Inkomen alleenstaande bijstandsmoeder versus werkende alleenstaande moeder
Regelmatig zijn er berichten dat bijstandsmoeders het zo ontzettend slecht hebben op financieel vlak. Ook bij ons een ex die roept geen geld te hebben en nu maar eens even alles goed uitgezocht.
Wat er uit is gekomen vonden wij best heel schokkend. Een alleenstaande moeder die de hele week werkt voor haar geld en dus van huis is, krijgt onder aan de streep maar een paar honderd euro meer dan een bijstandsmoeder.
En zij mag niet naar de voedselbank, krijgt geen gratis kleding ofeen bijdrage van de gemeente voor ziektekostenverzekering et cetera.
Ik ken ook een alleenstaande moeder in de bijstand, die ook nog eens geen alimentatie ontvangt en zij komt met 4 kids wel rond. Zij gaf aan rond de 2000,- per maand te ontvangen aan uitkering + toeslagen (geen kinderopvang) exclusief de kinderbijslag.
Als ze die erbij rekent, € 1.100,= dan komt ze uit op op € 3.100,= per maand. Ja zegt zij, het is natuurlijk geen vetpot, maar als je gewoon goed met je geld omgaat dan kun je er prima van leven. Ik ga ieder jaar met de kinderen twee weken op vakantie met ouders alleen, gewoon door te sparen. En nee, ik koop geen nieuwe fietsen of dure telefoons of wat dan ook. 2e hands is ook prima. Marktplaats is echt een uitkomst. En zolang ik kan sparen is er dus geen vuiltje aan de lucht. Ik begrijp ook niet waarom zoveel vrouwen zo zielig doen, ja je moet wat beter opletten maar het kan wel.
Gek dat zij dus zo kan leven en dat anderen roepen dat ze in de problemen komen omdat ze zo weinig hebben en nooit iets leuks kunnen doen met de kinderen.
Zou het niet zo kunnen zijn dat veel mensen in de bijstand gewoon niet goed met geld om kunnen gaan?
Wat een verhaal Jo
Heb je andere uitleg gelezen, nog steeds snap ik het niet helemaal, maar wel de strekking er van (het zal wel aan mij liggen, maar al die cijfers en jaartallen A en Y en het duizelt me 
) Heel naar hoe zo'n bedrijf handelt naar bijstandsgerechtigden. Ik snap inderdaad ook dat controle belangrijk is en dat de cijfers ook moeten kloppen,maar de onredelijke manier waarmee de daarmee omgaan vind ik onbegrijpelijk. Als zij een fout maken ben jij de pineut min of meer, en als jij zelf een fout maakt ben je nog erger de pineut.
Als je dus niet mondig bent of niet de energie of (soms zelfs) financiële middelen hebt dan wordt het van kwaad tot erger.
Ik heb wel eens op internet/televisie gezien dat er wel instanties/stichtingen zijn met vrijwilligers die deskundig zijn en mensen helpen met dit gedoe.
Jasmijn
Dit was de verkorte versie van een bezwaarschrift van 8 A4tjes 
Dat je het niet begrijpt verwonderd mij ook niet.
Ik ben er achteraf nog mee naar de Ombudsman gestapt.
Daar werken hoogopgeleiden, waarvan je verwacht dat ze er verstand van hebben. Maar tot mijn verbazing trof ik een psychiater, en ook hij kon mij niet verder helpen.
Naar deze psychiater was ik ooit door de gemeente gestuurd voor een diagnose. Gelukkig had hij daar wel verstand van en ik dank hem nog voor de tips die hij heeft gegeven voor het volgen van enkele cursussen.
Als je administratief niet zo handig bent of je bent niet zo handig met schrijven, want dat is handiger dan goed gebekt zijn dan zetten ze je zo klem. ===
Het is beide handig. Daarom is het altijd wijs om iemand mee te nemen, voor als de gebektheid het even laat afweten.
@ Kaaskopje
Ik begrijp jouw redenatie wel. Hoe meer talenten iemand beschikt hoe eenvoudiger het voor de persoon kan zijn.
Mijn casemanagers heb ik verdeeld over al jaren dat ik bijstand heb gehad, zo eens in de 1,5 jaar face to face gesproken.
De laatste had ik al zeker een jaar voordat hij telefonisch contact met mij op nam over iets. Wat hij zei klopte niet (ik ben het echt even kwijt waar het over ging) en ik heb direct met hem een afspraak gemaakt zodat we kennis konden maken. De brief van zijn voorgangster met de juiste gegevens heb ik meegenomen op gesprek en daarmee was het onderwerp direct afgesloten. Als ik alleen maar had kunnen zeggen dat ik ooit van zijn voorgangster een brief had gehad dan was het woord tegen woord. En dan mag ik nog mijn mondje klaar hebben, maar wie zou er dan gelijk hebben gekregen?
In dit land is papier in de meeste gevallen veel sterker dan de mond.
Op het laatst had ik heel veel telefonisch contact met mijn casemanager. Gelukkig voor hem is daar nooit een letter van op papier gekomen, anders zat hij in lastig pakket. Ik kan dit nu zo openhartig schrijven omdat hij vertrokken is bij zijn toenmalige werkgever.
OT
Ik heb een werkgever die ook heel veel weet, maar ook regelmatig er finaal naast zit. In het begin van onze "relatie" hadden wij met de regelmaat van de klok verbale meningsverschillen. Waarin hij nooit zijn ongelijk toe gaf.
Tegenwoordig, spreek ik hem kort tegen, zeg hem vriendelijk gedag aan het einde van de dag. Als ik thuis ben zoek ik de juiste gegevens op via internet, mail het naar hem en we hebben het er nooit meer over
kaaskopje
Ik snap heel goed dat jij niet kunt schoonmaken als je zo slecht kunt zien. Ik nam mezelf als voorbeeld, was geen "kritiek" op jou. Het is wel fijn als je toch een baan vindt.
De hele uitkeringsindustrie in erg bureaucratisch en ingewikkeld. En het gaat helaas vaak mis. Ik voel me gezegend dat ik kan werken in een baan die ik leuk vind (ok ben net vrijwillig een uur bezig geweest aan mijn urenregistratie van de afgelopen 3 dagen
)en dat we twee verdieners zijn zodat we niks te maken hebben met belastingtoeslagen etc....
Mede dankzij de eigen rapportage van een uwv-arts ben ik in het gelijk gesteld bij mijn bezwaar vorig jaar. Ik hou ook erg van "zwart op wit". Maar mijn mondelinge toelichting aangevuld door mijn dochter heeft zeker ook geholpen.
Kaaskopje
Nogmaals het is altijd beter om over allebei de gaven te beschikken. Maar je kunt nog zo gebekt zijn, ook je bezwaar moet je weer schriftelijk indienen. Vaak ook binnen een betrekkelijk korte tijd. Waardoor hulp vragen aan een ander, die zich dan moet inlezen in jouw probleem niet altijd mogelijk is. Dus wie zich schriftelijk goed kan verwoorden is in het voordeel.
Nee, inderdaad dat klopt. Ik ben overigens erg blij dat Temet hier op OO altijd bereid is om mee te denken.
Vraag over toeslagen
Hallo Allemaal,
Mijn naam is Angel en ik ben 26 jaar oud. Ik heb een zoontje van 3 en ben sinds kort alleenstaand.
Mijn vriend en ik zijn uit elkaar en wij hebben geen regeling getroffen nog.
Ik weet dat ik recht heb op toeslagen met mijn inkomen van ca. 1300 per maand.
Is er iemand hier die mij kan vertellen waarvoor ik in aanmerking kom en wat ongeveer de hoogtes van de toeslagen zijn.
Mijn zoontje gaat ca. 40 per maand naar de opvang omdat ik 20 uur per week werk.
Ik heb een afspraak met mijn ex dat hij zijn zoontje om het weekend mag zien, en dat wil ik eigenlijk zo houden. Hij betaald uit zich zelf 100 euro per maand aan allimentatie omdat hij het zelf ook niet heel breed heeft.
Ik weet niet of ik het zo allemaal goed aanpak, en ik hoop dat ik met mijn toeslagen wat meer lucht krijg.
Zou ook graag willen weten hoe het juridisch gesteld staat, want mijn ex wil zijn zoon vaker zien alleen ik zie dat zelf niet zo zitten omdat ik liever heb dat mijn zoontje bij mij is dan bij hem.
Klinkt heel egoistisch maar er is namelijk een hoop gebeurd.
Tot nu toe heeft hij daar vrede mee, maar hoe zou het uitpakken als dit voor een gerecht komt? Heeft iemand daar ervaring mee?
Hij heeft het zelf over een co-ouderschap, maar dat gaat volgens mij helemaal niet want hij werkt 40 uur.
Daarnaast vind ik de allimentatie veel te laag, wat is het wettelijk minimum wat hij hoort te betalen? We zijn nooit getrouwd geweest en ook geen geregistreerd partnerschap.
Zijn mening is namelijk, dat als hij nu allimentatie moet betalen aan mij, dat hij net zoveel recht heeft op het kind als ik.
Onze verstandhouding is nu goed, maar ik denk wel dat dit in no-time om kan slaan.
Ik hoop dat jullie mij antwoorden kunnen geven.
Gr.
Angel
Toeslagen
Je krijgt altijd kinderbijslag via de Sociale Verzekeringsbank. Deze wordt automatisch op de hoogte gebracht als jij het adres van je kind wijzigt in de Basisadministratie van de gemeente. Houd het wel in de gaten of je het krijgt want een foutje is zo gebeurt.
Ook als je samenwoont heb je recht op toeslagen als de zorgtoeslag en mogelijk een kindgebonden budget. Dan is het inkomen van beide partners samen bepalend.
Zodra je alleen woont met je kind heb je een eigen recht.
Dit is afhankelijk van je inkomen.
Heb je al een Digi D? Dan kun je op de belastingsite bij je eigen gegevens en daar kun je ook de toeslagen aanvragen.
Houd er rekening mee dat je voor de toeslagen voor 1 september 2018 uiterlijk het jaar 2017 opvraagt, met terugwerkende kracht, mocht je dat nog niet aangevraagd hebben.
Hopelijk is er iemand die even met je mee kan kijken. Ben je lid van de vakbond? Daar zijn vaak ook mogelijkheden om uitleg te krijgen.
Of maatschappelijk werk in je buurt. Het aanvragen kan even moeite en doorzettingsvermogen vragen en het zou zonde zijn om het dan maar niet te doen.
Maar nogmaals, het hangt af van je woonsituatie, je inkomen, per welke datum.
Uitleg van de Consumentenbod: https://www.consumentenbond.nl/toeslagen
En dan zijn er vaak nog extra potjes bij de gemeente voor als je een laag inkomen. bijvoorbeeld de stichting leergeld.
https://www.leergeld.nl/
Verder
Om alimentatie te berekenen heb je het inkomen van beiden nodig. Dat kun je op deze website inbrengen voor een berekening.
40 uur werken is geen belemmering voor co ouderschap. Er is namelijk ook kinderopvang en dat is de verantwoordelijkheid van de ouder zelf.
Voorwaarde is wel dat je samen goed kunt overleggen anders is de kans kleiner. Ook kent de rechter vaak de situatie toe zoals die al bestaat, vooral als dat langere tijd zo voortduurt en een rechtzaak heb je niet zomaar uit de hoge hoed getoverd.
Er zijn nu al mogelijke elementen voor strijd. Probeer dat zoveel mogelijk te vermijden. Reken zo goed mogelijk uit wat alimentatie zou behoren te zijn en laat die berekening aan je partner zien. Maak verschil tussen kinderalimentatie en partneralimentatie als daar ook sprake van is.
Stel het als een feit, dit is de berekening, dat behoor je te betalen. Niet als een argument van onderhandeling. Het is aan hemzelf of hij dat dan ook doet.
Doet hij dat niet, dan kun je zelf een rechtzaak beginnen, want je hebt op schrift van de rechter een berekening nodig om zonodig het LBIO in te kunnen schakelen.
En anders reken je gewoon nergens op, wat je partner bijdraagt is meegenomen, jij zorgt voor de inkomsten.
Angel 1991
'Ik heb een afspraak met mijn ex dat hij zijn zoontje om het weekend mag zien, en dat wil ik eigenlijk zo houden.'
Hij is de vader als hij het kind heeft erkend en ouderlijk gezag heeft, dus het is niet zo dat jij bepaalt wanneer hij zijn kind mag zien. Ook is het niet zo dat hij tijd met zijn kind kan kopen met alimentatie. Het gaat om een verdeling van de zorg voor je kind. Niiet om kijkgeld.
Als hij co-ouderschap wil, en jij werkt 20 uur, dan zou hij voor je kind kunnen zorgen terwijl jij werkt. Je hoeft dan geen kinderopvang te betalen. Hij zou dat wel moeten doen voor de uren die hij werkt als het kind bij hem is.
Over en weer zouden jullie geen alimentatie hoeven te verrekenen, omdat je allebei evenveel voor je kind zorgt.
Voor jou zou de winst zijn, dat je geen geld hoeft te betalen aan kinderopvang. Hij zou dan de kinderopvang moeten betalen en alles daaromtrent moeten regelen.
Verder heeft AnneJ goed uitgelegd waar je alles kunt vinden over kinderbijslag, kindgebonden budget, zorgtoeslag en huurtoeslag.
Kinderbijslag en kindgebonden budget zou je op een aparte kindrekening kunnen zetten, waarmee jullie beiden kindgerelateerde dingen zoals kleding, schoenen etc. kunnen kopen. Het geld kan bij een van de twee terecht komen, maar het is geld voor het kind, niet voor de ouders. Je kunt wel afspraken maken over wie wat doet; en zorgen dat beiden inzage hebben in de rekening.
Tsjor
Nog even los van financiële zaken
vind ik dat je wel heel erg makkelijk je zoontje naar je toe trekt ten koste van zijn vader.
Hoezo moet de regeling blijven ‘dat hij zijn zoontje om het weekeinde mag zien’???
Je zegt zelf al dat het misschien wel egoïstisch is. En daar heb je helemaal gelijk in. Het is egoïstisch tov van je zoon en zijn vader.
Zoals jij het omschrijft gaat het om jou als moeder en figureert vader er een beetje bij. Als ik uitga van normale omstandigheden (je schrijft niets dat op het tegendeel zou duiden, dus daar moet ik vanuit gaan) dan is dat een fundamenteel foute manier van denken.
Het uitgangspunt hoort te zijn: we zijn allebei ouders van dit (ons) kind en dat maakt dat de zorg evenveel bij beide ouders terecht hoort te komen. En de besluitvorming rondom kind en zijn zorg. Jij trekt dat naar je toe, alleen in je eigen voordeel: jij wilt hem blijkbaar niet te veel missen. Is te snappen hoor, dat het moeilijk is om je kind te moeten missen, maar jouw gemis als moeder weegt niet zwaarder dan het gemis van je zoontje en zijn vader.
Jij vindt dat jij beter voor je zoontje kunt zorgen dan zijn vader. Waarom eigenlijk? Omdat je de moeder bent? Omdat je meer tijd hebt doordat je minder werkt?
Dat zijn beide gelegenheidsargumenten die jou goed uitkomen. Omdat jij je zoontje niet te veel wilt missen. Het houdt geen rekening met twee andere partijen in dit verhaal: je zoon die recht heeft op (zorg van) beide ouders en zijn vader die recht heeft om zijn vaderschap vorm en inhoud te geven zoals jij dat met je moederschap graag doet.
Ook fulltime werkende ouders kunnen voor hun kind zorgen. Mss niet op de manier die jou voor ogen staat. Mss zou je kind vaker naar de opvang moeten als zijn vader ook de helft van de tijd voor hem zorgt. Maar dat is niet aan jou. Als je uit elkaar bent, moet je accepteren dat niet alles meer gaat op de manier waarop jij het ideaal vindt.
Centrale punt: jullie zoon heeft recht op beide ouders evenveel. Hij moet een goede band op kunnen bouwen met zijn beide ouders. En jullie als ouders met hem. Het is daarbij fout om één van de ouders naar de rand te duwen.
Aagje