Goedbetaalde baan inruilen voor veel minder betaalde?

Mijn man

Mijn man wil een carriereswitch maken naar een vakgebied waarbij hij weer onder aan de ladder moet beginnen, maar waar zijn hart ligt. Hij heeft met mij besproken of hij een flinke teruggang in inkomen kon maken met mogelijkheid (maar absoluut geen zekerheid) dat hij daarna wel weer terug zou gaan klimmen.
We kunnen de inkomensachteruitgang hebben mits we zuiniger gaan doen en daarvoor zal hij een stuk moeten minderen met zijn (dure) hobby en zal ik mijn muziekles moeten opgeven. En minder geld besteden aan vakantie en dat soort dingen natuurlijk.
Wat mij betreft gaat hij, ik zie dat hij in zijn huidige type baan het niet echt leuk vindt maar op zich met zijn collega's prima kan uithouden en dat hij in dat andere vakgebied zich veel beter thuis zal voelen. Dat ik dan meer in zal moeten brengen neem ik op de koop toe.
Dit soort dingen gaat twee kanten op, je moet elkaar iets gunnen ook al is het onconventioneel zoals dat ik als vrouw dan meer zou gaan verdienen dan mijn man en een grotere verantwoordelijkheid voor het gezinsinkomen zou dragen. Nou ja, dan maar onconventioneel gelukkig dan conventioneel mwoh.

mirreke

Part-time baan in de (overheids)IT en ik ben deels eigenaar van een IT bedrijf.

nieuwsgierig

Ik word nu wel heel nieuwsgierig wat die baan is....

Ad Hombre

Zal ik mijn salaris (op full time basis) maar uit de openingspost laten verwijderen?

Het was niet mijn bedoeling anderen jaloers te maken. Ik wilde enkel aangeven dat het om een hele flinke inkomensachteruitgang gaat. Had ik inderdaad ander kunnen opschrijven.

Als ik de helft van ons zeer royale spaargeld zou nemen, zou ik het zeker een half jaar tot jaar kunnen doen (wel langer bedenk ik nu). Dus ik teer daarin niet op het inkomen van mijn man. Ik zou het liefste een jaar sabbatical nemen (als k aangenomen zou worden), maar ik denk dat mijn huidige baas dat niet wil. Zelfs een half jaar is vermoedelijk al te lang voor mijn huidige werk, terwijl dat misschien al wat kort is voor die andere baan.

Dus ja, een sabbatical zou ideaal zijn, kan ik daarna vrolijk verder. Maar als dat niet gaat, laat ik het dan gaan of neem ik het risico dat ik na die andere baan (die ik echt alleen tijdelijk wil doen) wel weer iets anders vind op mijn niveau en tegen een goed salaris?

En ja het is een luxe dilemma, maar daarom nog wel een dilemma.

niet doen

Ik denk dat de kans dat je je oude baan weer terugkrijgt nihil is, en een andere baan op vergelijkbaar niveau heb je ook niet zomaar. Dus dan blijf je waarschijnlijk hangen in die leuke maar slechtbetaalde baan die als een tijdelijk uitstapje had gezien. En dan begin je steeds meer te balen van het feit dat je zo'n laag salaris hebt, vermoed ik, want dat gaat dan op een gegeven moment toch wel op onderbetaling lijken.

Als je die andere baan tot je AOW wilt blijven doen, dan is het nog wat anders. Maar als je het alleen als tijdelijke afwisseling wilt, dan zou ik er niet aan beginnen.

Groeten,

Temet

Ànoniem

"Omgekeerd is het ook luxe dat man zich ongegeneerd op zijn baan / carrière kan storten zonder zich erg druk te hoeven maken om allerlei organisatorische thuiszaken. Met een groot, en relatief jong gezin kost dat ook een hoop tijd en aandacht. Ik denk dat ik minstens net zoveel uren maak als hij."

Nee, dat is natuurlijk geen luxe, maar de natuurlijke ordening der dingen; het is immers een feit van algemene bekendheid dat vrouwen bij uitstek geschikt zijn voor dit soort zorgtaken, waarin zij ook een diepe vervulling vinden en die zijn dan ook met graagte en volstrekt vrijwillig op zich nemen, waardoor zij daarvoor niet alleen niet hoeven te worden beloond (of bedankt), maar het ook niet nodig is om ze voor het daaruit voortvloeiende verlies aan verdienvermogen te compenseren als het huwelijk op de klippen loopt. Dan kunnen ze immers best voor zichzelf zorgen en is het onzin dat ze op de zak van hun ex teren.

Nee hoor Ad, ik zeg niet dat jij zo denkt, voor het geval het daarop lijkt. Dit soort sarcastische overpeinzingen heb ik nogal eens als het weer eens over de limitering van partneralimentatie gaat.

Groeten,

Temet

Ik zou het doen

maar alleen als je zeker weet dat je ook in je eentje tevreden bent met zo'n laag inkormn. Even op een rijtje: je bent 51. Geen makkelijke leeftijd om ergens nieuw binnen te komen. Een halfjaartje sabbatical kan er waarschijnlijk af maar niet zomaar 2 of 3 jaar er tussen uit. Tenzij je specialistisch kennis heb dat moeilijk te vinden is.
Daarnaast kan er in je relatie iets gebeuren waardoor er binnen 2 a 3 jaar een scheiding komt. En zeg niet "nooit" want het zou wel naif zijn. Dus nogmaals de vraag: je hebt geen partner meer en je moet het redden met een inkomen van 2000€. Kun jij en wil jij dat? Als je volmondig ja kan zeggen, dan doen. Anders nog even nadenken.
Ik heb liever spijt van iets dat ik geprobeerd heb dan van iets dat ik heb laten liggen.
Sini

Maar heb je al met je baas gepraat?

Ik zou toch alvast de mogelijkheden bij mijn werkgever onderzoeken.
Nee heb je, ja kan je krijgen. Wie weet.

Ik zou het niet doen, haal je voldoening elders

Helemaal eens met de overwegingen van Sini. Als je spijt krijgt, kun je waarschijnlijk niet meer terug.
Kun je niet parttime gaan werken en in je vrije tijd wat leuks/spannends gaan doen, al dan niet vrijwillig? Met zo'n salaris schat ik in dat je misschien het onderwijs in wilt? Je kunt ook huiswerkbegeleiding gaan doen, remediëring geven, Nederlandse les geven aan kinderen of volwassenen, helpen op een asielzoekerscentrum, helpen in een verzorgingscentrum of revalidatieventrum, er is zoveel te doen waar je veel voldoening uit kunt halen!

baas

Nee, ik heb nog niet met mijn baas gepraat. Maar ik wil inderdaad binnenkort met hem praten. Eerst uitzoeken hoe het zit en hoe het zit met anderen die een sabbatical hebben (genomen) in onze organisatie.

Dat is je start

Praten met je baas.

Ginny

Precies, dat ga ik doen. Maar ik heb geen recht op een lang(er) sabbatical en verwacht dat hij niet akkoord gaat met zo lang als ik (minimaal) wil.

Dus het dilemma blijft waarschijnlijk bestaan.

Twijfelaar

dat weet je niet.
Ik denk dat een goede baas ook weet dat als iemand ergens over twijfelt, dit meestal op de lange duur ertoe leidt dat die persoon vertrekt. En dan niet over een iets hoger salaris, maar vanwege een diep gekoesterde wens, en dan gaat zich dat uiteindelijk wreken.

Dus als hij jou en jouw werk kan waarderen, kan zo'n gesprek nog wel eens verrassend uitpakken.

Ik ben het er eigenlijk toch wel mee eens dat het fijn zou zijn als je binnen je huidige situatie (van gezin, partner, inkomen enz.) een doordachte keuze zou kunnen maken, en desnoods voor dat mindere inkomen kiezen, al was het maar om die lang gekoesterde wens in vervulling te kunnen laten gaan.

Ik heb altijd arts willen worden, vanaf mijn zesde. En toch ging ineens toen ik 18 was iets anders studeren. Ook goed overdacht trouwens. Maar ik heb ook altijd gedacht, dat ik ooit alsnog die artsenstudie zou gaan doen.
Helaas liep het leven anders en bleek ik hoofdverdiener te zijn en blijven, en kon ik mijn werkzaamheden niet opgeven. Anders had ik het echt gedaan, dan maar afhankelijk van mijn partner gedurende de studie.

Nog steeds ben ik blij met wat ik doe, ik doe het graag, kan het goed, het verdient (nu) goed en ik kan het (niet onbelangrijk hoewel ik het zo ongelooflijk met jou eens ben Temet), goed rond en door mijn gezin plooien.
Maar dat ik nooit arts zal worden, daar blijf ik spijt van hebben, dat blijft knagen.

Dus, ja, eens met Ad, maar ergens denk ik ook, ach, als dit ECHT iets is wat je al heel lang wilt, dan zou ik er misschien toch wel voor gaan.

Tussenoplossing: kun je niet gewoon alvast solliciteren? Je schrijft dat je denkt dat je een goede kans maakt, maar dat weet je dus niet zeker. Kun je niet sowieso op die baan inschrijven (als dat bij deze baan zo werkt)?
Stel dat je besluit het niet te doen, kun je altijd nog weigeren, en als je wel al verder in de procedure zit, geeft dat misschien ook weer een andere invalshoek bij het gesprek met je werkgever.

Ad: parttime baan en eigen bedrijf. Goed combi!

De concurrentie

Een veel lager betaalde baan kent mogelijk ook veel meer concurrenten. En dan kan het bedrijf er op een gegeven moment belang bij hebben om een goedkopere medewerker in dienst te nemen, of een stagiair. Aanvankelijk zijn ze blij met je expertise maar als het gaat knijpen ben jij mogelijk al snel te duur want bij je overstap zullen ze je niet op de laagste trede laten beginnen.

Kan die baan later ook nog? Zou je het bijvoorbeeld vanaf je 60e tot je pensioen kunnen doen?
En waarom vertel je niet gewoon wat het is? Dat maakt het meedenken wel wat makkelijker en dan kun je ook vertellen waarom dit zo'n passie voor je is.
Maar verder, inderdaad: je baas heeft waarschijnlijk de sleutel.

twijfelaar

beide banen zijn part time. Kun je ze niet combineren? Even een paar jaar goed binnenlopen, niet te luxe leven en daarna met je buffertje alleen je leuke baan aanhouden?

Zelf bedenken wat het is

Directeur van verzorgingstehuis wil bij het circus?

Trix / Sidonia / Ely

Trix: Kan die baan later ook nog? Zou je het bijvoorbeeld vanaf je 60e tot je pensioen kunnen doen?

Nee. Dat gaat niet.

Ik laat het graag in het midden wat ik wil gaan doen in verband met de herkenbaarheid. En het maakt ook niet uit wat het precies is. Het dilemma zit hem in het feit dat ik de 2 banen niet kan combineren en ik dus als ik niet een sabbatical kan nemen, mijn baan zou moeten opzeggen voor deze baan, met het risico dat ik, als ik weer stop met de nieuwe baan (na zeg een jaar), ik niet meer een leuke baan op niveau met vergelijkbaar salaris kan vinden. Zou ik dat risico nemen of is dat een te groot risico en onverstandig?

Tante Sidonia: beide banen zijn part time. Kun je ze niet combineren?
Nee. Die andere baan moet ik dan full time doen. Is echt niet te combineren met een andere baan en ook niet part time te doen.

Tante Sidonia: Even een paar jaar goed binnenlopen, niet te luxe leven en daarna met je buffertje alleen je leuke baan aanhouden?
Nee, ik wil die leuke baan heel graag doen, maar niet voor jaren.

Ely: Haha, leuke wild guess, maar niet goed .

maar

zit de werkgever van die andere baan wel te wachten op iemand die dat werk een jaar als 'hobby' wil gaan doen?

Twijfelaar

Ik begrijp dat je onherkenbaar wil blijven maar dan is het meer een vraag voor je vriendenkring. Die hebben alle ins en outs waar we eigenlijk alleen aan het raden en speculeren zijn. Misschien heb je gelijk wanneer je zegt dat het niet uitmaakt maar misschien ook niet. En eerlijk is eerijk, het is wel een hele luxe probleem. Beetje type zal ik een jaar lang rijden in een deux chevaux (zo leuk en pittoresque) maar ook mijn dikke Mercedes erbij blijven rijden. Ben je helemaal tevreden met je dik betaalde baan? Geen twijfels? Nooit een moment waar je denkt "ik ben toch met lucht bezig"? Gezien de verschillen in vergoeding neem ik aan dat de ene baan hoog overheid of bedrijfsleven is (maar je werkt niet full time dus in het bedrijfsleven niet waarschijnlijk) en de andere meer
In de culturele of wereld van hulpverlening? Ben je liever de wereld aan het verbeteren of je luxe leven aan het onderhouden? Klinkt als een aanval, is niet zo bedoeld. Ik probeer je te helpen een keuze te maken zonder alle elementen te hebben.
Weet je, ik ben een aantal jaren terug gescheiden van een lieve man met een zeer dik betaalde baan. Hij was aardig en prima, maar ik voelde me niet mezelf bij hem. Er zijn hee
soms momenten dat ik de drie vakanties per jaar en de dikke bak voor de deur mis, maar meestal niet. Ook al leef ik nu op de grns van armoede. Geld is niet echt belangrijk. Zo lang je een dak boven je hoofd heb, een zorgverzekering en gezond bent gaat alles prima.
Succes met kiezen!
Sini

Boven op de stapel?

Lijkt me goed om te solliciteren, om te kijken of je uitgenodigd wordt. Dat lijkt al in kannen en kruiken, maar is dat ook zo? Overgekwalificeerd (opleiding én werkervaring) is niet per se een pre. De vraag van Triva is reeel: wil een werkgever jouw liefhebberij voor een jaar of wat faciliteren? Vanuit zo'n positie reageren op een vacature valt niet in de gewone range van reacties. Ik schat in dat het animo om je uit te nodigen/aan te nemen misschien minder groot is dan gewenst.

Wat als 2e baan niet tijdelijk blijft

Je schrijft: De 2e baan vind ik echt heel leuk om te doen en zou ik tijdelijk wel willen doen (ik denk niet altijd, ook gezien de geringere inkomsten, misschien ook vanwege het gemis aan inhoudelijk werk).

Maar wat als je na een jaar of zo, als het weer terug wilt naar je 1e soort werk en dit niet kunt krijgen/vinden? Kun je er dan mee leven deze 2e baan te blijven doen? Want gezien het feit dat je zegt dat je een tijdelijke achteruitgang in salaris wel op kunt vangen, maar dat niet voor altijd kunt, zul je dus niet kunnen stoppen met die 2e baan als je na een jaar of zo geen werk vindt op je 1e baanniveau. Blijf je die 2e baan dan wel leuk vinden? Of krijg je er een hekel aan omdat je het slechts tijdelijk wilde doen en straks blijkt dat het helaas voor veel langere tijd wordt dan dat je in eerste instantie wilde. Want je huidige baan doe je ook al langere tijd en dat werk vind je wel leuk schrijf je.

Niet doen

Wat een interessant dilemma. Het is moeilijk om n goed beeld te krijgen van de banen, maar ik heb erover nagedacht met de volgende banen: interessante baan als rechter, advocaat of iets in consultancy als goedbetaalde baan en onderwijzer of zwemleraar als hobbybaan.

En ik vind het om verschillende redenen dat je het niet moet doen.

1- de zekerheid die jij denkt te hebben dat je kunt terugkeren lijkt mij niet zo zeker. Iemand die voor de lol een baan opzegt om even wat anders te doen, zou een sabbatical moeten nemen, maar geen ontslag, want hoe weet ik als werkgever dat je over vijf jaar niet weer weggaat om een zomer ijsjes te verkopen op de Dam?
Nou kan t natuurlijk zijn dat je bijv advocaat bent in een kantoor van jouw familie en daarom zeker weet dat je terug kan.

2. Met dit salaris moet je hoog opgeleid zijn, of in de louche business zitten, maar daar ga ik niet van uit. Die hobbybaan is niet hoog opgeleid (rare zin, maar je snapt t hopelijk). Je gaat je binnen een maand je helemaal doodvervelen. Ik werk in een heel groot bedrijf in het hoge middenkader. Onder jouw functieniveau denk ik, maar boven andere niveaus. Ik moest een half jaar in het bedrijf op verschillende afdelingen meewerken om hun werkwijzes te leren voor een reorganisatievoorstel dat ik moest schrijven. Ik werd er na een week op bijv de financiele administratie helemaal gek van dat iets vier keer werd uitgelegd, dat sommigen erg veel bevestiging nodig hadden van het kunstje dat ze net geleerd hadden, de grapjes (iedere dag hetzelfde, denk aan Debiteuren, Crediteuren).

3. Heb je eraan gedacht dat jij met al je mogelijkheden en hersens een baantje wil gaan inpikken van iemand voor wie die baan het hoogst haalbare is en dat alleen maar voor een jaartje, want dan is de ontprust uit je lichaam en verlang je terug naar inhoud.

4. Lees de feuilletons over scheiden hier op OO. En denk niet meteen dat jou dat niet gebeuren zal, vraag aan Pennestreek en Moederziel hoe zij erover dachten. Jij hebt een superinkomen en als je man bij je weggaat heb je dat maar mooi. O ja, niet zo leuk, hij kan ook overlijden. Zit jij met je magere 2000 euro.

5. Stel dat je wel bij je droombaan wordt aangenomen. Wat ik me niet kan voorstellen met jouw cv, maar ik vind het ook oneerlijk t.o.v. De werkgever. Jij wordt ingewerkt, gaat aan de slag, doet je werk meer dan prima, want dat kan jij, maar na een jaar zeg je toedeloei, ik ga weer naar t grote geld en zoeken jullie maar weer een ander en steek daar maar energie en geld in om die in te werken. Want dat kost het bedrijf elke nieuwe medewerker.

6. Je werkt nu parttime en verdient veel en bent onrustig en wil iets anders. Ga nog parttimer werken en zoek een hobby of vrijwilligerswerk. En wacht tot je midlifecrisis over is. Want je ontkent dit wel, maar zo klinkt het toch wel een beetje.

Marinade

Je hebt gelijk, ik moet natuurlijk eerst uitgenodigd worden als ik solliciteer en dan ook nog aangenomen. Het is nog echt niet zeker dat ik aangenomen wordt.

Maar ik moet natuurlijk eerst een plan hebben hoe ik het wil gaan doen, voordat ik ga solliciteren. Omdat ik nu eerst wil kijken of ik het tijdens een sabbatical kan doen, moet ik dat eerst meer gaan uitzoeken en navragen.

En ja, het kan zijn dat ze me overgekwalificeerd vinden, maar het kan ook, juist omdat ik transparant ben dat ik het in principe tijdelijk wil doen en met een plausibel plan/verklaring kom, ze dat geen probleem vinden. Ik denk dat het vaker gebeurt en dat ik dus een kans maak. Maar goed, het is allemaal onzeker totdat ik daar meer over weet.

En ze zullen mijn liefhebberij, haha, alleen faciliteren als ze denken dat ik geschikt ben voor de functie. Spreekt voor zich. Ik denk wel dat ik er geschikt voor ben (hebben anderen mij gezegd) , ook al ben ik hoger opgeleid.

Hoe weet je zo zeker

Dat je de eventuele nieuwe baan maar voor een jaar gaat doen?
Is het een functie voor een jaar, of maak jij de keuze dat je het maar een jaar wilt doen?

In het laatste geval lijkt me dat ook niet fair tegenover de werkgever. Hebben ze een jaar lang in je geïnvesteerd, ben je er weer weg van en kunnen ze weer opnieuw beginnen met de hele procedure.....

niet doen!

en dat om de redenen die hierboven alg genoemd zijn. Je wil het maar een jaar doen maar er zijn vast genoeg mensen die deze baan zien als een stapje hoger en dit voor langere tijd willen doen. Ook voor een werkgever lijkt het me niet fijn als je nu al weet dat je dit slechts een jaar wil doen, daarna moet er weer een ander ingewerkt worden.
Als je dan zo graag wat anders wil, neem een sabbatical en ga in die tijd iets geheel anders doen waarna je weer terugkeert naar je huidige baan.