Hoe eerlijk hebben wij het echt verdeeld?
Ik ben op zoek naar eerlijke meningen bij onze situatie. Ook natuurlijk gewoon als dit betekent dat ik ontzettend zeur.
Mijn partner en ik zijn al 300 jaar samen. We hebben drie kinderen. We hebben het in principe heel goed voor elkaar; we hebben een prachtig huis, beide een goede baan en een goed inkomen waarvan we heel goed kunnen leven. Dat laatste irriteert mij bij vlagen wel, terwijl ik ook jaren heb gedacht dat dit het meest eerlijk was. Ik ga deels fictieve bedragen noemen hoor, maar ze komen wel grotendeels overeen met de werkelijke situatie.
Ik krijg elke maand 2000 euro op mijn rekening bijgeschreven. Ik werk daarvoor 36 uur. Mijn partner krijgt 6000 euro bijgeschreven en werkt op papier hetzelfde aantal uur. Hij heeft wel een leidinggevende functie, en moet eigenlijk altijd beschikbaar zijn en werkt ook veel over. Hij is ook een behoorlijk stukje ouder, wat ook een verschil verklaart. Ik heb zelf gekozen voor een niet al te ingewikkelde functie (in overleg met partner natuurlijk). Ik werk hoofdzakelijk thuis, zodat ik ook beschikbaar ben voor de kinderen. Ik kan tussendoor even weg indien nodig en ik kan zelfs wat huishoudelijke taken tussendoor doen. Bij mijn partner is dat niet aan de orde. Hij werkt hoofdzakelijk op kantoor. Soms kan hij thuis werken, maar de kans is er ook dat hij dan toch (op het laatste moment) naar kantoor moet. Ik vind mijn werk leuk en ik vind het fijn dat ik dicht in de buurt van de kinderen ben.
Van mijn 2000 euro maak ik 1000 over naar onze gezamenlijke rekening. Mijn partner stort daar elke maand 2000 op. We betalen daar de hypotheek van, auto, huisdieren, kids, kosten rondom het huis (stroom, water, internet, etc,) en de boodschappen. Hier komen we precies mee uit.
Beide hebben we daarnaast onze eigen uitgaves; Ik ben zelf erg veel geld kwijt aan ziektekosten; hoge premie en daarnaast betaal ik elke maand 250 euro aan een behandeling die niet wordt vergoed. Bij elkaar ruim 400 euro in de maand. Ik heb elke maand 100 euro aan aflossing van iets uit een ver verleden, daarnaast wat losse verplichte uitgaven zoals een telefoonabonnement en sport. We hebben net een baby gekregen en het laatste jaar was ik ook veel geld kwijt aan extra kleding en voedingsbh’s.
Met andere woorden; zelf hou ik elke maand eigenlijk weinig tot niets over, terwijl mijn partner behoorlijk kan sparen. Ook hij heeft natuurlijk ‘eigen uitgaven’. Daarnaast gaan we ook graag uit eten en betaalt hij dat vaak (ik zorg dan wel weer voor lunches aan de andere kant). Toch is er een behoorlijk verschil in wat we beide overhouden. Mijn partner kan zonder problemen grote uitgaves doen, ik moet altijd bij hem lenen als ikzelf een onverwachte grote uitgave heb.
Mijn partner heeft er een handje van om regelmatig commentaar te hebben op het feit dat ik dus weinig overhoud aan het einde van de maand. En dat laatste irriteert mij inmiddels behoorlijk. Eerder vond ik het vanzelfsprekend dat hij veel meer overhoudt gezien zijn werk. Tegenwoordig vraag ik mij af of dat eigenlijk wel zo vanzelfsprekend is in verband met de keuzes die wij samen hebben gemaakt.
Wie kan hier wat nuttigs over zeggen? En als je over dit soort dingen irritaties hebt (terecht of niet); hoe ga je dan goed het gesprek aan? Ik hoef echt niet elke maand honderden euro’s over te houden, maar het zou wel heel fijn zijn als ik zelf ook wat zou kunnen sparen.
Maar wat wil je dan? Dat hij wat kosten van jou overneemt zodat jij wat meer kunt sparen? Misschien kun je ergens op bezuinigen zodat er meer overblijft.
Lijkt mij logischer als jullie naar rato aan de gezamenlijke lasten bijdragen: jij 25%, hij 75%. Nu ben jij daar de helft van je inkomen aan kwijt en hij maar een derde. Ook bij een verdeling naar rato houdt hij zat geld over om te sparen en heb jij wat meer ruimte voor leuke dingen of ook om te sparen.
Wat ik altijd zo gek vind is dat mensen die zeggen (zolang) samen te zijn, zeker met kinderen: ik spaar dit en hij spaart dat, ik heb minder “eigen”’geld te besteden voor de Leuke/onverwachte dingen/hobby etc, mijn man heeft meer te besteden……
Toen mijn man en ik samen kwamen ging het van: ik verdien 2100 en hij 4000 naar: Ons gezamelijk inkomen is 6100. Hij heeft een heel goed betaalde mbo fulltime baan en ik werk in de zorg ook mbo.
Nadat onze vaste lasten (incl abonnementen mobiel, zorgverzekering, boodschappen etc) zijn betaald houden WIJ dus een bedrag over waarvan een vast bedrag naar ONZE spaarrekening gaat. Het resterende bedrag gedeeld door 2 voor uitjes/ etentjes/kleding/hobby etc, voor beiden evenveel (soms de 1 iets meer als de ander ivm een duurdere uitgaaf)
Pa Mijn man maakt geen probleem dat hij meer verdiend, zeker nu mijn salaris minder is geworden met 24 uur werk. We zijn immers samen, verdienen dus 1 inkomen en het huishouden komt grotendeels op mij neer (hoewel ik zeker niet mag klagen over zijn inbreng)
wellicht is het anders bij echt een heel groot verschil in salaris maar dat naar rato/niet naar rato snap ik niet zo. Je verdient samen toch 1 salaris waarvan alles betaald wordt.
Ps we hebbe dus 1 gezamenlijke rekening (komen inkomsten op en gaan alle vaste lasten af), daaraan gekoppeld de spaarrekening, we hebben beide nog rekening waar we het “vrij uit te geven geld” naar overboeken
Je bent het voorbeeld van een vrouw die vindt dat ze onmisbaar is voor de kinderen en er dan jaren later achter komt dat er toch iets gaat wringen omdat haar man doorgroeit in salaris en zij blijft steken.
je hebt er zelf voor gekozen om een simpele baan te hebben, waarbij je zelfs in de baas zijn tijd huishoudelijke klusjes kunt doen. Weet je baas daarvan?
ik neem aan dat je ook profiteert van het hoge salaris van je man. maar hij profiteert ervan dat jij zijn huishoudster bent en hij schone kleren heeft en elke avond een maaltijd, zonder dat hij daar thuis iets voor hoeft te doen.
het is dus tijd om het anders aan te pakken. Jij werkt en doet het huishouden en de kinderen, hij werkt en harkt het grote geld binnen. Nu wordt jouw inbreng in huishouden en opvoeding niet gewaardeerd met geld, dat klopt niet. Als jullie ooit uit elkaar gaan, dan heeft hij én veel spaargeld én een goedbetaalde baan en jij bijna niks, terwijl jullie beiden op je eigen manier hebben bijgedragen aan jullie levensstijl. Jij gaf hem de ruimte om zich onmisbaar te voelen op het werk, en jij hield het thuis draaiende.
dus ga om de tafel en bespreek de opties. Een ervan is die van Antjuh, een gezamenlijke pot waar alles uit wordt betaald en een gezamenlijke spaarrekening. Een variatie is daarnaast allebei een eigen spaarrekening van het geld dat overblijft. Ik zou er ook voor pleiten om jouw ziektekostenrekeningen van de gezamenlijke pot te betalen, jij hebt er waarschijnlijk niet voor gekozen om deze kosten te hebben.
er komen vast nog meer verdeelopties.
Rhonda schreef op 14-08-2021 om 09:16:je hebt er zelf voor gekozen om een simpele baan te hebben, waarbij je zelfs in de baas zijn tijd huishoudelijke klusjes kunt doen. Weet je baas daarvan?
Zo zit het niet helemaal hoor. Ik maak gewoon mijn uren, maar wij werken flexibel en niet strikt van 9 tot 17 bijvoorbeeld. Ik werk in de ochtend heel vroeg een uur, breng kids naar school en zet een was aan, werk dan een aantal uur en zo verder.
En echt simpel is het ook niet. Ik heb gewoon een hbo functie.
Ik vind het toch altijd weer heel bijzonder dat stellen in gezamenlijkheid zulke afspraken maken over geld en dat dan de meest verdienende zich ergert aan het feit dat degene met de meeste kosten zo weinig overhoudt aan het einde van de maand.
Als je je daar nu al aan ergert moet je ingrijpen. Precies wat Rhonda zegt: zorg voor een financieel gelijkwaardige situatie. En laat het idee los dat alleen jij bij de kinderen kunt zijn.
Alle inkomsten worden bij ons op de en/of rekening gestort en daarvan worden de vaste lasten betaald.
Van die rekening krijgt ieder per maand een gelijk bedrag op de eigen spaarrekening en een bedrag om vrij te besteden aan kleding, hobby en sport.
Ik betaal iedere drie maanden mijn abbo bij de sportschool en man spaart zijn sportbudget op omdat hij zelf toert op zijn racefiets. Vervangen van onderdelen moet van eigen rekening net als de benodigde kleding voor de sport.
Het verschil in inkomen is bij ons ook heel fors maar dat is geen strijdpunt in deze manier van omgaan met het binnenkomende geld.
Eefje85 schreef op 14-08-2021 om 09:27:
[..]
Zo zit het niet helemaal hoor. Ik maak gewoon mijn uren, maar wij werken flexibel en niet strikt van 9 tot 17 bijvoorbeeld. Ik werk in de ochtend heel vroeg een uur, breng kids naar school en zet een was aan, werk dan een aantal uur en zo verder.
En echt simpel is het ook niet. Ik heb gewoon een hbo functie.
Dan hoop ik dat je een te laag fictief bedrag genoemd hebt.
Verder kan de conclusie alleen maar zijn dat jouw bijdrage aan de gezamenlijke rekening te hoog is. Ik vind het ook echt heel erg slecht van je man dat hij je zo laat aanmodderen en dan ook nog commentaar heeft. Jij kunt dit gewoon niet betalen. Tijd dus voor een andere financiële verdeling.
Er zijn grofweg drie manieren:
* alles op de grote hoop en wat er overblijft 50-50 verdelen.
* beiden betalen hetzelfde aan de vaste lasten en hebben dus een verschillende spaarbedrag
* beiden betalen naar rato de vaste lasten (dat kan procentueel: bij jou door de 2000/6000 verdeling dus 25%/75% of met een vast bedrag dat doen jullie nu maar dat is niet eerlijk: hij verdient 3x zoveel maar betaalt maar 2x zoveel).
Wees eens eerlijk en vertel het verhaal nu eens van de kant van je man? Bijv: zij kiest zelf voor een behandeling van 250 euro pm die niet vergoed wordt omdat het waarschijnlijk ook niet helpt, waarom moet ik daaraan meebetalen?). Gewoon om beide kanten helder te krijgen is het goed om daarover na te denken.
En ja dan moeten jullie om de tafel want zoals al eerder is gezegd: als de kinderen naar de bso/opvang moeten en jullie gaan een werkster nemen moet dat geld ook betaalt worden. Dus eigenlijk besparen jullie dat en moet dat opgeteld worden bij jouw loon.
Ik zou voor de eerste optie gaan maar dan voortaan ook gewoon de etentjes betalen vanuit de grote hoop, niet van iemands spaarbedrag. Wees duidelijk wat er van de grote hoop gaat en wat je zelf moet betalen. Als je mijn partner was zou dat die 250 euro zijn. Je gewone zorgverzekering betalen we van de grote hoop.
Antjuh79 schreef op 14-08-2021 om 08:04:
Wat ik altijd zo gek vind is dat mensen die zeggen (zolang) samen te zijn, zeker met kinderen: ik spaar dit en hij spaart dat, ik heb minder “eigen”’geld te besteden voor de Leuke/onverwachte dingen/hobby etc, mijn man heeft meer te besteden……
Toen mijn man en ik samen kwamen ging het van: ik verdien 2100 en hij 4000 naar: Ons gezamelijk inkomen is 6100. Hij heeft een heel goed betaalde mbo fulltime baan en ik werk in de zorg ook mbo.
Nadat onze vaste lasten (incl abonnementen mobiel, zorgverzekering, boodschappen etc) zijn betaald houden WIJ dus een bedrag over waarvan een vast bedrag naar ONZE spaarrekening gaat. Het resterende bedrag gedeeld door 2 voor uitjes/ etentjes/kleding/hobby etc, voor beiden evenveel (soms de 1 iets meer als de ander ivm een duurdere uitgaaf)
Pa Mijn man maakt geen probleem dat hij meer verdiend, zeker nu mijn salaris minder is geworden met 24 uur werk. We zijn immers samen, verdienen dus 1 inkomen en het huishouden komt grotendeels op mij neer (hoewel ik zeker niet mag klagen over zijn inbreng)
wellicht is het anders bij echt een heel groot verschil in salaris maar dat naar rato/niet naar rato snap ik niet zo. Je verdient samen toch 1 salaris waarvan alles betaald wordt.
Ps we hebbe dus 1 gezamenlijke rekening (komen inkomsten op en gaan alle vaste lasten af), daaraan gekoppeld de spaarrekening, we hebben beide nog rekening waar we het “vrij uit te geven geld” naar overboeken
Bij ons gaat het er ook ongeveer zo aan toe. Maar wij hebben daarnaast niet elk nog een eigen rekening.
Wij hebben 2 gewone gedeelde rekeningen (1 Nederlandse en 1 Belgische) en 1 gedeelde spaarrekening. Bijna alles komt en gaat van de Belgische rekening, op een enkel spaarding na dat nog stamt van voordat wij naar België verhuisden. Maandelijks storten we wat over is naar de spaarrekening. Onafhankelijk geven we wel eens iets uit voor ons persoonlijk, maar meestal gaat dat om bedragen onder de 50 euro. (hoewel ik zonder nu zonder overleg naar een opticien ben gegaan voor een nieuwe bril, daarna wel man meegenomen om te kiezen welk montuur)
Je man is inderdaad zo veel beter af en profiteert in feite van zijn goedkope huishoudster/nanny. Dus vertel hem dat je tarief verhoogd is en laat hem extra betalen! Inderdaad: omgerekend naar rato.
ik snap sowieso niet waarom stellen dit zo aanpakken. Je bent toch al jaren samen, bij ons gaat alles op een rekening klaar, niet jij verdiend meer dus zou je meer te besteden hebben.
naar rato maakt het niet veel beter, dat levert je 250 euro per maand extra op. Ik vind het gat tussen wat jullie te besteden hebben veel te groot, als hij die 3000 euro alleen betaalt houdt hij per maand nog steeds 50% meer over dan jij ...
Wij gooien hier ook alles op een hoop. De keuzes die gemaakt zijn waardoor inkomensverschillen zijn ontstaan hebben we samen gemaakt. We zijn een team, waarbij de een meer bijdraagt aan het inkomen en de ander aan het regelen en organiseren thuis. Het een is niet meer of minder waard dan het ander, we doen het samen en hebben dus ook dezelfde financiële mogelijkheden.
Toch hebben wij dit ook altijd zo geregeld. Maar bij ons zijn de verschillen minder groot. In elk geval: wij vinden het allebei heerlijk om een groot gedeelte van je geld uit te kunnen geven zonder overleg. Dat is een voordeel.