Modaal gezin; waar blijft mijn geld

Vermogenstoets komt er niet

Vic, je hebt misschien een beetje een punt. Toch kun je je afvragen met welk doel Ekeim een vergelijking maakt met huurders. Ekeim schrijft "En iemand die precies hetzelfde verdient maar alles uitgeeft mag later rekenen op onze solidariteit want dan is hij zielig want geen geld voor de oude dag."
Ja, er zijn huurders die zouden kunnen kopen of vrije sector zouden kunnen huren, maar die zich dat besparen en gesubsidieerd blijven huren. Dat zijn de scheefhuurders. Daar moet wat aan gebeuren (zij moeten meer huur gaan betalen zodat ze niet meer gesubsidieerd wonen).
Maar ik vermoed dat Kamille zich bij het woord 'huurder' aangesproken voelt als horend tot de groep met dat salaris dat niet tot kopen kan komen (huren gesubsidieerd omdat er geen salaris is om het anders te doen). Dan heb je het dus niet over mensen met hetzelfde salaris die het breed laten hangen voor het oud worden.
Dat plan van de RVZ ziet er ondertussen tamelijk zot uit. Het lijkt me evident zinnig om je geld op te maken voordat je oud wordt: geniet van het leven, het duurt maar even. Wie weet word je helemaal geen 80 en als je dat al wordt dan kun je maar beter geen geld hebben, anders ben je het toch kwijt aan je eigen kosten.
Het grijpt terug naar een constructie die we eerder hadden, waarin vermogende bejaarden hun eigen vermogen aan moesten spreken om bij te dragen in de kosten van het bejaardenhuis.
Dat is (nog niet eens zo lang geleden) afgeschaft. Juist omdat er allerlei constructies werden verzonnen om het geld op te maken, voordat moeder in het tehuis ging. Oudjes houden hun vermogen. Nog gekker: mijn schoonmoeder is nu in het tehuis goedkoper uit dan ze was toen ze nog zelfstandig woonde.
En dat vind ik dan ook weer een beetje gek, want voor wie spaart ze nu nog? Waarom draagt ze niet minimaal bij wat ze gewend was uit te geven aan zichzelf? Ik geef onmiddelijk toe dat haar slaapkamer minder riant is dan ie bij haar thuis was, maar dat doet niks af aan de absolute kosten: persoonlijke bediening (zorg) had ze thuis dan weer niet.
Maar geen nood: dat stuk van de RVZ bevat geen nieuws. Zie http://rvz.net/pers/bericht/burgers-moeten-zelf-hun-oude-dag-organiseren Het is oude wijn in tweede-hands zakken. Het nadeel van de vermogenstoets is al afgewogen. Je eigen huis opeten (zoals het was) gaat 'm niet worden.
Probleem is wel dat de kosten van het leven beleidsmatig steeds op deelterreinen worden bezien. Zo kan het inderdaad dat je én door de hond én door de kat gebeten wordt.
Je ziet dat nu ook terug met de kortingen op; en kinderopvang, en hypotheekaftrek of huurverhoging (de bovenmodalen krijgen met een van de twee te maken), en belasting op reiskostenvergoeding, en pensioengedoe en nu dan ook nog de zorg en de oude dag.
Al bij al komt dat neer op een lastenverzwaring. Je kunt ook gewoon het belastingtarief verhogen. Of je gooit alles terug naar de burger (afschaffen hra, scheefwonen, inperken zorg, etc.) en verlaagt het belastingtarief. Voor de koopkracht maakt het niet uit welke vorm je kiest. Die wordt minder de komende jaren, dat is helder.
Groet,
Miriam Lavell

Jammer knurf

Knurf:
"Je mag het zelf zeggen, tinus"
Wat ik zeg, is dat je de inhoudelijke discussie vermijd. Jammer, en onbegrijpelijk.

Aanvulling, solidariteit is niet elitair

Tekenend is de manier waarop vakbonden, ziekenfondsen en onderlinge waarborgmaatschappijen (de eerste verzekeraars) zijn ontstaan. De initiatieven en uitvoering kwamen vaak uit de upper middle class -maar ze waren een succes, omdat de hele goegemeente meedeed, in eerste instantie juist op vrijwillige basis. Ziekenfondsen etc werden pas later verplicht.

Waanzinnig rvz advies

Ekeim:
"Dus.... Huiseigenaren moeten nu via hypotheekaflossingen sparen voor hun oude verzorgde dag. En huurders dan? Er zit altijd iets dubbels in: als je je hele leven spaart om onverwachte zaken te kunnen opvangen en je dus ook vermogen opbouwt en dus nu minder geld hebt om leuke dingen te doen dan mag je straks omdat je geld hebt alles zelf betalen. En iemand die precies hetzelfde verdient maar alles uitgeeft mag later rekenen op onze solidariteit want dan is hij zielig want geen geld voor de oude dag. Hoe moeten we hier mee omgaan?"
Niet, het is een slecht plan, de beste manier om solidariteit verder kapot te maken. Het is interessant om te kijken wie er in de RVZ zitten (staat gewoon op de website vd RVZ): Ziekenhuisbestuurders en vergelijkbaar volk. Ongetwijfeld goede managers -van ziekenhuizen. maar ze zijn duidelijk niet deskundig op het gebied van solidariteit, macro-economie, en de psychologie van perverse prikkels. Op het gebied van dit advies zijn ze net zo deskundig als jij en ik.

Miriam:
"Dat plan van de RVZ ziet er ondertussen tamelijk zot uit. Het lijkt me evident zinnig om je geld op te maken voordat je oud wordt: geniet van het leven, het duurt maar even. Wie weet word je helemaal geen 80 en als je dat al wordt dan kun je maar beter geen geld hebben, anders ben je het toch kwijt aan je eigen kosten."
JUps. Dit is, in een notedop, waar het advies dramatisch de fout ingaat. Wie zijn geld niet opmaakt, moet betalen voor zichzelf, en solidair meebetalen voor de rest. Dit is ruwweg het probleem dat ik dit draadje heb proberen aan te snijden.

Gekke henkie

kamille:
"Nogmaals: ik ben niet zo'n soort socialist die alle schuld bij "de mensen met geld/werk" legt, want die krijgen ook om de oren. Waar ik wél over val is het onbegrip richting mensen met een uitkering, die alles maar in de schoot zouden geworpen krijgen. Daar staat wel tegenover dat ze hun vrijheid kwijt zijn, of beperkingen hebben. Ruilen?"
Ik snap wat je zegt, maar ik denk dat je de verkeerde vraag stelt. Mensen die werken, wie niet ruilen, ze willen het gevoel hebben, dat hun inspanningen zin hebben. Ze willen het, kortom, beter hebben dan de mensen die niet werken -want anders is er geen reden om te werken.
Wat negatiever gezegd, niemand wil Gekke Henkie zijn. Waarom zou je klotewerk doen, als iemand anders gratis geld krijgt? Dat is alleen te aanvaarden, als degene die niet werkt en gratis geld krijgt, daar een goede reden voor heeft. Bij voorkeur een reden (ziekte, ouderdom), die degene die wel werkt, ook kan overkomen.
Vergelijk het met verzekeren -het gaat van oudsher dan ook om volksverzekeringen: verzekeringspremie betalen is overkomelijk, als er een goede reden voor is. De meeste mensen willen best hun hele leven inboedelverzekering betalen -misschien betalen ze 'voor niets' (ze krijgen nooit brand en dus nooit geld), zolang die verzekering maar uitkeert zodra er brand hij hun komt. Maar mensen weigeren inboedelverzekering te betalen voor:
1. marmeren hoofdkantoren en bonussen voor incompetente managers.
2. mensen die vuurtjes in de huiskamer stoken (zoals de Dudesons), of hun bedrijfspand in brand steken bij dreigend faillissement.
Immers; je bent Gekke Henkie niet.

Rvz: zorgsparen

De RVZ wil dat we gaan zorgsparen. Nou is dat op zichzelf een begrijpelijk idee, maar er is een moeilijk punt voor de zorgspaarder. Hij(of zij) weet niet hoeveel hij moet sparen voor zorg; het kan zijn dat je op de 64e een hartaanval krijgt (zorgkosten bijna nul), of jarenlang in een verpleeghuis rondloopt met complicaties van reuma en diabetes (zorgkosten giga). Kortom, sparen is lastig, maar je zou die zorgkosten kunnen verzekeren. Dat is immers verstandig bij risico's, waarbij de kosten onbekend zijn maar flink kunnen oplopen.
Verzekeraars willen dit soort kosten best verzekeren, maar die zijn dan gebaat bij schaalgrootte. Veel verzekerden betekent dat de verzekeraars de financiële risico's beter (over meer premiebetalers) kan spreiden. Het helpt daarbij helemaal, als er bijvoorbeeld acceptatieplicht wordt opgelegd, want dat spreidt de risico's nog beter (over meer mensen).

Maar wacht ff, klinkt dat niet bekend? Een grootschalige verzekering tegen zorgkosten? Die hadden we toch al? Twee zelfs: ziekenfonds en AWBZ? Kortom, what's new?

Dit laat zien, hoe waanzinnig het RVZ advies is: Het lost niets op, omdat het de problemen neerlegt bij individuen die (als ze verstandig zijn) meteen weer een collectieve oplossing kiezen (via de achterdeur van verzekeren). Het echte probleem met zorgkosten is de Wet van Baumol (http://nl.wikipedia.org/wiki/Wet_van_Baumol, de engelse versie is beter: http://en.wikipedia.org/wiki/Baumol%27s_cost_disease): Er is in de zorgsector geen productiviteitsstijging, wat zorg steeds duurder maakt in vergelijking met industriële arbeid. Gelukkig werkt onze overheid in stilte aan een oplossing van dat probleem, door de industrie in dit land af te schaffen.

Knurf, je blijft hangen

Knurf:
"De klaag-postings hebben mij niet op andere gedachten gebracht. Ik vind nog steeds dat we (!) in Nederland stinkend rijk zijn, en dat de mensen die modaal en meer verdienen, gewoon te veel uitgeven als ze niet kunnen rondkomen."
Het is jammer dat je blijft hangen in deze generalisatie die aan de kern van het probleem voorbijgaat. Een serieuze discussie over 'grenzen aan solidariteit' is namelijk dringend nodig, vooral om ervoor de te zorgen dat solidariteit blijft bestaan, en ook om (als bijkomstig voordeel) Wilders de wind uit de zeilen te nemen.

Vraag aan knurf

Wat vind je van mijn posting 'Gekke Henkie'?

Beschaving

Mirjam, twee uitspraken van je:
'tinus "Solidariteit is niet iets elitairs, iets dat door een elite is opgelegd aan een onwillige goegemeente."
De solidariteit waar het hier over gaat in dit draadje, solidariteitsheffingen via de belasting, wel.'
En: 'een beschaafd land zet zijn oudjes niet op straat'.

Dat gevoel van beschaving is niet iets wat de overheid elitair oplegt. De elite heeft niets met solidariteit. Het zijn eerder de 'gewone mensen' die dat gevoel van beschaving dragen, zij willen niet dat oudjes op straat belanden, dat werklozen geen eten meer krijgen, dat weduwen omkomen van de honger enz. Als de overheid het niet doet doen mensen onder elkaar het wel: kinderen hebben de plicht om voor ouderen te zorgen, broers van overleden mannen moeten trouwen met de weduwe, de boer laat het graan op het land liggen, een familielid die een bedrijf heeft zet zoveel mogelijk neven en nichten op de loonlijst etc.
De omslag van de altijd weer zelf ontwikkelde praktijken naar een sociaal zekerheidsstelsel zit in het besef, dat het niet afhankelijk moet zijn van hoeveel kinderen je hebt of je nog te eten hebt als je oud bent, dat een weduwe zelf moet kunnen kiezen met wie ze trouwt, dat je geen genadebrood hoeft te eten als je werkloos bent etc. Dt heeft zich vertaald in een uitkeringsstelsel, waarin mensen rechten kregen die verbonden waren met de noodzakelijke levenskosten en betaald werden doordat iedereen meebetaalde. Daar komt dan de overheid om de hoek kijken, die heeft de individuele willekeur vertaald naar een stelsel met rechten en plichten.
De belastingen zijn voor een belangrijk deel niet meer of minder, dan het breed gedragen gevoel van beschaving, dat je oudjes niet zomaar op straat zet. En dus betalen we met elkaar belastingen die uitgekeerd worden aan oudjes in de vorm van de AOW.
De elite doet alleen maar zijn best om daar onderuit te komen. en is er trots op als dat via allerlei constructies lukt.
De overheid is eigenlijk op een of andere manier onwillig om met dit systeem verder te gaan. Zie de afbraak (in zeer korte tijd) van de werknemersverzekeringen. Geen premie meer betalen voor ww en wao om een korte opleving van de koopkracht te financieren. In een mum van tijd is de kas leeg, en worden deze vormen van beschaving, onderlingen solicariteit en zekerheid afgebroken. Met als direkt gevolg: verlies van consumentenvertrouwen, angst voor de toekomst, hand op de knip. En de hele economie komt met een noodstop tot stilstand. Dat effect had je kunnen voorspellen, we wisten al heel lang dat het zo zou gaan. Het opbouwen van een sociaal zekerheidsstelsel door middel van belastingen en werknemersverzekeringen was juist de beste oplossing gebleken om een dergelijke doordenderende trein van achteruitang te voorkomen in slechte economische tijden.
Ergens is Keynes bij de vuilnisbelt gezet, ik snap nog steeds niet goed waarom, want zijn gelijk wordt elke dag met voorbeelden en cijfers onderbouwd.
Ondertussen gaan de gewone mensen door met vormen van beschaving te ontwikkelen. Kinderen blijven bij ouders wonen, familieleden geven elkaar baantjes, voedelbanken worden op basis van particulier initiatief opgezet, diensten en goederen worden uitgewisseld zonder dat er geld aan te pas komt etc. Als dat niet zou gebeuren zouden in alle landen waar geen ww is en geen sociaal vangnet, maar wel veel werkloosheid binnen nu en drie maanden een groot deel van de bevolking omgekomen zijn door hongersnood.
Het grote risico is alleen dat er op die manier een schaduweconomie ontstaat die niet meer ingepast kan worden in de officiële economie. Mensen gaan over onbetaald, maar wel geleverde diensten niet opeens belasting betalen. Als dat proces zich eenmaal ontwikkeld heeft krijg je het nauwelijks gekeerd. Zie Griekenland, Italië etc. etc.

Tsjor

Tsssss, tsjor

"De elite heeft niets met solidariteit. Het zijn eerder de 'gewone mensen' die dat gevoel van beschaving dragen, zij willen niet dat oudjes op straat belanden, dat werklozen geen eten meer krijgen, dat weduwen omkomen van de honger enz. ...........De elite doet alleen maar zijn best om daar onderuit te komen. en is er trots op als dat via allerlei constructies lukt"

Tsss, wat een elitair staaltje ik-gooi-eens-een-ongefundeerde-knuppel-in-het-hoenderhok. En wat draag jij bij aan onze solidariteit?

Solidariteit afl. zoveel

Ik ben het hartgrondig eens met Mirjam, dat de discussie zich eigenlijk helemaal niet af moet spelen tussen werkenden en niet-werkenden of tussen prettig ruikende en stinkende sollicitanten. Daar liggen de grootste problemen niet end aar is ook de grootste winst niet te halen. Het is hooguit goed voor borrelpraat en de ontwikkeling van populistische praatjes (waaronder inmiddels uitgeholde retoriek als: 'de zwaksten moeten beschermd worden', zonder dat daar een goede analyse onder zit waar het dan over gaat).
De solidariteit waarvoor nu van ons offers worden gevraagd betreft solidariteit met net te bevatten grootheden zoals kredietverstrekkers die helaas, vanwege gebrek aan vertrouwen hoge rentes moeten gaan berekenen en als dat geld niet binnen komt een beroep gaan doen op potten met geld die door ons gevuld moeten worden. Wij kunnen niet zeggen: neem nu eens genoegen met wat minder rente, want iedereen moet het met minder doen. Megalomane, commerciele bedrijven die relevante maatschappelijke publieksdiensten realiseren, waardoor ze zonder enige gêne terug kunnen vallen op het grote publiek als ze over de kop dreigen te gaan.
Natuurlijk zit er ook een conjunctueel aspect aan deze crisis: de zeepbel van de stijgende prijzen van onroerend goed spat een keer uit elkaar. Met als gevolg dat bijvoorbeeld gemeentes zitten met duurgekochte grond, waar niet meer op gebouwd kan worden. Een megagroot begrotingsprobleem, dat echter niet als zodanig aan de burgers gepresenteerd wordt, maar verstopt wordt in retoriek over dat we allemaal moeten bezuinigen.
Maar er lijkt ook een ongrijpbaar vliegwiel te zitten in deze crisis. Dat zit o.a. in de grootte van de bedragen: eerst is het: met moeite 3 miljard bezuinigen, een half jaar later wordt met hetzelfde gemak 18 miljard genoemd, terwijl tegelijkertijd 5 miljard naar een noodfonds gaat, met een garantiestelling van 40 miljard, en het besef dat dat nog lang niet genoeg zal zijn. Met evenveel gemak wordt en een nulletje aan vastgeplakt.

Tsjor

Betsie

Wat ik bijdraag heb ik enige tijd geleden al eens berekend. en al heel veel keren onderbouwd waarom ik het ook nog wil doen. Nog meer zelfs dan dat. Hoe komt het dat je je aangesproken voelt?

Tsjor

Ondertussen op microniveau

De keuzes. Bij een van mijn werkgevers bouw ik geen pensioen op. Dat moet ik dan maar voor mezelf regelen. Ik had bedacht dat ik daarom maar zou gaan aflossen van mijn hypotheek, als vorm van pensioenopbouw dus. Ik vond dat zelf wel een goede oplossing. Maar waar haal ik het geld vandaan? Helaas krijg ik bij deze werkgever ook geen vakantiegeld. Ik heb wel nog een teruggave van de belastingen, omdat ik de HRA niet elke maand laat uitbetalen. Dan kijk je naar zo'n bedrag en moet je kiezen, of toch op vakantie gaan, of aflossen. Ik kies voor het laatste, alhoewel het me pijn doet. Niet vanwege 'luxe' of 'recht op', maar omdat ik met twee werkgevers, veel reistijd en veel onbetaalde, maar wel verwachtte werkzaamheden eigenlijk altijd aan het werk ben en ik zou heel graag voor mezelf en de kinderen tijd voor elkaar willen hebben. Even genieten, even weten dat het leven niet alleen maar uit werken bestaat.
Ik doe verstandig en los een bedrag af.

Krijg ik een bevestiging van de bank, met een brief over boetes bij aflossing. Het bedrag dat ik afgelost heb is bij lange na niet het bedrag dat voor een boete in aanmerking zou komen, dus volkomen overbodige informatie. Maar toch. Je zou verwachten dat de banken, nu zij zoveel behoefte aan geld hebben, een bedankje zouden sturen: fijn mevrouw, dat u in plaats van op vakantie te gaan ons extra geld geeft.

Inmiddels begin ik zelf ernstig te twijfelen: stel je voor dat ik door extra af te lossen straks een meerwaarde heb in mijn eigen huis die uitkomt boven het bedrag dat vrijgesteld mocht ik onverhoopt, maar wel gevreesd, toch in de bijstand komen. En dat ik daardoor helemaal geen inkomen meer zou krijgen, of gedwongen wordt te verhuizen. Stel je voor, dat ik me dan zou realiseren dat ik veel beter op vakantie had kunnen gaan en extra hypotheek nemen om de badkamer op te knappen, zodat er niet teveel overwaarde op mijn huis komt.

Bijt de slang zich nu niet in zijn eigen staart?

Kan iemand enig licht werpen op dit soort keuzes?

Ik zou er zelf graag alles aan doen om de kosten van de woning zo laag te maken, dat ik hooguit net zoveel kwijt ben aan die kosten als wanneer ik met een bijstandsuitkering zou moeten huren. Dan zou het per saldo mogelijk moeten zijn om hier te blijven wonen, ik zou in feite mijn eigen woonruimte hebben gefinancierd. Maar waarschijnlijk is de redenering anders, is wat er geinvesteerd is kapitaal, dat eerst aangesproken moet worden. Liever zag ik dat er een bedankje kwam: fijn dat u zelf voor woonruimte heeft gezorgd, zodat wij dat niet hoeven doen.

Hmmmm, de kans dat ik hartelijk en vriendelijk benaderd wordt is groter als ik een extra hypotheek afsluit voor de badkamer, denk ik.

Tsjor

Altruisme versus gekke henkie

Knurf:
"Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat het niet klopt wat je schrijft. Je uitgangspunten zijn zo ... populistisch. Volgens mij is de realiteit domweg niet zo inktzwart als jij hem schetst."
Fijn dat je antwoord. De realiteit is natuurlijk veel genuanceerder, maar ik denk dat de principes die ik noemde bij 'Gekke Henkie', wel degelijk opgaan. Het lastige is, dat discussies over solidariteit nooit rationeel worden gevoerd; die discussies hebben eigenlijk altijd een sterke morele, ideologische (of zelfs religieuze) component. Ik probeer die discussie wat rationeler te maken -niet omdat ik 'tegen' solidariteit ben, maar juist omdat ik heel erg voor solidariteit ben.

Knurf::
"Dat snap ik. De vraag voor mij is alleen, hoeveel MEER die mensen (in vredesnaam) moeten hebben voor ze zich voldoende beloond voelen. Hoe slecht wil je dat de uitkeringstrekkers het hebben voor jij je beter voelt over die wekker die bij jou wel afgaat \'s ochtends? Hoe vaak moet je kinderen van minima uitgesloten hebben van een schoolreisje voor je zelf voldaan naar huis kunt?"
Ik worstel ook met dit onderwerp, en ik denk dat dit de verkeerde vraag is. Solidariteit (en het draagvlak daarvoor) is sterk psychologisch bepaald, het spreekt zowel een gevoel van altruïsme als van 'Gekke Henkie aan. Onder dat altruïsme zit bovendien vaak verkapt eigenbelang -'ik help deze oude bejaarde, in de hoop dat iemand mij helpt als ik bejaard ben'.
Dat valt niet terug te brengen tot 'Hoe vaak moet je kinderen van minima uitsluiten van een schoolreisje'. Sterker nog; het gevoel van altruïsme zorgt er juist voor, dat zulke kinderen in eerste instantie juist NIET geweigerd mogen worden -een school die zoiets probeert bij het enige bijstandskind in een modale vinexwijk, krijgt de hele goegemeente over zich heen. Tsjor wijst daar terecht op: zodra de overheid het laat afweten, schieten de voedselbanken als paddenstoelen de grond uit.
Het lastige van de discussie is, dat er een omslagpunt is, waarbij altruïsme omslaat in Gekke Henkie. Dat omslagpunt is niet helemaal rationeel, maar het komt in zicht, als de 'betalers' (degenen die altruïstisch zijn) zelf steeds meer moeite krijgen om hun zaakjes geregeld te krijgen, terwijl er tegelijk teveel freeriders en andere misbruikers van het systeem zijn.
En dat aspect is in deze discussie naar boven gekomen; de betalers klagen -en dat is een belangrijk signaal voor mensen die willen dat solidariteit blijft bestaan.

Klopt tsjor

Tsjor:
"De omslag van de altijd weer zelf ontwikkelde praktijken naar een sociaal zekerheidsstelsel zit in het besef, dat het niet afhankelijk moet zijn van hoeveel kinderen je hebt of je nog te eten hebt als je oud bent, dat een weduwe zelf moet kunnen kiezen met wie ze trouwt, dat je geen genadebrood hoeft te eten als je werkloos bent etc. Dt heeft zich vertaald in een uitkeringsstelsel, waarin mensen rechten kregen die verbonden waren met de noodzakelijke levenskosten en betaald werden doordat iedereen meebetaalde. Daar komt dan de overheid om de hoek kijken, die heeft de individuele willekeur vertaald naar een stelsel met rechten en plichten."
Precies. De meeste sociale voorzieningen begonnen dan ook 'van onderop', of iig 'van middenuit' en niet 'van bovenaf'. Dat zie je sterk bij ziekenfondsen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ziekenfonds_%28Nederland%29#Ziekenfondsen_in_de_19e_eeuw). Veel ziekenfondsen hebben dezelfde (morele) basis als de voedselbanken nu: Er waren mensen, die zich het lot aantrokken van armen, die niet genoeg hadden, en dus een systeem gingen organiseren om die armen te helpen: toen met medische zorg, nu met voedsel. Die ziekenfondsen werden groter, professioneler, werden op een geven moment verplicht: iedereen moest meedoen, iedereen moest betalen. Ik wacht met spanning op het moment dat de lokale voedselbank fuseert met de zorgverzekeraar -ze hebben dezelfde basis.

Knurf

Ik heb tot nu toe niemand voorbij zien komen die het probleem wil oplossen door mensen met een uitkering af te knijpen. Ik denk dat het al zou schelen als het besef post vate dat modalen niet meer 'de sterkste schouders' zijn.

Tsjor

Aanvulling op gekke henkie

Solidariteit wordt vaak (moreel hoogstand) gepresenteerd als een kwestie van haves die solidair zijn met have-nots. In de praktijk is solidariteit een zaak van have-littles die solidair zijn met elkaar. De basis daarvan is vaak (verborgen) wederkerigheid: Je helpt iemand, vanuit het idee, dat je zelf zonodig ook hulp zult ontvangen. Om de één of andere psychologische reden is het belangrijk dat die wederkerigheid niet te hard wordt uitgesproken, maar dat er wel op gerekend kan worden. Nogmaals, antropoloog Marvin Harris beschrijft dit uitgebreid in zijn boek Cows Pigs Wars and Witches.

Er ontstaat een probleem, als er niet meer gerekend kan worden op die wederkerigheid, of als de altruïst DENKT dat er niet meer op gerekend kan worden. Vertrouwen is belangrijk: Dat is in een notedop het probleem met freeriders (wederkerigheid is duidelijk afwezig). Het verband tussen het laatste aspect en xenofobie lijkt me evident triviaal. En, vertrouwen komt te voet en gaat te paard.

Tinus_p

Het probleem van de wederkerigheid is niet tussen werkenden en niet-werkenden, maar de gevraagde solidariteit moet nu van iedereen komen, tegenover onzichtbare grootheden als 'de banken' of 'de euro' of landen als Spanje, Griekenland etc.

Tsjor

Elisa gemani (ot)

Elisa, had jij mijn reactie gelezen? Het was wellicht niet duidelijk genoeg. Ik typte het op de Ipad en die maakt nogal kromme zinnen.

Een hernieuwde poging hier.
Jij schreef: “ Daar zijn zoon en ik erg blij mee en dankbaar voor. Ondertussen moet ik nog al te vaak dan me lief is "nee" zeggen. Het is toch sneu dat zoon als enige van zijn voetbalteam niet meekan naar het gezellige uitje naar Duinrell omdat ik zelfs die 20 euro niet kan betalen. Ik had met liefde iets verkocht op Marktplaats dat hij wel mee zou kunnen maar er valt niets meer te verkopen.”

Ik schreef: ik kan het me bijna niet voorstellen dat je kind niet meekan naar Duinrell!! In mijn ogen hebben ze de wedstrijd al voorgoed verloren om 1 kind zo enorm buiten spel te zetten! Je moet veel meer klagen Elisa! Echt veel meer! Daar schud je mensen wakker mee! Ga je kind maar vertellen dat hij een sponsor heeft gevonden! Onze verwende prinsen hier zijn het er mee eens. En daar leren ze zelf enorm veel van. Sociale rechtvaardigheid ook voor mensen uit een ander team.

Wat ik hiermee dus bedoel is dat wij je die 20 euro willen opsturen zodat je kind wel mee kan, tenminste als je dit aanbod aan wil nemen. En ja, daar krijg ik zelf ook een goed gevoel van.

Tinus

De voedselbank is door mensen opgestart die zelf een uitkering hadden.

Tsjor

Ik ben een beetje hap snap aan het doen:
De elite doet alleen maar zijn best om daar onderuit te komen. en is er trots op als dat via allerlei constructies lukt. ===

Even in het algemeen weet ik niet of je de elite over een kam moet scheren. Ook hier heb je natuurlijk verschil in mentaliteit. Maar wat bovenstaande opmerking betreft heb je volgens mij wel gelijk. Zo heb ik mij verbaasd over het belastingvoordeel voor grote giften aan goede doelen. "Als jij 300 euro geeft, geven wij je 100 euro uit de belastingpot terug." Ik heb dat eerder op OO gezegd en de reactie was dat dat eigenlijk mooi is omdat het mes zo aan twee kanten snijdt: het goede doel krijgt de volle mep van je gift, de overheid subsidieert dat in feite door een deel terug te betalen. Mooi en aardig, maar waarom moet gulheid beloond worden via de belastingpot? Stel dat ik 300 euro per jaar aan een goed doel wil schenken, dat betekent 25 euro per maand. Het zou niet eens in mij opkomen om daar voordeel uit te halen. Misschien is dit een ongelukkig voorbeeld omdat het afschaffen van deze verborgen overheidssubsidie problemen zou geven bij de goede doelen, maar ik verbaas me dus wel over het idee dat je zelfs bij het 'goed doen' nog nadenkt over wegen om dat wel zo aantrekkelijk mogelijk voor je eigen portemonnee te doen. En die goede doelen maken daar uiteraard graag gebruik van. Ook de instanties die op papier melden geen overheidssubsidie te gebruiken om daarmee de schijn van partijdigheid tegen te gaan.
Maar op andere gebieden zijn er ook van die verbazingwekkende situaties. Als je als normale middelmoot burger je werkgever benadeelt kun je op staande voet ontslagen worden. Een hoge pief hoeft daar vaak niet bang voor te zijn. Die wordt gewoon op non-actief gezet met een leuke zak geld als toegift. Geld maakt geld. Heb je het dan staat de deur open naar meer. Heb je het niet, dan is het een hele toer om toch meer te krijgen.
Wat betreft de inzet op vrijwillige basis, denk ik dat het in de elite toch ook weer vrij standaard is om vanuit die hogere positie iets voor de maatschappij te doen. Al is het maar omdat dat goed staat voor je imago.

Chiron (ot)

Ik lees je berichtje nu pas Uiteindelijk is zoon meegeweest naar Duinrell en ze hebben met z'n allen een topdag gehad! De andere ouders hebben het kaartje voor zoon betaald toen ze hoorden dat ik dit niet zou kunnen betalen. Omdat hij natuurlijk gewoon bij het team hoort en het een team-uitje was ter afsluiting van dit geweldige seizoen (alle toernooien gewonnen; najaars- en voorjaarskampioen!). Ik kreeg ook nog van hun een tas met te klein geworden kleding en schoenen. Met dankbaarheid aanvaard uiteraard...
Maar dank je wel voor je lieve aanbod!

Elisa

Van dat soort berichten krijg ik een heel warm gevoel! Wat fijn!

Elisa

He geweldig, dat is teamspirit!

Kaaskopje

Misschien wil je dan niet alle 'elite' (wanneer ben je dat trouwens?) over een kam scheren, je doet het wel. Je schildert de 'elite' af als een soort van boeven die gebruik maken van het fiscale kader.

Ten aanzien van de goede doelen maak je het wel heel bont. Is het ooit in je opgekomen dat mensen twee keer zoveel kunnen geven als ze 50% aftrek kunnen genieten? En ik ben niet op de hoogte (ik voer het namelijk niet op) maar waarschijnlijk geldt er een behoorlijk drempelbedrag en er moet een structureel karakter zijn. Dus ik begrijp niet hoe je kunt stellen dat de elite gul geeft om er zelf beter van te worden.

'Een hoge pief' kan niet ontslagen worden. Ik weet niet over welke 'hoge piefen' jij het hebt maar ook gewone werknemers krijgen een zak geld mee als ze op straat worden gezet zonder goede onderbouwing.

Geld maakt geld. Tja, dat geld is door de beurzencrisis 50% gekelderd. Geld maakt dus niet per definitie geld.

Oh ja, en de elite doet ook aan vrijwilligers werk omdat dat leuk staat op je cv?

Pfffff! Waarom zo zuur? Waarom alles over een kam?

Kaaskopje

Goh, wat jammer dat niemand het over 'elite' heeft als Elisa uit de brand wordt geholpen. Haar voorbeeld herken ik namelijk helemaal niet. Niet bij modaal-heel erg bovenmodaal. Iedereen wil ervoor zorgen dat een kind mee kan.

En even voor jouw beeldvorming. Geinitieerd tijdens mijn werk maar uitgevoerd in eigen tijd heb ik het Jeugd Sport Fonds opgezet in mijn gemeente. 400 kinderen maken momenteel gebruik van die regeling. 400 kinderen kunnen sporten; contributie en kleding wordt betaald. Er zijn ambassadeurs aangesteld om het nog beter onder de aandacht te brengen. Sponsoren zijn de Rotary, grote bedrijven, etc. Dat hele gebeuren doe ik met heel veel plezier maar heeft me heel veel tijd gekost.

En ja, ik geef tweedehands voetbalschoenen aan de club zodat ze er iemand mee kunnen blij maken, ik heb wel eens een bijna nieuwe sportbroek weggegeven (onder mom, te klein gekocht) aan een jochie waarbij dat thuis knap lastig is om zomaar 20 euro voor zo'n broekje neer te tellen, etc.

Ik weet niet of ik onder jouw elite val. Maar volgens jou doe ik dit voor mijn cv, doe ik dat om er zelf beter aan te worden, om de belasting te ontduiken.

Bah, ik krijg er zo'n vieze smaak van in mijn mond. Je roept zomaar iets om de 'elite' in een zwart daglicht te zetten (met welk doel???) zonder je ooit echt in de 'elite' verdiept te hebben.

Kaaskopje - elite

Wat een rare, kortzichtige posting. Of heb jij het met 'elite' over een hele kleine groep mensen die ik toevallig niet ken? Want als je het in zijn algemeenheid bedoeld - zoals ik het lees dan ben ik een beetje verbaasd, denk je dit echt?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.