Hoe eerlijk hebben wij het echt verdeeld?
Ik ben op zoek naar eerlijke meningen bij onze situatie. Ook natuurlijk gewoon als dit betekent dat ik ontzettend zeur.
Mijn partner en ik zijn al 300 jaar samen. We hebben drie kinderen. We hebben het in principe heel goed voor elkaar; we hebben een prachtig huis, beide een goede baan en een goed inkomen waarvan we heel goed kunnen leven. Dat laatste irriteert mij bij vlagen wel, terwijl ik ook jaren heb gedacht dat dit het meest eerlijk was. Ik ga deels fictieve bedragen noemen hoor, maar ze komen wel grotendeels overeen met de werkelijke situatie.
Ik krijg elke maand 2000 euro op mijn rekening bijgeschreven. Ik werk daarvoor 36 uur. Mijn partner krijgt 6000 euro bijgeschreven en werkt op papier hetzelfde aantal uur. Hij heeft wel een leidinggevende functie, en moet eigenlijk altijd beschikbaar zijn en werkt ook veel over. Hij is ook een behoorlijk stukje ouder, wat ook een verschil verklaart. Ik heb zelf gekozen voor een niet al te ingewikkelde functie (in overleg met partner natuurlijk). Ik werk hoofdzakelijk thuis, zodat ik ook beschikbaar ben voor de kinderen. Ik kan tussendoor even weg indien nodig en ik kan zelfs wat huishoudelijke taken tussendoor doen. Bij mijn partner is dat niet aan de orde. Hij werkt hoofdzakelijk op kantoor. Soms kan hij thuis werken, maar de kans is er ook dat hij dan toch (op het laatste moment) naar kantoor moet. Ik vind mijn werk leuk en ik vind het fijn dat ik dicht in de buurt van de kinderen ben.
Van mijn 2000 euro maak ik 1000 over naar onze gezamenlijke rekening. Mijn partner stort daar elke maand 2000 op. We betalen daar de hypotheek van, auto, huisdieren, kids, kosten rondom het huis (stroom, water, internet, etc,) en de boodschappen. Hier komen we precies mee uit.
Beide hebben we daarnaast onze eigen uitgaves; Ik ben zelf erg veel geld kwijt aan ziektekosten; hoge premie en daarnaast betaal ik elke maand 250 euro aan een behandeling die niet wordt vergoed. Bij elkaar ruim 400 euro in de maand. Ik heb elke maand 100 euro aan aflossing van iets uit een ver verleden, daarnaast wat losse verplichte uitgaven zoals een telefoonabonnement en sport. We hebben net een baby gekregen en het laatste jaar was ik ook veel geld kwijt aan extra kleding en voedingsbh’s.
Met andere woorden; zelf hou ik elke maand eigenlijk weinig tot niets over, terwijl mijn partner behoorlijk kan sparen. Ook hij heeft natuurlijk ‘eigen uitgaven’. Daarnaast gaan we ook graag uit eten en betaalt hij dat vaak (ik zorg dan wel weer voor lunches aan de andere kant). Toch is er een behoorlijk verschil in wat we beide overhouden. Mijn partner kan zonder problemen grote uitgaves doen, ik moet altijd bij hem lenen als ikzelf een onverwachte grote uitgave heb.
Mijn partner heeft er een handje van om regelmatig commentaar te hebben op het feit dat ik dus weinig overhoud aan het einde van de maand. En dat laatste irriteert mij inmiddels behoorlijk. Eerder vond ik het vanzelfsprekend dat hij veel meer overhoudt gezien zijn werk. Tegenwoordig vraag ik mij af of dat eigenlijk wel zo vanzelfsprekend is in verband met de keuzes die wij samen hebben gemaakt.
Wie kan hier wat nuttigs over zeggen? En als je over dit soort dingen irritaties hebt (terecht of niet); hoe ga je dan goed het gesprek aan? Ik hoef echt niet elke maand honderden euro’s over te houden, maar het zou wel heel fijn zijn als ik zelf ook wat zou kunnen sparen.
Ik heb bewust nog niet álle reacties gelezen, nadat ik jouw verhaal eerst maar eens goed ben gaan lezen en val eigenlijk om van verbazing. Begrijp ik goed dat jullie voor kosten die je samen hoort te delen, toch apart je aandeel in de gezinspot stort? Als je een relatie hebt, heb je ook een zorgplicht voor elkaar en niet ieder voor zich.
Ik zou het compleet omdraaien. Alles gaat naar een gezamenlijke rekening, minus jullie persoonlijke budget voor de persoonlijke uitgaven. Dat kunnen kleren, uitstapjes e.d. zijn. De krenten in de pap dus eigenlijk. Jouw man heeft veel meer geld voor de pap, hij heeft daar met jou ook voor gekozen. Dan zou de verdeling dus kunnen zijn: hij stort 5000 in de huishoudpot, jij 1000, de rest mag naar eigen inzicht uitgegeven worden van de resterende 1000 euro p.p. op een eigen rekening
Rhonda schreef op 14-08-2021 om 09:16:
Je bent het voorbeeld van een vrouw die vindt dat ze onmisbaar is voor de kinderen en er dan jaren later achter komt dat er toch iets gaat wringen omdat haar man doorgroeit in salaris en zij blijft steken.
je hebt er zelf voor gekozen om een simpele baan te hebben, waarbij je zelfs in de baas zijn tijd huishoudelijke klusjes kunt doen. Weet je baas daarvan?
ik neem aan dat je ook profiteert van het hoge salaris van je man. maar hij profiteert ervan dat jij zijn huishoudster bent en hij schone kleren heeft en elke avond een maaltijd, zonder dat hij daar thuis iets voor hoeft te doen.
het is dus tijd om het anders aan te pakken. Jij werkt en doet het huishouden en de kinderen, hij werkt en harkt het grote geld binnen. Nu wordt jouw inbreng in huishouden en opvoeding niet gewaardeerd met geld, dat klopt niet. Als jullie ooit uit elkaar gaan, dan heeft hij én veel spaargeld én een goedbetaalde baan en jij bijna niks, terwijl jullie beiden op je eigen manier hebben bijgedragen aan jullie levensstijl. Jij gaf hem de ruimte om zich onmisbaar te voelen op het werk, en jij hield het thuis draaiende.
dus ga om de tafel en bespreek de opties. Een ervan is die van Antjuh, een gezamenlijke pot waar alles uit wordt betaald en een gezamenlijke spaarrekening. Een variatie is daarnaast allebei een eigen spaarrekening van het geld dat overblijft. Ik zou er ook voor pleiten om jouw ziektekostenrekeningen van de gezamenlijke pot te betalen, jij hebt er waarschijnlijk niet voor gekozen om deze kosten te hebben.
er komen vast nog meer verdeelopties.
Je opmerking over de simpele baan, valt verkeerd bij mij. Stel dat ze inderdaad 2000 zou verdienen dan is dat geen simpele baan. Daar heb je een MBO, of waarschijnlijker, HBO opleiding voor gedaan. En niet één baan kun je afdoen met simpel. Elke baan vraagt om een zekere mate van vakkennis, vaardigheid en inzicht en dit alles naar persoonlijk vermogen. Zo kan de baan schoonmaakster voor de één een hele toer zijn en voor de ander gesneden koek. Het zou fijn zijn als hogeropgeleiden en/of meer loon ontvangenden daar niet op neerkijken.
Volgens mij gaat het niet om zakgeld, maar om het bezit van de de woning, en dus ook de opbouw van het kapitaal in de woning. Tsjor
Ze zijn allebei belangrijk Tsjor.
1. Hoeveel heeft ieder apart te besteden (zakgeld)
2. Is de opbouw van kapitaal (spaargeld, aandelen, bezit huis) gelijkwaardig?
TS is duidelijk over punt 1. Over punt 2 heb ik geen antwoorden gezien (of gemist). Dus dat is speculeren nu.
Of je het geld gelijk moet verdelen hangt ook af van de reden waarom iemand de keuze heeft gemaakt voor een baan die minder verdiend of voor minder uren te werken.
Het kan zijn dat een van de partners veel hoger is opgeleid en dat het voor deze partner dus makkelijker is een goed betaalde baan te vinden. De andere partner werkt misschien net zo hard maar die zit in een sector met minder goed betaalde banen en kan daar niet makkelijk uit komen.
Het kan ook zijn dat je de keuze maakt dat een van de partners minder uren maakt en die uren aan het huishouden en kinderen besteed worden.
In deze gevallen kan ik me goed voorstellen dat je het geld vervolgens min of meer gelijk verdeeld.
Maar er kan natuurlijk ook een ander scenario zijn. Een van de partners kiest bewust voor minder uren of een simpelere baan met een lager inkomen om meer tijd te hebben voor hobbies en leuke dingen.
In dat geval vind ik het heel anders en vind ik niet dat er een noodzaak is het geld gelijk te verdelen over de partners. De meest verdienende partner zal dan meer geld over houden maar de minst verdienende partner kiest dan bewust voor meer vrije tijd en/of een meer relaxed bestaan. Dan heb je dus minder geld te besteden maar wel meer tijd.
hoi,
Wij zijn ook al 15 jr samen en in het begin trok hij bij mij in. Boodschappen deelden we maar de overige lasten wilde ik zelf dragen. Woonde daar al 7 jr en als het misging hield ik de overwaarde. En zou hij weggaan. Het ging goed en kochten samen een huis. Voor hem wel even wennen opeens meer kwijt te zijn. Vanaf het moment dat we samen een huis kochten (denk 1 jr later) hebben we altijd gedeeld. Ik ben altijd de hoofdverdiener geweest maar dat zegt niets over wie er harder moet werken voor het geld. Waarom zou ik dan elke maand meer overhouden dan hij. Hoe wij het al die jaren al doen is we behouden onze eigen rekening. Het gros van de rekeningen gaat van mijn rekening af. Hij maakt een deel naar me over zodat we na de vaste lasten en het spaargeld allebei hetzelfde bedrag overhouden per maand. We kunnen beide een leuk bedrag besteden. We kopen kado’s voor elkaar zonder dat de ander ziet op de rekening dat het is gekocht. Mn man heeft interesse in sneakers, horloges en auto’s. Ik natuurlijk meer in kleding, terrasjes pakken, leuke hebbedingen. We hoeven nooit te overleggen over de uitgaven en als we iets groots willen kopen bespreken we dat en gaat het van onze spaarrekening. We hebben er meerdere, voor de auto, een buffer en 1 voor van alles en nog wat (uiteten, etc). Mijn werk is geestelijk zwaar van mn man fysiek. Werkt hij dan minder hard? Nee. Waarom zou hij dan elke maand minder verdienen dan mij. Ik vind dat jouw man moet delen in zn salaris en dat jullie hetzelfde bedrag overhouden na de vaste lasten, sparen en benodigdheden voor de kids. Ik werk ook thuis en breng dus de kids naar school (hij 1 dag want hij moet echt op tijd op kantoor zijn). Mijn werk is enigszins flexibel qua werkuren dus als er iets geregeld moet worden (bijv consultatie afspraak) doe ik dat overdags. Mijn man kookt dan als hij thuis komt en dat ontlast mij weer. Het is geven en nemen. Heb nooit zo het nut van een en/of rekening gezien en we zouden er beide niet aan moeten denken. Eerlijk delen, je leven deel je ook samen. En belangrijker, we hebben nooit geld discussies
Maar wat nu als je bewust allebei niet even hard werkt? Als een van de partners bewust kiest voor een meer relaxed bestaan met meer vrije tijd en de andere partner meer uren werkt en minder tijd voor zichzelf heeft? Is het dan niet ook fair dat de partner die minder tijd heeft meer geld heeft?
Nog lastiger is als de keuze niet in harmonie is. Wat als partner a minder uren wil werken om meer tijd voor de kinderen te hebben terwijl partner b liever heeft dat allebei de partners meer werken en dat de kinderen dan vaker naar de opvang gaan omdat dit uiteindelijk financieel beter is?
Asha schreef op 21-08-2021 om 12:03:
Maar wat nu als je bewust allebei niet even hard werkt? Als een van de partners bewust kiest voor een meer relaxed bestaan met meer vrije tijd en de andere partner meer uren werkt en minder tijd voor zichzelf heeft? Is het dan niet ook fair dat de partner die minder tijd heeft meer geld heeft?
Nog lastiger is als de keuze niet in harmonie is. Wat als partner a minder uren wil werken om meer tijd voor de kinderen te hebben terwijl partner b liever heeft dat allebei de partners meer werken en dat de kinderen dan vaker naar de opvang gaan omdat dit uiteindelijk financieel beter is?
Dan overleg je dat toch? TO post hier situatie omdat ze er toch niet helemaal blij mee is. Dan is het dus iets wat besproken en opgelost moet worden onderling, bijvoorbeeld met geven/nemen. Dat geldt dus ook voor jouw voorbeelden.
gr Angela
Asha schreef op 21-08-2021 om 12:03:
Maar wat nu als je bewust allebei niet even hard werkt? Als een van de partners bewust kiest voor een meer relaxed bestaan met meer vrije tijd en de andere partner meer uren werkt en minder tijd voor zichzelf heeft? Is het dan niet ook fair dat de partner die minder tijd heeft meer geld heeft?
De oplossing die wij gekozen hebben is daar ideaal voor. Alles wat je definieert als gezamenlijke kosten betaal je van een gemeenschappelijke rekening. Alles wat je overhoudt is voor jezelf om te sparen of uit te geven.
gr Angela
Noodzakelijke medische kosten zou ik dan wel onder 'gemeenschappelijke kosten' scharen. Het is geen hobby. Het bedrag dat nog terugbetaald moet worden van iets uit het verleden, als dat niet een gemeenschappelijk verleden is, dan is het voor eigen rekening.
Tsjor
Klavertje_Vier schreef op 21-08-2021 om 06:49:
Heb nooit zo het nut van een en/of rekening gezien en we zouden er beide niet aan moeten denken. Eerlijk delen, je leven deel je ook samen. En belangrijker, we hebben nooit geld discussies
Ook in jullie situatie kun je gebruik maken van een en/of rekening. Dat is dan de rekening waar al het geld op binnenkomt en al het geld wat van jullie gezamenlijk is qua rekening afgaat. Daarnaast heb je dan allebei een eigen betaalrekening voor de hobby's. Jouw man moet nu eerst geld naar jou overmaken van zijn salaris. Het zijn twee verschillende dingen maar het kan allebei.
@Eefje85 hoe heb je het aangepakt n.a.v. de reacties? Er is een nieuw topic gestart op viafora over hetzelfde onderwerp dus ik was benieuwd of je met partner het gesprek was aangegaan?
Gr Angela