Medisch advies verplicht opvolgen?

U wekt geen goede indruk...

"Nen 'Olander", naar Frankrijk uitgeweken, die een beroep moet doen op OO om info in te winnen inzake een sociale zekerheidskwestie in Frankrijk?
"Nen 'Olander" bovendien die hier aan wat stemmingmakerij doet om een werknemer in een slecht daglicht te stellen?

Ga toch gewoon terug naar huis. En blijf daar.

Gebeurt in Nederland ook

Dit soort dingen gebeuren in Nederland ook. Juist als er sprake is van een verstoorde arbeidsrelatie. Iets kleins wordt iets groots en voor je het weet zit ze een paar maanden thuis.

Je gaf zelf al aan dat er problemen zijn. Die waren er eerst niet. Wat is er dan veranderd? En als er kritiek moet worden gegeven moet het dan op die specifieke manier. Een manier die jullie werknemer niet prettig vindt. Wat gaan jullie er aan doen om de relatie te verbeteren. Het is nu wel duidelijk dat er iets aan de hand is en dat die werknemer niet morgen weer fris en fruitig aan het werk gaat.

In plaats van hier advies te vragen,

onderwijl uw werkneemster in een kwaad daglicht stellend, kan u beter advies inwinnen bij een werkgeversorganisatie in Frankrijk, niet? Daar dienen die voor.
Of had u daar niet aan gedacht? U zit daar wel in Frankrijk hè, niet in Nederland...

De antwoorden op een flink deel van uw vragen vindt u makkelijk genoeg terug in de laatste revisie van de Franse arbeidswetgeving, de "Code du travail français, version consolidée du 22 juillet 2017".

Zwelgje

Ten eerste: balen, vooral als je een kleine werkgever bent met slechts 1 personeelslid. Jammer dat het zo uit de hand is gelopen.
Wellicht voor jezelf en ik weet helemaal niet of het mogelijk was geweest maar na zo'n eerste keer waarbij het gesprek uit de hand liep, zijn jullie daarna nog met elkaar in gesprek geweest? Want ik denk dat ik als werkgever toch zou willen dat de boel weer helemaal in orde komt. Je kunt best eens ruzie hebben, ook met personeel, maar daarna zou ik toch willen dat alles wordt uitgesproken en dat weer goed voelt.

Ik woon in Duitsland, en hier blijven mensen thuis om een poep en een scheet. De huisarts mag je 'krank schreiben' en je hoeft niet eerst naar een bedrijfsarts of zo. Om een verkoudheid blijven mensen al thuis. Duitsers gaan gemiddeld om de drie weken naar een arts...

Een vriendin van ons heeft iets wat een arbeidsconflict aan het worden is. Ook al meerdere malen ruzie gehad met de baas. En idd, nu is ze ziek thuis. Is hier heel gewoon.

logisch

Dat vind ik logisch. Een arts is er niet om te zorgen dat er (passend) arbeid gedaan wordt maar is er voor het welzijn van zijn patiënt. En als de arts rust voor schrijft, zij het zo.

Waarom probeer je niet de verstandhouding met de werkneemster in het reine te krijgen? Dáár ligt de oplossing, lijkt mij. Het is namelijk ook niet makkelijk om 2 bazen te hebben en de enige werkneemster te zijn, ook niet als een van de twee vindt dat ie juist zo goed is in kritiek leveren. Het hebben van en goed omgaan met personeel is een vak apart.

@#39:

Dat kan ik me voorstellen: ik word ook liever bijgetreden.

Wat uw: "We zijn allemaal toch op zoek naar herkenning en gelijkwaardige ervaringsverhalen als we in een rottige situatie zitten? Het is niet nodig om meteen maar de moreelridder uit te hangen." betreft: ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is, als werkgever, in een situatie met een werknemer, die ziek is.
Een werknemer daarenboven, die niet (meer) in het bovenste schuifje ligt.

Om zo'n conflict beheersbaar te houden is de primaire vereiste een professionele en correcte houding.
Pogingen om derden in een forum in te nemen tegen die werknemer horen daar niet bij.
Als Frans ondernemer (want dat bent u) advies vragen in een Nederlands forum evenmin.

Frankrijk heeft, zoals de meeste landen, tal van werkgeversorganisaties waar u met uw vragen terecht kan. Daar kan men u perfect uitleggen wat kan, wat niet kan en waar u zich op glad ijs begeeft.

De Franse arbeidswetgeving wordt regelmatig aangepast en aangevuld. Ze staat online, hier: https://www.legifrance.gouv.fr/affichCode.do?cidTexte=LEGITEXT000006072050 .

Er wordt haarfijn in uiteengezet wat de rechten en plichten van werkgever en werknemer zijn, ook m.b.t. afwezigheid/ziekte enz... Zie Titel II, hoofdstuk VI, secties 1 - 4.

U hebt ervoor gekozen om Frans ondernemer te worden, dat moet u dan maar tenvolle doen, net zoals de Turkse kebab-uitbater in Nederland onverkort onderworpen is aan de Nederlandse wetgeving.

Eenvoudiger dan dat kan het toch niet zijn?

@#40: ik kan u enkel bijtreden en ook de Franse wetgeving/jurisprudentie treedt u daarin bij.

@#42

"Een arbo arts wel hoor. ".

Dat klopt niet helemaal. Het is wel wat genuanceerder dan dat.

Yvan

Hoe bedoel je dat (of verklaar je nader)?

De huisarts kijkt m.i. of het een medisch probleem is, de arbo arts vraagt verder en kijkt ook of er werkgerelateerde zaken meespelen. Die probeert iemand ook sneller aan de slag te krijgen, al is het maar op therapeutische basis. Kan zijn dat dit in België anders is.

Duitsers zijn

ijverig, gedisciplineerd, én veel ziek...

Dat Duitsers om de drie weken (gemiddeld! er zijn er dus ook die nog vaker gaan, en ook wij zijn in die statistieken meegenomen, en wij gaan nog niet eens 1x per jaar...) een arts bezoeken is enkele jaren geleden groot in het nieuws geweest.

Ook gebeurt het ziekmelden door werknemers vaak als oplossing voor een arbeidsconflict. Want een zieke werknemer mag je niet ontslaan. Ik heb dit in mijn directe kennisenkring nu al van drie mensen gehoord.

Los daarvan: mijn manier is het dus niet. En ik zou idd proberen de relatie met de werkneemster weer goed te krijgen.

Facebook

Dan ben je hoogstwaarschijnlijk geblokkeerd, als je haar niet vinden kunt. Als ik tussen mijn vrienden kijk zie ik er bv staan dat bepaalde accounts niet meer actief zijn.

@#46

"...Ook een kennis van haar die wij vandaag zagen, vroeg zich af waar ze is en waarom ze de afgelopen tijd 'anders' was. ...".

Ik (maar wie ben ik?) hanteer een erg eenvoudige stelregel: "wat tegen mij gezegd wordt en wat ik zoal zie en hoor blijft bij mij". En al helemaal als ik ergens, op een of ander manier, tussen een werknemer en een werkgever in verzeild geraak...

Het zal mijn verwaandheid zijn, of het milieu waarin ik verkeer, maar ik sta er ook helemaal niet om te springen, om geroddel te aanhoren. Wel vaker een amalgaam van "van horen zeggen" en meningetjes van lik-mijn-vestje, gespuid door lieden die nauwelijks het kennisniveau van een twaalfjarige overstijgen. Ik ben in een optimistische bui.

Ik zie ook wel rondom mij dat er meer dan genoeg zijn die dat anders zien.
Voor sommigen is wat verklikking, een goed geplaatste opmerking, een "wist je overigens dat..." een manier als een andere om de carrière en/of de maatschappelijke status vooruit te helpen. Ik doe daar allemaal niet aan mee, meer: ik walg ervan.

"...Let wel: ik heb haar niet in een kwaad daglicht gezet want als werkgever moet je wel neutraal blijven als vaste klanten vragen waar de serveerster nou is... ...".

Juist, ja )).

@#45

Altijd erg voorzichtig zijn met vergelijkende statistieken. Dat geldt niet alleen voor ziekteverlet, maar vb. ook voor criminaliteitscijfers, sterftecijfers, enz.

De internationale organisaties die dat soort statistisch materiaal ter beschikking stellen (OECD en zo) wijzen er ook steevast zelf op, dat het erg moeilijk, zoniet onmogelijk is, om sluitende conclusies te trekken uit de beschikbare data.

Daarvoor zijn o.m. de de methodologie van het inzamelen èn het verwerken van de cijfers, per land te verschillend.
Om het maar niet over wetgeving te hebben: ook die verschilt sterk per land en lang niet overal is "afwezigheid wegens ziekte", hetzelfde als "afwezigheid wegens ziekte".
Je kan je dan natuurlijk afvragen, waarom er in 's hemelsnaam dan dat soort vergelijkende statistieken gemaakt worden... Dat is een prima vraag!

Eerlijk gezegd: hemeltergende waan

"Zwelgje" komt hier zeuren over een ziekteperiode ingaande op 16/11 (#1), om vervolgens op 29/11 (#46), na 13 kalenderdagen dus, doodleuk melding te maken van: "In de weken na de onenigheid is de sfeer weer als vanouds geworden en konden we weer lachen met elkaar. ".

Veehalen verzinnen is niet zo ongelofelijk ingewikkeld, maar je moet wèl een goede, coherente timing aanhouden...

Ze heeft zeker nooit haar werkneemster zwart willen maken. Ik zou het willen geloven, ware het niet van die paar uitspraken:

"[...] Zij heeft redenen om thuis te willen zijn. Daarbij, zij heeft de laatste tijd meer kritiek gekregen op haar werk, dus heb ik sterk het vermoeden dat dit meespeelt in haar verklaringen. [...]" (#1)
"[...] Morgen bel ik met het personeelsbureau maar nu zit ik me al op te fokken over haar manier van handelen.[...]" (#1)

"[...] Ik ga niet tot in detail uitleggen waarom er hier geen sprake is van een communicatie-issue. Ik ken deze persoon en zij speelt een (vies?) spelletje. Zit in haar aard. We hebben dit al een paar weken geleden aangevoeld. [..]" (#16)

"[... ] Maar sinds een paar weken is de sfeer veranderd omdat ze kritiek niet aanvaarden kan en ze de kantjes ervan af loopt. Het was gewoon wachten op een dergelijke situatie om haar voorlopig niet meer te zien. [...]" (#23)

Zwelgje, ik ben een vakbondsman met meer jaren op de teller dan u recepten in uw hoofd hebt.
Van lieden zoals u, maak ik voor de arbeidsrechtbank gehakt. En met veel plezier.

Ze heeft dus gewoon

iedereen hier voor de gek gehouden.

Maar er zullen er hier natuurlijk niet veel zijn die een krimp geven: ons kent ons, en stel je dan ook nog eens voor dat je zou kunnen in verband gebracht worden met die koeterwaals schrijvende, onpopulaire Belg...

Offtopic nee hoor Yvan

Dat de tijdlijn niet klopte had ik ook wel gezien en dat er vermoedelijk details ontbreken of anders, is me ook niet ontgaan. Ik zit er alleen denk ik minder mee.

...

" [...] Ik en mijn partner ieder 14 uur per dag en een salaris van nul komma niks. Wij draaien gemiddeld 13000€ omzet per maand en houden daar, als we de maandelijkse zakelijke spaarcenten daarvan nog opzij moeten zetten, nog geen noemenswaardig bedrag aan over om van te leven. We hebben ons het eerste jaar, zakelijk gezien, goed waargemaakt. [...] "

Het leven van kleine zelfstandige ondernemers gaat wel vaker niet over rozen, maar het is wèl hun keuze en ze zouden zulks vooraf moeten weten.

" [...] Mooie praatjes tijdens de sollicitatie, maar stuk voor stuk te moe, te zwak of andere smoes om het na een paar weken weer voor gezien te houden. En laten die weken nou net genoeg geweest zijn om hun recht op uitkering weer te activeren! [...]".

Om in Frankrijk recht te hebben op een werkloosheidsuitkering ("ARE": "l'allocation d'aide au retour à l'emploi"), moet een werknemer (-50) 4 maanden gewerkt hebben (=122 werkdagen) in een periode van 28 maanden voorafgaand aan de uitkeringsaanvraag.
Voor 50+: vier maanden gewerkt in een periode van 36 maanden voorafgaand aan de uitkeringsaanvraag.
Hij/zij moet daarenboven aantonen dat hij/zij zelf geen ontslag genomen heeft of anderszins werkloos geworden is door eigen toedoen.
Als bewijs geldt in eerste instantie de reden van ontslag, door de werkgever aangeduidt op de ontslagdocumenten. De werknemer kan die uiteraard aanvechten.
Dan vraag ik me af wat u zoal ingevuld hebt op die ontslagdocumenten... Hebt u daar, mogelijk, eventueel, misschien een steekje laten vallen? Om "de lieve vrede te bewaren"? Zo ja, dan hebt u exact gekregen wat u verdiende.

" [...] Komend jaar mogen wij 14000€ op gaan hoesten aan sociale bijdragen, gewoon omdat wij goede cijfers geboekt hebben, dankzij onze gedrevenheid, prettige omgang met alles en iedereen en goede financiële controle. Al die centjes gaan oa. naar mensen zoals onze werkneemster. [...]".

Als u goed verdiend hebt, mag u ook flink belastingen en sociale zekerheidsbijdragen betalen. Ik zie niet wat daar mis aan zou zijn... Dat die centen "oa. naar mensen zoals onze werkneemster" gaan, kan u betreuren, maar het is niet anders en het ontslaat u niet van uw wettelijke -en morele- plicht om te dokken. Zoals u weet.
Als u het daar niet mee eens bent, koopt u maar een eilandje en roept u maar uw eigen staat uit. Sommigen zijn u voorgegaan. Dat waren geen succesverhalen en hun belastingschuld was wel vaker het minste van hun zorgen.
Over uw "prettige omgang met alles en iedereen" stel ik me wel wat vragen, aangezien u hier bij herhaling uw voormalige werknemers komt bezwadderen...
Terzijde wijs ik er u op, dat het niet aan u is om sociale fraude vast te stellen. Een mens moet zijn plaats kennen. Maar u kan natuurlijk wel de aanzet geven, door correct te rapporteren wat er zoal mis gegaan is.

" [...] de gemene en onprofessionele bazin die er beter aan doet om de relatie met een werkneemster lief-leuk-gezellig te houden, terwijl zij (en haar voorgangers) het hele sociale systeem aan het n**ken is?? [...] ?

Als u natuurlijk redeneert: "professionele en correcte houding" = "de relatie met een werkneemster lief-leuk-gezellig te houden", dan is het niet te verwonderen dat u in de problemen komt.

Te weinig

Jullie omzet is veel te laag om er inkomen voor twee personen uit te halen, laat staan nog al dat personeel. Zit hier groei in of is het altijd al zo geweest?

Ik had min of meer

begrepen dat ze slechts één personeelslid in dienst hadden, en dat de getallen betrekking hadden op elkaar opvolgende medewerkers.

Of 13K/maand voldoende is om er een goed inkomen uit te beuren en ook nog de zaak af te betalen... Ik zou het niet weten.
Dat lijkt me erg afhankelijk van de plaatselijke wetgeving, de gekozen ondernemingsvorm, etc.

In B gaan erg veel beginnende zelfstandige ondernemers in faling, ergens op het einde van hun tweede/begin van hun derde jaar ondernemerschap. Ik vermoed dat het in veel andere landen niet anders is.

De reden ligt voor de hand: de sociale zekerheidsbijdragen worden berekend op basis van de omzet. Aangezien daar in het eerste jaar geen zicht op is, worden voorschotten geïnd. Pas in het tweede jaar is de omzet bekend en dat zorgt wel vaker voor fikse naheffingen.

Beginnende zaken hebben doorgaans weinig of geen financiële reserve en vaak is er niet meer dan één "mega-factuur" nodig om hen "kopje onder" te doen gaan...

De vaststelling hier lijkt te zijn, dat het dikwijls mensen betreft die erg goed en gedreven zijn in hun vak, maar minder goed in al die andere aspecten van het bestieren van een eigen zaak.