader. Die had namelijk op die manier ooit zijn hypotheek geregeld. Grote gezonde bedrijven kunnen blijkbaar dit soort zaken regelen. Ik vermoed dat het fiscaal ook nog aantrekkelijk is voor hen.

Tihama

Ongetwijfeld interessant

Lijkt mij idd dat een bedrijf er voordeel van zal hebben, maar het lijkt mij ook dat op deze wijze grote persoonlijke problemen wel eens voorkomen zouden kunnen worden. Misschien zou het bekender moeten worden?

Niet onbekend

Mirreke, ik geloof niet dat onbekendheid het probleem is. Met lenen van je baas (of van je buurvrouw, je tante of gewoon een geldverstrekker) 'mis' je HRA. Dat is waarom het voor het kopen van een huis ongebruikelijk is.
Het gebeurt wel voor auto's, vakanties of nieuwe meubels.
Tenminste, tegenwoordig dan. Toen ik mijn eerste huis kocht, kreeg je voor een bestaande woning niet meer dan 80% gefinancierd. Die rest moest je dus hebben (sparen), of lenen (bij je baas, je buurvrouw of je moeder).
Consumptief bijlenen voor je huis was toen gewoner. Ook bij de baas.
Groet,
Miriam Lavell

Context

Jetteke, in de context die ik noemde is de lening geen geld voor een huis (er zit geen onderpand onder), maar is het een lening voor het aflossen van een restschuld (op een huis, dat dan weer wel).
Dat je ook hypotheek mag verstrekken (familiebank), wist ik wel (heb ik zelfs al wel eens gedaan). De tip uit de link gaat nog veel verder: Richt een familiebank op en leen aan je kinderen tegen torenhoge rente (dat is toch aftrekbaar). Dat levert u een torenhoog rendement en uw kind een enorme last, maar dat kunt u weer recht trekken door uw kind jaarlijks een deel terug te schenken.
Een bizarre constructie, op kosten van de belasting.
Groet,
Miriam Lavell

Voor de duidelijkheid

"maar is het een lening voor het aflossen van een restschuld (op een huis, dat dan weer wel). "
Belastingtechnisch mag dat dan ook wel weer in een aftrekbare hypotheek, maar als de bank niet akkoord gaat met belening van het pand met meer dan 100% (dat is de kern van de weigering), dan volgt er helemaal geen hypotheek en ontstaat de nood om nog meer dan alleen de restschuld te belenen bij familie.
Dat moet maar kunnen.
Kern is eigenlijk dat restschuld, verbouwingskosten, zelfs aanschafkosten, niet in de hypotheek hoeven te zitten. Je kunt ze ook op een andere manier lenen (als je niet gespaard hebt).
Als dat niet over tonnen gaat maar over tienduizendjes, dan is de kans groter dat dat inderdaad bij familie kan. Maar het kan ook bij een gewone geldverstrekker (consumptief krediet).
Groet,
Miriam Lavell

Nog steeds veel belasting

Tsja, 30.000 euro belastingvoordeel klinkt heel veel (is ook veel). Maar deze mensen betalen (even snelle schatting) toch nog steeds zo'n 120.000 euro belasting.

Er zijn veel mensen met eigen huis + middeninkomen die door de hra nog nauwelijks belasting betalen én door het verlagen van het toetsingsinkomen ook nog eens recht krijgen op (meer) zorgtoeslag, (meer) kindertoeslag en meer kinderopvangtoeslag. De sponsoring door de overheid is daar dus relatief veel groter.

De hoge inkomens komen echt niet in de problemen als de hra wordt afgeschaft. Het tarief van de notaris gaat omhoog en de bankdirecteur legt een extra inkomenseis op tafel. Bovendien zit er nog ruimte genoeg in het bestaande inkomen om het een en ander op te vangen.
Vooral de middeninkomens gaan in grote problemen komen als de hra wordt afgeschaft. Geen grote spaarpotten, geen invloed op de hoogte van het inkomen, toeslagen die dalen.