ingewikkeld trouwen
De verkering en ik gaan volgend jaar trouwen. Dat het fiscaal hopeloos ingewikkeld is beseffen we ons. En qua erfrecht ook vermoed ik. We hebben namelijk wel kinderen maar niet samen (hij 2 jongens van 12 en 14 en ik een meisje van 11), hebben beiden een koophuis en gaan niet samenwonen. En de verkering heeft naast zijn baan ook nog een BV. Ik ben in loondienst.
Dat we van 1 huis nog naar de hypotheekrente mogen aftrekken weet ik. Maar zijn er nog andere zaken waar ik rekening mee moet houden? Een fiscalist zal wellicht nodig zijn voor de broodnodige info maar ik kom graag een beetje beslagen ten ijs. Hetzelfde geldt voor het erfrechtdeel. We gaan natuurlijk naar een notaris maar ook hier zou ik graag eerst wat meer over de materie willen weten voor we een afspraak maken.
Heeft iemand hier toevallig verstand van? Of weet of er websites zijn waar ik meer informatie vandaan kan halen? Heb al een beetje gezocht maar niet echt iets kunnen vinden ...
Dank alvast!
Swaen.
Wij zijn ook getrouwd, gevoelsmatig voelt het voor ons anders. Het is een keuze, weloverwogen. En dit soort keuzes maak je vaak op gevoel. Een kind krijgen heeft ook financiële nadelen, maar toch heb ik er één
Volg je hart en veel geluk samen.
Daar zit de kneep. Een huwelijk kan voor niks maar de gemiddelde huwelijksdag kost vaak meer dan een afspraak bij de notaris. Zo dan?
Wil
Dank je Wil
ja zo!
Ja zoiets!
Dan vergelijk je geen appels met peren meer.
Veel geluk (en welterusten...)
Ja nee hoor eens
Ik vind jullie echt hopeloos romantisch. Echt.
Maar dat moet je natuurlijk lekker zelf weten. En inderdaad luxe dat het zo kan.
Jullie trouwen uit rijkdom, wij zijn getrouwd uit armoe. Das net effe een andere insteek. Ik hoop natuurlijk van harte dat het huwelijk je brengt wat je ervan verwacht en dat jullie straks een mooie dag hebben, maar dat doet niks af aan het feit dat het huwelijk in de basis vooral een zakelijk iets is. Het is de relatie waar je het van moet hebben. Die kan een huwelijk maken of breken.
Het is gewoon puur bezorgdheid hoor. En een beetje moeikoei gedrag, dat ook. We zouden gewoon niet willen dat je straks met de gebakken peren zit, omdat het achteraf toch niet de meest rationeel verstandige beslissing bleek te zijn. Je gaat nogal tegen de stroom in hè.
bedoeling van het huwelijk
de reden dat er een wettelijk huwelijk is ingesteld is zeer zakelijk: het regelen van de erfrechten, niets meeer en niets minder. Toen de ouders nog gewoon bepaalden met wie je trouwde. Trouwen was te vergelijken met een overname of fusie van bedrijven.
Je hoefde er net eens bij te zijn om getrouwd te kunnen raken.
Je mocht blij zijn als je toegewezen partner en jij een klik hadden.
Vandaar dat we hierin blijven haken. Want ons bent ook nog eens zunig en betalen liever niet te veel belasting, en op deze manier ga je er duizenden euro's op inleveren (hypotheekrente aftrek gedurende een x aantal jaren etc) Die gunnen we je graag, vandaar onze opmerkingen.
een kind
Ik zou het heel goed begrijpen als jullie zouden willen blijven latten maar samen een kind zouden hebben (of zouden krijgen). Daar doe je het dan voor, ik kan zo slecht een voorstelling maken bij jullie reden voor een huwelijk.
Laatste reactie
ik snap best dat het lastig is (ongevraagde) adviezen voor je te houden. Vaak zeggen die adviezen meer over degene die ze geeft dan die ze ontvangt trouwens. Nee, ik trouw niet uit armoede. Dat krijg je als je al
flink wat jaren werkt en tegen de veertig loopt. En ja, dit is een weloverwogen keuze en we hebben al ruim 6 jaar een relatie. De kans dat we straks met de spreekwoordelijke gebakken peren zitten is niet zo heel groot. Niet samenwonen zou daar trouwens best een positief aandeel in kunnen hebben. Maar dat is weer een heel andere onderwerp. En ja, er zijn mensen die zich slecht een voorstelling kunnen maken bij onze construct en zelf graag met de stroom meevaren.
Dank voor je medeleven Ginny, ik zal het je laten weten als gelijk hebt gekregen, met de rationele keuzes in mn leven zit het overigens wel goed. Misschien stelt dat je wat gerust? Dank voor je geschiedenisles over het huwelijk Taruh, ik knijp nu nóg meer in m'n handjes. Geen fusie! Niet uitgehuwelijkt! Poeh! En dank Miekemieke, maar een liefdesbaby is echt geen optie meer, ondanks dat dat een huwelijk begrijpelijker zou maken.
Laatste advies
Je hebt nog een jaar om erover na te denken. Ik begrijp helemaal het idee van meer verbinding willen, zelfs al kost dat je 7000 euro per jaar netto (ik heb eens zitten rekenen), maar dat ga je niet krijgen door te trouwen. Wellicht voel je je tijdens de wittebroodsweken meer verbonden dan ooit, maar na de eerste euforie wordt het leven weer zoals het was. Die verbinding die je zoekt vind je niet door dat peperdure boterbriefje. Die moeten jullie zelf zien te creëren. En dat valt niet mee, dat weet ik wel.
Eigen schuld
Sorry Swaen, maar ik geloof je niet.
Je begint zelf een draadje met een vraag over ingewikkeld trouwen.
Als je het allemaal niet ingewikkeld vindt en de consequenties van deze romantische stap gewoon wilt dragen, dan heb je helemaal geen vraag.
En dan is er ook zeker niks ingewikkeld.
Dan ga je gewoon trouwen en doe je daarna gewoon belasting aangifte.
Ik geloof verder dat het hier niemand werkelijk interesseert dat jullie ieder in een eigen huis blijven wonen. Moet jij weten en het komt bovendien vaker voor dan je denk bij getrouwde stellen (mijn zoon heeft het eerste jaar van zijn huwelijk gescheiden gewoond en zal dat weer doen als dat nodig is).
Het antwoord op je vraag: Nee, er is bij de belastingdienst geen piëteit met jouw kijk op romantiek. Er is dus geen fiscaal trucje. Geen fiscalist die iets voor je kan verzinnen: trouwen kost je 1 x hypotheekaftrek.
De erfenis kun je gewoon bespreken met een notaris. Net als het trouwen op huwelijkse voorwaarden.
Hou er rekening mee dat die regels tijdens het huwelijk ook weer kunnen veranderen.
Als de wet wordt veranderd (en dat is het voornemen) dan heeft dat ook betrekking op huwelijken die al gesloten zijn.
Niet alleen hypotheekrenteaftrek
Als je minderjarige kinderen hebt heeft het ook invloed op combinatiekorting (tot 12 jaar) en kindgebonden budget.
de belangrijkste consequentie
In een eerdere post probeerde ik op een rijtje te zetten wat nou echt de onlosmakelijke consequenties zijn van een huwelijk, wat je niet te niet kunt doen daar iets extra's te regelen en wat je niet op een andere manier (zonder huwelijk) zou kunnen regelen. Ik kwam uit op het volgende:
- hoogte v.d. erfbelasting;
- partnerpensioen etc.
Eventueel als derde: verplicht fiscaal partner zijn.
Maar, misschien wel de belangrijkste twee zijn:
- het delen van de bezittingen. Dit kun je natuurlijk met huwelijkse voorwaarden beperken. Maar kun daarmee elke deling onmogelijk maken? Ik weet daar niet genoeg van.
Is het inkomen dat tijdens het huwelijk verdiend wordt altijd van beide?
Uiteraard kun je zonder huwelijk elkaar zoveel geven en gunnen als je wil, maar vanaf een bepaald bedrag heeft dat wel consequenties voor de belasting.
- financiële verplichtingen na het huwelijk.
Bij echtscheiding moet er in principe partner-alimentatie betaald worden. Daar kan vrijwillig van worden afgezien, maar niet als de alimentatie-ontvangende partij bijstand ontvangt.
leeftijd
Jullie zijn nog geen 40?
Tenzij je al zoveel gespaard hebt dat je in principe de rest van je leven niet meer zou hoeven te werken (maar zelfs dit spaargeld is niet veilig, zeker als het in aandelen zit...), zou ik toch niet zo zelfverzekerd er van uit gaan dat het jullie beide de rest van je leven financieel voor de wind zal blijven gaan. Een ontslag gebeurt zo hoor, bedrijf failliet of opgeheven, afdeling opgeheven, reorganisatie, etc... De zgn. "vaste baan" betekent weinig hoor, wat betreft zekerheid. Hoogstens een (beperkte) ontslagvergunning en een beperkte tijd ww na ontslag. En ga er niet van uit dat je altijd snel weer een goede baan kunt krijgen. Zeker niet als je straks boven de 50 bent.
Ook als zzp-er of met een eigen bedrijf kan het tegen gaan zitten.
Er komt misschien weer een kredietcrisis aan, Brexit, Europa, etc.
Geniet er van dat het jullie nu goed gaat, maar reken je niet rijk voor de toekomst....
kinderen
Overigens lijkt me het grootste bezwaar van jullie huwelijk jullie eigen kinderen. Zij zullen er op achteruit gaan (o.a. erfenis). Dit lijkt mij een hele belangrijke reden om het niet te doen.
Zou ook slecht kunnen zijn voor de relatie tussen kinderen en "stiefouder".
Het huwelijk is ten slotte primair gericht op kinderen en bezittingen.
Geef het dan maar aan mij
Als je zo ruim zit, dan kun je hetgeen je bespaart door niet te trouwen ook aan mij geven . Dan zien mijn kinderen hun moeder wat vaker...of andersom. En zo zullen er vast meer mensen zijn die t nodig hebben......
mijn man
mijn echtgenoot, mijn man
Het klinkt en voelt voor mij heel anders dan mijn vriend of mijn partner
mijn man, mijn echtgenoot,
Al 20 jaar gelukkig getrouwd en nog steeds blij met mijn man
Ik begrijp het wel
De emotionele beslissing om te gaan trouwen. Zeker als je al 'op leeftijd' bent en geen gemeenschappelijke kinderen hebt of zult krijgen. Wij zijn nu eenmaal nog opgevoed met het standaard 'verliefd-verloofd-getrouwd-kinderen' rijtje en gevoelsmatig wil je toch een bevestiging van 'samen'.
Wij hebben destijds ook die beslissing genomen. Ook om gevoelsmatig ern gezin te vormen met mijn kinderen (mijn partner heeft geen eigen kinderen), zodat hij officieel stiefpapa kon zijn ipv de vriend van mama. Was voor hen ook belangrijk. Nu waren wij iets minder ingewikkeld dat TS, we wonen in hetzelfde (koop)huis, maar er moet toch veel geregeld en vastgelegd worden. De notaris heeft ons goed geadviseerd en het zijn huwelijkse voorwaarden en 2 testamenten geworden. Doet overigens een flinke aanspraak op het bruilofts-budget... kostte zo'n eur 800..
Nog even een zure ractie
''We hebben al zes jaar een relatie en we hebben nu geld genoeg, dus de kans dat we straks met de gebakken peren zitten is heel klein'. Zoiets schreef je hierboven.
Hoe naiëf kun je zijn?? Je leest hier toch al lang genoeg mee en je hebt toch inmiddels wel genoeg levenservaring om te zien dat ditmklinkklare nonsens is? Man en ik zijn 28 jaar bij elkaar, zonder noemenswaardige problemen en in harmonie en van mijn kant nog steeds heel veel liefde. Maar dat heeft allemaal niet geholpen. En er zijn zat draadjes geweest van mensen die net als jij en ik alles hadden: goede relatie, beiden werkk beiden goed gezond, leuke kinderen. En dan raakt er een zijn/haar baan kwijt, de gezondheid laat het afweten, er gebeurt iets met 1 van de kinderen... En voor je het weet dondert het hele kaartenhuis in elkaar.
Ondanks dit alles snap ik echt dat je graag wilt trouwen. En voor mij voelt het ook na 18 jaar getrouwd te zijn toch anders dan wanneer we 'alleen maar' 28 jaar bij elkaar waren geweest, het huwelijk vind ik nog steeds meerwaarde hebben. Maar toch, denk er nog eens over na en gooi die duizenden euro's niet zomaar weg. Zet ze op een rekening voor moeilijke tijden. Help er anderen (je kinderen later?) mee. En vind een andere manier om je liefde te bezegelen...
idd fiscaal en erfrecht
Belangrijkste gevolg is inderdaad fiscaal. Je verliest een aantal fiscale voordelen vanwege het huwelijk, terwijl je de voordelen in praktijk niet ondervindt omdat je gescheiden huishouden voert.
Je zult de huwelijkse voorwaarden moeten onderhouden anders hebben ze weinig nut in het onverhoopte geval dat over 20 jaar jullie elkaar toch niet meer zo leuk vinden.
Wat betreft erfrecht verandert vooral de positie van je kinderen. Zij zijn niet langer jouw enige erfgenamen, maar je partner zal ook erven. Dat kun je wel uitsluiten bij testament.
Je moet waarschijnlijk sowieso naar de notaris om aantal zaken die het huwelijk meebrengt weer anders te regelen.
Veer
Echtgenoot is geen wettelijk beschermde titel. Je mag je verkering gewoon je man of je echtgenoot noemen, daar heb je geen huwelijk voor nodig. Om het hokje 'gehuwd' aan te mogen kruisen onder het kopje 'burgerlijke staat' dan weer wel. Ik ken een aantal vrouwen die hun partner hun man noemen zonder dat ze getrouwd zijn.
skik
Ja Skik!
In IJsland is trouwen eerder uitzondering dan regel. Als je daar een vaste relatie hebt, noem je de ander simpelweg "mijn man" en "mijn vrouw". Of je je relatie al dan niet met een huwelijk hebt bezegeld, doet er niet toe. Nu je het zegt, ik ga het eens aan mijn vriend voorstellen dit ook te doen. Ik vind het wel mooi. Als mensen dan vragen of je getrouwd bent, kun je gewoon antwoorden: nee, maar het is een man (vrouw) en hij (zij) hoort bij mij.
Ik vind trouwen in jullie geval hoogst onverstandig, maar wie ben ik. Ik hoef gelukkig geen beslissingen voor of over jullie te nemen. Doe vooral waar jullie gelukkig van worden, dat is voor iedereen beter.