Inkomen alleenstaande bijstandsmoeder versus werkende alleenstaande moeder

@ Tjor

Is dat werkelijk waar dat iemand die € 1700,- verdient in hetzelfde schuitje zit als deze bijstandsmoeder?

Wat je uiteindelijk per maand "overhoudt" is ook afhankelijk van je uitgaven.

Deze bijstandsmoeder heeft kinderen waar ze voor moet zorgen en dus ook geld kosten. En zoals we allemaal wel weten kosten kinderen meer geld dan de kinderbijslag of toeslagen die er ontvangen worden. Dat is ook logisch want de overheid hoeft ook onze kinderen niet te subsidiëren.
Ook geeft ze aan dat zij arbeidsongeschikt is, dus waarschijnlijk per jaar haar eigen risico ad. € 385,- kwijt is.

Heeft jouw zoon ook kinderen waarvoor hij een winterjas moet kopen? Zit hij zelf nog in de groei waardoor hij broodnodig een nieuwe kleding nodig heeft?

We kunnen allemaal appels met peren gaan zitten vergelijken. Maar iedereen zijn of haar situatie is anders. Mijn buurvrouw is nicotine verslaafd, haar manier om haar zorgen de baas te kunnen. Ik heb een sport abonnement van € 29,- p.m. om mijn kop te legen. Mag zij nu niet "klagen" omdat ze geen geld heeft voor bijvoorbeeld één dagje uit per jaar?

Ik heb per maand zo'n € 1.500,- aan inkomsten uit arbeid en toeslagen en soms een extraatje van € 100,- per maand. Ik kan er prima van leven. Kids (jong volwassen) kopen zelf hun kleding etc. Shampoo, waspoeder etc. koop ik altijd in een aanbieding op een moment dat het nog niet op is, maar als voorraad. Maar als je geen buffetje hebt dan kun je zelfs niet hamsteren en dan schaf je iets aan op het moment dat je je hand op een lege plek slaat en ben je 9 van de 10 gevallen duurder uit.
Net rond kunnen komen of juist net dat kleine beetje meer kan een heel groot verschil maken.

Wie zegt dat de HBO-er uit dat krantenartikel achterblijft met een studieschuld? Deze persoon valt nog onder de oude regeling. En na het behalen van het diploma is de "schuld" van de basis/aanvullende beurs kwijtgescholden. Wie zegt dat er een lening is afgesloten? Jouw "dus" is absoluut geen feit maar een pure aanname.

kaaskopje

Het probleem zit 'm erin dat er haast geen huizen zijn tussen 711 en 900 euro. Dus je hebt een te hoog inkomen voor een sociale huurwoning maar te laag om een gewoon huurhuis te kunnen betalen en je mag geen hypotheek waar je netto 800 voor hoeft te betalen want daar is je inkomen niet hoog genoeg voor. Los dat probleem maar eens op.

tja kaaskopje

De meeste mensen willen voor die prijs toch wel een eengezinshuis met 3 slaapkamers en een zolder en daarin geef ik ze gelijk. Ik betaal ook maar 540 pm voor zo'n huis.

Mijn woningcorporatie

Bezit 3 straten in mijn stad.
90% Is sociale huur. 10% moeten zij verplicht aanbieden aan mensen die net overal buitenvallen; dus geen toeslagen krijgen, teveel verdienen voor sociale huur en te weinig voor de vrije sector.

Triva

Ik vind het ook best veel geld voor minder kamers dan wij hebben. Ik ben dan ook een dankbaar mens dat ik een deel van de eigenlijke huur niet hoef te betalen. Jij betaalt vind ik erg weinig, onze stad is kennelijk weer duurder dan bij jou. Als jouw derde slaapkamer echt een normale grootte heeft voor een slaapkamer, betaal ik naar verhouding meer voor minder ruimte.

Je kunt het dus best zuur noemen dat mensen met meer geld voor minder ruimte moeten kiezen als die huur beter bij hun inkomen past dan van een huis met meer ruimte, maar het is dan misschien wel verstandig om dat dan toch te doen en van daaruit weer kijken naar een meer ideale woning. Dat is het voordeel van de vrije sector, je staat niet weer onderaan de lijst om in aanmerking te komen voor iets anders.

tja

We zijn de eerste bewoners, buren zijn verhuisd, nieuwe buren betalen 850. Dat heeft niets te maken met de stad.

Kaaskopje

Dat is nu precies de ellende huizen in gebied met veel werkgelegenheid zijn duur vrije sector helemaal je betaald je blauw aan huur voor een 3 kamerflat en dan zie je vanaf het balkon de bijstandsmoeder haar eengezinswoning binnen gaan. Dat blijft erg krom ik ben van mening dat het nooit mag zijn dat iemand in de bijstand het comfortabeler heeft als iemand die wel werkt voor zijn geld.

Wij hebben hier 2 straten met exact dezelfde huizen enige verschil de ene rij is koop en de andere is sociale huur. Dus een bijstandsmoeder woont in exact eenzelfde huis als de koper wat meestal dus tweeverdieners zijn die het net kunnen betalen. De eenverdieners die wonen in de flatjes met kleine balkonnen.....

Het verschil

is wel: als de koper het huis uit gaat kan hij het huis verkopen en als dat goed gaat houd je geld over. De huurder is het geld kwijt.
Ik vind het goed dat we ervoor zorgen dat mensen die geen werk hebben toch goed kunnen wonen etc.

Tsjor

Dees

Wij wonen ook in een straat met sociale huur en koop. Verschil is wel dat de sociale huur 16 jaar geleden net onder de 800 gulden was en de koophuizen gingen voor onder de 2 ton in GULDENS weg. Die huizen zijn binnen een paar jaar verdubbeld in waarde. Wij deden ook mee aan de loterij voor die koophuizen maar zijn ook tevreden met wat we nu hebben.

Ik vind niet dat iemand in de bijstand alleen recht heeft op een flatje en al helemaal niet dat iemand haar huis uit zou moeten daarvoor maar ik vind het ook oneerlijk dat Kaaskopje vrolijk verwijst naar appartementjes die behoorlijk duur in huur zijn voor een inkomensgroep die daar in verhouding heel veel geld aan kwijt is. Er zijn echt veel te weinig huizen van net boven de huurtoeslaggrens, dus vrije sector huur. Het gaat dan namelijk via het puntensysteem (en dat loopt snel op) en zolang er maar vraag is zullen die prijzen bestaan.

Kaaskopje

Er zijn heel weinig woningen in de vrije sector in die prijscategorie. Ze zijn er wel, zeker buiten de grote steden, maar ze zijn in aantal vaak beperkt. Hierdoor kom je al vlug in een woning die een flinke last legt op je inkomen.
Je hebt natuurlijk ook mensen die in principe wel in aanmerking komen voor een sociale huurwoning wat inkomsten betreft maar die op de wachtlijst staan. Wachtlijsten die zeker in de grote steden heel lang kunnen zijn. En in tussentijd zal je toch ook ergens moeten wonen.

Het kromme is natuurlijk dat je zo mensen hebt met een uitkering die meer vrij besteedbaar inkomen over houden dan sommige werkende mensen, zeker als die mensen op maar weinig toeslagen recht hebben.

Je zit in een soort hele lastige tussen categorie.
Je hebt aan de ene kant werkende mensen die redelijk (goed) verdienen en een koophuis hebben waardoor ze kapitaal opbouwen.
Aan de andere kant heb je mensen in de bijstand die allerlei toeslagen krijgen en meestal in een goedkopere woning wonen.
Die beide groepen hebben weinig te klagen.

Voor werkende mensen met een bescheiden inkomen is het vaak lastiger. Geen recht meer op allerlei toeslagen, soms ook niet op een sociale huurwoning en hierdoor aangewezen op de duurdere vrije sector. Kopen is lastig als je geen stabiele werksituatie hebt en vaak zal je toch een bedrag moeten sparen voor je kan kopen want verhuizen is duur.

Dus juist die groep mensen houdt soms vrij weinig over per maand aan vrij besteedbaar inkomen.

Kyana

Ik begrijp het 'systeem' wel en ook waarom je een probleem kunt krijgen. Ook dat het riskant kan zijn om eerst een vrije sector woning te accepteren en dan naar sociale huur te willen/moeten. Als ik nu zou willen scheiden, zou ik ook een probleem hebben. Ik kan niet uitwijken naar een vrije sector woning. Dus zit je met elkaar opgescheept tot je aan de beurt bent voor een eigen woning (is dus niet aan de orde).

Aan de andere kant heb je mensen in de bijstand die allerlei toeslagen krijgen en meestal in een goedkopere woning wonen.
Die beide groepen hebben weinig te klagen.===

Ik vind dat dit te kort door de bocht gaat. Zo riant hebben mensen in de bijstand het echt niet dat ze niks te klagen zouden mogen hebben. Die goedkopere huizen... wil je daar wonen? Wij kijken ook rond en ik zag een interessant huis voorbij komen. Ik vroeg aan een bewoner hoe de gehorigheid in haar huis is en ze antwoordde dat ze precies kon horen wanneer de buur op de wc zat. Ja, ze betaalt wel minder dan wij. Of je woont, zoals mijn dochter en schoonzoon, in een flat met aso-buren. Geen dag is saai. De lage huur heeft dat soort buren tot gevolg. Dus als je zelf niet zo'n aso-buur bent, zit je door je inkomen wel met de gebakken peren. Ze willen daar wel weg, maar ze staan nog te laag op de lijst. Schoonzoon werkt hard, hij zou wel meer kunnen betalen, maar een koophuis zit er nog niet direct in (dochter kan helaas voorlopig niet werken).

Maar los van in wat voor huis je woont of moet wonen vanwege een laag inkomen, is het geen riant bestaan met een bijstanduitkering. Als ik echt heel erge pech heb, steven ik ook op Bijstand af (aanvulling op inkomen man) en ik kan je vertellen dat ik dat geen rooskleurig vooruitzicht vindt. Het is een heel erg onvrije situatie. Alles ligt onder een vergrootglas. Is het niet van de sociale dienst, dan wel van buren die je gedrag in de gaten houden.

Op dit moment horen wij in de categorie 'vallen net overal buiten', net niet helemaal, maar bijvoorbeeld zorgtoeslag van 25 euro.. daar sla je amper een deuk van in een pakje boter. Dus ja, ik weet alles af van die 'categorie'. Door ongein met de belastingdienst zitten we nu alleen al een hele tijd op een belabberd laag budget (gelukkig nog maar drie maanden), dus ik kan me al een tijdje (opnieuw) heel goed inleven in een situatie waarin niet veel mogelijk is. Het komt alleen niet in me op om me af te reageren op andere mensen. Ik voel wel chagrijn naar de Belastingdienst toe. De communicatie is niet altijd duidelijk voor iedereen. (om goede adviezen te voorkomen... voor mij is inmiddels duidelijk waar het fout is gegaan)

Iedereen probeert het beste te halen uit de mogelijkheden die er zijn. Niemand zal zeggen 'oh, laat maar, ik maak geen gebruik van die mogelijkheden, omdat het zo oneerlijk is voor andere mensen'. Zouden bijvoorbeeld álle meer bemiddelde mensen hun AOW direct doorsluizen naar een fonds die als doel heeft minder goed bedeelde mensen uit de zorgen te halen? Vast niet. Het zou ze wel sieren. Doen alle mensen in de Bijstand hun stinkende best om uit de Bijstand te komen? Nee, niet allemaal. Het zou ze wel sieren. Verder gaan mijn gedachten niet.

Door reacties op o.a. Facebook leer ik dat heel veel mensen een totaal verkeerd beeld van de werkelijkheid hebben. En dan maar trappen naar 'die profiteurs'. Ik kan daar echt boos om worden.

Sorry, dat ik een beetje losging op jouw reactie. Dat ontstaat omdat ik dan van het een op het ander kom.

Triva

Eengezinswoningen net boven de sociale huurgrens bestaan.miet althans niet in gebied waar ook voldoende werk is. Heel simpelweg als je hier net boven de sociale huur zit zit je per definitie in een krappe flat, sociale huur heb je oom in flats maar ook in mooie ruime eengezinswoningen en dat is krom!

Daarnaast bouw je inderdaad kapitaal.op als je mazzel hebt want de laatste jaren zijn woningen juist duurder geworden, en een woning kost ook behoorlijk wat in onderhoud iets wat je als huurder niet betaald we he be. Het eens uitgerekend hoor, maar je betaald als je je woning goed onderhoud gewoon dik bij niets luxe ik zie het overal om me.heenensen die jarenlang niet op vakantie kunnen! Ivm onderhoud is aan hun woning of hele hoge vve bijdrage.

Wij wonen prima betaal me blauw maar ik heb echt medelijden met starters op de woningmarkt

Dees

Ze bestaan wel. Er stond laatst een huis beschikbaar die, o.a. door servicekosten, net boven de 710 euro uitkwam op een super-locatie. Je zult alleen geduld moeten hebben als je uitgerekend in zo'n huis wilt. Ik zag wel dat het animo voor dat huis lager lag dan voor huizen onder 710, maar evengoed stonden wij nog zoiets als nummer 40 op de lijst. Het is dus een kwestie van een lange adem hebben en ik kan me voorstellen dat niet iedereen die heeft of kan hebben.

Ik heb me ingeschreven voor een nieuwbouwproject. Ik verwacht dat de huren te hoog zijn voor ons, maar ik ben al twee keer via die weg aan een huis gekomen, dus je weet maar nooit. Dat we nu op een wachtlijst staan is ook voor het eerst in ons leven.

@ Tsjor

Ik heb bewust voorbeelden door elkaar gegooid omdat ik al zei het is appels met peren vergelijken.

De situatie van jouw zoon is niet een standaard voor iedereen. Je betrekt het tot een kranten artikel terwijl dat helemaal niet ter zake hoeft te zijn. (Aanvullende) studiebeurzen zijn berekend naar het inkomen van de ouders. De ouders hebben bericht gekregen van DUO wat er van hen wordt verwacht om bij te dragen aan de studie van hun kind. Of de ouders dat bijdragen is aan hen, dus ook of jouw zoon meer of minder te besteden heeft gehad dan de mijne.

Misschien woonde jouw zoon op kamers tijdens zijn studie. In ieder geval nu hij een baan heeft maakt hij zelf die keuze om in het dure centrum van Amsterdam te gaan wonen. Ik zie dit meer als een luxe probleem. En wat je zegt het hij heeft het vooruitzicht dat hij het financieel beter zal krijgen.

Maar er zijn mensen, zoals deze bijstandsmoeder, die weinig te kiezen hebben. Ja, de keuze of zij shampoo zal kopen of een fiets laat repareren.

@ Alkes
Mensen die wit werken kunnen gemakkelijk af en toe een paar uurtjes zwart bij klussen in de avond uren, weekenden. Denk aan een leraar, een kapster, een elektricien, een tegelzetter, een ICTer, kinderoppas etc. Zelfs als zo'n betaling op je rekening wordt gestort kraait niemand er naar. Maar als een bijstandsmoeder iets van haar eigen bezittingen verkoopt via Marktplaats en de Sociale Dienst ziet dat zij betalingen op haar rekeningen krijgt dan wordt dat gezien als inkomen. En dat wordt als terecht gezien.

_________________________________________________________________

Ik heb zelf na mijn scheiding voor 2,5 maand volledig in de bijstand gezeten. Daarna parttime werk gevonden. Via de gemeente ben ik elk jaar gekeurd door de GGD. De eerste 3 jaar kreeg is als antwoord van de keuringsarts: mevrouw u bent momenteel arbeidsongeschikt, waarom werkt u? Mijnheer, op een dag zal het beter gaan en na mijn 40ste maak ik minder kans op een baan. In de loop der jaren ben ik meer uren gaan werken en ben ik uit de bijstand gekomen. Het is heel makkelijk om een houding aan te nemen, ach waarom zou ik gaan werken, als ik niet werk dan heb ik hetzelfde inkomen. En ongetwijfeld zullen er zulke personen zijn. Maar er zijn ook genoeg mensen die zich er van bewust zijn dat bijstand bedoelt is als vangnet. En die heel graag willen werken voor hun geld.

Mensen zoals topicopener die een klok heeft horen luiden maar zelf geen idee heeft waar de klepel hangt die nodig ik uit om eens een maandje of wat bij mij te komen logeren. Mag ze gebruik maken van de buurtkamer (ik zorg wel voor de koffie, thee etc.) en stuk voor stuk met de bewoners een praatje maken. Kijken of je je ogen nog droog kunt houden als je bijvoorbeeld kinderen/volwassenen ziet lopen op kapotte schoenen.

Dees 2

sociale huur heb je oom in flats maar ook in mooie ruime eengezinswoningen en dat is krom!===

Jij ervaart dat als krom, dat is iets anders dan dat het dat ook is. Tenzij je vindt dat mensen die een krappere beurs hebben per definitie met z'n vieren in een tweekamerflatje moeten wonen en iemand met een ruimere beurs récht heeft op twee kamers en vierkante meters extra.

sociale huur eengezinswoningen of flats

De toewijzingsregels zijn vrij recentelijk veranderd voor mensen die recht hebben op huurtoeslag.
De huurgrens voor deze mensen ligt rond de 590 euro. Daarboven krijgen zij geen woning meer toegewezen.

Ik ben zo'n "foute" steuntrekker die in een mooie eengezinswoning woont. Of mooi... Het is net wat Kaaskopje zegt. Ik weet precies wanneer de buren naar de WC gaan en wat ze op de televisie zien. De verwarmingsbuizen zijn niet mooi weggewerkt, er zitten dikke lagen verf tot tientallen jaren oud op de deuren en deurposten (als steuntrekker kan ik het me niet permitteren dit op te knappen) en ik heb het getroffen met mijn buurt, maar een straat verderop staan de winkelwagentjes en kratten bier in de voortuin. De zolder is te klein voor een extra kamer en heeft een vliezotrap.

Wie het maar enigszins kan permitteren schrijft zich liever in voor de nieuwere woningen, daar is de wachttijd wel langer want wie wil in die oude wederopbouwtroep wonen?

Nou, ik wil dat wel! Ik ben er tevreden mee, al is het jammer dat ik de binnenboel geen verfje kan geven zodat het wat frisser en netter is. Ik kon net zo goed in een portiekflat terecht zijn gekomen, ik heb nu een eengezinswoning en een tuintje en ben tevreden. Maar geloof me, velen halen hun neus voor ons soort huizen op als ze er eenmaal binnen zijn geweest.
Mijn huur valt net onder de 590 euro-grens, maar ik zie inmiddels dat eenvoudige flatjes niet eens zoveel goedkoper zijn tegenwoordig.

En er zullen ook best wel bijstandsgerechtigden zijn die in een duurdere en betere sociale eengezinswoning zitten. Die daar zijn blijven zitten na een scheiding of die eerder nog keurig een leuke baan hadden. Jij ziet die mensen elke dag in die mooie woning stappen, maar je weet niet wat een molensteen het kan zijn, met een huur die (ook met huurtoeslag) amper op te brengen is en een lange wachtlijst voor een goedkopere (kleinere) woning.

En wie weet woont die bijstandsgerechtgde er al heel lang en betaalt minder huur dan iemand die er pas is komen wonen.

Waarom toch zoveel aannames over bijstandsgerechtigden? Je weet toch niet wat er achter de voordeur speelt?

Wat de toenemende lasten van werkende mensen betreft: ja, ik ben me hier goed van bewust. De woningnood is niet alleen meer voor de mensen met het minste geld. Wie buiten sociale huur valt maar geen hypotheek kan krijgen heeft een serieus probleem. Ik neem dat heel serieus. Maar is de oplossing dat mensen met een uitkering moeten worden gedeporteerd naar drie hoog achter, zelfs als de huur niet eens zoveel lager is als wat ze nu betalen, zoals in mijn geval?

Laten we ons niet teveel ophitsen? Arm tegen minder arm, werkend tegen uitkeringsgerechtigden? Bang dat je tekort hebt en een ander toevallig net iets meer heeft? Ja, ik vind dat werkende mensen meer voordeel mogen hebben. Betere kansen qua huisvesting, belastingvoordeel, dat soort dingen. Ik gun het jullie van harte. Maar als er wordt gesproken over bijstandsgerechtigden die maar op een flat moeten, word ik echt boos. Vaak zitten er meer kanten aan een verhaal. Bijvoorbeeld omdat die eengezinswoning sterk verouderd is. Of omdat die flat net zo duur of zelfs duurder is dan die eengezinswoning. Oordeel pas als je alle kanten kent en doe geen aannames.

En vooral: wees dankbaar voor wat je nog wél hebt. Als je een uitkering hebt, maar ook als je werkt. En vergeet niet dat werkenden meer vrijheid hebben dan mensen met een uitkering, die elke maand hun bankafschriften op tafel moeten leggen en verantwoording moeten afleggen over hun handel en wandel.

Bijstandsmoeder

Vrijheid? Ik weet niet hoeveel vrijheid jij denkt te hebben als je een flinke baan hebt en alleenstaand bent en kinderen hebt. Je je zou kunnen bijverdienen maar wanneer? In dat kwartiertjes tussen werk, huishouden, tijd voor je kinderen en uitblussen in?

Dees

Je hebt tijd-vrijheid of -onvrijheid, maar ook bewegings-vrijheid of -onvrijheid. Natuurlijk is te weinig tijd ook vervelend, maar je kunt je in zo'n situatie toch vrijer voelen dan met een uitkering.

Dees

Ik ben ook alleenstaande werkende moeder geweest, met een ex buiten beeld, dus 24/7 zorg voor de kinderen. Het was overleven, en daarbij had ik ook nog flinke gezondheidsproblemen. Toen al. Maar ik had wel de vrijheid om te beslissen of ik die extra klus erbij kon nemen, ik hoefde mijn bankafschriften niet elke maand te overhandigen en was onafhankelijk en zelfstandig. Ik hoefde me niet te schamen voor de buren en voor familie als men vroeg "wat doe je tegenwoordig". En inmiddels weet ik dat ik voor marktplaatsverkopen niet alles hoef af te staan, maar ik moet er wel administratie van bijhouden en die verplichting had ik ook niet toen ik nog werkte.

Als ik wilde, kon ik een relatie krijgen zonder die te moeten verantwoorden bij de sociale dienst, want stel je voor dat ik 3 dagen of meer per week bij hem zou zijn.

Die vrijheid. Ook al werkte en zorgde ik me suf en lag ik dagelijks om 9 uur op bed, kwam ik amper aan hobbies toe en lag mijn sociale leven op zijn gat, ik hoefde aan niemand iets te verantwoorden, behalve aan de belastingdienst. Ik heb zelfs op het laatst iets onder bijstandsniveau geleefd om dat ellendige moment dat ik naar de sociale dienst moest gaan zo lang mogelijk uit te stellen, tot het echt niet meer ging.

Dus ja, die kant van de medaille ken ik ook. En als mijn gezondheid het toe liet zou ik zó weer terug willen naar die tijd.

Geen begrip

Bijstandsmoeder, ik krijg echt de kriebels van jou. Hele verhalen hoe erg het allemaal is, dat jij toch echt de zieligste bent. Begrip of medelijden, want daar lijk je op uit, krijg je van mij hier niet door.

Kennelijk werkte jij thuis, en dat is echt niet te vergelijken met buitenshuis, met een reisafstand van 30 minuten enkele reis. Dan heb je dus geen vrijheid, als alleenstaande ouder. Want de baas/ het werk gaat altijd voor. Ook bij zieke kinderen. Er zit een maximum aan het aantal vakantiedagen. En je kunt ook niet naar believen de uren ruilen.
Er zijn veel meer huizen waar je de buren naar de wc hoort gaan, de tv hoort en de kinderen spelen. Mijn etage bijvoorbeeld, met buren boven en opzij. En dat is geen 'goedkope sociale huurwoning van na de opbouw', maar gebouwd in 1889.

Ieder huisje heeft zijn kruisje en uiteindelijk wil niemand ruilen met het leven van een ander. Ik zou zeggen, leef eens volgens je eigen uitspraken: wees dankbaar voor wat je wél hebt.
En dan echt zonder naar anderen (in jouw geval werkenden) te kijken. Dat is mijn toevoeging.

Wat het lastige is

Is bij dit soort draadjes natuurlijk dat het gaat om het gevoel eronder. Ik lees bij bijstandsmoeder niet dat ze het systeem bekritiseerd of niet dankbaar is maar dat ze het wel lastig vindt om in te leven. Die dingen kunnen naast elkaar bestaan wat mij betreft. Maar misschien lees ik het verkeerd.

Amsterdamse

Inderdaad, ieder huisje heeft zijn kruisje. Ik voel me prima in mijn rammelige woning, ik ben dankbaar dat er een vangnet is, maar ik krijg de kriebels van mensen die menen te denken dat ik geen idee heb wat het is om te werken. En ja, ik werkte ook deels buiten de deur. Maar ik wil er echt geen wedstrijdje van maken.

Ik heb zelfs het idee dat de werkende mensen er een wedstrijdje van willen maken.

Ik ben dankbaar, ik wil niet klagen, maar ik krijg zelf de kriebels van mensen die maar naar uitkeringsgerechtigden blijven wijzen. Dan wijs ik terug.

Kinderachtig misschien. Maar jij krijgt wel erg eenzijdig de kriebels, vind ik. Er zijn er namelijk meer die denken dat het gras aan de overkant lekker groen is,ook in bijstandsland. En dat is echt niet zo.

Het wordt voor steeds meer mensen lastig om een beetje leuk te kunnen leven, ook de mensen met een modaal inkomen voelen dat tegenwoordig. Dat zie ik echt wel. Maar in plaats van afgunstig naar elkaar te gluren en elkaar het licht in de ogen niet te gunnen, zouden we eens moeten leren waarderen wat we wél hebben. Mensen met een uitkering, zoals ik. Maar ook de werkende mensen. Allemaal.

En gun elkaar ook wat. De één heeft mazzel met een goedkoop of groter huis. De ander heeft geluk met een liefhebbende partner. Of een leuke baan. Of wat anders.

Gun elkaar dat nou, in plaats van scheef te kijken.

Ely

Je leest het goed.

Vergelijken

Bijstandsmoeder, je blijft het doen, kijken en wijzen naar anderen, je hele post lang. En benoemen hoe rammelig je huis is. En wat andere mensen allemaal zeggen en doen. Je zegt het een ding (gun elkaar ook wat, waar ik het mee eens ben) en vervolgens schrijf je het tegenovergestelde en wijs je naar werkenden.

Waar zeg ik dat het leven in bijstandsland groener is. Ik probeer je te laten zien dat iedereen zijn kruisje heeft, vandaar de voorbeelden. Dat ik mijn buren hoor, tja, dat hoort bij wonen op de plek waar ik woon. Het punt is, ik vind er verder niet zoveel van, dat ik de buren hoor. Of dat de andere buren een hele grote auto hebben. Het kan altijd beter en het kan altijd slechter.

Amsterdamse

Áls er al gewezen wordt, doen jullie het over en weer. Ze zei ook niet dat jij vond dat het gras in Bijstandsland groener is dan bij jou.

Wat wonen betreft, kan het ook zijn dat je bepaald ongemak voor lief neemt. Als je het als een enorme kans ervaart om een huis uit de jaren '30 van de vorige eeuw te kunnen kopen, dan hoor je het gekletter van de buren misschien toch iets meer door roze oortjes dan wanneer je door je lage inkomen min of meer gedwongen in een jaren '60 flatje of huis, die nodig opgeknapt moet worden, woont. Wij wonen voor sociale huur-begrippen luxe. Zolang ik het gevoel heb dat we er op achteruit gaan bij een verhuizing, betaal ik liever iets teveel voor ons inkomen, dan naar zo'n beter passend huis, maar met dunne muurtjes te gaan. Ik moet er echt niet aan denken dat je alles van elkaar kunt horen.

Ongemak

Citaat uit post Bijstandsmoeder: 'Kinderachtig misschien. Maar jij krijgt wel erg eenzijdig de kriebels, vind ik. Er zijn er namelijk meer die denken dat het gras aan de overkant lekker groen is,ook in bijstandsland. En dat is echt niet zo.' Ze zegt het wel degelijk.

En Kaaskopje, er is altijd en overal wel min of meer (of veel) ongemak. Dat zijn we eens. De manier waarop mensen er mee omgaan, is iets anders. Iemand kan ervoor kiezen om wakker te liggen van niet weggewerkte buizen, tja, als er geen geld is om die weg te werken, dan is dat zo.

Een naaste van mij heeft al heel lang een heel laag inkomen (schulden). Hij zet de tering naar de nering en maakt er het beste van. Is echt niet de hele tijd 'dankbaar', maar wel realistisch. Woont antikraak, soms heel tof, en lekker groot, soms ook minder tof.

bijstandsmoeder

"Je noemt hem een schat, maar iemand die de boel zo flest, fulltime werkt en ook nog eens de vluchtelingen neerzet als profiteurs vind ik geen schat, integendeel. Dat soort mensen zijn degenen die goed bedoelende uitkeringsgerechtigden een slechte naam geven. Ik walg van zulke mensen! En als jij mee hebt gewerkt om zijn vakantie te boeken ben je geen haar beter."

Ik ben geen NSB'er. Ik geef geen familieleden aan, hoewel ik walg van zijn mentaliteit. Voor mijn kinderen is het een schat van een opa en hij staat ook altijd voor ons klaar. Dat vind ik dan nog belangrijker.

Verder ben ik het wel eens met eerdere posts: wees dankbaar voor wat je wel hebt en wat wij met z'n allen voor niet-werkenden betalen. Helaas zit daar ook een groep profiteurs onder, maar dat is nou eenmaal een nadeel van 'gratis geld'. Als die mensen maar iets van een tegenprestatie zouden moeten doen, zou het al heel anders zijn. Als schoonvader verplicht zou worden om bijv 2 dagen in de week vrijwilligerswerk te doen, dan zou hij wel iets meer z'n best doen om een echte baan te vinden.

Carola, over vrijwilligerswerk

Je schreef: "Helaas zit daar ook een groep profiteurs onder, maar dat is nou eenmaal een nadeel van 'gratis geld'. Als die mensen maar iets van een tegenprestatie zouden moeten doen, zou het al heel anders zijn. Als schoonvader verplicht zou worden om bijv 2 dagen in de week vrijwilligerswerk te doen, dan zou hij wel iets meer z'n best doen om een echte baan te vinden."

Hier ben ik het helemaal mee eens. Wie kan werken, zal dan eerder kiezen voor betaald werk. Wie dat niet kan, zal vaak aangepast vrijwilligerswerk kunnen vinden met begrip voor eventuele beperkingen en mogelijke uitval. Waar je bij betaald werk buiten de boot valt kun je bij vrijwilligerswerk nog genoeg vinden. Ik doe zelf ook aangepast vrijwilligerswerk waar men rekening houdt met mijn beperkingen en kansen heeft voor mijn mogelijkheden, en het geeft echt meer zin aan het leven. Zelfs in de kleine gemeente waar ik woon is volop vrijwilligerswerk te vinden, ook als je een beperking hebt, en men komt altijd mensen te kort.

Wat mij betreft mogen ze het dus verplichten, mits het geen betaald werk verdringt, zoals straten vegen of thuiszorg, en het aangepast is naar de beperkingen en mogelijkheden van de persoon.