Kan iedereen diep in de schulden raken?
Om het draadje van Family 99 niet te verpesten ga ik hier verder nav de opmerking van Kaaskopje dat iedereen in de financiële problemen kan raken. Ja iedereen kan dat maar echt niet iedereen kan in een situatie komen waarbij je je schulden niet meer binnen een jaar kan oplossen. Dees had ook een flinke schuld door de verkoop van een huis in een slechte periode maar was er dus wel binnen een half jaar vanaf. Het gaat pas fout als je in dat halve jaar nieuwe schulden gaat maken.
-----
Ik verbaasde me in dat andere draadje over twee dingen: hoe makkelijk iemand denkt over lenen voor vakanties terwijl je al een lening hebt en dat iemand niet begrijpt hoe het afbetalen in elkaar zit (een groot deel rente en maar een klein deel aflossing, je bent dus veel minder aan het afbetalen dan men soms denkt, wellicht denken ze dan 6,1% rente betekent dat 6,1% van de afbetaling per maand de rente is?). Gelukkig was het in die situatie nog zo dat iemand een hoog inkomen heeft. Maar als dat er niet was, zou zo'n hoge lening ook niet zomaar mogelijk zijn geweest. Dié groep mensen komt niet in eerste instantie in de problemen door een hoge lening maar door schulden en het niet kunnen betalen.
Altijd maar concluderen dat het 'iedereen' kan overkomen bagatelliseert de boel wel. Wat helpt het als dat al zo was (niet)? In mijn ogen is het bijna altijd één van de volgende oorzaken:
lenen terwijl je niet kunt sparen (dan kun je ook niet lenen)
niet met geld kunnen omgaan en het ook niet willen leren
de tering niet naar de nering kunnen zetten
gewoon een gat in de hand hebben
vaak allemaal in combinatie van de vuile was niet buiten willen hangen de schone schijn willen blijven ophouden (je beter voordoen dan je bent) etc.
Natuurlijk kunnen je de vreselijkste dingen achter elkaar overkomen waardoor je in de schulden raakt maar heel veel mensen blijven dan alsnog overeind en betalen het binnen een jaar of max 2 af. Als ze op tijd de tering naar de nering zetten lukt dat maar als ze de schone schijn willen blijven ophouden gaat het alsnog mis.
De afgelopen 10 jaar is er nog een extra oorzaak bijgekomen: het verkopen van een huis wat onder water staat door een scheiding. Ik heb het gevoel dat dat vroeger nooit voorkwam en dat moet dan als reden hebben die aflossingsvrije hypotheken etc.
Phryne
Die mensen uit jouw voorbeeld kynnen vpor 1000 euro per maand huren in de vrije sector.
Phryne
Te snel verzonden.
Wel inschrijven voor sociale huurwoning voor het geval 1 zijn baan kwijt raakt.
Iedereen
Alleen al door te bedenken dat het iedereen kan overkomen, kan voorkomen dat je een ander die het overkomt meteen veroordeelt. Het hoe en waarom kun je dan misschien meer opbouwend bespreken.
Triva
Ja, dat kan. Maar dan raken ze dus alsnog hun huis kwijt als hun inkomen heel erg daalt. Met sociale huur heb je altijd de mogelijkheid tot huurtoeslag achter de hand.
Het overzicht houden
Als je weet dat je er goed voostaat en ruim kunt rondkomen terwijl je ook nog kunt sparen, dan is het veel leuker om overzicht te houden en regelmatig even te checken hoe je ervoor staat, dan als het omgekeerde het geval is.
Terwijl het juist dan extra nodig is om dat overzicht te houden. Vergelijkbaar met studenten die dreigen te blijven zitten en hun cijferlijst niet meer durven inzien.
Trivia
Verhuurders hier vragen een bruto inkomen van 48 keer de huur. Voor een huur van 1000 euro per maand moeten huurders dus samen 48.000 euro per jaar verdienen. Dat red niet iedereen, en met dat inkomen is 1000 euro huur best verl.
En dat tweede inkomen telt hier maar half mee voor het bepalen wat je kunt huren. Juist de middengroep zit daardoor hier in de stad helemaal knel. Teveel voor sociale huur, maar ook vrije sector bijna niet te doen.
Koopwoningen zijn hier in de stad ook erg duur, maar de vaste lasten zijn vaak een stuk goedkoper dan in geval van vrije sector.
Ik voel me als ik dit topic lees inderdaad een sufferd, dat ik wel in de schulden kwam, maar de meeste keuzes zou ik zo weer maken. Slechts een paar dingen zou ik anders doen.
Ik denk verder dat we hier voor een groot deel in een relatief veilige categorie zitten. Als ik de topics over schooladviezen lees, denk ik dat we hier relatief veel hogeropgeleiden met een goede baan hebben. Als ik zie in welke leeftijdscategorie de meeste kinderen zitten, krijg ik de indruk dat we hier niet veel starters hebben. Een groot deel van ons heeft al iets op kunnen bouwen en van daar uit praat je inderdaad wat gemakkelijker.
Maar onze kinderen? Topics over het lenen voor een studie zijn er genoeg, die eerste schuld heb je snel te pakken. Als je vervolgens wilt gaan samenwonen of op jezelf gaan, loop je tegen het volgende probleem. Veel van die kinderen zullen niet voor sociale sector in aanmerking komen en als ze er al voor in aanmerking komen, moeten ze maar genoeg inschrijfduur in de juiste plaats hebben. Vrije sector moeten ze ook maar net genoeg voor verdienen. Als ik kijk naar de koopwoningen hier in de stad, dan is dat voor starters zeker op basis van 1 inkomen niet te doen. Ver buiten de stad is ook niet voor iedereen te doen vanwege het werk. Toch maar een hypotheek op basis van 2 inkomens?
Kan me ook voorstellen dat je je niet overal tegen kunt indekken als je net gaat samenwonen. Geeft wel zekerheid maar kost ook op dat moment al iets en sommigen maken dan gewoon een praktische keuze.
Kijk vervolgens verder hoeveel topics er voorbij komen over echtscheidingen. Ook dan loop je weer een risico. Kijk hoeveel mensen er uit elkaar gaan en kijk dan ook hoe vaak de vrouw eigenlijk toch afhankelijk is van de alimentatie van de man. Ook daar kan het mis gaan. Man wil of kan niet betalen of valt weg. Rechtszaken die veel geld kosten. Mensen die heel snel een andere woning nodig hebben.
En zie maar eens snel aan een andere woning te komen. Ja, als je veel verdient, is er in de vrije sector genoeg te vinden, maar als je wat lager zit dan is dat lastig. En dan?
Precies anoniem
Ik weet toevallig van de vrouw van een vergismoord-slachtoffer, waar de levensverzekering niet uitkeert omdat er nog steeds niemand veroordeeld is voor die vergismoord. Maar zijn salaris is wel weggevallen en de hypotheek loopt gewoon door. Al jaren!
wel erg kort door de bocht
Het verhaal van die lening uit het vorige draadje kun je natuurlijk niet bepaald 'slim' noemen. Maar om nu te stellen dat iedereen er voor kan zorgen niet in de schulden te komen vind ik wel errug kort door de bocht.
Het lijkt wel of Triva ervanuit gaat dat iedereen een aardig inkomen heeft (ik overigens wel hoor, maar daar gaat het niet om). En ja, met een aardig inkomen heb je op z'n minst keuzes en dus ook de keuze om 'verstandig' te zijn en risico's in te dekken enz.
Maar dat gaat toch echt niet voor iedereen op......
Stel je hebt een laag inkomen, je bent kassiere, ziekenverzorgende, orderpicker, whatever. Dan valt er sowieso niets te kopen. Dus huren. Sociale sector, tja als je aan de beurt bent, maar dan nog. Tuurlijk, je krijgt toeslagen, maar na al je vaste lasten en normale boodschappen, blijft er geen grijpstuiver over aan het eind van de maand. Uiteindelijk zit er dan niets anders op dan zeer karig te leven en evt. spullen bij de kringloop enz te halen. Ja dat kan. Een flinke lening aan gaan, zal je waarschijnlijk niet krijgen met een dergelijk inkomen. Maar wat wel kan: is overal en nergens (postorders bijv) spullen kopen op rekening. Nou, dat loopt snel op. Voor je het weet heb je duizenden euro's aan rekeningen liggen. Nee, moet je niet doen natuurlijk. Maar het is wel heel makkelijk praten zo....
Phryne
Het is nu inderdaad lastiger dan toen ik als starter een huis wilde kopen. Maar ook toen waren de prijzen al flink over de kop gegaan. Dat was aan het begin van deze eeuw.
jawel, iedereen kan schulden krijgen
maar hoezeer het uit de hand loopt, daar ben je zelf bij. De een heeft meer vertrouwen dan de ander, de een wil meer risiso's afdekken dan een ander. En het kan gerust goed aflopen. Je weet het nooit.
Ik denk dat het lang een probleem is geweest dat mensen is aangepraat dat je jezelf van alles moest gunnen. De overwaarde van het huis te gelde maken en een aanbouw laten plaatsen, een nieuwe badkamer, een dit of dat - ik herinner me de reclamespotjes van de DSB. Als je meer koopt dat je eigenlijk aankunt, valt de boel op een dag om.
Veel huishoudens hebben twee auto's terwijl dat niet perse nodig is. Het doet pijn om er eentje weg te doen, want een auto vertegenwoordigt autonomie, vrijheid.
Een relatiebreuk kost veel geld.
Ziekte brengt allerlei kosten mee - naast het eigen risico bijvoorbeeld het parkeergeld bij het ziekenhuis. Dat kan flink oplopen, samen met alle ritjes erheen.
Je kunt onverwachte schade hebben aan je huis die niet onder een verzekering valt.
Of andere kosten die je zelf niet had verzonnen. Onze wijk is stevig opgehoogd wat betekende dat wij onze schutting en schuur moeten vervangen - en de tuin ophogen, anders krijgen we een zwembad. Wordt allemaal prachtig, maar je moet er wel in mee.
Er kunnen 101 dingen gebeuren waardoor de financiële rek eruit raakt - of erger. Neerkijken op iemand die het in jouw beleving niet zo slim heeft aangepakt - daar koopt niemand wat voor.
Tja dat kopen van een huis op 1 inkomen
dat heb ik ook lang gewild. Maar toen wij een huis zochten in een periode waarin de huizenmarkt bizar gestegen was, bleek dat toch niet eenvoudig. Huurwoningen waren nauwelijks te vinden en huizen waren duur.
Een huis op 1 salaris hebben we gezocht maar die zoektocht leverde steevast huizen op die ofwel erg klein waren ofwel op een plek lagen waar we geen gezin wilden laten opgroeien. En zo groot waren onze eisen niet hoor, uiteindelijk hebben we een redelijk simpele tweeondereenkapper van 30+ jaar oud gekocht. Maar echt dat dat toen niet op 1 salaris kon. Degenen van wie we het gekocht hadden, hebben het in guldens gekocht en in euro’s verkocht. Met een enorme winst in euro’s. Ondertussen verdienen we meer en zouden we allebei afzonderlijk de lasten van ons huis kunnen betalen. Maar dat wisten we toen nog niet.
Uiteindelijk deden we dus toch water bij de wijn en uiteindelijk was het geen probleem. En gezien de toenmalige inzichten ook niet luxe en onverantwoordelijk. Maar als de omstandigheden anders waren geweest, had het ook anders kunnen lopen.
Aagje
Bieb
Je kunt als zorgende of spw'er en dan als helft van tweeverdienend stel, best een redelijk inkomen hebben. Maar dan moet je allebei wel een vaste werkplek hebben of redelijk zeker weten dat je inkomen constant zal blijven om te kunnen kopen. En dan nog afwachten of de bank dat veilig vindt. En niet meteen verwachten dat je een paleisje kunt kopen. In een stad als Amsterdam kom je niet ver met zo'n inkomen, maar buiten de Grote 4-steden en de Randstad in het algemeen, is het denk ik niet onmogelijk om daarmee een bescheiden woonruimte te kunnen kopen.
Voor de rest ga ik met je mee. Het is altijd erg makkelijk praten vanuit een eigen veilige riante positie.
Studieschulden
Ik ken mensen met een forse studieschuld die uiteindelijk geen diploma hebben gehaald. Dat kan volgens mij de besten overkomen. Je valt van je fiets en leren lukt ineens niet meer. Of minder erg, je maakt een foute studiekeuze. Is dat dan onverantwoordelijk?
Als je altijd risicomijdend handelt, onder je stand leeft, en alles volgens het boekje doet, is de kans nihil dat je torenhoge schulden krijgt. Dat kunnen we allemaal, dus dan is het antwoord op de vraag eigenlijk dat iedereen uit de schulden kan blijven.
kaaskopje
Ja, Randstad is uiteraard mega prijzen, maar daar is ook het werk....... Dus zomaar verkassen naar Groningen voor een huisje voor weinig is natuurlijk niet zomaar een optie.
Daarbij is niet iedereen 'samen', je kunt ook alleenstaande zijn.
Phryne
Maar een studieschuld zal zelden echt voor problemen zorgen. Je hoeft namelijk niet terug te betalen als je te weinig verdiend en na verloop van tijd wordt de schuld kwijt gescholden. Dat was na 15 jaar en is nu pas na 30 jaar maar daar staat tegenover dat het maandbedrag nu ook lager ligt (afhankelijk van de schuld). Het blijft natuurlijk altijd verstandig om de schuld enigszins binnen de perken te houden door er bij te werken.
Ik heb zelf ook jaren niet hoeven terug te betalen vanwege een te laag inkomen. Daarna had ik dan wel een flink maandbedrag te betalen maar toen mijn man overleed ging dat bedrag weer omlaag. Dus het is in principe geen schuld die mensen enorm in de problemen zal brengen. De rente is ook veel lager (of zelfs nihil) vergeleken met credit cards en persoonlijke leningen.
Inkomen
Als je uiteindelijk inkomen hebt moet het wel terugbetaald worden. Daarbij wordt alleen naar inkomen gekeken, niet naar overige lasten.
Maar goed, we kunnen denk ik wel concluderen dat degenen met hoge schulden op een bepaald moment verkeerde keuzes hebben gemaakt. Niet per se uit hebberigheid of hang naar luxe, maar toch had het beter een tandje minder gekund.
Phryne
"Maar goed, we kunnen denk ik wel concluderen dat degenen met hoge schulden op een bepaald moment verkeerde keuzes hebben gemaakt. Niet per se uit hebberigheid of hang naar luxe, maar toch had het beter een tandje minder gekund."
Dat is een open deur natuurlijk.
Maar al leef je zo karig mogelijk (met een laag inkomen), dan heb je alsnog nauwelijks armslag. Even wat medische dingetjes en je hang al aan je eigen risico. Wasmachine stuk en je bent het haasje. Een tandje minder is voor de 1 toch iets anders dan voor de ander.
2 keer modaal
Wij wonen niet in een van de grote steden maar wel in gebied met voldoende werkgelegenheid. We hebben eens gekeken wat we met ons beider volle inkomens (ongeveer 2 keer modaal) kunnen kopen.
Het is een pand met 3 slaapkamers waarbij je de boel moet renoveren, dwz nieuwe keuken, badkamer, toilet, leidingen en electriciteit, en binnen 10 jaar het dak enzo.....energielabel d.
Of een flat waarbij wel alles is gedaan maar waar je maandelijks 200 euro aan servicekosten kwijt bent en je nauwelijks buitenruimte hebt.
Nou daar werk je dan bijna fulltime voor.
Wij hebben dus gekozen om in onze huur eengezinswoning met 3 slaapkamers te blijven. Scheefwoners zijn we wel. Maar als ik zie dat er nieuwe buren komen waarbij 1 partner 32 uur werkt en de andere thuis is voor de kinderen en daarom recht hebben op een betaalbare luxe woning......tja dan neem ik het er nog maar van.
Eigenlijk te zot voor woorden dan je als tweeverdienersgezin minder woonrechten hebt als een parttime eenverdienersgezin.
Sociale huur
Wat veel mensen zich niet realiseren is dat twee mensen die samenwonen, allebei full-time werken en allebei een minimum inkomen hebben, samen een inkomen boven de sociale huurgrens hebben.
Dus wordt er dan soms te duur gehuurd bij een malafide huisjesmelker of onverantwoord gekocht.
Voor mijn generatie geldt dat als je niet door pech en rampspoed achtervolgt bent, het veel simpeler was om uit de schulden te blijven. Al ken ik pechvogels die alles op het verkeerde moment deden, huis kopen, scheiden, winst verdriedubbelaar kopen en ja die betalen volgens mij nog steeds af.
Toen wij ons huis kochten was de regel dat het inkomen van de laagst verdienende partner maar voor een deel meetelde. Helemaal niet zo'n slechte regeling.
yanea
"Verhuurders hier vragen een bruto inkomen van 48 keer de huur. Voor een huur van 1000 euro per maand moeten huurders dus samen 48.000 euro per jaar verdienen. Dat red niet iedereen, en met dat inkomen is 1000 euro huur best verl."
Ik reageerde op de situatie van 2x modaal dus die 48000 is in het voorbeeld van phryne geen enkel probleem (35000 pp)
Bovendien
Bovendien was toen de verhouding tussen vraag en aanbod op de huizenmarkt nog niet zo problematisch als tegenwoordig. Zou niet de conclusie gerechtvaardigd zijn, dat we op dit punt de gevolgen ondervinden van falend beleid?
wij hebben geluk gehad
en het had makkelijk anders kunnen aflopen. Eerste huis gekocht in guldens en later verkocht in euro's, ongeveer zoals in een vorige reactie al genoemd werd. Net voor de huizencrisis, al stond het wel een jaar te koop (dus wel een jaar dubbele hypotheek/ overbrugginghypotheek). We konden dit opvangen met het geld van een erfenis. Door die erfenis en de winst op het oude huis hebben we "maar " een hypotheek van 150.000 en dat kon op 1 salaris. Geluk gehad dat het allemaal goed ging. Maar sparen is moeilijk met 1 salaris en we hebben nog veel wensen voor verbetering aan dit huis, we zijn huiverig voor een lening erbij. (bovendien staat er al eentje op onze naam die eigenlijk voor oudste dochter is en die ook door haar netjes afbetaald wordt, voor horeca is het ongeveer onmogelijk om een lening te krijgen)
Kinderen wonen langer thuis dan wij vroeger deden , eerst baan en sparen
Niet makkelijk praten.
Vanuit een ( in bv jouw ogen) veilige riante positie. Dat is flauw en afschuiven van verantwoording.
Je hebt als mens een hoop zelf in de hand. Niet alles, wel een hoop.
Ik heb op alle inkomsten levels gezeten maar nog nooit een euro schuld gehad.
Omdat ik naast geluk hebben ( vond werk na sluiting werk) vrij sober leef en niet op impulswensen reageer. Makkelijk? Nee, maar wat er niet is is er niet en al was het er wel, dan moet ik een reservepot hebben voor noodgevallen en geef het dus niet uit.
Kennissen van mij leven de de dag. Er komt aan uitkeringen ( terecht) meer binnen dan bij mij. Maar zodra er 100 euro extra binnenkomt moet dat schijnbaar op omdat ze dat ook wel eens verdienen.
Dat snap ik, maar om dat nu in een buffer om te zetten komt niet in ze op.
Ze rekenen zich rijk met dat ( fictieve) bedrag en dan moet het rollen. Dit zijn de mensen die het niet leren en er niet meer uitkomen.
Pech met gezondheid, werk, faillissement is niet te voorkomen. Maar een hoop andere zaken kun je jezelf gewoon aanrekenen. En een hoop onzinaankopen kun je steken in het opbouwen van een potje.
Zomaar eens 100 euro extra
Ik snap je gedachte, Muppet. Het is inderdaad verstandig om zo'n bedrag niet in een keer op te maken. Maar stel dat je nooit geld hebt voor iets wat je nodig hebt, het komt er maar niet van, moet je die 100 euro dan evengoed op de rekening laten staan? Eindelijk naar de kapper, op bezoek bij je ouders of kind, een nieuwe broek, want die andere is versleten. Versleten schoenen, eindelijk nieuwe...
Voor wie nu op zijn scherm kijkt...
Zet Kassa even aan. Straks over de overheid en schulden.
Geluk?
Ja zeker hebben wij geluk gehad. Wij hebben ouders die ruim bij kas zitten (zaten). Wij hebben beide een goed betaalde baan. Wij hebben een huis kunnen kopen in een goeie tijd dat wij beide heel makkelijk in ons eentje kunnen betalen. De hypotheekrente staat laag. Wij zijn beiden behoorlijk baanzeker.
Geen schulden hier dus. Deels eigen verdienste, maar deels ook iets wat ons is komen aanwaaien.
Ik vind dat dat iets is om dankbaar voor te zijn. Niet iets om neer te kijken op mensen die minder fortuinlijk waren met geld, huis, werk en/of relatie.
Keuzes
Veel hangt samen met keuzes. Als ik lees dat iemand een in mijn ogen flink huis koopt want de andere stonden niet op een goede plek of was te klein, dan is dat een keuze. Je vindt dat je recht hebt op een ruime woning en dat je kinderen een eigen slaapkamer moeten hebben. Ik heb jaren op een minder fijne plek gewoond en zelfs een jaar met vijf man 60 vierkante meter omdat dit financieel beter uitkwam.
Ik kan zelf heel slecht tegen financiële stress. Toen wij wilden verhuizen heb ik eerst mijn oude huis verkocht en heb toen bijna een jaar in een tussenhuis gezeten voordat ik een koophuis vond. Twee keer verhuizen met drie kinderen onder de vijf vind ik persoonlijk minder erg dan dubbele lasten. Ik heb mijn huizen altijd op één salaris gekocht, ondanks dat makelaars en hypotheekverstrekkers riepen dat dit echt niet hoefde en we allebei zes keer(!) ons salaris mochten lenen. Het kan altijd tegenzitten, je kan ziek worden of dood gaan. Hier hebben wij altijd rekening mee gehouden.
Vakantiegeld en andere meevallers hebben we ingezet voor het huis, vanaf het allereerste begin en hierdoor heb ik nu nog een hypotheek van €135 per maand. Doordat onze lasten laag zijn, hebben we de luxe dat er niet fulltime gewerkt moet worden. Toen een van de kinderen een zorgenkind bleek, was het wel heel erg fijn dat we zelf de opvang konden regelen omdat we dus niet alle dagen werken.
Geld dat we niet hebben geven we niet uit. Hier geen verre vliegvakanties of rondreizen. Daar heb ik echt het geld niet voor en onverwachte dingen kunnen wel, maar dan kan iets anders dus even niet.
Man en ik hebben vanuit onze opvoeding meegekregen dat je niet leent behalve voor een huis. Het scheelt enorm dat we wat dit aangaat op één lijn zitten. We zijn in de loop der jaren wel steeds luxer gaan leven en soms is de maand toch een week te lang. Gelukkig hebben we genoeg draagkracht om dit op te vangen en kunnen we onszelf na een uitspatting enorm goed op de rem zetten. We spreken elkaar hier ook op aan.
Kaaskopje
"Maar stel dat je nooit geld hebt voor iets wat je nodig hebt, het komt er maar niet van, moet je die 100 euro dan evengoed op de rekening laten staan? Eindelijk naar de kapper, op bezoek bij je ouders of kind, een nieuwe broek, want die andere is versleten. Versleten schoenen, eindelijk nieuwe..."
Ik snap het als geen ander. Maar met die mindset kom je niet aan een buffer.
Een buffer die je redt van een kapotte koelkast, wasmachine, onverwachte medische kosten, een bril enz. De verleiding weerstaan, want een buffer geeft ook een gerust gevoel.
Sterker!
Een buffer biedt (een zekere) zekerheid.